“จะหัวเราะให้ความรู้สึกอันเร่าร้อนนี้ได้เหรอ?”
[…ฮ่าห์♪]
ตลอดเย็นของวันนั้น เธอใช้เวลาอยู่ที่คาเฟ่กับฮายาโตะ
ไอนะถอนหายใจอย่างมีความสุขเมื่อเธอทานมื้อเย็นเสร็จแล้วนึกถึงช่วงเวลานั้น
นี่เป็นกิจวัตรใหม่ของเธอในทุกวันนี้
นี่คือวิธีที่เธอใช้ในเวลาส่วนตัว… ไม่สิ ฮายาโตะอยู่ในใจของเธอทุกครั้ง ไม่ใช่แค่ในเวลาส่วนตัวของเธอ ทุกครั้งที่เธอนึกถึงเขา เธอก็จะรู้สึกเสียวแปล๊บไปทั่วทั้งร่างกายของเธอ ทั้งต้องการ ทั้งโหยหา และเรียกร้องหาเขา ถ้าเป็นแค่ที่บ้านก็คงไม่เป็นไร แต่นี่กลับเป็นไม่เว้นแม้กระทั่งที่โรงเรียน ซึ่งเป็นเรื่องที่เธอไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้
[ฟุฟุ… ฮายาโตะคุง… ฮายาโตะคุง! อ๊า…รู้สึกดีจัง]
นั่นเป็นช่วงเวลาที่วิเศษจริงๆ ความสุขของเธอมันเปี่ยมล้นเกินกว่าจะกักเก็บได้อีกแล้ว
[ดีใจนะที่พวกเธอปลอดภัย]
ไม่เพียงแค่ไอนะจะจำคำพูดนั้นได้ แต่ยังได้รับความเร่าร้อนจากดวงตาของเขามาอีกด้วย ขณะที่ฮายาโตะกำลังอยู่เบื้องหน้าของเธอ ร่างกายของเธอก็เรียกร้องหาเขา สัญชาตญาณของหญิงสาวถูกกระตุ้น และกระซิบบอกให้เธอกลืนกินผู้ชายที่ชื่อฮายาโตะคนนี้ซะ
มันเป็นเสียงกระซิบที่แสนจะเย้ายวน ที่เธอต้องอดทนและใช้ความคิดทั้งหมดประคองสติของตัวเธอเอง
แน่นอนว่าไม่ได้มีแค่เหตุผลเดียว… ก่อนหน้านี้ ที่เขาบอกว่าเด็กที่เกิดจากไอนะจะต้องน่ารักแน่ เธอจะต้องสร้างครอบครัวที่มีความสุขได้แน่นอน ฮายาโตะพูดออกแบบนั้นออกมาโดยไม่เจียแต่งอะไรเลย
[…อ๊า …อ๊าห์ ยังไม่พอหรอก ยังไงมันก็ยังไม่พอ… โธ่… เกินไปแล้วนะ คำที่ฮายาโตะคุงพูดออกมา อยากได้ยินอีกสักครั้งจัง…]
เด็กที่เกิดมาจะน่ารักไหม? ─ แน่นอนสิ เพราะเป็นลูกของฉันกับฮายาโตะนี่นา
ครอบครัวที่สร้างมาจะมีความสุขไหม? ─ อยู่แล้วสิ เพราะมีทั้งฉัน พี่สาว แล้วก็คุณแม่ด้วยเชียวนะ
ในหัวของไอนะตอนนี้ เธอได้กำหนดแนวทางของตัวเองไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เขายืนยันทุกอย่างที่ไอนะถาม ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ความโอบอ้อมอารี และความมุ่งมั่นในแววตาของเขา มันทำให้ความรู้สึกของไอนะที่มีต่อเขายิ่งกล้าแกร่งขึ้น รุนแรงขึ้น และหนักขึ้นจนไม่สามารถยั้งใจได้อีกต่อไป
[…อื้มห์]
ยิ่งเธอตื่นเต้นแบบนี้ ไอนะก็ยิ่งจินตนาการออกมาได้ จินตนาการว่ากำลังทำหลายสิ่งหลายอย่างกับฮายาโตะ หลายอย่างที่เธอเคยคิดว่าน่าขยะแขยงเมื่อไม่กี่วันก่อน
[…ฮายาโตะคุง กอดฉันไว้สิ… จะอะไรฉันก็ยอม เพราะฉันทำได้เพื่อนายได้ทุกอย่าง ฉะนั้นเอามาอีก]
[ไอนะ คลอดลูกให้ฉันที]
[อื้มห์~~~~~~~~~!?]
ขณะที่ฮายาโตะที่อยู่ในจินตนาการของเธอพูดแบบนั้น ร่างกายของไอนะก็สั่นสะท้านไปด้วยความปิติยินดี เธอถอดชุดนอนออกแบบลืมตัว เผยให้เห็นหน้าอกที่ใหญ่โต ขนาดที่ใหญ่กว่าพี่สาวเล็กน้อย
[…ฟุฟุ สิ่งนี้มีไว้เพื่อนายเท่านั้นนะ ฮายาโตะคุง]
เขาเป็นคนเดียวที่อยากทำอะไรก็ได้กับร่างกายนี้ที่ผู้ชายทุกคนบนโลกต่างปรารถนา ไอนะอยากที่จะสง่างามและสมบูรณ์แบบเพื่อเขาอยู่เสมอ
[ถึงยังไง ไอนะซังก็สวยกว่าอาริสะซังอยู่นะ]
หลายคนมักบอกกับเธอว่าเธอสวยและมีสเน่ห์อย่างเป็นเอกลักษณ์ เธอรู้ตัวว่าร่างกายของเธอค่อนข้างน่าดึงดูดเกินกว่าเด็กม.ปลายทั่วๆ ไป แต่ถึงอย่างนั้น มันก็มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ทั้งไอนะหรืออาริสะต่างก็ไม่เคยรู้ตัวมาจนถึงตอนนี้
.
มันคือสิ่งที่โผล่ออกมาจากใต้เครื่องแบบของพวกเธอทั้งสอง สิ่งที่คอยดึงดูดผู้ชายตลอดมา และยังดึงดูดได้ยิ่งกว่านี้อีก
ความรักที่ถูกปิดผนึกไว้เพราะความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายของพวกเธอในตอนนั้น ได้ถูกปลดปล่อยแล้ว ทั้งสองเริ่มมีความเป็นหญิงสาวมากขึ้น ไม่เพียงแต่หัวใจเท่านั้น แม้แต่ร่างกายของพวกเธอก็ยังน่าดึงดูดมากกว่าเดิมด้วย
[ฮายาโตะคุงงง…]
ไอนะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรายชื่อผู้ติดต่อคนใหม่
ฮายาโตะ โดโมโตะ ชื่อนี้ถูกบันทึกลงไปบนรายชื่อผู้ติดต่อของเธอ และทุกครั้งที่เธอจะกลับเห็นชื่อนี้ หัวใจของเธอก็จะเปี่ยมสุขจนไม่มีอะไรมาแทนที่ความรู้สึกนี้ได้อีกแล้ว
ไอนะโหยหาฮายาโตะมากซะจนหลุดยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ไอนะอยากสัมผัสร่างกายของเขาด้วยร่างกายของเธอ อยากรู้สึกถึงตัวตนของเขาจากภายในร่างกายของเธอ ความคิดพวกนี้ถาโถมมาไม่หยุด
เธอได้ข้อมูลติดต่อของเขามา แต่แค่นั้นมันยังไม่พอ เธออยากได้มากกว่านี้อีก ชีวิตเป็นยังไง ครอบครัวเป็นยังไง ที่บ้านทำอะไร เธอไม่สนว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน ขอแค่ให้ได้รู้ก็พอ
ไอนะหัวเราะเบาๆ เมื่อนึกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น
สีหน้าของเธอในตอนนี้คือ สีหน้าที่มีรอยยิ้มซึ่งแฝงไปด้วยความชั่วร้าย แต่อีกขณะหนึ่งก็เป็นใบหน้าของหญิงสาวที่เพิ่งเจอรักแรกพบ
[ฉันควรทักไปบอกฝันดีเขา… ใช่ไหมนะ?]
เม็ดเหงื่อไหลซึมไปทั่วทั้งตัว ชะโลมผิวให้มันวาวอนึ่งกระเบื้องเคลือบ ร่างกายนี้ที่อยู่เหนือนักเรียนม.ปลายทุกคน กำลังนอนปลดเปลื้องอยู่บนเตียงนอน ขณะที่กำลังพูดคำพูดอันไร้เดียงสาออกมา ซึ่งขัดแย้งกับสิ่งที่ร่างกายของเธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ นี่คือตัวตนอันบิดเบี้ยวของไอนะ
.
.
.
ถ้าคนน้องเป็นแบบนั้นแล้ว งั้นคนพี่ล่ะ? เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะของตัวเองซึ่งต่างจากไอนะ นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เหมือนกุลสตรี มือถือปากกา เขียนอะไรสักอย่างลงบนสมุดโน้ต
[…]
ทั้งอาริสะและไอนะต่างก็เป็นนักเรียนเกียรตินิยมที่มีผลการเรียนดี อยู่ในอันดับต้นๆ ของโรงเรียนเสมอ อาริสะเป็นคนที่มีคะแนนสูงสุดของชั้นปี ไม่แปลกเลยที่เธอจะนั่งอยู่ที่โต๊ะเรียนแบบนั้น
แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้เรียน
[…]
อาริสะเขียนในสมุดโน้ตด้วยท่าทางที่เหมือนกับว่าเธอกำลังเรียนอยู่ แต่สมุดโน้ตที่เธอกำลังเขียนอยู่นี้กลับเต็มไปด้วยชื่อเดียว
ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ ท่านฮายาโตะ
[ท่านฮายาโตะ… ท่านฮายาโตะ…]
สีหน้าของเธอในตอนนี้ไม่ต่างกับที่ไอนะกำลังเป็นอยู่เลย เธอกำลังเขียนชื่อของผู้ชายที่เธออยากถวายตัวให้
การรู้ข้อมูลติดต่อของเขาในวันนี้ ทำให้เธอได้ใกล้ชิดกับเขามากยิ่งขึ้น แต่ยังไม่พอหรอก อาริสะต้องการมากกว่านี้อีก เพื่อที่จะได้เป็นประโยชน์ให้กับเขา
[ท่านฮายาโตะนี่แย่จริงๆ… ทำให้ดิฉันเป็นแบบนี้ซะได้]
ถึงปากจะบอกเหมือนไม่ชอบ แต่โดยเนื้อแท้แล้วชอบสุดๆ
ที่เธอพูดแบบนี้ก็เพราะตัวเธอที่เปลี่ยนไปเอง เช่นเดียวกันกับไอนะ อาริสะเองก็เกลียดผู้ชายและไม่เคยมองพวกเขาได้แง่ของความรักเลย
ยังไงก็ตาม การได้พบฮายาโตะมันทำให้เธอเปลี่ยนไป
มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรลุกโชนอยู่ในใจเมื่อเธอนึกถึงเขา แม้ว่าเธอจะอยากเป็นทาสของเขา เป็นสิ่งของของเขา แต่เธอก็ยังปรารถนาว่าอยากถูกรักในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง เธออยากเป็นกำลังให้เขา ต่อให้เขาจะสนใจเธอเพียงครั้งเดียว เธอก็มีความสุขมากแล้ว
[…เอาใหม่… มากกว่านี้อีก]
เธอก้มลงมองหน้าอกของตัวเอง จากนั้นก็เอามือนวดลงไปจนนิ้วเธอจมลง แก้มของเธอขึ้นสีแดงระเรื่อ
เธอคิดว่าเธอคงไม่มีวันทำแบบนี้แน่ แต่พอเธอเผลอเมื่อไหร่ ผลที่ได้ก็คือตัวเธอในตอนนี้
แค่ฮายาโตะเรียกชื่อเธอก็รู้สึกเสียวกระสันแล้ว เธอทนไม่ไหวเมื่อเขาเข้ามาประจันหน้ากับความรู้สึกของเธอ
ไอนะก็รู้เรื่องนี้ แต่ไอนะไม่เคยล้อเธอเลย เพราะพวกเราก็มีความรู้สึกพอกัน แต่ไอนะก็กระซิบกับเธอว่าเป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงจะรู้สึกแบบนี้ และเธอควรคิดถึงฮายาโตะให้เยอะๆ เท่าที่ต้องการ
[ฮ่าห์… ดิฉันสงสัยจริงๆ ว่านายท่านกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้? ดิฉัน… ดิฉัน…]
[ดิฉันกำลังทำเรื่องที่… จะให้เสียงหลุดเล็ดลอดออกไปไม่ได้… ในตอนที่กำลังคิดถึงแต่นายท่าน]
อาริสะพูดพร้อมพยายามกลั้นเสียงของเธอที่เกือบหลุดออกมาระหว่างพูด
เหมือนกันกับไอนะ อาริสะก็เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อเธอรู้จักกับความรัก
แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปมากที่สุดอาจเป็นเธอ
เธอไม่รู้จักผู้ชายเท่าไหร่ และในทางกลับกัน เธอก็ไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้ชายต้องการ แต่ยังไงก็ตาม สัญชาตญาณที่หลับไหลอยู่ในตัวอาริสะ คือสิ่งที่ทำให้เธอสนใจฮายาโตะ
เมื่อนึกถึงฮายาโตะ ร่างกายของอาริสะก็รู้สึกถึงความเป็นผู้หญิงมากขึ้น
ความรู้สึกที่อาริสะมีต่อฮายาโตะเปลี่ยนไปในทางที่น่ารัก สง่างาม และเย้ายวนใจ
♪
[ฮายาโตะคุง แม่ของเราอยากจะ─]
[โอเคๆ ผมเข้าใจแล้ว! ยืนกรานขนาดนั้นผมจะปฏิเสธได้ยังไงกัน]
“ดีเลย ฟุฟุ งั้นฮายาโตะคุงต้องมาที่บ้านของพวกเรานะ โอเคไหม?”
[พรืด─ ฮ่าฮ่าฮ่า♪ พวกเราจะต้อนรับอย่างดีเลย…]
[ไม่ใช่ว่าแค่ไปหาคุณแม่หรอกเหรอ?]
แล้วก็ได้ข้อสรุปว่าฮายาโตะต้องไปที่บ้านครอบครัวชินโจ
