และขณะที่สมาคมวรรณศิลป์อ่านบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ
ทางคลังหนังสือซิลเวอร์บลูก็เริ่มจัดเตรียมรายละเอียดการตีพิมพ์และจัดจำหน่ายนิยายเรื่องนี้เช่นกัน
แน่นอนว่ายังรวมไปถึงการโปรโมตนิยายเรื่องนี้อย่างเป็นทางการด้วย
เดิมทีหลินเยวียนไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้
การโปรโมตเป็นเรื่องของบริษัท ฉู่ขวงไม่ยินดีออกหน้า
ทว่าหลินเยวียนนึกไม่ถึงว่าการโปรโมตหนังสือเรื่องใหม่นี้จะเกิดปัญหา…
แถมยังเกิดปัญหาใหญ่ซะด้วย!
ถึงจะบอกว่าเกิดปัญหาก็เถอะ แต่อันที่จริงปัญหานี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตัวนิยาย
และไม่ได้เกี่ยวข้องกับหลินเยวียน
ประเด็นหลักคือข้อความโปรโมตเรื่องบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศของคลังหนังสือซิลเวอร์บลูต่างหาก
ข้อความโปรโมตเหล่านี้เขียนไว้ว่า
‘ฉู่ขวงหวนคืนแดนแฟนตาซี เทียบเท่ามหากาพย์เทพปกรณัมบรรพกาล!’
‘หนังสือเรื่องใหม่ของฉู่ขวง บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ เทียบเทียมบรรพกาล’
‘ใครว่าเทพปกรณัมบนบลูสตาร์มีเพียงนิยายชุดบรรพกาล เจอหนังสือเรื่องใหม่ของฉู่ขวง บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ สักหน่อยเป็นอย่างไร !’
‘…’
เพียงแค่ไม่กี่ประโยคก็เรียกแตนได้ทั้งรัง!
ก่อนหน้านี้เคยเกริ่นไปแล้ว
บลูสตาร์มีรากฐานของเรื่อง ‘บรรพกาล’
สถานะของนิยายเรื่องนี้ในแวดวงประวัติศาสตร์น่าจะคล้ายคลึงกับ ‘ตำนานสถาปนาเทพยดา’ บนโลก
ความคุ้นเคยและความเข้าใจของใครหลายคนเกี่ยวกับเทพปกรณัมบนบลูสตาร์ล้วนมีต้นกำเนิดมาจากผลงานชิ้นนี้
การสืบทอดมาอย่างยาวนาน ส่งผลให้บรรพกาลกลายเป็นผลงานชิ้นเอกในใจของผู้คนนับไม่ถ้วน
หลายคนเติบโตมาพร้อมกับละครโทรทัศน์และอนิเมชันซึ่งถือกำเนิดจากผลงานชิ้นนี้!
ผู้คนเหล่านี้ คือแฟนคลับตัวยงของบรรพกาล!
ลำพังแค่จำนวนก็ชวนอกสั่นขวัญแขวนแล้ว!
แต่ในข้อความโปรโมตของคลังหนังสือซิลเวอร์บลู กลับนำบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศมาเทียบกับนิยายชุดบรรพกาล!!
มีหรือที่แฟนเรื่องบรรพกาลจะยอม
แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้!
ด้วยเหตุนี้เอง ผู้ชื่นชอบเรื่องบรรพกาลจากฉินฉีฉู่เยี่ยนล้วนโกรธเคืองเมื่อเห็นข้อความโปรโมตนี้!
‘ฉู่ขวงคนนี้จะเหิมเกริมเกินไปหรือเปล่า’
‘ข้อความโปรโมตนิยายตอนนี้ แต่ละอันมีแต่คำคุยโม้ซะสวยหรู ตอนแรกทุกคนแค่ขำๆ แล้วปล่อยผ่านไป ความจริงเป็นยังไงมีใครไม่รู้บ้าง ไม่มีอะไรมากไปกว่าพ่อค้าที่โอ้อวดสินค้าของตัวเองอย่างไร้เหตุผล ผลปรากฏว่าการโปรโมตหนังสือเรื่องใหม่ของฉู่ขวงคนนี้เป็นแค่การหลอกไถเงินคนอ่าน คิดว่าแฟนคลับเรื่องบรรพกาลไม่มีตัวตนหรือไง?’
‘ฉู่ขวงเก่งมากก็จริง แต่นี่คืออะไร มาบอกว่าหนังสือของเขาเทียบได้กับวรรณกรรมชิ้นเอกที่สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยโบราณอย่างบรรพกาลเนี่ยนะ?’
‘เหอะๆ ขอขำแป๊บ’
‘ลบข้อความโปรโมตพวกนี้เดี๋ยวนี้ อีกอย่าง คลังหลังสือซิลเวอร์บลูกับฉู่ขวงต้องออกมาขอโทษแฟนคลับบรรพกาลด้วย!’
‘กล้าบอกว่าเทียบได้กับบรรพกาล เอาอะไรมาเทียบก่อน?’
‘เอาเจ้าชายลูกสักหลาดมาเทียบ?’
‘เอากระบี่เทพสังหารมาเทียบ?’
‘เอาคนขุดสุสานมาเทียบ?’
‘ไม่ว่าจะเอาหนังสือของฉู่ขวงกี่เรื่องมากองรวมกันก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเทียบกับบรรพกาลหรอก!’
‘ถึงผมจะชอบผลงานของฉู่ขวง แต่ถ้าบอกว่าผลงานของฉู่ขวงเทียบได้กับบรรพกาล ก็ออกจะเกินจริงไปหน่อยไหม’
‘ด้วยความเคารพนะ ถ้ามาเจอบรรพกาล หนังสือทั้งหมดของฉู่ขวงรวมกันก็ไม่พอ’
‘…’
แฟนเรื่องบรรพกาลนับไม่ถ้วนวิพาษ์วิจารณ์ฉู่ขวงบนโลกออนไลน์!
ในนั้นรวมไปถึงผู้อ่านซึ่งเคยอ่านนิยายของฉู่ขวง!
ในฐานะผลงานซึ่งมีอายุหลายร้อยปี ผู้เขียนเรื่องบรรพกาลนั้นได้เลือนหายไปพร้อมกับสายน้ำแห่งประวัติศาสตร์อันยาวนาน
แต่…
จำนวนแฟนๆ ของผลงานชิ้นนี้ได้รับการสั่งสมพร้อมกับกาลเวลาที่ผ่านไปนั้นกลับมากจนน่ากลัว!
สำหรับคนเหล่านี้
เทพปกรณัมบรรพกาลนั้นหาที่เปรียบไม่ได้!
ในขณะนั้น
ฉู่ขวงและคลังหนังสือซิลเวอร์บลูถูกก่นด่าอย่างหนักหน่วง!
บนพื้นที่แสดงความคิดเห็นบนปู้ลั่วของฉู่ขวง จมอยู่ท่ามกลางคำสาปแช่งของแฟนเรื่องบรรพกาลในทันที
แม้แต่แฟนคลับของฉู่ขวงก็ยังนึกไม่ถึง
ฉู่ขวงมีเส้นทางในอาชีพอันราบรื่นมาตั้งแต่เปิดตัว ต่อให้ถูกแฟนคลับของตนเองลุกฮือขึ้นตำหนิบ้างก็ตาม ทว่าในครั้งนี้กลับถูกแฟนคลับบรรพกาลปิดล้อม?
ทันใดนั้นเอง
แฟนคลับของฉู่ขวงพลันเดือดดาลขึ้นมาเช่นกัน!
‘พวกผีบ้า กล้าดียังไงมาด่าเจ้าแก่ฉู่ขวง?’
‘แฟนคลับบรรพกาลกลุ่มนี้สมองไว้ที่บ้านหรือเปล่า ข้อความโปรโมตเป็นแผนของคลังหนังสือซิลเวอร์บลู เกี่ยวอะไรกับเจ้าแก่ฉู่ขวงด้วย?’
‘ให้เจ้าแก่ฉู่ขวงขอโทษ? ไม่ใช่พวกคุณที่ต้องขอโทษเขามากกว่าหรือ?’
‘คิดว่าเจ้าแก่ฉู่ขวงไม่มีแฟนคลับหรือไง?’
‘แฟนคลับบรรพกาลมาเอาอะไร ถ้าเทียบเรื่องจำนวนคนอ่านจริงๆ จำนวนแฟนคลับของฉู่ขวงน้อยกว่าพวกคุณหรือไง!’
‘ฉันนี่หัวร้อนเลย เจ้าแก่ฉู่ขวงเป็นใคร แฟนเรื่องบรรพกาลอย่างพวกคุณถึงมาเหวี่ยงใส่แบบนี้?’
‘พี่น้องทุกคน เตรียมออกศึก!’
‘ตั้งทัพประจัญบานกับแฟนคลับบรรพกาล!’
‘พวกคุณอวยว่าบรรพกาลดีเลิศเบอร์นั้น แต่ทำไมไม่ยักเห็นสมาคมวรรณศิลป์พยายามโปรโมตเลย’
‘ไม่ต้องบอกว่าข้อความโปรโมตนี้คลังหนังสือซิลเวอร์บลูเป็นคนเขียนหรอก ต่อให้เป็นความตั้งใจของฉู่ขวงเองแล้วยังไง?’
‘ดิฉันขำค่ะ โลกวรรณกรรมประเมินว่าบรรพกาลยังแตะไม่ถึงระดับผลงานชิ้นเอกใช่ไหมล่ะ แต่นิทานของเจ้าแก่ฉู่ขวงเป็นบทเรียนที่นักเรียนบนบลูสตาร์ต้องอ่าน หลังจากนี้อีกหลายร้อยปีก็ยังมีคนอ่าน!’
‘…’
อย่าเพิ่งมองว่าแฟนคลับของฉู่ขวงเรียกเขาว่า ‘เจ้าแก่’ ทุกคำ
อันที่จริงสถานะของฉู่ขวงในใจของแฟนคลับเหล่านี้สูงมาก!
พวกเขาโมโหที่ฉู่ขวงเขียนให้ปี้เหยาและปัวโรต์ตาย แต่นั่นเป็นเรื่องภายในบ้าน
แฟนคลับเรื่องบรรพกาล ไม่ใช่คนในบ้านพวกเขา!
คนเหล่านี้ตำหนิฉู่ขวง แฟนคลับของฉู่ขวงย่อมไม่ทน!
ทันใดนั้นเอง โลกออนไลน์กลายเป็นสมรภูมิรบระหว่างแฟนคลับบรรพกาลและแฟนคลับฉู่ขวง!
แพล็ตฟอร์มสนทนานับไม่ถ้วน เช่น เว็บบอร์ด กระทู้ โมเมนต์ ฯลฯ ล้วนเต็มไปด้วยการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่าย…
ในขณะเดียวกัน
ก็เกิดความขัดแย้งในบรรดาผู้สังเกตการณ์
และเมื่อสถานการณ์ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วแฟนคลับของเซี่ยนอวี๋ก็ทนไม่ไหวเช่นกัน
‘ทางฉู่ขวงเหมือนจะถูกแฟนคลับบรรพกาลเล่นแล้ว?’
‘ฉันไปส่องมา แฟนคลับบรรพกาลเหมือนจะเยอะอยู่นะ ’
‘นิยายชุดบรรพกาลออกมาเป็นร้อยปี มีวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องตั้งมากมาย แฟนคลับจะเยอะก็เป็นเรื่องปกติ เพราะคนเหล่านั้นไม่ใช่แฟนคลับของนักเขียนคนใดคนหนี่ง แต่เป็นแฟนคลับของวัฒนธรรมบรรพกาลไปแล้ว’
‘งั้นยังต้องรออะไรล่ะครับบบ’
‘ก็ส่งกองกำลังพันธมิตรไปช่วย’
‘ด้วยความสัมพันธ์ของฉู่ขวงกับเซี่ยนอวี๋ พวกเราจะไม่ช่วยคงไม่ได้’
‘ไม่ต้องรอให้พ่อเพลงอวี๋บอกหรอก พ่อเพลงอวี๋เป็นบุคคลสาธารณะ เขาไม่พูดอยู่แล้ว พวกเราออกโรงเองเลยดีกว่า’
‘ตอนนั้นเรื่องต่อโคลงกลอน ฉู่ขวงกับเซี่ยนอวี๋ก็ปกป้องกันและกันอยู่หลายครั้ง’
‘…’
ไม่กี่ชั่วโมงผ่านไป แฟนคลับของเซี่ยนอวี๋ ก็เข้าร่วมสงครามคำบริภาษกันเป็นวงกว้าง!
และในคืนเดียวกัน
แฟนคลับของอิ่งจื่อก็ออกโรง!
อย่าลืมว่าการ์ตูนเรื่องเจ้าชายลูกสักหลาด นั้นมีอิ่งจือเป็นผู้เขียน!
ทุกคนต่างรับรู้กันอย่างถ้วนทั่วถึงความสัมพันธ์ของอิ่งจือและฉู่ขวง
เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อทั้งสามมีปฏิสัมพันธ์กันไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้ง มีใครไม่รับรู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาบ้าง
ดังนั้นต่อให้อิ่งจือไม่เอ่ยปาก แฟนคลับของอิ่งจือย่อมออกตัวเป็นปากเป็นเสียงให้แทน
ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องนี้…
แฟนคลับบรรพกาลเหล่านี้ยังด่าว่าเจ้าชายลูกสักหลาดไม่มีค่าให้เอ่ยถึง
ผู้เขียนการ์ตูนเจ้าชายลูกสักหลาดอย่างอิ่งจือย่อมพลอยถูกลูกหลงไปด้วย
ประหนึ่งเป็นกลองดินปืนแห้ง จู่ๆ ก็ไปแตะโดนสะเก็ดไฟเข้า จนระเบิดครอบคลุมไปทั่วทุกหัวระแหง!
ไม่นาน
คลังหนังสือซิลเวอร์บลูก็ทำอะไรไม่ถูก!
ผู้รับผิดชอบการโปรโมตเรื่องบันทึกการเดินทางสู่บูรพาทิศ ยิ่งตกใจจนหน้าซีดเผือด …
การโปรโมตหนังสือเรื่องใหม่ของฉู่ขวง นั้นมีภาพลักษณ์ของความฮึกเหิมมาโดยตลอด
นี่คือวิธีโปรโมตหนังสือใหม่ของฉู่ขวงซึ่งพวกเขาทำมาโดยตลอด
ใครจะรู้เล่าว่า ในครั้งนี้กลับไปกระตุ้นโทสะแฟนคลับบรรพกาลเสียแล้ว!
ผู้รับผิดชอบตัวสั่นเทิ้มขณะเข้าไปหาบรรณาธิการบริหารหลี่ว์เป่ย เอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ “จะให้ผมลบข้อความโปรโมตที่พูดถึงนิยายชุดบรรพกาลออกไหมครับ”
เรื่องนี้ร้ายแรงเกินไป!
นับตั้งแต่ฉู่ขวงเปิดตัว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกวิพากษ์วิจารณ์หนักหน่วงเช่นนี้!
ถ้าหากจัดการได้ไม่ดี เรื่องนี้จะส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของฉู่ขวงอย่างรุนแรง…
“อยู่เฉยๆ ไปก่อน”
แววตาของหลี่ว์เป่ยเย็นชา
เรื่องนี้ไม่ง่าย
แฟนคลับของบรรพกาลเห็นข้อความโปรโมตในทำนองนี้แล้วไม่พอใจ ย่อมเป็นสิ่งที่เข้าใจได้
แต่เรื่องนี้กลับกลายเป็นประเด็นถกเถียงไปทั่วอินเทอร์เน็ตในช่วงเวลาสั้นๆ แน่นอนว่าต้องมีคนเทน้ำมันราดบนกองเพลิง
หัวข้อส่วนใหญ่ซึ่งกลายเป็นประเด็นร้อนอย่างรวดเร็วทั่งโลกออนไลน์ ล้วนมีเงาของบัญชีซึ่งได้รับเงินค่าจ้างคอยกำหนดจังหวะ
เป็นคนที่ไม่ชอบฉู่ขวง
และเป็นคนที่ไม่ชอบคลังหนังสือซิลเวอร์บลู
แต่มีการเคลื่อนไหวหนึ่งซึ่งคนเหล่านี้ไม่รู้!
การโปรโมตในลักษณะนี้ของคลังหนังสือซิลเวอร์บลู อันที่จริงเกี่ยวข้องกับข่าวลือจากทางสมาคมวรรณศิลป์…
หลังจากขบคิดอย่างเงียบเชียบอยู่ครู่หนึ่ง หลี่ว์เป่ยจึงกดต่อสาย
เขาโทรศัพท์หาฉู่ขวง
เมื่อต่อสายติด หลี่ว์เป่ยเอ่ยขึ้น
“อาจารย์ฉู่ขวง ต้องขอโทษด้วยครับที่ข้อความโปรโมตของทางเราทำให้คุณพลอยโดยหางเลขไปด้วย”
“ไม่เป็นไรครับ”
หลินเยวียนตอบ
ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขาเพิ่งได้ข่าวเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวบนอินเทอร์เน็ต หลังจากติดต่อกับจินมู่
หลี่ว์เป่ยถามหยั่งเชิง “งั้นให้ทางเราแก้ไขข้อความโปรโมตดีไหมครับ?”
หลินเยวียนตอบ “ไม่จำเป็นครับ”
หลี่เป่ยคลี่ยิ้ม “เข้าใจแล้วครับ”
นี่แหละคือฉู่ขวง
ฉู่ขวงผู้ซึ่งกล้าประชันวรรณกรรมในวงการนิทานแบบหนึ่งต่อเก้า!
