บทที่ 793 พลังแต่ละวิถีปะทุ ต้นหลิวองอาจ!
ฟึ่บ!
ประกายโลหิตทะยานฟ้า กระโปรงสีขาวแห่งความตายตวัดดาบโลหิตบุกเข้าไป พลังที่ปะทุจากดาบโลหิตในยามนี้แกร่งกล้ากว่าก่อนอย่างเห็นได้ชัด
ต้นหลิวไม่หวั่นเกรง พุ่งออกไปข้างหน้าขณะสองมือร่ายรำมวยไทเก๊ก ภาพไทเก๊กปรากฏออกมาอย่างยิ่งใหญ่ หยินและหยาง ความแข็งแกร่งและความนุ่มนวล ต่างสำแดงปรมัตถ์แห่งมวยไทเก๊กจนถึงขีดสุด!
พลังดาบโลหิตถูกลบล้าง ต้นหลิวสะท้อนพลังนั้นกลับ แต่ถูกกระโปรงสีขาวแห่งความตายปัดป้องออกไปได้ มันเตะกวาดขา ม่านหมอกสีดำห้อมล้อม คลื่นพลังน่าพรั่นพรึงแผ่ขยาย พลังบางอย่างปะทุจนต้นหลิวต้องยอมถอย
“วิชามวยนี้ก็สร้างความรู้สึกคุ้นเคยยิ่งนัก ราวกับข้าเคยฝึกมาก่อน…”
กระโปรงสีขาวแห่งความตายพึมพำ “เป็นวิชามวยจากอาณาจักรนั้นหรือ”
มันตวัดดาบโลหิตอีกครั้ง ท่าทางพิลึกพิลั่นอย่างมาก
แม้ไม่มีศีรษะ ทว่าจากร่างกายพอดูออกว่าเป็นสตรีโฉมสะคราญนางหนึ่ง เรือนร่างนั้นงดงามไร้ที่ติยิ่ง!
แต่มันกลับมิได้อ้อนแอ้นแม้แต่น้อย ยามบุกออกไปพร้อมดาบโลหิตดูองอาจยิ่งกว่าขุนศึกผู้ผ่านการรบมานับไม่ถ้วนเสียอีก เกรียงไกรเป็นที่สุด
ต้นหลิวจำแลงกายเป็นมนุษย์แล้ว ผมสีเขียวพลิ้วไสว ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นก้านหลิวของมัน
มันชักดาบเล่มหนึ่งซึ่งหลอมรวมจากพลังไทเก๊กออกมา เข้าปะทะกับกระโปรงสีขาวแห่งความตาย ดารานอกอาณาจักรดับสูญ ระเหยหายไป
ที่นั่นมีอักขระถักทอประสาน กฎระเบียบปะทะกันและกัน แสงสีเขียวพัวพันรัดฟันกับแสงสีดำ แม้แต่ตัวตนเก่าแก่ที่เบื้องบนเทวโลกยังมิอาจมองทะลุรายละเอียดในการต่อสู้ครั้งนี้!
“มาอีกแล้ว! นี่เป็นการปรากฏตัวครั้งที่สองแล้ว!”
“นับแต่ก่อนกาลเวลาอันยาวนาน เคยมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นในเทวโลก วันนั้น ไม่สามารถรีดเร้นวิถีและวิชาต่าง ๆ ได้เลย ฟ้าดินเงียบสงัด ผู้ทรงภูมิหลายท่านพยายามพยากรณ์สุดชีวิต จนได้คำทำนายน่าสะพรึงออกมา บัดนี้จักกลายเป็นจริงหมดแล้วหรือ?!”
ผู้คนในเบื้องบนเทวโลกหวาดผวา
นี่เป็นครั้งที่สองที่กระโปรงสีขาวแห่งความตายปรากฏตัว พวกเขาคิดว่ากระโปรงสีขาวแห่งความตายถูกทำลายไปแล้ว ทว่าบัดนี้ เห็นได้ชัดว่ายัง!
พลังมืดมิดสยดสยองจริง ๆ!
“ต้องใช้พลังนั้นแล้วหรือ”
ตัวตนเก่าแก่บางตนถามเสียงเบา
พวกเขาเคยวางหมากเอาไว้ต่อกรกับความมืดมิดโดยเฉพาะ บัดนี้ กระโปรงสีขาวแห่งความตายปรากฏตัวอีกครั้ง พวกเขาไม่สบายใจอย่างมาก คิดใช้พลังนั้นเพื่อกำจัดกระโปรงสีขาวแห่งความตายให้สิ้นซาก
“นั่นเป็นเพียงภาพสะท้อน ช่างมันเถิด! นั่นคือพลังสุดท้ายของเราแล้ว!”
ตัวตนเก่าแก่ตนหนึ่งถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน
เมื่ออยู่ในเบื้องบนเทวโลก เท่ากับพวกเขาอยู่บนจุดสูงสุดแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย ควรต้องไม่มีภยันตรายใดคุกคามได้ถึงจะถูก ทว่า ทั้งหมดทั้งมวลไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด ภัยคุกคามยังคงอยู่ ซ้ำยังน่ากลัวมากด้วย!
การต่อสู้นอกอาณาจักรยิ่งทวีความประหวั่นพรั่นพรึง กระโปรงสีขาวแห่งความตายและต้นหลิวปะทะห้ำหั่นไม่หยุดหย่อน ภาพการณ์ต่าง ๆ เลือนรางไปหมด ไม่มีสสารและพลังใดดำรงอยู่ในการต่อสู้ระดับนี้ของพวกมันได้
กระโปรงสีขาวแห่งความตายอึ้งอยู่เล็กน้อย ไม่เคยคิดเลยว่าต้นหลิวจะพัฒนาถึงขั้นนี้ แม้แต่กายเนื้อที่สะท้อนออกมาของนางตวัดดาบโลหิตใส่ต้นหลิวยังไม่อาจแผ้วพานมันได้
“ฆ่า!”
ดาบโลหิตระเบิดพลัง ประกายนับล้านส่องแสงออกมาจากดาบ ไม่ว่าลำไหนล้วนแยกฟ้าและดินออกจากกันได้ มันสำแดงวิชาอีกครั้ง ผิวพรรณตามตัวมีปราณดำหลั่งไหลออกมาอย่างรวดเร็ว บารมีความดุดันทวีคูณ!
เสียงดังตึง ดาบจากพลังไทเก๊กของต้นหลิวแตกสลาย แม้แต่มือของต้นหลิวที่กุมดาบใหญ่เล่มนั้นยังสั่นระรัว
กระโปรงสีขาวแห่งความตายบุกเข้ามาด้วยความเร็วสูงขนาดที่จินตนาการไม่ออก ตวัดดาบเพื่อตัดศีรษะต้นหลิว
เส้นผมก้านหลิวบนหัวต้นหลิวร่ายรำอย่างบ้าคลั่ง เลื้อยขึ้นไปตามดาบโลหิตจนดาบนั้นมิอาจฟาดฟันลงมาได้!
ปราณดำไหลไปตามแขนของกระโปรงสีขาวแห่งความตายเข้าไปในดาบโลหิต เสียงดังพรวด เส้นผมก้านหลิวที่รัดพันดาบโลหิตอยู่ถูกตัดขาด!
ดาบโลหิตถือโอกาสนี้ฟาดฟันลงไปที่หน้าอกของต้นหลิว ของเหลวสีเขียวหลั่งริน นั่นคือเลือดของต้นหลิว
ต้นหลิวตอบสนองได้ว่องไว ถอยกลับไปทันทีเมื่อเห็นสถานการณ์ ไม่ได้ปล่อยให้ดาบโลหิตแทงลงไปลึกกว่านี้ ไม่อย่างนั้น ดาบโลหิตจะบั่นร่างมันขาดเป็นครึ่งท่อนแน่!
มันไม่ได้ลังเล รีบเขียนอักษรใหญ่ตัวหนึ่ง… ผนึก!
ทันใดนั้น พลังล้นเหลือจุติลงมายังนอกอาณาจักร กลายเป็นคุกกฎระเบียบ กักขังกระโปรงสีขาวแห่งความตายไว้
ตู้ม!
กระโปรงสีขาวแห่งความตายดุดันสะท้านนภา ดาบโลหิตเปล่งประกายไม่แรงกล้า พริบตาเดียวก็ทลายคุกกฎระเบียบออกมาได้!
ทว่า ทันทีที่มันบุกออกมาก็ตกลงไปในฟ้าดินของภาพ!
อักษร ‘ผนึก’ เมื่อครู่ของต้นหลิวร่างภาพไว้ในพริบตาที่สะกดกระโปรงแห่งความตายไว้ได้ ทั้งยังปล่อยภาพออกไป!
ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!
ต้นหลิววาดภาพไม่หยุด กลายเป็นภาพซ้อนภาพทับถมกัน จนกระโปรงสีขาวแห่งความตายไม่อาจฝ่าออกจากภาพฟ้าดิน
กระโปรงสีขาวแห่งความตายกลัดกลุ้มเหลือแสน เหตุใดถึงบุกออกไปไม่ได้ ชั้นแล้วชั้นเล่า ไม่มีจบสิ้น!
ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!
ต้นหลิวเขียนคำว่า ‘ฆ่า’ สามตัวติด อัดลงไปในภาพฟ้าดิน อักษร ‘ฆ่า’ ทั้งสามตัวแฝงไว้ด้วยจิตสังหารมหาศาล ถล่มกระโปรงสีขาวแห่งความตายไม่หยุด!
อีกด้าน มันสำแดงฝีมืออีกครั้ง เรียกกระดานหมากล้อมออกมา แล้วอัดลงไปในภาพ
“ทิวทัศน์ในภาพนั้นงดงามยิ่งนัก ข้าจะปล่อยให้เสียของได้อย่างไร มิสู้ปล่อยตัวตามสบาย ฟังข้าบรรเลงให้เจ้าสักบทเพลง แล้วร่ายรำไปตามทำนองท่ามกลางทิวทัศน์อันงดงามในภาพนี้!”
ต้นหลิวนั่งขัดสมาธิ ฉินเล่มหนึ่งปรากฏบนหน้าตัก มันดีดบรรเลงลำนำ เสียงฉินดังเข้าไปในภาพฟ้าดิน
ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นวิถีแห่งคุณชาย หลักวิถีเหล่านี้น่าพรั่นพรึงยิ่งนัก ที่ต้นหลิวมีความสำเร็จอย่างวันนี้ เป็นเพราะบรรลุวิถีเหล่านี้ ยกระดับได้อย่างมากมาย!
“มีวิชามากมายปานนี้เชียว?!”
กระโปรงสีขาวแห่งความตายส่งเสียงคำราม หลักวิถีทั้งหมดของต้นหลิวล้วนสะท้านโลกันตร์ มันคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าต้นหลิวจะแตกฉานไปเสียทุกทาง มีวิถีสะท้านโลกันตร์มากมายเพียงนี้!
สรรพสิ่งในภาพ ‘มีชีวิต’ ขึ้นมา บุกมาหามันอย่างพร้อมเพรียง
อักษร ‘ฆ่า’ ทั้งสามตัวดุดันองอาจไร้ใดเปรียบ เข้าจู่โจมมันจากสารทิศ กระดานหมากบนฟ้ารีดเร้นพลังไม่หยุด ส่งผลให้มันรู้สึกเหมือนอยู่ในสนามรบท่ามกลางโลหิตและเปลวเพลิง!
โดยเฉพาะยามเสียงฉินดังมาถึงที่นี่ ทั้งร่างของมันอยากร่ายรำไปตามทำนองฉินอย่างอดไม่ไหว เสียงฉินนั้นน่าครั่นคร้ามยิ่งนัก!
“ไสหัวไปเสีย!”
มันคำรามเสียงกริ้ว ฟาดฟันดาบโลหิตในมือออกไปเรื่อย ๆ หมายทำลายสถานการณ์เป็นฝ่ายเสียเปรียบเยี่ยงนี้!
ทว่า เวลานั้นเอง จู่ ๆ เอ็นเส้นหนึ่งร่วงหล่นลงจากนภา ดาบโลหิตในมือถูก ‘ตก’ ไป!
ต้นหลิวแยกร่างออกไปร่างหนึ่ง นั่งอยู่บนภาพฟ้าดิน มือถือไม้ตกปลาอยู่ตรงนั้น!
ในบรรดาวิถีมากมายที่ต้นหลิวแตกฉาน วิถีตกปลาคือวิถีที่ทรงพลังที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย สิ่งที่คุณชายทำบ่อยที่สุดที่ริมลำธารก็คือตกปลา ความรู้แจ้งในวิถีตกปลาของมันสูงกว่าวิถีอื่น ๆ มากนัก!
ตู้ม!
กระโปรงสีขาวแห่งความตายระเบิดพลัง ผิวพรรณทั่วตัวดำคล้ำลง พลังมืดมิดถูกรีดเร้นออกมาเต็มกำลัง!
มันสำแดงวิชามวยบางอย่าง แสงสีดำปะทุออกมาไม่หยุดหย่อน ทรงพลังกล้าแกร่ง พริบตาเดียวก็ทำลายสิ่งของในภาพไปมากมาย!
ซ้ำมันยังทลายอักษร ‘ฆ่า’ ไปได้หนึ่งตัว!
พลังจากกระดานหมากบนฟ้าจุติ กระโปรงสีขาวแห่งความตายเข้ารับพลังกระดานหมากขึ้นไป ทันใดนั้น หมากหลายตัวระเบิดแหลกลาญ!
มันผู้มีผิวกายทะมึนแทบจะไร้เทียมทาน!
มันระเบิดพลังเรื่อย ๆ สกัดได้แม้แต่เพลงฉิน ทลายภาพวาดชั้นแล้วชั้นเล่า ใกล้จะฝ่าออกจากภาพวาดเต็มที!
“ท้ายที่สุด เจ้าก็เป็นเพียงภาพสะท้อน รวมถึงพลังมืดมิดของเจ้าก็ด้วย! พลังสะท้อนห่างชั้นจากพลังอันแท้จริงไกลโข!”
ต้นหลิวเปล่งพลัง สำแดงวิถีตกปลาอีกครั้ง มันจักตกพลังมืดมิดในตัวกระโปรงสีขาวแห่งความตายขึ้นมา!
นี่คือระดับของมันในวิถีตกปลา!
มันอยู่ในขั้นที่ตกได้ทุกสิ่งอย่างแท้จริง!
ทว่า กระโปรงสีขาวแห่งความตายนั้นไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง การตกปลาของต้นหลิวถูกกีดขวาง ไม่สามารถตกพลังมืดมิดออกไปได้ทันที
“ไม่เป็นไร!”
ต้นหลิวไม่ได้ใส่ใจตกพลังมืดมิดของกระโปรงสีขาวแห่งความตายไม่ได้ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็จำกัดกระโปรงสีขาวแห่งความตายได้มาแล้ว!
มันระเบิดพลังวิถีอื่นเต็มกำลัง กำราบกระโปรงสีขาวแห่งความตายโดยพร้อมเพรียง!
กระโปรงสีขาวแห่งความตายกดดันอย่างยิ่งยวด พลังมืดมิดถูกวิถีตกปลาจำกัด ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าส่งผลกระทบต่อมันอย่างมาก เมื่อประสบกับการโจมตีจากวิถีอื่น ๆ ของต้นหลิว มันจึงเริ่มทุลักทุเล!
“อย่างไรเสียก็ยังไม่ถึงเวลา อิทธิพลของข้ายังไม่ใหญ่หลวงเท่าใด มิฉะนั้น ไฉนเลยจะปล่อยแมลงต่ำต้อยเยี่ยงเจ้าโลดเต้นอยู่ที่นี่!”
มันตวาดเสียงกราดเกรี้ยว พลังสะท้อนไม่อาจสำแดงพลังที่แท้จริงของมันออกมาได้
หากถึงเวลาเมื่อใด อิทธิพลของมันยิ่งใหญ่ถึงขีดสุด ด้วยร่างสะท้อนเช่นนี้ มันก็สามารถสังหารต้นหลิวได้อย่างสมบูรณ์!
“นี่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ต่อไปเราต้องได้พบกันอีก พวกเจ้าเป็นเพียงแพที่แล่นอยู่ในพายุฝน จักต้องคว่ำในสักวันหนึ่ง!”
มันเริ่มสงบลง แพ้ชนะชั่วครั้งชั่วคราวไม่ใช่เรื่องใหญ่ ภายภาคหน้าต่างหากคือช่วงที่มันได้สำแดงพลังอย่างแท้จริง ใต้หล้าคือของมัน!
จากนั้น ร่างของมันเริ่มสูญสลาย เดิมทีนี่ก็เป็นเพียงร่างสะท้อนอยู่แล้ว
ต่อมา ดาบโลหิตก็ทำท่าจะเหินออกไป ต้นหลิวรีดเร้นกำลัง ก้านหลิวร่ายรำหมายหยุดยั้งดาบโลหิตไว้
พลังมืดมิดปรากฏออกมาฉับพลัน จุติลงบนดาบโลหิต ดาบโลหิตทลายผนึกของก้านหลิว เหินไปจากที่นี่ หายไปอย่างรวดเร็ว
“ยังต้องเดินทางกันอีกไกล…”
ดวงตาของต้นหลิววาวโรจน์ ตระหนักถึงความอ่อนด้อยของตนเองอีกครั้ง ลำพังร่างสะท้อนร่างหนึ่ง มันยังต้องลำบากถึงเพียงนี้ จำต้องสำแดงฤทธิ์เดชทั้งหมดถึงสู้ไหว
หากต้องเผชิญกับร่างจริงของกระโปรงสีขาวแห่งความตาย มันจะเป็นคู่มือได้อย่างไร?
ไม่ได้เลย!
มันโรยตัวลงจากนอกอาณาจักร กลับไปยังชั้นเก้า บัดนี้ทุกอย่างถูกพิพากษาแล้ว ไม่มีทางเกิดเรื่องไม่คาดคิดอีก
มันเดินเข้าไปในตระกูลเทียน สังหารยอดฝีมือตระกูลเทียนทันที และช่วยสมาชิกเผ่าหลิวสวรรค์ออกมา
“นับแต่นี้ไป จักไม่มีตระกูลเทียนอีก!”
มันประกาศเสียงดัง ลบล้างตระกูลเทียน จากนี้ไปที่นี่คือดินแดนของเผ่าหลิวสวรรค์ เผ่าหลิวสวรรค์จักรับสืบทอดทุกอย่างในตระกูลเทียน
สมาชิกตระกูลเทียนที่เหลือจักกลายเป็นบริวารของเผ่าหลิวสวรรค์ อยู่ใต้บัญชาของสมาชิกเผ่าหลิวสวรรค์
สมาชิกเผ่าหลิวสวรรค์บาดเจ็บสาหัส ตระกูลเทียนมิได้หยุดยั้งการทดลองไร้มนุษยธรรมเหล่านั้น ทว่า ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับต้นหลิวในตอนนี้
ต้นหลิวช่วยขจัดปัญหาทางร่างกายของเหล่าสมาชิกเผ่าหลิวสวรรค์ ช่วยฟื้นสภาพให้กับสมาชิกเผ่าหลิวสวรรค์ และช่วยให้สมาชิกเผ่าหลิวสวรรค์ทั้งหลายแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
“ท่านจ้าว ท่านไม่อยู่ที่นี่กับเราหรือ”
ต้นหลิวสวรรค์แก่ต้นหนึ่งถามต้นหลิว อยากให้ต้นหลิวอยู่ที่นี่ต่อ เผ่าหลิวสวรรค์ของพวกมันพบเจอความทุกข์ทนมามาก พวกมันไม่อยากแยกจากกับต้นหลิวอีกแล้ว
“ข้าต้องไป ทว่า ข้าทิ้งจิตเสี้ยวหนึ่งไว้ที่นี่ วันหน้า พวกเจ้าจะไม่เป็นอันใดอีก”
ต้นหลิวกล่าว มันต้องกลับไปหาคุณชาย ไม่อาจอยู่เป็นจ้าวในเผ่าหลิวสวรรค์ได้
จากนั้น มันกับก้อนหินจึงจากไป
…..
“ศึกใหญ่จบไปได้พักใหญ่แล้ว เหตุใดพี่หลิวถึงยังไม่มา?!”
ณ เทวโลกชั้นหนึ่ง หนานฉงซ่อนตัวในสถานที่ลับตาแห่งหนึ่ง จ้องมองท้องฟ้าด้วยความระทม หวังให้ต้นหลิวมาหา อย่าได้ลืมตนเลย
เขาไม่สามารถอยู่ที่ชั้นนี้ต่อแล้ว
หญิงโฉดชายชั่วคู่นั้นหมายใจจะฆ่าเขาให้ได้ ขืนเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วได้เกิดเรื่องกับเขาแน่!
“พี่หลิว โปรดนึกถึงข้าทีเถิด!”
เขาร่ำไห้ภาวนา
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")