รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 805 คุณชายกำลังทำการจัดเตรียมใช่หรือไม่?

บทที่ 805 คุณชายกำลังทำการจัดเตรียมใช่หรือไม่?

บท​ที่​ 805 คุณชาย​กำลัง​ทำ​การจัดเตรียม​ใช่หรือไม่​?

“เจ้าพูดจา​ไร้สาระ​อัน​ใด​?!”

บรรพ​จารย์เหยียน​ตวาด​ออกมา​ เมิ่งจีผู้​นี้​ถึงกลับ​กล้า​เอ่ย​วาจา​เช่นนี้​ออกมา​!

มัน​ไม่เชื่อ​ใน​สิ่งที่​เมิ่งจีเอ่ย​ออกมา​แม้แต่น้อย​ อีก​ทั้ง​ยัง​แทบ​ทำให้​มัน​หัวเราะ​จนตาย​ กล่าว​ออกมา​ได้​เช่นไร​ว่า​พลัง​ต้นกำเนิด​เบื้องหลัง​พวก​มัน​ถูก​กวาดล้าง​ไป​แล้ว​

จะเป็นไปได้​อย่างไร​!

แม้ว่า​มัน​จะไม่รู้​สิ่งใด​เกี่ยวกับ​พลัง​ที่อยู่​เบื้องหลัง​ของ​พวก​มัน​มาก​นัก​ แต่​รู้​ว่า​เป็น​เพราะ​พลัง​นี้​ทำให้​พวก​มัน​กระโดด​ออกจาก​จักรวาล​โกลาหล​เดิม​ได้​ เช่นนี้​แล้​วจะ​เป็น​พลัง​ที่​สามารถ​ทำลาย​ได้​โดยง่าย​ตามใจชอบ​อย่างนั้น​หรือ​?

คิด​อัน​ใด​อยู่​!

จักรวาล​โกลาหล​แห่ง​นี้​มีสิ่งมีชีวิต​ที่​สามารถ​กระโดด​ออก​ไป​ได้​ที่ไหน​กัน​?

มีพลัง​ไม่ถึงแม้กระทั่ง​เศษเสี้ยว​ต้นกำเนิด​ของ​พวก​มัน​ กลับ​กล้า​พูดจา​โอหัง​เช่นนี้​!

มัน​ไม่รู้​จริง ๆ​ ว่า​เมิ่งจีกล้า​พูด​ออกมา​เช่นนี้​ได้​อย่างไร​!

“เจ้าไม่รู้​ก็​ไม่แปลก​ ไม่เช่นนั้น​เจ้าจะกล้า​มาวิ่งเต้น​ก่อเรื่อง​วุ่นวาย​ใน​อาณาจักร​แห่ง​นี้​ได้​อย่างไร​!”

เมิ่งจียิ้ม​ออกมา​ บรรพ​จารย์เหยียน​ไม่รู้​อัน​ใด​จริง ๆ​ หาก​บรรพ​จารย์เหยียน​รู้​ ต่อให้​มีความกล้า​มากกว่า​นี้​สัก​หมื่น​เท่า​ ก็​คง​ไม่กล้า​เหยียบย่าง​เข้ามา​ภายใน​อาณาจักร​แห่ง​นี้​แน่​

“เจ้าแน่ใจ​หรือว่า​จะไม่ให้โอกาส​ข้า​?!”

บรรพ​จารย์เหยียน​มอง​ไป​ทาง​เมิ่งจี ไม่ได้​โต้เถียง​อัน​ใด​อีก​ เนื่องจาก​มัน​ไม่มีเรื่อง​อัน​ใด​ให้​โต้แย้ง​ มัน​รู้ดี​ว่า​พลัง​เบื้องหลัง​พวก​มัน​น่ากลัว​เพียงใด​ ไม่มีทาง​เกิดเรื่อง​อย่าง​ที่​เมิ่งจีกล่าว​อย่าง​แน่นอน​

มัน​ย้อนกลับ​ไป​ยัง​คำถาม​ก่อนหน้า​

“แน่​นอ​น.​.. ย่อม​เป็นไปไม่ได้​!”

เมิ่งจีจรด​ปลาย​พู่กัน​เขียน​คำ​ว่า​ ‘ฆ่า’ ลง​บน​อากาศ​ ก่อน​ส่งมัน​ออก​ไป​

นี่​คือ​พู่​กันที่​คุณชาย​มอบให้​ อักษร​ที่​เขียน​ออกมา​ย่อม​ทรงพลัง​อย่างยิ่งยวด​

“เช่นนั้น​ข้า​ก็​จะสู้กับ​เจ้าจนถึงที่สุด​!”

บรรพ​จารย์เหยียน​ไม่คำนึงถึง​สิ่งใด​แล้ว​ วาจา​ก็​ไม่จำเป็นต้อง​เอ่ย​อัน​ใด​อีก​ ดึง​เดือย​กระดูก​ออกมา​ทันที​พร้อม​พุ่ง​ไป​ด้านหน้า​!

พลัง​พิศวง​นั้น​ไม่ธรรมดา​ แข็งแกร่ง​กว่า​พลัง​อื่น​ ๆ ภายใต้​สถานการณ์​ปกติ​แล้ว​ หาก​เมิ่งจีใช้พู่​กันที่​คุณชาย​มอบให้​เขียน​คำ​ว่า​ฆ่า การ​ปราบปราม​ผู้​ที่อยู่​ใน​ขั้น​เดียวกัน​ย่อม​เป็นเรื่อง​ง่ายดาย​

แต่กลับ​บรรพ​จารย์เหยียน​ไม่ได้​เป็น​เช่นนั้น​

บรรพ​จารย์เหยียน​นั้น​ไม่ธรรมดา​ คู่ควร​กับ​การ​เป็น​บรรพ​จารย์​ของ​ดินแดน​แห่ง​นั้น​ ตัว​มัน​ที่​ออก​มาจาก​ดินแดน​ต้นกำเนิด​ ดุร้าย​เสีย​ยิ่งกว่า​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ตน​อื่น​ ๆ!

เดือย​กระดูก​ใน​มือ​ของ​มัน​เอง​ก็​ไม่ธรรมดา​ ของ​สิ่งนี้​มาจาก​แดน​ต้นกำเนิด​เช่นเดียวกัน​ เคย​ถือครอง​โดย​บรรพ​จารย์​ผู้​หนึ่ง​ ก่อน​จะถูก​สงคราม​ครั้ง​ใหญ่​ทำให้​ตกลง​มายัง​โลก​เห่​งนี้​ หลังจากนั้น​เมื่อ​มัน​ตระ​เวร​ไป​ทั่ว​นคร​พิศวง​ จึงได้รับ​เดือย​กระดูก​นี้​มา

“ฆ่า!”

มัน​ระเบิด​พลัง​ออกมา​อีกครั้ง​โดย​ใช้พลัง​ทั้งหมด​ บังคับ​ให้​อักษร​ ‘ฆ่า’ ต้อง​ถอย​รน​กลับ​!

“โอ้​?”

เมิ่งจีเลิกคิ้ว​เล็กน้อย​ ดวงตา​ทอ​ประกาย​แปลกใจ​ นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​เขา​ต่อสู้​กับ​สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ รับรู้​ได้​ทันที​ว่า​พลัง​พิศวง​นั้น​ไม่ธรรมดา​ ทั้ง​ยัง​แข็งแกร่ง​อย่าง​มาก​ ห่าง​ชั้น​ไกล​เกิน​กว่า​พลัง​ปกติ​ทั่วไป​

ทว่า​เขา​ก็​ไม่ได้​กังวล​แต่อย่างใด​ เพราะ​เขา​ยัง​ไม่ได้​ใช้พลัง​ทั้งหมด​ออกมา​!

“ฆ่า!”

บรรพ​จารย์เหยียน​ตะโกน​ออกมา​ พลัง​ถูก​ผลักดัน​ไป​จนถึง​ขีดสุด​ พลัง​พิศวง​แผ่​กระจาย​ออกจาก​ร่าง​ควบแน่น​กลายเป็น​รูปแบบ​แทบ​ทุก​ประเภท​มุ่งตรง​ไป​หมาย​สังหาร​เมิ่งจี!

พลัง​ที่​ควบแน่น​เหล่านั้น​มีทั้ง​อยู่​ใน​รูป​ของ​สัตว์ร้าย​และ​อาวุธ​หลากหลาย​ประเภท​ แต่ละ​อัน​ล้วน​มีพลัง​อัน​น่าสะพรึงกลัว​เป็น​อย่างยิ่ง​!

นี่​เป็น​วิชา​ลับ​อัน​น่าสะพรึงกลัว​ที่​มาจาก​ดินแดน​ต้นกำเนิด​ บรรพ​จารย์เหยียน​นับว่า​ทุ่ม​ทุกอย่าง​ออกมา​จริง ๆ​ กระทั่ง​มหา​วิชา​สังหาร​ใต้​ก้น​หีบ​ยัง​ถูก​นำ​ออกมา​ใช้

“ทลาย​!”

เมิ่งจีใช้พู่กัน​เขียน​อักษร​ ‘ทลาย​’ ออกมา​อย่าง​รวดเร็ว​ พลัง​อัน​น่าสะพรึงกลัว​พุ่ง​ใส่พลัง​ที่​ควบแน่น​ขึ้น​มาอย่าง​รวดเร็ว​ ก่อให้เกิด​การระเบิด​ครั้ง​ใหญ่​ ทำลาย​พลัง​ที่​ควบแน่น​อย่าง​รวดเร็ว​!

“ระเบิด​เสีย​!”

บรรพ​จารย์เหยียน​กัดฟัน​ เรียก​ศาสตรา​พิศวง​ออกมา​หลาย​ชิ้น​ ก่อน​กระตุ้น​พลัง​พิศวง​ที่อยู่​ภายใน​ให้​พวก​มัน​ทั้งหมด​ระเบิด​ออกมา​สังหาร​เมิ่งจี!

ช่วง​ที่​มัน​ทำลาย​นคร​พิศวง​ต่าง ๆ​ อยู่​นั้น​ มัน​ก็​ปล้น​ชิงของ​ทั้งหมด​ใน​นคร​พิศวง​เหล่านั้น​มาด้วย​ ทำให้​ได้รับ​ของดี​มาจำนวน​ไม่น้อย​

ใน​สงคราม​ครั้งนั้น​ พวก​มัน​สามารถ​บุก​มาได้​จนถึง​แดน​บรรพ​โกลาหล​ใน​อาณาจักร​แห่ง​นี้​ ไม่ต้องสงสัย​เลย​ ยาม​นั้น​จะต้อง​มียอด​ฝีมือ​จำนวนมาก​เข้า​ร่วมใน​การต่อสู้​ ไม่เช่นนั้น​คง​เป็นไปไม่ได้​ที่จะ​บุกเข้าไป​ถึงแดน​บรรพ​โกลาหล​ได้​

และ​เหตุนี้​เอง​ทำให้​มีศาสตรา​พิศวง​มากมาย​หลงเหลือ​เอาไว้​

บรรพ​จารย์เหยียน​นำ​ศาสตรา​พิศวง​จำนวนมาก​ออกมา​เพื่อ​สังหาร​เมิ่งจีอย่าง​ไม่ตระหนี่​แม้แต่น้อย​

สิ่งนี้​ย่อม​ต้อง​ส่งผล​ต่อ​เมิ่งจี

อย่างไร​เสีย​ศาสตรา​พิศวง​เหล่านี้​ก็​ไม่ใช่ของธรรมดา​ทั่วไป​

อีก​ด้าน​หนึ่ง​ เจ้าหลวง​เอง​ก็​กำลัง​ถอย​ออก​ไป​อย่าง​เงียบ ๆ​ มองหา​โอกาส​หลบหนี​จากไป​

เขา​ตระหนัก​ได้​เป็น​อย่าง​ดี​ สุดท้าย​ไม่ว่า​ใคร​จะเป็น​ผู้ชนะ​ เขา​ก็​ล้วน​จบ​ไม่ดี​อย่าง​แน่นอน​

บรรพ​จารย์เหยียน​ก็​มอง​การ​ประจบประแจง​ของ​เขา​ออก​แล้ว​ ย่อม​ต้อง​ไม่ยอม​ปล่อย​เขา​ไป​อย่าง​แน่นอน​

ไม่ต้อง​พูดถึง​เมิ่งจีเลย​ ย่อม​ต้อง​สังหาร​เขา​ทิ้ง​จน​สิ้น​

เขา​ไม่อาจ​ไม่วิ่งหนี​ได้​!

“ช่างชวน​โมโห​ยิ่งนัก​! อ๊ากกก!”​

บรรพ​จารย์เหยียน​มองเห็น​ถึงการเคลื่อนไหว​ของ​เจ้าหลวง​ หัวใจ​และ​ปอด​โกรธ​จน​แทบ​ระเบิด​ออกมา​

มัน​กำลัง​ตกที่นั่งลำบาก​โดยที่​เจ้าหลวง​มีส่วน​เอี่ยว​ ตอนนี้​มัน​กำลัง​ต่อสู้​อย่าง​ดุเดือด​อยู่​ด้านหน้า​ แต่​เจ้าหลวง​กลับ​ใช้โอกาส​นี้​หนี​ไป​เงียบ ๆ​!

นี่​มัน​น่า​คับแค้น​เกินไป​แล้ว​!

ทว่า​มัน​ก็​ไม่มีทางเลือก​อื่น​ ไม่มีทาง​จะปลีกตัว​ออก​ไป​จัดการ​กับ​เจ้าหลวง​ได้​

เมิ่งจีมุ่งเป้า​มาที่​มัน​ การ​โจมตี​ล้วน​ดุดัน​เป็น​อย่างยิ่ง​ แม้มัน​นำ​ศาสตรา​พิศวง​ออกมา​ต้านทาน​ ก็​แทบ​ไม่อาจ​ป้องกัน​ไหว​ แทบ​ไร้​พลัง​โดยสิ้นเชิง​

อัก​!

ใน​ตอนนั้น​เอง​ มัน​พลัน​ถูก​โจมตี​เข้า​อย่าง​จัง จน​ต้อง​กระอัก​เลือด​ ทั่ว​ทั้ง​ร่าง​ใกล้​จวนจะ​ระเบิด​ออก​!

มัน​รีบ​ดึง​สมาธิกลับมา​ ไม่กล้า​ใจลอย​อีกต่อไป​ เพียงแค่​แบ่ง​สมาธิไปดู​สถานการณ์​ทาง​ฝั่งเจ้าหลวง​ ก็​ถึงกับ​ถูก​โจมตี​เข้า​อย่าง​หนัก​!

“แม้ว่า​ข้า​จะต้อง​ตาย​ ก็​จะไม่ปล่อย​ให้​เจ้ามีจุดจบ​ที่​ดี​!”

มัน​กู่​ร้อง​ออกมา​ด้วย​ความ​โกรธเกรี้ยว​ พยายาม​ดึง​เอา​พลัง​ทั้งหมด​ใน​ร่าง​ออกมา​อย่าง​สุด​ชีวิต​ ก่อน​เริ่ม​ต่อสู้​อย่าง​บ้าคลั่ง​!

เมิ่งจีไม่ได้​มอบ​ทาง​เหลือ​รอด​ให้​กับ​มัน​ ดังนั้น​มัน​จะสามารถ​รอด​ได้​ด้วย​การสังหาร​เมิ่งจีเท่านั้น​!

การระเบิด​พลัง​ออกมา​ครั้งนี้​น่ากลัว​เป็น​อย่างยิ่ง​ สามารถ​กดดัน​เมิ่งจีกลับ​ได้​ เจ้าหลวง​ที่​รอโอกาส​นี้​อยู่​ รีบ​พุ่งตัว​หนี​ออก​ไป​จาก​ที่​แห่ง​นี้​อย่าง​รวดเร็ว​โดย​ไม่ลังเล​แม้แต่น้อย​!

“ตาย​ ตาย​ ตาย​!”

ดวงตา​ของ​บรรพ​จารย์เหยียน​เปลี่ยนเป็น​สีแดงก่ำ​ระหว่าง​ต่อสู้​อย่าง​สุด​ชีวิต​ ครั้งนี้​ไม่เมิ่งจีตาย​ก็​เป็นมัน​ที่​ตาย​!

แม้เมิ่งจีจะถูก​กดดัน​ แต่​นั้น​ก็​เป็น​เพียงแค่​ช่วง​สั้น​ ๆ เท่านั้น​

“ตาย​!”

เมิ่งจีใช้พู่กัน​เขียน​คำ​ว่า​ ‘ตาย​’ ให้​ระเบิด​พลัง​ออกมา​ ให้​ที่สุด​คำ​ว่า​ ‘ตาย​’ ก็​สังหาร​บรรพ​จารย์เหยียนลง​ได้​

เขา​หอบ​หายใจ​ การต่อสู้​ครั้งนี้​กินแรง​ไป​มาก​จริง ๆ​

สิ่งมีชีวิต​พิศวง​ยาก​จะจัดการ​ลง​ได้​ ไม่น่าแปลกใจ​เลย​ที่จะ​สามารถ​เป็น​ภัย​คุกคาม​ใหญ่​ได้​ถึงเพียงนี้​!

ส่วน​เรื่อง​ที่​เจ้าหลวง​หนี​ไป​แล้ว​ เขา​ไม่กังวล​แม้แต่น้อย​

“สภาพแวดล้อม​ของ​อาณาจักร​แห่ง​นี้​เปลี่ยนแปลง​อย่าง​มาก​ ใช้เวลา​อีก​เพียง​ไม่นาน​ ความ​แข็งแกร่ง​ของ​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​ใน​อาณาจักร​ก็​จะเพิ่มขึ้น​เป็น​อย่าง​รวดเร็ว​ มัน​ผู้​นั้น​ก็​จะไม่ถือว่า​เป็น​ภัย​คุกคาม​แต่อย่างใด​…”

เมิ่งจีเอ่ย​ จากนั้น​เขา​กับ​ยอด​ฝีมือ​จาก​สถานศึกษา​ก็​ออกจาก​ที่นี่​ กลับ​ไป​ด้านใน​สถาบัน​เพื่อ​พักผ่อน​และ​พักฟื้น​

เขา​ใช้พลัง​ไป​จำนวนมาก​ จำเป็นต้อง​พักฟื้น​ ไม่เช่นนั้น​อาจ​เกิด​ปัญหา​ขึ้น​ได้​

ภายใน​เมือง​ชิงซาน​

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ถือ​พู่กัน​ วาดภาพ​จักรวาล​อัน​เปี่ยม​ไป​ด้วย​ดวง​ดารา​ที่​ได้​เห็น​จาก​โลก​ใน​แท็บเล็ต​ออกมา​จำนวนมาก​

แน่นอน​ ภาพวาด​เหล่านี้​ไม่ใช่ทั้งหมด​ที่​เขา​ต้องการ​จะวาด​ เขา​ยัง​ไม่ได้​เดิน​ชมให้​ทั่ว​ทั้ง​จักรวาล​ของ​โลก​ใน​แท็บเล็ต​เลย​

“คราวนี้​ไม่เพียงแต่​สภาพแวดล้อม​ของ​อาณาจักร​แห่ง​นี้​จะเปลี่ยนแปลง​ไป​อย่าง​มาก​ ทว่า​สภาพแวดล้อม​ของ​ทั้ง​จักรวาล​โกลาหล​แห่ง​นี้​ก็​จะเกิด​การเปลี่ยนแปลง​อย่าง​ใหญ่หลวง​เช่นกัน​!”

ลั่วสุ่ย​ที่​กำลัง​ฝน​หมึก​ให้​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เอ่ย​ออกมา​ใน​ใจพร้อมด้วย​ความรู้สึก​มากมาย​

ภาพ​สถานที่​ต่าง ๆ​ ที่​คุณชาย​วาด​ นำพา​การเปลี่ยนแปลง​ครั้ง​ใหญ่​มาสู่ทั้ง​อาณาจักร​ และ​ตอนนี้​คุณชาย​ก็ได้​วาด​จักรวาล​หมื่น​ดารา​ขึ้น​มา คาดเดา​ได้​เลย​ว่า​ หลังจากที่​คุณชาย​วาดภาพ​จักรวาล​หมื่น​ดารา​เสร็จ​เรียบร้อย​แล้ว​ ทั่ว​ทั้ง​จักรวาล​โกลาหล​จะประสบ​กับ​การเปลี่ยนแปลง​ครั้ง​ใหญ่​!

“คุณชาย​กำลัง​ทำ​การจัดเตรียม​ใช่หรือไม่​?”

นาง​คิด​ขึ้น​มาใน​ใจ รู้สึก​ว่า​นี่​อาจ​เป็นการ​เตรียมการ​ล่วงหน้า​ของ​คุณชาย​

อนาคต​… ดู​แล้ว​น่าจะ​หนักหนา​อย่าง​แท้จริง​!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท