ในคืนนั้น
ผมได้จ้องมองแผ่นกระดาษที่คุณซาเอะงุสะให้ไว้ตอนพักกลางวัน
เมื่อผมมาถึงบ้านก็ค่อยๆเปิดกระดาษพับอย่างช้าๆ ราวกับเป็นกล่องสมบัติที่ผมได้ถูกสั่งไว้ว่าห้ามเปิดจนกว่าจะถึงบ้าน ผมกล่าวกับตัวเองว่า “ตื่นเต้นชะมัด”
“shion-s.1012”
นี่มันอะไรวะเนี่ย?
อืม คุ้นๆอยู่นะ…..นี่มันสิ่งที่ซาเองุสะซังเขียนไว้ในกระดาษคำตอบของผมห่อนหน้านี้นี่นา
ชักสงสัยว่าทำไมเธอถึงส่งความนี้ให้กับผมอีก แต่พอผมมองไปที่มุมขวาล่างก็พบเข้ากับข้อความเล็กๆที่เขียนว่า “ไลม์”
อ้อ เข้าใจละ
มันคือไอดีไลน์ของซาเองุสะซังนี่เอง
ในที่สุดผมก็สามารถแก้รหัสปริศนานี้สำเร็จ แล้วทำไมเธอไม่บอกผมตรงๆกันล่ะเนี่ย จากนั้นผมก็ค้นหาบัญชีตามไอดีที่ได้รับมา ผมก็พบเข้ากับบัญชีที่มีชื่อว่า “ชิออน” ที่มีรูปไอคอนเป็นรูปแมว
ขณะที่ผมกำลังจะกดปุ่มแอด ผมก็หยุดนิ้วของผมไว้ก่อน
—นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย?
ผมเริ่มถูกกลืมกินโดยความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
—เดี๋ยวๆๆๆ ทำไมซาเองุสะซังถึงให้ไอดีไลม์ของเธอกับเราล่ะ?
ขณะที่ผมกำลังลนลานผมก็ได้รู้ซึ้งพลังอำนาจของกล่องสมบัติกล่องนี้
แล้วผมก็จ้องหน้าจอมือถือของผมเกือบครึ่งชั่วโมง
จนใจที่สุดผมก็รวบรวมความกล้าและคิดที่จะแอดเพื่อนไป
ผมคิดว่ามันคงจะเป็นการเสียมารยาทถ้าไม่แอดเธอไป ทั้งๆที่เธอให้ไอดีมาแล้ว
ผมกดปุ่มแอดเพื่อนไปด้วยมือที่สั่นไม่หยุด แล้วบัญชีที่มีรูปแมวหน้าที่น่าจะเป็นของซาเองุสะซังก็ได้ถูกเพิ่มในรายชื่อเพื่อนเป็นที่เรียบร้อย
ฉันทำมันลงไปซะแล้ว….. ผมคิดในใจราวกับว่าผมทำอะไรกับมันไม่ได้แล้ว
เมื่อผมแอดเธอไปแล้ว ผมก็คิดจะส่งข้อความหาเธอทันที แต่ผมก็ต้องเผชิญกับปัญหาใหญ่
—แล้วเราควรส่งอะไรไปดีล่ะ?
“นี่อิจิโจนะ! ผมแอดเพื่อนคุณมาแล้ว!”
“ผมอิจิโจ ทาคุยะครับ! รูปแมวน่ารักมากเลยครับ! ยินดีที่ได้รู้จักครับ!”
“ซาเองุสะซังใช่มั้ยครับ? ผมอิจิโจครับ! ยินดีที่ได้รู้จักครับ!”
ผมพิมพ์แล้วก็ลบข้อความอยู่หลายครั้ง
ผมไม่แน่ใจเรื่องระยะห่างระหว่างผมกับซาเองุสะซัง ผมจึงไม่รู้ว่าควรส่งไปแบบไหนดี
แต่ว่าต่อให้ผมทำแบบนี้ต่อไป ผมมั่นใจว่าคนที่ผมแอดไปคงรู้ตัวแล้วล่ะนะ แล้วถ้าปมไม่รีบส่งข้อความไปบอกว่าผมเป็นใครล่ะก็ เธอคงจะคิดว่าบัญชีของผมนั้นน่าสงสัยแหงๆ
ไอคอนบัญชีของผมเป็นรูปน้องหมาที่บ้านและชื่อบัญชีของผมก็มีชื่อว่า “ทาคุ”
ผมรู้ว่าคุณคิดอะไร แต่ผมไม่กล้าบอกไปแบบห้วนๆว่าเป็นผมหรอกนะ
แต่ถ้าผมไม่ส่งอะไรไป เธอคงคิดจะบล็อคผมด้วยสิ
ผมจึงรีบพิมพ์ข้อความทันที
“ผมแอดถูกคนใช่มั้ยครับ? ผมอิจิโจที่นั่งข้างๆคุณครับ”
นี่แหละ นี่แหละ! นี่มันดูดีที่สุดแล้วที่จะส่งให้เธอ
ผมกำลังจะกดส่ง แต่ว่าดันมีช้อความถูกส่งมาเสียก่อน
“นายคงเป็นอิจิโจคุงสินะ?”
มันคือข้อความของซาเองุสะซังที่ส่งมาหาผมก่อน เมื่อผมได้เห็นข้อความนั้นผมก็รีบลบข้อความที่พิมพ์อยู่ทันที ก่อนจะตอบกลับไป
“ใช่แล้วครับ! รู้ได้ไงครับเนี่ย?”
“ฉันดูชื่อแล้วคิดว่าน่าจะใช่น่ะ!”
ข้อความของผมถูกตอบกลับหลังจากที่ส่งไปไม่กี่วินาที
แค่เธอรู้ได้จากชื่อผมนี่ก็ว่าดีแล้วนะ แต่การที่เธอทักทายมาก่อนแบบนี้ทำผมดีใจไม่น้อยเลย
“ทำไมคุณถึงให้ไอดีไลม์กับผมเหรอครับ?”
ผมตั้งสติและพิมพ์ถามเรื่องที่ผมสงสัยอยู่
ทำไมซาเองุสะซังถึงให้ไอดีไลม์กับเราล่ะ?
อาจจะเป็นเพราะเธอเห็นว่าผมเป็นเพื่อนร่วมห้องไม่ก็เหตุผลอย่างอื่น
ระหว่างนี้ผมก็รอคำตอบจากเธออย่างใจจดใจจ่อ
ผ่านไปสักพักโทรศัพท์ของผมก็สั่นขึ้น ผมจึงหยิบมันขึ้นมาดูข้อความที่ตอบกลับมา
“ไม่ได้เหรอ?”
นั่นคือสิ่งที่ถูกส่งกลับมา ผมรู้สึกฉงนในใจกับข้อความนั้น
“ไม่ได้เหรอ?” ของคุณนี่มันหมายความว่ายังไงครับ?
หรือว่าเธอแค่อยากจะพูดคุยกับเรา! ผมรีบสลัดความคิดบ้าๆในหัวทิ้งทันที มันคงไม่เป็นแบบนั้นหรอก….มั้ง?
ระหว่างที่ผมจมอยู่กับความคิด ข้อความใหม่ก็ถูกส่งมา
“ฉันอยากจะคุยกับอิจิโจคุงน่ะ”
ผมรู้สึกอย่างจะมุดแผ่นดิน เมื่อได้เห็นข้อความนั้น
นั่นมันความคิดบ้าๆที่ผมคิดเมื่อกี้นี่หว่า ผมตบหน้าตัวเองเบาก่อนจะเริ่มพิมพ์ตอบไป
“ได้สิครับ ขอบคุณที่ให้มันกับผมนะครับ ผมดีใจมากที่ได้คุยกับซาเองุสะซัง”
ผมตอบกลับไป แต่คราวนี้ไม่มีข้อความส่งกลับมาจากซาเองุสะซัง
ผมสงสัยชะมัดว่าพรุ่งนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็แปลกที่ผมรู้สึกตื่นเต้นมากกว่ากังวลล่ะนะ
