บทที่ 750 มหาวาสนา สามารถแลกเปลี่ยนได้ทั้งหมด!
บรรพจารย์ฝูเปล่งแสงเจิดจ้า ยิ่งดูเหนือชั้นมากกว่าเดิม พลังบรรพจารย์เซียนแผ่กระเพื่อม ราวกับว่าเขาเป็นหนึ่งในใต้หล้า สามารถบงการทุกสรรพสิ่ง!
เพียงแค่เขาเปิดปากเอ่ยออกมาอย่างเรียบง่าย ภายในเสียงก็มีเต๋าแฝงอยู่ ประหนึ่งว่าตัวเขาเองนั้นคือมหาเต๋า ทุกวาจาราวกับเป็นกฎเกณฑ์
“ข้ามาตามบัญชาสวรรค์เพื่อมอบโชคชะตาให้! สิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ไม่แบ่งแยกสูงหรือต่ำ มีเพียงผู้เดียวที่จะสามารถก้าวไปยังเส้นทางใหม่ของหนทางแห่งการฝึกฝน!”
เขากล่าวอธิบายออกมา สิ่งมีชีวิตที่มารวมตัวกันมีจำนวนมากเกินไป เขาไม่สามารถแลกเปลี่ยนกับทุกคนได้ อย่างไรเสีย ‘สมบัติ’ ก็มีอยู่อย่างจำกัด
“มาดูกันเถิด ว่าผู้ใดคือผู้ที่ถูกลิขิตเอาไว้!”
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมสีหน้าเคร่งขรึม ปากพูดพึมพำออกมา ราวกับกำลังพยากรณ์อยู่
เสียงฟิ้วดังขึ้น มีแสงเจิดจ้าสว่างวาบขึ้นบนท้องนภา อักขระที่ดูลึกล้ำซับซ้อนปรากฏขึ้นก่อนตัวเป็นเส้นแสง พุ่งลงไปเบื้องหน้าสิ่งมีชีวิตตนหนึ่ง
“เจ้ากับข้านับว่ามีวาสนา ในเมื่อถูกสวรรค์เลือกโดยการส่งลำแสงลงมา ครั้งนี้เจ้าก็มีโอกาสในการแลกเปลี่ยนกับข้า โปรดก้าวมาเบื้องหน้าเพื่อทำการแลกเปลี่ยน”
บรรพจารย์ฝูแสดงท่วงท่าสง่างาม เคร่งขึมราวกับอยู่เหนือโลกหล้า สว่างพร่างพรายเกินไปจนน่าตื่นตะลึง ทุกคนต่างอดทอดถอนใจออกมาไม่ได้ นี่คือท่วงท่าของผู้ยิ่งใหญ่ไร้เทียมทาน!
ทว่ากิเลนเพลิงกลับอดมองด้วยความเหยียดยามไม่ได้ ต้องการจะขึ้นไปถีบบรรพจารย์ฝูสักครา
มันอยู่ในขั้นที่สองของขอบเขตโกลาหล ลูกไม้ของบรรพจารย์ฝูเมื่ออยู่ต่อหน้ามันล้วนไม่อาจปกปิดได้ ถูกมองออกอย่างรวดเร็ว ผู้ถูกสวรรค์เลือกอันใดกันไร้สาระ ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นกลโกงของบรรพจารย์ฝู
“ขอบคุณ ขอบคุณ!”
สิ่งมีชีวิตที่ถูกลำแสงเลือกกู่ร้องด้วยความดีใจ อดตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้
เขามาจากแดนเซียน ทั้งยังแข็งแกร่งไม่น้อย เป็นถึงขั้นยอดเซียน แต่ก็ยังคงอดดีใจอย่างถึงที่สุดไม่ได้เมื่อถูกรับเลือก ‘สมบัติ’ เหล่านั้นที่อยู่บนพื้น ล้วนแล้วแต่เป็นสมบัติล้ำค่าอย่างถึงที่สุดสำหรับเขา หากได้รับมันมาจะต้องมอบผลประโยชน์อันไม่อาจจินตนาการได้ให้กับตนอย่างแน่นอน!
สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ต่างอดมองด้วยความอิจฉาไม่ได้ ภายในใจต่างหวังว่าจะเป็นผู้ที่ถูกเลือกในครั้งต่อไป
ยอดเซียนผู้นั้นก้าวออกไปเบื้องหน้า ไม่กล้าจะเล่นเล่ห์แต่อย่างใด แม้ว่าบรรพจารย์ฝูจะไม่ได้กล่าวว่าต้องใช้ศาสตราที่ดีที่สุดของเขามาแลกเปลี่ยน แต่เขาก็ไม่กล้าทำเรื่องจกตา หยิบเอาศาสตราที่แข็งแกร่งที่สุดในตัวออกมาทำการแลกเปลี่ยน
“ให้ข้าอธิบายความสามารถของ ‘สมบัติ’ เสียก่อน หลังจากนั้น เจ้าค่อยตัดสินใจว่าจะทำการแลกเปลี่ยนหรือไม่”
บรรพจารย์ฝูอธิบายความสามารถของ ‘สมบัติ’ ทั้งหมดออกมา ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหลายต่างก็ตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น นี่นับว่าเป็นสมบัติล้ำค่าถึงที่สุดอย่างแท้จริง ทุกอย่างล้วนมีความสามารถสะท้านฟ้า!
อย่างเช่นดินโกลาหล สามารถให้กำเนิดทุกสรรพสิ่ง กระทั่งเมล็ดหญ้าธรรมดายังสามารถเติบโตกลายเป็นโอสถล้ำค่าสะท้านฟ้าได้
อีกหนึ่งตัวอย่างคือ น้ำพิสุทธิ์ไร้ราก ควบแน่นขึ้นจากแก่นแท้ฟ้าดิน ใช้เวลาร้อยล้านปีในการกลั่นออกมาสักหยด สามารถเพิ่มขอบเขตการฝึกฝนได้อย่างมาก ก้าวขึ้นสู่ขอบเขตที่สูงขึ้น!
หลังจากฟังคำอธิบายความสามารถของสมบัติเหล่านี้แล้ว ยอดเซียนผู้นั้นก็แสดงสีหน้ายุ่งยากออกมา เขาอยากได้พวกมันทั้งหมด ทว่าน่าเสียดายที่มีโอกาสแลกเปลี่ยนได้เพียงแค่ครั้งเดียว
ในที่สุด เขาก็เลือกดินโกลาหล
กระทั่งเมล็ดหญ้าธรรมดายังสามารถเติบโตเป็นโอสถระดับสะท้านฟ้า เขาคิดว่าดินโกลาหลนี้ดีกว่าสิ่งของอย่างยิ่ง ด้วยดินโกลาหลจะทำให้เขาสามารถปลูกโอสถล้ำค่าจำนวนมากได้อย่างไร้ที่สิ้นสุด มอบผลประโยชน์ในระยะเวลายืนยาว
“เจ้าสามารถทดลองดูได้ ให้ทุกคนเป็นพยานพิสูจน์ว่า คำพูดของข้าเป็นความจริง”
บรรพจารย์ฝูแย้มยิ้มแผ่วบาง
“ข้าเชื่อท่านผู้อาวุโส ไม่จำเป็นต้องทดลองแต่อย่างใด!” ยอดเซียนผู้นั้นเอ่ยออกมา
ดินโกลาหลเหล่านี้ เปล่งแสงโปร่งใส สามารถสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตอันอุดมสมบูรณ์กว้างใหญ่ไพศาลด้านในดินโกลาหลเหล่านี้ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่ของปลอม!
“ลองดูเถิด”
บรรพจารย์ฝูยืนกราน หลังจากนั้นก็หักกิ่งไม้จากต้นไม้ที่อยู่ใกล้เคียงออกมาปลูกลงบนดินโกลาหล
พรึ่บ!
แสงส่องสว่างเรืองรองออกมา กิ่งไม้แตกหนออย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียงไม่ถึงอึดใจมันก็เติบใหญ่กลายเป็นต้นไม้สูงตระหง่าน เต็มไปด้วยใบไม้สีเขียวขจี ขุมปราณชีวิตนั้นแข็งแกร่งจนแทบจะสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
“เจ้าสามารถให้คนอื่นก้าวขึ้นมาทดลองดูว่า ต้นไม้นี่กลายเป็นโอสถล้ำค่าจริงหรือไม่!”
บรรพจารย์ฝูหัวเราะออกมา ก่อนให้ยอดเซียนผู้นั้นเลือกใบไม้มาทำการทดสอบ
ยังต้องทดสอบอีกหรือ?
ยอดเซียนผู้นั้นคิดว่า สิ่งนี้ไม่จำเป็นต้องทดสอบแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าต้นไม้ใหญ่กลายเป็นโอสถล้ำค่าอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่เขาก็เข้าใจความต้องการของบรรพจารย์ฝู อีกฝ่ายต้องการจะพิสูจน์ความจริงของ ‘สมบัติ’ เหล่านี้
เขาทำได้แต่เพียงข่มกลั้นเด็ดใบไม้ส่วนหนึ่งออกมาอย่างไม่เต็มใจ ก่อนแจกจ่ายให้กับสิ่งมีชีวิตจำนวนไม่น้อย
หลังจากที่สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นได้รับใบไม้ไปแล้ว ต่างก็พากันนั่งขัดสมาธิลงบนพื้น กินใบไม้ลงไปพร้อมกลั่นพลังทันที
ร่างกายของพวกเขามีแสงเปล่งประกายออกมา ขณะเดียวกันภายในร่างก็ได้ยินเสียงแตกดังขึ้น ฝูงชนต่างสัมผัสได้ว่าพลังของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้พุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง!
“ทะลวงแล้ว! ขั้นมหาจักรพรรดิ ตอนนี้ถึงกับก้าวเข้าสู่ขั้นตี้หวง!”
“มีคนตรงนั้นอีก? กลายเป็นเซียนแล้วอย่างนั้นหรือ? ข้าสัมผัสได้ว่าบนร่างของเขาเหมือนกำลังเปล่งพลังเซียนออกมา!”
เสียงอุทานดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง สถานที่แห่งนี้พลันเดือดพล่าน เหล่าสิ่งมีชีวิตที่ได้กินใบไม้เข้าไปต่างเกิดความก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งล้วนแล้วแต่เป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่ ทำให้ทุกคนตื่นตะลึง!
สิ่งนี้ทำให้ดวงตาของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดทอประกายร้อนแรงมากยิ่งขึ้น สมบัติทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องจริง จริงจนไม่มีทางที่จะจริงไปมากกว่านี้ พวกเขาต่างเต็มไปด้วยความคาดหวังปรารถนา
หลี่จิ่วเต้าเองก็อดประหลาดใจไม่ได้ ช่างสมกับเป็นผู้ยิ่งใหญ่เสียจริง มาเพื่อมอบโชควาสนาการเปลี่ยนแปลงโดยแท้!
เขาเริ่มเกิดความอยากได้ขึ้นมาแล้ว หวังว่าตนจะได้รับโอกาสทำการแลกเปลี่ยนบ้าง
จะดินโกลาหล หรือจะน้ำพิสุทธิ์ไร้รากก็ดี ทำให้หัวใจที่ปลดปลงเรื่องการฝึกตนมาอย่างยาวนานเริ่มสั่นคลอน เขาสามารถใช้สิ่งของเหล่านี้ก้าวเดินไปบนเส้นทางการฝึกตนได้หรือไม่?
“มาเริ่มต่อเถิด”
บรรพจารย์ฝูเริ่มอีกครั้ง ลำแสงสาดส่องลงมายังยอดฝีมือเผ่ามนุษย์คนหนึ่ง อีกทั้งยังมีถึงลำแสงถึงสามเส้น
“ลำแสงสามเส้น โอกาสสามครั้ง ข้าหวังว่าเจ้าจะเลือกให้ดี”
เขาหัวเราะออกมา
ยอดฝีมือเผ่ามนุษย์ผู้นั้นไม่ลังเลแม้แต่น้อย รีบก้าวออกมาทำการแลกเปลี่ยน เขาคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าต้องการจะแลกเปลี่ยนสิ่งใดบ้าง
หลังจากนั้นบรรพจารย์ฝูก็ดำเนินการต่อ เลือกสิ่งมีชีวิตออกมาอย่างต่อเนื่อง ให้ก้าวมาด้านหน้าเพื่อแลกเปลี่ยน
ครั้งนี้เขาเตรียมสิ่งของมาเป็นจำนวนมาก แม้ว่าจะแลกเปลี่ยนออกไปแล้วไม่น้อย แต่ก็ยังเหลืออีกมากมาย
ส่วนสิ่งมีชีวิตที่ได้รับโอกาสแลกเปลี่ยน ทั้งหมดต่างตื่นเต้นถึงขีดสุด ไม่รู้ว่าบรรพบุรุษของตนทำบุญสั่งสมมากี่รุ่นจึงได้รับโชควาสนาครั้งใหญ่เช่นนี้!
สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ พากันมองด้วยความอิจฉา นี่เป็นวาสนาที่ถึงขั้นสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาได้!
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อได้รับ ‘สมบัติ’ เหล่านี้แล้ว พลังของตัวพวกเขาเองจะต้องแข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อแดนบรรพโกลาหลปรากฏขึ้นก็จะสามารถช่วงชิงโอกาสได้มากกว่าเดิม
‘ตื่นเต้นอันใดไร้สาระ! พวกเจ้าทั้งหมดกำลังถูกหลอกแล้ว!’
กิเลนเพลิงมองออกทุกสิ่งตั้งแต่ต้น เมื่อได้เห็นท่าทางตื่นเต้นของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้แล้ว มันก็เค้นเสียงออกจมูก หากไม่ใช่เพราะคุณชายยังอยู่ตรงนี้มันจึงไม่กล้าก่อเรื่อง มันคงตรงเข้าไปถีบหน้าบรรพจารย์ฝูด้วยกีบเท้าของมันนานแล้ว
เห็นบรรพจารย์ฝูแสร้งวางท่าใหญ่โตเช่นนี้แล้ว มันก็นึกรังเกลียดเป็นอย่างยิ่ง เกิดความรู้สึกอยากจะเหยียบหน้าของบรรพจารย์ฝูอย่างแรงกล้า
นอกจากนี้ มันเองก็ยังไม่เข้าใจอยู่บ้าง
กระทั่งมันยังสามารถมองลูกไม้เหล่านี้ของบรรพจารย์ฝูได้ ไม่ต้องกล่าวถึงคุณชายเลย
ทว่าคุณชายกลับมองดูด้วยความเพลิดเพลิน ทำให้มันรู้สึกไม่เข้าใจจริง ๆ
‘ความคิดของคุณชายไม่ใช่สิ่งที่ข้าสามารถคาดการณ์ได้!’
แม้มันจะไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่กล้าก่อเรื่องวุ่นวาย คุณชายต้องมีความคิดของตนเองอยู่แล้ว มันไม่กล้าก้าวก่ายแต่อย่างใด
“ผู้ที่ถูกสวรรค์เลือกในครั้งนี้ ถือว่ามีโชควาสนากับข้าอย่างใหญ่หลวง คนผู้นั้นสามารถแลกเปลี่ยนได้อย่างไม่จำกัดจำนวน จะแลกเปลี่ยน ‘สมบัติ’ ทั้งหมดไปก็ย่อมได้ ไม่รู้ว่าผู้ใดกันที่มีมหาวาสนากับข้า!”
บรรพจารย์ฝูกล่าวออกมา
หลังจากนั้นเขาก็เริ่มดำเนินการต่อทันที บนท้องฟ้าสูงปรากฏแสงสว่างไสวเจิดจ้ากว่าก่อนหน้าเป็นอย่างยิ่ง ถึงกับทำคนตาพร่าไม่อาจมองได้!
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
ลำแสงเจิดจ้าเส้นแล้วเส้นเล่าตกลงมาเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน ทั้งหมดล้วนแล้วแต่ตกลงบนร่างของหลี่จิ่วเต้า
ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดของบรรพจารย์ฝู สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ก็สามารถเข้าใจได้ว่าหลี่จิ่วเต้าคือผู้ที่มีมหาวาสนา!
“น่าอิจฉายิ่งนัก!”
“ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!”
สายตาของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดจับจ้องไปทางหลี่จิ่วเต้า สามารถแลกเปลี่ยน ‘สมบัติ’ ทั้งหมดได้ หลี่จิ่วเต้านับว่าโชคดีเกินไปจริง ๆ!
‘เป็นอย่างที่คาดไว้จริง ๆ’
ลั่วสุ่ยเอ่ยอย่างเย้ยหยันขึ้นมาในใจ สุดท้ายบรรพจารย์ฝูก็เผยหางออกมาแล้ว ก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเพียงแค่การปูบทเข้าจุดสำคัญเท่านั้น
เป็นเขาหรือ?
หลี่จิ่วเต้ารู้สึกเกินคาดอยู่บ้าง
“มาแลกเปลี่ยนกันเถิด สหายของข้า ระหว่างพวกเรานั้นมีมหาวาสนาอยู่!”
บรรพจารย์ฝูกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม