เสี้ยวเถียนฮวาไม่ได้หลอก นอกจากชมเฉินชางจนเกินจริงแล้วเรื่องอื่นก็คือความจริง รวมไปถึงเรื่องที่ไปเจว๋ซานก็คือเรื่องจริง คำขอพรก็เป็นเรื่องจริง เมื่อปีก่อนเธอไปขอพร ครั้งนี้เธอไปแก้บน
เสี้ยวเถียนฮวาไม่ได้งมงายเรื่องอาจารย์ลัทธิเต๋าอะไรนั่น แต่จะอย่างไรก็มีความหวาดกลัวอยู่บ้างจึงไปถวายหมูสดเพื่อทำความดี
ส่วนเรื่องอาจารย์จาง เสี้ยวเถียนฮวาทำเพียงยิ้มให้ อาจารย์ลัทธิเต๋าคนนั้นมีฝีมือจริงหรือเปล่า? เธอก็ไม่รู้! แต่บางครั้งก็มีคนเชื่อเขา นักพรตเต๋าเหล่านั้นไม่รู้จักทำอย่างอื่น แต่พูดเก่งมาก ทุกครั้งที่ตนไปเขามักจะหาทางเอาเงินจากกระเป๋าเธอได้เสมอ…
นี่ทำให้เสี้ยวเถียนฮวารู้สึกนับถืออยู่บ้าง!
ความจริงที่เธอพูดมากขนาดนี้เพราะต้องการโฆษณาให้เฉินชาง! ด้วยเหตุนี้จึงยอมเปลืองคำพูดมากมาย
นี่เหมือนกับอาจารย์เต๋าคนนั้นหรือ? อาจร้ายกาจกว่าด้วยซ้ำ!
ไม่ใช่ว่าได้รับการสืบทอดเรื่องลึกลับมาจากคนอื่นหรือไง?
การสร้างกระแสและการโฆษณานี้สำคัญมาก ต่อให้คุณเป็นคนมีความสามารถจริงๆ แต่คนมีความสามารถในสังคมมีไม่น้อย ถ้าคุณไม่แสดงออกมา ก็ไม่ถึงคราวคุณสักที!
ยิ่งเป็นคนมีเงินก็ยิ่งเชื่อในสิ่งลึกลับที่จับต้องไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง หากคุณพูดกับเธอเช่นนี้ ในใจของอีกฝ่ายจะต้องรู้สึกว่าสุดยอดมากจริงๆ
เธอพูดโม้จนลึกลับขนาดนี้แล้วย่อมต้องไปปรึกษากับเฉินชางให้ดี ห้ามเผยช่องโหว่ออกมาเป็นอันขาด!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสี้ยวเถียนฮวาก็รีบติดต่อหาเฉินชางทันที
เฉินชางเพิ่งจะคุยโทรศัพท์กับน้องชายเสร็จก็เห็นหน้าจอโชว์ชื่อเสี้ยวเถียนฮวา เขาลังเลอยู่สามวินาที…ในสามวินาทีนี้เขาคิดอะไรเยอะมาก และคิดไปไกลมาก คิดไกลถึงชื่อของลูกในอนาคตเลยทีเดียว เรื่องดีคือหลังจากนี้ไปจะได้กินหมูไม่ต้องจ่ายเงิน เรื่องร้ายก็คืออาจจะได้นอนอาบขี้หมู…
เขารับโทรศัพท์ ลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูดอย่างไม่สบายใจนัก “สวัสดีครับ? พี่เสี้ยว? มีธุระอะไรหรือ?”
เสี้ยวเถียนฮวาหัวเราะ “เสี่ยวเฉิน ฉันมีธุระจะคุยกับคุณหน่อยค่ะ!”
เสี้ยวเถียนฮวาเล่าเรื่องนี้ให้เฉินชางฟังจนหมดเปลือก! หลังจากฟังจบเฉินชางก็ตื่นตะลึงไปทันที! ทว่าข้อมูลมากเกินไป เขาต้องย่อยข้อมูลให้ดีสักหน่อย!
น้ำเสียงของเสี้ยวเถียนฮวาฟังดูลึกลับและน่าเชื่อถือ แม้แต่เฉินชางก็ยังเชื่อไปถึงเจ็ดแปดส่วน!
ทำไมผมไม่รู้เลยว่าตัวเองสุดยอดขนาดนี้?
ผ่านไปนานเฉินชางจึงพูดขึ้นว่า “พี่เสี้ยว…นี่คุณ…”
เสี้ยวเถียนฮวาหัวเราะออกมาทันที “ไม่เป็นไรหรอก เรื่องอื่นคุณไม่ต้องสนใจ คุณรับผิดชอบการออกแบบไปก็พอ เรื่องอื่นให้ฉันรับผิดชอบเอง พรุ่งนี้ฉันจะไปพูดกับจางจื้อซินสักหน่อย”
“ใช่แล้ว ส่วนเรื่องราคาน่ะ ฉันคิดแล้วค่าออกแบบหนึ่งแสนหยวน ส่วนค่าผ่าตัด…คุณจะให้คนอื่นผ่าตัดก็ได้ หรือจะทำเองก็ได้ ได้ทั้งนั้น! พวกผู้หญิงกลุ่มนั้นมีเงินไม่น้อย เสี่ยวเฉิน คุณต้องสู้ๆ นะคะ! อย่าได้ยั้งมือเด็ดขาด”
เมื่อได้ยินคำพูดของเสี้ยวเถียนฮวา เฉินชางก็รู้สึกสงสารเศรษฐีนีเหล่านั้นขึ้นมาจับใจ ในสมองมีคำพูดหนึ่งปรากฏ โตมาจากรากเดียวกันล้วนเป็นเพื่อนสนิทกันทั้งนั้น!
แต่…เฉินชางถูกเสี้ยวเถียนฮวาพูดจาโน้มน้าวจนใจอ่อน
อย่างไรเสียเสี้ยวเถียนฮวาทำเช่นนี้ก็เพื่อช่วยเหลือตน เขาคิดครู่หนึ่งจึงกล่าวไปว่า “พี่เสี้ยว ขอบคุณมากครับ!”
เสี้ยวเถียนฮวาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวเฉิน ขอบคุณฉันทำไม ฉันทำแบบนี้เพราะมีประโยชน์กับฉันด้วย ฉันพาพวกหล่อนมาผ่าตัด คุณคิดดูสิ พวกหล่อนจะไม่รู้สึกขอบคุณฉันหรือ? เรื่องของธุรกิจมันก็เป็นแบบนี้แหละ ได้ผลักดันคุณ แล้วฉันก็ได้สร้างน้ำใจกับคนหลายคน ต่อไปมีอะไรก็คุยกันได้”
“เมืองอันหยางไม่ใช่สถานที่ใหญ่โตอะไร พี่เสี้ยวของคุณพอมีความสามารถอยู่บ้าง!”
ในจุดนี้เฉินชางเชื่อเลยละ! ถ้าไม่มีความสามารถจะกล้ามาปาขี้หมูใส่คลินิกจางจื้อซินหรือ?
เฉินชางพยักหน้า “ถ้างั้นขอบคุณพี่เสี้ยวมากนะครับ เดี๋ยวพวกเราเจอกันตอนกลางวันเถอะ ผมจะเข้าไปตอนกลางวัน”
ทั้งสองนัดสถานที่กัน ตกลงว่าจะไปเจอกันที่คลินิกศัลยกรรมจื้อซินตอนกลางวัน
……
……
เสี้ยวเถียนฮวายังรู้สึกไม่วางใจจึงโทรหาจางจื้อซินและเล่าเรื่องให้ฟังโดยตรง แต่เธอไม่ได้เล่าอะไรมากมาย พูดแค่ว่าให้จางจื้อซินช่วยสนับสนุนเฉินชาง ช่วยเขาทำเรื่องนี้ให้ดี แล้วต่อไปเธอจะแนะนำลูกค้าให้เขา
จางจื้อซินได้ยินคำพูดนี้จะต้องดีใจแน่นอน!
เรื่องดีๆ แบบนี้ใครจะปฏิเสธได้บ้าง?
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสนับสนุนเฉินชางเลย ต่อให้ต้องนับถืออีกฝ่ายเป็นบรรพบุรุษน้อยผมก็ยินดี!
จางจื้อซินคิดไปคิดมา สุดท้ายจึงคิดจะสร้างภาพลักษณ์ให้เฉินชาง!
กระทั่งให้สวีโหรวจัดชุดราคาแพงให้เฉินชางชุดหนึ่งเลยทีเดียว!
ตอนกลางวัน! เฉินชางเพิ่งเดินเข้ามาที่ประตูคลินิกศัลยกรรม สวีโหรวก็รีบพาเขาขึ้นไปที่ชั้นสองทันที “หมอเฉินคะ หมอจางรอคุณอยู่ค่ะ”
เฉินชางมีสีหน้างุนงง
จางจื้อซินเห็นเฉินชางมาแล้วก็มองไปด้วยสีหน้ายินดี “คุณมาจนได้ บรรพบุรุษน้อยของผม!”
เฉินชางรีบเดินห่างออกไปทันที พูดด้วยสีหน้าระแวง “อาจารย์จาง พวกเราไม่ใช่ญาติไม่ใช่ครอบครัว อย่ามาเรียกผมว่าบรรพบุรุษอะไรนั่นเลย…ถ้าผมตายไปคุณคงจ่ายเงินไม่ถึงหนึ่งเฟินแน่นอน มรดกของผมคุณก็สืบทอดไม่ได้นะครับ!”
จางจื้อซินโกรธจนตบหลังเฉินชางไปครั้งหนึ่ง “เด็กคนนี้นี่! ผมจะบอกคุณให้ คุณเจริญรุ่งเรืองแล้ว!”
เฉินชางรู้สึกสงสัย “เจริญรุ่งเรือง? หมายความว่ายังไงครับ?”
จางจื้อซินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ยังแกล้งโง่กับผมอีก? ก็พี่เสี้ยวของคุณไงล่ะ!”
ตอนนี้เฉินชางจึงค่อยยิ้มกระอักกระอ่วนออกมา!
จางจื้อซินส่งกระดาษในมือไปให้ “นี่คือภาพลักษณ์ที่ผมออกแบบให้คุณ อีกเดี๋ยวอย่าปล่อยไก่ล่ะ!”
เฉินชางรับกระดาษนั้นมา หลังจากอ่านจบก็ต้องตื่นตะลึง!
ให้ตายเถอะ จะปลอมเหมือนมืออาชีพเกินไปแล้ว!
แล้วยังมีภาพลักษณ์อีก?
“เฉินชาง เพศชาย อายุยี่สิบเจ็ดปี ทำงานด้านศัลยกรรมการออกแบบมาหกปี ก่อนหน้านี้เคยไปฝึกงานด้านศัลยกรรมความงามที่ประเทศเกาหลี เช่นสถานบันความงาม JK RUBY เป็นต้น และยังได้ร่วมกิจกรรมเกี่ยวกับการศัลยกรรมออกแบบกับผู้มีชื่อเสียงมากมาย…”
หลังจากเฉินชางอ่านจบก็รู้สึกตัวแทบพอง พูดจนผมเกือบเชื่อแล้วเนี่ย…
จางจื้อซินหัวเราะ “จำได้หรือยังครับ?”
เฉินชางพยักหน้า “ครับ จำได้แล้ว”
ตอนนี้เองจางจื้อซินจึงพูดขึ้นว่า “คุณมากับผม ไปเปลี่ยนชุด!”
พูดจบจางจื้อซินก็ลุกขึ้น หยิบเสื้อชุดหนึ่งออกมา เป็นเสื้อเชิ้ตแขนสั้น กางเกงสแล็ค รองเท้าหนัง ของพวกนี้เป็นของแบรนด์เนมทั้งนั้น!
ดูท่าทางจางจื้อซินทุ่มทุนมากจริง!
เวลาประมาณสามโมงครึ่งถึงสี่โมง เสี้ยวเถียนฮวาก็โทรมาบอกว่ากำลังจะเข้าไป
ผ่านไปสิบกว่านาที สวีโหรวก็พาเสี้ยวเถียนฮวาและเพื่อนๆ รวมทั้งหมดสามคนเข้ามาที่ห้อง
หลังจากเสี้ยวเถียนฮวาเข้ามาก็แนะนำกับเพื่อนๆ ว่า “นี่คือน้องชายที่ฉันเคยบอกพวกเธอ เฉินชาง!”
ทั้งสองเงยหน้าขึ้น หลังจากเห็นเฉินชางก็ชะงักอยู่กับที่ แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความหลงใหล เหมือนกับ…ตาเยิ้มไปแล้ว!
เฉินชางยิ้มเล็กน้อย “สวัสดีครับทุกคน ผมเฉินชางครับ”
ช่วงนี้เฉินชางถูก [คำชี้แนะจากอาจารย์ผู้มีชื่อเสียง] ทรมานจนมาดดี ทั้งการยืนการนั่ง ดูแล้วมีความน่าหลงใหล!
เสี้ยวเถียนฮวาหันไปกระซิบกับทั้งสอง “เป็นไง? หล่อหรือเปล่า? นี่เขาออกแบบด้วยตัวเองเชียวนะ ดูดีกว่าดาราอีกใช่ไหม?”
ทั้งสองพยักหน้าอย่างแข็งทื่อ เชื่อไปแล้วเจ็ดแปดส่วน
เสี้ยวเถียนฮวานั่งลงก่อนจะพูดว่า “เสี่ยวเฉิน ฉันจะบอกคุณให้ สองคนนี้เป็นเพื่อนสนิทของฉัน คุณช่วยออกแบบให้พวกเธอดีๆ หน่อยนะคะ”
ทั้งสองเห็นเสี้ยวเถียนฮวาพูดจาสนิทสนมก็รีบพยักหน้า “ใช่แล้ว! เสี่ยวเฉิน พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของพี่เสี้ยวของคุณ คราวนี้รบกวนคุณด้วยค่ะ”
