บทที่ 314 ปัญหาเรื่องถุงเท้ากับชุดชั้นใน!
หลังจากรู้ความจริงแล้ว เฉินชางก็รับรู้อยู่กับใจตนเอง อยากหัวเราะแต่ก็กลัวถูกทั้งสองต่อยเข้าจึงทำได้เพียงไอออกมา
ความจริงการวินิจฉัยโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์และสังคังไม่ได้ง่ายดายเช่นนั้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมือสมัครเล่นเลย
เมื่อเฉินชางคิดถึงตรงนี้ก็อดถอนใจออกมาไม่ได้! แต่เมื่อเขาถอนใจก็ทำให้ชายหญิงคู่นั้นตกใจแทบตาย!
“หมอ…ช่วยไม่ได้แล้วเหรอครับ” ฝ่ายชายเบิกตากว้าง ส่วนผู้หญิงก็ตกใจจนตัวสั่นเทิ้ม
“หมอ…เป็นโรคเอดส์หรือคะ” ตอนที่ผู้หญิงพูดออกมา เธอเกือบจะร้องไห้
เฉินชางชะงักไป ก่อนจะรีบส่ายหัวรัวๆ!
“ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่! ไม่ใช่โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ แต่เป็นอาการป่วยทางผิวหนังที่เห็นได้บ่อยอย่างหนึ่ง ก็คือสังคังครับ!”
เมื่อทั้งสองได้ยินก็สบตากัน “สังคัง? คืออะไร!”
แม้ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เมื่อได้ยินว่าไม่ใช่โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ อารมณ์โกรธของคนทั้งสองก็เบาลงไปแล้วครึ่งหนึ่ง
เฉินชางรีบอธิบาย “สังคังเป็นโรคผิวหนังอย่างหนึ่งครับ เป็นโรคผิวหนังที่เกิดจากเชื้อรา ส่วนใหญ่จะเกิดในบริเวณที่อับชื้นได้ง่ายเช่นสะโพก เอว ขาหนีบ อะไรแบบนี้ครับ อีกอย่างตอนนี้เป็นหน้าร้อน ปกติพอคนเรามีเหงื่อออกก็จะทำให้เกิดโรคนี้กันง่าย! นี่ไม่ใช่โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์และไม่อันตราย ดังนั้นไม่ต้องกังวลนะครับ!”
เมื่อผู้หญิงได้ยินดังนั้นก็ยังรู้สึกไม่วางใจ “หมอคะ…ถ้างั้นคุณช่วยตรวจฉันหน่อยนะคะว่าฉันเป็นสังคังด้วยหรือเปล่า”
ผู้หญิงนั่งลงบนเตียง ถอดกางเกงเลียนแบบตามการกระทำของฝ่ายชาย
เฉินชางเห็นตัวอักษรสีแดงที่เขียนว่า [สังคัง] ปรากฏขึ้นเช่นเดียวกัน ดังนั้นจึงพยักหน้าตอบไปว่า “ใช่ครับ คุณก็เป็นสังคัง ไม่ต้องห่วงนะครับ”
เมื่อผู้หญิงได้ยินดังนั้นก็ผ่อนคลายลง จากนั้นจึงสวมกางเกงให้เรียบร้อย
เฉินชางมองไปที่คนทั้งสองแล้วอธิบายเรื่องสังคังให้ฟังอย่างอดทน เมื่อทั้งสองฟังจบจึงสงบอารมณ์ลงได้
ผู้ชายหันไปมองฝ่ายหญิง “คุณเห็นหรือเปล่า ไม่ใช่โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์! คุณเอาแต่คิดฟุ้งซ่านทั้งวัน ผมเป็นคนแบบนั้นเหรอ ต่อให้ผมเป็นคนแบบนั้นแล้วผมจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อล่ะ!”
ประโยคนี้เขาพูดออกมาอย่างมั่นใจ
เมื่อผู้หญิงได้ยินดังนั้นก็โกรธขึ้นมาอีกครั้ง “คุณยังมาถามหาเหตุผลอีกเหรอ ใครเป็นคนว่าใครก่อน? คุณต่างหากที่บอกว่าฉันมีชู้ ทำไมคุณไม่ไปตายซะล่ะ! คุณยังอายเป็นหรือเปล่า กล้ามาพูดแบบนี้กับภรรยาตัวเองได้ยังไง! คุณบอกว่าคุณตกงานต้องอยู่บ้าน ฉันเคยว่าคุณสักคำเหรอ ฉันต้องออกไปทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัวทุกวัน เคยบ่นหรือเปล่าล่ะ”
“คุณไม่เข้าใจฉันก็ไม่เป็นไร แต่ยังมีหน้ามาว่าฉันอีก มาบอกฉันว่าฉันมีชู้เนี่ยนะ!”
“ฉันจะบอกอะไรคุณให้ ถ้าฉันจะมีชู้ฉันคงมีไปนานแล้ว ต้องรอถึงวันนี้ด้วยหรือ”
หลังจากทั้งสองด่ากันไปยกหนึ่งก็รู้สึกว่าความโกรธหายไปแล้ว
ผู้ชายมีนิสัยใจเสาะไม่กล้าพูดอะไร ผู้หญิงเห็นท่าทางเช่นนี้ของอีกฝ่ายก็ไม่มีใจจะต่อว่าอะไรอีก สุดท้ายทั้งสองก็นั่งลงข้างกันโดยไม่พูดอะไรแล้ว!
จากนั้นผู้หญิงก็ถามอย่างแปลกใจว่า “หมอคะ คุณว่าพวกเราสองคนแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว แต่ไม่เคยมีอาการป่วยแบบนี้มาก่อน! ทำไมอยู่ๆ ก็ป่วยได้คะ”
เฉินชางชะงักไป “มีสาเหตุหลายอย่างนะครับ แต่ส่วนใหญ่เป็นเพราะเชื้อรา อาจมาจากผ้าขนหนูในโรงแรม หรือเชื้อราบนรองเท้า เชื้อราจากของในโรงแรมที่ไม่ได้ทำความสะอาดให้ดี หรือไม่ก็เชื้อราจากสระน้ำ ห้องน้ำสาธารณะ อะไรแบบนี้น่ะครับ”
ผู้หญิงคนนั้นถอนใจออกมา เธอออกไปทำงานต่างพื้นที่อยู่บ่อยๆ ดังนั้นจึงต้องใช้พวกผ้าขนหนูในโรงแรมอะไรแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง คิดไม่ถึงว่าจะป่วยเพราะตนเองจริงๆ
เมื่อคิดถึงตรงนี้เธอก็รู้สึกพูดไม่ออก ทางด้านผู้ชายเห็นดังนั้นก็กล่าวปลอบใจไปว่า “ที่รัก ไม่เป็นไรนะ คุณไม่ได้ยินที่หมอพูดหรือ มันพบเจอได้ง่าย ไม่ต้องกังวลนะครับ”
ความจริงเขาตกงานอยู่บ้านมาหนึ่งเดือนแล้ว ทำให้รับรู้ถึงความลำบากของผู้เป็นภรรยาได้อย่างถ่องแท้
ซักผ้า ทำอาหาร ทำงานบ้าน ส่งลูกไปเรียน…งานในแต่ละวันมีมากมาย ทำทั้งหมดไหวที่ไหนกัน
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็มองไปที่ภรรยาที่ต้องคอยวิ่งวุ่นไปมาเพื่อทำงานหาเงิน รู้สึกปวดใจจริงๆ
“ที่รัก คุณไม่ต้องเหนื่อยขนาดนี้ก็ได้ เดี๋ยวผมคงหางานได้แล้ว”
เมื่อผู้หญิงเห็นท่าทีเช่นนี้ของเขาก็ใจอ่อน
……
ไม่ง่ายเลยกว่าสามีภรรยาคู่นี้จะกลับมาคืนดีกันได้
เฉินชางพูดว่า “อีกไม่นานแผนกผิวหนังก็จะเปิดแล้วครับ พวกคุณไปหาหมอที่แผนกผิวหนังดูเถอะ ไปขอยาที่นั่นนะครับ”
ทั้งสองพยักหน้า ตอนนี้เอง อยู่ๆ เฉินชางก็มองไปที่เท้าของผู้ชายซึ่งสวมรองเท้าแตะเอาไว้ ไม่ทันไรก็มีตัวอักษรสีแดงปรากฏขึ้นในหน้าจอเสมือน!
[เกลื้อน]
เฉินชางถึงกับตกตะลึง! หรือว่าสาเหตุจะมาจากตรงนี้
[เกลื้อน] บางทีทุกคนอาจไม่รู้จัก แต่มันยังมีอีกชื่อหนึ่งก็คือเชื้อราที่เท้า!
เป็นโรคที่พบได้ทั่วไป และเป็นโรคติดต่อทางผิวหนัง ซึ่งโรคติดต่อทางผิวหนังส่วนใหญ่ก็มีสาเหตุมาจากเชื้อรานั่นเอง ลักษณะอาการที่พบเห็นได้ทั่วไปก็คือคัน ผิวหนังลอก มีตุ่มใสและมีผื่นแดงเป็นต้น
เฉินชางคิดว่าตนหาสาเหตุของอาการได้แล้ว!
ผู้ที่เป็นสังคังส่วนใหญ่ก็มีประวัติเป็นโรคเชื้อราที่เท้ามาก่อน ผู้ที่เป็นสังคังกว่าครึ่งก็เพราะติดลามมาจากเชื้อราที่เท้านี่เอง ด้วยเหตุนี้เฉินชางจึงคิดจะบอกทั้งสอง ทว่ากลับได้ยินทั้งสองคุยกันก่อน
“คุณรีบหางานเถอะ ทำงานบ้านเป็นที่ไหนกัน ซักผ้ามั่วซั่วไปหมด ชุดผ้าไหมแท้ของฉันคุณก็เอาไปซักเครื่อง! ทำให้ฉันโกรธแทบตายแล้ว”
ผู้ชายยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “มันยุ่งยากเกินไปหรือเปล่าครับ ที่รัก คุณไม่ต้องออกไปทำงานแล้ว คุณต้องเหนื่อยแล้วต้องพักโรงแรมอีก ไม่ดีต่อร่างกายนะครับ”
ผู้หญิงได้ยินดังนั้นก็ถลึงตาใส่ทันที “คุณคิดว่าฉันอยากทำหรือ! อีกอย่างคุณก็ยัดเสื้อผ้าและถุงเท้ารวมกัน ตอนนั้นคุณทำอะไรอยู่”
เฉินชางจับใจความสำคัญได้อย่างแม่นยำ รีบพูดขัดขึ้นทันที “ขอโทษครับ ผมขอขัดอะไรหน่อย คุณผู้ชายท่านนี้ คุณเป็นเชื้อราที่เท้านะครับ ถ้าหากคุณเอาชุดชั้นในและถุงเท้าไปซักรวมกับเสื้อผ้าตัวอื่นแล้วซักไม่สะอาด ไม่ได้ใช้โหมดฆ่าเชื้อราในขั้นตอนการซักและอบร้อน เชื้อราก็จะลามไปติดที่เสื้อผ้าและชุดชั้นใน ทำให้คุณเป็นสังคังนะครับ!”
เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวออกมา ทั้งสองก็สับสนมึนงงอีกครั้ง!
ตอนแรกผู้หญิงคิดว่าสาเหตุเกิดจากตนเอง แต่ตอนนี้เมื่อฟังดูแล้วสาเหตุเกิดจากอีกฝ่าย ทำให้เธอยิ่งโกรธ!
“คุณเอาชุดชั้นในของฉันไปซักรวมกับถุงเท้าคุณเหรอ!”
ผู้ชายหัวเราะแห้งๆ รีบวิ่งออกไปด้านนอกทันที!
ผู้หญิงเห็นดังนั้นก็ทั้งโกรธทั้งโมโห เดินตามออกไปโดยพลัน
เฉินชางยิ้ม สามีภรรยาคู่นี้…แปลกดีจริง แต่ว่า…ปัญหาที่ว่าห้ามเอาชุดชั้นในไปซักรวมกับกางเกงในนั้น ขออธิบายสักหน่อยแล้วกัน
ถ้าไม่มีโรคอะไรก็นำไปซักรวมกันได้ แต่ต้องมั่นใจว่าจะซักสะอาด ต้องฆ่าเชื้อโรคและเชื้อราให้หมด หากเป็นเช่นนี้ก็จะไม่ส่งผลกระทบอะไร แต่หากคุณเป็นเชื้อราที่เท้าก็ไม่แนะนำให้ซักรวมกัน และรองเท้าแตะก็ไม่ควรใช้ร่วมกัน
ทำงานไปมาช่วงเช้าก็ผ่านไปแล้ว เฉินชางเดินออกมาจากห้องตรวจ ขณะนี้ใกล้จะแปดโมงแล้ว อีกไม่นานจะมีการแลกเวร เฉินชางจึงเดินเข้าไป
