บทที่ 745 จะเดินทางไกลแล้ว ซีคลายผนึกความทรงจำ!
กล่องสี่เหลี่ยม!
นางได้เห็นกล่องสี่เหลี่ยมแล้วหรือนี่!
ยามค้นหาในอาณาจักรนั้นก็ไร้ผล ในแดนบรรพโกลาหลก็ปราศจากเบาะแส แต่กลับได้เห็นกล่องสี่เหลี่ยมจากภาพสะท้อนอดีต!
ในภายหลัง กล่องสี่เหลี่ยมกลับไปอยู่ที่ภพเซียน!
สิ่งนั้นคือกล่องไม้สี่เหลี่ยมขนาดเล็กกว่าฝ่ามือ ภายในกล่องไม้ทั้งสี่ด้านล้วนมีลายสลักอันยากจะเข้าใจ ดูคล้ายอักขระจำนวนหนึ่ง และดูคล้ายอสูรรูปร่างประหลาด พิลึกพิลั่นเป็นที่สุด
กล่องสี่เหลี่ยมลอยกลับมาอย่างเงียบเชียบ มิได้สร้างความแตกตื่นให้กับสิ่งมีชีวิตตนใดในภพเซียน
หลังซีได้เห็นประกายทะมึนมากมายที่ส่องสว่างออกจากลายสลักบนกล่องสี่เหลี่ยม จนกล่องทั้งกล่องแทบกลายเป็นสีดำ
จากนั้น ภายใต้แสงสีดำที่ทาบทับลงมา ศพของบิดามารดา และคนในตระกูลของนางก็ลุกยืนกันหมด!
จากนั้น นางเห็นเส้นทางหนึ่งยืดออกจากกล่องสี่เหลี่ยม นำพาร่างของบิดามารดา และคนในตระกูลของนางก้าวขึ้นไปยังเส้นทางนั้น และจากภพเซียนไป!
“ไปไหนแล้ว?!”
นางอยากรู้ยิ่ง ทว่าหลังเส้นทางนั้นจากภพเซียนไปก็ไม่เหลือร่องรอยให้เห็นอีก!
ฟึ่บ!
เวลานั้น ภาพร่างเลือนรางชี้ไปทางที่ส่องแสงเจิดจ้า กฎระเบียบไหลเวียน เส้นทางแต่เดิมที่มองไม่เห็น บัดนี้ปรากฏอยู่เบื้องหน้าซีอย่างแจ่มชัด!
เส้นทางนั้นยาวเหยียด ทะลวงผ่านระบบดวงดาวมากมาย ซีมองอยู่เนิ่นนาน สุดท้ายนางเห็นกล่องสี่เหลี่ยมพาร่างของบิดามารดา และคนในตระกูลของนางหยุดฝีเท้าในดาราดวงหนึ่ง
ต่อมา แสงสีดำบนกล่องสี่เหลี่ยมหายไปจนหมด กลับมาอยู่ในสภาพราบเรียบไม่โดดเด่นดังเดิม ตกลงไปท่ามกลางซากศพ
ภาพเหตุการณ์จบลงตรงนี้
ภาพร่างเลือนรางก็หายไปจากข้างกายซี
ซีเห็นแล้วหัวใจไหวหวั่น ภาพที่ได้เห็นก่อนหน้านี้ติดอยู่ในหัวนาง เนิ่นนานไม่ยอมจางหาย ไม่สามารถสงบใจได้เลย
กล่องสี่เหลี่ยมกลับมาแล้ว เหตุใดถึงกลับมา
แล้วเหตุใดถึงต้องพาร่างของบิดามารดา และคนในตระกูลนางไปด้วย
หรือที่กล่องสี่เหลี่ยมกลับมาก็เพื่อนำร่างของบิดามารดา และคนในตระกูลนางไปโดยเฉพาะเลยหรือ
แล้วเหตุใดท้ายที่สุดถึงต้องหยุดลงในดาวดวงนั้นด้วย
นอกจากนี้ แสงสีดำที่ปะทุออกจากกล่องสี่เหลี่ยมนั่นคือพลังอันใด กล่องสี่เหลี่ยมถูกย้อมเป็นสีดำทั้งหมด พลังเช่นนั้นมีความเกี่ยวข้องกับพลังมืดมิดซึ่งอยู่เบื้องหลังดาบใหญ่สีโลหิตนั่นหรือไม่
แล้วในตัวนางมีสิ่งใดอยู่ ถึงดึงดูดดาบใหญ่สีโลหิตเข้ามา
ปริศนาเยอะเกินไป หัวนางในตอนนี้ว้าวุ่นไปหมด ว้าวุ่นอย่างยิ่งยวด ไม่เคยว้าวุ่นเช่นนี้มาก่อน!
เรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ เกินกว่าขอบเขตความเข้าใจของนางไปเสียส่วนใหญ่ จนนางรับรู้ไม่ไหว
“ใจเย็นก่อน!”
นางพยายามสงบอารมณ์ ตรึกตรองในทุกสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเรียบเรียงความคิด
ก่อนอื่น กล่องสี่เหลี่ยมมีความเกี่ยวข้องกับพลังมืดมิดเบื้องหลังดาบใหญ่โลหิตแน่นอน น่ากลัวว่าคงเพราะแสงสีดำที่ปะทุออกมาเมื่อครั้งกล่องสี่เหลี่ยมนำร่างของบิดามารดา และคนในตระกูลนางไปด้วยได้ดึงดูดพลังมืดมิดเข้ามา หรืออาจเป็นพลังมืดมิดที่เหลือค้างไว้
ข้อนี้อาจเป็นสาเหตุที่นางฉายภาพอดีตล้มเหลวก่อนหน้านี้ก็ได้
ต่อมา หากมิได้ภาพร่างเลือนรางคอยช่วย นางไม่มีทางมองเห็นภาพในอดีตเหล่านั้นแน่นอน
ที่กล่องสี่เหลี่ยมกลับมานำร่างของบิดามารดา และคนในตระกูลนางไปก็คงมิใช่เรื่องธรรมดา มิฉะนั้น กล่องสี่เหลี่ยมมิได้มีความจำเป็นต้องนำร่างของพวกเขาไปเลย ซ้ำยังต้องรุดหน้าไปยังระบบดวงดาวที่ห่างไกลปานนั้น…
ไกลเหลือเกิน นางรู้สึกเหมือนพ้นจากจักรวาลโกลาหลผืนนี้ไปแล้วด้วยซ้ำ
และสิ่งสำคัญที่สุดคือ นางได้เห็นดวงดาวที่มีสสารฝึกฝนจากภาพนั้นไม่น้อย เทียบกับสสารในแดนบรรพโกลาหลแล้วรังแต่จะยิ่งมหัศจรรย์กว่า!
นี่คือเหตุผลที่นางรู้สึกว่าดวงดาวที่กล่องสี่เหลี่ยมลงไปอยู่นั้น มันอยู่นอกจักรวาลโกลาหล
ในจักรวาลโกลาหลผืนนี้ ไม่มีอาณาจักรดวงดาวไหนมีสสารที่มหัศจรรย์ไปกว่าแดนบรรพโกลาหล!
ครานั้น ต้นบรรพจารย์จากแดนกำเนิดอันแท้จริงของความพิศวงลางร้ายบุกมาถึงแดนบรรพโกลาหล จนพวกเขาได้รู้ว่าในใต้หล้านี้หาได้มีจักรวาลโกลาหลเพียงผืนเดียว นอกจักรวาลโกลาหลก็ยังมีอาณาจักรอื่นอยู่
และแดนกำเนิดอันแท้จริงของความพิศวงลางร้ายก็อยู่นอกจักรวาลโกลาหลของพวกเขา
เรื่องนี้เข้าใจได้โดยไม่ต้องคิดให้มากความ
หากว่าแดนกำเนิดอันแท้จริงของความพิศวงลางร้ายอยู่ในจักรวาลโกลาหลของพวกเขาจริง ๆ เช่นนั้น จักรวาลโกลาหลของพวกเขาย่อมต้องตกอยู่ใต้อาณัติ ถูกความพิศวงลางร้ายยึดครอง
“ข้าต้องไปดูที่นั่นหน่อย!”
ซีครุ่นคิดเป็นเวลานาน จนตัดสินใจจะไปดูดวงดาวที่กล่องสี่เหลี่ยมหยุดอยู่ที่นั่น
ศพของบิดามารดา และคนในตระกูลของนางล้วนอยู่ที่นั่น เรื่องนี้คิดอย่างไรก็ไม่ธรรมดาแน่ นางต้องการล่วงรู้ความจริง
ส่วนเรื่องการฝึกฝน นางฝึกบนดวงดาวระหว่างทางได้เลย ดวงดาวเหล่านั้นสูงส่งกว่าแดนบรรพโกลาหล นางฝึกฝนด้วยดาวเหล่านั้นย่อมดีกว่าอยู่ต่อที่แดนบรรพโกลาหล และก้าวหน้าได้ไวกว่า
“ต้องไปแล้ว!” หญิงสาวเอ่ยเสียงเข้ม
บนตัวนางมีความลับยิ่งใหญ่บางอย่างอยู่ด้วย ซึ่งเกี่ยวข้องกับพลังมืดมิด นางจำต้องก้าวหน้าให้ไวที่สุด เช่นนี้จึงจะต่อกรกับพลังมืดมิดได้!
‘ท่านผู้นั้นคอยคุ้มครองอยู่ข้างกายข้า เปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายของข้า ก็คงเพราะต้องการให้ข้าก้าวหน้าขึ้นไว ๆ กระมัง…’ นางคิดต่อ
ท้ายที่สุด นางก็ตัดสินใจว่าจะไปจากจักรวาลโกลาหลผืนนี้ มุ่งหน้าไปยังดาราที่กล่องสี่เหลี่ยมอยู่
เช่นนี้ นางไม่เพียงแต่จะก้าวหน้าได้ไวขึ้น แต่ยังได้รับรู้ความลับของกล่องสี่เหลี่ยม และแน่ใจในสาเหตุที่กล่องสี่เหลี่ยมพาร่างของบิดามารดา และคนในตระกูลของนางไป
ซีรู้สึกได้ราง ๆ ว่าบิดามารดา และคนในตระกูลอาจฟื้นคืนชีพมาใหม่ สาเหตุที่กล่องสี่เหลี่ยมพาร่างของบิดามารดา และคนในตระกูลไปก็คงเพราะการนี้
มิฉะนั้น เหตุใดกล่องสี่เหลี่ยมถึงต้องลำบากลำบนถึงเพียงนี้?!
แน่นอนว่านี่เป็นเพียงความรู้สึกของนาง ความจริงเป็นเช่นไร นางจะรู้ได้ก็ต่อเมื่อไปถึงที่นั่น
“ไปเถิด”
หลังตัดสินใจได้ นางออกจากภพเซียน ติดต่อจ้าวแห่งตงชิวเพื่อบอกว่านางกำลังจะกลับไปแล้ว
จ้าวแห่งตงชิวติดต่อจ้าวแห่งดินแดนอื่น เปิดเส้นทางขึ้นในไม่ช้าจนซีได้กลับมายังแดนบรรพโกลาหล
นางบอกลาจ้าวแห่งตงชิวและจ้าวแห่งดินแดนอื่น ไปคราวนี้ ไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไร และเมื่อครั้งได้อยู่ในแดนบรรพโกลาหล จ้าวแห่งตงชิวและจ้าวแห่งดินแดนอื่นดูแลนางเป็นอย่างดี นางไปโดยไม่ลามิได้
“ระวังตัวด้วย!”
“แม้ว่ามีท่านผู้นั้นคอยคุ้มครองเจ้า แต่เจ้าก็ต้องระมัดระวัง อย่าได้หุนหันพลันแล่น!”
“สถานการณ์นอกจักรวาลโกลาหลเป็นอย่างไรยังไม่รู้ กอปรกับมีพลังมืดมิดที่เจ้าว่าอยู่ หากเจอเรื่องไม่ดี ห้ามนำตัวเองไปเสี่ยงภัยเด็ดขาด จะต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเองก่อน!”
จ้าวแห่งตงชิวและจ้าวแห่งดินแดนอื่นพากันกำชับซี
ได้อยู่กันมาระยะหนึ่ง พวกเขาต่างชื่นชอบในตัวซีมาก ซีนิสัยดี เป็นที่เอ็นดู
พวกเขาต่างนำยอดศาสตราโกลาหลและยาลูกกลอนอันล้ำค่าออกมากันนับคณา ให้ซีนำติดตัวไว้ เผื่อเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น
ซีซาบซึ้งใจเหลือแสน อย่างไรก็ไม่ยอมรับสิ่งที่จ้าวแห่งตงชิวและจ้าวแห่งดินแดนอื่นมอบให้ ก่อนหน้านี้ จ้าวแห่งตงชิวและจ้าวแห่งดินแดนอื่นช่วยนางไว้มากแล้ว
ทว่าจ้าวแห่งตงชิวและจ้าวแห่งดินแดนอื่นก็ยังยืนกรานให้ซีรับไว้
“ขอบคุณ!”
ถ้อยคำนับหมื่นต่างตกผลึกอยู่ในคำขอบคุณของซี สุดท้าย นางไปจากแดนบรรพโกลาหล
“ไปคราวนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะได้กลับมาเมื่อไร…”
ในการเดินทางข้างหน้านี้ นางจะได้สัมผัสกับพลังมืดมิดซึ่งสยดสยองเป็นที่สุด และต้องต่อกรกับมัน นี่มิใช่เรื่องง่ายเลย
และถึงคราวนางได้กลับมาจริง ๆ ก็ไม่รู้ว่าเป็นเมื่อไร…
“ความทรงจำช่วงหนึ่งของข้าถูกผนึก ควรคลายออกหรือไม่…”
ซีพึมพำเสียงเบา อยากจะคลายผนึกความทรงจำช่วงนั้น
นางกำลังจะไปแล้ว ซ้ำยังเป็นการเดินทางไกลแสนไกล นางไม่อยากมีเรื่องต้องเสียใจ จึงคิดอยู่ว่าควรจัดการก่อนไปดีหรือไม่
แต่นางมิกล้า นี่คือความทรงจำที่นางผนึกด้วยตนเอง รู้ดีว่ามิใช่เรื่องที่จัดการได้ง่าย ๆ มิฉะนั้น นางก็คงไม่ต้องผนึกความทรงจำตัวเองเช่นนี้
“ต้องคลาย มิฉะนั้น ข้าต้องเสียใจไปตลอดกาลแน่ ๆ…”
สุดท้าย นางตัดสินใจ คลายผนึกในช่วงเวลานี้
หากไม่คลายในยามนี้ รอจนคลายออกในภายหลัง เป็นไปได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างคงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว จนกลายเป็นเรื่องให้ต้องเสียใจไปตลอดกาล…
นางเค้นพลัง คลายผนึกความทรงจำ ปล่อยให้ความทรงจำช่วงนั้นกลับคืนมา!
หลี่จิ่วเต้า!
ชื่อนี้ผุดขึ้นมาในใจนาง!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")