แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了] – ตอนที่ 756 ไม่สามารถรับสินค้าได้

ตอนที่ 756 ไม่สามารถรับสินค้าได้

ตอนที่​ 756 ไม่สามารถ​รับ​สินค้า​ได้​

พยากรณ์อากาศ​รายงาน​ว่า​พายุ​หิมะ​น่าจะ​สิ้นสุด​ใน​อีก​สามวันข้างหน้า​

เช้าวัน​ที่สี่​ของ​เทศกาล​ปีใหม่​ หลิน​ม่าย​ลุกขึ้น​ และ​เห็น​ว่า​หิมะ​กำลัง​ตกหนัก​ขึ้น​อีก​จน​ทำให้​มองไม่เห็น​ทิวทัศน์​ใน​ระยะ​สี่หรือ​ห้า​เมตร​ และ​หิมะ​ก็​สูงถึงเข่า​ของ​เขา​

สิ่งแรก​ที่​หลิน​ม่าย​ทำ​คือ​โทร​หา​ทัง​อี้​เพื่อ​ดู​ว่า​สินค้า​ของ​พวกเขา​มาถึงวันนี้​หรือไม่​

หิมะ​เมื่อวาน​น้อยกว่า​วันนี้​มาก​ และ​รถไฟ​ทุก​ขบวน​ก็​ล่าช้า​

วันนี้​หิมะ​ตกหนัก​กว่า​เดิม​ เธอ​จึงกังวล​มากว่า​รถไฟ​จะไม่สามารถ​เข้า​ปักกิ่ง​ได้​ และ​สินค้า​ของ​เธอ​อาจ​ไม่สามารถ​มาถึงได้​ใน​วันนี้​

ทัง​อี้​บอก​เธอ​ว่า​ผู้บังคับบัญชา​ที่​รับผิดชอบ​การ​เซ็น​รับ​สินค้า​ที่​สถานีรถไฟ​จะไป​ยัง​สถานีรถไฟ​เพื่อ​รับ​สินค้า​ก่อน​รุ่งสาง​

พนักงาน​ที่​สถานีรถไฟ​แจ้งว่า​รถไฟ​หยุด​ให้บริการ​และ​สินค้า​ทั้งหมด​ติด​อยู่​บน​รถไฟ​นั้น​

หาก​สินค้า​เหล่านั้น​ติด​อยู่​กลางทาง​ ของ​เหล่านั้น​จะเน่าเสีย​หรือ​บุบสลาย​ภายใน​สอง​วัน​อย่าง​แน่นอน​ และ​การ​สูญเสีย​จะหนักหนา​มากขึ้น​

หลิน​ม่าย​ไม่สามารถ​รับผิดชอบ​การ​สูญเสียได้​ใน​ขณะนี้​ได้​ ยิ่ง​สภาพอากาศ​เลวร้าย​ เธอ​ก็​ยิ่ง​ต้อง​รับประกัน​อุปทาน​ของ​ประชาชน​

ตลาด​และ​ร้านค้า​ที่​ดำเนินการ​โดย​รัฐ​จะปิด​ทำการ​ใน​ช่วง​วันหยุด​

แม้ร้านค้า​ของ​รัฐ​และ​ห้างสรรพสินค้า​ของ​รัฐ​จะเปิด​ทำการ​ แต่​ก็​ไม่ได้​ขาย​อาหารสด​หรือ​ธัญพืช​และ​น้ำมัน​

ใน​เมืองหลวง​ขนาดใหญ่​มีตลาด​เอกชน​เพียง​สามแห่ง​ นั่น​คือ​ตลาด​ฮุ่ย​ห​มิน​เพียง​สอง​แห่ง​และ​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​หนึ่ง​แห่ง​

พลเมือง​ที่​ต้องการ​ซื้อ​อาหารสด​ ธัญพืช​ และ​น้ำมัน​ต้อง​ไป​ที่​ตลาดสด​ทั้ง​สามแห่ง​นี้​เท่านั้น​ ดังนั้น​ตลาดสด​ฝูตัว​ตัว​จะต้อง​มีของ​เตรียมพร้อม​เสมอ​

หลิน​ม่าย​ขอให้​ทัง​อี้​จัด​กำลังคน​เพื่อ​หา​ซื้อ​สินค้า​ใน​เขตชานเมือง​ของ​เมืองหลวง​ทันที​

ทัง​อี้​กล่าว​ “ทันทีที่​ผม​ได้ยิน​ว่า​สินค้า​ของ​เรา​ติด​อยู่​บน​รถไฟ​ ผม​ก็​จัดการ​ให้​พนักงานขาย​ไป​ที่​ชานเมือง​เพื่อ​ซื้อ​ทันที​ และ​ยัง​บอก​พ่อค้า​แม่ค้า​เหล่านั้น​ด้วยว่า​ ไม่ว่า​ราคา​จะสูงขึ้น​เท่าใด​ก็​ต้อง​ซื้อ​พืชผล​ทาง​การเกษตร​ไว้​บ้าง​เผื่อ​ฉุกเฉิน​”

เมื่อ​เห็น​ว่า​เขา​ตอบสนอง​และ​แก้ปัญหา​สถานการณ์​ได้​อย่าง​รวดเร็ว​ หลิน​ม่าย​ก็​รู้สึก​พึงพอใจ​เป็นอย่างมาก​

เธอ​เอ่ย​ถาม “คุณ​รู้​ไหม​ว่า​สินค้า​ของ​เรา​ติด​อยู่​ที่​ส่วน​ไหน​ของ​รางรถไฟ​?”

ทัง​อี้​ไม่สามารถ​ตอบ​ได้​ เขา​ไม่ได้​ตรวจสอบ​สถานที่​ที่​สินค้า​ติด​อยู่​อย่าง​ละเอียด​ เขา​รู้​เพียง​ว่า​สินค้า​เกษตร​ทั้งหมด​ไม่สามารถ​เข้าสู่​ปักกิ่ง​ได้​

หลิน​ม่าย​ขอให้​เธอ​สืบ​เรื่อง​สินค้า​ที่​ติด​อยู่​บน​สถานีรถไฟ​ ก่อนที่​ตัว​เธอ​เอง​จะรีบ​เดินทาง​ไป​ยัง​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​

เมื่อ​เธอ​เดิน​ออกจาก​ห้อง​ ฟางจั๋ว​หรา​น​ซึ่งกำลัง​กวาด​หิมะ​ใน​สนาม​เห็น​ว่า​เธอ​แต่งตัว​งดงาม​จัด​เต็ม​และ​ดูเหมือน​กำลังจะ​ออก​ไป​ข้างนอก​จึงเอ่ย​ถาม “เช้านี้​หิมะ​ตกหนัก​มาก​ คุณ​กำลังจะ​ออก​ไป​ไหน​?”

หลิน​ม่าย​กล่าว​ “ไปดู​สินค้า​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​ที่​ยัง​ค้าง​ส่งน่ะ​ค่ะ​ ฉัน​ต้องหา​วิธี​ดู​ว่า​จะส่งสินค้า​ไป​ยัง​เมืองหลวง​ได้​หรือเปล่า​ เพราะ​ไม่อย่าง​งั้น​ของ​จะเน่าเสีย​เอา​ได้​”

คุณย่า​ฟางยืน​อยู่​ใต้​ชายคา​พลาง​กล่าว​ “กินข้าว​เช้าก่อน​สิ”

หลิน​ม่าย​โบกมือ​ “ไม่เป็นไร​ค่ะ​ ใน​ตลาด​มีซาลาเปา​ขาย​ เดี๋ยว​ฉัน​ไป​ซื้อ​ซาลาเปา​สัก​สอง​ลูก​กิน​รองท้อง​”

ว่า​กัน​ว่า​วันที่​หิมะ​ตก​นั้น​ไม่หนาว​ แต่​ก็​เสียดแทง​ผิวหนัง​ของ​เธอ​อยู่​ไม่น้อย​

เพราะ​หลิน​ม่าย​เกิด​ใน​มณฑล​หูเป่ย​ ดังนั้น​ความ​หนาว​ใน​ระดับ​นี้​ก็​ทำให้​เธอ​หนาวเหน็บ​อย่าง​มาก​

แม้จะมีเจ้าหน้าที่​กวาด​หิมะ​บน​ถนนสายหลัก​ และ​ประชาชน​ใน​ตรอก​ซอกซอย​เล็ก​ ๆ ต่าง​ช่วยกัน​กวาด​หิมะ​ แต่​ก็​ยังคง​มีหิมะ​เกลื่อน​ถนน​

ยิ่งไปกว่านั้น​ หิมะ​ก็​ยังคง​ตกหนัก​ไม่หยุด​ และ​ถนน​ที่​เพิ่ง​ถูก​กวาด​ก็​ถูก​ปกคลุม​ด้วย​ชั้น​หิมะ​อีกครั้ง​ ซึ่งทำให้​ผู้คน​ลื่นล้ม​ได้​อย่าง​ง่ายดาย​

ดังนั้น​ผู้คน​มากมาย​จึงไม่ต้องการ​ให้​ผู้สูงอายุ​ใน​บ้าน​ของ​พวกเขา​เดินทางออก​ไป​ด้านนอก​ เพราะ​หาก​ลื่นล้ม​ก็​คง​ไม่ใช่เรื่อง​ดี​

ดังนั้น​ถนน​ที่​แต่เดิม​เคย​พลุกพล่าน​จึงดู​ร้าง​มาก​

หลิน​ม่าย​เดิน​อย่าง​เร่งรีบ​ แต่​เพราะ​เดิน​เร็ว​เกินไป​จึงล้ม​ลง​บน​ถนน​หลายครั้ง​ แต่​ในที่สุด​ก็​มาถึงตลาด​ฝูตัว​ตัว​

ใน​ช่วง​เทศกาล​ปีใหม่​ ตลาด​ฝูตัว​ตัว​เปิด​ช้ากว่า​ปกติ​ โดย​จะเปิด​ให้บริการ​ใน​เวลา​แปด​โมงครึ่ง​

เมื่อ​หลิน​ม่าย​มาถึงตลาด​ฝูตัว​ตัว​ ตลาด​ยัง​ไม่เปิด​

เธอ​เข้าไป​ทาง​ประตู​หลัง​และ​เห็น​ว่า​ใน​ตลาด​ ยกเว้น​พื้นที่​ขาย​อาหารสด​ที่ว่างเปล่า​ พื้นที่​อื่น ๆ ถูก​เก็บ​เข้า​คลัง​หมด​แล้ว​

หลิน​ม่าย​ตรง​ไป​ยัง​ห้องทำงาน​ของ​ทัง​อี้​

ใน​ห้องทำงาน​ของ​เขา​มีชายฉกรรจ์​หก​คน​ยืน​เรียงแถว​อยู่​

เมื่อ​เห็น​เธอ​เข้ามา​ ทัง​อี้​ก็​แนะนำ​ชายหนุ่ม​ทั้ง​หก​ให้​เธอ​รู้จัก​ “นี่​คือ​พนักงานขาย​จาก​ตลาด​ของ​เรา​ครับ​ พวกเขา​เพิ่ง​กลับ​มาจาก​ชานเมือง​”

หลิน​ม่าย​นั่งลง​บน​เก้าอี้​และ​โบกมือ​ให้​พนักงานขาย​ทั้ง​หก​คน​นั่งลง​ด้วย​

เธอ​ถามอย่าง​ใจดี​ “คุณ​ซื้อ​ผลิตภัณฑ์​การเกษตร​มากี่​รายการ​?”

พนักงานขาย​ทั้ง​หก​คน​มอง​มาที่​เธอ​ด้วย​ความละอายใจ​

ทัง​อี้​ยิ้มแห้ง​ “ผม​ไม่ได้​ซื้อ​ผลิตผล​ทาง​การเกษตร​ใด​ ๆ มาเลย​ครับ​”

หลิน​ม่าย​ตกตะลึง​ “เป็นไปได้​อย่างไร​?”

ทัง​อี้​อธิบาย​ “เกษตรกร​ใน​เขตชานเมือง​ได้รับ​คำสั่ง​จาก​ผู้บังคับบัญชา​ของ​พวกเขา​ว่า​พวกเขา​ไม่ได้รับอนุญาต​ให้​ขาย​ผลิตภัณฑ์​ทาง​การเกษตร​ให้​กับ​ผู้ประกอบอาชีพ​อิสระ​ ผู้มีอำนาจ​ระดับสูง​ต้องการ​ให้​พวกเขา​ส่งไป​ยัง​แหล่ง​เดียว​ ดังนั้น​พนักงาน​ของ​เรา​จึงทำได้​เพียง​กลับมา​มือเปล่า​”

หลิน​ม่าย​ขมวดคิ้ว​

ถนน​ถูก​ปิด​เนื่องจาก​หิมะ​ตกหนัก​ใน​วันนี้​ เครื่องบิน​และ​รถไฟ​ถูก​ระงับ​ เป็นไปไม่ได้​ที่​รัฐบาล​จะตอบสนอง​อย่าง​รวดเร็ว​เช่นนี้​

ขณะ​เกิด​ภัยพิบัติ​ รัฐบาล​ใน​ยุค​นี้​ยัง​ตอบสนอง​ได้​อย่าง​เชื่องช้า​ ต้อง​ใช้เวลา​สอง​ถึงสามวัน​

ยิ่งไปกว่านั้น​ พายุ​หิมะ​นี้​ยัง​เกิดขึ้น​ใน​ช่วง​เทศกาล​ปีใหม่​อีกด้วย​

รัฐบาล​ต้อง​คิด​ว่า​ประชาชน​ได้​กักตุน​อาหาร​และ​สินค้า​ไว้​แล้ว​ และ​จะไม่ขาดแคลน​อาหาร​ใน​วัน​ปีใหม่​อย่าง​แน่นอน​

เป็นไปไม่ได้​ที่​รัฐบาล​จะตอบสนอง​อย่าง​รวดเร็ว​ แล้ว​พวกเขา​จะออกคำสั่ง​ดังกล่าว​อย่าง​รวดเร็ว​เช่นนี้​ได้​อย่างไร​?

ยิ่ง​เธอ​ครุ่นคิด​ก็​ยิ่ง​คิด​ว่า​อาจ​มีใคร​ปลอมแปลง​ประกาศ​นี้​

แต่​เธอ​ไม่สามารถ​แสดงหลักฐาน​ใด​ ๆ ได้​ และ​ไม่มีเวลา​ตรวจสอบ​

เธอ​บอก​พนักงานขาย​หลาย​คน​ว่า​หาก​พวกเขา​ไม่สามารถ​หา​ซื้อ​สินค้า​เกษตร​ใน​ชานเมือง​ได้​ พวกเขา​ควร​ไปหา​ซื้อ​ที่​ชานเมือง​รอบนอก​

เธอ​ไม่เชื่อ​ว่า​คน​ที่ประกาศ​คำสั่ง​ปลอม​จะสามารถ​ใช้คำสั่ง​นี้​ครอบคลุม​ชานเมือง​รอบนอก​ได้​

พนักงานขาย​เหล่านั้น​ดำเนินการ​ทันที​โดย​ขับรถ​เพื่อ​การเกษตร​ของ​ตน​ไป​ยัง​รอบนอก​ของ​เมืองหลวง​

หลิน​ม่าย​บอก​ทัง​อี้​ว่า​ หาก​พนักงาน​คนใด​สามารถ​ซื้อ​สินค้า​ทาง​การเกษตร​มาขาย​ใน​ตลาด​ของ​เธอ​ได้​ เธอ​จะมอบ​อั่งเปา​ซอง​หนา​ให้​กับ​พวกเขา​เป็น​ค่าตอบแทน​

การ​ขับรถ​เกษตร​ไป​ซื้อ​ผลิตผล​ทาง​การเกษตร​ใน​สภาพอากาศ​ที่​หนาวเย็น​เช่นนี้​อาจ​ทำให้​แข็ง​ตาย​ได้​

รถ​เพื่อ​การเกษตร​ก็​ไม่ต่าง​อะไร​จาก​รถบรรทุก​ มีอากาศ​ถ่ายเท​ทั้งสอง​ด้าน​ ทำให้​รู้สึก​หนาวเหน็บ​เมื่อ​ต้อง​ขับ​ท่ามกลาง​หิมะ​

ทัง​อี้​กล่าว​ขอบคุณ​

ในเวลานี้​ หัวหน้างาน​ที่​ดูแล​การ​ขาย​ก็​เข้ามา​และ​ถามหลิน​ม่าย​ “ถึงเวลาเปิด​ประตู​แล้ว​ แต่​ไม่มีอาหารสด​ คุณ​หลิน​ต้องการ​เปิด​ตลาด​ไหม​ครับ​?”

“เปิด​ค่ะ​” หลิน​ม่าย​กล่าว​ “ต่อให้​ไม่มีอาหารสด​พวกเขา​ก็​สามารถ​ซื้อ​สิ่งอื่น​ใด​”

หัวหน้างาน​ที่​ดูแล​การ​ขาย​ตอบรับ​คำสั่ง​ก่อน​จะหันหลัง​เดิน​จากไป​

ทัง​อี้​ยื่น​กระดาษ​แผ่น​หนึ่ง​ให้​หลิน​ม่าย​ “ที่​คุณ​หลิน​สั่งให้​ผม​ไป​ติดตาม​สินค้า​ที่​ติด​อยู่​บน​สถานีรถไฟ​ ตอนนี้​ผม​ตามเรื่อง​ได้​แล้ว​ครับ​ และ​ได้​บันทึก​ลง​บน​กระดาษ​นี้​ไว้​หมด​แล้ว​”

หลิน​ม่าย​ตรวจสอบ​และ​พบ​ว่า​รถไฟ​เกือบ​ทั้งหมด​ตั้ง​ติด​อยู่​ใน​เขต​นอก​เมืองหลวง​

เขต​นอก​เมืองหลวง​อยู่​ไม่ไกล​จาก​ที่​ที่​พวกเขา​อยู่​ และ​ใช้เวลา​เพียง​สามชั่วโมง​ใน​การ​ไป​ถึง

เธอ​ต้อง​เดินทาง​ไป​ยัง​ที่​ที่​รถไฟ​ติด​อยู่​ โดย​นำ​รถบรรทุก​ไป​ขน​สินค้า​กลับมา​ แต่​เนื่องจาก​หิมะ​ตกหนัก​จึงจำเป็นต้อง​ใช้เวลา​ราว​สิบเอ็ด​ถึงสิบสอง​ชั่วโมง​ใน​การขนส่ง​

หาก​เธอ​ขอให้​คนขับรถ​ทำงาน​ล่วงเวลา​ พวกเขา​จะสามารถ​ขับรถ​ขนส่งสินค้า​ทั้งหมด​กลับ​มายัง​เมืองหลวง​ได้​ภายใน​คืน​เดียว​อย่าง​แน่นอน​

ใน​เมื่อ​หา​ทางออก​ได้​แล้ว​ ทุกอย่าง​ก็​ไม่ใช่เรื่อง​ยาก​อีกต่อไป​

หลิน​ม่าย​โทร​หา​ผู้จัดการ​ซุน​ของ​สำนักงาน​ปักกิ่ง​

เขา​รีบ​ส่งคน​สอง​สามคน​ไป​ทันที​เพื่อ​ติดต่อ​แผนก​ขนส่ง​ของ​รัฐ​ เช่ารถบรรทุก​และ​คนขับ​และ​ช่วย​ขนส่ง​ผลิตผล​ทาง​การเกษตร​ไป​ยัง​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​

พวกเขา​ขอให้​คนขับ​ทำงาน​เป็น​สอง​กะ​โดยเฉพาะ​ตอนกลางคืน​

การขนส่ง​นี้​มีแนวโน้ม​ที่จะ​ต้อง​ดำเนินการ​ข้ามคืน​ เพราะ​ไม่อย่างนั้น​ก็​จะทำให้​เวลา​ยืดเยื้อ​ไป​อีก​

พนักงาน​ขับรถ​ทำงาน​เป็น​สอง​กะ​เพื่อ​หลีกเลี่ยง​ความเมื่อยล้า​ใน​การขับขี่​ และ​รับประกัน​ความปลอดภัย​ใน​การขับขี่​ด้วย​

หลังจาก​จัด​การงาน​เสร็จสิ้น​ ฟางจั๋ว​หรา​น​ก็​มารับ​เธอ​พร้อมกับ​กระติกน้ำร้อน​ กับ​ซาลาเปา​ไส้เนื้อ​ลูก​ใหญ่​สอง​สามลูก​ใน​กระเป๋า​

เขา​วาง​กระติกน้ำร้อน​ไว้​บน​โต๊ะ​ หยิบ​ซาลาเปา​ไส้เนื้อ​ลูก​ใหญ่​ที่​ห่อ​ด้วย​กระดาษซับ​น้ำมัน​ออก​มาจาก​กระเป๋า​ และ​ขอให้​หลิน​ม่าย​กิน​ขณะที่​ยัง​ร้อน​อยู่​

หลิน​ม่าย​จำได้​ว่า​ตนเอง​ยัง​ไม่ได้​กิน​อาหารเช้า​จนถึง​ตอนนี้​ จู่ ๆ เธอ​ก็​รู้สึก​หิว​ขึ้น​มา

เธอ​หยิบ​ซาลาเปา​ไส้เนื้อ​ขึ้น​มาและ​ถามทัง​อี้​ว่า​เขา​กินข้าว​แล้ว​หรือยัง​

ใน​ตอน​เช้าตรู่​ ทัง​อี้​ได้ยิน​ว่า​รถไฟ​ที่​บรรทุก​ผลิตผล​ทาง​การเกษตร​ของ​ครอบครัว​ของ​เขา​ติด​อยู่​กลางทาง​ ดังนั้น​เขา​จึงไม่แม้แต่​จะคิด​เกี่ยวกับ​การ​รับประทาน​อาหารเช้า​ แม้จะหิว​ก็ตาม​

แต่​เขา​ละอาย​เกิน​กว่า​จะกิน​อาหารเช้า​ของ​หลิน​ม่าย​ จึงพูด​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ไม่หิว​พร้อม​บอก​ให้​เธอ​กิน​

ฟางจั๋ว​หรา​น​นำ​อาหารเช้า​มาให้​เธอ​และ​จากไป​ เพราะ​เขา​ต้อง​ไป​ทำงาน​

มีซุป​เนื้อ​แกะ​อยู่​ใน​กระติกน้ำร้อน​ หลังจาก​ดื่ม​ซุป​เนื้อ​แกะ​แล้ว​ เธอ​ก็​รู้สึก​อบอุ่น​และ​สบาย​ตัว​

หลังจาก​หลิน​ม่าย​กิน​อาหารเช้า​เสร็จ​ ผู้จัดการ​ซุน​ก็​รายงาน​เรื่อง​ที่​เธอ​มอบหมาย​

พวกเขา​ติดต่อ​กองพล​ขนส่ง​สอง​กอง​ ซึ่งมีรถบรรทุก​ทั้งหมด​สี่สิบ​คัน​และ​คนขับ​แปดสิบ​คน​

หลิน​ม่าย​หารือ​กับ​ทัง​อี้​และ​จัดเตรียม​คนขับ​แปดสิบ​คน​และ​รถบรรทุก​สี่สิบ​คัน​

ทัง​อี้​ไป​ที่​หน่วย​ขนส่ง​เพื่อ​อธิบาย​งาน​ให้​คนขับ​เหล่านั้น​เป็นการ​ส่วนตัว​ และ​หลิน​ม่าย​ก็​เตรียมตัว​กลับบ้าน​

เมื่อ​เธอ​เดินผ่าน​ตลาด​ เธอ​เห็น​ว่า​ราคา​ทุกอย่าง​ยังคง​เท่าเดิม​ จึงเรียก​ทัง​อี้​กลับมา​

บอก​เขา​ให้​เปลี่ยน​ราคา​สินค้า​ทุกอย่าง​ให้​ถูก​ลง​

ทัง​อี้​ถามด้วย​ความ​งุนงง​ “ทำไม​คุณ​ถึงต้อง​การลดราคา​ล่ะ​ครับ​?”

หลิน​ม่าย​พูด​อย่าง​จริงจัง​ “สภาพอากาศ​เลวร้าย​ เรา​ต้อง​แบ่งปัน​ความยากลำบาก​กับ​พลเมือง​ของ​เมืองหลวง​”

…………………………………………………………………………………………………………………………

สาร​จาก​ผู้แปล​

ได้​คน​ทำงาน​เก่ง​กับ​เส้นสาย​ดี​ ปัญหา​ที่​ยาก​ก็​กลับ​ง่าย​อย่างนี้​แล​

ไหหม่า​(海馬)

แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了]

แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了]

Status: Ongoing

หลินม่ายได้กลับมาเกิดใหม่ในวันแต่งงานของตัวเอง​ และพบว่าทุกคนรอบตัวไม่ว่าจะเป็นครอบครัวตัวเองหรือครอบครัวสามีต่างก็ยังเป็นเศษสวะกันเหมือนเดิม​ แต่ขอโทษเถอะ…หลินม่ายคนนี้ไม่ใช่หลินม่ายคนเดิมแล้ว​ ใครหน้าไหนมารังแกฉัน​ คราวนี้แม่จะซัดให้หงาย​​ จะงัดมารยาสาไถทุกกระบวนมาใช้แก้เผ็ดมันให้หมด! จากนั้นก็จะหย่ากับสามีกะหลั่วแยกตัวออกมาสร้างฐานะแบบสวยๆ​ ไม่ต้องสนใจใครอีกแล้ว!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท