บทที่ 1 ลุง หนูเจ็บเหลือเกิน
“นายน้อย สี่ปีแล้ว ท่านควรกลับไปแล้วหลงจวูน ให้ผมพาคุณกลับไปที่สำนักหลงเหมิน”
“ ตอนนี้สำนักหลงเหมินกำลังทุกข์ทรมานจากศึกจากทั้งภายในและภายนอก หลงจวูนป่วยหนัก ถึงตอนนี้เจ้านายก็ยังไม่มีสติ มีเพียงท่านเท่านั้นที่สามารถนำทางสำนักหลงเหมินได้ในตอนนี้”
หน้าร้านร้านสปาถิงเหม่ย มีรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมจอดอยู่ ข้างๆประตู มีชายชราคนหนึ่งกำลังคุยกับหลี่โม่ด้วยสีหน้านิ่งสงบ
ชายชราคนนี้ แต่งกายด้วยชุดสุภาพในชุดสูทบุรุษอังกฤษ สวมหมวกสุภาพบุรุษสีดำและพิงไม้เท้าทองคำสีดำ
“ สี่ปีแล้ว ขอบคุณเขาที่จำผมได้”
มุมปากหลี่โม่หัวเราะอย่างเย็นชาเล็กน้อย ดวงตาของเขานิ่งเฉย เขาไม่มีความหวังอะไรกับสำนักหลงเหมินนั้นแล้ว
“ในตอนนั้น พ่อได้เชื่อฟังคำพูดของผู้หญิงคนนั้น ขับไล่ผมและแม่ออกจากสำนักหลงเหมินอย่างใจร้าย ก็เพราะว่าผมเป็นลูกนอกสมรสไม่ใช่หรอกเหรอ ซึ่งเป็นลูกชู้ที่ใครๆเขาก็กล่าวหา! หลายปีมานี้ เขาเคยสนใจความเป็นตายร้ายดีของผมกับแม่บ้างไหม? ”
“ตอนนี้ เขาบอกให้ผมกลับไปผมก็ต้องกลับไปงั้นเหรอ?ผมหลี่โม่ เป็นสุนัขของสำนักหลงเหมิน
เหรอ?อยากไล่ออกก็ไล่ อยากให้กลับมาก็กลับ?”
“ผมแต่งงานแล้ว ผมไม่ต้องการความสงสารจากใคร โดยเฉพาะสำนักหลงเหมิน！กลับไปเถอะ อย่ามารบกวนผม!”
หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาพร้อมกับก้าวไปข้างหน้าและเลี้ยวเข้าไปในร้านสปา ทิ้งชายชราไว้ที่
ประตู พลางถอนหายใจ
สำนักหลงเหมิน องค์กรลึกลับที่ใหญ่ที่สุดในโลก ดูแลทรัพยากรทางการแพทย์และแร่ธาตุชั้นนำ
ของโลก ซึ่งมีความมั่งคั่งมากที่สุด!
อำนาจมหาศาล!
ไม่มีใครกล้าไปยั่วให้เขาขุ่นเคือง เป็นตระกูลที่สืบทอดยาวนานที่สุด!
ภายในสำนักหลงเหมิน เจ้าสำนักคือหลงจวูน ราชามังกรทั้งแปดที่อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของเขา ล้วนเป็นคนเก่งกาจที่ควบคุมดูแล มีความมั่งคั่งและอำนาจที่มหาศาล!
และปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ที่ศักดิ์สิทธิ์ ปรมาจารย์กังฟู ล้วนเป็นสาวกของสำนักหลงเหมินและพวกเขาทั้งหมดก็เชื่อฟังหลงจวูน!
หลี่โม่เปิดประตูออก พนักงานทุกคนในร้านสปามองเขาด้วยสายตาแปลกๆ
หลี่โม่ซึ่งทำงานที่นี่มาสี่ปี เป็นคนตัวเล็กที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไร
ตอนนี้ เขาสามารถพูดคุยกับคนที่นั่งในโรลส์รอยซ์ได้อย่างเหลือเชื่อ …
ที่นี่ หลี่โม่พึ่งเดินไปไม่กี่ก้าว โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ส่งเสียงและสั่นสะเทือน
เมื่อมองดูเบอร์ที่โทรมา เห็นว่าเป็นภรรยาของเขากู้หยุนหลัน
“ฮาโหล เมีย มีอะไรเหรอ?” หลี่โม่ถามด้วยรอยยิ้ม
กู้หยุนหลันเป็นความงามที่มีชื่อเสียงในเมืองฮ่าน มีชื่อเสียงเป็นหนึ่งในสี่สาวงามในเมืองฮ่านที่สวยที่สุด
แน่นอนว่า เมื่อคนทั่วไปได้พูดถึงกู้หยุนหลันส่วนมาก็จะเป็นการล้อเลียนและหัวเราะเยาะเธอที่
แต่งงานกับไอ้ขยะที่ไร้ประโยชน์!
“หลี่โม่ รีบไปที่โรงพยาบาลประชาชน！ซีซีเกิดเรื่องแล้ว!”
ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงของกู้หยุนหลันดูกังวลมาก
“โอเค! ผมจะรีบไปทันที!”
หลี่โม่ไม่ได้รีรอ พูดอะไรบางอย่างกับผู้จัดการและวิ่งออกจากร้าน ขี่รถพลังงานไฟฟ้าแล้วรีบไปที่โรงพยาบาล
ตระกูลกู้ ซึ่งเป็นตระกูลที่ร่ำรวยระดับสองในฉู่โจวเมืองฮ่าน เมื่อสี่ปีก่อน หลี่โม่ได้รู้จักกับกู้หยุนหลันโดยบังเอิญ ได้แต่งเข้าไปในตระกูลกู้
ในเวลานั้น งานแต่งงานของเขากับกู้หยุนหลัน สร้างความฮือฮาในเมืองฮ่านเป็นอย่างมาก เพราะมันเป็นงานแต่งงานที่แย่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของคนร่ำรวยในเมืองฮ่าน
เพราะว่า หลี่โม่เป็นเด็กยากจนที่ไม่มีรากฐานอะไรเลย
ด้วยเหตุนี้ ตระกูลกู้จึงกลายเป็นที่หัวเราะเยาะของตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองฮ่าน
ตลอดสี่ปีที่ผ่านมา หลี่โม่ได้ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังในตระกูลกู้ แม้ว่าเขาจะถูกเยาะเย้ยและปฏิบัติ
อย่างเย็นชา แต่เขาก็จะอดทนกับมัน
ลูกเขยที่แต่งเข้าไปในตระกูลฝ่ายหญิง แน่นอนว่าต้องมีจิตสำนึกและความเข้าใจในนั้น
ยิ่งไปกว่านั้น หลี่โม่ต้องการการสนับสนุนจากตระกูลกู้ เพราะแม่ของเขาต้องการเงินเพื่อรักษาโรค
ที่ทางเข้าโรงพยาบาล หลี่โม่เห็นกู้หยุนหลันซึ่งรอคอยอยู่ตรงนั้นมานาน เธอกำลังโกรธและดู
เหมือนรีบร้อน
เมื่อเห็นหลี่โม่มา เธอดูเย็นชา เดินไปและยกมือขึ้น
ผัวะ!
เสียงมือตบเขาดังกึกก้องไปทั่วทางเข้าโรงพยาบาลแห่งนี้ ซึ่งดึงดูดความสนใจของผู้คนที่สัญจรไป
มา
“ ทำไมช้าจัง!”
ดวงตากลมโตของกู้หยุนหลันเปล่งประกายด้วยน้ำตา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ!
หลี่โม่ผงะไปชั่วขณะ เมื่อมองไปที่ภรรยาของเขาเป็นเช่นนี้ จึงถามอย่างกระตือรือร้นว่า “เมีย … หยุนหลัน เกิดอะไรขึ้น ซีซีเป็นยังไงบ้าง?”
กู้หยุนหลันปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาที่ดวงตาของเธอ ซบศีรษะของเธอเข้าไปในอ้อมแขนของหลี่โม่และเริ่มร้องไห้ “ซิซี … ซิซีเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว”
ในขณะนี้ ชายที่ไร้ประโยชน์มาตลอดสี่ปี ทำให้ตัวเองและตระกูลกู้กลายเป็นคนที่ถูกคนในเมืองฮ่านหัวเราะเยาะ ตอนนี้กลับกลายเป็นคนเดียวที่กู้หยุนหลันสามารถพึ่งพาได้
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของหลี่โม่ก็จมลง รูม่านตาแน่นขึ้น ริมฝีปากของเขาก็สั่นและถามว่า “มะ … มะเร็งเม็ดเลือดขาว?เป็นไปได้อย่างไร?”
ซีซี เป็นลูกสาวของหลี่โม่กับกู้หยุนหลัน อายุเพียงสามขวบ
ในห้องคนไข้ เต็มไปด้วยคนของตระกูลกู้
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ กำลังนั่งอยู่บนหัวเตียงพร้อมกับสาวน้อยที่น่ารักและฉลาดบนเตียงใน
โรงพยาบาล ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรักและเอ็นดู
รอบๆ ที่ยืนอยู่ล้วนเป็นลูกหลานของตระกูลกู้
ในขณะนี้ เมื่อเห็นหลี่โม่เดินเข้ามาพร้อมกู้หยุนหลัน เขาก็ตะโกนใส่เขาและระเบิดโดยตรงในห้องคนไข้
“หลี่โม่! ไอ่คนไร้ประโยชน์ คุณยังมีหน้ามาที่นี่อีกเหรอ ไสหัวออกไป!”
หวังฟางผู้เป็นแม่ยาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง สองมือกอดอกไว้และด่าเขา!
ลูกเขยไร้ประโยชน์คนนี้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เป็นหมาที่ขายหน้า!
“เหอะๆ ตอนนั้นผมยังคิดว่าเป็นใคร ที่แท้ก็หลี่โม่นี่เอง คุณมั้นแค่คนไร้ประโยชน์ มาที่นี่ทำไมกัน?”
ด้านข้าง มีเสียงถากถางดังขึ้น คนที่พูดคือลูกชายของพี่รองตระกูลกู้กู้ซิงเว๋ย
เขาไม่ชอบหลี่โม่มาโดยตลอด ไอ่ขยะที่ไร้ความสามารถ มีสิทธิ์อะไรมาเป็นลูกเขยของตระกูลกู้
และเป็นเพราะเขา ตระกูลกู้จึงต้องอับอายขายหน้าในเมืองฮ่าน!
“นั่นสิ ไอ่ขยะไร้ประโยชน์มาทำอะไร”
“เห้อ ยังไงก็เป็นพ่อของซีซี ดังนั้น มาเยี่ยมก็เป็นเรื่องที่สมควร”
“หุบปาก! คุณพูดเบาหน่อย ไม่เห็นคุณท่านอยู่ที่นี่เหรอ?คุณลืมไปแล้วเหรอ ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลัง ซีซีเรียกเขาได้แค่ลุงเท่านั้น”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทุกคนในตระกูลกู้ที่อยู่ในห้องคนไข้ก็หัวเราะอย่างเย็นชา
สำหรับผู้ชายที่เหมือนหลี่โม่ ถือว่าที่สุดแล้ว แม้แต่ลูกสาวของตนเอง ก็ไม่สามารถยอมรับว่าตนเองเป็นพ่อเธอได้
ไร้ประโยชน์จริงๆ!
ในเวลานี้ กู้หยุนหลันก้าวไปข้างหน้า พูดกับคุณท่านว่า “คุณปู่ หลี่โม่มาแล้ว”
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ผมสีเทา สวมชุดเสื้อคอจีนสีขาว ปล่อยมือออกจากมือเล็กๆที่อ่อนนุ่มของซีซี โดยไม่แม้แต่จะมองไปที่หลี่โม่และพูดกับพ่อบ้านข้างๆเขา”ให้เขาเซ็นชื่อ”
“ครับท่าน.”
พ่อบ้านคนนั้นเดินไปหาหลี่โม่ หยิบเอกสารและพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “นี่เป็นข้อตกลงการหย่าร้าง
ของคุณกับคุณหนูหยุนหลัน หลังจากเซ็นสัญญาแล้ว นายท่านจะรักษาซีซีเอง คุณไม่ต้องกังวล ไขกระดูกของซีซี คุณท่านได้หาเจอแล้ว ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายในการรักษา ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของหลี่โม่ก็เปล่งประกายด้วยแสง มองไปที่พ่อบ้านด้วยความสับสนและโกรธ จากนั้นก็หันหน้าไปมองคุณท่านและพูดว่า “คุณปู่ ซีซีเป็นลูกสาวของผม ทำไมไม่ใช้ไข
กระดูกของผม ?”
“หุบปาก!”
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ดุ ลุกขึ้นจ้องไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาเย็นชาพร้อมกับไม้ค้ำยันในมือ“ อย่างคุณก็คู่ควรที่จะเป็นพ่อของซีซีเหรอ? รีบเซ็นชื่อซะ ต่อจากนี้ไป คุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลกู้ของเราอีก!จำไว้ เธอชื่อกู้ซีซี นามสกุลของเธอคือกู้ ไม่ใช่หลี่! ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ กู้หยุนหลันก็เริ่มร้อนใจเช่นกันและกล่าวว่า”คุณปู่ ฉันจะไม่หย่ากับหลี่โม่ เขาจะเป็นพ่อของซิซีตลอดไป ฉันหวังว่าคุณปู่จะพิจารณาใหม่”
กู้หยุนหลันได้แต่งงานกับหลี่โม่มาสี่ปี ในสี่ปีนี้ อาศัยอยู่ใต้หลังคาเดียวกัน หากจะบอกว่าไม่มีความรักต่อกันนั้นไม่จริง
หลี่โม่ก็ตกตะลึง เมื่อได้ยินคำพูดของกู้หยุนหลัน
ที่แท้เธอยอมรับว่าเขาเป็นสามีของเธอ ยอมรับว่าเขาเป็นพ่อของซีซี
ผัวะ!
คุณท่านตระกูลกู้ ตบหน้ากู้หยุนหลันด้วยความโกรธและเขาก็ตำหนิ”คุณมันหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ! คุณมีสิทธิ์อะไรมาพูด? ถ้าไม่ใช่เพราะคุณแต่งงานกับไอ่คนไร้ประโยชน์ช่นนี้ ตระกูลกู้ของเราจะ
กลายเป็นที่หัวเราะเยาะของคนในเมืองฮ่านเหรอ?!”
ทุกคนในตระกูลกู้ที่อยู่ด้านข้าง มองมาที่เธอด้วยสายตาเย็นชาและการเยาะเย้ยลึกๆก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของพวกเขา
ดวงตากู้หยุนหลันแดง เอามือปิดแก้มของเธอ ยืนอยู่ข้างๆอย่างเกรงกลัว
เมื่อหลี่โม่เห็นกู้หยุนหลันถูกตบหน้า ในใจของเขาก็กระตุก กำปั้นของเขาอย่างขมขื่น
ผู้หญิงของเขา โดนคนอื่นรังแกเช่นนี้ได้ยังไง!
จากนั้น คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้จ้องไปที่หลี่โม่ด้วยใบหน้าแดงก่ำและพูดอย่างเย็นชาว่า”หากผมไม่
ยินยอม โรงพยาบาลก็จะไม่ใช้ไขกระดูกของคุณ ผมได้ซื้อไขกระดูกทั้งหมดที่ตรงกับซีซีแล้ว ถ้าคุณไม่เซ็นชื่อหย่าร้าง ผมก็จะไม่ให้การรักษาแก่ซีซี！นอกจากนี้ ค่ารักษา 200,000 หยวน คุณสามารถเอาออกมาได้ไหม?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหลี่โม่ก็สั่นสะท้าน คุณท่านผู้โหดร้าย!
ใช้ซีซีมาบังคับตัวเองให้หย่ากับกู้หยุนหลัน!
เงียบ.
ในใจของหลี่โม่โกรธมากขึ้น!
กู้หยุนหลันก็แอบชำเลืองมองไปที่หลี่โม่ ดวงตาของเธอแดงก่ำและน้ำตาสองสามหยดไหลผ่าน
ดวงตาของเธอ ในใจมีทั้งผิดหวังและคาดหวัง
สิ่งที่เธอผิดหวังคือ สามีไม่ทำอะไรเลยในเวลานี้
สิ่งที่เธอคาดหวังคือ สามีของเธอสามารถต่อต้าน สามารถอธิบายและสามารถแบกรับความ
รับผิดชอบของครอบครัว แบกรับความรับผิดชอบของความเป็นสามีและพ่อได้!
ในขณะนี้ ซีซีที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลลืมตาขึ้น ใบหน้าของเธอซีด ดวงตาที่สดใสของเธอ เหมือนสูญเสียสีสันไปในขณะนี้ เธอมองไปที่หลี่โม่ที่ยืนอยู่ข้างๆที่ทุกคนต่างก็ประณาม เรียกและพึมพำว่า “ ลุง … หนูเจ็บมาก … ”
ลุง ลูกสาวเรียกตัวเองได้แค่ว่าลุง …
หลี่โม่เป็นถึงนายน้อยแห่งสำนักหลงเหมิน!
หลงจวูนในอนาคต!
แต่แม้แต่ลูกสาวของเขาเองก็ยอมรับไม่ได้!
