อาณาเขตของเดดาลัสเริ่มต้นจากแนวชายฝั่งตะวันออกของทวีปและขยายไปทางตะวันตกจนถึงเทือกเขากัลลาฮัด
บนแผนที่ของทวีปแพนดอร่า เทือกเขากัลลาฮัดตั้งอยู่ทางตะวันออกของใจกลางทวีปเล็กน้อย แผ่ขยายไปทางเหนือและใต้เป็นรูปโค้ง ห่างออกไปทางตะวันออกเล็กน้อยจากใจกลางภูเขาคือหมู่บ้านไอร์ซ ของเรา
หมู่บ้านไอร์ซตั้งอยู่บนพื้นที่ทางตะวันตกภายในอาณาเขต และ เดดาลัส อยู่ทางฝั่งตะวันออกสุดขั้ว การไปที่นั่นจะใช้เวลาประมาณ 1 สัปดาห์ แม้แต่ขาของผม
และปลายทางในครั้งนี้ ซากปรักหักพังมีเดีย ตั้งอยู่ใกล้กับเดดาลัสนั่นเอง การเดินทางไกลเป็นเรื่องยากอย่างแน่นอน แต่นี่เป็นสิ่งที่นักผจญภัยไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ยังดีที่มีร่างกายไม่เมื่อยแม้เดินต่อเนื่อง 3 วัน 3 คืน
นักผจญภัยที่สำรวจซากปรักหักพังมีเดียว ใช้หมู่บ้านที่เรียกว่ารีโอล เป็นฐานดังนั้นผมจึงตั้งเป้าที่จะไปที่นั่นด้วย รีโอลเป็นหนึ่งในหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกของเดดาลัส
เดดาลัสเป็นจุดเริ่มต้นของทางหลวงสายสำคัญทั้งห้าสาย ที่ใหญ่ที่สุดคือเมืองที่นำไปสู่เมืองท่าทางตะวันออกเฉียงใต้ (เวอร์จิเนียตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือ) และทางตะวันตกเฉียงเหนือที่ไหลผ่านเทือกเขากัลลาฮัดและนำไปสู่เมืองสปาดา
ในอดีตการเชื่อมต่อเดดาลัส กับเมืองท่าที่เจริญรุ่งเรืองด้วยการค้าและการพาณิชย์ทางทะเล และอย่างหลังทำให้กองทัพสามารถเดินผ่านได้อย่างง่ายดาย
มันถูกทำให้กว้างขึ้นเพื่อใช้เป็นเส้นทางสำหรับกองทัพเมื่อพวกเขาเริ่ม การศึก ในใจกลางทวีปในที่สุด แต่ สงคราม ยังไม่เริ่มต้น ดังนั้นจึงถูกใช้โดยรถม้าขนาดใหญ่เพื่อเดินทางระหว่างหมู่บ้านต่างๆ
แต่เส้นทางที่ผมใช้อยู่ในปัจจุบันคือทางหลวงสายตะวันตกเฉียงใต้ที่เล็กกว่ามาก หมู่บ้านคูอาร์ ที่อยู่ใกล้เคียงทำหน้าที่เป็นจุดสำคัญของการคมนาคมเนื่องจากทางหลวงทั้งทางตะวันตกเฉียงเหนือและตะวันตกเฉียงใต้เชื่อมต่อกันที่นั่น
ถนนระหว่าง ไอร์ซ-คูอาร์ เป็นส่วนหนึ่งของทางหลวงตะวันตกเฉียงเหนือ แต่เป็นทางหลวงตะวันตกเฉียงใต้ที่เชื่อมต่อโดยตรงกับหมู่บ้านรีโอล
ในการเข้าสู่ทางหลวงตะวันตกเฉียงใต้จาก ไอร์ซ จำเป็นต้องไปที่หมู่บ้าน คูอาร์ ที่อยู่ติดกัน เป็นทางอ้อมเล็กน้อย แต่เมื่อเปรียบเทียบทางหลวงทั้งสองแล้ว ทางหลวงตะวันตกเฉียงใต้เป็นเส้นทางที่สั้นกว่าไปยังเมืองรีโอล
ถ้าผมมีรถม้าขนาดใหญ่ ผมอาจจะเลือกทางตะวันตกเฉียงเหนือ แต่สิ่งของทั้งหมดของผมอยู่ในพื้นที่เงาของผม และสิ่งเดียวที่อยู่ในมือของผมคือลิลลี่ที่หลับใหล ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าผมจะเลือกทางที่สั้นที่สุด
ดังนั้น โดยไม่มีปัญหาใดๆ ขณะขับต่อไปตามทางหลวง ผมไปถึงหมู่บ้านสุดท้ายก่อนเมืองรีโอล ชื่อหมู่บ้านว่าเอนกุล เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่เงียบสงบคล้ายกับไอร์ซ ที่นี่ผมประสบปัญหาที่ไม่คาดคิด
“ทางตัน? คุณหมายถึงอะไร?”
ไม่มีปัญหาในการเข้าไปในหมู่บ้านเอนกุล แต่ประตูอีกบานที่นำไปสู่ รีโอลถูกปิดผนึกไว้ ผมได้ยินจากแฮร์รี่ว่าการเข้าและออกถูกจำกัดไว้แต่คิดว่าได้หยุดอย่างสมบูรณ์แล้ว
“มีคำสั่งให้ปิดเส้นทางทั้งหมดที่นำไปสู่เดดาลัส แม้แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคำสั่งให้ปล่อยจะมาถึงเมื่อไหร่”
คนเฝ้าประตูบอกผม
เขาเป็นออร์คในชุดเกราะสีดำ เขามีใบหน้าที่เกรงกลัวใครถ้ามีคนเห็นเขาเดินตอนกลางคืน แต่เขาบอกสถานการณ์อย่างสุภาพอย่างน่าประหลาดใจ
ผมไม่ได้พูดจาสุภาพเพราะกลัวหรืออะไรก็ตาม ผมตั้งกฎให้พูดแบบนี้กับใครก็ได้เมื่อเจอพวกเขาครั้งแรก
“ขณะนี้ เดดาลัส กำลังเจรจากับมนุษย์ในทวีปอาร์ค แต่รายละเอียดยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด” (ออร์ค)
“ถ้าอย่างนั้น เป็นความจริงที่เดดาลัสกำลังเจรจากับมนุษย์อยู่” (คุโรโนะ)
“ใช่ ไม่ต้องสงสัยเลย ก่อนที่คำสั่งปิดล้อมจะมาถึง กองทัพทั้งสองก็สู้รบกันบนเนินเขาโกลด์แรน พวกเขากำลังพูดถึงการรักษาหลังสงคราม”
“มันเป็นการต่อสู้ที่ใหญ่โตอย่างนั้นหรือ?”
“ข้าไม่รู้ว่ามนุษย์เหล่านั้นเป็นอย่างไร แต่กองทัพ เดดาลัส มีราชามังกรนำทหาร 20,000 นาย นั่นและผลของการต่อสู้ที่ชนะหรือแพ้ก็ยังไม่ชัดเจนหมายความว่ามนุษย์ต้องมีกองทัพขนาดใหญ่อย่างน้อย 100,000 คน”
“ผลลัพธ์ไม่ชัดเจน……..กองทัพเดดาลัสไม่ชนะเหรอ?”
“ใช่ แม้ว่าข้าจะไม่ได้ยินว่าพวกเขาแพ้ก็ตาม มันต้องอยู่ใกล้พอที่จะเรียกได้ว่าเสมอกัน นั่นคือสาเหตุที่ตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องลำบากมาก”
นั่นหมายความว่าพวกระดับสูงของ เดดาลัส ตัดสินใจที่จะไม่ประกาศอะไรต่อสาธารณะจนกว่าการเจรจากับมนุษย์จะยุติลงอย่างสมบูรณ์เพราะผลของสงครามนั้นไม่ค่อยดีนัก
ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ท้ายที่สุด กองทัพเดดาลัสที่ทำให้กองทัพมนุษย์ต้องเผชิญการเสมอกัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถประกาศให้สาธารณชนทราบได้ง่ายๆ เช่นกัน
อย่างน้อย ยามเฝ้าประตูออร์คและชาวบ้านคนอื่นๆ ก็เห็นตรงกัน
แต่ชั่วขณะหนึ่ง สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่เป็นไปได้ก็เข้ามาในหัวผม
เป็นไปได้ไหมว่ากองทัพเดดาลัส แพ้ให้กับพวกเขาจริง ๆ ?
“นายกำลังจะไป ซากปรักหักพังมีเดีย ใช่ไหม? แย่จัง แต่นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของงานของข้าด้วย ข้าจึงไม่อนุญาตให้ไปต่อ ควรจะละทิ้งภารกิจและกลับไปที่หมู่บ้านของนายจะดีกว่าไหม”(ออร์ค)
“……. ผมก็ว่าอย่างนั้น น่าเสียดายแต่จะกลับไป” (คุโรโนะ)
เมื่อมองหากิลด์ในหมู่บ้าน เอนกุล ผมเดินออกจากประตู
ตอนนี้ผมควรฟังผู้ดูแลประตูและทำเรื่องให้เสร็จเพื่อละทิ้งภารกิจ
“คุโรโน่……”
อาจเป็นเพราะเธออ่านความกังวลในใจผมหรืออาจปรากฏบนใบหน้าของผม ลิลลี่มองมาที่ผมอย่างกังวล
“มันไม่เป็นไร คือสิ่งที่ผมอยากจะพูด แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่—-“(คุโรโนะ)
กองทัพ เดดาลัส ที่ติดพันธ์กับกองทัพมนุษย์และข้อมูลนี้ยังไม่ได้ทำให้เป็นทางการเป็นความเห็นของทุกหมู่บ้านที่อยู่รอบ เดดาลัส รวมถึงเอนกุล
พวกเขาคิดถูกแล้วที่รัฐบาลตัดสินใจไม่ประกาศผลสงคราม แต่พวกเขาคิดผิดอย่างสิ้นเชิงกับรายละเอียดของผลลัพธ์นั้น
กองทัพ เดดาลัส ไม่ได้ติดพันธ์กับกองทัพมนุษย์ แต่พ่ายแพ้ต่อพวกเขาโดยสิ้นเชิง ยิ่งกว่านั้น ราชามังกรเกวินัลก็ถูกสังหารเช่นกัน
นอกจากนี้ยังมีข่าวลือว่าพวกเขากำลังเจรจากับกองทัพมนุษย์ แต่ในความเป็นจริงเดดาลัส ถูกยึดครองโดยพวกครูเซดที่ชนะบนเนินเขา โกลด์รัน แล้ว
แล้วทำไมกองทัพมนุษย์ถึงแม้จะฆ่าราชามังกรและครอบครองเดดาลัสแล้ว ก็ยังตัดสินใจปิดผนึกเส้นทางและข้อมูลทั้งหมด?
มีเหตุผลบางประการ
ประการแรก ตัวแทนของผู้ชนะสงครามครูเสด อาร์คบิชอปลิวโครม ได้เรียกร้องสิ่งนี้จากฝ่ายเดดาลัส หลังจากการรบที่ โกลด์รัน พวกครูเสดมีจำนวนมากพอที่จะครอบครอง เดดาลัส เขาไม่ต้องการให้ข้อมูลเกี่ยวกับกองกำลังรั่วไหลออกไปภายนอก
ในกรณีที่พวกเขาประกาศการยึดครอง เดดาลัส อย่างยิ่งใหญ่ จากนั้นหน่วยอื่น ๆ ของกองทัพที่ตั้งอยู่ในอาณาเขตหรือกองทัพของรัฐในเมืองอื่น ๆ อาจบุก เดดาลัส
ส่วนที่เหลือของกองทัพ เดดาลัส อาจพยายามล้างแค้นให้กับการตายของราชามังกรและตั้งใจที่จะตายอย่างมีเกียรติ และรัฐในเมืองอื่น ๆ อาจมองว่านี่เป็นโอกาสที่จะขยายอาณาเขตของพวกเขาโดย เดดาลัส ที่อยู่ใน ท่ามกลางความโกลาหล
หากข้อมูลเกี่ยวกับการไม่มีกำลังในการทำสงครามครูเสดถูกเปิดเผย โอกาสที่ทั้งสองฝ่ายจะโจมตีจะยิ่งสูงขึ้น
ลิวโครม ตัดสินใจปกปิดข้อมูลและให้ข้อมูลที่คลุมเครือเช่น [แดดาลัสกำลังเจรจากับพวกครูเซด] เพื่อซื้อเวลาสำหรับการเสริมกำลังมาจากบ้านเกิดของพวกเขา นี่คือความจริงเบื้องหลังการผนึกและการปิดล้อมของเดดาลัส เหตุผลก็คือเพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนในหมู่ประชาชน
อีกครั้ง แม้แต่ฝ่ายเดดาลัสก็ยังต่อต้านที่จะประกาศว่าราชามังกรถูกสังหารในสนามรบ
อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาต้องการสิ่งนี้ด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงยอมรับข้อเรียกร้องของ ลิวโครม อย่างรวดเร็ว และการปิดล้อมก็ถูกนำมาใช้อย่างรวดเร็ว
ปัจจุบัน ผ่านไปประมาณ 1 เดือนหลังจากที่เดดาลัสถูกยึดครอง
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน ไม่มีกองทัพใดพยายามบุกรุก เดดาลัส และบ้านเกิดได้ส่งกำลังเสริมไปยังเวอร์จิเนียทีละคน
ยังไม่หมดแค่นั้น ใน 1 เดือนนี้ ลิวโครม เข้ายึดครองสิทธิ์ในการควบคุมทั้งหมด และพร้อมกับการจัดการข้อมูล ยังควบครูเสดอีกด้วย เดดาลัสอยู่ในการควบคุมโดยไม่มีความโกลาหลหรือกบฏ
ผู้เชื่อในคริสตจักรล้วนมีความเห็นว่าปีศาจควรจะถูกกำจัด แต่ ลิวโครม ที่ตัดสินอย่างสงบและมีเหตุผล ไม่ได้กดขี่เผ่าพันธุ์อื่น ๆ ทั้งหมดที่อาศัยอยู่ที่นี่ โดยตั้งใจและไม่อนุญาตให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาทำเช่นนั้น
เขาถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นศัตรู แต่ก็ไม่ได้ชอบการสังหารหมู่อย่างโหดเหี้ยม การหมกมุ่นอยู่กับสิ่งเหล่านี้จะสนองความโลภของขยะไร้ค่าเท่านั้น และจะกระตุ้นการต่อต้านจากประชาชนด้วย จากทัศนะของผู้ปกครอง ย่อมไม่มีคุณธรรม
ในการควบคุมประเทศที่พ่ายแพ้ ลิวโครม มีมนุษยธรรมอย่างแท้จริงและมีความเข้าใจ เป็นผู้ปกครองในอุดมคติอย่างแท้จริง
แต่ผู้คนในคริสตจักรและสาธารณรัฐไม่เหมือนเขาทั้งหมด อันที่จริง คนอย่างลิวโครมเป็นสิ่งมีชีวิตที่หายากมาก แต่ชาวเดดาลัสไม่รู้เรื่องนั้น
เขาที่อยู่ที่นี่ก็เหมือนกัน
“อา…….ท่านลอร์ด ราชาของฉัน…………ทำไม……..”
เสียงนั้นดังก้องอยู่ในห้องบัลลังก์ที่ว่างเปล่า
เมื่อ 1 เดือนก่อน บนบัลลังก์ที่ประดับประดานั้น ชายผู้หนึ่งประทับอยู่อย่างท่วมท้น เป็นราชาอย่างแท้จริง
ชื่อของกษัตริย์คือ เกวินาล มังกรดำที่มีความสามารถอันน่าทึ่ง
และชายที่อยู่ที่นี่ก็เป็นมนุษย์ที่เคยรับใช้ราชามังกรตัวนั้นมาก่อนก่อนที่จะก่อตั้งเดดาลัส
ในฐานะมือขวาของเกวินาล เขาได้กลายเป็นนายกรัฐมนตรีไปแล้ว
“ทำไม……ทำไมถึงเป็นอย่างนี้……..”
ในฐานะนายกรัฐมนตรีที่บริหารประเทศ เขาไม่สามารถแสดงอารมณ์ในที่สาธารณะได้ แต่ตอนนี้ หน้าอาคารได้พังยับเยินและน้ำตาก็ไหลออกมา
“อุอุ……….”
จนถึงวันนี้ เขาได้เจรจาโดยตรงกับ ลิวโครม ในฐานะตัวแทนของ เดดาลัส
การเจรจาเป็นเพียงในนามเท่านั้น เดดาลัสที่พ่ายแพ้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับผู้ชนะ นั่นคือพวกครูเซด
ทั้งหมดที่เขาทำได้คือขอการปฏิบัติต่อพลเมืองที่ติดตามราชามังกรอันเป็นที่รักและเคารพของเขาอย่างเหมาะสม
“ไม่มีอีกแล้ว…….ข้าไม่มีอะไรจะทำอีกแล้ว…….”
พรุ่งนี้ การปิดล้อมจะถูกยกเลิก และในที่สุดพวกครูเซดก็จะเริ่มกฎที่แท้จริงของพวกเขา
การสิ้นพระชนม์ของราชามังกรจะประกาศให้ประชาชนทุกคนทราบและประเทศที่รู้จักกันในชื่อเดดาลัสจะล่มสลายและจะถูกผนวกเข้ากับสาธารณรัฐซินเคร
ต่อจากนี้เขาจะถูกประหารชีวิตหลังจากถูกตั้งข้อหาก่ออาชญากรรมหรือร่วมมือกับสาธารณรัฐ
ไม่ว่าในกรณีใด เขามีหน้าที่สุดท้ายที่ต้องทำให้สำเร็จ
วันนี้ในวันสุดท้ายของเดดาลัส ในที่สุดเขาก็มาถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว
“ราชาของข้า…….”
ในตอนแรกเขาสาบานว่าจะอยู่กับเกวินาล ทั้งชีวิตและความตาย
สิ่งเหล่านี้เป็นความรู้สึกที่แท้จริงของเขา
สำหรับเขา เกวินัลคือตัวตนที่แท้จริง และเขาเชื่ออย่างแท้จริงว่าเขาควรจะตามเขาไปทันทีที่เขาได้ยินเรื่องการตายของเขา
ผลที่ตามมาก็คือ การทำหน้าที่ทั้งหมดของเขาเสร็จสิ้น ตอนนี้ประเทศที่เกวินาล สร้างขึ้นก็พังทลายลงในที่สุด เขาก็หมดเหตุผลในการมีชีวิตอยู่
“ข้าจะอยู่เคียงข้างท่าน……..”
ในห้องบัลลังก์ที่ว่างเปล่านี้ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้
ที่แขนซ้ายของเขา เขาถือเกล็ดของเกวินัล และทางขวาของเขา เขาถือภาชนะ
ของเหลวสีแดงเจิดจ้าถูกบรรจุอยู่ภายในภาชนะนั้น
และโดยไม่ลังเลใดๆ เขาได้ดื่มโพชั่นสีแดงในลมหายใจเดียว
“กะ——”
เขาคุกเข่าลงทันที เขาล้มลงกับพื้น
พิษไหลเวียนอยู่ภายในร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว และในเวลาไม่กี่วินาที เขาก็จากไป
“สดุดี……..ราชามังกร…………”
ใครก็ตามที่ได้เห็นรูปร่างหน้าตาของเขาในตอนนี้จะต้องสงสารเขา
แต่ข้อเท็จจริงที่ว่าเขาไม่ต้องเห็นการเหยียบย่ำอาณาเขตของเดดาลัส ที่น่าสยดสยองซึ่งกำลังจะเริ่มต้นจากที่นี่เป็นต้นไป เขาอาจเป็นคนที่โชคดีที่สุด
