พอได้ยินคำพูดของอวิ๋นโม่ ดวงตาของแมวป่าก็วาววับขึ้นมา “เจ้าสังเกตเห็นข้ามาตั้งแต่แรก”
“เจ้าคิดว่าอย่างไร” อวิ๋นโม่ตอบ หากความตื่นตัวเพียงเท่านี้ก็ยังไม่มีเขาจะกล้าเข้ามาในเทือกเขาเหนือเมฆาได้อย่างไร
“ต้องยอมรับว่าเจ้ามีความกล้าไม่เลว รู้ทั้งรู้ว่าถูกพวกเราหมายหัวแล้วก็ไม่ตื่นตระหนก” โจรภูเขาที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุด ยิ้มเย็นชา แต่ในดวงตาปรากฏความระแวงสายหนึ่ง
“ขอเตือนพวกเจ้าสักครั้ง หากไสหัวไปตอนนี้ ยังมีโอกาสรักษาชีวิต” อวิ๋นโม่กวาดตามองเหล่าโจรภูเขา พละกำลังของคนไม่กี่คนนี้ เขาไม่จำเป็นต้องใส่ใจ
“ต่อให้เป็นคนของสามตระกูลใหญ่ในเมืองกวนซานเจิ้นก็ยังไม่กล้าพูดจาโอหังกับพวกข้า ไม่รู้ว่าเจ้าไปเอาความมั่นใจมาจากที่ใด” แมวป่าหัวเราะ แม้ความสงบนิ่งของเป้าหมายจะทำให้พวกมันตื่นตัวขึ้นมา แต่จากการเฝ้าสังเกตการณ์ของพวกมัน พละกำลังของอวิ๋นโม่อย่างมากก็อยู่แค่ระดับเสริมกำลังชั้นกลางเท่านั้น ขั้นหนึ่งถึงสามถือเป็นชั้นแรกเริ่ม ขั้นสี่ถึงหกถือเป็นชั้นกลาง ขั้นเจ็ดถึงเก้านับเป็นชั้นปลาย คนที่แข็งแกร่งที่สุดในพวกมันเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับเปลี่ยนชีพจรชั้นปลาย ไยจึงต้องกลัวคนผู้นี้
“เจ้าแมวป่า ทดสอบฝีมือของมัน” โจรภูเขาที่มีพลังมากที่สุดออกคำสั่ง
“เฮอะๆ ตรงใจข้าพอดี!” ร่างเล็กผอมของแมวป่าพุ่งออกไป การเคลื่อนไหวคล่องแคล่ว แอบซ่อนไปมาระหว่างต้นไม้รอบกายอวิ๋นโม่ หากเป็นคนธรรมดาก็ยากที่จะตามเงาร่างของมันทัน
“มิน่าเล่าถึงได้ชื่อว่าแมวป่า!” อวิ๋นโม่เอ่ย เจ้าแมวป่าผู้นี้มือเท้าคล่องแคล่ว เคลื่อนที่ว่องไว ได้เปรียบในพื้นที่ป่าทึบ แต่ว่าคิดจะใช้ความสามารถเช่นนี้จัดการอวิ๋นโม่นั้นยังไม่ดีพอ
ฟู่!
อวิ๋นโม่ฉวยโอกาสดึงง้าวคืนเหมันต์ออกมาควง เกิดแสงเย็นเยียบสายหนึ่งในอากาศ
ติง!
ในมือของแมวป่ามีอาวุธหน้าตาคล้ายกรงเล็บสกัดการโจมตีของอวิ๋นโม่เอาไว้ หยิบยืมกำลังถอยหลังออกไป จุดแข็งของแมวป่าคือท่าร่าง ย่อมไม่เลือกปะทะกับอวิ๋นโม่ตรงๆ
ร่างของแมวป่าเคลื่อนไหวอยู่ระหว่างต้นไม้ในป่า ลอบโจมตีเป้าหมายโดยไม่บอกกล่าว อวิ๋นโม่ไม่มีหนทางอื่น ได้แต่ยืนป้องกันอยู่ตรงตำแหน่งเดิม หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ต่อให้เป็นอวิ๋นโม่ก็ต้องเสียเปรียบเขาที่เอาแต่วุ่นวายป้องกันจึงเหมือนหนูที่ถูกแมวป่าตะปบเล่น
“ข้านึกว่าจะมีความสามารถสักเท่าไรถึงได้กล้ากำแหง ที่แท้ก็แค่นี้เอง!” โจรภูเขาผู้แข็งแกร่งที่สุดแสดงสีหน้าไม่พอใจ “ลงมือพร้อมกัน อย่าเสียเวลา”
เมื่อได้รับคำสั่ง คนอื่นๆ ก็บุกเข้าไปพร้อมกัน แมวป่าผู้นั้นเคลื่อนไหวพร้อมส่งเสียงออกมา กรงเล็บแหลมคมพุ่งเข้าหาทรวงอกของอวิ๋นโม่
ขณะที่คนทั้งหลายรุมเข้ามา มุมปากของอวิ๋นโม่ก็โค้งขึ้น เขาพลันกระทืบเท้าจนเศษหินกระจาย จากนั้นพุ่งร่างไปหาโจรภูเขาระดับเสริมกำลังสองคนดุจลูกธนูออกจากคันศร
“แย่แล้ว มันตบตาพวกเรา!” โจรที่มีกำลังมากที่สุดหน้าเปลี่ยนสี มันเข้าใจแล้วว่าเมื่อครู่ชายผู้นี้แกล้งทำเป็นอ่อนแอ จึงรีบเปลี่ยนทิศทาง คิดจะสกัดอวิ๋นโม่เอาไว้ โจรคนอื่นๆ เข้าใจความนัย แยกย้ายกันปกป้องโจรระดับเสริมกำลังสองคนนั้น
แต่ว่าความเร็วของอวิ๋นโม่ไม่เป็นรองเจ้าแมวป่าเลย กว่าที่โจรระดับเสริมกำลังสองคนจะรู้ตัวคิดล่าถอย ก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว
ฉัวะๆ
คืนเหมันต์ในมืออวิ๋นโม่ส่องประกายหนาวเย็นออกมาสองสาย แทงทะลุทรวงอกของโจรระดับเสริมกำลังทั้งสองเป็นการปลิดชีวิตพวกมัน
หลังจากฆ่าโจรระดับเสริมกำลังสองคนแล้ว อวิ๋นโม่ส่งง้าวคืนเหมันต์ไปด้านหลัง แทงถูกแขนของโจรที่อยู่ด้านหลังเสียงดังฉัวะ โจรผู้นั้นกรีดร้องโหยหวน สีหน้าซีดขาวถึงที่สุด
โจรผู้แข็งแกร่งที่สุดมองอวิ๋นโม่ด้วยสีหน้าเขียวคล้ำ ประมาทเพียงเล็กน้อยก็ต้องสูญเสียลูกน้องไปอีกคน ในใจของมันเดือดดาลถึงที่สุด
“ดีมาก! วันนี้หากไม่ฆ่าเจ้า ต่อไปข้าหอกเหล็กจะไม่ขอคลุกคลีอยู่บนเทือกเขาเหนือเมฆาอีกแล้ว!” โจรภูเขาผู้แข็งแกร่งที่สุดแค่นเสียงเย็นชา มันถูกเรียกว่า หอกเหล็ก อาวุธในมือก็เป็นหอกเหล็กด้ามหนึ่ง
“อย่าปล่อยให้มันได้ตายสบาย!” แมวป่าคำราม เมื่อครู่ตอนที่อวิ๋นโม่ต่อสู้กับมันไม่ได้ใช้กำลังเต็มส่วน แสดงว่าไม่เห็นมันอยู่ในสายตา มันจึงโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด
อวิ๋นโม่มองโจรป่าคนอื่นๆ ในใจกำหนดแผนการต่อสู้อย่างรวดเร็วฆ่าไปแล้วสองคน อีกหนึ่งคนโดนตัดแขน สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปแล้ว คนที่ยังต่อสู้ได้อยู่จึงเหลือเพียงสี่คนเท่านั้น สำหรับอวิ๋นโม่ไม่นับเป็นแรงกดดันอะไร
อวิ๋นโม่เลือกเป้าหมายอีกคนได้อย่างรวดเร็ว คนผู้นี้ร่างกายกำยำ มือถือค้อนขนาดใหญ่ เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่มีพละกำลังมาก ร่างกายของอวิ๋นโม่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป ย่อมไม่กลัวผู้ฝึกยุทธ์จำพวกใช้กำลัง
ไม่รอให้อีกฝ่ายออกกระบวนท่า เขาก็ลงมือโจมตีก่อน คืนเหมันต์ขยับพร้อมกับส่งกระแสพลังน่าหวั่นเกรงใส่โจรร่างกำยำผู้นั้น
“ฮึ ทุบหัวเจ้าให้แหลก!” โจรกำยำผู้นั้นตะโกนเสียงดัง ค้อนก็แสดงอานุภาพที่ผู้คนต้องตื่นตระหนกฟาดใส่อวิ๋นโม่ ขณะเดียวกันอีกสามคนก็โจมตีอวิ๋นโม่จากด้านหลัง ผู้ที่น่ากลัวที่สุดยังคงเป็นคนที่ถือหอกเหล็กผู้นั้น หอกเหล็กพุ่งแหวกอากาศด้วยความเร็วสูงสุด
อวิ๋นโม่เหมือนมองไม่เห็นการโจมตีจากด้านหลัง ยังคงพุ่งเข้าใส่โจรร่างกำยำ ง้าวคืนเหมันต์กับค้อนกระทบกันจนเกิดสะเก็ดไฟกระจัดกระจายทุกทิศทาง แรงกระแทกอันหนักหน่วงน่ากลัวส่งไปถึงหัวไหล่ของโจรร่างกำยำ โจรผู้นั้นรู้แต่ว่าหัวไหล่รู้สึกเจ็บปวด จากนั้นก็รับรู้ด้วยความตื่นตระหนกว่ากระดูกหัวไหล่ของตนหักแล้ว!
ยาเสริมกำลังที่อวิ๋นโม่เคี่ยวขึ้นมาคือยาน้ำเสริมกำลังชั้นยอดในแผ่นดินประกอบกับการฝึกฝนด้วยหมัดทลายภูผา ร่างกายของเขาจึงแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปนานแล้ว ทั้งยังมีพละกำลังสูงจนแม้แต่เขาเองก็คาดไม่ถึง เพียงฟาดง้าวลงมา อีกฝ่ายก็ถึงกับรับเอาไว้ไม่ไหว
เปรี้ยง!
โจรร่างกำยำแขนหัก ค้อนที่ลอยขึ้นไปตกลงมากระแทกศีรษะจนมันสลบ หงายหลังลงไปกองกับพื้น
อวิ๋นโม่แม้ถูกกระแทก ร่างกายเพียงชะงักชั่วขณะ จากนั้นยังคงพุ่งขึ้นข้างหน้าต่อไป
ตึง!
เมื่อแซงหน้าโจรร่างกำยำได้ อวิ๋นโม่ก็หมุนฝ่าเท้า เตะโจรที่สลบจนลอยออกไป
ผลัวะ!
เสียงคำรามหลายเสียงดังขึ้นพร้อมกัน กลุ่มโจรของผู้ถือหอกใช้ท่าสังหารโจมตีเข้ามา
“ย้าก!” เมื่อฝั่งตนเองโดนเก็บไปอีกคน หอกเหล็กก็โกรธจนตาแดง หลายปีที่ผ่านมาพวกมันไม่เคยเสียเปรียบหนักขนาดนี้มาก่อน ไอ้เด็กตรงหน้ากลิ้งกลอกเกินไปแล้ว
“ฆ่า” หอกเหล็กเดือดดาลสุดขีด มันเห็นว่าอวิ๋นโม่เจ้าเล่ห์เกินไปทำให้พวกมันพลาดท่าเสียที แต่ไม่ได้รู้เลยว่าความสามารถของอวิ๋นโม่นั้นสูงส่ง
เงาหอกสายหนึ่งกวาดผ่านไปทางอวิ๋นโม่ แมวป่ากระโดดออกมาจากต้นไม้ด้านข้าง กรงเล็บในมือวาดออกไปพร้อมประกายแสงเย็นเยือก ส่วนอีกคนระแวดระวังอยู่ด้านข้างไม่รีบร้อนลงมือ แอบอยู่ข้างกายหอกเหล็กเพื่อหาโอกาส
เงาร่างของอวิ๋นโม่เคลื่อนไหววูบหนึ่ง หลบหอกเหล็กได้สำเร็จ ร่างของเขาเอนลงไปในท่าแปลกประหลาด และด้านหลังคือแมวป่าที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร
ผลัวะ!
ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น เพียงได้ยินเสียงดังครั้งหนึ่ง เจ้าแมวป่าก็กระเด็นออกไป ปากพ่นเลือดสดจำนวนมาก ลมหายใจขาดตอน จบชีวิตไปเช่นนี้
นั่นเป็นหนึ่งในกระบวนท่าที่ยอดเยี่ยมที่สุดของหมัดทลายภูผาเพื่อจัดการคนที่ลอบโจมตีจากด้านหลังโดยเฉพาะ มันนึกไม่ถึงว่าอวิ๋นโม่จะพลิกกายกลับมาจัดการคนที่โจมตีจากด้านหลังได้เช่นนี้ เมื่อรับหนึ่งหมัดของอวิ๋นโม่ไปเต็มๆ แมวป่าก็สิ้นชีพในทันที ส่วนสิ่งที่อวิ๋นโม่จ่ายออกไปเป็นเพียงรอยขาดบนเสื้อผ้าไม่กี่รอยเท่านั้น
ถึงยามนี้หัวใจของหอกเหล็กก็เหน็บหนาวขึ้นมา มันรู้สึกว่าตนเองประเมินกำลังของเป้าหมายต่ำเกินไปแล้ว
อวิ๋นโม่ไม่ให้เวลาพวกมันขบคิด ง้าวในมือปลดปล่อยแสงเย็นเยียบ ฟันใส่ลำคอของหอกเหล็ก
ตึง!
หอกเหล็กยกหอกขึ้นบัง แต่รับกำลังที่น่าหวาดกลัวไม่ไหว ง้าวยาวยังคงกวาดออกไปในแนวขวาง พอดีฟันใส่โจรอีกคนที่หลบอยู่ด้านข้าง โจรผู้นั้นมองไปยังหอกเหล็กด้วยแววตาหวาดกลัว จากนั้นก็อ่อนระทวย ครางเสียงต่ำ ล้มลงไปบนพื้น
“เจ้า!” คราวนี้หอกเหล็กหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว มันไม่ได้ประเมินกำลังของฝ่ายตรงข้ามต่ำไป แต่เป็นต่ำเกินไปมาก หลังจากปะทะกับอวิ๋นโม่ มันถึงเข้าใจ พละกำลังและความเร็วของชายผู้นี้น่ากลัวเพียงใด
อวิ๋นโม่ยิ้มเย็นเดินเข้าหาหอกเหล็ก แววตาของหอกเหล็กปรากฏความหวาดกลัว ขยับร่างถอยหลังไม่หยุด
ฉัวะ!
ท่าง้าวของอวิ๋นโม่เมื่อครู่ฟันแขนของโจรที่อยู่ด้านข้างขาด
“ไม่! เจ้าฆ่าข้าไม่ได้ หัวหน้าของพวกเราคือแมงป่องพิษ เขาเป็นยอดฝีมือระดับก่อจิต หากเจ้าสังหารข้า เขาต้องฆ่าเจ้าแน่นอน!” หอกเหล็กร้อนรนจนลืมตัว สูญเสียความคิดที่จะต่อสู้ไปจนหมดสิ้น
“ข้าสังหารไปหกคน ก่อความแค้นกับเขาไปแล้ว”
“ไม่ ขอเพียงข้าบอกว่าพวกมันถูกสัตว์อสูรกินก็ได้แล้ว แมงป่องพิษไม่มีทางรู้ว่าเป็นเจ้าสังหาร ขอเพียงเจ้าไม่ฆ่าข้า เขาก็ไม่มีทางรู้”
“เจ้าคิดว่า ข้าจะเชื่อหรือ” อวิ๋นโม่ยิ้มเย็น
“ข้ามีของดี ขอเพียงเจ้ายอมปล่อยข้า ข้าจะมอบมันให้เจ้า”
“ให้ข้าดูก่อน หากข้าพอใจก็จะปล่อยเจ้าไป”
“ไม่ได้ เจ้าต้องรับปากว่าจะไม่ฆ่าข้า ข้าถึงจะให้เจ้า”
“ตอนนี้เจ้ายังมีทางเลือกอีกหรือ” แววตาของอวิ๋นโม่มีประกายสังหาร เดินเข้าใกล้หอกเหล็กอีกก้าวหนึ่ง
หอกเหล็กกัดฟัน หยิบของออกจากห่อผ้าเอ่ยว่า “ของสิ่งนี้เจ้าสมควรรู้จักดี!”
………………………………………
