รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 808 มีพิษในชา เจดีย์เวหานี้ยิ่งมีพิรุธ!

บทที่ 808 มีพิษในชา เจดีย์เวหานี้ยิ่งมีพิรุธ!

บท​ที่​ 808 มีพิษ​ใน​ชา เจดีย์​เวหา​นี้​ยิ่ง​มีพิรุธ​!

“ลาก่อน​ทั้งสอง​ท่าน​!”

ใบหน้า​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ประดับ​ด้วย​รอยยิ้ม​สดใส​ ร่างกาย​กำลัง​เลือนหาย​ไป​ เขา​กำลังจะ​ไป​จาก​ที่นี่​

เขา​บรรลุ​ภารกิจ​ของ​ตน​แล้ว​ จึงมีความ​ปีติ​เป็น​ล้นพ้น​ โบกมือ​ลา​ซีกับ​เต่า​ชรา​!

“ไม่ต้อง​กล่าวว่า​ลาก่อน​ พวกเรา​ยัง​ไม่ค่อย​รู้จัก​ที่นี่​เท่าใด​ โปรด​อยู่​อธิบาย​สถานการณ์​ที่นี่​ให้​พวกเรา​ฟังก่อน​เถอะ​!”

ซีตา​ตา​เป็นประกาย​ จับ​พิรุธ​ได้​ทันที​อย่าง​มีไหวพริบ​ นาง​ชี้นิ้ว​ออก​ไป​ พลัน​นั้น​ พลัง​กล้าแกร่ง​มวล​หนึ่ง​พุ่ง​ไปหา​ผู้อาวุโส​ใหญ่​เพื่อ​รั้ง​เขา​ไว้​ที่นี่​ ไม่ปล่อย​ให้​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ได้​จากไป​ง่าย ๆ​

ปฏิกิริยา​ของ​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ในเวลานี้​ประหลาด​เกินไป​ ต้อง​มีเงื่อนงำ​แน่นอน​ นาง​รู้สึก​ว่า​ไม่ควร​ปล่อย​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ไป​ทั้ง​อย่างนี้​

“หืม?!”​

สีหน้า​ผู้อาวุโส​ใหญ่​เปลี่ยนไป​ คิดไม่ถึง​ว่า​ซีจะมีไหวพริบดี​เช่นนี้​!

เขา​ชัก​เสียใจ​ขึ้น​มา รู้​อย่างนี้​ไม่น่า​เอ่ย​อัน​ใด​ ควร​แสดงละคร​ให้​เสร็จสิ้น​ก่อน​แล้ว​ค่อย​ไป​

ทว่า​ ความเสียใจ​นี้​เกิดขึ้น​เพียง​ชั่วขณะ​ พริบตา​ต่อมา​ เขา​ก็​ไม่ได้​สำนึก​เสียใจ​อัน​ใด​

ไม่มีเรื่อง​ใด​ต้อง​เสียใจ​ ซีเข้าไป​ใน​เจดีย์​เวหา​แล้ว​ ซ้ำที่นี่​ยัง​เป็น​ชั้น​สิบ​แปด​ ซีอยู่​ใน​กำมือ​พวก​ตน​แล้ว​!

นอกจากนี้​ สิ่งสำคัญ​ที่สุด​คือ​ ซี… ดื่ม​ชาเข้าไป​แล้ว​!

ชานั้น​ก็​หา​ใช่น้ำชา​ธรรมดา​ มีการ​ผสม​ ‘บางอย่าง​’ ลง​ไป​ สิ่งนั้น​จัก​สลาย​พลัง​ของ​ซีโดย​ไม่ให้​รู้ตัว​ ซียิ่ง​ไม่มีทาง​ก่อเรื่อง​ได้​อีก​!

คำนวณ​เวลา​ดู​แล้ว​ น้ำชา​คง​ใกล้​ออกฤทธิ์​เต็มที​!

เสียงดัง​ตู้​มกึกก้อง​ ประกาย​สยดสยอง​ฉาย​ออกจาก​ตัว​เขา​ ทลาย​พลัง​ที่​พันธนาการ​ตน​ไว้​ ตั้ง​ท่าจะ​ออกจาก​เจดีย์​เวหา​

เขา​ไม่ต้องการ​อยู่​ที่นี่​ แม้จะไม่มีทาง​พลาดพลั้ง​ ทว่า​ซีก็​ไม่ธรรมดา​ จาก​ที่​ผู้นำ​ตระกูล​เทียน​หมิง​กล่าว​ไว้​ ซีมีความ​ลึกล้ำ​ใน​ตัว​อยู่​มาก​ เขา​กลัว​จะเกิด​เหตุการณ์​อื่น​ใด​!

ออกจาก​เจดีย์​เวหา​จึงจะปลอดภัย​ที่สุด​!

“เจ้าหนี​ไม่พ้น​หรอก​!”

ซีลงมือ​ทันที​ สำแดง​เคล็ด​วิชา​กระบี่​ กระบี่​สวรรค์​นับ​พัน​ฟาดฟัน​ออก​ไป​ เล็ง​เป้า​ไป​ที่​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ไม่ให้​เขา​ได้​ไป​ไหน​

เค​ร้ง!​ เค​ร้ง!​ เค​ร้ง!​

กระบี่​สวรรค์​นับ​พัน​เล่ม​ส่งเสียง​เค​ร้ง​ ภาพ​การณ์​น่า​ครั่นคร้าม​เป็น​ที่สุด​ ผู้อาวุโส​ใหญ่​รีบ​สำแดง​วิชา​ลับ​ หมาย​จะฝ่าออกจาก​กอง​กระบี่​สวรรค์​นับ​พัน​เล่ม​นั้น​และ​ไป​จาก​ที่นี่​!

ทว่า​ เรื่อง​ที่​เหนือ​ความคาดหมาย​ของ​เขา​คือ​ เขา​กลับ​รับมือ​ไม่ไหว​!

“เป็นไปได้​อย่างไร​กัน​!?”

เขา​มีสีหน้า​เปลี่ยนไป​อย่าง​มาก​ คิดไม่ถึง​เลย​ เสี้ยว​ลมหายใจ​ที่​ซีลงมือ​ เขา​ก็​แน่ใจ​ได้​ว่า​ซีนั้น​อยู่​ใน​ขอบเขต​ลอยชาย​ขั้น​เก้า​ ใน​สถานการณ์​ปกติ​ ซีไม่ควร​สู้ตน​ได้​!

เพราะ​เขา​ก้าว​สู่ขอบเขต​ผู้บงการ​แล้ว​ มีความต่าง​ชั้นใน​ระดับ​พลัง​อย่าง​ใหญ่หลวง​ ความต่าง​ชั้น​นั้น​ไม่อาจ​ก้าว​ข้าม​ไป​ได้​ เขา​สามารถ​กำราบ​ซีได้​ง่ายดาย​ไร้กังวล​!

ทว่า​ผลลัพธ์​สุดท้าย​กลับ​ไม่ได้​ใกล้เคียง​เลย​สักนิด​ อย่า​ว่าแต่​กำราบ​ซีเลย​ เขา​แทบ​รับมือ​การ​โจมตี​ของ​ซีไม่ได้​ด้วยซ้ำ​!

“นี่​มัน​เคล็ด​กระบี่​อัน​ใด​กัน​?!”

เขา​ตกตะลึง​ ไม่นาน​นัก​ก็​ตระหนักถึง​ปัญหา​ ซีนั้น​ไม่ธรรมดา​จริง ๆ​ เคล็ด​วิชา​กระบี่​นี้​มหัศจรรย์​อย่างยิ่ง​ อยู่​ใน​ระดับ​สูงส่งอย่าง​ไม่ต้องสงสัย​ พลัง​ที่​ปะทุ​ออกมา​เหนือชั้นกว่า​ขอบเขต​ลอยชาย​ขั้น​เก้า​ไป​ไกล​!

“อ๊าก​ ๆๆ!”

เวลา​นั้น​เอง​ จู่ ๆ เต่า​ชรา​ก็​ครวญคราง​ด้วย​ความเจ็บปวด​ กลิ้ง​ไป​ทั่ว​พื้นที่​ มัน​รู้สึก​ไม่สบายกาย​มาก​ พลัง​ที่​มีกำลัง​ถูก​สลาย​ไป​ทีละน้อย​!

“ฮ่า ๆ!”

ผู้อาวุโส​ใหญ่​เห็น​ดังนั้น​ก็​หัวเราะ​ออกมา​ดังลั่น​ ชาออกฤทธิ์​แล้ว​!

“น้ำชา​ของ​พวกเรา​ตระกูล​เทียน​หา​ได้​ดื่ม​กัน​ได้​ง่าย ๆ​! ซ้ำเจ้ายัง​ดื่ม​ไป​ตั้ง​มาก​!”

เขา​มอง​ซีพลาง​กล่าว​ “เจ้าเอง​ก็​ดื่ม​ไป​หนึ่ง​ถ้วย​ รอ​จน​พลัง​ใน​กาย​ถูก​สลาย​ไป​เถิด​!”

“ชาอย่างนั้น​หรือ​?!”

นัยน์ตา​ซีไหว​ระริก​ คิดไม่ถึง​เลย​สักนิด​ นาง​เอง​ก็​ดื่ม​ชาไป​ถ้วย​หนึ่ง​เช่นกัน​ หรือว่า​พลัง​ใน​กาย​ของ​นาง​จะถูก​สลาย​ไป​ด้วย​?!

“นำ​ยา​แก้​พิษ​ออกมา​!”

นาง​ลงมือ​ดุดัน​ยิ่งขึ้น​ หมาย​จะกำราบ​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ก่อน​พลัง​ใน​กาย​ถูก​สลาย​ แล้ว​ยึด​ยา​แก้​พิษ​มาล้าง​พิษ​ใน​ตัว​!

ไม่ต้องสงสัย​เลย​ว่า​ มีพิษ​ใน​ชาแน่นอน​!

“เจ้าเพ้อ​พก​อัน​ใด​อยู่​!”

ผู้อาวุโส​ใหญ่​ขำ​พรืด​ “เจดีย์​เวหา​ตัดขาด​จาก​โลก​ภายนอก​อย่าง​สิ้นเชิง​ พลัง​ที่​คุ้มกัน​เจ้าอยู่​ไม่มีทาง​จุติ​ลงมา​ได้​ เจ้ามีแต่​ต้อง​ตาย​เท่านั้น​!”

“เทียน​ลู่​สั่งให้​พวก​เจ้าทำ​เช่นนี้​หรือ​”

แววตา​ซีเย็นยะเยือก​ นาง​ช่วยชีวิต​เทียน​ลู่​ไว้​ ช่วย​เทียน​ลู่​จัดการ​เทียน​หมิง​ บัดนี้​เทียน​ลู่​คิด​จะเนรคุณ​อย่างนั้น​หรือ​?!

นาง​มิได้​คาดการณ์​ถึงเรื่อง​นี้​จริง ๆ​!

“เทียน​ลู่​อัน​ใด​ บัดนี้​เขา​กลายเป็น​นักโทษ​ ถูก​คุมขัง​ใน​คุก​ใต้ดิน​นว​ปร​ภพ​ไป​นาน​แล้ว​ แม้กระทั่ง​ผู้นำ​ตระกูล​เอง​ก็​เปลี่ยน​สมัย​ไป​นาน​แล้ว​!”

ผู้อาวุโส​ใหญ่​กล่าว​ “ยาม​นี้​ คุณชาย​เทียน​หมิง​คือ​ผู้นำ​ตระกูล​!”

“ว่า​อัน​ใด​นะ​!”

ซียิ่ง​นึกไม่ถึง​เข้าไป​ใหญ่​ เทียน​ลู่​ทำ​อัน​ใด​ ขนาด​นี้​แล้ว​เทียน​หมิง​ยัง​พลิก​สถานการณ์​กลับมา​ได้​อีก​หรือ​?!

“เพราะ​อย่างนั้น​ เจ้าเลิก​เพ้อฝัน​ได้​แล้ว​!”

ผู้อาวุโส​ใหญ่​ยิ้ม​เย็น​พลาง​เอ่ย​ “วันนี้​คือ​วัน​ตาย​ของ​เจ้า!”

“เจ้าคิด​มากเกินไป​แล้ว​!”

ซีสำแดง​ฤทธิ์เดช​อีกครั้ง​ ใช้มหา​วิชา​ซึ่งมีอานุภาพ​แข็งกล้า​เช่นกัน​ และ​อาจ​กล้าแกร่ง​ยิ่งกว่า​เมื่อ​เทียบ​กับ​เคล็ด​วิชา​กระบี่​!

วิชา​อภินิหาร​เหล่านี้​ล้วน​สมบูรณ์แบบ​ขึ้น​เพราะ​นาง​ ระดับชั้น​สูงส่งวิเศษ​กัน​ถ้วนหน้า​ ไม่อาจ​เทียบ​ได้​กับ​เมื่อ​ครั้ง​อดีต​!

นอกจากนี้​ เจดีย์​เวหา​ตัดขาด​มวล​พลัง​ที่​คอย​คุ้มกัน​นาง​ได้​จริง​หรือ​?

เป็นไปได้​อย่างไร​กัน​!

พลัง​ที่​คอย​คุ้มกัน​นาง​ขับไล่​ได้​กระทั่ง​พลัง​มืดมิด​ และ​ส่อง​สะท้อน​เส้นทาง​ที่​ถัดไป​จาก​เทวโลก​ มีหรือ​จะถูก​เจดีย์​เวหา​เล็ก​ ๆ นี้​ตัดขาด​

ไม่ต้อง​คิด​ก็​รู้​แล้ว​ว่า​เป็นไปไม่ได้​!

นาง​รู้สึก​ว่า​ต่อให้​นาง​ดื่ม​ชาและ​ถูก​พิษ​เข้าไป​ ก็​ไม่มีทาง​เป็นอัน​ใด​ เมื่อ​สารพิษ​ที่ว่า​กำลังจะ​ทำอันตราย​นาง​ พลัง​ที่​คอย​คุ้มกัน​นาง​จัก​ปรากฏ​ ช่วย​สลาย​สารพิษ​ใน​ตัว​!

“เหตุใด​ถึงยัง​ไม่ออกฤทธิ์​?!”

ผู้อาวุโส​ใหญ่​ตื่นตระหนก​ หลัง​ซีสำแดง​อีก​มหา​วิชา​ออกมา​ เขา​ก็​ยิ่ง​ต้าน​ไหว​ เห็น​อยู่​ว่า​จะถูก​ซีกำราบ​แล้ว​!

ไม่ควร​เป็น​เช่นนี้​!

สารพิษ​นี้​มีความ​พิเศษ​สูง ยิ่ง​ใช้พลัง​มาก​เท่าใด​ พิษ​ก็​ยิ่ง​ออกฤทธิ์​ไว​เท่านั้น​

ต่อสู้​ด้วย​พลัง​เยี่ยง​นี้​ พิษ​ควร​ออกฤทธิ์​ไป​นาน​แล้ว​!

พิษ​ของ​เต่า​ชรา​ออกฤทธิ์​ทั้งที่​ไม่ได้​สู้ก็​เพราะ​เต่า​ชรา​ดื่ม​เยอะ​เกินไป​!

ชั่วขณะหนึ่ง​ เขา​สำนึก​จาก​ใจจริง​ เสียใจ​เป็น​ที่สุด​ เขา​อวดดี​เกินไป​ ทึกทัก​เอา​เอง​ว่า​ไม่เป็นไร​แล้ว​ ถึงเปิดเผย​ตัวตน​ออกมา​ เป็นผล​ให้​ถูก​รั้ง​ไว้​ที่นี่​!

พรวด​! พรวด​! พรวด​!

โลหิต​สาด​กระเซ็น​ เขา​ต้าน​ไม่อยู่แล้ว​อย่าง​สิ้นเชิง​ ถูก​ซีกำราบ​ลง​

“นำ​ยา​แก้​พิษ​ออกมา​!”

ใน​มือ​ซีมีกระบี่​สวรรค์​หนึ่ง​เล่ม​กำลัง​ชี้ไป​ที่​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ บีบคั้น​ให้​ผู้อาวุโส​ใหญ่​นำ​ยา​แก้​พิษ​ออกมา​ นาง​รู้สึก​ว่า​น่าจะ​มียา​แก้​พิษ​อยู่​

การ​ลืมตัว​ทำให้​เสียเปรียบ​มหันต์​!

ผู้อาวุโส​ใหญ่​ใกล้​ร้องไห้​เต็มที​ อย่า​ให้​เอ่ย​เลย​ว่า​ทุกข์ใจ​เพียงใด​ เขา​อยาก​ตบ​ตัวเอง​ให้​ตาย​นัก​ ก่อน​นี้​ไย​ต้อง​วางมาด​ ต้อง​คุย​เบ่ง​สัก​ประโยค​สอง​ประโยค​ก่อน​ไป​

บัดนี้​ เขา​ทำให้​ตนเอง​ติดกับ​ไป​ด้วย​!

“เจ้าเลิก​คิด​เรื่อง​ยา​แก้​พิษ​ได้​เลย​…”

เวลา​นั้น​เอง​ เสียง​หนึ่ง​ดัง​เข้า​มาจาก​ข้างนอก​ ซีมองเห็น​เทียน​หมิง​ผ่าน​กระจก​ใน​เจดีย์​เวหา​!

“เขา​ไม่มียา​แก้​พิษ​ ยา​แก้​พิษ​อยู่​กับ​ข้า​”

เทียน​หมิง​หัวเราะ​ ก้ม​มอง​ซีจาก​นอก​หน้าต่าง​พลาง​กล่าว​ “คิดไม่ถึง​ใช่หรือไม่​! เดิม​ข้า​คิด​อยู่​ว่า​อีก​สักพัก​ค่อย​ไปหา​เจ้า ไม่คิด​เลย​ว่า​เจ้าจะมาหา​ด้วย​ตนเอง​ รนหาที่​ตาย​จริง​เชียว​!”

สีหน้า​ของ​ซีเย็นชา​ เป็น​ลูกไม้​ของ​เทียน​หมิง​จริง ๆ​!

“ส่งยา​แก้​พิษ​มา มิฉะนั้น​ข้า​จะฆ่าเขา​!”

นาง​ใช้ผู้อาวุโส​ใหญ่​ไล่ต้อน​เทียน​หมิง​ ให้​เทียน​หมิง​ส่งยา​แก้​พิษ​มาให้​ตน​

“เจ้าไร้เดียงสา​เกินไป​หรือไม่​ แม้แต่​พี่ชาย​แท้ ๆ​ ของ​ข้า​ ข้า​ยัง​ไม่ยอม​ปล่อย​ เจ้าคิด​หรือว่า​ข้า​จะแยแส​ชะตากรรม​ของ​เขา​”

เทียน​หมิง​หัวเราะ​ “เลิก​เพ้อเจ้อ​เสียที​ ยอมรับ​ความตาย​ของ​เจ้าด้วย​ความสบายใจ​เถิด​”

สำหรับ​เขา​ ผู้อาวุโส​ใหญ่​เป็น​เพียง​หมาก​ตัว​หนึ่ง​เท่านั้น​

เขา​ไม่สนใจ​ความเป็นความตาย​ของ​ผู้อาวุโส​ใหญ่​สักนิด​!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท