ก่อนหน้านี้ในกิลด์การ์ดมี “อาชีพ” อยู่ 9 อัน
เทพลอบสังหาร(暗殺神) : นักล่ายามค่ำคืน(Night stalker)
เทพลอบเร้น(隠密神) : ผู้แฝงตัวในเงามืด(闇を纏う者)
เทพซุ่มยิง(投擲神) : ยิงสั่งตาย(Dead shot)
เทพโกลาหลทั่วไป(凡混沌神) : ตาไต้ฝุ่น(台風の目)
เทพเดินเล่นในป่า(森林散歩神) : นักเดินป่า(Forest walker)
เทพสำรวจดันเจี้ยน(迷宮探査神) : นักเดินดันเจี้ยน(Dungeon walker)
เทพแสวงหาทางธรรม(天道探求神) : ผู้บาปหนา(罪深き者)
เทพโจรย่องเบาในตัวเมือง(凡市街地夜盗神) : โจรเมือง(Town thief)
เทพช่วยเหลือชาวบ้านชาวเมือง(広域市民町民村民救済神) : ชาวบ้าน(Civilian)
และมีอาชีพใหม่ 2 อันโผล่ขึ้นมา
เทพตรวจค้นกว้างขวาง(広域探知神) : โซนาร์ขนาดใหญ่(Grand sonar)
เทพรับใช้สวรรค์ระดับล่าง(下級天ノ遣神) : เทวดาระดับล่าง(Lesser angel)
ฮิคารุมุ่งหน้าจากบอเดอร์ซาร์ดมาที่ชูสเอลก้าโดยไม่หยุดพัก เลยจะมาลอง “อาชีพ” ใหม่ตอนเริ่มมีเวลา ซึ่งโอกาสนั้นมาถึงแล้ว
เทพ 4 อักษรอย่าง “เทพตรวจค้นกว้างขวาง” พอเข้าใจได้ว่ามันโผล่ออกมาเพราะเพิ่ม “ขยายการตรวจจับ” จนถึงสูงสุดที่ระดับ 3
จากประสบการณ์ ฮิคารุก็พอจะรู้อยู่แล้วว่า “อาชีพ” นี้ส่งผลอย่างไรบ้าง ดังนั้นเลยลองเปลี่ยนกิลด์การ์ดเป็น “เทพตรวจค้นระยะไกล” แล้วลองใช้ “ตรวจจับพลังเวท”
“—-โอ้ววววววว!?”
ความเจ็บปวดราวกับสมองจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ยังเป็นข้อมูลปริมาณมากเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน—-แต่ระยะที่ตรวจจับได้ก็ยังอยู่แค่ระดับ 1 กิโลเมตร
“ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลยไม่ใช่เหรอ……หือ?”
ตอนนั้นเองที่ฮิคารุรู้สึกเหมือนจะ “บีบ” ระยะตรวจสอบได้
“หือออออ?”
เขาลุกขึ้นจากเตียง แล้วเพ่งสมาธิไปด้านหน้า—-แล้วก็สามารถตรวจสอบเฉพาะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้
รู้แล้ว คนที่กำลังทำอาหารอยู่ตรงห้องครัว สุนัขจรจัดที่อยู่ตรงตรอกด้านหลัง รถม้าที่วิ่งผ่าน และเด็กที่เหมือนกับกำลังเล่นน้ำอยู่—-
แถมพอบีบระยะตรวจจับทำให้ข้อมูลลดน้อยลง อาการปวดศีรษะเลยลดลงอย่างมาก
“อันนี้ สะดวกสุดๆไปเลย”
จนถึงตอนนี้ใต้เท้ากับบนท้องฟ้า หรือทิศทางที่ไม่มีใครอยู่ก็จะถูกบีบอัดข้อมูลส่งเข้ามาว่า “ไม่มีอะไร” ถ้าตัดข้างบนกับข้างล่างออกไปแล้วตรวจสอบแค่แนวระดับ 360 องศาจะทำให้หัวร้อนนิดหน่อย แต่ก็สามารถใช้งานต่อเนื่องได้
“โอ้ โอ้วว……ยะ แย่แล้ว อย่าง นี้……”
ฮิคารุที่สามารถรับรู้ว่าใครอยู่ตรงไหนได้บ้างเป็นระยะกว้างอย่างนี้ รู้สึกพึงพอใจมาก
“—–อึ้ก”
รีบร้อนตัดตรวจจับพลังเวท เพราะเลือดกำเดาไหลออกมา คงย่ามใจมากเกินไป
“คงต้องฝึกฝนอีกสักนิด……อ้า เลือดกำเดาไหลออกมาเพียบเลย ดีนะเนี่ยที่ลาเวียไม่เห็น……ต่อไปก็”
ฮิคารุเอาผ้าเช็ดจมูกก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง
แล้ว “เทพรับใช้สวรรค์ระดับล่าง” นี่มันอะไร……แถม “เทวดาระดับล่าง” เนี่ย
ลองเปลี่ยน “อาชีพ” ในกิลด์การ์ดเป็น “เทวดาระดับล่าง” ดู
“…………?”
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่มีวงแหวนเหนือศีรษะ ไม่มีปีกงอกกลางหลัง ไม่มีแตรในมือ แถมไม่รู้สึกถึงพลังศักดิ์สิทธิ์อะไรเลย
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
“……จะว่าไป ทำไมมันถึงโผล่ออกมาล่ะ? แล้วมี “ระดับล่าง” อย่างนี้ คงต้องมี “ระดับกลาง” หรือ “ระดับสูง” ด้วยสินะ?”
นึกไม่ออกเลยว่าเพราะอะไร ดูที่โซลบอร์ด ก็ไม่มีหัวข้อไหนที่เกี่ยวข้องกับเทวดาเลย
อย่างไรก็ตามถึงจะเพิ่ม “ขยายการตรวจจับ” เป็น MAX แต่ก็ไม่มีสกิลอะไรใหม่เพิ่มขึ้นมา
“อืม……ไม่เห็นเข้าใจเลย ไม่มีใครวิจัยเกี่ยวกับ ‘อาชีพ’ เลยเหรอ……หรือไม่ก็หนังสือที่รวมรวม ‘อาชีพ’ ที่เคยปรากฏเนี่ย? ถ้ากลับไปโรงเรียนแล้วค่อยตรวจสอบดีกว่า”
ระบบของโซลการ์ดเองก่อตั้งมาหลายปีแล้ว อาจจะมีบันทึกเกี่ยวกับ “อาชีพ” อยู่ก็ได้
เกี่ยวกับเรื่องนี้ค่อยไปวิจัยทีหลัง ตอนนี้ฮารุคิดถึงสิ่งที่ต้องทำหลังจากนี้
“……ถึงอย่างนั้น จตุรดาราแห่งบูรพาเองก็ให้ข้อมูลที่ยุ่งยากมาเหมือนกันนะเนี่ย”
เฮ้ออออออออ……เขาถอนหายใจออกมายาวๆก่อนจะหลับตาลง
งีบหลับเพื่อเตรียมตัวสำหรับตอนกลางคืน
＊ ＊
ดินแดนของมาร์ควิสกล็อกชลูทเป็นดินแดนที่อยู่ติดกับราชอาณาจักรพอนโซเนียและสหพันธรัฐฟอเรสเทียทำให้หน้าหนาวมาเยือนไว
แม้จะบอกอย่างนั้น กว่าหิมะจะตกก็อีกราวๆ 1 เดือน ถึงกระนั้นตอนนี้ก็มีลมหนาวพัดมาจนอยากจะรีบกลับไปผิงเตาไฟอุ่นๆในห้อง
คฤหาสน์ที่จะทำอะไรฟุ่มเฟือยระดับนั้นได้ในชูสเอลก้ามีแค่ไม่กี่หลัง ซึ่งตระกูลของมาร์ควิสกล็อกชลูทผู้ปกครองชูสเอลก้าสามารถทำเช่นนั้นได้
“ไม่ได้พบกันนานเลยนะลอวเรนซ์”
“ท่านกล็อกชลูท ดูเหมือนจะยังแข็งแรงดีนะครับ ยิ่งไปกว่านั้น—-”
หัวหน้ากลุ่มอัศวินลอวเรนซ์ เลื่อนสายตาไปยังคนที่ยืนอยู่ข้างๆเตาผิง
ชายชราร่างผอม ถึงจะเคยพบเพียงแค่ไม่กี่ครั้ง—-แต่บรรยากาศของเขาในตอนนี้กับในความทรงจำมันแตกต่างกันอย่างมาก
“……ท่านกราฟาสตี้ นุย วาล์ว”
กราฟาสตี้อยู่ในความดูแลของกล็อกชลูทดังนั้นเลยอยู่ที่คฤหาสน์ด้วย ลอวเรนซ์รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เพราะรู้เลยมาหา
คิดว่าจะแสดงความประหม่าเพราะเป็นพวกนักวิชาการ แต่จากสายตาที่มองลอวเรนซ์มันดูเป็นธรรมชาติมาก ดวงตาที่แฝงไปด้วยความรอบรู้
(แถม……ผู้หญิงข้างๆ ยังมีบรรยากาศแปลกๆอีก)
ผู้หญิงที่ยืนคุ้มกันกราฟาสตี้ ดูเหมือนจะไม่ใช่คนของราขอาณาจักร แต่พอเห็นว่ากล็อกชลูทไม่แนะนำให้รู้จัก แสดงว่าน่าจะเป็นแค่ผู้คุ้มกันเฉยๆ
“ตอนนี้ไม่ได้ใช้ชื่อนั้นแล้ว ข้าคือกราฟาสตี้ กี พอนโซเนีย”
กราฟาสตี้ที่แสดงความสงสัยในการสืบเชื้อสายราชวงศ์ปัจจุบัน ทำให้ราชาโกรธจนต้องหนีมาพึ่งมาร์ควิสกล็อกชลูท
มาร์ควิสกล็อกชลูทเชื่อในคำพูดของกราฟาสตี้เลยให้การคุ้มกัน—-นั่นคือสิ่งที่ลอวเรนซ์รู้ทั้งหมด
ลอวเรนซ์รู้สึกสับสนที่กล็อกชลูทส่งจดหมายมาบอกว่า “ให้มาพบ” เพราะอย่างนั้นเลยมา
“ได้ยินว่ามาคนเดียว”
มาร์ควิสกล็อกชลูทมองอย่างระแวดระวัง ผมเทาแซมขาวที่เสยไปด้านหลัง กับเคราที่ดูเรียบร้อย
ชายที่ต่อสู้แนวหน้าเพื่อปกป้องชายแดนจากสหพันธรัฐฟอเรสเทียมาเป็นเวลานาน เรื่องความสามารถในการต่อสู้ก็ไม่ได้แข็งแกร่งมากสักเท่าไร ดังนั้นต่อให้สู้กันลอวเรนซ์ก็ไม่มีทางแพ้แน่นอน
“ครับ”
ลอวเรนซ์ตอบกลับมาอย่างสุภาพ—-เนื่องจากกล็อกชลูทอายุมากกว่าลอวเรนซ์เกือบเท่าตัว เขาเลยได้รับการฝึกซ้อมการนำทัพจากกล็อกชลูทอยู่
“ถ้าเคลื่อนไหวกลุ่มอัศวินยังไงก็สะดุดตา แต่ถ้าเป็นคนเดียวก็สามารถไปกลับได้ภายใน 3 – 4 วันครับ”
“ไม่มีคนให้ปกป้องจะแข็งแกร่งกว่าสินะ”
“แค่ให้ความสำคัญกับความคล่องตัวครับ”
อย่างที่กล็อกชลูทว่า ลอวเรนซ์คนเดียวต่อให้โดนศัตรูล้อมก็ยังพอทำอะไรได้อยู่ แต่ถ้ามาพร้อมกับอัศวินคนอื่น แล้วตั้งตัวเป็นศัตรูกับกล็อกชลูท—-มันเป็นไปได้ยากที่จะมีชีวิตรอดกลับไปได้ทุกคน
“มาเข้าเรื่องกันเถอะท่านกล็อกชลูท ช่วยอธิบายให้ฟังทีว่าคำพูดของท่านกราฟาสตี้นั้นถูกต้องจริงหรือเปล่า”
พอกล็อกชลูทหันหน้าไปหากราฟาสตี้ เขาก็พยักหน้า
＊ ＊
ฮิคารุที่ใช้ “ลอบเร้น” แอบฟัง 3 คนนั้นพูดคุยกันอยู่บนเพดานฝ้า—–ถึงในห้องจะมีอยู่ 4 คน แต่อเกรอา แวน โฮลเทนซ์รับหน้าที่คนคุ้มกันและไม่มีทีท่าว่าจะพูดอะไร
กราฟาสตี้หยิบลำดับราชวงศ์โพเอลซิเนียออกมาและเริ่มอธิบาย เขาพูดเนื้อหาออกมาอย่างลื่นไหลและกล่าวถึงพลังเวทที่จะตอบสนองต่อสายเลือดของเชื้อพระวงศ์เท่านั้น ซึ่งมันน่าเชื่อถืออย่างเพียงพอ ลอวเรนซ์ที่ตั้งใจฟังอย่างจริงจังถึงสีหน้าจะไม่เปลี่ยนแต่ก็พูดน้อยลง ตอนมาคงรู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง—-ไม่สิ น่าจะสงสัยอยู่ราวๆ 80% เขาคงประหลาดใจที่มันมีความน่าเชื่อถือมากกว่าที่คาดคิดเอาไว้
(……ลุงเปลี่ยนไปเยอะนะเนี่ย)
ฮิคารุเองก็ประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงของกราฟาสตี้ ถึงร่างกายจะดูผอมเพรียว ทว่าไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่ “บุคคลิกของเชื้อพระวงซ์” เริ่มแสดงออกมา
ฮิคารุนึกถึงหนังสือที่เคยอ่านตอนอยู่ญี่ปุ่น ผู้มีอำนาจทางการเมืองสูงสุดของญี่ปุ่นคือนายกรัฐมนตรี สิ่งนั้นไม่ใช่ว่าใครก็เป็นได้ แต่บางครั้งมีบ้างที่มีผู้ “ไม่มีคุณสมบัติ” มาดำรงตำแหน่ง ถึงกระนั้นพอได้มาเป็นนายกรัฐมนตรีแล้ว บรรยากาศรอบๆ ตัวของเขาก็เปลี่ยนแปลงไป หรือถ้าจะให้พูดก็ต้องบอกว่ามี “ออร่า” มาปกคลุม
ตำแหน่งมอบบรรยากาศให้เหมาะสมกับคนในตำแหน่งนั้นๆ
(ดูเหมือนจะเป็นเรื่องยุ่งยากแล้วนะเนี่ย)
ตอนที่ฮิคารุแยกตัวจากลาเวียแล้วมาที่ราชอาณาจักรก็เพื่อต่อยราชาสักหมัด และขู่ไม่ให้มายุ่งกับเธออีกเป็นครั้งที่สอง—-ถึงจะอธิบายไปอย่างนั้น แต่ต้องเปลี่ยนความคิดหลังจากที่ได้พูดกับจตุรดาราแห่งบูรพา
โซริสบอกว่า “ราชอาณาจักรพอนโซเนียกำลังอยู่ในความสับสน” มีฝ่ายต่อต้านราชา ซึ่งตัวแทนที่แบ่งแยกดินแดนคือมาร์ควิสกล็อกชลูท และคนที่เป็นตัวต้นเรื่องของความวุ่นวายนี้คือกราฟาสตี้ นุย วาล์วอย่างไม่ต้องสงสัย
ที่เกิดเรื่องอย่างนี้ น่าจะเพราะผู้ที่ให้การสนับสนุนราชาสูงสุดอย่างเคานต์มอร์คสแตทโดนลอบสังหาร จากการที่เคานต์โดนลอบสังหารทำให้สมดุลขั้วอำนาจของขุนนางเริ่มพังทลายลง และมีมาร์ควิสหลายคนที่เล็งจะพลิกขั้วสถานการณ์
(วิธีพูดอย่างนี้เหมือนผมเป็นคนผิดเลยไม่ใช่เหรอ……เอาเถอะคงต้องรับผิดชอบนิดหน่อยนั่นแหละ……)
ถ้าเกิดสงครมกลางเมืองประชาชนทั่วไปคงโดนลูกหลงไปด้วย ฮิคารุคิดว่าจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่ได้ เลยมุ่งหน้ามาที่ชูสเอลก้า เพื่อตรวจสอบว่ามาร์ควิสกล็อกชลูทจะทำอย่างไรต่อกับประเทศนี้
(ถึงจะยังไม่ได้คิดถึงเรื่องของการควบคุมสงครามกลางเมือง—-แต่ผมคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้หลับได้อย่างสบายใจสักหน่อย)
กราฟาสตี้อธิบายจบพอดี
ลอวเรนซ์นิ่งเงียบมาตั้งแต่เมื่อครู่
(อย่างนี้หัวหน้ากลุ่มอัศวินเองคงเอนมาทางนี้แล้วมั้ง? ถ้าหัวหน้ากลุ่มอัศวินตามมาอย่างนี้ราชาน่าจะแย่แล้วไม่ใช่เหรอ? ไม่สิ กลับกันถ้าจะให้พูดต้องบอกว่าสงครามกลางเมืองคงจบลงในทันทีเลยก็ได้?……อ้า ถ้าอย่างนั้นลุงกราฟาสตี้จะกลายเป็นราชาเหรอ? อืม……)
ฮิคารุกอดอกคิดอย่างนั้นอยู่คนเดียว
ทันใดนั้นกล็อกชลูทก็พูดขึ้นมา เนื้อหาที่เขาพูด สำหรับฮิคารุแล้ว—-มันเป็นเนื้อหาที่เหนือความคาดหมาย
“ลอวเรนซ์ นี่ก็เป็นการแก้แค้นให้กับเขาด้วย”
“……ท่านกล็อกชลูท ยังคิดมากเรื่องนั้นอยู่อีกหรือครับ”
“แน่นอน ถ้ามีข้าอยู่ข้างๆแผนการนั้นคงล้มไม่เป็นท่าไปแล้ว……ไม่ปล่อยให้คนหนุ่มที่มีพรสวรรค์ต้องตายจากไปหรอก”
มาร์ควิสถอนหายใจออกมายาวๆ ความสำนึกผิดอันหนักอึ้งนั้นทำให้เขาดูแก่กว่าที่เห็นไป 10 ปี
“ไวเคานต์ซาราช่าคงไม่ตาย……ลูกชายของเขาที่ชื่อว่า……โรแลนด์ซึ่งกำลังวิจัยเรื่อง “ศาสตร์ในการข้ามโลก” เด็กหนุ่มคนนั้นยังหายสาบสูญสินะ? ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะปกป้องเขาอยู่หรอก”
