องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 838 เราจบกันแค่นี้

บทที่ 838 เราจบกันแค่นี้

​”​แน่นอน​ว่า​ข้า​รู้​ ​เกม​นี้​จะ​จบ​ลง​ทันทีที่​ความสนใจ​ของ​เรา​หมด​ลง​ ​นั่น​คือ​สิ่ง​ที่​ท่าน​เคย​พูด​ไว้​”​ ​หงส์​เพลิง​จ้องมอง​เขา​ ​ตา​คู่​สวย​ของ​นาง​เป็น​ราวกับ​สายน้ำ​วน​ ​แต่​พวก​มัน​ก็​ยัง​สงบนิ่ง​ราวกับ​ผืนน้ำ​ไร้ค​ลื่น

​ตี้จ​วิน​ยิ้ม​หยัน​ด้วย​ใบหน้า​ดำทะมึน​และ​เต็มไปด้วย​ความโกรธ​ ​นิ้ว​ของ​เขา​เกาะกุม​ร่าง​ของ​นาง​แน่น​ ​”​เกม​หรือ​ ​หมด​ความสนใจ​หรือ​ ​เช่นนั้น​เจ้า​สนใจ​อะไร​อยู่​ ​ต้นโพธิ์​ที่อยู่​นอก​ประตู​นั่น​หรือ​ ​เจ้า​คิด​ว่า​ข้า​เป็น​ใคร​ ​เจ้า​คิด​ว่า​ข้า​จะ​อนุญาต​ให้​เจ้า​ไป​ไหน​มา​ไหน​ตามใจ​ตัวเอง​หรือ​”

​”​ท่าน​บอกเลิก​ข้า​ก่อน​ได้​เสมอ​ ​ถ้า​ท่าน​รู้สึก​ไม่พอใจ​ที่​ข้า​เป็น​ฝ่าย​พูด​ก่อน​”​ ​หงส์​เพลิง​ยิ้ม​ ​ริมฝีปาก​ที่​โค้ง​ขึ้น​ของ​นาง​ดู​ซีดเซียว

​นิ้ว​ของ​ชายหนุ่ม​ยึด​ร่าง​ของ​นาง​แน่น​ยิ่งขึ้น​ราวกับ​พยายาม​ที่จะ​บดขยี้​ไหล่​ของ​นาง​ ​แต่​สิ่ง​เดียว​ที่​ยังคง​ไม่เปลี่ยนแปลง​นั้น​ก็​คือ​รอยยิ้ม​อัน​หล่อเหลา​ของ​เขา​ ​”​เจ้า​อยาก​เลิก​กับ​ข้า​ถึง​เพียงนั้น​เชียว​หรือ​”

​”​มัน​ก็​ถึง​เวลา​แล้ว​มิใช่​หรือ​”​ ​น้ำเสียง​ของ​หงส์​เพลิง​สงบ​ ​”​ท่าน​ผ่าน​สงคราม​มามาก​ ​ท่าน​น่าจะ​เข้าใจ​ว่า​ทุกสิ่ง​ย่อม​น่าเบื่อ​ไป​ตาม​กาล​”

​ตี้จ​วิน​กระตุก​ริมฝีปาก​ขึ้น​ ​น้ำเสียง​ทุ้ม​ลึก​ของ​เขา​เป็น​ราวกับ​ความสงบ​ก่อน​พายุ​มา​เยือน​ ​”​ข้า​ไม่รู้​ว่า​กาลเวลา​ทำให้​ทุกสิ่ง​น่าเบื่อ​สำหรับ​เจ้า​ ​แต่ไหน​ๆ​ ​เรา​ก็​จะ​เลิกกัน​แล้ว​ ​เช่นนั้น​ข้า​คง​ไม่ต้อง​ยั้ง​มือ​อีกต่อไป​”

​แคว​่ก​!

​เสื้อ​ของ​หงส์​เพลิง​ขาด​เป็น​ชิ้นๆ

​ชายหนุ่ม​ผลัก​หงส์​เพลิง​เข้ากับ​ประตู​ไม้​พร้อมกับ​จูบ​นาง​อย่างรุนแรง

​เมื่อ​ปราศจาก​ซึ่ง​ความอ่อนโยน​ ​เขา​ก็​เป็น​เหมือนกับ​สัตว์ร้าย

​ริมฝีปาก​นุ่ม​ของ​นาง​ถูก​กัด​จน​เลือด​ออก​ ​ลิ้น​ของ​นาง​เริ่ม​ชา​เพราะ​ถูก​ดูด​ ​หงส์​เพลิง​ไม่ได้​หันหน้า​หนี​หรือ​บ่ายเบี่ยง​เขา​ ​นาง​เพียง​จ้อง​เขา​อย่าง​เย็นชา

​การกั​ดนั​้น​เคลื่อน​ลงมา​ตาม​ลำคอ​ของ​นาง​และ​ทิ้งร่องรอย​ไม่น่า​มอง​ไว้​บน​ร่าง​ของ​นาง

​ทุกสิ่ง​ใน​อาราม​แตก​กระจาย

​เสียงดัง​สนั่น​ราวกับ​ฟ้าร้อง​ทำให้​เซียน​ที่​ยืน​อยู่​ข้างนอก​รู้สึก​เป็นห่วง

​”​ตี้จ​วิน​ ​เป็น​อะไร​ไหม​ขอรับ​ ​เกิด​อะไร​ขึ้น​หรือ​”​ ​เขา​เป็นห่วง​อย่างยิ่ง​ว่า​ทั้งสอง​จะ​เริ่ม​ต่อสู้​กัน

​”​ไสหัวไป​!​”

​ชายหนุ่ม​เอ่ย​อย่าง​เย็นชา​ ​ท่าทาง​ของ​เขา​ดู​ชั่วร้าย​อย่างมาก​จน​เซียน​คน​นั้น​เผลอ​ก้าว​ถอยหลัง​ไป​หลาย​ฉื่อ​ ​แม้กระทั่ง​แผ่น​อก​ของ​เขา​ก็​ยัง​รู้สึก​เจ็บ​แปลบ

​เขา​ไม่เคย​เห็น​ตี้จ​วิน​หัวเสีย​ถึง​เพียงนี้​มาก​่อน

​ตี้จ​วิน​มัก​มีท​่า​ทาง​สง่างาม​และ​สุภาพ​อยู่​เสมอ​ ​แม้แต่​ตอนที่​เขา​ลงมือ​ฆ่า​คน​ ​บน​ใบหน้า​ของ​เขา​ก็​ยัง​มี​รอยยิ้ม​ปรากฏ​อยู่​ด้วยซ้ำ

​แต่​เวลานี้​ ​แม้กระทั่ง​อากาศ​ก็​ยัง​ดู​เปลี่ยนไป​!

​หงส์​เพลิง​ไม่รู้​ว่า​กิจกรรม​นี้​จะ​เจ็บปวด​อย่างมาก​เมื่อ​ไม่มี​การ​เล้าโลม

​การกระทำ​อัน​รุนแรง​ดำเนินต่อไป​เป็นเวลา​นาน​ ​ตี้จ​วิน​ดูเหมือน​กำลัง​ระบาย​ความโกรธ​ด้วย​การ​ใช้​วิธีการ​สารพัด​เพื่อ​ทรมาน​นาง

​หงส์​เพลิง​ไม่​พูด​อะไร​ ​นาง​เผย​รอยยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย​ระหว่าง​ที่​พวกเขา​กำลัง​ทำกิจกรรม​นั้น

​นาง​คิด​กับ​ตัวเอง​ว่า​เป็น​เช่นนี้​ก็ดี

​อย่างน้อย​นาง​ก็​ยัง​มีสติ​ครบถ้วน

​ถ้า​เขา​อ่อนโยน​เกินไป​ ​นาง​อาจจะ​ยั้ง​ตัวเอง​ไว้​ไม่ไหว​แล้ว​เผลอ​เรียกชื่อ​เขา​ออก​ไป​ก็ได้

​หาก​เป็น​เช่นนั้น​ ​นาง​คง​ดู​ไร้ค่า​และ​น่าหัวเราะ​ยิ่งกว่า​เดิม​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​เขา

​นาง​คิด​มาต​ลอด​ว่าการ​มีอยู่​ของ​นาง​เพียงพอ​สำหรับ​ชายหนุ่ม​ ​นาง​ทุ่มเท​ทั้ง​หัวใจ​เพื่อ​รัก​เขา​ ​และ​เขา​ก็​ควร​ที่จะ​ปฏิบัติ​ต่อนาง​ใน​รูปแบบ​เดียวกัน

​แต่​ ​นาง​ลืม​ความจริง​ไป​ข้อ​หนึ่ง

​ความจริง​ที่ว่า​ชาย​คน​นี้​เป็น​คนที​่​ยาก​จะ​ควบคุม

​ไม่มีใคร​บน​โลก​ใบ​นี้​จะ​สามารถ​ควบคุม​เขา​ได้

​แม้กระทั่ง​ภพ​สวรรค์​และ​พระพุทธศาสนา​ก็​ยัง​ไม่​สามารถ​ควบคุม​เขา​ได้​ ​แล้ว​นับประสา​อะไร​กับ​ความรัก

​การสนอง​ความต้องการ​ทาง​ร่างกาย​ของ​ตัวเอง​เป็นหลัก​การ​ของ​เขา​เสมอมา​ ​และ​ความสนใจ​เดียว​ที่​เขา​มี​ก็​คือ​การ​เอาชนะ​ผู้อื่น

​เขา​จะ​หมด​ความสนใจ​บางสิ่งบางอย่าง​ทันทีที่​เขา​สามารถ​เอาชนะ​มัน​ได้​อย่างง่ายดาย​เกินไป

​เขา​อาจจะ​เบื่อ​นาง​แล้วก็​ได้

​เพราะ​เขา​สามารถ​จัดการ​นาง​ได้​อย่างง่ายดาย

​แน่นอน​ว่า​เขา​ต้อง​หันไป​หา​คนอื่น​เพื่อ​เติมเต็ม​ความอยาก​อาหาร​ของ​ตัวเอง​ ​และ​การ​ได้​ท้าทาย​คนอื่น​ก็​คงจะ​น่าตื่นเต้น​มากกว่า

​ดังนั้น​ ​สำหรับ​เขา​แล้ว​ ​เป้าหมาย​จะ​เป็น​ใคร​ก็​ไม่สำคัญ

​หงส์​เพลิง​เข้าใจ​ทุกอย่าง​ดี

​เมื่อ​ลอง​คิดดู​ให้​ดี​ ​ผู้ชาย​คน​นี้​ไม่เคย​บอก​รัก​นาง​ ​ไม่​แม้แต่​จะ​พูดจา​หวาน​ๆ​ ​กับ​นาง​ด้วยซ้ำ

​เขา​พูด​เพียงแค่​ว่า​เขา​อยาก​อยู่​กับ​นาง​เท่านั้น

​คนที​่​เข้าใจ​กติกา​เกม​นี้​ไม่ชัด​เจน​ก็​คือ​นาง​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​ไม่​สามารถ​โทษ​ใคร​ได้

​แต่​ความหยิ่ง​ผยอง​ของ​นาง​ก็​ไม่ยอม​ให้​นาง​ได้​แบ่งปัน​ความรัก​กับ​ใคร

​ถ้า​ไม่มี​ความรัก​ที่​ทุ่มเท​ให้​กัน​ ​เช่นนั้น​นาง​ก็​ขอ​แยกทาง​ไป​เสียดี​กว่า

​นี่​เป็นความ​ผิด​ของ​ใคร

​นาง​คิด​มาต​ลอด​ว่า​เขา​ชอบ​นาง​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​อยาก​ให้​เขา​ทุ่มเท​ความรัก​ให้​กับ​นาง

​ถ้าหาก​นาง​ไม่ได้​ตั้งความหวัง​เอาไว้​มากเกินไป​ ​นาง​ก็​คง​ไม่ผิด​หวัง​ถึง​เพียงนี้

​อย่างไร​มัน​ก็​เป็น​แค่​เกม

​หงส์​เพลิง​เข้าใจ​ได้​อย่างถ่องแท้​ว่า​ ​เมื่อ​ความอ่อนโยน​ที่นาง​ใช้​หลอกตัวเอง​ถูก​ฉีก​กระชาก​ออก​ ​นาง​จะ​ต้อง​เจ็บปวด​อย่างมหาศาล

​ในที่สุด​ ​ชายหนุ่ม​ก็​หยุด​เคลื่อนไหว​ ​แต่​เขา​ยัง​ปฏิเสธ​ที่จะ​ถอนตัว​ออกจาก​นาง

​เขา​กอด​นาง​ไว้​ใน​อ้อมแขน​ ​เขา​กอด​นาง​ไว้​แน่น​จน​นาง​รู้สึก​ราวกับว่า​กระดูก​จะ​ถูก​บดขยี้

​เกิด​ความ​เงียบ​ขึ้น​อย่าง​ยาวนาน​ ​ไม่มีใคร​พูด​อะไร​แม้แต่​คนเดียว

​มัน​เงียบ​เสีย​จน​ทำให้​หายใจไม่ออก

​หงส์​เพลิง​เหนื่อย​จน​ไม่​สามารถ​พูด​อะไร​ได้​แม้แต่​คำ​เดียว​ ​แต่​สีหน้า​ของ​นาง​สื่อ​ออกมา​ได้​เพียง​อย่าง​เดียว​ว่า

​พวกเรา​จบกัน​แล้ว​…

​นาง​พยายาม​ฝืน​ลุกขึ้น​ยืน​ ​แต่​เขา​กลับ​อุ้ม​นาง​ขึ้นไป​บน​ก้อน​เมฆ​เสียก่อน

​เวลา​นั้น​หงส์​เพลิง​ไม่ได้​ขัดขืน​เขา​ ​เพราะ​นาง​เหนื่อยล้า​เกินไป

​พลัง​ธรรมะ​ของ​นาง​อ่อนแอ​มาก​เสีย​จน​นาง​สงสัย​ว่า​ตัวเอง​คือ​หงส์​เพลิง​ ​นก​อมตะ​ใน​ตำนาน​จริง​หรือไม่

​บางที​ ​นี่​อาจ​เป็นสาเหตุ​ที่ว่า​ทำไม​นาง​ถึง​ไม่​สามารถ​ตาย​ได้

​เพราะ​พวกเขา​คิด​ว่านาง​เจ็บ​ไม่​เป็น​ ​ดังนั้น​พวกเขา​ถึง​มอบหมาย​ภารกิจ​กวาดล้าง​สิ่งชั่วร้าย​ให้​นาง​เสมอ

​เพราะ​เขา​คิด​ว่านาง​เป็น​คน​พยศ​ยโส​โอหัง​ ​ดังนั้น​เขา​ถึง​ได้​ใช้​คำ​ว่า​รัก​มา​เล่น​เกม​กับ​นาง

​แต่​นาง​เหนื่อย​แล้ว​จริงๆ

​เมื่อ​นึกถึง​ช่วงเวลา​ตอนที่​นาง​เอาจริงเอาจัง​กับ​คู่มือ​ฉบับ​นั้น​ ​ตอนที่​นาง​ขีด​กฎ​ที่อยู่​บน​กระดาษ​ทีละ​ข้อ​ขึ้น​มา​ ​นาง​ก็​รู้สึก​ว่า​ตัวเอง​ช่าง​โง่​เสีย​จริง

​แต่​โชค​ยังดี

​นาง​เลิก​ทำ​เช่นนั้น​ทันทีที่​นาง​ค้นพบ​นิสัย​ที่แท้​จริง​ของ​เขา

​นาง​ไม่สน​ใจ​ว่า​ชายหนุ่ม​ยังอยู่​ข้าง​นาง​หรือไม่​ ​หงส์​เพลิง​หลับตา​ลง​พักผ่อน​เอาแรง

​มี​ฝนตก​ปรอยๆ​ ​อยู่​ด้านนอก​สวรรค์​ชั้น​เก้า​ ​อากาศ​ภายใน​ห้อง​จึง​ติดจะ​หนาว

​หงส์​เพลิง​ยัง​ตื่น​ไม่​เต็มที่​ ​นาง​ได้ยิน​เสียง​อัน​แหบ​พร่า​ของ​ชายหนุ่ม​เอ่ย​เรียกชื่อ​ของ​นาง​ ​และ​ถาม​นาง​ว่า​ ​”​ทำไม​กัน​”

​น้ำเสียง​ลุ่มลึก​นั้น​ฟัง​ดูเหมือน​เสียง​สัตว์ร้าย​ร้อง​ครวญคราง​เพราะ​อาการ​บาดเจ็บ

​หงส์​เพลิง​ไม่เข้าใจ​ ​คนที​่​เจ็บ​คือ​นาง​ต่างหาก​ ​ทำไม​เขา​ถึง​ทำ​เสียง​ราวกับว่า​คนที​่​เจ็บปวด​ที่สุด​ก็​คือ​เขา​ล่ะ

​เมื่อ​นาง​ลืมตา​ขึ้น​ ​นาง​ก็​ตระหนัก​ได้​ว่านา​งคิ​ดมาก​เกินไป

​ชายหนุ่ม​ไม่ได้​อยู่​ข้าง​กาย​นาง​อีกต่อไป​ ​สม​กับ​เป็น​เขา​จริงๆ

​ทันทีที่​เขา​ได้​ครอบครอง​บางอย่าง​โดย​สมบูรณ์​แล้ว​ ​เขา​จะ​ไม่​หัน​หล้า​กลับมา​อีก

​หงส์​เพลิง​เผลอ​ยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย​ ​ริมฝีปาก​ของ​นาง​ซีดเผือด​จน​น่ากลัว

​นี่​เป็น​ตอนจบ​ที่​ดีที​่​สุด​ ​เพราะ​พวก​นาง​ไม่มีทาง​ให้​ไป​ต่อ

​นาง​น่าจะ​เข้าใจ​ให้​เร็ว​กว่านี​้

​แต่​ตอนนี้​สมอง​ของ​นาง​ปลอดโปร่ง​ดี​แล้ว​…

​สายฝน​ยังคง​โปรยปราย​อยู่​นอก​ห้อง

​เม็ดฝน​ตกลง​มาบ​นร​่ม​คัน​หนึ่ง

​ชายหนุ่ม​ยืน​นิ่ง​ไม่​ขยับเขยื้อน​อยู่​ใต้​ต้นโพธิ์​ใน​ดินแดน​พระพุทธศาสนา​ ​ไม่มีใคร​รู้​ว่า​เขา​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่

​เซียน​ที่​เดิน​ติดตาม​อยู่​ข้างหลัง​ชายหนุ่ม​ตัวสั่น​ ​”​ตี้จ​วิน​ขอรับ​ ​หลังจากนี้​เรา​จะ​ไป​ที่​อาราม​ ​หรือ​จะ​กลับ​ไป​สวดมนต์​ต่อ​ดี​ขอรับ​”​ ​สำหรับ​เขา​ ​ตี้จ​วิน​ควร​ไป​สวดมนต์​ต่อ​ ​เพราะ​อารมณ์​ปัจจุบัน​ของ​ตี้จ​วิน​ทำให้​ปีศาจ​ที่อยู่​ใต้​อาณัติ​ของ​เขา​ก่อ​ลม​กรรโชก​และ​สายฝน​กระหน่ำ​ ​เมฆ​สีดำ​ก่อตัว​ไป​ทั่วทุก​พื้นที่

​ชายหนุ่ม​ไม่​ตอบ​ ​เขา​ไม่มี​ปฏิกิริยา​ด้วยซ้ำ​แม้​ไหล่​ของ​เขา​จะ​เปียก​ฝน​ไป​กว่า​ครึ่ง

​เซียน​คน​นั้น​ถึงกับ​สงสัย​ว่า​ตี้จ​วิน​คง​ไม่ได้​ยิน​คำพูด​ของ​เขา​ ​เขา​รู้สึก​สับสน​ว่า​ทำไม​ตี้จ​วิน​ถึง​มายื​นอยู​่​ที่นี่​โดย​ไม่​คิด​จะ​ไป​ไหน

​ขณะที่​เซียน​คน​นั้น​กำลัง​คิด​ว่า​ตี้จ​วิน​ที่​เงียบ​มาต​ลอด​กำลังจะ​กลายเป็น​หิน​ ​จู่ๆ​ ​ชายหนุ่ม​ก็​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​แหบ​พร่า​ว่า​ ​”​เรา​จะ​ไม่​ไป​ไหน​ทั้งนั้น​นอกจาก​งานเลี้ยง​ของ​ภพ​สวรรค์​”

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท