◆ ผู้กล้าเรจิ
ผู้กล้าเรจิและสหายของเขาเดินทางผ่านนาร์กอลไปยังวังของราชาปีศาจ
มีดวงดาวบนท้องฟ้าพริบดูเพิ่มเติมส่องสว่างที่ราบ พวกเขาไม่ได้ถูกอาบด้วยแสงแดดตั้งแต่ข้ามเทือกเขา อาเคลอน ซึ่งเป็นพรมแดนของนาร์กอล
นาร์กอลยามค่ําคืนอันเป็นนิรันท์มันเป็นโลกและดวงอาทิตย์ไม่เคยส่องแสงเหนือศีรษะ
ชิยูกิสมาชิกของกลุ่มผู้กล้ามองไปที่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและได้รับการเตือนว่าวัตถุท้องฟ้าในโลกนี้แตกต่างจากโลก
สิ่งที่ส่องแสงบนท้องฟ้าแทนที่จะเป็นดวงอาทิตย์คือดวงจันทร์สีขาวของออร์กิส
มินะเทพธิดาแห่งดวงอาทิตย์และออร์กิสเทพธิดาแห่งดวงจันทร์เป็นผู้สร้างเทพเจ้าแห่งแสง
และราชาปีศาจ โมเดสที่ปกครองดินแดนนี้คือเทพเจ้าแห่งความมืดที่ไม่ดึงเลือดของเทพธิดาแห่งดวงอาทิตย์
บางทีอาจเป็นเพราะเหตุนี้แผ่นดินยังคงมืด
“อีกนิดชิยูกิ”
รีโน่พูดขณะที่เขากลิ้งไปรอบ ๆ
ผมของหางคู่หมุนวนไปมาได้ทันเวลากับการเคลื่อนไหวของรีโน มันสนุกมาก
ชิยูกิได้ยินมาว่าเรโน่เป็นนางแบบในโลกดั้งเดิมของเธอและตั้งเป้าที่จะเป็นไอดอลที่สามารถร้องเพลงและเต้นได้
บางทีอาจเป็นเพราะเหตุนี้เธอจึงเต้นเก่ง
(คุณรู้หรือไม่ว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอเริ่มถูกเรียกว่าเทพธิดาแห่งบูโตห์โดยมนุษย์ในโลกนี้? ）
ชิยูกิคิดถึงเรื่องนี้
รีโนะเป็นศูนย์กลางของความสนใจของผู้คนเพราะเขาเต้นทุกที่เมื่อเขาเดินในเมืองของผู้คน
ปัญหาคือเธอชอบแต่งตัวเหมือนกระโปรงสั้น
เป็นผลให้พวกเขามักจะสัมผัสกับการจ้องมองที่น่าสงสัยของผู้ชายหลายคน
เมื่อชิยูกิพูดอย่างนั้นเธอก็ดูเหมือนจะไม่สนใจโดยบอกว่าเธอไม่สนใจเพราะเธอชินกับมัน
การเป็นนางแบบเป็นงานที่คุณไม่สามารถทําได้เว้นแต่คุณจะคุ้นเคยกับการจ้องมองแบบนั้น มันทนไม่ได้มากสําหรับชิยูกิที่จริงจัง
“ใช่, จริงๆอีกเล็กน้อย, ริโนะซัง.”
ชิยูกิพยักหน้ารับคําของริโนะ
ชิยูกิและคนอื่นๆ ควรจะไปถึงวังที่ราชาปีศาจอาศัยอยู่ตอนนี้
หากคุณเอาชนะราชาปีศาจโมเดสที่อยู่ที่นั่นคุณควรจะสามารถกลับสู่โลกเดิมได้
จากนั้นการเดินทางอันยาวนานนี้จะสิ้นสุดลง
” โอ้การเดินทางที่เจ็บปวดนี้จบลงแล้วฉันขอโทษฉันให้ทุกคนมีส่วนร่วม”
เรจิซึ่งเป็นผู้นําทางมองย้อนกลับไปและขอโทษ
ในตอนแรกเขามาที่โลกนี้เพราะเรจิถูกเรียกตัวเป็นผู้กล้า
ชิยูกิและคนอื่นๆ เพิ่งติดอยู่ในนั้น
“ใช่ แต่มันสนุกมาก”
ชิยูกิพูดขณะที่เธอพูดอย่างนั้น เรจิหัวเราะ
“ใช่มันสนุกมาก”
สําหรับเรจิซึ่งถูกเรียกตัวมาเป็นวีรบุรุษแห่งแสง ชิยูกิสงสัยว่าโลกนี้สนุกจริงหรือ
ไม่ ไม่ใช่แค่เรจิเท่านั้น ทุกคนกําลังสนุกสนาน
เมื่อปีที่แล้ว ชิยูกิ และคนอื่น ๆ ถูกเรียกตัวมายังโลกนี้โดยผู้หญิงคนหนึ่งที่อ้างว่าเป็นเทพธิดาชื่อ อาร์เรน่า
เทพธิดาหรือที่เรียกกันทั่วไปว่า เรน่า ได้ขอให้ ชิยูกิและคนอื่น ๆ เอาชนะราชาปีศาจ
มันเหมือนการ์ตูน
บอกตามตรงว่าชิยูกิไม่มีความสุข สิ่งที่เรน่าทําคือการลักพาตัว มันไม่ใช่สิ่งที่สามารถให้อภัยได้ มันจะเป็นเรื่องยุ่งยากใหญ่ในโลกดั้งเดิม
แต่เขาไม่สามารถบอกเรน่าให้กลับสู่โลกเดิมได้
โดยธรรมชาติแล้วเรจิฟังคําขอของหญิงสาวสวยและรับหน้าที่ในการเอาชนะราชาปีศาจ
ส่งผลให้ผู้หญิงคนอื่นๆ ได้ออกเดทกัน
อย่างไรก็ตามคนเดียวที่ไม่พอใจคือชิยูกิและเรจิ ริโนะ นาโอะ และคนอื่น ๆ ก็ดีใจมากที่พวกเขาเข้าสู่โลกเหมือนในเกม ซาโฮโกะและชิโรเนะสับสนเล็กน้อย แต่ในที่สุดพวกเขาก็ไม่ได้คัดค้าน
ถึงกระนั้นชิยูกิก็เห็นด้วยเพราะเธอได้ยินมาว่าเธอสามารถกลับมาได้ในวันเดียวกับวันที่เธอถูกเรียกตัว
หากเป็นกรณีนี้ก็ไม่มีปัญหาในการอยู่พักหนึ่งแล้วตัดสินใจ
ชิยูกิจึงออกผจญภัยด้วย
ถึงกระนั้นฉันก็รู้สึกไม่สบายใจในตอนแรก
มันเป็นโลกที่มีราชาปีศาจ มันต้องอันตรายชิยูกิคิด
อย่างไรก็ตามความกังวลนั้นจบลงด้วยความสิ้นหวัง
ชิยูกิในโลกนี้แข็งแกร่ง
ประการแรกตั้งแต่มาที่โลกนี้ความสามารถทางกายภาพของเขาดีขึ้นอย่างมากและดูเหมือนว่าเขาจะเป็นมนุษย์เหนือมนุษย์
ชิยูกิเชื่อว่าการปรับปรุงความสามารถทางกายภาพนี้สูงกว่าตามสัดส่วนของความสามารถของโลกดั้งเดิม
เหตุผลที่เขาคิดเช่นนั้นก็เพราะเรจิและนาโอะซึ่งมีความสามารถทางกายภาพสูงในโลกดั้งเดิมมีความสามารถทางกายภาพสูงสุดในหมู่ชิยูกิ
แม้แต่ซาโฮโกะผู้มีความสามารถทางร่างกายน้อยที่สุดในบรรดาเพื่อนของชิยูกิก็สามารถโยนผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่โดยเฉลี่ยสองสามคนในโลกนี้ได้ตามต้องการ
และอีกสิ่งหนึ่งคือเวทมนตร์
จากข้อมูลที่ ชิยูกิตรวจสอบเวทมนตร์สามารถใช้ได้โดยคนเพียงไม่กี่คนในโลกนี้เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ชิยูกิและคนอื่น ๆ สามารถใช้เวทมนตร์นั้นได้ทั้งหมด เขาสามารถใช้เวทมนตร์ระดับสูงสุดที่ไม่มีมนุษย์คนใดในโลกนี้เทียบได้
จากข้อมูลของเรน่า ชิยูกิมีพลังเวทย์มนตร์เช่นเดียวกับตระกูลคามิซึ่งเป็นเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก
ชิยูกิไม่รู้ว่าทําไมถึงเป็นเช่นนี้เพราะไม่มีเวทมนตร์ในโลกดั้งเดิม
และมีบางอย่างเกี่ยวกับเวทมนตร์ที่ฉันไม่รู้
ทุกคนไม่สามารถใช้เวทย์มนตร์เดียวกันได้
ชิยูกิไม่สามารถใช้เวทมนตร์วิญญาณแบบริโนะได้ และเธอก็ไม่เก่งเรื่องเวทมนตร์ในการรักษาเหมือนซาโฮโกะ ริโนะและซาโฮโกะไม่สามารถใช้เวทมนตร์ถ่ายโอนที่ชิยูกิสามารถใช้ได้
นั่นเป็นเรื่องลึกลับสําหรับชิยูกิเช่นกัน
นาโอะซึ่งคุ้นเคยกับเกมดังกล่าวกล่าวว่าริโนะเป็นจอมเวทย์วิญญาณและซาโฮโกะเป็นฮิลเลอร์ และชิยูกิเป็นจอมปราชย์
ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุว่า ชิยูกิซึ่งสามารถใช้ความสามารถเหล่านี้ได้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสามารถในการต่อสู้ของเรจิ ซึ่งถูกเรียกว่า ผู้กล้าแห่งแสง นั้นยิ่งใหญ่มาก แม้จะมีทั้งห้าคนรวมถึงชิยูกิพวกเขาก็ไม่สามารถเอาชนะเรจิได้ เรน่าบอกว่าพลังการต่อสู้ของเธอเพียงอย่างเดียวนั้นเทียบได้กับพลังแห่งแสงของ โอดิสเทพเจ้าแห่งแสง
มันอันตรายถ้ามันเป็นแค่ผู้หญิงยกเว้นเรจิ แต่ต้องขอบคุณเรจิที่ทําให้เธอสามารถเอาชนะมันได้อย่างง่ายดาย
ในท้ายที่สุดการผจญภัยก็น่าสนใจและฉันลงเอยด้วยการใช้เวลาหนึ่งปีในโลกนี้
การเดินทางครั้งนั้นใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว
เมื่อมองย้อนกลับไป ชิยูกิสงสัยว่าเธอจะโลภมากกว่านี้อีกหน่อยได้ไหม
มันจะดีไหมถ้าให้พวกเขากลับสู่โลกเดิม แต่ยังต้องการรางวัลบางอย่างด้วย? เรจิรีบให้ความมั่นใจกับเขาว่าเขาไม่สามารถรับประกันค่าชดเชยใด ๆ ได้ แต่จะไม่โอเคไหมที่จะเรียกร้องรางวัลในภายหลัง?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ชิยูกิก็ส่ายหัว
เพราะเรจิอาจปฏิเสธ
ชิยูกิคิดว่าเธอควรนําความเมตตานั้นไปสู่เพศเดียวกัน แต่ดูเหมือนเธอจะไม่อยากทํา
จากข้อมูลของเรจิ ผู้ชายคนหนึ่งต้องแก้ปัญหาของตัวเอง
อย่างไรก็ตามในสายตาของชิยูกิ ดูเหมือนว่าจะช่วยได้เฉพาะสาวน่ารักที่มีจุดสุดยอดเท่านั้น
บางทีอาจเป็นเพราะสิ่งที่แช่ง
“ฉันเฝ้าดูวังปีศาจมาร~”
นาโอะซึ่งไปลาดตระเวนกลับมา
นาโอะเป็นเอซของชมรมกีฑาลู่และลานของโรงเรียนที่ชิยูกิเข้าเรียนและมีความสามารถทางร่างกายพอ ๆ กับเรจิ
เธอถูกกล่าวขานว่าเป็นเด็กป่าที่โรงเรียน แต่เมื่อเธอเริ่มออกเดทจริงๆ ชิยูกิรู้ว่าเธอเป็นสาวสวย
นาโอะคิดว่าตัวเองเป็นบทบาทของเรนเจอร์หรือโจรในเกม และเป็นบทบาทของเธอในการลาดตระเวนเหล่านี้
“นาโอะซัง เป็นยังไงบ้างคะ”
“อืม~ ไม่มีกับดักและทหารไม่ได้รับการเสริมกําลังด้วยการป้องกันฉันคิดว่ามันจะไม่เป็นไรถ้าเราทําแบบนี้ต่อไป”
“มันแปลกมันเป็นฐานที่มั่นสุดท้ายใช่ไหม”
“คุณกําลังถอนตัวเพราะกลัวเราใช่ไหม”
ริโนะพูดในแง่ดี
“บางทีเราอาจไม่มีทหารเพียงพอที่จะปกป้องอีกต่อไป?” ดูสิ อัศวินดําไม่ได้ทุบตีพวกเขาในช่วงเวลานี้ บางทีนั่นอาจเป็นครั้งสุดท้าย…”
ชิโรเนะพูดอย่างไม่มั่นใจ
ชิโรเนะดูแลโรงฝึกในบ้านพ่อแม่ของเขา และชิโรเนะเองก็ฝึกเคนโด้เอง
ตอนนี้เธอเป็นหนึ่งในนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้และในการต่อสู้ครั้งนี้โดยไม่มีเวทมนตร์เธอแข็งแกร่งที่สุดเป็นอันดับสองรองจากเรจิ
ชิยูกิเคยเห็นชิโรเนะต่อสู้กันจริงๆ แต่หางม้าของเธอเคลื่อนไหวอย่างมีชีวิตชีวาราวกับว่าเธอกําลังเต้นอยู่
ชิโรเนะสวมชุดเกราะเบาเพื่อให้เคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้น
เรจิเสนอชุดเกราะบิกินี่ให้เขา แต่เห็นได้ชัดว่าปฏิเสธ
อัศวินดําที่ชิโรเนะอ้างถึงคือคนที่เขาต่อสู้กับชิยูกิและคนอื่นๆ เมื่อสี่วันก่อน
ในเวลานั้นชิยูกิและคนอื่น ๆ มีช่วงเวลาที่ยากลําบากเพราะเรจิทําตัวแตกต่างออกไปและต่อสู้โดยไม่มีเรจิ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ชายชื่อ รัมฟิลส์ ซึ่งอ้างว่าเป็นผู้บัญชาการอัศวินเป็นคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามและแขนดาบของเขาก็เทียบเท่ากับ ชิโรเนะ และการต่อต้านเวทย์มนตร์ของเขาก็แข็งแกร่งเช่นกัน
อย่างไรก็ตามการก่อตัวกลับกันเมื่อเรจิซึ่งสังเกตเห็นวิกฤตรีบวิ่งไป รัมฟิลด์หนีไปตลอดชีวิต
อัศวินดําที่ยังคงอยู่เนื่องจากการหาประโยชน์จากเรจิเกือบจะถูกทําลายและเหลือเพียงไม่กี่เศษซากเท่านั้น
“ฉันคิดว่าเป็นการดีที่สุดที่จะไม่มีอะไรด้วย…”
ซาโฮโกะเป็นคนพูดอย่างนั้น
ซาโฮโกะเป็นตัวละครที่ไม่ชอบความขัดแย้งมากกว่าสิ่งอื่นใดในหมู่เพื่อนของเธอ
ซาโฮโกะผู้มีทักษะในการรักษาเวทมนตร์รักษาคนป่วยและบาดเจ็บเมื่อเขามีเวลาว่าง
ตอนนี้ชิยูกิรู้แล้วว่าซาโฮโกะถูกเรียกว่านักบุญ
” มันดีที่สุดอย่างแน่นอนถ้าคุณไม่ต่อต้านเช่นนี้มันน่ารําคาญเมื่อคนอ่อนแอออกมา”
ชิยูกิเห็นด้วยกับซาโฮโกะ
“ดีถ้าคุณไปและคุณจะเห็นเราทุกคนจะไป!!”
“อ๋อ !!!”
ริโนะและนาโอะให้กําลังใจในข้อตกลงเมื่อเรจิตะโกนมา
ด้วยเหตุนี้ชิยูกิและคนอื่นๆ จึงเดินไปที่วังที่ราชาปีศาจอาศัยอยู่
ไม่กี่นาทีต่อมา
โครงสร้างขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นต่อหน้าชิยูกิและคนอื่น ๆ
“นั่นอะไรน่ะ” มันใหญ่มาก”
ริโนะสบตากับอาคารที่ปรากฏต่อหน้าเขา
แน่นอนว่าชิยูกิคิด
มันใหญ่กว่าเมืองมนุษย์ที่ชิยูกิรู้มาก
พระราชวังสีดําที่ลอยอยู่บนทะเลสาบขนาดใหญ่สะท้อนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและราวกับว่าคืนนั้นเพิ่งลงมา
หากคุณเดินทางต่อไปคุณจะไปถึงด้านหน้าของสะพานที่นําไปสู่ประตูหลักขนาดใหญ่
สะพานมีขนาดใหญ่มากและแม้แต่ยักษ์ก็สามารถข้ามได้
ไม่มีกองทหารรักษาการณ์อยู่หน้าสะพานขนาดใหญ่นั้น
“ดูเหมือนว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่นใช่ไหม” ถึงกระนั้นมันก็เงียบ ดูเหมือนว่าไม่มีใครอยู่บนผนัง คุณหมายความว่าอย่างไร”
ชิยูกิเอียงศีรษะของเธอ
“ไม่เดี๋ยวก่อนชิยูกิซัง! มีใครสักคน!”
นาโอะที่มีตาดีชี้ให้เห็น
หากคุณมองอย่างใกล้ชิดคุณจะเห็นว่าในสถานที่ที่นาโอะชี้มีใครบางคนสวมชุดเกราะสีดําสนิทและเสื้อคลุมสีดําสนิท
“อัศวินดํา…?”
ชิยูกิพึมพํา
มันคล้ายกับอัศวินดําที่เคยต่อสู้มาก่อน
“คุณมองไม่เห็นใบหน้าของเขาเพราะเขาถูกคลุมด้วยหมวกกันน็อค แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่รัมฟิลด์”
ชิยูกิพยักหน้ารับคําพูดของเรจิ
ชุดเกราะของอัศวินดํามีรูปร่างที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
ชุดเกราะของอัศวินดําที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้เป็นของรันฟิลด์
และมันน่ากลัวกว่าชุดเกราะอัศวินดําที่เขาเคยเห็น
“แต่คุณดูแข็งแกร่งกว่ารัมฟิลด์….มันน่ากลัวมาก อากาศรุนแรงมาก”
ซิโรเนะพูดและจ้องมองอัศวินดํา
อัศวินดํายืนอยู่ตรงหน้าชิยูกิอย่างเงียบๆ
ฉันไม่สามารถแสดงออกได้เพราะหมวกกันน็อค
ดวงตาของหมวกกันน็อคเรืองแสงเป็นสีแดงไม่ว่าจะฝังด้วยอัญมณีสีแดงหรือไม่ก็ตาม
แสงสีแดงจับชิยูกิและคนอื่นๆ
“อย่ากลัวชิโรเนะ เราเข้มแข็ง นอกจากนี้ยังมีอัศวินดําเพียงคนเดียวเท่านั้น”
อย่างที่เรจิบอกว่ามีอัศวินดําเพียงคนเดียวและไม่มีใครอยู่รอบ ๆ ไม่ว่าอัศวินดําที่อยู่ตรงหน้าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถต่อสู้กับเรจิซึ่งเป็นผู้กล้าแห่งแสงได้
ชิยูกิโล่งใจที่คิดอย่างนั้น
“ใช่ แต่ทําไมคุณถึงอยู่คนเดียว”
ทุกคนสงสัยรวมถึงชิยูกิ
(ราชาปีศาจคิดอะไรอยู่?) ）
อัศวินดําชี้ดาบไปที่ชิยูกิอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น
“ผู้กล้าเรจิ ! ฉันต้องการการต่อสู้!”
◆ อัศวินดํา คุโรกิ
“ผู้กล้าเรจิ ! ฉันต้องการการต่อสู้!”
คุโรกิซึ่งสวมชุดเกราะอัศวินดํากล่าวและยืนอยู่หน้าเรจิ
ในมือของคุโรกิเป็นดาบ
ดาบวิเศษเลือดดํา
มันเป็นดาบวิเศษที่เรียกว่า
เช่นเดียวกับชุดเกราะนี่เป็นดาบวิเศษที่โมเดสมอบให้เขา
ดาบวิเศษเล่มนี้เป็นดาบสองมือขนาดใหญ่ที่มียอดสีแดงบนตัวดาบสีดํา
ลวดลายสีแดงเคลื่อนไหวเหมือนกระพือปีก มันราวกับว่าเขายังมีชีวิตอยู่
( มันเป็นดาบที่แปลกจริงๆ ) วิธีการเกี่ยวกับการเปลี่ยนขนาดตามเจ้าของ …
เมื่อมันถูกส่งมอบครั้งแรกให้กับคุโรกิมันยาวเกือบสามเมตร
อย่างไรก็ตามเมื่อคุโรกิถือมันไว้มันก็เปลี่ยนขนาดและในที่สุดหดเหลือยาวกว่าหนึ่งเมตรเล็กน้อย
(มันแตกต่างจากดาบไม้ไผ่จริงๆ)
คุโรกิเคยถือดาบญี่ปุ่นมาก่อนคล้ายกับมัน
เรจิซึ่งชี้ไปที่ดาบยิ้มอย่างดุเดือด
เหงื่อเย็นไหลลงมาที่กระดูกสันหลังของคุโรกิเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้
(โอ้ฉันกลัว!) ถ้าเกิด บางทีฉันอาจจะแพ้อีกก็ได้
เขาไม่ได้มองในกระจก แต่เขาดูน่าสงสารแน่นอน
คุโรกิรู้สึกซาบซึ้งใจที่เขามองไม่เห็นใบหน้าของเขาด้วยหมวกกันน็อคของเขา
หนึ่งในชุดเกราะของอัศวินดําที่โมเดสมอบให้เขาหมวกกันน็อคเป็นประเภทที่คลุมศีรษะทั้งหมดของเขาดังนั้นจึงมองไม่เห็นใบหน้าของเขา
ดังนั้นจึงคาดว่าชิโรเนะจะไม่สังเกตเห็นว่าคุโรกิคือคุโรกิ
เขายังใช้เวทย์มนตร์ที่เปลี่ยนเสียงอีกด้วย
ดังนั้นแม้ว่าคุณจะได้ยินเสียงคุณก็ไม่ควรบอกได้ว่าเป็นคุโรกิ
คุณกําลังทําสิ่งที่โง่ ฉันไม่อยากบอกโคนเกี่ยวกับเรื่องนี้
จากใต้หมวกกันน็อคคุโรกิมองไปที่ผู้กล้า
ลูกน้องของเรจิล้วนเป็นสาวสวย
ชิโรเนะยืนอยู่ข้างเรจิ
คุโรกิไม่อยากเห็นเขาอยู่ข้างๆ เรจิ
คุโรกิจึงมองไปที่เรจิ
เขาสวมชุดเกราะลวดลายทองคําขาวบริสุทธิ์และเสื้อคลุมราคาแพงบนหลังของเขา
มันเป็นชุดที่เหมาะสมสําหรับผู้กล้าแห่งแสงที่เทพธิดาเรียก
บอกตามตรงว่าคุโรกิคิดว่ามันเจ๋งมาก
ในทางกลับกันคุโรกิเป็นตัวแทนของราชาปีศาจ และเขาไม่มีเพื่อนเลย เพียงคนเดียวเท่านั้น
(ความแตกต่างคืออะไร?) บอกตามตรงว่ามันทําให้ฉันร้องไห้
คุโรกิร้องไห้เบา ๆ ใต้หมวกกันน็อคของเขา
” พวกคุณลองฉันดีพอแล้ว”
เรจิลดเพื่อนสาวลง
คุโรกิรู้สึกโล่งใจที่เห็นเช่นนั้น ฉันไม่อยากสู้กับผู้หญิง
เรจิก็ชักดาบออกมาด้วย เป็นคํายาวที่มีด้ามจับยาวเพื่อให้สามารถใช้งานได้ด้วยมือทั้งสองข้าง
ร่างดาบของเขาเปล่งประกาย
ดาบที่เรจิถืออยู่ก็เป็นดาบวิเศษเช่นกันคุโรกิคิดว่า (ดาบของคุโรกิมันระดับเทพผู้สร้างเลยนะ แต่ของเรจิก็แค่ดาบที่คนแคระตีขี้น)
เมื่อเผชิญหน้าคุณจะรู้สึกกดดัน
(ทําไมคุณไม่บอกว่าไม่มี?) นี่คือการฆ่ากัน! ฉันยังไม่พร้อมที่จะตาย!” โง่! ฉันเช่นคนงี่เง่า! ทิ้งดาบของคุณและโค้งคํานับคู่ต่อสู้ของคุณต่อจากนี้ไป! ไม่คุณอาจจะสามารถวิ่งหนีไปได้แบบนี้ก็ได้!
แม้ตอนนี้คุโรกิจะเสียใจและหัวใจของเขาก็เกือบจะถูกบดขยี้ด้วยความกลัว
อย่างไรก็ตามนอกเหนือจากความคิดของคุโรกิแล้วร่างกายของเขายังถือดาบของเขาอยู่
คุโรกิไม่รู้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเขาทํา
“ปิดท้ายด้วยการระเบิด”
เรจิหัวเราะอย่างสดชื่น รอยยิ้มนั้นเป็นการแสดงออกถึงความมั่นใจที่คุณสามารถสูญเสียได้
นี่เป็นครั้งที่สองที่คุโรกิและเรจิได้ต่อสู้กัน
คุโรกิจําได้ว่าเรจิหัวเราะแบบนี้ในเวลานั้น
เผชิญหน้ากันสองสามวินาที
เวลาไหลระหว่างคุโรกิและเรจิ
แม้ว่าจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ก็รู้สึกยาวมากสําหรับคุโรกิ
“ถ้าคุณไม่มาฉันจะไปจากที่นี่!”
เรจิย้ายก่อน
เรจิเตะพื้นและปิดช่องว่างในการโฉบเฉี่ยวล้มเพียงครั้งเดียว ความเร็วของมันเร็วกว่าของรัมฟิลต์มาก
แต่สําหรับคุโรกิดูเหมือนจะไม่เหมือนเดิม
ทันใดนั้นเรจิก็หายตัวไปเมื่อเขาไปถึงด้านหน้าของคุโรกิ
(มาจากด้านขวา?) ）
คุโรกิบิดร่างอย่างรวดเร็วและควงดาบไปทางด้านขวา
แกร็ก!
คลื่นกระแทกจะถูกส่งไปยังร่างดาบ
ทันใดนั้นคุโรกิก็หลบการโจมตีของเรจิด้วยดาบของเขาโดยใช้การหมุนขาและสะโพกของเขาและการบิดข้อมือของเขา
เรจิดูราวกับว่าเขาจะสูญเสียของความเร็วของเขาไป
“อ๊ะ!”
โดยปกติพวกเขาจะล้ม
อย่างไรก็ตาม เรจิไม่ใช่คนที่ถูกเรียกว่าผู้กล้าโดยอิทาจิ
เรจิฟันในแนวตั้งและลุกขึ้นยืนโดยไม่ขัดขืนแรง
(มันเหมือนลิงย้าย!) พวกเขามีเส้นประสาทสะัมผัสชนิดใด?
คุโรกิพันสัมผัสของเขาไว้รอบ ๆ ประสาทสัมผัสของคู่ต่อสู้
เรจิยืดท่าทางของเขาให้ตรงและฟาดฟันใส่เขาโดยตรง
คุโรกิไม่ได้ใช้ดาบอย่างที่เป็นอยู่ แต่หมุนและตีดาบในขณะที่เขาขยับไปด้านข้างด้วยเท้าของเขาเพื่อไม่ให้จุดศูนย์ถ่วงแตก
การเคลื่อนไหวของการเลื่อนบนพื้นนี้เป็นสิ่งที่ฉันพึ่งเชี่ยวชาญหลังจากฝึกฝนมาเป็นเวลานาน
เรจิเกือบเสียความเร็ว แต่เขาหมุนไปด้านข้างและฟื้นท่าทางของเขา
เขายกดาบขึ้นอีกครั้ง
“ไอ้บ้า! อย่าทํา! แล้วนี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?!”
ร่างกายทั้งหมดของเรจิเปล่งประกายเร่งการเคลื่อนไหวของเขา
ขณะที่เรจิแกว่งดาบอย่างรวดเร็ว ดาบเบาหลายใบก็โจมตีคุโรกิ
(ฮะ?) อะไรนะ อะไรนะ ）
คุโรกิเหวี่ยงดาบวิเศษของเขาและบิดร่างกายของเขาเพื่อเอาชนะใบมีดแห่งแสง
“แค่เดินหน้าต่อไปใช่ไหม”
เรจิหงุดหงิด
แต่ไม่สามารถช่วยได้คุโรกิไม่สามารถต่อสู้กลับได้
เรจิโจมตีอย่างไร้ลมหายใจ
คุโรกิคือทั้งหมดที่เขาทําได้เพื่อปกป้องเขา
แต่คุโรกิสังเกตเห็น การโจมตีของเรจิเริ่มยุ่งเหยิงและหยาบกร้านขึ้นเรื่อยๆ
เสียงดาบดังก้องกังวานอย่างมาก
ภายใต้ดวงดาวของนาร์กอล ความมืดและแสงสว่างตัดกัน
“คุระเอะ!”
เสียงระเบิดของเรจิดังขึ้นด้วยเสียงที่งุนงงเล็กน้อย
มันเป็นการโจมตีที่หยาบมาก
คุโรกิลังเลในนาทีสุดท้ายในการโจมตีโดยใช้ขาของเขาเพื่อรักษาจุดศูนย์ถ่วงของเขาให้สมบูรณ์หมุนร่างกายของเขาและแกว่งดาบจากซ้ายล่างไปบนขวา
ความรู้สึกของบางสิ่งที่หั่นผ่านมือของคุโรกินั้นชัดเจน
ความรู้สึกว่าเวลาได้หยุดลงแล้ว
ดาบแกว่งของคุโรกิเฉือนผ่านร่างของเรจิในแนวทแยงมุมขึ้นจากสะโพกขวาของเขา
เขาไม่สามารถตัดร่างกายของเขาออกเป็นสองส่วนได้ แต่เขาจะยังคงได้รับบาดเจ็บสาหัส
เลือดไหลออกมาจากแผล
“เอ่อ…”
เรจิมองไปที่หน้าอกของเขาและดูไม่น่าเชื่อ
จากนั้นเขาก็ค่อยๆล้มลงบนหลังของเขา
“โกหก! เรจิคุงกําลังจะแพ้!”
“เรย์คุง!”
“รุ่นพี่เรจิ!”
“คุณเรจิ!”
“เรจิคุง!”
เสียงกรีดร้องห้าครั้งดังขึ้น
สหายของเรจิเคลื่อนไหว
คุโรกิรู้สึกสนุกสนานกับการฆ่าและรีบถอยหลัง
ในขณะนั้นเปลวไฟจํานวนมากพุ่งเข้าใส่สถานที่ที่คุโรกิยืนอยู่
ก่อนที่เขาจะรู้เรื่องนี้ยักษ์เปลวเพลิงยักษ์ยืนอยู่ตรงหน้าคุโรกิ
ข้างๆเขายืนเด็กสาวคนหนึ่ง
“โอ้ยักษ์ดุร้ายที่อาศัยอยู่ในดินแดนแห่งไฟ! นอกเหนือจากสะพานสายรุ้งเพื่อช่วยริโนะ! ไป! ราชาแห่งไฟ!”
เมื่อเธอกรีดร้องยักษ์เปลวไฟก็โจมตีเธอ
คุโรกิรําคาญจึงนํามือซ้ายที่ไร้ดาบของเขาไปข้างหน้า
“เปลวไฟสีดํา!”
เปลวไฟสีดําโผล่ออกมาจากมือของคุโรกิเพื่อป้องกันการโจมตีของยักษ์เปลวไฟ
มันเป็นเวทย์มนตร์ที่ฉันเพิ่งได้เรียนรู้ก่อนการต่อสู้ครั้งนี้
“เรย์ลมบําบัด!” รักษาบาดแผลของเขา!”
ซาโฮโกะ โยชิโนะ รีบวิ่งไปที่ฝั่งที่ตกลงมาของเรจิ
“พวกคุณมารวมตัวกันที่ฝั่งของเรจิ!”
เมื่อได้ยินเสียงตื่นตระหนกของชิยูกิ เหล่าสาวๆ ก็มารวมตัวกันที่ฝั่งของเรจิ
「การแพร่กระจายเทเลพอร์ต！」
แสงพราวระเบิดออกมาพร้อมกับเสียงเรียก
และเมื่อแสงดับลงยักษ์เปลวไฟก็หายไปและไม่มีใครอยู่ที่นั่น
“คุณชนะไหม…”
ฉันพึมพําร่างกายของฉันสั่น
คุโรกิคุกเข่าลงกับพื้น
เขาอาเจียนในหมวกกันน็อคของเขา
