รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 809 ท้ายที่สุด ข้ากลับช่วยสงเคราะห์ให้นางแทนหรือนี่?!

บทที่ 809 ท้ายที่สุด ข้ากลับช่วยสงเคราะห์ให้นางแทนหรือนี่?!

บท​ที่​ 809 ท้ายที่สุด​ ข้า​กลับ​ช่วย​สงเคราะห์​ให้​นาง​แทน​หรือ​นี่​?!

ผู้อาวุโส​ใหญ่​สติ​แทบ​ขาด​ เขา​โอหัง​เกินไป​ เปิดเผย​ตัว​ล่วงหน้า​ ผลสุดท้าย​ถูก​รั้ง​ไว้​ที่นี่​ เขา​ตั้งความหวัง​ว่า​เทียน​หมิง​จะช่วย​ตน​ แต่​ท่าที​ของ​เทียน​หมิง​กลับเป็น​เช่นนี้​ ไม่แยแส​ความเป็นความตาย​ของ​ตน​สักนิด​!

ที่จริง​มาคิดดู​แล้ว​ จะแยแส​ได้​อย่างไรเล่า​ เป็น​ดั่ง​ที่​เทียน​หมิง​ว่า​ เทียน​หมิง​ไม่แยแส​แม้แต่​พี่​แท้ ๆ​ ของ​ตนเอง​ ไม่แยแส​แม้แต่​บิดา​บังเกิด​เกล้า​ของ​ตนเอง​ ไหน​เลย​จะได้​มอบ​ความเมตตา​ให้​ผู้อื่น​ ความคิด​ของ​เขา​ก่อนหน้านี้​ช่างไร้เดียงสา​ยิ่งนัก​!

ซีไม่ได้​ลงมือ​ต่อ​ ด้วย​รู้ดี​ว่า​ไม่อาจ​ข่มขู่​เทียน​หมิง​ได้​

นาง​เข้า​ไปหา​เต่า​ชรา​ สำแดง​มหา​วิชา​รักษา​เพื่อ​แก้​พิษ​

พิษ​นี้​น่ากลัว​อย่าง​แท้จริง​ มหา​วิชา​รักษา​ที่​นาง​ใช้ผ่าน​การปรับปรุง​จาก​นาง​มาแล้ว​ พลานุภาพ​กล้าแกร่ง​อย่างยิ่งยวด​ กระนั้น​ยัง​ไม่อาจ​แก้​พิษ​ใน​ตัว​เต่า​ชรา​ได้​

ทว่า​ก็​พอ​ส่งผล​บ้าง​ พลัง​ใน​ตัว​เต่า​ชรา​ที่​ถูก​สลาย​ลด​ความเร็ว​ลง​

“ไม่ต้อง​แตกตื่น​ รีด​เร้น​พลัง​ตาม​คัมภีร์​ เฝ้ารักษา​แก่น​กำเนิด​ไว้​!”

ซีกล่าว​

นาง​ช่วย​ให้​วิชา​ของ​เต่า​ชรา​สมบูรณ์​ขึ้น​ และ​ยก​ระดับชั้น​ของ​อานุภาพ​ขึ้น​เช่นกัน​ เมื่อ​รีด​เร้น​แล้ว​ จัก​ช่วย​ให้​พลัง​ที่​ถูก​สลาย​ไป​ใน​ตัว​ลด​ความเร็ว​ลง​อีก​

หลังเต่า​ชรา​ได้ยิน​คำพูด​ของ​ซี ก็​รีบ​รีด​เร้น​วิชา​ใน​ตัว​ ตาม​คาด​ พลัง​ใน​ตัว​ที่​ถูก​สลาย​เชื่องช้า​ลง​ไป​อีก​

“เปล่าประโยชน์​! วันนี้​เจ้าหนี​ไม่พ้น​แน่​!”

เทียน​หมิง​มีสีหน้า​เย็นชา​ ไม่ได้​รีบร้อน​ลงมือ​ เจดีย์​เวหา​นี้​นอกจาก​สามารถ​ตัดขาด​จาก​โลก​ภายนอก​แล้ว​ ยัง​โจมตี​อย่าง​น่ากลัว​ได้​อีกด้วย​

ทว่า​ เขา​ไม่ได้​จู่โจมซีทันที​

เขา​ต้องการ​รอ​ไป​ก่อน​ รอ​ให้​พิษ​ใน​ตัว​ซีกำเริบ​ เพื่อ​ลด​โอกาส​การ​พลาดพลั้ง​!

ถึงอย่างไร​ พลัง​ที่​คอย​คุ้มครอง​ซีอยู่​ก็​พิลึกพิลั่น​ แม้แต่​เจดีย์​เวหา​ก็​ไม่อาจ​ขวางกั้น​ หลัง​โจมตี​ออก​ไป​จึงยัง​มีพลัง​เช่นนั้น​ปรากฏ​ออกมา​

ทันทีที่​พิษ​ใน​ตัว​ซีกำเริบ​ พลัง​ใน​กาย​ถูก​สลาย​ เวลา​นั้น​เขา​จะจู่โจมอย่าง​รุนแรง​รวดเร็ว​ สังหาร​ซีใน​เสี้ยว​ลมหายใจ​ ไม่เหลือ​โอกาส​ให้​พลัง​คุ้มครอง​นั้น​ได้​จุติ​!

เดิม​ซีต้องการ​ใช้วิชา​รักษา​ขับไล่​สารพิษ​ใน​ตัว​ แต่​นาง​กลับ​พบ​ว่า​ นาง​ไม่เป็นอัน​ใด​ ราวกับ​ไม่มีสารพิษ​ใด​ใน​ตัว​

“เข้าใจ​แล้ว​!”

ไม่นาน​นาง​ก็​เข้าใจ​ ค่อย ๆ​ คิดตก​

ร่างกาย​ของ​นาง​ผ่าน​การปรับปรุง​จาก​ท่าน​ผู้​นั้น​ ไหน​เลย​จะเกิด​ปัญหา​ได้​ง่าย ๆ​

ต่อให้​สารพิษ​นั้น​น่ากลัว​เพียงใด​ ก็​ไม่มีทาง​เป็นอันตราย​ต่อ​ร่างกาย​ของ​นาง​ มิฉะนั้น​ ป่านนี้​นาง​คง​ออก​อาการ​ไป​นาน​แล้ว​ ไม่มีทาง​อยู่​อย่าง​ปกติ​สุข​เช่นนี้​

นาง​ใจเย็น​ลง​ และ​แน่ใจ​ได้​ว่า​สารพิษ​นั้น​จะไม่เป็น​ภัย​คุกคาม​ต่อ​ตน​ จึงเริ่ม​ประเมิน​สถานการณ์​อีกครั้ง​

ที่นี่​มีคลื่น​ริ้ว​ค่าย​กล​โลดแล่น​ และ​ยัง​เป็น​คลื่น​ริ้ว​ค่าย​กล​ที่​ลึกล้ำ​ไม่ธรรมดา​ คิด​แล้ว​คง​เป็น​ค่าย​กล​ที่​ทรงพลัง​ มิฉะนั้น​เทียน​หมิง​คง​ไม่มั่นใจ​ว่า​สามารถ​ขวางกั้น​พลัง​ที่​คอย​คุ้มครอง​นาง​ได้​

นาง​ไม่เคย​ร่ำเรียน​วิชา​ค่าย​กล​ จึงไม่รู้เรื่อง​ค่าย​กล​เลย​สักนิด​ ทว่า​ หลังจาก​พินิจพิเคราะห์​จน​ถี่ถ้วน​ นาง​ก็​หัวเราะ​อยู่​ใน​ใจ

แข็งแกร่ง​เหลือเกิน​!

พรสวรรค์​ด้าน​อภินิหาร​ของ​นาง​เผย​ออกมา​ใน​ด้าน​ค่าย​กล​เช่นกัน​!

ไม่ว่า​จะเป็น​อภินิหาร​ประเภท​ใด​ ขอ​เพียง​นาง​ได้​อ่าน​ตำรา​หนึ่ง​รอบ​ก็​จะเห็น​จุดด่างพร้อย​ ซ้ำยัง​ช่วย​ปรับปรุง​ให้​สมบูรณ์​ขึ้น​ได้​ด้วย​

สถานการณ์​ใน​ยาม​นี้​ก็​เช่นกัน​!

หลัง​นาง​ได้​พิจารณา​ดู​แล้ว​หนึ่ง​รอบ​ ก็​รู้แจ้ง​ใน​ค่าย​กล​ของ​สถานที่​แห่ง​นี้​อย่าง​สมบูรณ์​ ค้นพบ​จุดด่างพร้อย​ทั้งหมด​ ซ้ำยัง​ช่วย​แก้​ให้​สมบูรณ์​ เสริม​ค่าย​กล​แห่ง​นี้​ให้​แข็งแกร่ง​ยิ่งขึ้น​ได้​ด้วย​!

“ทลาย​ค่าย​กล​หรือ​? ไม่ ๆๆ…”

ซีหัวเราะ​ใน​ใจ นาง​ทลาย​ค่าย​กล​และ​ออกจาก​เจดีย์​เวหา​ได้​แน่นอน​ สำหรับ​นาง​ ค่าย​กล​นี้​เปรียบเสมือน​ของ​ประดับ​ ไร้ผล​ใด​ ๆ

ทว่า​ นาง​ไม่คิด​จะทำ​เช่นนั้น​

ที่นี่​ช่างยอดเยี่ยม​ ไย​ต้อง​ไป​จาก​ที่นี่​ด้วย​

เจดีย์​เวหา​มีสรรพคุณ​รวบรวม​ขุม​ปราณ​พลัง​ใน​ฟ้าดิน​ดั่ง​ที่​กล่าวอ้าง​ หาก​ได้​ฝึกฝน​ที่นี่​ ย่อม​ได้ผล​ดีกว่า​ที่อื่น​ นาง​สำเร็จ​ด้วย​ความพยายาม​เพียง​ครึ่งหนึ่ง​จาก​ที่​เคย​ และ​อาจ​ได้ผล​ทวีคูณ​อีก​หลาย​เท่าตัว​!

หาก​ไม่ใช่เช่นนั้น​ นาง​คง​ไม่ตาม​ผู้อาวุโส​ใหญ่​เข้ามา​ใน​เจดีย์​เวหา​

เดิม​เจดีย์​เวหา​นี้​คือ​ค่าย​กล​ใหญ่​ นาง​ควบคุม​ค่าย​กล​ใหญ่​นี้​ได้​แน่นอน​ และ​ทำให้​ค่าย​กล​ใหญ่​นี้​รับใช้​นาง​ ทำให้​เทียน​หมิง​สูญเสีย​อำนาจ​ที่​มีต่อ​ค่าย​กล​ใหญ่​นี้​

จากนั้น​ นาง​เริ่ม​ปฏิบัติการ​ ปรับ​แก้​ค่าย​กล​

“เจ้าคิด​จะทลาย​ค่าย​กล​หรือ​ เลิก​ฝันกลางวัน​เสียเถอะ​!”

นอก​เจดีย์​เวหา​ หลัง​เทียน​หมิง​เห็น​สิ่งที่​ซีทำ​ก็​คิด​ไป​ว่า​ซีกำลัง​พยายาม​ทลาย​ค่าย​กล​ เขา​ถึงกับ​หัวเราะ​ออกมา​

นี่​คือ​ของ​วิเศษ​ที่​บรรพ​จารย์​นำ​กลับ​มาจาก​ตระกูล​หลัก​ ถือเป็น​ของ​วิเศษ​ชิ้น​สำคัญ​ของ​ตระกูล​หลัก​ด้วย​ ค่าย​กล​ส่วนสำคัญ​ใน​นั้น​ไหน​เลย​จะทลาย​ได้​ง่าย ๆ​

ไม่มีทาง​!

อย่า​ว่าแต่​ซีเลย​ แม้แต่​ผู้บงการ​อาวุโส​ที่​เชี่ยวชาญ​ด้าน​ค่าย​กล​ยัง​ทำ​ไม่ได้​!

ซีวุ่นวาย​อยู่​ข้างใน​พักใหญ่​ก่อน​จะรามือ​ นั่งขัดสมาธิ​ใน​นั้น​แล้ว​เริ่ม​การฝึกฝน​!

“รู้​ว่า​ไม่ไหว​จึงยอมแพ้​หรือ​?”

เทียน​หมิง​หัวเราะเยาะ​

“ไม่สิ! เหตุใด​ค่าย​กล​ถึงอยู่​ใต้​บัญชา​ของ​นาง​ ขุม​ปราณ​ชีวิต​ใน​ฟ้าดิน​กำลัง​ถูก​นาง​ดูดกลืน​อย่าง​บ้าคลั่ง​!”

สีหน้า​ของ​เขา​เคร่งเครียด​ถึงขีดสุด​จน​ฝน​แทบ​ตก​ลงมา​ สถานการณ์​ผิดปกติ​เกินไป​ ซีใช้พลัง​ค่าย​กล​ได้​ แล้ว​ยัง​สำแดง​อานุภาพ​ของ​ค่าย​กล​ ดูดกลืน​ขุม​ปราณ​ชีวิต​ใน​ฟ้าดิน​อย่าง​บ้าคลั่ง​ได้​ด้วย​!

“บัด​… ซบ​!”

เขา​ด่า​กราด​ไม่หยุด​ รีบ​นำ​ธงค่าย​กล​ออกมา​ สุดท้าย​กลับ​ค้นพบ​ด้วย​ความ​ตกตะลึง​ว่า​เขา​ไม่อาจ​ควบคุม​ค่าย​กล​ใน​เจดีย์​เวหา​ได้​อีกต่อไป​!

“เป็นไปได้​อย่างไร​กัน​?!”

เขา​ไม่อาจ​เชื่อได้​ลง​ หน้าตา​ประหวั่นพรั่นพรึง​ยิ่ง​ ที่​ซีทำ​ไป​เมื่อ​ครู่​เปลี่ยน​เจ้านาย​ของ​ค่าย​กล​ได้​จริง​หรือ​

สวรรค์​ ทำได้​อย่างไร​กัน​

ให้​ตาย​เขา​ก็​เชื่อ​ไม่ลง​ว่า​ทั้งหมด​นี้​คือ​เรื่องจริง​!

ทว่า​ ความเป็นจริง​ได้​พิสูจน์​แล้ว​ว่า​ทั้งหมด​นี้​ไม่ใช่ภาพ​ฝัน​!

ไม่ว่า​จะทำ​อย่างไร​ ก็​ไม่อาจ​ควบคุม​ค่าย​กล​ใน​เจดีย์​เวหา​ ปราศจาก​ปฏิกิริยาตอบโต้​!

“รีบ​ฆ่านาง​เสีย​!”

เทียน​หมิง​คำราม​ หมาย​จะให้​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ข้างใน​ฆ่าซี หรือ​เปลี่ยนแปลง​สถานการณ์​ที่​ค่าย​กล​ถูกปรับ​ให้​อยู่​ใน​การควบคุม​ของ​นาง​!

โง่หรือ​ไร​!

เทียน​หมิง​ไม่ใย​ดี​ชีวิต​ตน​ แล้ว​ยัง​จะให้​เอาชีวิต​เข้า​แลก​อีก​หรือ​

คิด​อัน​ใด​อยู่​!

ผู้อาวุโส​ใหญ่​เมิน​เทียน​หมิง​

“สวะ​เอ๋ย​! เจ้าบังอาจ​ไม่ฟังคำสั่ง​ข้า​ ข้า​จะฆ่าลูกหลาน​เหลน​ของ​เจ้าให้​หมด​!”

เทียน​หมิง​คำราม​ หาก​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ฝ่าฝืน​คำสั่ง​จริง​ เขา​จะฆ่าลูกหลาน​เหลน​ของ​ผู้อาวุโส​ใหญ่​ให้​หมด​!

“เจ้าอำมหิต​เกินไป​แล้ว​!”

ผู้อาวุโส​ใหญ่​โมโห​หัวฟัดหัวเหวี่ยง​ เทียน​หมิง​ไม่เหลือ​ความเป็นมนุษย์​เลย​สักนิด​!

“เร็ว​เข้า​ เจ้ารู้​ว่า​ข้า​ทำ​เช่นนั้น​แน่​!”

เทียน​หมิง​กล่าว​ “ข้า​ไม่สน​ว่า​เจ้าจะใช้วิธี​ใด​ ฆ่านาง​ หรือ​ทำลาย​การควบคุม​ของ​นาง​ที่​มีต่อ​ค่าย​กล​ใหญ่​เสีย​!”

นี่​คิด​จะส่งเขา​ไป​ตาย​จริง ๆ​ หรือ​!

เขา​ไม่ใช่คู่มือ​ของ​ซี จะทำ​เช่นนั้น​ได้​อย่างไร​ เทียน​หมิง​ไม่คิด​จะไว้ชีวิต​เขา​ด้วยซ้ำ​!

ผู้อาวุโส​ใหญ่​ขบ​กราม​แทบ​หัก​ ทว่า​ เขา​จะมีหนทาง​อื่น​ใด​อีก​

เทียน​หมิง​ใช้ลูกหลาน​เหลน​ของ​ตน​ใน​การขู่​ เขา​จำต้องสู้​สุด​ชีวิต​!

จากนั้น​ เขา​คิด​จะจุดประกาย​แก่น​กำเนิด​ใน​ตัว​แล้ว​เข้า​ต่อสู้​โดย​ใช้พลัง​จาก​แก่น​กำเนิด​ เลิก​หวัง​ที่จะ​มีชีวิต​ต่อ​

ทว่า​ เวลา​นั้น​เอง​ พลัง​มวล​หนึ่ง​ม้วน​รอบตัว​และ​ส่งเขา​ออกจาก​เจดีย์​เวหา​

ขณะเดียวกัน​ เจดีย์​เวหา​ปิดผนึก​สมบูรณ์​ เทียน​หมิง​ไม่อาจ​มองเห็น​สถานการณ์​ด้านใน​ได้​อีก​

“เดิม​ข้า​คิด​จะฆ่านาง​ด้วย​เจดีย์​เวหา​ สุดท้าย​ข้า​กลับ​ช่วย​สงเคราะห์​ให้​นาง​หรือ​นี่​?!”

เทียน​หมิง​โมโห​จน​อวัยวะภายใน​แทบ​ระเบิด​ออกมา​ แค่​คำ​ว่า​ชอกช้ำ​ยัง​น้อย​ไป​ด้วยซ้ำ​

ซีควบคุม​เจดีย์​เวหา​ไว้​ได้​ บัดนี้​ เจดีย์​เวหา​กลายเป็น​สถานที่​ฝึกฝน​ชั้นเลิศ​ของ​ซี เขา​ดัน​มอบ​วาสนา​การเปลี่ยนแปลง​ให้​หรือ​นี่​!

“เจ้าไม่มีทาง​ทำสำเร็จ​!”

สายตา​ของ​เขา​โหดเหี้ยม​ ไป​จาก​ที่นี่​เพื่อ​รวมกำลัง​พล​ อย่างไร​ก็​ไม่ยอม​ปล่อย​ให้​ซีได้​ฝึกฝน​ใน​เจดีย์​เวหา​อย่าง​สบายอารมณ์​

เช่นนี้​รังแต่​จะทำให้​ซีแข็งแกร่ง​ยิ่งขึ้น​!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท