รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 738 ต้นหลิว ‘ที่นี่ก็ไม่ตรงตามเงื่อนไข!’

บทที่ 738 ต้นหลิว 'ที่นี่ก็ไม่ตรงตามเงื่อนไข!'

บท​ที่​ 738 ต้น​หลิว​ ‘ที่นี่​ก็​ไม่ตรง​ตามเงื่อนไข​!’

ตู้​ม! ตู้​ม! ตู้​ม!

ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​บุก​เข้ามา​ สำแดง​ทุก​วิชา​ที่​มี ซ้ำยัง​เป็น​มหา​วิชา​พิฆาต​กัน​ทั้งสิ้น​ คลื่น​พลัง​อัน​น่า​ประหวั่นพรั่นพรึง​สะเทือน​จน​ทั่ว​ทั้ง​ซาก​ปริภูมิ​เวลา​สั่น​ไหว​!

สิ่งมีชีวิต​ใน​ซาก​ปริภูมิ​เวลา​ตื่นตกใจ​กัน​หมด​ แหงนหน้า​มองว่า​ที่นั่น​เกิด​อัน​ใด​ขึ้น​ เหตุใด​ถึงมีคลื่น​พลัง​สยดสยอง​เช่นนี้​ปะทุ​ออกมา​?!

พวกเขา​ใจสั่น​เหลือคณา​ คลื่น​พลัง​ระดับ​นี้​น่ากลัว​เกินไป​ หาก​โถมทับ​มาถึงด้าน​พวกเขา​จริง ๆ​ ต่อให้​ไม่ตาย​ก็​คง​เกือบ​

“บังอาจ​นัก​! เห็น​หรือยัง​ นั่น​คือ​พี่​หลิว​ของ​ข้า​!”

หนาน​ฉงชี้ไป​ยัง​ต้น​หลิว​ที่​ปรากฏ​กาย​ออกมา​แล้ว​ตะโกน​ขึ้น​

ด้าน​โน้น​ ร่าง​ของ​ต้น​หลิว​ ราชัน​เย่​ และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​เผย​ออกมา​ สิ่งมีชีวิต​ทั้งหลาย​ได้​เห็น​ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​กำลัง​ผนึก​กำลัง​จู่โจมต้น​หลิว​

พวกเขา​พลัน​มิกล้า​ลงมือ​กับ​หนาน​ฉง ไม่ว่า​อย่างไร​หนาน​ฉงก็​มากับ​ต้น​หลิว​จริง ๆ​ พวกเขา​กลัว​ว่า​หนาน​ฉงจะมีความเกี่ยวข้อง​บางอย่าง​กับ​ต้น​หลิว​

ถึงแม้พวกเขา​ไม่รู้สึก​ว่า​ต้น​หลิว​จะเป็น​คู่มือ​ของ​ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​ กระนั้น​ก็​ต้อง​เผื่อ​ไว้​ก่อน​มิใช่หรือ​

ถ้าหาก​ต้น​หลิว​เอาชนะ​ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือน​จำได้​เล่า​

พวกเขา​เริ่ม​หวาดระแวง​

“ทุกท่าน​อย่า​ได้​เชื่อ​วาจา​ของ​เขา​! เขา​เป็น​จอม​หลอกลวง​! นึกถึง​ใน​อดีต​ที่​เขา​เคย​หลอก​ทุกท่าน​สิ!”

เวลา​นั้น​ จ้าว​กิเลน​ดำ​ตะโกน​ลั่น​ “พี่​หลิว​อะไร​ ใช่ที่ไหน​กัน​ เขา​อวดอ้าง​บารมี​ผู้อื่น​เห็น​ ๆ! ที่มา​ด้วยกัน​ก็​เพราะ​ถูก​กองกำลัง​ฝ่าย​ปริภูมิ​เวลา​จับได้​เท่านั้น​”

“จ้าว​กิเลน​ดำ​ เจ้าพูดเหลวไหล​อัน​ใด​อยู่​!”

หนาน​ฉงเริ่ม​ลนลาน​ใน​ใจ เขา​อวดอ้าง​บารมี​ผู้อื่น​อยู่​จริง ๆ​ แม้จะมากับ​ต้น​หลิว​ แต่​ก็​ใช่ว่า​ต้น​หลิว​จะดูดำดูดี​เขา​จริง ๆ​

ทว่า​แม้ใน​ใจเขา​จะลนลาน​ แต่​สีหน้า​ของ​เขา​มิได้​แตกตื่น​แต่อย่างใด​

“ทุกท่าน​อย่า​ได้​เชื่อ​วาจา​ของ​จ้าว​กิเลน​ดำ​ มัน​เพียง​ต้องการ​ให้ร้าย​พวก​ท่าน​เท่านั้น​ เพื่อ​ล้างแค้น​พวก​ท่าน​ที่​ลอก​หนัง​กิน​เนื้อ​ของ​มัน​!”

เขา​ตวาด​เสียง​เย็น​

สิ่งมีชีวิต​ทั้งหลาย​มิได้​มีท่าที​อัน​ใด​ ที่​หนาน​ฉงว่า​มาใช่ว่า​ไร้เหตุผล​ จ้าว​กิเลน​ไฟอาจ​ตั้งใจ​ให้ร้าย​พวกเขา​จริง ๆ​

“หนาน​ฉง เจ้ามัว​เสแสร้ง​อะไร​อยู่​! แน่จริง​เจ้าขอให้​ต้น​หลิว​ขานรับ​เจ้าสัก​คำ​สิ!”

จ้าว​กิเลน​ดำ​หัวเราะ​เสียง​เย็น​ “ถ้าหาก​ต้น​หลิว​มีความเกี่ยวข้อง​กับ​เจ้าจริง ๆ​ มัน​ไม่มีทาง​ทิ้ง​เจ้าไว้​ที่นี่​เพียงลำพัง​! อย่าง​น้อย​มัน​ต้อง​เอ่ย​บอก​พวกเรา​สัก​คำ​ มิให้​พวกเรา​สังหาร​เจ้า!”

‘จ้าว​กิเลน​ดำ​เดน​น่า​ตาย​นี่​ ยาม​สมควร​มิเคย​หัวใส​ ดัน​มาหัวใส​ใน​ช่วงเวลา​มิสมควร​!’

หนาน​ฉงด่า​กราด​ใน​ใจ หน​นี้​การ​อวดอ้าง​บารมี​ของ​มัน​เห็น​มีคง​ล้มเหลว​เสียแล้ว​ ประโยค​ของ​จ้าว​กิเลน​ดำ​มีเหตุผล​ ตรง​เข้า​ประเด็น​ทุก​ถ้อยคำ​ จน​เขา​คิด​หา​วาจา​โต้แย้ง​มิได้​ในทันที​

“เกือบ​ติดกับ​เจ้าอีกแล้ว​!”

“ริอ่าน​หลอก​พวกเรา​อีกครั้ง​หรือ​!”

สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​พิโรธ​ ลงมือ​รุนแรง​ยิ่งขึ้น​ ทรมาน​มากขึ้น​ ใบหน้า​หนาน​ฉงเหยเก​บิดเบี้ยว​เพราะ​ความเจ็บปวด​

“สมน้ำหน้า​! ผู้ใด​ใช้ให้​เจ้าเอาแต่​ด่าว่า​ข้า​โง่! ข้า​หา​ได้​โง่ไม่!”

จ้าว​กิเลน​ดำ​คลี่​ยิ้ม​กว้าง​

จากนั้น​ มัน​กล่าว​ต่อ​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหลาย​ “ทุกท่าน​ให้​ข้า​เข้าร่วม​ด้วย​ได้​หรือไม่​ ข้า​เอง​ก็​เจ็บแค้น​ใน​ตัว​หนาน​ฉงผู้​นี้​นัก​ อยาก​จะกัด​เนื้อ​มัน​ลงมา​”

ครา​นี้​มัน​ให้​ความช่วยเหลือ​อัน​เป็นประโยชน์​ มัน​รู้สึก​ว่า​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหลาย​คง​ยอมให้​มัน​เข้าร่วม​แล้ว​กระมัง​

“ไสหัวไป​เลย​!”

“เจ้ามีสิทธิ์​ลงมือ​ที่ไหน​!”

สิ่งมีชีวิต​มากมาย​ต่อว่า​ มิได้​เปลี่ยนแปลง​ท่าที​ที่​มีต่อ​จ้าว​กิเลน​ดำ​

ทีแรก​จ้าว​กิเลน​ดำ​เตรียม​พุ่ง​เข้าไป​แล้ว​ หลัง​ถูก​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหลาย​ตำหนิ​เช่นนี้​ ก็​ต้อง​หด​ร่าง​กลับมา​เจื่อน​ ๆ

ขณะเดียวกัน​ ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​บุก​ไป​ถึงด้าน​ต้น​หลิว​ อาวุธ​ใน​มือ​ทั้งคู่​ฟาดฟัน​ใส่ต้น​หลิว​ หมาย​จะปลิด​ชีพ​ต้น​หลิว​ลง​ตรงนั้น​

“เหตุใด​ข้า​พูดความจริง​ไป​แล้ว​พวก​เจ้าถึงไม่ฟัง”

ต้น​หลิว​เอ่ย​ “ข้า​บอก​ไป​แล้ว​ พวก​เจ้าอ่อนแอ​เกินไป​…”

ทันทีที่​สิ้น​เสียง​มัน​ ก้าน​หลิว​ก้าน​หนึ่ง​พลัน​หวด​ใส่ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​

พรวด​! พรวด​!

ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​ถูก​หวด​กระเด็น​ กระอัก​เลือด​ออกมา​อย่าง​บ้าคลั่ง​กัน​ทั้งคู่​ พวก​มัน​ทั้งสอง​ต่าง​ถูก​หวด​จน​ร่าง​แหลก​ไป​ครึ่งหนึ่ง​!

ซี๊ด​!

เสียง​สูด​ปาก​ดัง​ขึ้น​ สิ่งมีชีวิต​ทั้งปวง​ใน​ซาก​ปริภูมิ​เวลา​ต่าง​ตกตะลึง​กับ​ภาพ​นี้​จน​หัวใจ​แทบ​หยุด​เต้น​!

จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​นั้น​ไม่ต้อง​สาธยาย​ให้​มากความ​ มัน​คือ​ผู้ปกครอง​ที่นี่​ มีพลัง​เหนือกว่า​พวกเขา​ทุก​ตน​

ส่วน​ราชัน​เย่​นั้น​ ยิ่ง​มีพลัง​สยดสยอง​กว่า​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​มากกว่า​!

ผลสุดท้าย​ ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​ผู้​แข็งแกร่ง​ปานนี้​กลับ​เปราะบาง​ต้าน​มิได้​แม้แต่​การ​โจมตี​เดียว​เมื่อ​ปะทะ​กับ​ต้น​หลิว​ จะมิให้​พวกเขา​ตกตะลึง​ได้​อย่างไร​

พวกเขา​ชาวาบ​ไป​ทั้ง​หนัง​ศีรษะ​ ร่าย​กาย​สั่นเทิ้ม​อย่าง​ห้าม​ไม่อยู่​!

ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​ต่าง​มอง​ต้น​หลิว​ด้วย​สายตา​เหลือเชื่อ​ อย่างไร​ก็​คิดไม่ถึง​ว่า​ต้น​หลิว​จะแข็งแกร่ง​ปานนี้​!

ระดับ​พวกเขา​ล้วน​อยู่​เหนือ​ขอบเขต​ลอยชาย​ จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​อยู่​ใน​ขั้น​ที่หก​ของ​ขอบเขต​ลอยชาย​ ส่วน​ราชัน​เย่​นั้น​อยู่​ขั้น​ที่​เก้า​ของ​ขอบเขต​ลอยชาย​ กลับ​ยัง​ห่าง​ชั้น​กับ​ต้น​หลิว​มาก​เพียงนี้​ ต้น​หลิว​ผู้​นี้​ อย่าง​น้อย​ ๆ ต้อง​อยู่​ใน​ขอบเขต​ผู้บงการ​!

ขอบเขต​ลอยชาย​ คือ​ขอบเขต​ที่อยู่​เหนือ​ขอบเขต​โกลาหล​

ส่วน​ขอบเขต​ผู้บงการ​นั้น​คือ​ขอบเขต​ที่อยู่​เหนือ​ขอบเขต​ลอยชาย​

ต้น​หลิว​ผู้​นี้​มาจาก​ไหน​กัน​ ไฉน​ถึงมีพลัง​ระดับ​ขอบเขต​ผู้บงการ​ได้​?!

ต้อง​รู้​ว่า​ ใน​จักรวาล​โกลาหล​นานัปการ​ ต่อให้​เป็น​จักรวาล​โกลาหล​ผืน​ใหญ่​ที่สุด​ก็​มิอาจ​ให้กำเนิด​กำลัง​รบ​ระดับ​ผู้บงการ​ได้​!

อย่าง​มาก​ก็​แค่​ขอบเขต​ลอยชาย​เท่านั้น​

คิด​จะบรรลุ​ขอบเขต​ผู้บงการ​ จะต้อง​ได้รับ​พลัง​จาก​เทวโลก​เสีย​ก่อน​!

ต้น​หลิว​มาจาก​เทวโลก​หรือ​?!

แต่​หาก​ต้น​หลิว​มาจาก​เทวโลก​ ต้น​หลิว​ไฉน​เลย​จะกล้า​ลงมือ​กับ​พวก​มัน​

เทวโลก​นั้น​กว้างใหญ่​ไร้​ที่​สิ้นสุด​ มีอยู่​ทั้งหมด​เก้า​ชั้น​ด้วยกัน​ แต่​ไม่ว่า​ชั้น​ไหน​ล้วน​ต้อง​เคย​ได้ยิน​ชื่อเสียง​องอาจ​ของ​พวก​มัน​ ไม่มีสิ่งมีชีวิต​ตน​ใด​จาก​เทวโลก​กล้า​ยุ่ง​กับ​พวก​มัน​ง่าย ๆ​ เพราะ​แดน​กำเนิด​ของ​พวก​มัน​คือ​เบื้องบน​เทวโลก​!

แก่น​สำคัญ​ของ​ทั้ง​เก้า​ชั้นนี้​คือ​เบื้องบน​เทวโลก​ นั่น​คือ​จุดกำเนิด​พลัง​ทั้งปวง​ อยู่​เหนือ​สรรพสิ่ง​!

ต้น​หลิว​มีภูมิหลัง​เช่นไร​กัน​แน่​ ถึงได้​กล้า​ไม่เห็น​หัว​พวก​มัน​เช่นนี้​ ลงมือ​กับ​พวก​มัน​ตามอำเภอใจ​!

ชั่ว​ขณะนั้น​ พวก​มัน​ว้าวุ่น​ใจเป็น​ที่สุด​

“นำทาง​ไป​ ข้า​อยาก​ไปดู​ฐานทัพ​ใหญ่​ของ​พวก​เจ้าเสียหน่อย​!” ต้น​หลิว​เอ่ย​

ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​ไฉน​เลย​จะกล้า​คัดค้าน​ นอกจากนี้​ พวก​มัน​อยาก​พา​ต้น​หลิว​ไป​อยู่แล้ว​ หาก​เป็น​เช่นนั้น​ พวก​มัน​ก็​มีโอกาส​รอด​เช่นกัน​

ต่อให้​ต้น​หลิว​แข็งแกร่ง​เพียงใด​ก็​มีขีดจำกัด​ ไม่มีทาง​สู้กับ​กองกำลัง​เบื้องหลัง​พวก​มัน​ได้​!

จากนั้น​ พวก​มัน​เตรียม​นำทาง​อยู่​ด้านหน้า​ เพื่อ​พา​ต้น​หลิว​เข้าไป​ใน​เทวโลก​!

“พี่​หลิว​ พา​ข้า​ไป​ด้วย​!”

หนาน​ฉงเห็น​ต้น​หลิว​จะไป​ จึงรีบ​ตะโกน​บอก​ต้น​หลิว​

“เอาเถิด​ เห็นแก่​ที่​เจ้าพา​ข้า​มาที่นี่​ นับว่า​มีความดี​ความชอบ​ มาสิ”

ต้น​หลิว​บอก​ให้​หนาน​ฉงมาหา​มัน​

“ขอบคุณ​พี่​หลิว​!”

หนาน​ฉงรีบ​กล่าว​ขอบคุณ​ หัวใจ​ที่​ขึ้น​มาจุก​อยู่​ตรง​คอหอย​ในที่สุด​ก็​กลับมา​อยู่​ที่​เดิม​ได้​แล้ว​

“ไม่จริง​กระมัง​!”

จ้าว​กิเลน​ดำ​อึ้ง​งัน​ เจ้าหนาน​ฉงนี่​เกี่ยวข้อง​กับ​ต้น​หลิว​จริง​หรือ​!

“พี่​ฉง พา​น้อง​ไป​ด้วย​เถิด​ ให้​น้อง​ตาม​ไป​ด้วย​!”

มัน​เอ่ย​บอก​หนาน​ฉงเสียง​ร่ำไห้​

“พา​ไป​กับ​ผี​สิ!”

หนาน​ฉงตอกกลับ​จ้าว​กิเลน​ดำ​เสียง​เคียดแค้น​ “ดูท่าทาง​ที่​เจ้าซ้ำเติม​ข้า​เมื่อ​ครู่​เสีย​ก่อน​ ยัง​มีหน้า​ขอให้​ข้า​พา​เจ้าไป​ด้วย​อีก​หรือ​ หากว่า​ก่อนหน้านี้​เจ้ามิได้​ซ้ำเติม​ข้า​ บางที​ข้า​อาจ​ยินดี​พา​เจ้าไป​ด้วย​ ตอนนี้​หรือ​…ไม่มีทาง​!”

พูด​จบ​ เขา​ก็​เหิน​ไป​อยู่​ข้าง​กาย​ต้น​หลิว​

จากนั้น​ พวก​ต้น​หลิว​ไป​จาก​ที่นี่​ มุ่งหน้า​ไป​ยัง​เทวโลก​

“อ๊าก!”​

จ้าว​กิเลน​ดำ​ได้ยิน​วาจา​ของ​หนาน​ฉงแล้ว​แทบ​เสียสติ​

มัน​สำนึก​เสียใจ​เป็น​ที่สุด​ ถ้าก่อนหน้านี้​มัน​เงียบ​ไว้​คง​ดี​ ไย​ต้อง​อวด​ฉลาด​เปิดโปง​หนาน​ฉงด้วย​!

บัดนี้​สิดี​ มัน​ได้​ตัดหนทาง​ของ​ตัวเอง​!

มิหนำซ้ำ​ สายตา​ที่​สิ่งมีชีวิต​รอบ​ ๆ พา​กัน​มอง​มาที่​มัน​ไม่ดี​อย่าง​มาก​!

“เกือบ​ถูก​เจ้าหลอก​เอา​เสียแล้ว​!”

“สมควร​ตาย​นัก​!”

สิ่งมีชีวิต​ทั้งหลาย​บัน​ดาลโทสะ​ เมื่อ​ครู่​จ้าว​กิเลน​ดำ​เอ่ย​ว่า​หนาน​ฉงไม่มีความเกี่ยวข้อง​กับ​ต้น​หลิว​ พวกเขา​เชื่อ​กัน​หมด​ ดี​ที่​ต้น​หลิว​มิได้​ถือสา​พวกเขา​ มิฉะนั้น​ ด้วย​พลัง​ของ​ต้น​หลิว​ พวกเขา​คง​ต้อง​ตาย​กัน​หมด​!

พวกเขา​ยิ่ง​คิด​ยิ่ง​โมโห​ สุดท้าย​จึงกรู​กัน​เข้า​ไปหา​จ้าว​กิเลน​ดำ​ รุม​ซ้อม​กิเลน​ดำ​จน​ยับเยิน​!

“จบเห่​แล้ว​!”

จ้าว​กิเลน​ดำ​ร้องไห้​จน​น้ำตา​เหือดแห้ง​ มัน​โชคร้าย​เหลือเกิน​ ดัน​ฉลาด​ผิดจังหวะ​เสียได้​!

ราชัน​เย่​และ​จ้าว​แห่ง​เรือนจำ​นำทาง​อยู่​ด้านหน้า​ เปิด​เส้นทาง​ลึกลับ​สุดขีด​เส้นทาง​หนึ่ง​ออก​

เทวโลก​นั้น​ไม่ธรรมดา​ มิอาจ​เข้าไป​ได้​ง่าย ๆ​ หาก​ไม่มีเส้นทาง​เชื่อม​ แทบ​ไม่มีทาง​ไป​ถึงเทวโลก​ได้​เลย​

หลังจาก​ผ่าน​ไป​ระยะ​หนึ่ง​ พวกเขา​มาถึงเทวโลก​

ที่นี่​คือ​ชั้นล่าง​สุด​ของ​เทวโลก​เก้า​ชั้น​ ชั้น​ที่หนึ่ง​

“รู้สึก​คุ้นเคย​อยู่​นิดหน่อย​…”

หลัง​ต้น​หลิว​มาที่นี่​ก็​รู้สึก​คุ้นเคย​ คล้าย​ว่า​มัน​เคย​พบ​เจอ​พลัง​ปราณ​ของ​ที่นี่​มาก่อน​

‘ดินแดน​นั้น​เอง​!’

ไม่นาน​นัก​ มัน​ก็​นึกออก​

นึกถึง​ดินแดน​ที่​มัน​เกือบ​จมดิ่ง​ออกมา​ไม่ได้​!

พลัง​ปราณ​ของ​ที่นี่​คล้ายคลึง​กับ​ดินแดน​นั้น​อยู่​บ้าง​ ต่างกัน​ตรง​พลัง​ปราณ​ของ​ที่นั่น​เข้มข้น​กว่า​ และ​พลัง​ที่​ไหลเวียน​อยู่​ใน​ฟ้าดิน​ก็​บริสุทธิ์​กว่า​

‘มีความเกี่ยวข้องกัน​อย่างนั้น​หรือ​’

ต้น​หลิว​คิดในใจ​

อีก​ด้าน​ หนาน​ฉงใจเต้น​ตึก​ตัก​ พลัง​ปราณ​และ​คลื่น​พลัง​ที่​ไหลเวียน​ที่นี่​เกิน​กว่า​ขอบเขต​ความเข้าใจ​ของ​เขา​ไป​มาก​ ที่นี่​คือ​ที่ไหน​?!

‘คง​มิใช่เทวโลก​กระมัง​!’

เขา​คิดในใจ​อย่า​งอด​มิได้​ นึกถึง​ข่าวลือ​เทวโลก​ที่​เคย​ได้ยิน​มาก่อน​

ลือ​กัน​ว่า​ จักรวาล​โกลาหล​ถือกำเนิด​ขึ้น​ใน​เทวโลก​ เป็นแดน​กำเนิด​สูงสุด​อย่าง​หามิได้​

‘ข้า​มาอยู่​ที่​เทวโลก​แล้ว​หรือ​นี่​! ไม่รู้​ว่า​ต้น​หลิว​คุ้มครอง​ข้า​ได้​หรือไม่​!’

เขา​คิด​อย่าง​อกสั่นขวัญแขวน​

เทวโลก​นั้น​สูงส่งเกิน​หยั่ง​เกินไป​ เขา​กลัว​จาก​ใจจริง​ว่า​พี่​หลิว​อาจ​ต้อง​เสียท่า​ที่นี่​ หาก​เป็น​เช่นนั้น​จริง​ จุดจบ​ของ​เขา​ก็​คง​มิได้ดี​ไป​กว่า​กัน​เท่าใด​!

เขา​ตั้งความหวัง​อยู่​ล้น​หัวใจ​ว่า​พี่​หลิว​นั้น​ทรงพลัง​แกร่งกล้า​!

เวลา​นั้น​ ร่าง​มากมาย​จุติ​ลงมา​ที่นี่​ คลื่น​พลัง​ปราณ​ที่​คลี่​แผ่​ออกจาก​ตัว​พวกเขา​ต่าง​เหนือกว่า​ราชัน​เย่​

เส้นทาง​นี้​เชื่อมต่อ​กับ​ฐานทัพ​ของ​กองกำลัง​ปริภูมิ​เวลา​ใน​ชั้นนี้​ ร่าง​ทั้งหมด​นี้​คือ​ยอด​ฝีมือ​ใน​ฐานทัพ​ของ​ชั้นนี้​ คอย​พิ​ทักษ​ที่นี่​

“ราชัน​เย่​ นี่​มัน​เรื่อง​อัน​ใด​กัน​?!”

ร่าง​ของ​แม่เฒ่าผู้​หนึ่ง​เอ่ย​ถามราชัน​เย่​ ตัวนาง​ผอม​ติด​กระดูก​ ใบหน้า​เต็มไปด้วย​ริ้วรอย​แห่ง​ความ​ชรา​ ใน​มือ​มีไม้เท้า​หัว​มังกร​ไม้หนึ่ง​

“มัน​เดินทาง​ย้อน​ปริภูมิ​เวลา​ ถูก​กักขัง​ไว้​ใน​ซาก​ปริภูมิ​เวลา​ ทว่า​พวกเรา​มิใช่คู่ต่อสู้​ของ​มัน​ ถูก​มัน​ขู่เข็ญ​ให้​พา​พวกเขา​มาที่นี่​!”

ราชัน​เย่​รีบ​เล่า​ทุกอย่าง​ให้​ฟังโดย​ไม่ปิดบัง​

“นักโทษ​ที่​หนี​ออกจาก​ซาก​ปริภูมิ​เวลา​อย่างนั้น​หรือ​!”

แม่เฒ่าหัน​มอง​ต้น​หลิว​ “เจ้ามาที่นี่​เพื่อ​อะไร​ คิด​จะท้าทาย​อำนาจ​ของ​พวกเรา​อย่างนั้น​หรือ​”

“ข้า​เพียงแต่​ต้องการ​หา​สถานที่​ที่​สามารถ​เคี่ยว​กรำ​ตนเอง​ได้​เท่านั้น​…”

ต้น​หลิว​กล่าว​ “ดูเหมือน​ที่นี่​ก็​ไม่ตรง​ตาม​ความต้องการ​ของ​ข้า​ ที่นี่​คือ​ฐานทัพ​ใหญ่​ของ​พวก​เจ้าหรือ​ หรือว่า​พวก​เจ้าเป็น​เพียง​กองกำลัง​ย่อย​เท่านั้น​”

ที่นี่​ไม่เป็นอันตราย​ต่อ​มัน​สักนิด​

เห็นได้ชัด​ว่า​ที่นี่​ก็​ไม่ตรง​ตามเงื่อนไข​ของ​มัน​

“โอหัง​นัก​!”

แม่เฒ่าหัวเราะ​ “ยัง​มิเคย​มีสิ่งมีชีวิต​ตน​ใด​จองหอง​ได้​ถึงเพียงนี้​!”

ริอ่าน​ท้า​กัน​ถึงที่​เลย​หรือ​!

ไม่เคย​เกิดเรื่อง​เช่นนี้​ขึ้น​มาก่อน​!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท