ตอนที่ 224 : พลังของอัญมณีความทรงจำ
หวังเย่าได้ใช้ทักษะสมาธิกระบี่บิน เพื่อหยุดการโจมตีของต้นไม้กินเลือดเอาไว้ มันได้ระเบิดออกทันที
นี่เป็นครั้งแรกที่หวังเย่าใช้ทักษะสมาธิกระบี่บินช่วยในการต่อสู้
การต่อสู้ทางจิตวิญญาณนั้นคือการปะทะกันทางจิตไม่สามารถมองเห็นได้ มันไม่มีการเคลื่อนไหวให้เห็น แต่หวังเย่ากลับหน้าซีดลงอย่างรวดเร็ว
จ้าวเมิ่งซีเห็นสีหน้าของหวังเย่าก็กังวลขึ้นมา แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นเนื่องจากไม่อาจจะช่วยอะไรได้
ตอนนั้นพลังจิตของต้นไม้ก็ได้รวมตัวกันเป็นเข็มเข้าปะทะกับทักษะสมาธิกระบี่บินของหวังเย่า แม้ว่าการปะทะกันนี้จะไม่มีเสียงเกิดขึ้น แต่ก็ยังทำให้การโจมตีของทั้งสองระเบิดออก
ในเวลา 6-7 นาทีนั้นต้นไม้กินเลือดก็ใช้เข็มจิตกว่า 3,000 เล่มเพื่อเข้ารับมือกับทักษะกระบี่บิน
หวังเย่าหน้าซีดเผือด ด้วยการปะทะกันอย่างต่อเนื่องนี้ ทำให้พลังจิตของเขาใกล้จะหมดลง หากเป็นแบบนี้ต่อไป สุดท้ายเขาก็ไม่อาจจะป้องกันตัวเองได้และต้องเผชิญหน้ากับเข็มจิตที่เหลือ
เขากัดฟันแน่นและคิดหาทางรับมือ
การโจมตีทางจิตของต้นไม้กินเลือดนั้นแยกตัวออกมาเป็นเข็มกว่าพันเล่ม
อย่างมากเขาก็รับมือกับเข็มจิตได้แค่ 5,000-6,000 เล่ม ซึ่งนั่นก็ถือว่าลำบากแล้ว
ตอนนี้เขาเริ่มคิดแล้วว่ามีสมบัติอะไรอยู่ในกระเป๋ามิติของเขาบ้าง มีหลายอย่างที่เขายังไม่รู้พลังของมันและไม่รู้ว่ามันทำอะไรได้
ดอกไม้เลือด, หญ้าโลงศิลา, ลูกแก้วมรกต….อัญมณีความทรงจำ
หวังเย่าคิดจะเดิมพัน เขาล้วงเอาอัญมณีความทรงจำออกมา ตัวอัญมณีเปล่งแสงสีแดงออกมาในทันที
ปัง ปัง !
เข็มจิตอัดเข้ากับทักษะสมาธิกระบี่บิน การปะทะกันทุกครั้งนั้นเกิดพลังจิตกระจายว่อนไปทั่ว…
รอยแตกที่กระบี่บินนั้นเริ่มกว้างขึ้นมาเรื่อย ๆ
ปัง !
สุดท้ายภายใต้การโจมตีอย่างต่อเนื่อง กระบี่บินก็พังลง
หวังเย่าใจสั่น เขามองไปข้างหน้าและรับรู้ได้ว่ามีเข็มจิตนับไม่กำลังถ้วนพุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วสูง
“ถ้ามันไม่ได้ผล ฉันคงตายอย่างน่าอนาถ”
หวังเย่าควบคุมพลังจิตและสร้างทักษะสมาธิกระบี่บินขึ้นมาใหม่ กระบี่บินเล่มแรกก็ใช้พลังจิตของเขาไปเป็นจำนวนมากแล้ว ดังนั้นกระบี่บินเล่มที่สองจึงมีพลังจิตเพียงน้อยนิด มันพอรับมือกับเข็มจิตได้แค่ 1,000 เล่ม
ปัง ปัง ปัง !
แต่ตอนนั้นเองเข็มจิตกลับหยุดชะงักไป
อัญมณีความทรงจำใช้ได้ผล
มันแผ่แสงสีแดงออกมาและทำให้เข็มจิตนั้นต่างก็หยุดลอยอยู่ตรงหน้าหวังเย่า เมื่อมันสัมผัสกับแสงสีแดงจากอัญมณี มันก็ได้ละลายไปในทันที
หวังเย่าแปลกใจอย่างมาก
เพื่อจะเก็บผลเลือดเขากลับเดินทางมาถึงใจกลางเกาะแห่งนี้และเกือบจะมาตายที่นี้ โชคดีที่อัญมณีความทรงจำนั้นรับมือกับเข็มจิตได้
แต่เมื่อจิตของต้นไม้รับรู้ว่าเข็มจิตนั้นไม่อาจจะทำลายอัญมณีความทรงจำได้ มันจึงหยุดสร้างเข็มจิตและได้มุ่งหน้ากลับไปที่ต้นไม้แทน
หวังเย่านึกถึงผลเลือดที่ระเบิดตัวเองก่อนหน้านี้ เขาหวั่นใจเป็นอย่างมาก หากต้นไม้กินเลือดทำลายผลเลือดทั้งหมดบนต้นไม้ งั้นเขาคงเก็บผลเลือดมาได้แค่ไม่กี่สิบผล อย่างมากก็แค่ 1 ใน 5 เท่านั้น
เขารู้สึกหมดหนทาง หากต้องเผาต้นไม้นี่ไป งั้นเขาก็คงไม่ได้อะไรติดมือกลับไปเลยจากการลงมือลงแรงในครั้งนี้
เมื่อคิดแบบนั้นหวังเย่าก็คิดที่จะเสี่ยง เขามองไปที่อัญมณีความทรงจำ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าอัญมณีนี่มีพลังทางจิต แม้จะไม่รู้ว่ามันใช้งานยังไง แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาให้คิดแล้ว เขาเก็บมันเข้าไปในกระเป๋ามิติก่อนจะกระโดดลงจากหลังเทอร์โรซอร์ไฟพร้อมกับใช้ลมพาร่างของเขาพุ่งเข้าไปหาต้นไม้กินเลือดนั้น
“เธอถอยกลับไปก่อน ! ” หวังเย่าหันไปบอกกับจ้าวเมิ่งซี
จ้าวเมิ่งซีบินกลับไปพร้อมกับเทอร์โรซอร์ไฟ เธอรู้ดีกว่าการโจมตีทางจิตของต้นไม้กินเลือดนั้นครอบคลุมระยะ 3 กิโลเมตร หากอยู่ต่อก็มีแต่จะเป็นตัวถ่วงของหวังเย่า
ระหว่างที่พุ่งเข้าไปหาต้นไม้กินเลือด หวังเย่าก็ได้เอาอัญมณีความทรงจำออกมาอีกครั้ง
ในเวลาเดียวกันก็มีลูกธนูไฟก่อตัวขึ้นมาและพุ่งไประเบิดลำต้นจนเกิดรูใหญ่ขึ้นกว่าเดิม
ปัง ปัง !
ผลเลือดเริ่มระเบิดอีกครั้ง
หวังเย่าสีหน้าหม่นลง เขาแผ่กระแสจิตออกมาเพื่อตรวจสอบว่าจิตของต้นไม้กินเลือดนั้นซ่อนตัวอยู่ที่ไหน หากเขาพบมัน เขาจะใช้ลมส่งอัญมณีความทรงจำเข้าไปใส่มัน
“แกทำได้แค่นี้แหละ มาดูกันว่าใครจะเหนือกว่ากัน ” หวังเย่าฮึดฮัดออกมา เขารู้ถึงความน่ากลัวของอัญมณีความทรงจำอยู่บ้าง มันเคยถูกเก็บไว้ในรังเก่าของแพรี่ด็อก เมื่อแพรี่ด็อกสัมผัสมัน พวกมันจะถูกไฟฟ้าช็อตและตายไป
ดังนั้นสิ่งมีชีวิตจึงไม่อาจจะสัมผัสหินนี่ได้ เมื่อสัมผัสมันแล้ว หินจะดูดซับความทรงจำและทำให้เป็นอัมพาตไปชั่วคราวรึอาจจะขยับไม่ได้เลย
ต้นไม้กินเลือดนี้เองก็เป็นสิ่งมีชีวิตเช่นกัน เขาไม่เชื่อว่าผลลัพธ์มันจะต่างออกไป
ปัง !
อัญมณีความทรงจำอัดเข้ากับรูที่ลำต้น มันได้ฝังตัวเข้าไปก่อนจะระเบิดแสงสีแดงออกมาพร้อมกับไฟฟ้าสีม่วงที่กระจายออกไปทั่วราวกับงูที่เลื้อย
ไม่นานสายฟ้าสีม่วงนั้นก็แผ่ไปทั่วต้นไม้ จิตต้นไม้ที่ซ่อนตัวอยู่เองก็ถูกช็อตไปด้วย มันกรีดร้องออกมา ทันใดนั้นการควบคุมผลเลือดให้ระเบิดก็ต้องหยุดลง
หวังเย่ามองดูฉากนี้ด้วยความแปลกใจ ตอนนั้นเขาถึงเข้าใจพลังของสายฟ้าสีม่วงนี่
สายฟ้าม่วงเข้าโจมตีราวกับงูที่เห็นเหยื่อ แต่มันก็ไม่ได้หมดแค่นั้น อัญมณีความทรงจำยังคงดูดซับความทรงจำในต้นไม้มา จนทำให้ต้นไม้ที่สูงกว่า 100 เมตรกลับไม่อาจจะเคลื่อนไหวได้อีก ใบไม้ของมันเริ่มแก่ตัวลงอย่างรวดเร็ว….
หวังเย่าเห็นแบบนั้นก็ไม่กล้าปล่อยให้อัญมณีสูบพลังไปต่อเพราะมันอาจจะส่งผลถึงผลเลือดที่เขาต้องการ
“พอแล้ว” หวังเย่าเห็นว่ายังเหลือหมอกเลือดในต้นไม้อีกเล็กน้อย
เขาได้ปล่อยใบมีดลมออกมาตัดเอาผลเลือดทั้งหมดก่อนจะใช้ลมเพื่อส่งมันกลับมาที่กระเป๋ามิติ
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีผลเลือดทั้งหมดก็ถูกเก็บเข้าใส่กระเป๋ามิติ เขาได้ผลเลือดกลับมากว่า 167 ผล
