จักรพรรดิมังกร – ตอนที่ 109

บทที่ 109 เศรษฐี

เมื่อจ้าวหลงได้ยิน เขาตะลึงทันที!

ฉู่จงเทียนกล้าทำอย่างนั้นจริง ๆ!

ทันใดนั้น จ้าวหลงก็คำราม “ท่านเทียน คุณทำเช่นนี้ มันจะทำให้พี่น้องใจเสียเท่านั้น อย่าลืมว่า ผมก็มีพี่น้องมากมาย! ถ้าเกิดเรื่องวุ่นวาย คุณรับไหวเหรอ? ”

จ้าวหลงก็เป็นคนโหดเหี้ยม อาศัยว่ามีคนจำนวนมาก ตอนนี้เขาลุกขึ้นจากพื้นดิน ลูบท้องตัวเอง

ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ ลูกน้องหลายสิบคนมารวมตัวกันอยู่รอบ ๆ ซึ่งนั่นมันหมายถึงการบังคับให้สละอำนาจ

สีหน้าฉู่จงเทียนเคร่งขรึม ตะโกนไปที่ลูกน้องของจ้าวหลง “พวกแกตาบอดแล้ว ไม่รู้จักฉันฉู่จงเทียนเหรอ?! วันนี้ถ้าใครกล้าขยับ กูจะทำให้ครอบครัวมันพังพินาศ!”

ขณะนี้ฉู่จงเทียนมีสีหน้าที่เย็นชา ดวงตาของเขาสั่นระริกด้วยความโกรธเหมือนเปลวไฟ

ความเผด็จการในตัวเขา ได้ปะทุขึ้นอย่างฉับพลัน!

ฉู่จงเทียน เป็นถึงหัวมังกรใต้ดินของเมืองฮ่าน!

ใครกล้าไม่เคารพเขา?!

กากเดนกลุ่มนี้ รนหาที่ตาย!

เมื่อคนกลุ่มนี้เห็นท่าทางโกรธของฉู่จงเทียนแล้ว มีความกลัวอยู่บ้าง พวกเขามองหน้ากันเองหลายครั้ง ไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้า

เพราะว่า ชื่อเสียงของฉู่จงเทียน ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาต้องก้มหัวให้!

“พวกกากเดน!”

ฉู่จงเทียนดุด่า เขาเตรียมโทรศัพท์เรียกคนมา หลี่โม่ก็ยืนขึ้น ไปกระซิบที่ข้างหูเขา

ทันใดนั้น ฉู่จงเทียนพยักหน้า แล้วก็รีบเดินออกไป

จ้าวหลงกับลูกน้อง ต่างตะลึง ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“ไอ้หนูนี่คิดจะทำอะไร?”

จ้าวหลงรู้สึกได้ว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

หลี่โม่ยิ้มจาง ๆ แล้วมองไปที่จ้าวหลงกับพี่น้องของเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันถามพวกแก ปกติพวกแกได้รับผลประโยชน์จากจ้าวหลงเท่าไหร่? ”

“หมายความว่าอย่างไร?”

ตอนนี้ลูกน้องของจ้าวหลงหลายสิบคนตกตะลึง ต่างมองหน้ากัน ไม่เข้าใจความหมายของหลี่โม่

หลี่โม่ค่อยๆสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและกล่าวอย่างใจเย็นว่า “พวกแกหูหนวกหรือว่าเป็นใบ้ ฟังไม่เข้าใจคำพูดของผมหรือ? ”

ผม……พวกผมแค่ทำมาหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เฮียหลงให้ผมเดือนล่ะสองพันหยวน จากนั้นก็พาพวกเราไปเที่ยวไนต์คลับ เพื่อไปหาสาว ๆ……..”

มีลิ่วล้อขี้ขลาด เมื่อเห็นท่าทางอย่างนั้นของหลี่โม่ ตกใจกลัวจนหลุดปากพูดออกมาเช่นนั้น

ประเด็นหลักคือหลี่โม่ทำให้พวกเขารู้สึกกลัว!

เพราะพวกเขาไม่เคยเห็นฉู่จงเทียนฮีโร่ใต้ดินในเมืองฮ่าน ยังต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ!

เพราะฉะนั้น ภาพแต่ล่ะภาพเมื่อสักครู่ ทำให้พวกเขารู้สึกว่าตนเองได้ทำผิดแล้ว

“ฮ่า ๆ จ้าวหลง ไม่คิดว่าแกจะเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียวขนาดนี้ แค่สองพันหยวน คนอย่างแกยังคู่ควรจะเป็นพี่ใหญ่เหรอ?”

หลี่โม่ยิ้มเย้ยหยาม

ในเวลาเดียวกัน ฉู่จงเทียนก็กลับมาแล้ว มีลูกน้องสองคนเดินตามหลังเขา ในมือถือถุงกระดาษตุงอยู่สองใบ

ทุกคนก็หันไปมอง หลี่โม่รับถุงกระดาษมา จากนั้นก็โยนถุงกระดาษลงพื้นต่อหน้าทุกคน!

ทันใดนั้น ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้าง!

เงิน!

เป็นเงินทั้งหมด!

มากกว่าหนึ่งล้าน!

หลี่โม่ใช้เท้าเตะเงินหลายปึก ไปที่เท้าของคนที่เพิ่งตอบคำถามเมื่อสักครู่ และกล่าวอย่างเรียบ ๆ “นี่คือเงินหนึ่งแสน ให้รางวัลแก คืนนี้แกอยากไปนวดที่ไนต์คลับไหน หาผู้หญิงหลายคนอยู่เป็นเพื่อน เอาเงินนี่ แล้วไสหัวออกไป”

“นี่……”

ชายคนนั้นตกตะลึงทันที เขาไม่อยากจะเชื่อ เขาตัวสั่นและมองเงินหลายปึกที่อยู่บนพื้นตรงหน้าเขา!

เขารู้สึกตื่นเต้นมาก จนแทบรอไม่ไหวอยากจะหยิบมันขึ้นมา!

น่าจะเป็นหนึ่งแสน!

ทั้งปีเขายังหาไม่ได้มากเท่านี้เลย!

ให้ตนเองแบบนี้เลยเหรอ?

เพียงแค่ตอบคำถามเดียวแค่นี้

มันไม่จำเป็นต้องคิดทบทวนแล้ว ชายคนนั้นรีบก้มลงไปหยิบเงินขึ้นมา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ตื่นเต้นและเคารพ

“ขอบคุณ……ขอบคุณ คุณหลี่!”

เขาตื่นเต้นจนน้ำเสียงเปลี่ยนไป โค้งคำนับหลี่โม่ไม่หยุด จากนั้นถือเงินแล้วก็เดินจากไป

หลังจากนั้น ภายใต้สายตาของทุกคน หลี่โม่เป็นคนที่ความกล้าหาญกล้าทำกล้ารับ เขาใช้ขาเตะเงินอีกหลายปึกไปตรงหน้าคนพวกนั้นเหมือนกับเล่นเพื่อความสนุกอย่างนั้น

ไม่ต้องให้หลี่โม่พูดอะไรอีก ลูกน้องพวกนั้นของจ้าวหลง ทั้งหมดตื่นเต้นจนตัวสั่นแล้วก้มลงหยิบเงินขึ้นมา

“ขอบคุณครับ คุณหลี่!”

“ขอบคุณครับ คุณหลี่!”

ในเวลาสั้น ๆไม่ถึงหนึ่งนาที ลูกน้องที่จ้าวหลงหวังพึ่งพาทุกคนต่างพากันวิ่งหนีไปหมด

เมื่อต้นไม้ล้มลิงบ่างกระจัดกระจาย

พวกเขาไม่มีปัญหาอะไรกับเงินอยู่แล้ว

ฝูงชนที่มองดูอยู่รอบ ๆ ทุกคนต่างสูดลมหายใจเย็นเข้าลึก ๆ

เรียบง่ายและหยาบคายเกินไป!

เอาเงินมาเล่นแบบนี้ พวกเขาเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก

เศรษฐี!

นี่คือวิธีที่เศรษฐีใช้ทำกัน?

พวกเขารู้สึกอิจฉา ผู้ชายที่ร่ำรวยคนนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ทำให้คนริษยา

เรื่องทั้งหมดนี้ กู้ชิงหลินกับเพื่อนสนิทของเธอไม่ได้เห็น

ถ้าหากว่าพวกเขาเห็นภาพนี้ ต้องประจบประแจงหลี่โม่แน่?

ตอนนี้จ้าวหลงสั่นสะท้านไปทั้งตัว

เขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตนเองเห็นไปเมื่อสักครู่

เพื่อเงินไม่กี่หมื่น ลูกน้องทั้งหมด ทิ้งเขาไปหมดเลย

ที่แท้ไอ้หนูนี่มันมีเงินมากขนาดนี้!

จ้าวหลงตื่นตระหนก และหวาดกลัว

คนที่น้องชายตนเองไปแหย่คือใครกันแน่!

หลี่โม่มองดูทั้งหมดนี้อย่างไม่แยแส จากนั้นเขาก็จ้องเขม็งไปที่จ้าวหลงที่กำลังตื่นตระหนก แล้วกล่าวว่า “แกคิดว่าฉันจะจัดการกับแกอย่างไรดี? ”

แค่คำพูดประโยคเดียว ทำให้จ้าวหลงกลัวจนเหงื่อแตกเหมือนน้ำตก

พั๊ฟ!

ชั่วพริบตาเดียว จ้าวหลงก็คุกเข่าลงที่พื้น ก้มกราบหลี่โม่ไม่หยุด แล้วกล่าวว่า “คุณหลี่ ผมผิดไปแล้ว ผมเลอะเลือนเอง มีตาแต่หามีแววไม่ ขอร้องได้โปรดปล่อยผมกับน้องชายด้วยเถอะ”

ปัง ๆ ๆ!

ก้มกราบแล้ว ก้มกราบอีก

จ้าวหู่ที่อยู่ข้าง ๆ ตอนนี้ร่างกายอ่อนแรง ตอนที่เขาเห็นหลี่โม่เอาเงินฟาดหัว เขาก็เข้าใจแล้วว่า คืนนี้เขาต้องเจอเรื่องสาหัสที่นี่แน่นอน

อย่างที่คาดไว้ รองเท้าผ้าใบธรรมดาคู่หนึ่งที่อยู่ตรงหน้า สกปรกเล็กน้อย

เขาเงยหน้าขึ้นด้วยความกลัว เมื่อเห็นใบหน้าเยือกเย็น เขาก็รีบคุกเข่าลงและขอร้อง “คุณ…..คุณหลี่ ผมผิดไปแล้วจริง ๆ ผมมันตาบอด ผมสมควรตาย ได้โปรดลงโทษผม”

“ก็ยังคงเป็นประโยคนั้น ใครเป็นคนบงการแก?”

หลี่โม่ถามด้วยสายตาเยือกเย็น

“กู้ซิงเว๋ย กู้ซิงเว๋ยของตระกูลกู้”

ตอนนี้จ้าวหู่ตกใจกลัวจนมือสั่นไปหมด พูดออกมาอย่างไม่ลังเล

หลี่โม่ขมวดคิ้ว สายตาเย็นชา

ไอ้เจ้ากู้ซิงเว๋ย มันกล้าลงมือ รนหาที่ตาย

เขาเงยหน้าขึ้นมา มองขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้นก็หันกลับมา กล่าวกับฉู่จงเทียนด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ต้อนรับพวกเขาสองคนดี ๆ ผมไม่อยากเห็นพวกเขายังยืนคุยได้อีกต่อไป”

ฉู่จงเทียนพยักหน้าทันที แล้วกล่าวว่า “ครับ คุณหลี่! ”

“คุณหลี่ คุณหลี่ ข้อร้องได้โปรดปล่อยผม แล้วก็ปล่อยน้องชายผมด้วยเถอะ!”

จ้าวหลงคุกเข่าอยู่ที่พื้น ก้มกราบไม่หยุด จนตอนนี้หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเลือด

“แกคิดว่าแกเป็นใคร อยากขอร้องคุณหลี่? ล่วงเกินคุณหลี่แล้ว แกก็ควรรู้จะว่าตนเองจะมีจุดจบอย่างไร! ”

ฉู่จงเทียนก้าวไปใช้เท้าเตะ

หลี่โม่ไม่สนใจเรื่องพวกนี้อีกต่อไป เขาหันหลังแล้วเดินจากไป

เดินเข้ามาในโรงพยาบาล หลี่โม่เตรียมตัวจะไปห้องที่ลูกสาวพักรักษาตัวอยู่ เขาได้ยินเสียงประชดประชันดังมาจากข้างหลัง

“ฮ่า ๆ หลี่โม่ คิดไม่ถึงว่านายยังมีชีวิตอยู่?”

หลี่โม่หันหลังไปมอง ก็มองเห็นกู้ชิงหลินและเพื่อนสาวสวยอีกหลายคน จ้องมองตัวเองอย่างเยาะเย้ย