CHESS:พลิกกระดานเทพ

อากิลืมตาตื่นขึ้นมาจากการสลบ ก็พบว่าตัวเองกำลังนอนหนุนตักของเมิ่งซินอยู่อีกครั้ว เมิ่งซินที่เห็นอากิตื่นก็รีบพูดขึ้นมาว่า

“เมิ่งซิน:นี้ยังเป็นอะไรหรือป่าว ยังปวดหัวอยู่ไหม รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงนายมากแค่ไหนตอนที่นายล้มลงไปนะ นี้ยังฟังอยู่ไหม”

อากิฟังเมิ่งซินบ่นจนจบและพูดขึ้นมาว่า

“อากิ:ฉันขอโทษ”

“เมิ่งซิน:… รู้ตัวก็ดีแล้ว”

“อากิ:☺️”

“เมิ่งซิน:จะว่าไปแล้ว ทำไมนายถึงสลบละ”

“อากิ:ก่อนจะพูดฉันขอลุกขึ้นก่อนได้ไหม”

“เมิ่งซิน:ไม่! นอนพูดอยู่ตรงนี้แหละ”

‘อากิ:เออ~ จะบอกเธอว่ายังไงดีละ’

[อลิส:คงมีแต่ต้องโกหกเท่านั้นแหละคะ ท่านอากิ]

‘อากิ:แล้วจะโกหกว่าไงดีละ’

<ราเฟล:… งั้นพูดตามฉันนะ>

“อากิ:ก็ได้ ก็ได้ฉันจะนอนพูด คือฉันใช้มานาจนหมดแล้วมันก็ทำให้ฉันติดค่าสถานะ ขาดมานาอย่างรุงแรง และมันทำให้ฉันเกิดอาการปวดอย่างมาก ฉันเลยล้มลงไปและร้องแบบนั้นนะ”

“เมิ่งซิน:แล้วเจ็บมากไหม”

“อากิ:ก็นิดหน่อย”

“เมิ่งซิน:ไม่เชื่อหรอก ถ้านิดหน่อยจริงคงไม่ร้องขนาดนั้นหรอก”

“อากิ:ไม่นิดก็ได้ เพราะมันก็เจ็บมากๆอยู่”

“เมิ่งซิน:5555 พูดมาแต่แรกก็ได้”

“อากิ:ก็มันไม่เท่นิ”

“เมิ่งซิน:ร้องขนาดนั้นยังห่วงเท่อีกนะ 5555”

“อากิ:ร้องนิดหน่อยเอง ล้ออยู่ได้”

“เมิ่งซิน:ก็ได้ ก็ได้ฉันจะเลิกล้อนายแล้ว แต่ฉันยังมีอะไรที่จะให้นายอยู่ด้วยนะ”

“อากิ:ให้อะไรหรอ”

“เมิ่งซิน:ก็นี้ไง ทาด่า🎉”

สิ่งที่เมิ่งซินเอาออกมาจากช่องเก็บของเธอ มันคือหน้าไม้ของเจ้าโคลโบล

“อากิ:หน้าไม้ของเจ้าโคลโบลหรอ”

“เมิ่งซิน:ใช้แล้ว พอดีว่าฉันไปเก็บมาตอนที่นายสลบไปอยู่นะ และก็เหมือนว่ามันจะมีความสามารถพิเศษติดมาด้วยนะ”

“อากิ:ความสามารถพิเศษ?”

“เมิ่งซิน:ใช่ นายเอาไปสิ”

อากิลุกออกจากตักของเมิ่งซินและรับหน้าไม้มาจากเธอ

[อลิส:ได้รับหน้าไม้ระดับ แรร์ ความสามารถเพิ่มเติม เพิ่มสกิลยิงทะลุให้อาวุธ⁽ᶜ⁾ เพิ่มโอกาสในการทะลุเกราะและโล่ได้มากขึ้น]

“อากิ:ไม่น่าล่ะ มันถึงยิงทะลุโล่ของฉันได้”

“เมิ่งซิน:เพราะมันมีสกิลทะลุ มันเลยยิงทะลุโล่นายได้ และตอนนี้มันก็เป็นของนายแล้ว”

“อากิ:ใช่ มันเป็นของฉันแล้ว… ฉันว่าเราต้องเปลี่ยนวิธีล่าแล้วละ”

“เมิ่งซิน:ฉันก็คิดมานิดหน่อยแล้วเหมือนกัน”

“อากิ:งั้นบอกของเธอก่อนเลย”

“เมิ่งซิน:ก็ทำเหมือนตอนธนูเลย แต่รอบนี้ให้นายใช้หน้าไม้แทนและเราก็ไม่ต้องสนตัวโล่ด้วย เพราะเรามีหน้าไม้อันนี้แล้ว”

[อลิส:ดิฉันก็เห็นด้วยนะคะท่านอากิ]

‘อากิ:… ราเฟลละว่าไง’

<ราเฟล:มันก็ดีทำเลยก็ได้>

“อากิ:อืม~🤔 เอาแบบนั้นก็ได้”

หลังจากทั้งคู่ตกลงแผนกันเสร็จ พวกเขาทั้ง 2 ก็ออกล่าอีกครั้ง พวกออกเดินหาพวกมอนสเตอร์ไปเรื่อยๆ จนในที่สุดพวกเขาก็เจอเหยื่อมันคือก็อบลิน 3 ตัว

“เมิ่งซิน:ฉันเจอแล้วอากิ”

“อากิ:มันคือตัวอะไร”

“เมิ่งซิน:ก็อบลิน 3 ตัว”

“อากิ:มันใช่อะไรบ้าง”

“เมิ่งซิน:โล่ 2 อีกตัวไม่แน่ใจ”

“อากิ:หางไปกี่เมตร”

“เมิ่งซิน:15 กว่าเมตรได้”

“อากิ:โอเค งั้นเธอตามหลังฉันมาในระยะ 5 เมตรนะ”

“เมิ่งซิน:ได้”

[อลิส:เปิดใช้งานสกิลล่องหน]

อากิล่องหนและก็เดินถือหน้าเข้าไปหาพวกก็อบลินในระยะ 10 กว่าเมตร เขาซูดลมเข้าปอดและกลั้นหายใจและเล็งยิงพวกมัน

“อากิ:ซูด~~~ อึบ”

[อลิส:เปิดใช้งานสกิลสมาธิ เปิดใช้งานสกิลโฟกัส เปิดใช้งานสกิลเล็งเป้า ใช้งานสกิลของหน้าไม้ยิงทะลุ]

“ฟิว!”

นัดแรกลอยไปอย่างรวดเร็ว แต่มันพลาดเป้าไม่โดนเจ้าก็อบลิน และไปตกใกล้ๆขาเจ้าก็อบลิน

‘อากิ:ฮือ ไม่โดนเหรองั้นเอาใหม่’

นัดแรกที่พลาดเป้าทำให้พวกก็อบลินรู้ตัวและหันมายกโล่มากันทางอากิ อากิที่ยิงพลาดก็รีโหลดลูกและกลั้นหายใจและเล็งยิงอีกครั้ง

“อากิ:ซูด~~~ อึบ”

“ฟิว!”

“ปัก!!!”

“ก็อบลิน:กรีซ~~~”

ลูกศรลูกที่ 2 ที่อากิได้ยิงไปได้โดนเข้าไปที่โล่ของเจ้าก็อยลิน แต่ลูกศรนั้นก็ทะลุโล่และโดนแขนของก็อบลินจนทำให้มันร้องขึ้นมา อากิที่เห็นอย่างนั้นก็รีบรีโหลดและยิงลูกศรลูกที่ 3 ทันที

“ก็อบลิน:กี้ กี่”

“ก็อบลิน:กี๊ กี๋!”

“ฟิว!”

“ทรวก!”

[อลิส:ท่านสังหารก็อบลินอาเชอร์เลเวล 21 ได้รับEXP 73.5]

“ก็อบลิน:กะ กี๊~~~!”

ลูกศรลูกที่ 3 ที่อากิได้ยิงไป ได้เข้าที่หัวของเจ้าก็อบลินอย่างจังจนทำให้หัวมันเละ และก็อบลินอีก 2 ตัวที่อยู่ใกล้ๆและเห็นว่าหัวของเพื่อนมันกระจุยต่อหน้าต่อตาก็เกิดอาการกลัวแล้วจะหนี อากิที่เห็นอย่างนั้นก็บอกเมิ่งซินให้เก็บงาน

[อลิส:ปิดการใช้งานสกิลล่องหน ปิดการใช้งานสกิลสมาธิ ปิดการใช้งานสกิลโฟกัส ปิดการใช้งานสกิลเล็งเป้า]

!”อากิ:เมิ่งซิน ตาเธอแล้ว”!

เมิ่งซินที่อยู่ข้างหลังพอได้ยินแบบนั้นเธอก็กระพือปีกและบินเข้าไปหาพวกก็อบลินทันที และพอเข้าไปใกล้พอเธอก็ใช้สกิลคำวาปใส่พวกมัน

“เมิ่งซิน:คำสาปเชื่องช้า”

หลังจากโดนสกิลคำสาปไปพวกมันก็เกิดอาการทันที และเมิ่งซินที่กำลังบินเข้าไปด้วยความเร็วก็เลือกที่จะตัดหัวตัวที่ยังวิ่งได้ก่อนอย่างรวดเร็ว

“ฉัวะ!”

หลังจากตัดหัวตัวที่วิ่งไปก่อนแล้ว เมิ่งซินเธอก็หันกลับจัดการอีกตัวที่อากิได้ยิงหน้าอัดโล่มันไปก่อนหน้านี้

“ซึบ”

[อลิส:ท่านช่วยสังหารก็อบลินก็อบลินวอริเออร์เลเวล 23 ได้รับXP 20.7]

หลังจากเมิ่งซินจัดการเสร็จหมดแล้ว อากิก็เดินเข้ามาแล้วพูดว่า

“อากิ:โทษทีนะเมิ่งซิน พอดีว่าฉันยังไม่ค่อยชินกับการใช้หน้าไม้เท่าไร”

“เมิ่งซิน:ไม่เป็นไรเพราะยังไงเราก็ล่ามันต่อเรื่อยๆนี่แหละ งั้นรูดของแล้วไปต่อเถอะ”

อากิและเมิ่งซินทั้งคู่ได้แยกกันรูด อากิได้ไปรูดก็อบลินอาเชอร์ที่เขาได้ฆ่า ส่วนเมิ่งซินได้ไปรูดก็อบลินเวอริเออร์ 2 ตัวที่เธอฆ่า ทั้งคู่ใช้เวลาไปประมาณ 5 นาที่ก็รูดเสร็จและก็เดินกลับมารวมตัวกัน

“เมิ่งซิน:เป็นไงมั้งอากิ”

“อากิ:ก็มีธนูสั้น 1 คันแล้วก็ลูกศรหัวสัมฤทธิ์อีก 12 ลูก”

“เมิ่งซิน:โอเค งั้นเอานี้ไปโดนด้วย ฮึบ!”

เมิ่งซินได้โยนโล่เสริมสัมฤทธิ์และก็ดาบสัมฤทธิ์ให้อากิแล้วพูดว่า

“เมิ่งซิน:ฉันเก็บสำรองไว้แค่ 1 พอที่เหลือนายไปใช้เถอะ”

“อากิ:โอเค”

“เมิ่งซิน:โอเค งั้นเราไปล่าต่อกันเถอะ”

“อากิ:ได้ครับคุณผู้หญิง เชิญเดินนำเลยครับ”

เมิ่งซินได้เดินนำไปก่อนและอากิก็เดินตามหลังไป ทั้งคู่ได้ออกเดินหาพวกมอนสเตอร์อีกครั้ง พวกเขาทั้งเดินมาทางไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเมิ่งซินก็เริ่มได้ยินเสียงบ้างอย่าง

“เคร้ง! เปง!”

“???:***** **”

“???:กี้ กี๋~!”

“เมิ่งซิน:อากิหยุดก่อน เหมือนฉันจะได้ยินเสียงอะไรบ้างอย่าง”

“อากิ:เสี”

“เมิ่งซิน:ชู~~”

ในตอนที่อากิกำลังจะถามเมิ่งซินว่าได้ยินอะไร เมิ่งซินก็บอกให้อากิเงียบก่อน อากิที่ได้ยินอย่างนั้นก็เงียบและรอ ส่วนเมิ่งซินก็เงียบและตั้งใจฟังเสียงอีกครั้ง

“เคร้ง ทุบ ซึบ”

“???:***!!!”

“???:ฮ่า!!”

“อากิ:เป็นยังไงบ้าง”

“เมิ่งซิน:เหมือนจะเป็นเสียงของก็อบลินที่กำลังสู้โคลโบล จะเอาไงดี”

“อากิ:…”

[อลิส:ดิฉันว่าแอบเข้าไปดูและสังเกตสถานการณ์ค่อยตัดสินใจค่ะ]

‘อากิ:มันจะดีเหรอล่องหนของฉันใช้กับพวกโคลโบลไม่ได้นะ’

<ราเฟล:ถ้ามันสู้กันอยู่มันคงไม่มีเวลามาสังเกตดูนายหรอก ไปดูสักหน่อยเผื่อไปเป็นมือที่ 3 ได้>

‘อากิ:… ไงเอากันวะไปดูก็ไปดู’

“อากิ:เราจะเข้าไปแอบดูกันเผื่อเราจะเป็นมือที่ 3 ได้”

“เมิ่งซิน:โอเคงั้นนายนำเลยเดี๋ยวฉันรักษาระยะห่าง 5 เมตรเหมือนเดิม”

อากิพยักหน้าและเดินนำไปข้างหน้าและใช้สกิลล่องหน

[อลิส:เปิดใช้งานสกิลล่องหน]

อากิได้เดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆเรื่อยๆ จนในที่สุดเขาก็ได้กินเสียงอาวุธปะทะกัน

“เคร้ง! เปง!”

อากิที่เดิมตามเสียงไปเรื่อยๆจนเสียงใกล้ขึ้น แต่ยิ่งอากิเริ่มเข้าไปใกล้เสียงเท่าไร โถงทางเดินก็เริ่มเปลี่ยนจากก้อนดินเหนียวอัด และเริ่มกลายเป็นหินที่เหมือนอยู่ในถ้ำ และทางเดินก็กว้างขึ้น แต่มันก็ไม่ใช่เวลาที่อากิจะมาสนใจเขาตามเสียงไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเสียงมันก็พาอากิออกจากทางเดิน พอออกมาจากทางเดินอากิก็มองสำรวจรอบๆทันที และสิ่งที่เห็นคร่าวๆคือถ้ำทรงโดมใหญ่ๆ เหมือนห้องบอสไททันสไลม์ แต่ไม่สูงขนาดนั้น และในตอนที่อากิกำลังมองสำรวจอยู่เขาก็กลับมาสนใจที่เสี่ยงต่อสู้อีกครั้ง ตอนนี้เขาก็เห็นถึงสนามต่อสู้ได้แล้ว และตอนนี้ก็กำลังมีโคลโบล 5 ตัวที่กำลังต้อนก็อบลิน 3 ตัวให้ไปติดมุมถ้ำ ส่วนเรื่องคลาสของทั้งสองฝั่งก็มีดังนี้ ทางโคลโบล 5 ตัวมีเวอริเออร์ 3 อาเชอร์ 2 ส่วนทางก็อบลินเป็นก็อบลินวอริเออร์ทั้ง 3 ตัว อากิที่เห็นอย่างในก็ถอยกลับไปหาเมิ่งซินและเริ่มว่างแผน

“เมิ่งซิน:ฉันเข้าใจแล้ว… แล้วเราจะเอาไงต่อ”

“อากิ:ฉันว่าเราจะเข้าไปเป็นมือที่ 3”

“เมิ่งซิน:ฟังดูน่าสนใจ แต่นายมีแผนหรือยัง”

“อากิ:ขอคิดแป๊บ”

‘อากิ:ทั้งคู่มีแผนจะเสนอไหม’

[อลิส:มะ]

<ราเฟล:มะ>

อลิสและราเฟลเหมือนทั้งคู่จะพูดขึ้นมาพร้อมกัน พอเสียงทั้งคู่มันชนกันพวกเขาก็หยุดทั้งคู่ทันที อลิสที่เห็นอย่างนั้นก็พูดขึ้นมาว่า

[อลิส:ให้ท่านพี่ราเฟลก่อนเลยค่ะ]

<ราเฟล:ก็ไม่มีอะไรมาก ฉันแค่ให้อยากนายใช้ธนู ธนูนะในการเปิดก่อนโดยการยิงขาพวกถือโล่ก่อนให้พวกมันขยับไม่ได้และเก็บไว้ให้เมิ่งซินจัดการ ส่วนพวกธนูให้เมิ่งซินไปจัดก่อนพอเธอจัดการเสร็จ เก็บงานพวกถือโล่ที่เหลือ>

‘อากิ:โอเค เดี๋ยวฉันเล่าแผนฟังให้เมิ่งซินก่อนนะ’

หลังจากอากิประชุมกับอลิสและราเฟลเสร็จ เขาก็เอาแผนที่ราเฟลบอกไปเล่าให้เมิ่งซินฟัง

“เมิ่งซิน:โอเค เข้าใจแล้วทำตามนั้นเลย”

“อากิ:เดี๋ยวก่อนไป เธอสนใจเอานี้ไปใช้ไหม”

อากิได้หยิบดาบใหญ่ของเขาออกมาจากช่องเก็บของและยืนให้เมิ่งซิน

“เมิ่งซิน:อืม~ เอามาลองก็ได้ปกติฉันก็ไม่ได้ใช้โล่อยู่แล้ว”

อากิได้ยกดาบไปให้เมิ่งซิน และเมิ่งซินก็รับไว้ แต่หลังจากได้ดาบไป เมิ่งซินเธอก็ได้ลองยกดาบด้วยมือข้างเดียวดู พอเธอเห็นว่ายกได้เธอก็ได้แกว่งดาบไปมา

“เมิ่งซิน:เบากว่าที่คิดไว้แฮะ”

‘อากิ:ดาบนั่นมัน 15 กิโลเลยนะเธอเหวี่ยงมันด้วยมือข้างเดียวเลยเหรอ’

[อลิส:😯👏]

<ราเฟล:ระวังตัวไว้ด้วยล่ะอากิ เพราะฉันเชื่อว่าในสักวันนายได้หลับเพราะมือข้างนั้นแน่ๆ>

‘อากิ:เอ้ย อย่าพูดเป็นลางสิ’

[อลิส:😆]

หลังจากเมิ่งซินได้ดาบไป เมิ่งซินเธอก็เวียงมันไปสักพัก อากิที่เห็นนั้นก็ล่องหนและเข้าไปเปิดก่อนตามแผน พอเข้ามาในระยะอากิก็เอาธนูออกมาจากช่องเก็บของและง้างยิง

[อลิส:เปิดใช้งานสกิลยิงธนู เปิดใช้งานสกิลสมาธิ ใช้งานสกิลโฟกัส เปิดใช้งานสกิลเล็งเป้า]

“ฟิว! ฟิว! ฟิว!”

“โคลโบล:**!”

“โคลโบล:อ็าก~~~”

“โคลโบล:**~~~”

อากิได้ยิงลูกธนู 3 ลูกไปอย่างรวดเร็วโดยเล็งไปที่ขา แต่มันเข้าเป้าแค่ 2 อากิที่เห็นอย่างนั้นก็รีบแก้งานทันทีโดยการยิงไปอีก 2 ลูกลูกแรกยิงไปที่โล่เพื่อเป็นการล่อความสนใจ ส่วนลูกที่ 2 ก็เล็งไว้ที่ขาเหมือนเดิมซึ่งมันได้ผล เจ้าโคลโบลได้ยกโล่ขึ้นมากันซึ่งนั้นทำให้ไม่เห็นลูกศรลูกที่ 2 ที่ลอยตามมานั้นจึงทำให้ลูกศรลูกที่ 2 เข้าไปที่ขาของมันเต็มๆ

“โคลโบล:อูล~~!”

หลังจากโดนลูกศรปักเข้าไปที่ขามันก็หอนขึ้นมาทันที และโคลโบล 2 ตัวที่เหลือกพากันดมกลิ่นและเริ่มมองรอบๆเพื่อหาตัวอากิ

ส่วนทางด้านเมิ่งซินเธอก็สุ้มรออยู่ไกลๆ พอหลังจากได้ยินเสียงหอนเธอก็บินไปพร้อมดาบใหญ่ทันที เธอบินเจ้ามาอย่างรวดเร็วจนพวกโคลโบลตั้งรับไม่ทัน เมิ่งซินที่เห็นอย่างนั้นเธอก็ได้พุ่งเข้าไปแล้วใช้ดาบใหญ่ฟันเข้าไปที่เจ้าโบลโบลอาเชอร์ ตัวที่ใกล้ที่สุดก่อน เจ้าโคลโบลอาเชอร์ที่โดนเมิ่งซินฟัน มันได้โดนผ่าครึ่งในทันทีและหลังจากจัดการตัวแรกเสร็จแล้ว เมิ่งซินเธอก็ร่ายคำสาปใส่พวกที่เหลือทันที

“เมิ่งซิน:คำสาปเชื่องช้า”

แต่ถึงเธอจะได้ร่ายคำสาปแล้วก็ตาม มันก็ยังมีโคลโบลอาเชอร์อีกตัว ซึงมันได้ยิงธนูใส่เมิ่งซินแต่อากิก็โล่มารับไว้ให้ได้ หลังจากอากิเอาโล่มารับให้แล้วเมิ่งซินเธอก็พุ่งเข้าไปจัดการมันทันที ตอนพุ่งเข้าไปเธอ และได้ยกดาบขึ้นมาและฟันมันแนวเฉียงทำให้มันขาดครึ่งทันที เนื่องจากมันโดนฟันขาดครึ่งเลยทำให้เลือดพุ่งขึ้นมาและกระจายไปทั่วมันเลยทำให้เมิ่งซินเปื้อนนิดหน่อย ส่วนเจ้าโคลโบลอีก 3 ตัวที่เห็นอย่างนั้นก็มีปฏิกิริยาต่างกัน ตัวหนึ่งนั้นเกิดอาการช็อคและสลบไป ส่วนอีกตัวก็พยายามจะคลานหนี ส่วนตัวสุดท้ายก็พยายามจะฆ่าตัวตาย อากิที่เห็นอย่างนั้นก็เข้าไปจับแขนทั้งสองข้างของมันไว้ เจ้าโคลโบลที่โดนจับก็พยายามดิ้นและร้อง

“โคลโบล:***** **** ***!”

“อากิ:นี่เมิ่งซิน! รีบมาจัดการตัวนี้ก่อน เพราะไอ้ตัวนี้มันพยายามจะฆ่าตัวตาย”

“เมิ่งซิน:ได้อากิ! ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

เจ้าโคลโบลที่เห็นว่าเมิ่งซินกำลังเดินเข้ามาหา มันก็ดิ้นแรงมากขึ้นพร้อมส่งเสียงแปลก

“โคลโบล:อูล~ ฮูล~~~”

“อากิ:อยู่นิ่งๆไม่ได้หรือไง”

หลังจากเมิ่งซินเดินเข้ามาใกล้เจ้าโคลโบล มันก็มองหน้าเธอส่วนทางด้านเมิ่งซินเธอก็ได้ยกดาบขึ้นและจะฟันมัน ส่วนทางด้านเจ้าโคลโบลที่เห็นอย่างนั้นก็เลิกดิ้นและนิ่งไป อากิที่เห็นว่ามันเลิกดิ้นแล้วก็เลยปล่อยมัน เมิ่งซินยกดาบค้างไว้รอให้อากิถอยออกไปพออากิถอยออกไปเธอก็เหวี่ยงดาบลงมา แต่ตอนที่เวียงดาบลงมาได้ครึ่งนึงแล้วเมิ่งซินเธอก็หยุด

“อากิ:ฮือ ทำไมถึงหยุดละ”

“เมิ่งซิน:เหมือนว่าฉันจะจับมันเป็นทาสได้ แถมเป็นทาสแบบเอาสวามิภักดิ์ด้วยฉันไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนเลย”

“อากิ:🤔… แล้วแบบสวามิภักดิ์กับที่จับแบบธรรมดาต่างนี้กันยังไง มันมีบอกไหม”

“เมิ่งซิน:ขอดูแปปหนึ่งนะ…”

<ราเฟล:แบบสวามิภักดิ์หรอ น่าสนใจดีนิ>

‘อากิ:เธอรู้หรอ’

<ราเฟล:รู้สิ แถมมันยังดีๆสุดด้วย>

‘อากิ:บอกหน่อยได้ไหม’

<ราเฟล:ไม่ละ เดี๋ยวเมิ่งซินก็บอกเอง แค่รอหน่อย>

‘อากิ:เอาแบบนั้นก็ได้’

และในตอนที่อากิคุยกับราเฟลเสร็จพอดีเมิ่งซินก็พูดขึ้นมาว่า

“เมิ่งซิน:ฉันจะสรุปให้ฟังนะ ทาสแบบสวามิภักดิ์คือทาสที่ยอมจำนนทั้งกายและวิญญาณ ให้กับผู้ที่เป็นนายและจะไม่มีวันทรยศหักหลังผู้เป็นนาย และจะอยู่กับผู้นายตลอดไป ถ้าทาสสวามิภักดิ์ตายเรายังสามารถชุปชีวิตพวกเขาได้โดยใช้วิญญาณของพวกเขาที่ผูกติดกับผู้เป็นนาย”

<ราเฟล:ฉันขอเพิ่มเติมอะไรนิดหน่อยนะ การที่นายจะมีทาสแบบสวามิภักดิ์ได้มันมีเงื่อนไข 1 เงื่อนไขลับซ่อนอยู่ นั้นก็คือนายต้องมีสกิลตราทาสและเผด็จการ>

“อากิ:😯 มันฟังดูดีไปเลยนะ”

“เมิ่งซิน:ใช่ดูดีสุดๆเลย”

“อากิ:แปลว่าเธอจะจับไอ้เจ้าตัวนี้สินะ”

“เมิ่งซิน:คงจะต้องเป็นแบบนั้น”

พูดจบแล้วเมิ่งซินก็เดินเข้าไปหาเจ้าโคลโบลและใช้สกิลตราทาสใส่มัน เจ้าโคลโบลที่โดนสกิลตราทาสก็ลอยขึ้นมาจากพื้น มันลอยอยู่กลางอากาศแปปหนึ่งก่อนที่จะเริ่มมีบ้างอย่างเกิดขึ้น สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ เจ้าโคลโบลเริ่มที่มีละอองสีแดงและสีฟ้าลอยออกมาจากตัวของมัน และละอองพวกนั้นก็ลอยมาอยู่ตรงหน้าของเมิ่งซิน พอมันเริ่มเยอะขึ้น พวกละอองมันก็พากันเริ่มรวมตัวกันเป็นก้อนและเริ่มรวมกันจนเป็นสีม่วงอ่อน มันลอยต่อหน้าของเมิ่งซินมันเริ่มที่จะใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้นจนมันใหญ่เท่ากับลูกฟูตบอล 3 ลูก พอมันใหญ่ได้เท่านี้ละอองที่ออกมาจากเจ้าโคลโบลก็เริ่มน้อยลง น้อยลง…จนมันไม่มีละอองออกมาจากตัวโคลโบลอีก พอถึงจุดๆนี้เจ้าก้อนสีม่วงที่อยู่ตรงหน้าของเมิ่งซินก็เกิดอาการสั้น มันสั้นและเริ่มที่หดเล็กและมันก็หดจนเหลือเท่ากับลูกแก้ว

[อลิส:ท่านมีส่วนช่วยในการจับทาสสวามิภักดิ์จะได้รับ EXP และฉายา 2 ฉายา

ได้รับEXP 360

ได้รับฉายาผู้จับทาส(F-⁽ᴬ⁺)เมื่อสวมใส่ฉายานี้จะทำให้ผู้สวมใส่เพิ่มโอกาสในการจับทาศได้มากขึ้นเพิ่ม 1%

ฉายาผู้ค้าทาส(F-⁽ᴮ⁺⁾)ทำให้ผู้ที่มีฉายานี้เพิ่มมูลค่าของทาสที่ตนถือครองได้มากขึ้นและทำการค้าขายได้ราคาดีขึันเพิ่มมูลค่าทาส 4%]

‘อากิ:เดี่ยวๆนี้แค่ช่วยนะ ทำไมรางวัลมันดีขนาดนี้เนี่ย’

<ราเฟล:ได้เท่านี้ถือว่าน้อยไปด้วยซ้ำ เพราะทาสสวามิภักดิ์ไม่ใช่อะไรที่จะทำก็ทำได้>

‘อากิ:ก็พอเดาได้อยู่ว่ามันทำได้ยาก แต่รางวัลที่มันให้มานี้น้อยหรอ’

<ราเฟล:ใช่มันน้อย แต่ก็ชังมันเถอะเพราะมันก็เป็นแค่โคลโบลเอง>

ในตอนที่อากิกำลังคุยกับราเฟล เมิ่งซินที่ถือลูกแก้วอันนั้นอยู่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับมันดี

‘เมิ่งซิน:แล้วฉันจะทำยังกับลูกแก้วนี้ดี🤔’

§???:กลืนมันสิ§

ในตอนที่เมิ่งซินกำลังนึกว่าจะทำยังไงกับลูกแก้วนี้ดีก็ มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังเข้ามาในหัวของเมิ่ง มันเป็นผู้หญิงที่พูดช้าๆฟังดูนุ่มนวด แถมมันยังให้ความรู้สึกใกล้ชิด แต่ก็ให้ความรู้สึกห้างไกลในเวลาเดี่ยวกันจนทำให้เมิ่งซินพูดออกมา

“เมิ่งซิน:เสียงใครนะ”

“อากิ:อะไรหรอเมิ่งซิน”

“เมิ่งซิน:เมื่อกี้นายพูดอะไรหรือป่าว อากิ”

อากิสายหน้าไปมา

‘เมิ่งซิน:เมื่อกี้ฉันหูฟาดหรอ?’

§???:กลืนมันลงไป§

“เมิ่งซิน:ใครนะ! เสียงใคร!”

<ราเฟล:…>

“อากิ:เมิ่”

<ราเฟล:อากิ! ไม่ต้องเรียกเธอ>

‘อากิ:แต่’

<ราเฟล:ไม่! ปล่อยเธอไปนายดูเฉยๆก็พอ>

‘อากิ:จะปล่อยไปจริงๆหรอ’

<ราเฟล:นายเชื่อใจฉันหรือป่าว ถ้านายเชื่อก็ทำตามที่ฉันบอกซะ!!>

‘อากิ:… ได้ฉันเชื่อฉันเธอ’

อากิทำตามที่ราเฟลบอกและยืนดูเฉยๆ

§???:ฉันเป็นใครไม่สำคัญ แต่ตอนเธอต้องกลืนสิ่งนั้นลง§

“เมิ่งซิน:กลืน? กลืนไอ้ลูกแก้วนี้หรอ”

§???:ใช่§

“เมิ่งซิน:มันจะปลอดภัยจริงๆหรอที่จะกลืนมันนะ”

§???:มันปลอดภัยเชื่อฉันสิ§

‘เมิ่งซิน:ไม่รู้ทำไม ฉันถึงรู้สึกว่าการที่กลืนลูกแก้วนี้แล้วมันจะปลอดภัย เป็นเพราะเสียงนี้มันให้ความรู้สึกปลอดภัย และมันก็ยังให้ความรู้สึกใกล้ชิดมากๆด้วย…’

เมิ่งซินยืนนิ่งและคิดทบทวนในใจตัวเอง ยิ่งเธอคิดมากเท่าไรเธอก็ยิ่งก็กำลูกแก้วนั้นแน่นมากขึ้น จนในที่สุดเธอก็ตัดสินใจได้

“เมิ่งซิน:ถึงไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ฉันเชื่อใจคุณ”

หลังจากที่เมิ่งซินพูดจบเธอก็กลืนลูกแก้วนั้นลงไป และในตอนที่เธอกลืนมันลงไป มันก็เริ่มมีออร่าสีม่วงอ่อนออกมาจากตัวของเมิ่งซินและลอยรอบตัวของเมิ่งซิน มันลอยไปสักพักหนึ่งและก็ลอยไหลเข้าไปรวมที่หน้าอกของเมิ่งซิน และมันก็ไหลเข้าไปจนหมด

[ระบบ:ท่านยอมรับทาสสวามิภักดิ์แล้วได้รับ EXP 2457 ท่านเลเวลอัพ ท่านเลเวลอัพ ท่านมาถึงเลเวล 35 แล้วจะปลดสกิลประตัวของเวล 35 ได้รับสกิลใหม่ 4 สกิลดังนี้

1.เปลี่ยนร่าง(U⁽ᵁ⁾)ทำให้ท่านสามารถแปลงเป็นร่างมนุษย์ของท่านก่อนหน้านี้ได้

2.ห้องพักทาส(f-⁽ᴬᴬ⁺⁾) สามารถให้ทาสที่เป็นทาสสวามิภักดิ์ไปอยู่ได้(สามารถอัพเกรดได้)

3.พันธสัญญา(f-⁽ᵁ⁾) สามารถสร้างสัญญาระผู้ถือครองและสิ่งมีชีวิตอื่นได้ แต่ผู้ถือสกิลต้องได้ผลประโยชน์มากกว่าเสมอ(สามารถทำได้เกือบทุกอย่าง)

4.เก็บเกี่ยวพันธสัญญา(F-⁽ᵁ⁾) ผู้ใช้สามารถเรียกเก็บค่าสัญญาก่อนเวลาที่ตกกันไว้ได้ และสามารถเรียกร้องมูลค่ามากกว่าที่สัญญาได้ตกลงกันไว้

สุดท้ายท่านได้รับคำอวยจากเทพ ??????????????? เธอได้อวยพรให้คุณพบเจอแต่ความอุดมสมบูรณ์เหมือนฤดูใบไม้ผลิ

ได้รับฉายาใหม่ คำอวยพรจากใต้พิภพ(F-⁽ᴬᴬᴬ⁺)เอฟเฟ็คเมื่อสวมใส่ทำให้ผู้ที่สวมใส่ฉายานี้ได้รับการต้อนรับอย่างดีเมื่อไปโลกใต้พิภพ และทำให้ผู้สวมใส่เพาะปลูกพืชผลได้ดีมากขึ้น 50%]

“เมิ่งซิน:เดี๋ยวท่านเป็นเทพหรอ ท่านต้องการอะไรจากฉัน”

§???:ฉันไม่ได้ต้องการอะไร ฉันแค่อยากช่วยลูกแพะอย่างเธอเท่านั้น…§

“เมิ่งซิน:ลูกแพะ? หมายความว่ายัง”

§???:… มันหมดเวลาของฉันแล้ว ดูแลตัวเองด้วยละลูกแพะผู้น่ารัก§

“เมิ่งซิน:เดียว! ก่อนไปท่านช่วยบอกชื่อของท่านหน่อยได่ไหม”

§???:… ข้าคือราชินีของโลกใต้พิภพผู้ที่นำมาซึ่งฤดูใบไม้ผลิ ข้าจะบอกเจ้าแค่นี้เพราะมันยังไม่ถึงเวลา§

หลังจากสิ้นสุดการพูดคุยทุกอย่างก็เงียบ เมิ่งซินพยามพูดคุยต่อ แต่ก็ไรการตอบกลับ เมิ่งซินเลยพูดสิ่งที่ได้ยินตอนสุดท้ายออกมา

“เมิ่งซิน:ราชินีของโลกใต้พิภพผู้ที่นำมาซึ่งฤดูใบไม้ผลิ…”

‘อากิ:นี้ที่เมิ่งซินพูดมาเมื่อกี้คืออะไรหรอ’

<ราเฟล:เป็นสมญานามของเทพธิดาองหนึ่งนะ เธอเป็นเทพธิดาที่ใจดีมากๆและก็อ่อนโยนอย่างกับฤดูใบไม้ผลิด้วย ขนาดโดนจับตัวไปใต้พิภพเธอก็ยังไม่เคยแสดงท่าที่จะโกรธแต่อย่างใด… ชังมันเถอะเอาเป็นว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลานายรู้ไปแค่นี้ละ>

‘อากิ:ยังไม่ถึงเวลาหรอ…’

จากผู้แต่ง

ที่ช้านี้ไม่ได้อู้นะคัฟ พอดีคิดเรื่องทาสสวามิภักดิ์และก็เรื่องสกิลนานไปหน่อย เกือบทำหัวผมระเบิดแนะ (ปล.ไม่ได้นอนดีๆมา 2 วันละคัฟข้างบ้านแม่งกินเหล้าเปิดเพลงเสียงดังซิบหาย)