ตอนที่ 1168 สกุลเหย่
หวังไคที่เห็นภาพวาดก็ได้แต่ยืนตัวนิ่งแข็งค้างอยู่กับที่หน้าตาเหลือเชื่อ หลังจากเงียบไปนานทันใดนั้นมันก็ตะโกนร้องออกมา ออกเดินทางกันอีกครั้งเถอะ!
สาเหตุที่ภาพวาดแผนที่ที่โผล่ขึ้นมาทำให้หวังไคตื่นเต้นอย่างมากเพราะว่ามันเป็นแผนที่พิเศษแม้ว่าภาพวาดนั้นจะไม่ได้มีขนาดใหญ่ แต่มันมีการกำหนดจุดข้อมูลไว้เป็นจำนวนมากจนแน่นไปหมด แม้แต่จุดที่ชูฮันและหวังไคเดินทางผ่าน เส้นทางที่ใช้ สถานการณ์ที่เจอ ทุกอย่างถูกบันทึกลงไว้อย่างชัดเจนและแม่นยำ
ทุกช่องทางของสถานที่ภายในุสสานถูกแสดงออกเส้นทางในการเดินทางไปหุบเขาหยาง มีรายละเอียดเส้นทางบ่งบอกภายในสุสานทั้งแปดของตระกูลลึกลับ แม้กระทั่งกำแพงที่สลักเทพีท้องทะเลก็ยังถูกบันทึกไว้!
และก็เป็นอย่างที่ชูฮันคาดไว้ทั่วทั้งหุบเขาาหยางนั้นเป็นเส้นทางเดินเส้นทางเดียว เมื่อเข้าไปในหนึ่งในสุสานทั้งแปดแล้ว มันจะมีทางออกเพียงทางเดียวเท่านั้นหรือไม่ก็ออกมาไม่ได้อีกเลย ซึ่งเส้นทางทั้งแปดนั้นจะมาบรรจบกันที่เดียวที่ทางออกจุดเดียว
มันแปลกมากบนภาพวาดนี้ ทะเลสาบและกำแพงลึกลับมีตัวอักษรที่ครุมเครือสลักอยู่…เป็นเพียงแค่วงกลมธรรมดา ไม่มีอะไรขีดเขียนไว้
นายเจออะไรแปลกๆบ้างมั้ย? จู่ๆชูฮันก็ส่งเสียงถามขึ้นมา เสียงที่ใช้นั้นเย็นชาไม่น้อย
อะไร? หวังไคงุนงง มันสัมผัสได้ถึงกระแสอารมณ์ของชูฮันและแสดงออกมาด้วยความกลัวที่แฝงอยู่
คำบนภาพวาดแผนที่ ชูฮันพูดพร้อมเอื้อมมือไปหยิบหนังสือซึ่งอยู่ในกล่องเหมือนกันขึ้นมาพลิกดู
หวังไคตะลึงกระพริบตาปริบๆอย่างไม่อยากเชื่อ ไม่ใช้ตัวอักษรของตระกูลลึกลับ! บางตัวใช้บางตัวไม่ใช่ ชูฮันเปิดหนังสือออกพร้อมกวาดสายตาสำรวจ หากก็ไม่เจอรายละเอียดอะไรที่แตกต่างออกไป ตัวอักษรในหนังสือนั้นก็มีตัวอักษรผสมกัน ทั้งตัวที่เขาคุ้นเคยและไม่รู้จัก พวกนี้คือลักษณะของตระกูลลึกลับที่ชูฮันไม่เคยรู้
จากนั้นหวังไคก็หยิบสิ่งสุดท้ายในกล่องออกมามันคือปากกาที่หวังไคเองก็ไม่รู้ว่าจะเอาไปใช้ทำอะไรได้ หวังไคกดปุ่มบนตัวปากกาทันที หลังจากนั้นก็มีลพแสงสีจ้าแสดงระเบิดออกมาอย่างรวดเร็ว
มีของหวังไคเผลอสั่นอย่างตกใจ ชูฮัน! ดูนั้น!
ชูฮันเบนสายตามองไปตามตรงจุดที่มีแสงสว่างวาดขึ้นที่มุมขวาด้านล่างของทั้งแผนที่มันมีชื่อหนึ่งปรากฏขึ้น ซึ่งพวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
เหย่หยงอัน… หวังไคอ่านชื่อที่ปรากฏขึ้นมาเป็นระยะๆ จากนั้นก็เหล่ตาไปทางชูฮัน เหย่หยงอัน? ใครกัน? ชูฮันขมวดคิ้วอย่างสงสัย เห็นได้ชัดว่าภาพวาดแผนที่นี้เป็นของคนที่ทำการสร้างสุสานขึ้นมา…
จู่ๆชูฮันก็เงียบเสียงไปตาพลันเบิกกว้างโตและอุทานร้องออกมาด้วยเสียงตกใจจัด เหย่?!
เอ่อ? หวังไคทั้งตกใจและไม่เข้าใจ
เขาเป็นคนสกุลเหย่! ชูฮันพักหอยหายใจเพื่อทำความเข้าใจกับตัวเอง เหย่ หยงอัน สกุลเหย่ คนที่สร้างสุสานขึ้นมาเพราะมันมีการออกแบบที่น่าทึ่งเต็มไปหมด และหลักการที่ยุคหลังสมัยใหม่มากมายที่ถูกนำมาใช้ตั้งแต่เว
าพันปีก่อน!
เพราะฉะนั้น… หวังไคพยักหน้าทว่าจะยังไม่เข้าใจเท่าไหร่ แต่เหย่โม่ได้ตายไปนานแล้ว ทำไมนายต้องตื่นเต้นขนาดนี้?
นายจำเหย่โม่ได้มั้ย? ชูฮันตื่นเต้นมาก เหย่โม่คือัจฉริยะที่ไร้ข้อบกพร่อง เขาใกล้ชิดกับตระกูลลึกลับเสี่ยว แต่ทำไมเหย่หยงอันที่สร้างหุบเขาหยางขึ้นถึงตกอยู่ในสภาพนี้?
แล้วพวกเทคโนโลยีต่างๆมันมาจากไหนกัน? มันเป็นไม่ได้ที่จะสร้างทั้งหมดขึ้นมาด้วยตัวเอง? ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงมีฝีมือเหนือใครไปแล้ว?
แต่ถ้าเหย่โม่เป็นลูกหลานของเหย่หยงอันละ?
ทั้งจะเปลี่ยนไปทันที!
สถานการณ์ถูกนำเสนอออกเป็นสองประเด็นที่ชัดเจนหนึ่งคือใครก็ตามที่สร้างหุบเขาหยินหยางขึ้นมาหาทางหนีออกไปได้ ประเด็นที่สองคือลูกหลานของคนที่สร้างอาจจะยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้!
สกุลเหย่!
เรื่องแรกมันไม่ใช่ตระกูลลึกลับแต่ใกล้ชิดกับตระกูลลึกลับ ควบคุมเทคโนโลยีทั้งหมด!
แม่งเอ๊ย! หลังจากชูฮันคิดอยู่สักพักทันใดนั้นเขาก็ตะโกนออกมา เหย่โม่เองก็ตายไปแล้ว!
หวังไคพยักหน้าในที่สุดก็เริ่มเข้าใจบางส่วนของคำพูดของชูฮัน เขาทำการคาดเดา นายก็รู้ว่าเสี่ยวชีนั้นอยู่ที่ไหน เขามีความเกี่ยวข้องกับเหย่โม่ แล้วอีสองละ ตระกูลเกากับตระกูลป่าย? ไม่แน่ว่าตระกูลลึกลับอาจจะสนิทสนมกับสกุลอื่นด้วย ลูกหลานของเหย่หยงอันอาจจะไม่ใช่เหย่โม่!
ใช่ป่ายหวีเนอเองก็เคยอยู่ที่ห้องใต้ดินของคฤหาสน์เหย่โม่ ฉันบอกแล้ว! บอกแล้ว! ชูฮันไม่ได้ยินอะไรจากหวังไค ตอนที่เธอหยิบอาวุธของเหย่โม่มานั้นไม่การสุภาพเลยสักนิด เหย่โม่เองก็เห็นกาารกระทำของเธอแต่กลับไม่ได้ถูกตำหนิหรือปฏิเสธอีก!
