องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 774 เวยเวยกับองค์ชายสองหน้า

บทที่ 774 เวยเวยกับองค์ชายสองหน้า

ชิง​ซาน​รู้สึก​สิ้นหวัง​ ​เพราะ​ยิ่ง​เขา​ตะเกียกตะกาย​อยู่​ใน​ใยแมงมุม​มาก​เท่าใด​ ​มัน​ก็​ยิ่ง​รัด​แน่น​มากขึ้น​เท่านั้น

กลิ่นคาว​เลือด​คลุ้ง​ไป​ทั่วทั้ง​สุสาน

ร่าง​ที่​อาบ​ไป​ด้วย​เลือด​ของ​ชิง​ซาน​และ​ชิง​สุ่ย​ถูก​นำ​ไป​แขวน​ไว้​ด้านบน​เช่นเดียวกัน​กับ​ศพ​อื่นๆ​ ​แต่​สภาพ​ของ​พวกเขา​กลับ​น่าสยดสยอง​ยิ่งกว่า​ ​ริมฝีปาก​ที่​วาด​เป็น​เส้นโค้ง​อยู่​บน​ใบหน้า​ของ​เขา​ไม่ใช่​รอยยิ้ม​ ​แต่​เป็น​เพียงแค่​ภาพมายา​ที่เกิด​ขึ้น​จาก​พันธนาการ​ของ​ใยแมงมุม​นั่นเอง

ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​หนุ่ม​หลาย​คน​อาเจียน​ออกมา​ทันทีที่​เห็นภาพ​นี้

แม้กระทั่ง​ใบหน้า​ของ​ผู้เฒ่า​หลี​่​ก็​ยัง​ซีด​เหมือน​กระดาษ

หลังจาก​ได้​เห็น​เหตุการณ์​อัน​น่าสะพรึงกลัว​นี้​ ​ก็​ไม่มีใคร​กล้า​ทำ​อะไร​บุ่มบ่าม​อีกต่อไป​ ​ดวงตา​ของ​พวกเขา​สั่น​ระริก​ไป​ด้วย​ความหวาดกลัว​และ​ความตกใจ

สุสาน​หลวง​แห่ง​นี้​มี​ปัจจัย​ที่อยู่​เหนือ​การควบ​คุม​มากเกินไป

โบราณ​ว่า​ไว้​ว่า​ ​ยาม​เผชิญหน้า​กับ​ภูตผี​ปีศาจ​ ​จงอย​่า​ได้​ขลาดกลัว

แต่​พวกเขา​กลับ​เหมือน​คน​ไม่มีทาง​สู้​เมื่อ​อยู่​ใน​สุสาน​หลวง​อัน​แสน​ชั่วร้าย​และ​น่าสะพรึงกลัว​ ​ไม่มีใคร​เดา​ออก​ว่า​จะ​เกิด​อะไร​ขึ้น​ต่อไป

“​ทีนี้​เรา​จะ​ทำ​อย่างไร​กัน​ดี​”

เห็นได้ชัด​ว่า​เส้นทาง​ข้างหน้า​ถูก​ปิดตาย​ไป​เสีย​แล้ว

หลังจาก​มอง​ไป​ที่​ร่าง​ของ​ชิง​ซาน​กับ​ชิง​สุ่ย​ ​ในที่สุด​พวกเขา​ก็​เข้าใจ​ที่มา​ที่​ไป​ของ​ศพ​กอง​เท่า​ภูเขา​ที่อยู่​ตรงนั้น

ศพ​ที่​เหลือ​ใช่​ว่า​จะ​มาจาก​ที่อื่น​ทั้งหมด

ดูเหมือน​คน​ส่วนใหญ่​จะ​ถูก​ใยแมงมุม​รัด​และ​นำ​ไป​แขวน​ไป​บน​เพดาน​ตอนที่​พวกเขา​เดินผ่าน​เส้นทาง​นี้​ ​บน​นั้น​มี​ศพ​ปรากฏ​ให้​เห็น​มากกว่า​สี่​สิบ​ศพ

พวกเขา​คง​ประสบ​ชะตากรรม​เช่นเดียวกัน​กับ​ชิง​ซาน​และ​ชิง​สุ่ย​ ​ถูก​ใยแมงมุม​ของ​แมงมุม​ที่ซ่อน​ตัว​อยู่​สังหาร​ระหว่าง​ที่​ผ่าน​เส้นทาง​นี้

นอกจากนี้​ ​ทางเข้า​สุสาน​ถัดไป​ก็​ยังอยู่​ห่าง​จาก​พวกเขา​ไป​ตั้ง​หนึ่ง​ห้อง​ ​พวกเขา​ต้อง​ก้าว​เท้า​มากกว่า​สิบ​ก้าว​กว่า​จะ​ไป​ถึงที่​นั่น​ได้​ ​แต่​ไม่มีใคร​รู้​ว่า​ในระหว่างนั้น​จะ​เกิด​อะไร​ขึ้น

ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​บางคน​ปาดเหงื่อ​ที่อยู่​บน​หน้าผาก​แล้ว​เอ่ย​เสียงต่ำ​ว่า​ ​”​ไม่มี​ประโยชน์​ ​พวกเรา​ไม่มีวัน​ไป​ถึง​สุสาน​หลัก​แน่​ ​รีบ​หนี​ออก​ไป​ตอนที่​ทุกคน​ยัง​มีชีวิต​อยู่​กัน​ดีกว่า​!​”

“​เจ้า​พูด​ถูก​!​”​ ​ใครคนหนึ่ง​เห็นด้วย​ ​แล้ว​เอ่ย​ต่อ​ ​”​กติกา​ระบุ​ไว้​ว่า​ผู้เข้าแข่งขัน​ทุกคน​มีสิทธิ์​ที่จะ​ขอ​ถอนตัว​จาก​การแข่งขัน​ ​ข้า​ก็​อยาก​ไป​จาก​ที่นี่​เหมือนกัน​!​”

ใน​จำนวน​ผู้เข้าแข่งขัน​กว่า​สามสิบ​คน​ ​มี​เกือบ​สิบ​คนที​่​ตั้งใจ​อย่าง​แน่วแน่​ว่า​ต้องการ​จะ​ถอนตัว​ ​บางคน​ยัง​ถึงขั้น​ก้มหน้าก้มตา​เก็บ​ข้าวของ​แล้วด้วย​ซ้ำ​ ​ในเมื่อ​พวกเขา​หมดหนทาง​ที่จะ​เอาชนะ​ได้​อยู่​แล้ว​ ​เช่นนั้น​สู้​เอาตัวรอด​เสีย​ตั้งแต่​ตอนนี้​คงดี​กว่า​ ​อย่างไร​ก็​ไม่มีใคร​รู้​ว่า​จะ​มี​อะไร​รอ​พวกเขา​อยู่​ข้างหน้า​หาก​พวกเขา​เลือก​เดินทาง​ต่อ

เพียงพริบ​ตาเดียว​ ​ใยแมงมุม​เพียง​ไม่​กี่​เส้น​ก็​สังหาร​คน​สอง​คน​ไป​ต่อหน้าต่อตา

ยิ่งกว่านั้น​ ​พวกเขา​ก็​ยัง​ไม่เห็น​เจ้า​สิ่ง​ที่อยู่​ใน​สุสาน​หลวง​แห่ง​นี้​เลย

แค่​คิด​ว่า​มี​แมงมุม​ยักษ์​ซ่อนตัว​อยู่​ใน​สุสาน​หลวง​ ​และ​เฝ้ามอง​พวกเขา​อยู่​ใน​ความมืด​ ​พวกเขา​ก็​รู้สึก​เสียว​สันหลัง​วาบ

หนี​เปียว​ไม่ได้​ห้าม​พวกเขา​ ​เพราะ​ยิ่ง​มี​คน​ถอนตัว​มาก​เท่าใด​ ​เขา​ก็​จะ​ยิ่ง​ได้ประโยชน์​มากขึ้น​เท่านั้น​ ​แม้ว่า​เขา​จะ​เคย​คิดถึง​เรื่อง​นี้​เช่นกัน​ ​แต่​การ​เดินทาง​กลับ​ออก​ไป​ก็​ใช่​ว่า​จะ​ปลอดภัย

อีก​ด้าน​หนึ่ง​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กลับ​มีท​่า​ทาง​ต่าง​ออก​ไป​ ​นาง​เคลื่อน​สายตา​ขึ้น​มอง​พวกเขา​ ​แล้ว​เอ่ย​ขัด​ความคิด​ของ​ทุกคน​ว่า​ ​”​คง​กลับ​ไม่ได้​แล้ว​ล่ะ​”

“​ทำไม​หรือ​”​ ​หลังจาก​เหตุการณ์​ก่อนหน้านี้​ ​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ก็​เริ่ม​ให้ความสำคัญ​กับ​คำพูด​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เหลือบมอง​ซากศพ​ที่​ห้อย​ลงมา​จาก​เพดาน​ ​ก่อน​จะ​ถอน​สายตา​กลับมา​ ​และ​เอ่ย​เรียบๆ​ ​ว่า​ ​”​แมงมุม​มี​ความ​เชี่ยวชาญ​ใน​การ​ดักจับ​เหยื่อ​ของ​ตัวเอง​อย่างมาก​ ​ดังนั้น​มัน​ย่อม​ไม่มีทาง​ชักใย​เอาไว้​เพียงแค่​ที่​เดียว​ ​มัน​ไม่​เหมือนกับ​สิ่งมีชีวิต​ชนิด​อื่น​ ​ที่​ชอบ​กิน​เหยื่อ​สดๆ​ ​พวก​มัน​ชอบ​ที่จะ​รอ​จนกว่า​เหยื่อ​ของ​ตัวเอง​จะ​หมด​เรี่ยวแรง​ขยับตัว​ก่อน​ถึง​จะ​ยอม​ปรากฏตัว​ออกมา​ ​ดังนั้น​พวก​มัน​จะ​ต้อง​ชักใย​เอาไว้​หลาย​ๆ​ ​ที่​เพื่อ​จับ​เหยื่อ​อย่างแน่นอน​…​”

“​นึกไม่ถึง​เลย​ว่า​มนุษย์​จะเข้า​ใจ​สิ่ง​ที่​ข้า​ทำดี​ถึง​เพียงนี้​”​ ​ร่าง​เงา​สีดำ​ขนาดใหญ่​ที่ซ่อน​ตัว​อยู่​ใน​ความมืด​หรี่​ตาล​งอย​่าง​ชั่วร้าย​ใส่​ภาพสะท้อน​ใน​กระจก​ ​จากนั้น​มัน​ก็​เคลื่อน​ไป​ข้างหน้า​ด้วย​ขา​จำนวนนับ​ไม่​ถ้วน​นั้น​พร้อมกับ​เยาะ​ว่า​ ​”​ดูเหมือน​ข้า​คง​ต้องเต​รี​ยมการ​ให้พร​้​อม​กว่านี​้​เสีย​แล้ว​ ​ข้า​ถึง​จะ​ได้​ลิ้มรส​ทารก​ที่อยู่​ใน​ครรภ์​ของ​นาง​…​ ​แค่​คิดถึง​อาหาร​แสน​โอชะ​นั่น​ ​ข้า​ก็​ชัก​รู้สึก​หิว​ขึ้น​มา​แล้ว​!​”

จ๋อม​!

น้ำ​กระจาย​เป็น​วง​จาก​หนวด​ที่​ส่าย​ไปมา​ขณะที่​มัน​เคลื่อนไหว​ ​พร้อมกับ​ประกาย​แสงสี​เงิน​ของ​ใยแมงมุม​ที่​มัน​ทิ้ง​ไว้​เบื้องหลัง​ ​จากนั้น​เงา​ร่าง​ขนาด​ยักษ์​ก็​เร้น​กาย​หาย​เข้าสู่​ความมืด​อีกครั้ง​ระหว่าง​ที่​ขยับ​ริมฝีปาก​อย่างรวดเร็ว​ ​ดวงตา​สีแดง​อัน​น่าสะพรึงกลัว​ของ​มัน​เรืองแสง​จางๆ​ ​อยู่​ใน​ความมืด

ในเวลาเดียวกัน​นั้น​ ​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ที่อยู่​ใน​สุสาน​หลวง​ต่าง​ก็​งง​ไป​ตาม​ๆ​ ​กัน​ ​พวกเขา​จึง​ขมวดคิ้ว​แล้ว​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​”​ใช่​ว่า​พวก​ข้า​จะ​ไม่เคย​ได้ยิน​เรื่อง​ธรรมชาติ​ของ​แมงมุม​มก​่อน​ ​แต่​มัน​เกี่ยว​อะไร​กับ​การ​ที่​เรา​จะ​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​ด้วย​หรือ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตระหนัก​ได้​ว่า​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​เหล่านี้​ไม่เข้าใจ​เพราะ​นาง​พูดจา​อ้อมค้อม​เกินไป​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​เลือก​ที่จะ​อธิบาย​ออกมา​อย่างชัดเจน​ว่า​ ​”​เจ้า​มั่นใจ​หรือว่า​จะ​ไม่​เจอ​ใยแมงมุม​ใน​ระหว่างทาง​ขากลับ​”

“​ตอนที่​เรา​มาก​็​ไม่เห็น​จะ​มี​มิใช่​หรือ​”​ ​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ยัง​ไม่เข้าใจ​สถานการณ์​ที่เกิด​ขึ้น

มุม​ปากของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กระตุก​ ​นาง​รู้สึก​รำคาญ​ขึ้น​มา​เล็กน้อย​ ​”​เพียง​เพราะว่า​เรา​ไม่เห็น​พวก​มันตอ​นขา​มา​ ​ก็​ไม่ได้​หมายความว่า​ขากลับ​จะ​ไม่มี​ ​แมงมุม​ตัว​นั้น​จะ​ต้อง​ปิดตาย​ทางเข้า​สุสาน​เอาไว้​ใน​ระหว่าง​ที่​พวกเรา​อยู่​กันที่​นี่​เพื่อ​ตัดทาง​หนี​ของ​พวกเรา​แน่​ ​นี่​เป็น​วิธี​ที่​แมงมุม​ใช้​เพื่อ​วางกับดัก​จับ​เหยื่อ​ของ​ตัวเอง​”

“​ไม่มีทาง​ ​เป็นไปไม่ได้​หรอก​!​”​ ​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​เริ่ม​ส่งเสียง​ดัง​ ​แม้​พวกเขา​จะ​ปฏิเสธ​ ​แต่​จริงๆ​ ​แล้ว​พวกเขา​ก็​เชื่อ​ใน​คำอธิบาย​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​เพราะ​ถ้า​พวกเขา​ไม่เชื่อ​ ​พวกเขา​ก็​คง​ไม่​วาง​ย่าม​ของ​ตัวเอง​ลง​อีกครั้ง

ถึงอย่างไร​ ​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ก็​เป็น​มนุษย์​เหมือน​เรา​ๆ​ ​ดังนั้น​พวกเขา​ย่อม​กลัว​ตาย​เป็นธรรมดา

“​ถ้า​ที่​พี่​เว​่​ยพู​ดมา​เป็นความ​จริง​ ​เช่นนั้น​พวกเรา​…​ ​ก็​หมดหนทาง​รอด​แล้ว​มิใช่​หรือ​”

พวกเขา​ได้​เห็น​พลัง​ของ​ใยแมงมุม​ที่ว่า​นั่น​มา​แล้ว​ ​อีกทั้ง​ทางออก​ทุก​ทาง​ก็​น่าจะ​ถูก​แมงมุม​ที่ว่า​นั่น​ปิดตาย​ไป​แล้ว​ ​ต่อให้​พวกเขา​จะ​พยายาม​หนี​ ​ก็​คง​หนี​ไม่​พ้น

“​ทำไม​มัน​ถึง​ต้อง​ทำ​เช่นนี้​ด้วย​ ​ทำไม​ไม่​มาฆ​่า​เรา​ไป​เลย​ล่ะ​!​”​ ​ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​บางส่วน​โมโห​จน​ต่อย​ผนัง​ ​ถ้า​เผชิญหน้า​กันต​รง​ๆ​ ​พวกเขา​ย่อม​ไม่มีทาง​พ่ายแพ้​ให้​กับ​แมงมุม​แค่​ตัว​เดียว​แน่

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิด​กับ​ตัวเอง​ว่า​ ​ขนาด​เจ้า​ยัง​คิดออก​ ​แล้ว​มี​หรือ​ที่​แมงมุม​ตัว​นั้น​จะ​ไม่​คิด​เช่นนั้น​เหมือนกัน

“​ที่นี่​เป็น​สุสาน​หลวง​โบราณ​ ​และ​แมงมุม​ที่​อาศัย​อยู่​ที่นี่​ก็​อาจจะ​วิวัฒนาการ​ไป​แล้วก็​เป็นได้​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​ทั้ง​ทาง​ด้าน​จิตใจ​หรือ​ทาง​ด้าน​ร่างกาย​ของ​มัน​ก็ตาม​ ​จาก​ที่​พวกเรา​เห็น​ ​แมงมุม​ตัว​ที่ว่า​นี้​คง​ไม่ใช่​สิ่ง​ที่จะ​สามารถ​จัดการ​ได้​โดยง่าย​แน่​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เอ่ย​ต่อ​อย่าง​สบาย​ๆ​ ​ว่า​ ​”​มัน​รู้​ว่า​ถ้า​ทางออก​ทุก​ทาง​ถูก​ปิด​ ​พวกเรา​จะ​หิว​ตาย​อยู่​ที่นี่​ภายใน​เจ็ด​วัน​ ​ต่อให้​พวกเรา​รอดไป​ได้​ ​แต่​กระบอก​น้ำ​ก็​จะ​ว่างเปล่า​ ​และ​พวกเรา​ก็​จะ​ตาย​เพราะ​ขาด​น้ำ​อยู่ดี​ ​แล้ว​จากนั้น​มัน​ก็​จะ​ปรากฏตัว​ขึ้น​เพื่อ​ลิ้มรส​คนที​่​มัน​หมายตา​เอาไว้​”

ผู้ขับ​ไล่​วิญญาณ​ร้าย​ตัวสั่น​เมื่อ​ได้ยิน​ประโยค​สุดท้าย​ของ​นาง

แต่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​ลับ​มี​ปฏิกิริยา​ต่าง​ออก​ไป​ ​เขา​หัวเราะ​ออกมา​เบา​ๆ​ ​น้ำเสียง​นั้น​ยังคง​ไพเราะ​และสง่า​งาม​ ​จากนั้น​เขา​ก็​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​ติดจะ​รังเกียจ​ว่า​ ​”​มารยาท​บน​โต๊ะอาหาร​ของ​มัน​ช่าง​ไร้ค​วาม​งดงาม​สิ้นดี​ ​สิ่ง​ที่จะ​ทำตัว​โง่เขลา​เช่นนี้​ได้​เห็นที​คงมี​แต่​ปีศาจ​แมงมุม​เท่านั้น​ ​น่ารังเกียจ​จริงๆ​”

ทุกคน​ถึงกับ​พูดไม่ออก​…

เอ่อ​ ​นี่​ใช่​เวลา​มา​แสดงความคิดเห็น​เกี่ยวกับ​มารยาท​บน​โต๊ะอาหาร​หรือ​?​!

ทำไม​คน​คน​นี้​ถึง​ดูจะ​คิด​อะไร​ต่าง​ออก​ไป​จาก​พวกเขา​ล่ะ

เมื่อ​เห็น​สายตา​แปลก​ๆ​ ​ที่​ทุกคน​มอง​ไป​ยัง​องค์​ชาย​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จึง​ไม่มีทาง​เลือก​นอกจาก​กระแอม​ขึ้น​ ​แล้ว​เปลี่ยน​ประเด็น​ด้วย​การ​เอ่ย​ว่า​ ​”​สรุป​ก็​คือ​ตอนนี้​พวกเรา​ทำได้​เพียงแค่​ต้อง​เดินหน้า​ต่อ​เท่านั้น​ ​ห้าม​หันหลัง​กลับ​ ​และ​ยิ่ง​ไปกันได้​เร็ว​เท่าไร​ก็​ยิ่ง​ดี​เท่านั้น​”

“​แค่​พูด​น่ะ​มัน​ง่าย​”​ ​หนี​หู่​เหลือบมอง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​แล้ว​เยาะ​ว่า​ ​”​ถ้า​พวกเรา​จะ​ออกเดินทาง​ไป​ข้างหน้า​กันต​่อ​ ​เช่นนั้น​เจ้า​ลอง​มานำ​ทาง​ดู​ไหม​”

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท