คุโรกิและโพเลนด์ยังคงฝึกฝนการใช้ดาบต่อไป
“เอ่อ… อาการไม่ค่อยดีนะครับ อาจารย์คุโรกิ…”
โพเลนด์คลานสี่ขาบนพื้นและไว้ทุกข์
(ดูเหมือนฝ่าบาทจะเงอะงะพอๆ กับข้าเลย…)
คุโรกินึกถึงตัวตนในอดีตของเขา
คุโรกิยังแกว่งดาบได้ไม่ดีนักในอดีต
ด้วยการฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำอีก ฉันก็มาถึงจุดที่ฉันอยู่ทุกวันนี้
“ฝ่าบาท โปรดอย่าท้อแท้ ท่านเพียงแค่ต้องเตรียมเครื่องมืออีกครั้ง”
พูชิน่าซึ่งในที่สุดก็หายจากการผายลมของ โพเลนด์แล้วปลอบใจเขา
“เอ่อ… พูจัง…”
โพเลนด์ทำลายเครื่องมือฝึกซ้อมทั้งหมดที่เขาเตรียมไว้
ฉันไม่สามารถฝึกดาบแบบนี้ได้
(ถึงกระนั้นมันก็เป็นพลังที่น่าอัศจรรย์ ทุกครั้งที่คุณเหวี่ยงดาบไม้ หลุมขนาดใหญ่จะเปิดขึ้นที่พื้น ไม่ว่าคุณจะมีพรสวรรค์ด้านดาบเพียงใดก็ตาม มันก็แข็งแกร่งที่สุดในแง่ของพลังเพียงอย่างเดียว)
คุโรกิมองดูซากดาบไม้ เหลือเพียงด้ามเท่านั้น
ทุกครั้งที่โพเลนด์แกว่งดาบไม้ของเขา มันจะถูกทำลาย และหายไปในแต่ละครั้ง
โพเลนด์กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้และรู้สึกหดหู่ใจ
“ฝ่าบาท! โปรดอย่าท้อแท้! ไม่มีใครทำได้ดีตั้งแต่ต้น!!”
คุโรกิกระซิบเรื่องโกหก
เพราะมีบางคนในโลกนี้ที่ทำได้ดีตั้งแต่ต้น
ตามที่คุโรกิได้ยินจากชิโรเนะ เรย์จิเป็นคนที่สามารถทำอะไรก็ได้ตั้งแต่ต้น
เมื่อคุโรกิได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ฝึกร้องไห้ในใจและพูดว่า “ให้ตายเถอะ!”
นั่นเป็นสาเหตุที่คุโรกิรู้สึกผูกพันกับโพเลนด์ซึ่งพยายามทำให้ดีที่สุดแม้ว่าเขาจะซุ่มซ่ามก็ตาม
“จริงหรือ……?”
โพเลนด์มองคุโรกิด้วยน้ำตาคลอเบ้าด้วยกำลังใจ
“ใช่ ตอนแรกฉันก็ทำได้ไม่ดีเหมือนกัน หลังจากฝึกฝนมาหลายครั้งฉันก็ดีขึ้น”
นี่เป็นเรื่องจริง
มีช่วงเวลาที่คุโรกิรู้สึกว่าไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามทำให้ดีที่สุด
อย่างไรก็ตาม จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหากคุณยังคงซึมเศร้าอยู่
มนุษย์ไม่เท่าเทียมกัน
แม้ว่าจะเป็นหมู แต่คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเล่นกับไพ่ที่คุณมี
“ดังนั้น ฉันแน่ใจว่าฝ่าบาทจะต้องทำได้ดี”
คุโรกิพูดพร้อมกับจับมือของโพเลนด์แล้วดึงเขาขึ้นมา
มันค่อนข้างหนัก
โพเลนด์ตัวเล็กกว่าคุโรกิมาก
อย่างไรก็ตาม ฉันรู้สึกว่าตัวเองหนักขึ้นหลายเท่า
“ครับ ผมจะพยายามให้ดีที่สุด!!”
โพเลนด์จับมือคุโรกิแล้วพูดอย่างเข้มแข็ง
ด้ามจับนั้นแข็งแกร่ง และคุโรกิก็รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย
“ใช่ เรามาทำให้ดีที่สุดกันเถอะ”
อย่างไรก็ตาม คุโรกิพูดไม่ได้ว่ามือของเขาเจ็บ เขาจึงตอบเหมือนไม่มีอะไร
“นั่นเป็นการผสมผสานที่น่าสนใจไม่ใช่เหรอ?”
มันเป็นช่วงการแลกเปลี่ยนดังกล่าว
จู่ๆ คุโรกิและเพื่อนๆ ก็ถูกเรียกตัวไป
คุโรกิและโพเลนด์มองดูเจ้าของเสียง
ขณะนี้สนามฝึกกำลังถูกใช้โดยโพเลนด์ ลูกสาวของราชาปีศาจ ไม่ควรมีใครเข้ามาใกล้ที่นี่
“จ๊า! คุณป้า!!”
“เฮอะ!ท่านเฮลคาร์ท!!”
โพเลนด์และพูซิน่าตื่นตระหนกเมื่อเห็นเจ้าของเสียง
“นี่คือ ท่านเฮลคาร์ท ไม่นานมานี้”
คุโรกิโค้งคำนับคนที่เรียกเขา
เจ้าของเสียงคือเทพธิดาที่เรียกว่าแม่มดผู้ยิ่งใหญ่แห่งหนองน้ำหรือแม่ผู้ยิ่งใหญ่แห่งแม่มด
ชื่อว่าเฮลล์คาร์ท
เฮลคาร์ตดูเหมือนกบที่มีสามหัว และเช่นเดียวกับลูกัส เขาเป็นเทพผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของโมเดสราชาปีศาจ
ในด้านตำแหน่ง เขามีสถานะเดียวกับคุโรกิ รองจากราชาปีศาจเท่านั้น และอยู่ในระดับเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม เธอเป็นผู้ดูแลอุปถัมภ์ของโมเดส และ โมน่า ก็ไม่ชอบเธอเช่นกัน
มีผู้คนมากมายที่เกรงกลัวเธอ บางทีอาจเป็นเพราะว่าเธอเป็นคนที่แม้แต่ราชาปีศาจก็ยังไม่สามารถเคารพได้
“เอ่อ…คุณป้า มาที่นี่ทำไมคะ ควรจะอยู่ในหนองน้ำทางทิศตะวันออก…”
โพเลนด์ถาม โดยมีเหงื่อไหลหยดออกจากใบหน้า
เฮลคาร์ต ซึ่งเป็นผู้ดูแลอุปถัมภ์ของโมเดส ก็เป็นผู้ดูแลอุปถัมภ์ของโพเลนด์ด้วย
เช่นเดียวกับโมเดส โพเลนด์ไม่สามารถต้านทานเฮลคาร์ตได้
ปกติแล้วเฮลคาร์ตจะอาศัยอยู่ในหนองน้ำพิษซึ่งอยู่ทางตะวันออกของพระราชวังราชาปีศาจ และแทบไม่ค่อยออกมาเลย
ฉันเคยเจอคุโรกิมาก่อนด้วยซ้ำ
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่ได้ยาก
“ฉันได้ยินมาจากเอ็มปัสสะและคนอื่นๆ ว่าฮิคิโคโมริกำลังจะออกมาเป็นครั้งแรกในรอบระยะเวลาหนึ่ง ฉันก็เลยมาตรวจสอบเขา เกโรเกโรเกโร”
เฮลคาร์ตเริ่มหัวเราะเหมือนกบ
“เอ่อ นั่นมันไม่จำเป็น”
เอมปัสสะ เป็นผู้ติดตามของ ท่านเฮลคาร์ท เฮลคาร์ตสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับสถานะของวังของราชาปีศาจผ่านทางพวกเขา
“เฮลคาร์ท วันก่อนคุนะดูแลฉันด้วย”
คุโรกิขอบคุณเขา
เฮลคาร์ตรับเฉพาะสาวกหญิงเท่านั้น
คุนะยังได้เรียนรู้บางอย่างจากเฮลคาร์ตเพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น
เธอมีความรู้เกี่ยวกับการแพทย์และสมุนไพรวิทยา ในสนามนั้น แม้แต่ลูกัส เทพเจ้าแห่งความรู้ก็ไม่อาจเทียบได้
ดูเหมือนว่าฟานาเคีย เทพธิดาแห่งยาและสมุนไพรของเอลิออสก็เรียนรู้จากเธอเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ฉันได้ยินมาว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับเฟเรีย แม่ของฟานาเคีย เทพีแห่งการแต่งงานและการคลอดบุตร
และหลังจากที่โมเดสออกจากเอลิออส ดูเหมือนจะไม่มีการโต้ตอบใดๆ ระหว่างพวกเขา
“อา มันไม่สำคัญหรอก พายุทมิฬ เธอเป็นเด็กที่ควรค่าแก่การสอน”
เฮลคาร์ตโบกมือแล้วบอกฉันว่าไม่ต้องกังวล
เฮลคาร์ตเรียกคุโรกิว่าพายุทมิฬ
เนื่องจากจากการต่อสู้กับเรย์จิ ดูเหมือนว่าเขากำลังควบคุมพายุทมิฬอยู่
ดูเหมือนว่าการต่อสู้กับเรย์จิสามารถเห็นได้ทั่วโลกผ่านภาพเวทย์มนตร์ และมีคนอื่นที่เรียกคุโรกิด้วยชื่อนี้
“ฉันเห็นแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่ดี”
จริงๆ แล้วคุโรกิกังวลเรื่องการส่งคุนะไปเฮลคาร์ตเพื่อฝึกฝน
ฉันอยากไปกับเขา แต่เฮลคาร์ตรับเฉพาะสาวกผู้หญิงเท่านั้น นั่นเป็นเหตุผลที่คุโรกิไม่สามารถไปกับเขาได้
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินเช่นนั้น
“แต่ก็มีหลายครั้งที่ฉันไม่รู้ว่าฉันจะทำอย่างไรถ้าฉันละสายตาจากเธอ เธอก็ลำบากเหมือนกัน ใช่แล้ว เธอมาไกลขนาดนี้แล้ว ไปดูผู้หญิงคนนั้นกันเถอะ” เหมือนกัน คุณไม่รังเกียจเหรอ?”
“ใช่ ฉันไม่รังเกียจ”
“เอ่อ คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”
โพเลนด์ซึ่งไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุนะก็เอียงหัว
“อาเจียนมาก เฮ้ เรามาคุยกันเรื่องนี้ดีกว่า ถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว เรามากินข้าวเย็นด้วยกันครั้งแรกเถอะ”
◆
ระหว่างเนบิวลาคือห้องรับประทานอาหารของปราสาทราชาปีศาจ
อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนกับห้องหลุมดำที่ราชาปีศาจกินอยู่ ทหารรองของเขาต่างหากที่กิน
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เหลือเพียงโพเลนด์และคนอื่นๆ เท่านั้น
เหตุผลก็คือเขาลังเลเกี่ยวกับโพเลนด์ ลูกสาวของราชาปีศาจ
เพดานหินอ่อนสีดำฝังด้วยอัญมณีประดับด้วยดาวต่างๆ แทนเนบิวลา
อัญมณีเปล่งประกายด้วยตัวมันเอง และห้องนี้ก็สว่างไสวอยู่เสมอ
อาหารแมลงจานโปรดของ ท่านเฮลคาร์ท วางอยู่บนโต๊ะรับประทานอาหารขนาดใหญ่
แมลงเหล่านี้ถูกจับได้สดๆ ในป่าอันมืดมิดทางตอนใต้ของนาร์โกล
โพเลนด์หยิบตั๊กแตนยักษ์ทอดที่เธอชอบเข้าปาก
กลิ่นหอมผสมกับน้ำมันชั้นดีทำให้อร่อยมาก
ทันใดนั้น โพเลนด์ก็มองไปที่คุโรกิ
การรับประทานอาหารไม่คืบหน้า
ฉันรู้สึกเหมือนไม่ได้กินเกสรเลยแม้แต่ 1/20 ของเกสร
นอกจากพูชิน่าที่กำลังยัดรังผึ้งที่เต็มไปด้วยตัวอ่อนของผึ้งในปาก เธอยังชอบแมลงวันเน่าเปื่อยต้มและกินอาหารน้อยกว่า ท่านเฮลคาร์ท ซึ่งเป็นสัตว์กินน้อย
“มีอะไรเหรอศาสตราจารย์? ดูเหมือนคุณจะกินไม่มากนะ”
“ไม่ครับฝ่าบาท โปรดอย่ากังวล ปกติผมไม่ค่อยได้กินอะไรมาก”
คุโรกิกินแต่ผักที่เสิร์ฟพร้อมกับอาหารเท่านั้น
จริงๆ แล้วพวกมันกินน้อยกว่าเกสรดอกไม้และตัวอื่นๆ
ตอนแรกฉันไม่คุ้นเคยกับอาหารจำพวกแมลง แต่ตอนนี้คุโรกิสามารถรับประทานได้ตามปกติแล้ว
“พอคุณพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ท่านลอร์ดชอบผักและผลไม้มากกว่าเนื้อ และเขาเป็นคนจู้จี้จุกจิกมาก”
“เอ๊ะ! เสียเปล่า! อร่อยจังเลย!”
โพเลนด์พูดขณะที่เธอยัดไส้หนอนต้มรสหวานและเผ็ดเข้าไปเต็มปาก
“โพเลนด์ คุณกินมากเกินไปนิดหน่อย เนื้อเต็มไปหมด คุณใช้ดาบไม่ถูกวิธี”
“ฮึ!!”
เมื่อเฮลคาร์ตดุ โพเลนด์ก็คร่ำครวญ
จริงๆ แล้วโพเลนด์เองก็คิดแบบเดียวกัน
เมื่อฉันเหวี่ยงดาบ เนื้อของข้อต่อจะขวางทางและฉันไม่สามารถแกว่งได้อย่างถูกต้อง บางทีฉันควรจะลดน้ำหนัก
อย่างไรก็ตาม ฉันไม่อยากอดกลั้นของหวานที่ฉันชอบ
มีความสุขที่ได้นอนกินกระเทียมดำทอดของโปรด
มันคงเป็นเรื่องน่าอายมากถ้าจะหยุดทำแบบนั้น
โพเลนด์จึงหัวเราะและตัดสินใจนอกใจและเปลี่ยนเรื่อง
“พอคิดดูแล้วยังไม่ได้กินข้าวกับพ่อเลย…บูฮิฮิฮิฮิ”
“เธอไม่ได้เปลี่ยนไปเลยตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ถ้าไม่สะดวกก็แค่เปลี่ยนเรื่อง”
อย่างไรก็ตาม ท่านเฮลคาร์ท สามารถมองผ่านทัศนคติของโพเลนด์ได้
“ฝ่าบาท เหตุใดพระองค์จึงไม่รับประทานอาหารเย็นกับฝ่าบาท?”
คุโรกิถามอย่างกังวล
หัวใจของโพเลนด์เต้นรัวเมื่อเขามองเธอด้วยสายตาที่จริงจังเช่นนั้น
“เอ่อ คือว่า…คือ ตั้งแต่เราทะเลาะกันครั้งหนึ่งก็ยากที่จะได้เจอกัน…”
ขณะที่เขาพูด โพเลนด์รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น
“ข้าพเจ้าเข้าใจแล้ว… ถูกต้องแล้ว ฝ่าบาท มีอาหารจานโปรดของฝ่าพระบาทบ้างไหม?”
“อืม ดูเหมือนว่าพ่อของคุณจะชอบอาหารคราเคนนะ…”
โพเลนด์พูดขณะนึกถึงอดีต
เมื่อโพเลนด์ยังเป็นเด็ก เขามักจะเห็นพ่อของเขาดื่มแอลกอฮอล์ขณะกินอาหารที่ทำจากคราเคน
“เข้าใจแล้ว ฝ่าบาท พระองค์อยากไปจับคราเคนไหม?”
“อาจารย์คะ! จู่ๆ เกิดอะไรขึ้น!!”
โพเลนด์ตื่นตระหนก
คราเคนเป็นสัตว์ทะเลขนาดใหญ่ที่อาศัยอยู่ในทะเลเหนือ
ฉันได้ยินมาว่าการออกไปจับพวกมันค่อนข้างยุ่งยาก ระดับความยากสูงเกินไปสำหรับโพเลนด์ที่เป็นพวกฮิคิโคโมริ
“ฉันจะเอาคราเคนไปถวายพระองค์เจ้าและร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน แล้วเราจะใช้มันเป็นโอกาสในการชดเชยล่ะ?”
คุโรกิพยักหน้าแล้วพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง
รอยยิ้มของเธอสดชื่นมากจนโพเลนด์ไม่อาจละสายตาจากใบหน้าของเธอได้
“อาเจียนมาก เป็นความพยายามที่น่าสนใจ พายุทมิฬใจดี เด็กสาวก็ชอบ ตอนนี้หญิงชราไปก่อน ฉันต้องไปดูตัวร้าย”
เฮลคาร์ตหัวเราะและลุกขึ้นจากที่นั่งก่อน
◆
คุนะและคนอื่นๆ อยู่ที่คฤหาสน์ของคุโรกิในนาร์โกล
ที่นั่นฉันได้รับรายงานความเคลื่อนไหวของเหล่าผู้กล้า
มีอัศวินหญิงอย่างกุโนะอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้ จึงไม่เหมาะสำหรับการพูดคุยลับๆ
เนื่องจากฉันไม่สามารถอยู่ในปราสาทลูกกวาดได้ในขณะนี้ ฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับรายงานที่นี่
ฉันบอกกูโน่และคนอื่นๆ ให้อยู่ห่างจากห้อง
ฉันก็เลยรู้สึกปลอดภัยอยู่พักหนึ่ง
“เหล่าผู้กล้าเคลื่อนไหวช้าๆ เกิดอะไรขึ้นเหรอแซนด์?”
“อืม ฉันไม่รู้ ท่านคุนะ แต่ฉันแน่ใจว่าเขากำลังไป”
ตัวตลกแซนด์ดิ้นร่างกายของเขา
คุนะรู้สึกหงุดหงิดกับสถานการณ์นี้มากยิ่งขึ้น
ดูเหมือนว่าเหล่าผู้กล้ากำลังมุ่งหน้าไปยังปราสาทขนมหวาน แต่การเคลื่อนไหวของพวกมันช้าเกินไป
คุนะไม่ชอบการถูกทำให้รอใครนอกจากคุโรกิ
(คุณกำลังทำอะไรอยู่ผู้กล้า?)
คุนะน่าสงสัย..
ที่จริงแล้วฉันคิดว่ามันน่าสนใจที่จะได้เห็นว่า ดาเทียร์ที่โง่เขลาจะยืนหยัดต่อสู้กับเหล่าผู้กล้าได้อย่างไร
“แซนด์ คุนะไม่ชอบการรอคอย ไปสำรวจ ถ้าเป็นไปได้ รีบเร่งเหล่าผู้กล้า”
“ครับ ท่านคุนะ~”
หลังจากพูดอย่างนั้น ตัวตลกก็หายไป
“คุณกำลังทำอะไรอยู่?”
คุนะออกจากห้องไป
เรามีเวลาก่อนที่คุโรกิจะกลับมา ฉันจะฆ่าเวลาได้อย่างไร?
“ท่านคุนะ! ท่านคุนะ!!”
หลังจากคิดได้สักพักก็พบว่านางฟ้าแห่งความมืดทีเบลบินเข้ามาด้วยเสียงตื่นตระหนก
“มีอะไรหรือเปล่าทีเบล? คุณยุ่งเรื่องอะไรอยู่?”
เขามักจะมีปัญหาอยู่เสมอ แต่ความตื่นตระหนกนี้ไม่ใช่เรื่องปกติ
“ท่านคุนะ! แย่จัง! แย่จังเลย! กบตัวใหญ่มาแล้ว!!”
“อะไรนะ!? หญิงชราคนนั้นมา?”
คุนะยังตื่นตระหนกกับคำพูดเหล่านั้น
มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ ทีเบลเรียกว่ากบตัวใหญ่ ก็คือ ท่านเฮลคาร์ท แม่มดผู้ยิ่งใหญ่แห่งหนองน้ำ
สำหรับทีเบลและเหล่านางฟ้า เอมปูซา ซึ่งมีลักษณะคล้ายตั๊กแตนตำข้าวซึ่งเป็นศัตรูธรรมชาติของลูกหลานของ ท่านเฮลคาร์ท ซึ่งเป็นโทสแมน
นี่คือคนที่ฉันอยากเจอน้อยที่สุด
หากคุณตั้งใจฟัง คุณจะพบว่าพวกเขาได้ตั้งรกรากอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้ด้วยตัวพวกเขาเองนางฟ้าแห่งความมืด ฉันเห็นว่าพวกเขาตื่นตระหนก
“มันเสียงดังนะทีเบล ถ้าไม่อยากเจอฉันก็อยู่ข้างหลังนะ”
พูดจบคุนะก็ไปที่ห้องรับแขก
ฉันวางแผนที่จะพบกับเฮลคาร์ตที่นี่
“ฉันจะรบกวนคุณ อย่างไรก็ตาม มันเป็นคฤหาสน์ที่ค่อนข้างมีเสียงดัง”
ท่านเฮลคาร์ท เข้ามา โดยได้รับคำแนะนำจากกูโน่ หญิงสาวเดมอน
เฮลคาร์ต แม่มดผู้ยิ่งใหญ่แห่งหนองน้ำ เป็นคนที่แม้แต่ราชาปีศาจยังเคารพนับถือ
เป็นไปไม่ได้ที่จะขับไล่พวกเขากลับไปที่ระดับของกูโน่
ดังนั้น ดูเหมือนว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนำทางเธอเข้าไปในคฤหาสน์
“เฮลคาร์ท… คุณมาที่นี่เพื่ออะไร?”
คุนะนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องรับแขกแล้วตอบ
เดิมทีนี่คือที่นั่งที่ปรมาจารย์คุโรกิควรจะนั่ง แต่คุโรกิไม่อยู่ที่นั่นแล้ว
คุนะ พนักงานต้อนรับจึงนั่งอยู่ในที่นั่งนี้
“เรียกฉันว่าอาจารย์ ซิลเวอร์ ฉันสงสัยว่าเทพธิดาที่สร้างขึ้นทั้งหมดจะบิดเบี้ยวไปหรือเปล่า สุดท้ายฉันไม่ควรใช้เทคนิคลับนั้น ฉันควรเตือนโมน่ารุ่นเยาว์ด้วย”
เฮลคาร์ตส่ายหัวแล้วนั่งลงตรงข้ามฉัน
คุนะเคยเป็นลูกศิษย์ของเฮอร์คาร์ทมาก่อน
คุนะไม่ชอบเฮลคาร์ต แต่ความรู้ของเขาเทียบได้กับลูกัส
มันอาจจะเกินในบางพื้นที่
เป็นเรื่องจริงที่ความสามารถของฉันในฐานะผู้ควบคุมแมลงพัฒนาขึ้นต้องขอบคุณแม่มดคนนี้
เมื่อคิดเช่นนั้น คุนะจึงตัดสินใจปฏิบัติต่อเขาด้วยความสุภาพมากขึ้นอีกเล็กน้อย
“ถ้าอย่างนั้น อาจารย์ ท่านมาที่นี่เพื่ออะไร?”
คุนะหันสายตาอันเฉียบคมและเย็นชาของเธอด้วยสุดกำลังของเธอ
อย่างไรก็ตาม แม่มดคนนี้ยังคงสงบ
“อย่าระวังตัวเกินไป ซิลเวอร์ ฉันเพิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันได้รับอนุญาตจากอัศวินดำแห่งพายุทมิฬด้วย”
พายุทมิฬที่เฮลคาร์ทพูดถึงคือคุโรกิ
ฉันรู้สึกแย่กับคุโรกิ แต่คุนะคิดว่าเขาควรจะปฏิเสธถ้าเป็นไปได้
“ฉันเข้าใจแล้ว ตอนนี้คุณได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ก็ดีแล้ว ทำไมคุณไม่กลับบ้านล่ะอาจารย์?”
“นั่นไม่เป็นความจริง มันน่าขยะแขยง คุณกำลังซ่อนอะไรอยู่?”
ดวงตาทั้งหกของเฮลคาร์ท จับตัวคุนะ
ปากเธอยิ้มแต่ตาเธอยิ้ม
“ไม่มีอะไรต้องซ่อน”
คุนะจ้องกลับมาที่ ท่านเฮลคาร์ท
“ฉันไม่ได้ปิดบัง นี่เธอกำลังพยายามหาว่าฉันไม่ได้บอกเหรอ?”
“คุณหมายความว่าอย่างไร?”
“มันเกี่ยวกับป่าสีน้ำเงิน ดูเหมือนว่าเหล่าผู้กล้ากำลังมุ่งหน้าไปที่นั่น ฉันต้องรายงานพายุทมิฬไหม?”
“!!”
คุนะรู้สึกประหลาดใจจริงๆ
(แม่มดคนนี้ไม่สามารถลดความระมัดระวังลงได้เลย)
ปัจจุบันคุโรกิรับผิดชอบทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับผู้กล้า รวมถึงการรวบรวมข้อมูลด้วย
อย่างไรก็ตาม คุโรกิไม่มีความสามารถในการรวบรวมข้อมูล คุนะจึงทำทุกอย่าง
ดังนั้นเดิมทีฉันต้องบอกให้คุโรกิรู้ว่าผู้กล้ากำลังใกล้เข้ามา
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เฮลคาร์ตรู้ข้อมูลที่เขายังไม่ได้ถ่ายทอดให้คุโรกิ
เป็นเรื่องธรรมดาที่คุนะจะต้องประหลาดใจ
“ฉันเพิ่งรู้ นางฟ้าช่างพูด มันง่ายมากถ้าคุณใช้เวทมนตร์เล็กน้อยในการฟังและแอบฟัง”
เฮลคาร์ตยิ้มเมื่อเขาพูดอย่างนั้น
“ฮึ่ม ไม่จำเป็นต้องรายงานคุโรกิ ดาเทียร์กำลังทำเรื่องของเขาเอง”
ดาเทียร์พยายามหลอกลวงคุโรกิ ดังนั้นมันเป็นความผิดของเขาเอง
อย่างไรก็ตาม คุโรกิผู้ใจดีจะให้อภัยดาเทียร์
นั่นเป็นสาเหตุที่คุนะไม่บอกคุโรกิ
“ก็จริงนะ มันอาจจะเป็นยาที่ดีสำหรับอาการบ้าคลั่งทางเพศนั้น แต่ถึงแม้คนงี่เง่าคนนั้นก็ยังเป็นศิษย์ของหญิงชราคนนี้ เธอจะไม่ว่าอะไรหากฉันจะไปช่วยคุณสักหน่อยใช่ไหม ซินเวอร์?”
ดาเทียร์ เคยเป็นศิษย์ของ ท่านเฮลคาร์ท ด้วย
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงรู้วิธีปรุงยาโป๊
เฮลคาร์ตตั้งใจจะไปช่วยดาเทียร์
“ฮึ่ม ฉันไม่ว่าอะไรหรอกอาจารย์ แต่ผู้กล้านั้นแข็งแกร่งกว่า ดีกว่าอาจารย์ด้วยซ้ำ”
คุนะให้คำแนะนำบางอย่าง
ตามที่คุนะได้ยิน เมื่อเหล่าผู้กล้าโจมตีครั้งที่แล้ว คุโรกิก็แยกย้ายพวกเขาไปก่อนที่เฮลคาร์ตจะต่อสู้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สู้กัน
อย่างไรก็ตาม ผู้กล้าแข็งแกร่งกว่าเฮลคาร์ตอย่างแน่นอน
ในตอนแรก มีไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเอาชนะผู้กล้าได้คือคุโรกิหรือราชาปีศาจ และคุนะไม่คิดว่าเขาจะทำได้
“ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างแน่นอน ถ้ามันอันตรายฉันก็จะหนีไป ฉันคิดว่าฉันมีพลังมากขนาดนั้น เกโรเกโรเกโร”
เฮลคาร์ตหัวเราะขณะที่เขาพูดอย่างนั้น
