รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 720 แดนเซียนแดนมรณา สิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรทั้งปวงมาถึง!

บทที่ 720 แดนเซียนแดนมรณา สิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรทั้งปวงมาถึง!

บท​ที่​ 720 แดน​เซียน​แดน​มร​ณา สิ่งมีชีวิต​จาก​อาณาจักร​ทั้งปวง​มาถึง!

ความรู้สึก​อัน​คุ้นเคย​ ผู้​ที่​เคย​รู้จัก​กัน​ ผู้ใด​กัน​นะ​?

กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ขบคิด​ แม้มัน​เป็น​เพียง​อาภรณ์​ชิ้น​หนึ่ง​ กระนั้น​ก็​มิใช่อาภรณ์​ธรรมดา​ มัน​ถือเป็น​ภาพสะท้อน​บางอย่าง​ สืบทอด​เจตนารมณ์​ของ​ร่าง​จริง​ไว้​

ทว่า​ต่อมา​ มัน​หยุด​การขบคิด​นี้​ และ​เหิน​เข้าไป​ใน​ส่วนลึก​ของ​อาณาจักร​แห่ง​นี้​

อย่างไร​มัน​ก็​มิใช่ร่าง​จริง​ เป็น​เพียง​ภาพสะท้อน​บางอย่าง​ แม้ว่า​ศึก​นี้​มัน​ไม่ถูก​กำจัด​จน​ราบคาบ​ กระนั้น​ก็​สร้าง​ความเสียหาย​ให้​มัน​ไม่น้อย​ มัน​ต้อง​พักฟื้น​เสีย​ก่อน​

มิฉะนั้น​ มัน​ยาก​จะรักษา​ภาพสะท้อน​เช่นนี้​ให้​คงอยู่​ได้​อีก​

สุดท้าย​ มัน​หาย​ไป​จาก​สายตา​ของ​สิ่งมีชีวิต​ทั้งปวง​

นี่​มัน​ไป​แล้ว​ หรือ​ยังอยู่​ใน​ส่วนลึก​ของ​อาณาจักร​พวกเขา​กัน​แน่​?

สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​ต่าง​เกิด​ข้อ​ข้องใจ​เช่นนี้​ พวก​มัน​ไม่รู้​ว่า​ตกลง​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ได้​ตาย​ไป​แล้ว​หรือไม่​!

แต่​พวก​มัน​ต่าง​ภาวนา​ให้​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​สิ้น​ไป​จาก​ดินแดน​ของ​พวกเขา​

ความรู้สึก​ที่​ถูก​ความ​มืดมิด​ปกคลุม​ก่อนหน้านี้​พวกเขา​จำมาถึงป่านนี้​ พวกเขา​ไม่อยาก​เผชิญ​กับ​ความ​มืดมิด​เช่นนี้​อีกแล้ว​ และ​ยิ่ง​ไม่อยาก​ใช้ชีวิต​ใน​ความ​มืดมิด​เช่นนี้​ตลอดไป​!

ผู้​เป็น​นิรันดร์​ทอด​มอง​เข้าไป​ใน​ส่วนลึก​ พวกเขา​มีพลัง​ลึกล้ำ​ อยู่​ใน​ขอบเขต​นิรันดร์​ กาลเวลา​ไม่อาจ​ทิ้งร่องรอย​ ไม่อยู่​ใน​วัฏจักร​เกิด​แก่​เจ็บ​ตาย​ กระนั้น​พวกเขา​ก็​ยัง​มอง​ไม่ออก​ ไม่รู้​ว่า​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​นั้น​ไป​แล้ว​หรือ​อยู่​ต่อ​

จิตใจ​พวกเขา​หนักอึ้ง​เป็นอย่างมาก​ กระทั่ง​ท่าน​ผู้​นั้น​ยัง​ไม่สามารถ​กำจัด​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​จน​สิ้นซาก​ เบื้องหลัง​ของ​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ตัวนี้​ต้อง​น่า​พรั่นพรึง​ปานใด​?!

ม่าน​แห่ง​ความ​มืดมิด​ได้​เปิด​ออก​แล้ว​ และ​นี่​เป็น​เพียง​การ​เริ่มต้น​ ถึงคราว​ยุคสมัย​แห่ง​ความ​มืดมิด​มาเยือน​จริง ๆ​ ท่าน​ผู้​นั้น​จะต้านทาน​ได้​ไหว​หรือ​?

พวกเขา​นั้น​ไม่ได้​แน่นอน​ ห่าง​กัน​ไกลโข​ ความหวัง​ทั้งหมด​อยู่​กับ​ท่าน​ผู้​นั้น​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย​ พวกเขา​ทำได้​เพียง​หวัง​พึ่ง​ท่าน​ผู้​นั้น​!

“ไม่มีความจำเป็น​ต้อง​เก็บ​ตระกูล​เทียน​ไว้​อีกแล้ว​!”

ผู้​เป็น​นิรันดร์​ตน​หนึ่ง​ยิ้ม​เย็น​ แววตา​เปล่งประกาย​เย็นยะเยือก​

เขา​จำต้น​หลิว​ได้​เช่นกัน​ เป็น​จ้าว​แห่ง​เผ่า​หลิว​สวรรค์​ มีศักยภาพ​สูง หาก​ไม่มีอุบัติเหตุ​อัน​ใด​ วันหน้า​มีโอกาส​ร่วม​ขบวน​พวกเขา​ เป็น​ร่าง​นิรันดร์​ได้​แน่​

เขา​จำต้น​หลิว​ได้​

ทว่า​ก่อนหน้านี้​พวกเขา​ไม่ยุ่ง​เกี่ยวกับ​เรื่อง​ภายนอก​ ทุกสิ่งทุกอย่าง​ปล่อย​ให้​เป็นไปตาม​ครรลอง​ของ​มัน​

แต่​บัดนี้​ พวกเขา​จำต้อง​ยื่นมือ​เข้าไป​แล้ว​

เผ่า​หลิว​สวรรค์​ของ​ต้น​หลิว​ถูก​ตระกูล​เทียน​วาง​อุบาย​ให้ร้าย​ จน​ต้น​หลิว​ถูก​ทอดทิ้ง​ไว้​ข้างนอก​ ทั้ง​เผ่า​หลิว​สวรรค์​เกือบ​ถูก​ล้างบาง​ เหลือ​สมาชิก​อยู่​เพียง​ส่วนหนึ่ง​ที่​หนี​อุตลุด​ไป​ทั่ว​ด้วย​ลมหายใจ​รวยริน​

เห็นได้ชัด​ว่า​ ต้น​หลิว​กับ​ท่าน​ผู้​นั้น​มีความเกี่ยวข้องกัน​ลึกซึ้ง​ ผู้​เป็น​นิรันดร์​ตน​นี้​จึงตัดสินใจ​กำราบ​ตระกูล​เทียน​ ปกป้อง​สมาชิก​ที่​เหลือ​ของ​เผ่า​หลิว​สวรรค์​ไว้​

“อย่า​ได้​วู่วาม​!”

ผู้​เป็น​นิรันดร์​สตรี​ตน​หนึ่ง​เอ่ยปาก​ “หากว่า​กระโปรง​ตัว​นั้น​ถูก​ทำลาย​จน​ราบคาบ​ พวกเรา​ย่อม​ไม่เถียง​ ยินดี​กำราบ​ทั้ง​ตระกูล​เทียน​ลง​ แต่​กระโปรง​ตัว​นั้น​มิได้​ถูก​ทำลาย​จน​ราบคาบ​ และ​ไม่แน่​ว่า​ยังอยู่​ใน​ส่วนลึก​หรือไม่​…”

นาง​กลัว​ว่า​หาก​กำราบ​ตระกูล​เทียน​ ปกป้อง​สมาชิก​เผ่า​หลิว​สวรรค์​ที่​เหลือ​จะเป็นการ​ทำให้​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความ​ตายตัว​นั้น​พิโรธ​

ถึงอย่างไร​ กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความ​ตายตัว​นั้น​ก็​เป็น​ปรปักษ์​กับ​ท่าน​ผู้​นั้น​…

“นี่​เจ้าตั้งใจ​จะยอมจำนน​ต่อ​ความ​มืดมิด​หรือ​?!”

ผู้​เป็น​นิรันดร์​ที่​ปริปาก​ก่อนหน้านี้​ตวาด​ใส่ผู้​เป็น​นิรันดร์​สตรี​อย่าง​กราดเกรี้ยว​

ผู้​เป็น​นิรันดร์​สตรี​หมายความว่า​อย่างไร​กัน​

กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​เป็นตัวแทน​ของ​ความ​มืดมิด​ ท่าน​ผู้​นั้น​คือ​ความหวัง​สูงสุด​ใน​การ​ต่อกร​กับ​ความ​มืดมิด​ พวกเขา​ไม่ล้างแค้น​แทน​ต้น​หลิว​ผู้ติดตาม​ข้าง​กาย​ท่าน​ผู้​นั้น​ด้วย​การ​กำราบ​ตระกูล​เทียน​แล้ว​อย่างไร​ต่อ​ เข้า​เป็น​พรรคพวก​กับ​ความ​มืดมิด​หรือ​ไร​?!

“บรรพ​จารย์​โม่อย่า​เพิ่ง​เดือดดาล​”

ผู้​เป็น​นิรันดร์​สตรี​กล่าว​ “พวกเรา​ย่อม​ไม่ยอมจำนน​ต่อ​ความ​มืดมิด​ แต่​พวกเรา​กระทำการ​รุนแรง​ไป​ก็​ไม่ดี​ รอ​เสียหน่อย​แล้ว​ค่อย​ว่า​กัน​เถิด​!”

“คอย​ดูไปก่อน​แล้ว​ค่อย​ว่า​กัน​เถิด​!”

“เวลานี้​ไม่เหมาะ​จะทำ​เรื่อง​เช่นนี้​จริง ๆ​!”

ผู้​เป็น​นิรันดร์​ตน​อื่น​พา​กัน​กล่าว​

ข้อ​กังวล​ของ​ผู้​เป็น​นิรันดร์​สตรี​ใช่ว่า​ไร้เหตุผล​ กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความ​ตายตัว​นั้น​เป็น​อย่างไร​มาอย่างไร​ยัง​ไม่ทราบ​ สถานการณ์​ใน​ยาม​นี้​ไม่เหมาะ​ให้​ทำการ​ใด​ ๆ จริง ๆ​ มิฉะนั้น​ คง​เกิดเรื่อง​ได้​ง่าย​ยิ่ง​!

ผู้ฝึก​ตน​มากมาย​ปานนี้​ออกเสียง​แล้ว​ บรรพ​จารย์​โม่ได้​จำต้อง​ยอม​

กระนั้น​เขา​ยัง​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​แน่วแน่​ “ทว่า​สมาชิก​ที่​เหลือ​ของ​เผ่า​หลิว​สวรรค์​เกิดเรื่อง​ไม่ได้​เด็ดขาด​!”

“เรื่อง​นั้น​แน่นอน​!”

“ผู้ใด​ก็​ห้าม​แผ้วพาน​พวกเขา​!”

ผู้​เป็น​นิรันดร์​ตน​อื่น​พยักหน้า​ตาม​พลาง​กล่าว​

ขณะเดียวกัน​ ทุ่ง​ร้าง​บางแห่ง​ใน​อาณาจักร​นี้​

“ท่าน​จ้าว​ ท่าน​ได้ยิน​เสียง​ร้องเรียก​ของ​พวกเรา​แล้ว​หรือ​”

ต้น​หลิว​แก่​ต้น​หนึ่ง​ซึ่งมีใบไม้​แห้ง​เหลือง​ ลำต้น​เต็มไปด้วย​บาดแผล​จาก​มีดดาบ​และ​ขวาน​ เห็น​แล้ว​ชวน​ให้​สะเทือนขวัญ​!

รอบตัว​ของ​มัน​มีต้น​หลิว​น้อย​ใหญ่​สิบ​กว่า​ต้น​ตั้งอยู่​ เป็นสมาชิก​เผ่า​หลิว​สวรรค์​กัน​ทั้งสิ้น​ สถานการณ์​ของ​พวก​มัน​ล้วน​อเนจอนาถ​ มิมีต้น​ใด​อยู่​ใน​สภาพ​สมบูรณ์​!

เผ่า​หลิว​สวรรค์​อัน​ใหญ่หลวง​ เป็น​ถึงหนึ่ง​ใน​มหา​เผ่า​ บัดนี้​กลับ​เหลือ​สมาชิก​อยู่​เพียงเท่านี้​ ช่างเป็น​ภาพ​ที่​น่า​สลด​อย่างยิ่ง​!

“ท่าน​จ้าว​ ท่าน​ไม่เป็นไร​ก็​ดีแล้ว​! ข้า​รู้​อยู่แล้ว​ว่า​ท่าน​ยัง​ไม่ตาย​! พวกเรา​จะรอ​ท่าน​กลับมา​อยู่​ที่นี่​ต่อไป​!”

ต้น​หลิว​แก่​เอ่ย​เสียง​ร่ำไห้​

ตระกูล​เทียน​วาง​อุบาย​ทำร้าย​ท่าน​จ้าว​ของ​พวก​มัน​ ทั้ง​ยัง​ประกาศ​ว่า​ท่าน​จ้าว​ของ​พวก​มัน​ตาย​ไป​แล้ว​ ทว่า​มัน​มิเคย​เชื่อ​ มัน​เชื่อ​ว่า​ท่าน​จ้าว​ของ​พวก​มัน​ยัง​มีชีวิต​เรื่อย​มา และ​มัน​คอย​ร้องเรียก​ท่าน​จ้าว​ของ​มัน​อยู่​ตลอด​ ไม่เคย​ขาดตกบกพร่อง​

ความจริง​ได้​พิสูจน์​แล้ว​ว่า​ สิ่งที่​มัน​คิด​นั้น​ไม่ผิด​ ท่าน​จ้าว​ของ​พวก​มัน​ยัง​มีชีวิต​อยู่​ ยัง​ไม่ตาย​! เมื่อ​ครู่​ยัง​ปรากฏ​กาย​ออกมา​แล้วด้วย​!

มัน​สัมผัส​ได้​ว่า​ท่าน​จ้าว​ของ​พวก​มัน​ประสบปัญหา​ใหญ่​จนบัดนี้​ยัง​ไม่ฟื้นตัว​ แต่​มัน​ไม่รู้สึก​กังวล​ ช้าเร็ว​ท่าน​จ้าว​ของ​พวก​มัน​ก็​ต้อง​หวนคืน​อย่าง​มีเกียรติ​!

พวก​มัน​เห็น​ศึก​นั้น​กัน​ถ้วนหน้า​ ท่าน​จ้าว​ของ​มัน​ได้​ติดตาม​อยู่​ข้าง​กาย​ท่าน​ผู้​นั้น​ มีอัน​ใด​ที่​มัน​ต้อง​กังวล​อีก​?

ท่าน​จ้าว​ของ​พวก​มัน​จัก​ต้อง​แข็งแกร่ง​ขึ้น​กว่า​นี้​อีก​แน่​!

“ตระกูล​เทียน​ พวก​เจ้ารอ​ก่อน​เถิด​! ถึงครานั้น​ ทุกอย่าง​ต้อง​ถูก​สะสาง!”

มัน​เอ่ย​เสียง​เคียดแค้น​ หนี้​แค้น​นี้​ใหญ่หลวง​นัก​ พวก​มัน​จัก​สะสางกับ​ตระกูล​เทียน​ให้​รู้เรื่อง​!

อีก​ด้าน​ ภายใน​ดินแดน​ตระกูล​เทียน​

“จบ​แล้ว​ จบ​แล้ว​!”

ผู้นำ​ตระกูล​เทียน​เหงื่อ​เย็น​ไหล​โซมกาย​ เหตุใด​เขา​ถึงนึกไม่ถึง​ว่า​ต้น​หลิว​ยัง​ไม่ตาย​ ซ้ำยัง​ได้​ติดตาม​อยู่​ข้าง​กาย​ท่าน​ผู้​นั้น​!

สำหรับ​พวกเขา​ ไม่มีเรื่อง​ใด​เลวร้าย​ไป​กว่า​นี้​แล้ว​!

ยาม​นี้​ที่​ต้น​หลิว​ยัง​ไม่กลับมา​คิดบัญชี​กับ​พวกเขา​นั่น​เพราะ​ยัง​ไม่ฟื้น​ตัวอย่าง​เห็นได้ชัด​ ทันทีที่​ต้น​หลิว​ฟื้นตัว​ได้​อย่าง​สิ้นเชิง​ จดจำ​เหตุการณ์​เมื่อ​ครั้ง​อดีต​ได้​ พวกเขา​หรือ​จะมีจุดจบ​ที่​ดี​?

“เพราะ​เจ้าเพียงผู้เดียว​ ครานั้น​เจ้าเอ่ย​ว่า​อย่างไร​มัน​ต้อง​ตาย​แน่​แล้ว​ ไม่ต้อง​ไป​ไล่​ฆ่าอีก​ ผลสุดท้าย​เล่า​ บัดนี้​พวกเรา​ต้อง​มาตาย​กัน​หมด​!”

เขา​มอง​ผู้อาวุโส​ท่าน​หนึ่ง​ด้วย​ความ​โกรธเกรี้ยว​ ต่อว่า​เสียงดัง​

“ข้า​คิดไม่ถึง​จริง ๆ​! มัน​ถูก​พิษ​ร้ายแรง​ ซ้ำยัง​ถูก​พวกเรา​ทำร้าย​ถึงแก่น​พลัง​จน​บาดเจ็บสาหัส​ มัน​อยู่​ใน​สถานการณ์​ที่​ตาย​แน่​แล้ว​!”

ผู้อาวุโส​ท่าน​นั้น​เอ่ย​เสียง​ร่ำไห้​

“สวะ​ สวะ​! สวะ​กัน​ทั้งหมด​!”

ผู้นำ​ตระกูล​เทียน​เดือดดาล​ สถานการณ์​ตระกูล​เทียน​ของ​พวกเขา​ใน​ตอนนี้​เป็น​เฉกเช่น​ที่​เขา​ว่า​ไว้​ก่อนหน้า​ พวกเขา​ทำได้​เพียง​รอ​ความตาย​เท่านั้น​

ต้น​หลิว​ติดตาม​อยู่​ข้าง​กาย​ท่าน​ผู้​นั้น​ มิใช่ผู้​ที่​พวกเขา​ต่อกร​ด้วย​ได้​เลย​ นอกจาก​รอ​ความตาย​ พวกเขา​ก็​ไม่เหลือ​ทางเลือก​อื่น​อีก​ ไม่มีหนทาง​อัน​ใด​

“ไม่!”

ดวงตา​ของ​เขา​แดงก่ำ​ ไม่ยอม​รอ​ความตาย​อยู่​เช่นนี้​ เขา​เอ่ย​ “ข้า​จะไป​ยัง​ส่วนลึก​!”

“ส่วนลึก​!”

ผู้อาวุโส​ตระกูล​เทียน​ตกตะลึง​ กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความ​ตายตัว​นั้น​หาย​ไป​ใน​ส่วนลึก​ ผู้นำ​ตระกูล​คิด​จะไป​ทำ​อัน​ใด​ที่​ส่วนลึก​กัน​?!

คง​มิใช่ว่า​อยาก​เข้า​เป็น​พวก​ของ​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​กระมัง​!

“ใช่แล้ว​ ที่นั่น​เป็น​ทางออก​เดียว​ของ​เรา​! หวัง​ว่า​อาภรณ์​ตัว​นั้น​ยัง​ไม่ไป​ไหน​ อยู่​ใน​ส่วนลึก​นั่น​!”

ผู้นำ​ตระกูล​เทียน​กล่าว​

หาก​ไม่เข้า​เป็น​พรรคพวก​ของ​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ พวกเขา​ก็​จะเหลืออยู่​ทางเลือก​เดียว​คือ​ความตาย​

แม้ว่าการ​สมัคร​เป็น​พรรคพวก​ของ​กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​ก็​ไม่แน่​ว่า​จะได้​อยู่​ต่อ​ กระนั้น​ก็​พอ​มีความหวัง​บ้าง​ไม่มาก​ก็​น้อย​!

“เรื่อง​นี้​ห้าม​แพร่งพราย​ออก​ไป​เด็ดขาด​ และ​ห้าม​ปุบปับ​กระทำการ​ใด​ด้วย​ สิ่งมีชีวิต​ที่​จับตามอง​ส่วนลึก​อยู่​มีมากเกินไป​!”

ผู้นำ​ตระกูล​เทียน​ใจเย็น​อย่าง​มาก​ มิได้​ลงมือ​ทันใด​

เขา​รู้ดี​ว่า​ หาก​เขา​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​ส่วนลึก​ใน​ตอนนี้​ ไม่แน่​ว่า​จะสำเร็จ​ และ​อาจ​เจอ​กับ​การ​กีดขวาง​จาก​ตระกูล​อื่น​

กระโปรง​สีขาว​แห่ง​ความตาย​เป็นตัวแทน​ของ​ความ​มืดมิด​ ตระกูล​อื่น​ไม่มีทาง​ปล่อย​ให้​พวกเขา​เข้า​เป็น​พรรคพวก​!

เรื่อง​นี้​ยัง​ต้อง​หารือ​กัน​อีก​ยาว​!

ฟึ่บ!​ ฟึ่บ!​ ฟึ่บ!​

ภายใน​อวกาศ​ ร่าง​จำนวนมาก​เหิน​เข้า​มาจาก​ฟากฟ้า​ พวกเขา​ต่าง​มุ่งหน้า​ไป​ที่​แดน​บรรพ​โกลาหล​ บัดนี้​ต่าง​อยู่​นอก​อาณาจักร​อัน​เป็นที่ตั้ง​ของ​แดน​บรรพ​โกลาหล​แล้ว​

อาณาจักร​นี้​มีพลัง​คอย​คุ้มกัน​ อยู่​ใน​สถานะ​ปิด​สนิท​ แต่​สำหรับ​เจ้าของ​ร่าง​เหล่านี้​ พลัง​คุ้มกัน​เช่นนี้​เสมือน​ของ​ตั้ง​วาง​ ไม่ส่งผล​ใด​ ๆ ต่อ​พวกเขา​ พวกเขา​เข้าไป​ใน​อาณาจักร​นี้​ได้​สบาย​

พวกเขา​มาจาก​แดน​เซียน​ พลัง​กล้าแกร่ง​ กำลัง​รบ​เหนือกว่า​ขอบเขต​เซียน​ไป​ไกล​นัก​

ยอด​ฝีมือ​จาก​แดน​มร​ณาก็​อยู่​ที่นี่​เช่นกัน​

พวกเขา​มอง​อาณาจักร​นี้​ด้วย​ความ​ทอดถอนใจ​

พวกเขา​คือ​เซียน​อย่าง​แท้จริง​ แตกต่าง​จาก​เจ้าพวก​ที่​มาจาก​แดน​เซียน​ ทว่า​พวกเขา​ถูก​ภพ​เซียน​ทอดทิ้ง​ จำต้อง​อยู่​ที่นี่​

ต่อมา​ พวกเขา​ก่อตั้ง​แดน​มร​ณา หมาย​จะบุกเข้าไป​ใน​ภพ​เซียน​ เพื่อ​แก้แค้น​เรื่อง​ใน​อดีต​

พวกเขา​บงการ​อาณาจักร​เทียน​หยวน​ สั่งให้​อาณาจักร​เทียน​หยวน​ยกทัพ​จู่โจมอาณาจักร​แห่ง​นี้​ หมาย​จะให้​อาณาจักร​เทียน​หยวน​ล้างบาง​สิ่งมีชีวิต​ท้องถิ่น​ใน​อาณาจักร​นี้​ให้​หมด​ ใช้โลหิต​ของ​สิ่งมีชีวิต​ท้องถิ่น​ใน​อาณาจักร​นี้​ปลุก​ชีพ​เซียน​ที่​ตาย​ใน​อาณาจักร​นี้​!

อดีต​ของ​อาณาจักร​แห่ง​นี้​ไม่ธรรมดา​ รุ่งโรจน์​ถึงขีดสุด​ สายเลือด​ของ​สิ่งมีชีวิต​ท้องถิ่น​ยังคง​น่าทึ่ง​ หาก​มิใช่ว่า​สิ่งแวดล้อม​ใน​อาณาจักร​ย่ำแย่​เกินไป​ สิ่งมีชีวิต​ท้องถิ่น​ย่อม​ประสบความสำเร็จ​ได้​อย่าง​ยิ่งใหญ่​!

หาก​จะล้างบาง​สิ่งมีชีวิต​ท้องถิ่น​ให้​หมด​ จน​โลหิต​ของ​สิ่งมีชีวิต​ท้องถิ่น​ปกคลุม​แดนดิน​ทุ​กระเบียด​นิ้ว​ เหล่า​เซียน​ที่​ตาย​ไป​ต้อง​ถูก​ปลุก​ขึ้น​มาได้​แน่นอน​

อนิจจา​ พวกเขา​ได้​พบ​กับ​จักรพรรดินี​ ได้​พบ​กับ​…ท่าน​ผู้​นั้น​!

ท่าน​ผู้​นั้น​ถล่ม​แดน​มร​ณาของ​พวกเขา​จน​แทบ​แหลกลาญ​ พวกเขา​ไม่เคย​พบ​เจอ​ตัวตน​น่า​ประหวั่นพรั่นพรึง​เยี่ยง​นั้น​มาก่อน​ จน​พวกเขา​ไม่มีความคิด​เช่นนี้​อีก​

พวกเขา​ใน​ตอนนี้​ เพียง​ต้องการ​อยู่​รอ​ใน​แดน​บรรพ​โกลาหล​อย่าง​เงียบเชียบ​ แล้ว​ค่อย​เข้าไป​แย่งชิง​วาสนา​การเปลี่ยนแปลง​ใน​นั้น​ มิกล้า​คิด​เพ้อ​ถึงสิ่งอื่น​ใด​อีก​

พวกเขา​รู้​ว่า​ท่าน​ผู้​นั้น​มาจาก​อาณาจักร​นี้​ หลัง​พวกเขา​เข้ามา​ใน​อาณาจักร​นี้​แล้ว​สงบเสงี่ยม​เป็น​ที่สุด​ มิกล้า​โหวกเหวก​แม้แต่น้อย​ ตั้ง​พักแรม​ใน​สถานที่​แห่ง​หนึ่ง​ด้วย​ความสงบ​

ต่อมา​ สิ่งมีชีวิต​อื่น​ทยอย​เข้ามา​ใน​อาณาจักร​นี้​ พวกเขา​ต่าง​ทำตัว​ราบเรียบ​ ขอบเขต​พลัง​ต่าง​เหนือ​ขอบเขต​เซียน​ขึ้นไป​

และ​หลังจากนั้น​ สิ่งมีชีวิต​ถูก​กีดขวาง​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​ พวกเขา​มาจาก​อาณาจักร​ต่าง ๆ​ พลัง​คุ้มกัน​ใน​อาณาจักร​นั้น​แทบ​ไม่อาจ​ทะลวง​ได้​เลย​สำหรับ​พวกเขา​ ต่อให้​เป็น​สิ่งมีชีวิต​จาก​อาณาจักร​เก้า​ตอน​บน​ก็​เช่นกัน​ ไม่สามารถ​เข้าไป​ได้​เลย​

พลัง​คุ้มกัน​ของ​อาณาจักร​นี้​ทรงพลัง​อย่างยิ่งยวด​ กำลัง​รบ​ที่​ยัง​ไม่ถึงขอบเขต​เซียน​ไม่อาจ​เข้าไป​ได้​ง่าย ๆ​

ทันทีที่​เมิ่งจีบรรลุ​ขอบเขต​สูงขึ้น​ จัก​มาเสริม​ความ​แข็งแกร่ง​ให้​กับ​พลัง​คุ้มกัน​ของ​อาณาจักร​นี้​ พลัง​คุ้มกัน​อาณาจักร​นี้​แข็งแกร่ง​ทนทาน​กว่า​เก่า​มาก​นัก​

คล้อยตาม​กาลเวลา​ที่​ล่วงเลย​ สิ่งมีชีวิต​ที่​เข้ามา​รวมตัวกัน​ ณ ที่​นี้​ก็​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​ พวกเขา​ต่าง​มอง​อาณาจักร​แห่ง​นี้​แล้ว​ทอดถอนใจ​

แข็งแกร่ง​เกินไป​ พวกเขา​ไม่อาจ​ฝ่าเข้าไป​ได้​

ต่อให้​ทุก​สิ่งมีชีวิต​ใน​ที่​แห่ง​นี้​ผนึก​กำลัง​ก็​มิได้​ พลัง​คุ้ม​กันที่​ไหลเวียน​อยู่​ใน​อาณาจักร​นี้​เหนือกว่า​พลัง​ใน​ใต้​หล้า​อย่าง​เห็นได้ชัด​ เป็น​พลัง​เหนือ​ระดับ​เซียน​ขึ้นไป​แล้ว​

นี่​มิใช่พลัง​ที่​พวกเขา​ทะลวง​ได้​

“อาณาจักร​นี้​เป็น​เพียง​อาณาจักร​ระดับ​ล่าง​มิใช่หรือ​ เหตุใด​ถึงมีพลัง​คุ้มกัน​น่า​พรั่นพรึง​ถึงเพียงนี้​!”

“หรือ​เพราะ​แดน​บรรพ​โกลาหล​กำลังจะ​ปรากฏ​ขึ้น​ใน​อาณาจักร​นี้​ ถึงได้​เปลี่ยนแปลง​สถานการณ์​ของ​อาณาจักร​นี้​ไป​”

สิ่งมีชีวิต​จำนวน​หนึ่ง​เอ่ย​ขึ้น​อย่า​งอด​มิได้​

พลัง​คุ้มกัน​ของ​ที่นี่​ดุดัน​ยิ่งกว่า​อาณาจักร​เก้า​ตอน​บน​เสีย​อีก​ หรือ​พวกเขา​ต้อง​กลับ​ไป​ทั้ง​อย่างนี้​หรือ​

“ถ้าอยาก​เข้าไป​ จะไป​ยาก​อัน​ใด​”

เวลา​นั้น​ เสียงหัวเราะ​ร่วน​เสียง​หนึ่ง​ดัง​ขึ้น​

จากนั้น​ เด็กหนุ่ม​ผู้​มีประกาย​แวววาว​รอบตัว​มาถึงที่นี่​

เขา​มีรูปร่าง​สูงใหญ่​องอาจ​ บุคลิก​ไม่ธรรมดา​ ดู​ก็​รู้​ว่า​มิใช่พวก​ดาษดื่น​ ความมั่นใจ​เปี่ยมล้น​อยู่​ทั่ว​กาย​

“สมาชิก​ตระกูล​ข้า​เข้าไป​ได้​นาน​แล้ว​ ข้า​นั้น​มีธุระ​อื่น​ต้อง​จัดการ​ ถึงเพิ่ง​มาถึงเอา​ป่านนี้​”

เด็กหนุ่ม​เอ่ย​เสียง​เรียบ​

“แต่กลับ​เป็นเรื่อง​ดี​สำหรับ​พวก​เจ้า”

เขา​หัวเราะ​ หัน​มอง​สิ่งมีชีวิต​จาก​อาณาจักร​อื่น​ ๆ ทั้งปวง​ “ข้า​พา​พวก​เจ้าเข้าไป​ได้​ แต่​มีเงื่อนไข​ พวก​เจ้าต้อง​ทำให้​ข้า​มีความสุข​ก่อน​”

จากนั้น​ เขา​กล่าว​ต่อ​ “ข้า​ชอบ​ดู​สุนัข​กัด​กัน​ พวก​เจ้าแสดง​ให้​ข้า​ดู​หน่อย​เถิด​ สุนัข​ตัว​ไหน​กัด​ได้ดี​ ข้า​จะพา​สุนัข​ตัว​นั้น​เข้าไป​”

หลัง​เอ่ย​ถ้อยคำ​เหล่านี้​ออก​ไป​ สิ่งมีชีวิต​ในที่นี้​สีหน้า​เปลี่ยนไป​กัน​ทั้งหมด​

เด็กหนุ่ม​เห็น​พวกเขา​เป็น​สุนัข​หรือ​!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท