บทที่ 78 – พ่อลูก
คุโระ.. นั่นคือชื่อของเขาชายที่กำลังใกล้ย่างเข้าสู่ความแก่เพราะอายุย่างเข้าเลขสี่ไปได้ไม่นาน แต่เพราะไม่ใช่ครอบครัวที่รวยขนาดนั้น
มีลูกชายกับลูกสาวและภรรยาที่ต้องดูแล.. คุโระจึงได้ไปเป็นผู้ใช้อารยธรรมเพื่อหาเลี้ยงครอบครัวของตัวเอง
แน่นอนว่าความเข้ากันได้กับแร่ของเขาค่อนข้างสูงเลยทีเดียว ทำให้เขากับครอบครัวสามารถย้ายมาเมืองเหนือน่านน้ำได้เพราะที่นี่คือที่หาเงินที่ดีสำหรับเขา
พลังของเขาไม่ใช่พลังที่แข็งแกร่งอะไรก็จริงแต่มันสามารถพลิกแพลงได้หลายแบบ เขามีทั้งลูกทั้งเมียที่ต้องดูแล
แต่ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือจุดเริ่มต้นคืออะไร.. แต่คุโระได้เริ่มที่จะลุ่มหลงในพลังของตัวเอง
เขาในตอนแรกก็คิดแค่เรื่องของครอบครัว คิดแค่เรื่องเงินที่จะทำให้ครอบครัวเขาอยู่ต่อไปได้ ดังนั้นเขาจึงต้องการพลังที่มากกว่านี้
เขาเคยเป็นคนที่รักในครอบครัว.. รักลูกชายและลุกสาวหรือภรรยา ทว่าเมื่อได้ตกอยู่ในวังวนของพลังเขาจึงเริ่มถลำลึก
ในตอนแรกมันเริ่มจากการที่มีความคิดว่าถ้าแข็งแกร่งขึ้น เขาก็จะสามารถหาเงินให้ครอบครัวอันเป็นที่รัก
วันแล้ว วันเล่า.. ความจริงของพลังเขา แนวคิดจากโลกที่เขาหยิบยืมอารยธรรมมาค่อยๆ กัดกินไปที่ความนึกคิดและความเข้าใจของเขา
จนมันเริ่มต้นขึ้น… ความกระหายในอำนาจของตัวเอง จากชายที่ไม่เคยมักใหญ่ใฝ่สูง ตอนนี้เขากลับกลายเป็นคนที่มักใหญ่
เขาที่ถลำลึกเข้ามาในโลกแห่งพลังนั้นก็มีคนคนหนึ่งที่คอยชักจูงเขา ถ้าจะให้พูดคือเขาคนนั้นคืออดีตบอสของพวกนันโจและอาโก้
แต่ทว่าความโลภของชายที่ชื่อคุโระมันก็ได้กลืนกินอดีตบอสคนนั้น ภายในระยะเวลาเพียงแค่ครึ่งปีเขาก็ขึ้นมาแทนที่อดีตบอส
และกลายเป็นบอสของที่แห่งนี้ เป็นบอสของนันโจ เรียวและอาโก้ไป.. ความก้าวหน้าของเขานั้นแสดงให้เห็นว่าตัวเขานั้นมีความสามารถมากขนาดไหน
แม้แต่เบื้องบนขององค์กรบอร์เดอร์ไลน์ยังไม่มีคนมาคัดค้าน ราวกับบอกทุกคนว่าเขาคือคนที่คู่ควรแล้ว
แม้นันโจจะไม่ได้อยากยอมรับและหาวันที่จะขึ้นไปแทนที่คุโระ.. แต่ทว่าเรียวนั้นเองก็ยอมรับคุโระเป็นบอสไปแล้ว
ส่วนอาโก้เป็นคนประเภทที่พร้อมรับคำสั่งอย่างเชื่อฟังเหมือนหมาที่เลี้ยงเอาไว้… คุโระกลายเป็นคนใหญ่คนโตในองค์กรภายในระยะเวลาไม่กี่ปีเท่านั้น
และรากฐานของเขาก็ฝังลงไปในนั้น เขาตัดสินใจที่จะเริ่มแผนการที่โหดร้ายของตัวเองโดยการทำให้ตัวเองตายไปแล้วและหายตัวไป
ทั้งลูกทั้งเมียของเขาต่างก็คิดว่าเขาตายอยู่ในหอคอยกันหมดแล้ว ทว่าหารู้ไม่ว่าเขาไม่ได้ตายแต่เขากำลังเริ่มทำอะไรบางอย่าง….
“พ่อ… ทำไม… ทำไม .. พ่อตายไปแล้ว.. ไม่ใช่เหรอ?”
รินนะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ พ่อของเธอคือคนที่เธอเคารพนับถือที่สุดในโลก เธอหลงใหลในตัวของผู้ใช้อารยธรรมก็เพราะพ่อของเธอ
พ่อของเธอเป็นเหมือนฮีโร่ในความคิดของเธอเลยก็ว่าได้ การสูญเสียพ่อไปนั้นเป็นการสูญเสียที่ทำให้เธอรู้ซึ้งว่าโลกนี้มันไม่เคยปราณีใคร
“นั่นสินะ.. รินนะ จะว่าไงดี พ่อหลอกเธอกับแม่น่ะ”
“…นี่..พ่อ..กำลังพูดบ้าอะไร..อยู่..?”
“เฮ้ๆ พ่อไม่ได้สอนให้ลูกเป็นคนที่โง่ขนาดนี้นะ”
“หนูถามว่า.. นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!!”
รินนะตะโกนออกมา.. สถานการณ์ในตอนนี้เธอไม่ได้โง่พอที่จะไม่เข้าใจว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้น ศัตรูที่รู้จักชื่อของเธอ
แล้วก็คนที่เป็นพ่อของเธอเหมือนจะอยู่กับคนคนนั้น.. ทำไมเธอจะไม่เข้าใจล่ะ เพียงแต่เธอไม่สามารถยอมรับมันได้
มันไม่มีเหตุผลอะไรเลย.. พ่อที่กลับมาหาเธอด้วยรอยยิ้ม พ่อที่คอยกล่อมเธอนอนทุกคืน พ่อที่เคยเล่านิทานให้เธอฟังก่อนนอน
พ่อที่เคยสอนหนังสือให้เธอทั้งที่ตัวพ่อของเธอเหนื่อยจนแทบอยากจะนอนหลับไปตรงนั้น จิตใจของเธอกำลังปฏิเสธมัน
เธอปฏิเสธมัน…. เลือดสีแดงระเบิดออกจากร่างของเธอเป็นคลื่นพลังที่มองไม่เห็นกระแทกไปทุกอย่างในรัศมี
แต่ทว่าคุโระ.. พ่อของรินนะก็ยิ้มขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มนั้นอากาศที่ควรจะมีคลื่นกระแทกกลับหายไปแทนที่ด้วยความสงบเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เฮ้อ…. ดูเหมือนลูกจะไม่เข้าใจสินะ ก็ได้จะให้เล่าจากตรงไหนล่ะ … น้องชายลูกตาย?หรืออะไร”
เมื่อพูดถึงเหตุการณ์ที่น้องชายตัวรินนะตาย ดวงตาเธอหดเกร็ง..
“พ่อ…. พ่อ…”
“ใช่แล้ว พ่อเป็นคนทำเอง… ฆ่าน้องน่ะ”
ดวงตาของเธอแข็งค้าง.. ทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ นี่มันคือความฝันงั้นเหรอ ทุกอย่างตรงหน้ารินนะเหมือนกับมีเสียงพังครืนของทุกอย่าง
ความโกรธแค้นก็ดี ความเกลียดชังก็ช่าง.. ทำไม มันกลายเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร พ่อเธอคงกำลังล้อเธอเล่นอยู่ใช่ไหม?
พ่อน่ะเหรอฆ่าน้อง.. อย่ามาตลกน่า พ่อเธอรักน้องของเธอยิ่งกว่าเธออีกนะ.. มันต้องไม่ใช่อยู่แล้ว
ทว่า.. คุโระก็ค่อยๆ ดึงเสื้อออก.. หน้าอกข้างซ้ายของเขามีใบหน้าของคนคนหนึ่งฝังอยู่ ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทรมาน
ราวกับกำลังกรีดร้องอยู่ตลอดเวลา เป็นหน้าของเด็กผู้ชายที่อายุยังไม่ถึงสิบห้าด้วยซ้ำ.. ดวงตาของรินนะหดเกร็งลง
เหมือนกับเสียงของแก้วที่แตกกระจาย หัวใจของเธอก็ราวกับถูกฉีกกระชาก
“ที่ทำแบบนี้พ่อเองก็มีเหตุผลนะ.. จะเริ่มจากตรงไหนดีล่ะ?”
“เอาเป็นพลังของพ่อดีไหม?ลูกคงจะรู้ว่าพลังของพ่อคือการฟื้นฟูหรือการฮีลใช่ไหม แต่ขอโทษด้วยนะถึงพ่อจะไม่ได้โกหกที่ว่ามันคือการฮีลแต่มันไม่ใช่การฮีลแบบที่ลูกเข้าใจหรอก สิ่งที่พ่อสามารถฮีลได้มีเพียงแค่สิ่งที่ไม่มีชีวิตเท่านั้นแหละ”
“พูดอีกอย่างก็คือพลังของพ่อก็คือการฟื้นฟูทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตนั่นแหละ มันโคตรจะไร้ค่าสุดๆ ไปเลยล่ะ อย่างมากก็แค่รักษาสิ่งที่พังเท่านั้น”
“แต่ว่านะเมื่อหลายปีก่อนพ่อดันไปรู้เข้าให้ล่ะ.. จากอดีตบอสของเจ้านันโจน่ะ ว่าพลังของพ่อคือพลังที่มาจากโลก ‘เฟร์ลิก’ .. เป็นโลกเวทมนตร์ที่หลายๆ คนก็ใช้พลังจากโลกนี้น่ะแหละ”
“ส่วนพลังของพ่อคือพลังของเทพีแห่งมนุษยชาติน่ะ จะว่าไงดีเป็นพลังของพวกศาสนาในโบสถ์อะไรทำนองนั้นแหละ”
“ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่ใช่การฮีลหรือฟื้นฟูวัตถุหรอก พลังของมันก็คือดึงเอาสถานการณ์ในอดีตหรืออนาคตให้มาอยู่ในปัจจุบันผ่านเลือดน่ะ”
“แต่ดึงจากอนาคตนี่พ่อเองก็ยังทำไม่ได้หรอกนะ แต่ก็ประมาณนั้นและเทพีแห่งมนุษยชาติก็คือต้นกำเนิดของพลังพ่อนั่นแหละนะ และเดิมทีแล้วเทพีคนนี้ก็เคยเป็นมนุษย์ธรรมดามาก่อน”
“เอาเป็นว่ามันเป็นเรื่องที่ยาวพ่อจะเอาแบบสั้นๆ ว่าเพราะเหตุการณ์ต่างๆ ทำให้เทพีแห่งมวลมนุษยชาติต้องฆ่าทุกคนที่มีสายเลือดที่เกี่ยวข้องกับตัวเองเลยทำให้หล่อนสามารถวิวัฒนาการเป็นเทพีผู้หลุดพ้นจากโลกนะ”
“เพราะสื่อกลางการใช้พลังดึงเอาห้วงอดีตมาสู่ปัจจุบันมันคือการใช้เลือกเป็นสื่อกลางแทนพลังงานเวทมนตร์อะไรแบบนั้นดังนั้นการที่จะแข็งแกร่งขึ้นจึงจำเป็นต้องทำให้เลือดของตัวเองเข้มข้นขีดสุดเพื่อวิวัฒนาการ”
“สรุปเลยก็คือ.. พ่อต้องฆ่าพวกแกทั้งสองคนเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับสายเลือดตัวเองน่ะ”
“ส่วนสาเหตุที่ทำไมน้องลูกถึงมาอยู่ที่หน้าอกพ่อ..”
“นั่นสินะ พ่ออยากเซอร์ไพรสลูกไงล่ะ”
เขายิ้มออกมากล่าวด้วยอารมณ์สุนทรีย์ แต่ความจริงแล้วเขานั้นมีเรื่องที่ปิดบังรินนะอยู่ นั่นก็คือที่เขาทำให้รินนะสับสนมากที่สุด
ยิ่งอารมณ์ของคนในสายเลือดเขาพลุกพล่านมากแค่ไหน หัวใจของเธอก็จะยิ่งเต้นแรงและนั่นแหละก็เป็นต้นกำเนิดของพลังสายเลือด
ตอนน้องของเธอ.. เขาก็กระตุ้นให้สิ้นหวัง กระตุ้นเข้าไป..
ที่จริงแล้วพิธีกรรมมันค่อนข้างซับซ้อนอยู่
ทว่าตอนนี้ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนที่คุโระวางเอาไว้
แน่นอนว่าแผนเขาไม่ได้เป็นไปตามที่วางไว้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ลูกสาวของเขามีพลังพิเศษขึ้นมามันก็อยู่เหนือความคาดหมาย
หรือจะเป็นเรื่องที่ไอ้พวกผู้ใช้อารยธรรมที่เขาจ้างให้มันไปพาลูกสาวเขามาที่ชั้นสาม แต่พวกมันเกือบฆ่าลูกสาวเธอทิ้ง
ทุกอย่างต้องเป็นไปตามขั้นตอน ความเกลียดชังที่ลุกสาวเขามีต่อตลาดมืดต้องพุ่งถึงขีดสุด ไม่ว่าจะระเบิดหรือแม้แต่การเข้าถึงตลาดมืดได้
ไม่มีทางอยู่แล้วที่เด็กธรรมดาแบบรินนะจะสามารถเข้าได้โดยไม่มีเบื้องลึกเบื้องหลังอยู่แล้ว
เพราะคนที่มีสายเลือดที่เข้มข้นที่สุดไม่ใช่ลูกคนสุดท้องแต่เป็นลูกคนแรกสุด ยิ่งทำให้เธอสิ้นหวัง โกรธแค้นและบ้าคลั่งได้มากเท่าไหร่
การวิวัฒนาการกลายเป็นเทพของเขาก็จะยิ่งมากขึ้น
และยิ่งเขาเผยเรื่องของพลังตัวเองมากเท่าไหร่
นั่นก็จะยิ่งทำให้พลังของเขาแข็งแกร่งมากขึ้นเมื่อสายเลือดกลับมาหลอมรวมกัน
ทุกอย่าง..ก็เพื่อวันนี้!
