ตอนพิเศษ 156 เก็บถุงน้ำดีงูต่อหน้านาง
ตอนพิเศษ 156 เก็บถุงน้ำดีงูต่อหน้านาง
เนี่ยนเนี่ยนกะพริบตา แล้วเดินไปข้างหน้านางทันที
งูที่พันรอบข้อมือของนางดูดุร้ายมากจนติงเซียงตะเกียกตะกายถอยหลังไปสองก้าวด้วยความตกใจ สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา “กรี๊ด… เจ้า เจ้าอย่าเข้ามา”
เนี่ยนเนี่ยนหยุดเดิน ก่อนจะเลิกคิ้วมองนาง “เจ้าบอกว่ามีคนเอางูพิษมาไว้ในสวนดอกไม้เพื่อทำร้ายข้า เจ้าหมายถึงงูอู่ปู้นี้หรือเปล่า?”
ติงเซียงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ขณะมองท่าทางสงบนิ่งของเนี่ยนเนี่ยนด้วยความไม่เชื่อ
นางเอางูพันไว้รอบแขนได้อย่างไร… จับอย่างชำนาญและไม่ลังเลเลยหรือ? นางไม่กลัวหรือ? ไม่ขยะแขยงหรือ?
ติงเซียงมองท่าทางของเนี่ยนเนี่ยนอย่างประหลาดใจ และยิ่งแปลกใจมากขึ้นเรื่อย ๆ สีหน้านางเปลี่ยนเป็นสีเขียวสลับขาว ไม่อาจกลับมามีสติได้
หลังจากผ่านไปนาน นางก็ถามออกมาอย่างยากลำบากว่า “เจ้า เจ้าไม่กลัวหรือ?”
“โชคดีที่ข้าจัดการกับงูพิษมาตั้งแต่อายุสามขวบ งูอู่ปู้นี้ไม่ใช่งูที่มีพิษร้ายแรงที่สุด”
โม่เพียวที่อยู่ข้าง ๆ พูดเสริมอย่างไม่เต็มใจว่า “ใช่แล้ว น้ำแกงงูยังอร่อยมากด้วย เจ้าอยากลองกินหรือเปล่า?”
ติงเซียงกรีดร้องอีกครั้ง ก่อนจะรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วไปซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใกล้ ๆ
แต่แล้วนางก็จำได้ว่าเมื่อครู่นี้งูพุ่งมาหานางจากต้นไม้ นางจึงอดตัวสั่นสะท้านไม่ได้ และถอยหลังไปสองสามก้าว นางทำได้เพียงย่อตัวลงจ้องมองเนี่ยนเนี่ยนพร้อมกับลำคอแห้งผาก
โม่เพียวเห็นว่านางกำลังจะย่อตัวไปเหยียบดอกไม้ที่อยู่ข้างหลังนาง และในไม่ช้าก็จะเหยียบดอกไม้ที่นางปลูกไว้อย่างทะนุถนอม นางจึงรีบตะโกนว่า “เฮ้ เจ้าอย่าถอยนะ อาจจะมีตัวอื่นมาจากข้างหลัง”
ใบหน้าของติงเซียงซีดลงทันที นางวางหน้าไม่ถูก แต่ก็ยืนนิ่งทันที ไม่กล้าขยับอีก
โม่เพียวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วถามอีก “ในเมื่อเจ้ารู้ว่ามีคนเอางูมาปล่อยในสวนดอกไม้ เจ้าก็ต้องรู้ด้วยว่าใครเป็นคนทำ ใช่หรือไม่? บอกข้ามาสิ คนชั่วช้าผู้นั้นคือใคร?”
กล้ามาทำลายสวนดอกไม้ของนาง นางต้องไม่ปล่อยไปง่าย ๆ
ติงเซียงตกใจ แต่ก็เงียบไป
เนี่ยนเนี่ยนยกยิ้ม “ไม่จำเป็นต้องถาม ข้าก็รู้ว่าเป็นใคร”
นางอยู่ในจวนซูกั๋วกงเพียงสองวันเท่านั้น นอกจากติงเซียงที่เต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาทต่อนางแล้ว ยังมีอีกคนหนึ่งที่มองว่านางเป็นหนามยอกอก
ยิ่งไปกว่านั้น ติงเซียงเป็นคนมาบอกเองว่านางกำลังตกอยู่ในอันตราย ซึ่งนางเป็นลิ่วล้อของหลิ่วยางยางมาโดยตลอด ดังนั้นจึงรู้เลยว่าใครเป็นคนเล่นงานนาง
แต่หลิ่วยางยางคนนี้ไม่เก่งพอจริง ๆ หากต้องการฆ่านาง อย่างน้อยก็ต้องหานักฆ่าชั้นยอดมา แต่กลับใช้เพียงแค่งูพิษตัวเล็ก ๆ งั้นหรือ? ไม่พอให้โม่เพียวกินด้วยซ้ำ
โม่เพียวขมวดคิ้ว จากนั้นเดินไปทางที่เนี่ยนเนี่ยนกำลังจ้องมอง สีหน้าของนางมืดมนทันที และเริ่มพับแขนเสื้อขึ้น “ข้ารู้ว่านางไม่ใช่คนดี ข้าจะฆ่านาง”
มุมปากของเนี่ยนเนี่ยนกระตุกอย่างแรง และรีบจับนางไว้จากข้างหลัง “ไม่ต้องรีบ เรามาจัดการกับงูตัวนี้ก่อน”
“จะจัดการอย่างไรดี? น้ำแกงงูหรือ?” นัยน์ตาของโม่เพียวเป็นประกายทันที นางหยุดเดินอย่างเชื่อฟัง
เนี่ยนเนี่ยนเหลือบมองนางด้วยความหมั่นไส้ แล้วพูดว่า “เอาดีงูออกก่อน”
แม้ว่าถุงน้ำดีของงูอู่ปู้จะไม่ได้ดีที่สุด แต่ก็ยังนับว่าเป็นวัตถุดิบชั้นกลางระดับสูงเช่นกัน และฤทธิ์ทางยาของมันก็ยังดีอยู่
เนี่ยนเนี่ยนพบก้อนหินแบนกว้างอย่างรวดเร็ว นางเหยียบหางงูด้วยเท้าซ้าย และจับหัวงูโดยให้ส่วนท้องหงายขึ้น จากนั้นใช้นิ้วหัวแม่มือแตะเบา ๆ จากบนลงล่าง เมื่อสัมผัสวัตถุที่ค่อนข้างแข็งและกลิ้งได้ นางก็แสยะยิ้มมุมปาก
โม่เพียวที่อยู่ตรงนั้นเคยช่วยนางหลายครั้งแล้ว เมื่อเห็นนางแสยะยิ้มน่ากลัวเกือบจะดูชั่วร้าย นางก็ยื่นกรรไกรคมกริบที่ทำความสะอาดแล้วให้ทันที
เนี่ยนเนี่ยนกรีดแผลเล็ก ๆ อย่างชำนาญ แล้วล้วงเข้าไปหยิบถุงน้ำดีของงูออกมา
ติงเซียงที่อยู่ไม่ไกลอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปอีกสองก้าว รูม่านตาของนางหดตัวครั้งแล้วครั้งเล่า ตัวสั่นสะท้านกว่าเดิม
นางรู้สึกว่าอวี้ซีน่ากลัวเกินไป นางน่ากลัวเกินไป
นั่นเป็นงูพิษ นางเก็บดีงูด้วยมือเปล่าจริง ๆ งูไม่มีโอกาสหนีเลย การเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วนั้นทำให้นางขนลุกทั้งตัว เหงื่อเย็นก็เปียกโชกเต็มหลังของนาง
ติงเซียงเสียใจมากในตอนนี้ นางต่อสู้กับคนที่น่ากลัวจริง ๆ
นางจินตนาการถึงฉากที่อวี้ซีควักหัวใจของนางออกมาด้วยมือเปล่า มันน่ากลัวเกินไป
เนี่ยนเนี่ยนเก็บถุงน้ำดีงูออกไป จากนั้นจึงมอบงูอู่ปู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ให้โม่เพียว “ถ้าเจ้าอยากกินก็เอาเข้าครัวได้เลย ถ้ามีคนกล้าทำน้ำแกงงูให้ เจ้าก็จะได้กินหนึ่งชาม”
โม่เพียวผงกศีรษะอย่างแรง แล้วฆ่างูอู่ปู้ทันที จากนั้นยัดมันลงในถุงผ้า ห่อให้เรียบร้อย แล้ววางไว้ข้าง ๆ
“เช่นนั้นข้าไปก่อน” เนี่ยนเนี่ยนตบมือ จัดการถุงน้ำดีงูขณะที่ยังอุ่นและสดอยู่ย่อมดีกว่า
โม่เพียวพยักหน้า แล้วมองดูเนี่ยนเนี่ยนออกไปข้างนอก
ติงเซียงที่อยู่ตรงนั้นกระโดดขึ้นทันที นางเหลือบมองถุงผ้าข้าง ๆ โม่เพียว แล้วรีบยกขาหนี
ทว่าเมื่อเนี่ยนเนี่ยนเดินไปถึงประตูสวนดอกไม้ คนที่แต่งกายเรียบง่ายก็เดินมาเห็นเนี่ยนเนี่ยน จากนั้นมองนางอย่างครุ่นคิด แล้วถามว่า “เจ้าคืออวี้ซีหรือเปล่า?”
เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ติงเซียงก็รีบก้าวไปดู จากนั้นจึงระงับความกระวนกระวายบนใบหน้าทันที ก่อนก้มหน้าลงเล็กน้อย แล้วพูดว่า “แม่นมอวี๋”
แม่นมอวี๋พยักหน้าด้วยท่าทางสง่างาม จากนั้นสายตาของนางก็จับจ้องไปที่เนี่ยนเนี่ยนอีกครั้ง “แม่นางอวี้ซี ฮูหยินเฒ่ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า ตามข้ามา”
เนี่ยนเนี่ยนตกตะลึง ฮูหยินเฒ่าหรือ?
นางขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่พี่ใหญ่และท่านแม่พูด ฮูหยินเฒ่าไป๋เป็นคนใจดีและเข้ากับคนง่าย
นางไม่กลัวเลย อย่างไรเสียก็ต้องเจอกันในอนาคตอยู่แล้ว ไปเจอตอนนี้เลยก็ดี หากสามารถหาโอกาสได้ ก็ค่อยมอบของขวัญที่พี่ใหญ่ฝากมาให้ฮูหยินเฒ่าไป๋ในภายหลัง
เนี่ยนเนี่ยนคิดได้ดังนั้นก็พยักหน้า แล้วเดินตามหลังแม่นมอวี๋ไป
ติงเซียงถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นับตั้งแต่ที่นางเห็นเนี่ยนเนี่ยนเก็บถุงน้ำดีงูต่อหน้านางอย่างเรียบร้อย โดยที่นางยืนอยู่ข้าง ๆ นางก็รู้สึกกดดันมาก ราวกับว่าขนทั่วตัวนางลุกชันจนจะร่วงหมดตัว
ตอนนี้นางจากไปแล้ว จึงรู้สึกว่าเท้าของนางยืนอยู่บนพื้น
คนอย่างอวี้ซีนั้น ในอนาคตจะดีกว่าหากนางซ่อนตัวอยู่ให้ห่าง และไม่กล้าต่อต้านนาง
ติงเซียงส่ายหัวแล้วหันหลังเดินจากไป
คาดไม่ถึงว่าทันทีที่นางก้าวออกจากสวนดอกไม้ จู่ ๆ ก็มีแรงดึงที่ข้อมือของนาง นางอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อหันหน้าไปก็เห็นรอยยิ้มน่ากลัวของโม่เพียว
“มา ๆๆ เหตุใดเจ้าเดินเร็วนักเล่า? มานี่ก่อน ขอข้าคุยด้วย เราจะได้พูดคุยสานสัมพันธ์กัน ดีหรือไม่?”
ติงเซียงรู้สึกขนลุก นางจ้องมองรอยยิ้มบนใบหน้าของโม่เพียวด้วยความสยดสยอง และเดินออกไปโดยไม่ต้องคิด
แต่เรี่ยวแรงอันน้อยนิดของนางย่อมสู้แรงโม่เพียวไม่ได้
ด้วยการดึงครั้งเดียว นางก็ถูกดึงกลับไปที่สวนดอกไม้อีกครั้ง และเดินสะดุดตามนางไปตลอดทาง
‘ฟึ่บ’ โม่เพียวผลักนางลงโขดหินให้นั่งลง
ข้างโขดหินนั้นมีถุงผ้าที่ใส่… งูพิษ… ติงเซียงพลันขนหัวลุกขึ้นมาทันที
……………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
เนี่ยนเนี่ยนใจร้าย อย่างน้อยฆ่าน้องงูให้พ้นความทรมานก่อนจะเก็บถุงน้ำดีก่อนไม่ได้เหรอ ไม่ต่างจากโดนควักอวัยวะทั้งเป็นเลยนะนั่น แง สงสารน้องงู
ติงเซียงเล่นผิดคนแล้ว ทีนี้จะกล้าเล่นงานเนี่ยนเนี่ยนอีกไหม
ไหหม่า(海馬)
![อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ]](https://i2.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2024/03/อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว.jpeg?resize=150,150 "อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ]")
