บทที่ 301 ขอบคุณมากหมอจิ่ง!
ถูกต้อง! สือฉีไม่สบายใจ จะอย่างไรเมื่อไม่นานมานี้เขาก็เพิ่งถูกนักเรียนย้อนถามขณะกำลังบรรยาย! หากไม่ใช่เพราะนักเรียนคนอื่นช่วยเอาไว้คงกระอักกระอ่วนพิกล โชคดีที่เขาคนนี้หน้าด้านพอจึงเอาตัวรอดไปได้สำเร็จ คิดไม่ถึงว่าจะได้ยินชื่อนี้ในการรักษาร่วมอีกแล้ว!
เฉินชางคนนั้นเป็นเพียงหมอน้อยในแผนกฉุกเฉินไม่ใช่หรือ นี่เพิ่งผ่านไปได้ไม่กี่วัน! ทำไมไปที่ไหนก็ได้ยินแต่ชื่อเขา!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ สือฉีก็มีสีหน้าเคร่งเครียด
ดั่งคำโบราณว่าไว้ ไม่กลัวไม่รู้จักสินค้าแต่กลัวการเปรียบเทียบสินค้า หากเป็นเช่นนี้ สือฉีจะต้องถูกเอาไปเปรียบเทียบกับเฉินชางแน่นอน
ยกแรกก็ถูกน็อคเอาท์ไปเรียบร้อยแล้ว คิดไม่ถึงว่ายังไม่ทันเตรียมตัวก็ต้องมา PK (ดวลเดี่ยว) กันต่อยกสองอีกแล้ว
…
ไม่นานสายโทรออกของจางจิ้นเฟิงก็มีคนรับ
เมื่อเฉินชางเห็นว่าเป็นสายโทรเข้าของจางจิ้นเฟิงก็รีบเอ่ยทันที “หัวหน้าจาง สวัสดีครับ”
จางจิ้นเฟิงรีบเข้าประเด็น “เสี่ยวเฉิน! คุณรีบมาที่แผนกสูติฯ ด่วนเลยค่ะ ชั้นแปด ห้องเบอร์สิบสอง เตียงยี่สิบ มีผู้ป่วยคนหนึ่ง เด็กในครรภ์ของเธอมีอาการน้ำเหลืองรั่วในช่องเยื่อหุ้มปอด ตอนนี้ของเหลวไปสะสมอยู่ที่ทรวงอก ต้องระบายน้ำในทรวงอกออกมาทันที คุณรีบมาดูหน่อยนะคะ!”
เฉินชางได้ยินดังนั้นก็รีบตอบรับทันที “ได้ครับหัวหน้า คุณรอสักครู่ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”
เฉินชางวางสายแล้วรีบวิ่งตรงไปยังห้องผู้ป่วยแผนกสูตินรีเวช
อีกด้านหนึ่ง ภายในห้องผู้ป่วยแผนกสูตินรีเวช จางเยียนพูดขึ้นว่า “หัวหน้า รองหัวหน้าแผนกศัลยกรรมทรวงอกของโรงพยาบาลตงต้าใกล้จะมาถึงแล้ว…รอก่อนดีไหมคะ”
จางจิ้นเฟิงเอาแต่จับจ้องไปยังภาพที่ปรากฏบนจออัลตร้าซาวด์และสัญญาณแต่ละอย่างที่ปรากฏให้เห็นโดยไม่พูดไม่จา
ไม่ถึงสามนาทีเฉินชางก็วิ่งเข้ามา “หัวหน้า”
จางจิ้นเฟิงเห็นเฉินชางเข้ามาแล้วก็รีบพูดขึ้นว่า “เสี่ยวเฉิน คุณรีบมาดูเร็วเข้า สภาพครรภ์เป็นแบบนี้ค่ะ คุณดูหน่อยว่ามั่นใจหรือเปล่า!”
เฉินชางพยักหน้า รีบเดินไปดูที่เครื่องอัลตร้าซาวด์ เขาจ้องมองอย่างละเอียดสองนาทีจากนั้นจึงใคร่ครวญอย่างจริงจัง ผ่านไปครู่หนึ่งค่อยเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “น่าจะไม่มีปัญหาครับ”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ออกมา ทุกคนที่อยู่รอบๆ พลันตกตะลึง
สือฉีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จะไม่มีปัญหาได้อย่างไร
สือฉีขมวดคิ้ว “เสี่ยวเฉิน คุณต้องรอบคอบหน่อยนะครับ”
เฉินชางเงยหน้ามองสือฉี พูดยิ้มๆ ว่า “ขอบคุณหัวหน้าสือที่ใส่ใจนะครับ”
สือฉีชะงักไปเล็กน้อย รู้สึกพูดอะไรไม่ออก
ผมไปใส่ใจคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
สือฉีส่ายหน้า “พิจารณาจากอาการของผู้ป่วยแล้ว การเจาะแบบนี้ผมเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก ถ้าไม่ระวังจะทำให้ปอดและหัวใจของทารกในครรภ์เสียหาย ควบคุมได้ยากมาก!”
เฉินชางมองไปทางจางจิ้นเฟิงโดยไม่สนใจสือฉีอีก “หัวหน้าจาง มีแผนการรักษาอื่นไหมครับ”
จางจิ้นเฟิงส่ายหน้าก่อนทอดถอนใจครั้งหนึ่ง มองไปทางสองสามีภรรยาหยางซือฉี “เสี่ยวหยาง ตอนนี้วิธีเดียวที่จะช่วยเด็กได้ก็คือใช้วิธีที่ฉันว่า ต้องเจาะเข้าไป แน่นอนว่าต้องมีความเสี่ยง แต่พวกเราจะพยายามควบคุมความเสี่ยงให้ต่ำที่สุด ตอนนี้พวกคุณต้องรีบตัดสินใจแล้วค่ะ”
กล่าวจบจางจิ้นเฟิงก็หันไปมองจางเยียน “เสี่ยวจาง คุณไปเอาหนังสือยินยอมมาให้ยอดผู้ป่วยเซ็นชื่อด้วยค่ะ”
ตอนนี้เองจู่ๆ หมออัลตร้าซาวด์ก็พูดขึ้นว่า “รอไม่ได้แล้วครับ! หัวหน้า ต้องรีบแล้ว ความอดทนของเด็กต่ำลงเรื่อยๆ ต้องรีบดูดของเหลวให้เร็วที่สุด ไม่งั้น…ต่อให้ไม่รักษาก็ไม่รอด!”
เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวออกมา หยางซือฉีพลันหน้าเปลี่ยนสี “เซ็น! ฉันจะเซ็น ฉันจะทำตามที่หัวหน้าจางบอก คุณต้องปกป้องลูกของเราให้สุดความสามารถนะคะ!”
จางจิ้นเฟิงพยักหน้า “คุณวางใจเถอะ พวกเราจะทำเต็มที่แน่นอน”
พูดจบจางจิ้นเฟิงก็มองไปที่เฉินชาง “เสี่ยวเฉิน คุณรีบไปเตรียมตัวเลยค่ะ”
เฉินชางพยักหน้า “หัวหน้าจาง ช่วยผมเตรียมอุปกรณ์เจาะช่องอกด้วยครับ”
พูดจบเฉินชางก็เดินไปข้างคนไข้ “คุณนอนราบลงเลยครับ…” จากนั้นจึงหันไปมองเฉิงซินที่อยู่ข้างๆ “เฉิงซิน ช่วยผมปรับเตียงหน่อยครับ พยายามเอียงประมาณสามสิบองศาถึงสี่สิบห้าองศา”
เฉิงซินรีบพยักหน้าแล้วเริ่มปรับเตียง ไม่นานทุกอย่างก็ถูกเตรียมการเรียบร้อย!
เฉินชางมองไปรอบๆ เมื่อพบว่าไม่มีใครเป็นผู้ช่วยได้เลยก็เลื่อนสายตามองไปยังสือฉี “หัวหน้าสือ คุณช่วยมาเป็นผู้ช่วยผมได้ไหมครับ”
สีหน้าสือฉีเปลี่ยนไปโดยพลัน กล่าวด้วยแววตามืดครึ้ม “ผมไม่เห็นด้วยกับแผนการผ่าตัดนี้ ดังนั้นผมจะไม่ให้ความร่วมมือ”
จางจิ้นเฟิงชะงักไป คิดไม่ถึงว่าสือฉีจะทำเช่นนี้ ถึงกับตกตะลึงจนตาค้างไปชั่วขณะหนึ่งเลยทีเดียว กระทั่งหัวหน้าแผนกทั้งหลายที่อยู่รอบๆ ก็ยังตะลึงพรึงเพริด
ไม่เห็นด้วยกับแผนการรักษาหรือ
จางจิ้นเฟิงแทบจะด่าออกมา!
ไอ้คนขี้ขลาดนี่กลัวเกิดปัญหาแล้วจะส่งผลกระทบกับตัวเองสินะ
ช่างเป็นคนไร้อนาคตจริงๆ!
ถึงกระนั้นก็ยังต้องรักษาหน้าอยู่ จางจิ้นเฟิงจึงทำได้เพียงแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “มาค่ะ เสี่ยวเฉิน ฉันจะช่วยคุณเอง”
ตอนนี้เองอยู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามา
“หัวหน้าจาง สวัสดีครับ ผมจิ่งหราน รองหัวหน้าแผนกศัลยกรรมทรวงอกของโรงพยาบาลตงต้า” ชายหนุ่มแต่งตัวสะอาดสะอ้านท่าทางคล่องแคล่วปราดเปรียวคนหนึ่งเดินเข้ามา เป็นคนประเภทที่ว่าเพียงเห็นครั้งแรกก็จดจำได้!
จางจิ้นเฟิงชะงักไปเล็กน้อยก่อนเผยยิ้มออกมา “อืม สวัสดีค่ะหัวหน้าจิ่ง! เดี๋ยวฉันจะอธิบายสถานการณ์ให้ฟังนะคะ”
เมื่อจางจิ้นเฟิงอธิบายสถานการณ์ให้ฟังอย่างละเอียดแล้วก็มองไปทางจิ่งหราน “หมอจิ่ง คุณมีความเห็นอย่างไรคะ”
จิ่งหรานขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยากครับ! แต่เป็นแผนการรักษาที่ดีที่สุดแน่นอน”
สือฉีได้ยินดังนั้นก็อดพูดไม่ได้ว่า “หัวหน้าจาง ดูสิครับ คุณจะฟังหมอน้อยคนเดียวไม่ได้นะครับ รองหัวหน้าแผนกของโรงพยาบาลตงต้ายังพูดแบบนี้ ผมว่าคุณระวังหน่อยดีกว่า!”
จิ่งหรานกวาดตามองไปด้านข้างทำให้เห็นเฉินชางยืนอยู่ด้วยพอดี ดวงตาของเขาพลันสว่างวาบ “หมอเฉิน?”
เฉินชางพยักหน้าทักทาย “ไม่ทันแล้วครับ เตรียมเริ่มเถอะ หมอจิ่ง คุณมาเป็นผู้ช่วยผมหน่อยนะครับ”
เฉินชางเรียกคนอื่นแล้วคนอื่นไม่ช่วย แต่หากเรียกจิ่งหรานมาช่วยได้ เขาคิดว่าค่อนข้างสะดวกเลยทีเดียว เพราะถึงอย่างไรก็เคยมีประสบการณ์กันมาแล้ว แต่เมื่อคนอื่นได้ยินกลับ…รู้สึกแปลกๆ
จางจิ้นเฟิงแปลกใจอยู่บ้าง เสี่ยวเฉินคนนี้…นิสัยช่างเป็นเอกลักษณ์จริงๆ ถึงกับเรียกใช้รองหัวหน้าแผนกของโรงพยาบาลตงต้าเชียว!
ส่วนสือฉีก็หัวเราะ คิดในใจว่า คุณคิดว่าคุณเป็นใคร กล้าเรียกใช้รองหัวหน้าแผนกของโรงพยาบาลอื่นเลยหรือ! น่าหัวเราะจริงๆ
แม้กระนั้นสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงก็เกิดขึ้นแล้ว
จิ่งหรานรีบพยักหน้ารัว สวมถุงมืออย่างคล่องแคล่วแล้วเดินไปประจำตำแหน่งทันที!
“เอาละ หมอเฉิน เริ่มได้เลยครับ!”
เฉินชางพยักหน้า จากนั้นจึงหันไปพูดกับหมออัลตร้าซาวด์ “คุณครับ คุณช่วยผมดูตามตำแหน่งนี้ทีนะครับ แล้วก็ช่วยทำสัญลักษณ์ไว้ด้วย”
หมออัลตร้าซาวด์พยักหน้า เขาเข้าใจสิ่งที่เฉินชางต้องการสื่อได้ไม่ยาก
ไม่นานทุกอย่างก็ถูกเตรียมเรียบร้อย! เฉินชางมองภาพที่ปรากฏบนเครื่องอัลตร้าซาวด์ รอเวลาที่เด็กจะสงบลง
ในตอนนี้ สือฉีที่ยืนอยู่ด้านข้างกำลังมองอย่างสนอกสนใจ เฉินชางเห็นดังนั้นก็ส่งเสียงกระแอมออกมา หันไปพูดกับจางจิ้นเฟิงว่า “หัวหน้าจาง รบกวนคุณบอกให้คนว่างงานออกไปรอด้านนอกทีนะครับ”
จางจิ้นเฟิงพยักหน้า แต่ว่า…เมื่อมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นมีใครว่างสักหน่อย?
ไม่นานสายตาของจางจิ้นเฟิงก็ไปหยุดอยู่บนร่างของสือฉี “หัวหน้าสือ เอ่อ ถ้าคุณมีงานอะไรก็ไปทำเถอะค่ะ อยู่ที่นี่ก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก!”
ประโยคนี้ไม่ไว้หน้ากันแม้แต่น้อย!
แต่สือฉีเป็นใคร? อะไรคือรักษาหน้า?
สือฉีส่ายหน้า “หัวหน้าจาง ผมไม่ได้มีงานอะไรครับ”
จางจิ้นเฟิงมองอยู่พักใหญ่ จากนั้นจึงกล่าวว่า “ไม่ใช่แบบนั้นค่ะหัวหน้าสือ คุณยืนอยู่ตรงนั้นมันขวางทางไฟ คุณดูสิคะ ตรงที่เสี่ยวเฉินยืนมืดไปหมดแล้ว มองไม่เห็นอะไรแล้ว!”
เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวออกมา สือฉีแทบจะอุทานว่าแม่มันเถอะ!
เปิดไฟอะไรของพวกคุณ ยิ่งไปกว่านั้นส่วนที่คุณต้องเจาะก็คือท้อง มีเครื่องอัลตราซาวด์อยู่ จะต้องการแสงไฟไปทำไม!
เฉินชางแทบจะหลุดหัวเราะ ขิงยิ่งแก่ก็ยิ่งเผ็ดจริงๆ!
เฉิงซินหมุนตัวกำลังจะเดินออกไป แต่เฉินชางกลับพูดขึ้นก่อนว่า “เฉิงซิน คุณมาดูทางนี้ครับ นี่เป็นจุดที่ต้องเจาะอัลตร้าซาวด์”
เมื่อเขาพูดออกมาเช่นนี้ เฉิงซินพลันมีสีหน้าเบิกบาน ถือว่าตัวเองได้อยู่ต่อแล้วสินะ
สือฉีชะงักไป ให้ตายสิ นี่เป็นการบอกว่าผมเป็นคนว่างงานไม่ใช่หรือไง
เมื่อคิดถึงตรงนี้ สือฉีก็ได้แต่ก็หมุนตัวเดินออกไปด้วยความเดือดดาล! ออกมาแล้วก็ยังไม่คิดจะไปไหน เอาแต่ยืนอยู่ตรงประตูไม่ขยับเขยื้อน แค่นเสียงออกมาครั้งหนึ่ง
อีกเดี๋ยวเกิดปัญหาขึ้นมา ดูซิว่าพวกคุณจะทำยังไง!
…
เฉินชางเริ่มงานต่อไปทันที
รอไม่นานสภาพร่างกายของผู้ป่วยก็เริ่มสงบ เฉินชางจึงส่งสัญญาณให้จิ่งหราน อีกฝ่ายก็เข้าใจได้ทันที รีบส่งเข็มสำหรับเจาะขนาดยาวสิบห้าเซนติเมตรที่ถือเตรียมไว้ในมือไปให้เฉินชางทันที!
เฉินชางรับเข็มเจาะมา จากนั้นจึงเจาะเข้าส่วนท้องอย่างระมัดระวัง ผ่านมดลูกและโพรงน้ำคร่ำ สุดท้ายก็เจาะเข้าไปในทรวงอกของทารกอย่างแม่นยำโดยใช้การมองจากจออัลตร้าซาวด์!
กระบวนการนี้เป็นไปอย่างไหลลื่นและรวดเร็ว! ไม่มีการชะงักแม้แต่น้อย! ไม่มีการลังเลแม้แต่น้อย! คล่องแคล่วเป็นอย่างมาก
ถึงกระนั้นทุกคนก็เข้าใจถึงความอันตรายของมันเป็นอย่างดี
เฉินชางรีบพูดขึ้นว่า “เตรียมดูดของเหลว!”
การเจาะทรวงอกนี้ไม่เหมือนกับที่ผ่านมา จะต้องมีคนคอยถือเข็มเจาะคนหนึ่งและต้องมีอีกคนหนึ่งคอยช่วยดูดของเหลว เพราะหากทำคนเดียวแล้วเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นจะแก้ปัญหาไม่ทัน
จิ่งหรานเริ่มกระบวนการทันที!
วิธีการทั้งหมดคล้ายกับการดูดน้ำคร่ำและเลือดผ่านทางสายสะดือ แต่มีความยากกว่าอย่างเห็นได้ชัด ในการเจาะครั้งแรก เฉินชางดูดของเหลวออกมาได้หนึ่งร้อยห้าสิบมิลลิลิตร จากนั้นก็เริ่มดึงท่อออกมา!
ทันใดนั้นเอง หมออัลตร้าซาวด์ก็กล่าวขึ้นอย่างตกตะลึงว่า “ได้แล้ว! อัตราการเต้นของหัวใจดีขึ้นมาก…ถุงลมก็เริ่มขยับแล้วครับ…”
เฉินชางวางเข็มเจาะลง มองไปที่จางจิ้นเฟิงแล้วพูดว่า “หัวหน้าจาง ยังต้องดูดอีกสองครั้งนะครับ คราวนี้ได้แค่นี้ ให้ผู้ป่วยทำเรื่องแอดมิดก่อนนะครับ”
จางจิ้นเฟิงดีใจเป็นอย่างมาก รีบพยักหน้ารัว “ได้ค่ะ ได้!”
“เสี่ยวเฉิน คุณสุดยอดจริงๆ!”
ชั่วขณะนั้น ทุกคนที่อยู่ในห้องผู้ป่วยล้วนอิ่มเอิบไปกับบรรยากาศแห่งความยินดี
ใบหน้าของหยางซือฉีเต็มไปด้วยความดีใจ ความรู้สึกที่หลุดพ้นจากความสิ้นหวังไปสู่ความหวังเช่นนี้ทำให้เธอรู้สึกยอดเยี่ยมมากจริงๆ
เธอมองเฉินชางแล้วพูดว่า “หมอเฉิน ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ!”
เว่ยจวิ้นหมิงกุมมือเฉินชางด้วยความรู้สึกขอบคุณ กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “หมอเฉิน บุญคุณอันใหญ่หลวงครั้งนี้ ผมจะไม่ลืมเด็ดขาด!”
เรียกได้ว่าพวกเขาเป็นพยานที่ได้เห็นกระบวนการเจาะในคราวนี้ตั้งแต่ต้นจนจบกับตาตนเอง ย่อมทราบดีว่ามันยากเพียงใด แต่เฉินชางกลับทำได้จริงๆ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ก็ดีใจจนน้ำตาไหล ร้องไห้โดยไร้เสียง!
ทางด้านเฉิงซินก็มองเฉินชางด้วยสีหน้าเลื่อมใส สุดยอดจริงๆ เลย
จิ่งหรานทอดถอนใจ หมอเฉินสุดยอดอย่างที่คิดจริงๆ เพียงแต่…ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดการเจาะทรวงอกในคราวนี้จึงให้ความรู้สึกคุ้นเคย ดูเหมือน…เคยเห็นที่ไหนมาก่อน!
ใช่แล้ว!
เหมือนกับวิธีการเจาะทรวงอกของตน…แต่ว่าสุดยอดกว่าตนซะอีก โดยเฉพาะความนิ่งที่ดีกว่าอย่างเห็นได้ชัด
เมื่อคิดถึงตรงนี้ สายตาที่จิ่งหรานใช้มองเฉินชางก็แปรเปลี่ยนไป สุดยอดจริงๆ!
เฉินชางหันมาเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความเลื่อมใสของจิ่งหรานก็รู้สึกแปลกๆ ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนเล็กน้อย “ขอบคุณมากครับหมอจิ่ง!”
จิ่งหรานชะงักไป “ไม่! นี่เป็นสิ่งที่ผมควรทำอยู่แล้วครับ ผมเป็นเกียรติจริงๆ ที่ได้เห็นการเจาะทรวงอกที่น่ามหัศจรรย์นี้กับตา ช่าง…น่าทึ่งจริงๆ!”
เฉินชางยังคงกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “โชคดีที่มีหมอจิ่ง!”
จิ่งหรานทอดถอนใจ หมอเฉินเกรงใจเกินไปแล้ว ทั้งยังมีมารยาทมาก ทั้งๆ ที่ตนทำได้แต่งานเบ็ดเตล็ดก็ยังขอบคุณกันขนาดนี้
ตอนนี้สายตาที่จางจิ้นเฟิงใช้มองเฉินชางปรากฏความชื่นชมขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเทียบกับไอ้กากแผนกศัลยกรรมภายนอกคนนั้นแล้ว หมอเฉินสุดยอดกว่ามากจริงๆ
ไม่เลว!
“เสี่ยวเฉิน ยอดเยี่ยมไปเลยค่ะ ความจริง…ถึงฉันจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ก็ไม่มั่นใจ ต้องขอบคุณคุณแล้ว!” จางจิ้นเฟิงรู้สึกขอบคุณจริงๆ
เฉินชางยิ้มบางๆ
