———
ระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ รู้ตัวอีกทีก็สัมผัสได้ถึงลมหนาวแล้ว
ลูก ๆ ของพวกคุโระกับคุโระอิจิยังคงมีความน่ารักหลงเหลืออยู่แม้จะโตจนตัวใหญ่พอสมควร มีเขี้ยวงอกขึ้นมา และออกไปล่ากระต่ายแล้วก็ตาม
เพราะฤดูหนาวใกล้เข้ามาแล้ว เลยหดหู่นิดหน่อย
ต้นผลไม้ก็ยังไม่ออกผล
ผมคาดหวังกับปีหน้านะ
เรื่องอาหารมีเก็บเอาไว้มากพอสมควร
มากขนาดที่ต้องขยายขนาดห้องใต้ดินเลยทีเดียว
เรียกว่า พรั่งพร้อม ก็คงได้
ยิ่งถ้าเก็บเกี่ยวผลผลิตที่ปลูกอยู่ด้วยยิ่งแล้วใหญ่
ต่อไปก็เรื่องที่ผิดหวัง
ยังสร้างทางน้ำไม่เสร็จเลย
เกลือก็ยังหาไม่ได้อีกต่างหาก
ผม จะไปรอดไหมนะ?
ตั้งแต่มายังโลกนี้รู้สึกเหมือนว่าจะยังไม่ได้ลิ้มรสเกลือเลย
ของที่เคยทานก็มีแค่ สัตว์ที่ล่ามา ผลผลิต แล้วก็ปลา
……
เนื้อสัตว์พอจะทดแทนได้ไหมนะ?
ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
ก็ย่างแล้วด้วย
แต่ก็ไม่มีความคิดที่จะทานดิบ ๆ
ถ้าสภาพร่างกายแย่ขึ้นมาก็คงสายไปแล้วแต่….ป่านนี้แล้วก็ทำอะไรไม่ได้
เอาเป็นเป้าหมายในปีหน้าแล้วกัน
โดยให้ความสำคัญสูงสุด
[TN: เผื่อใครงงนะครับ ฮาราคุพูดถึงเกลือ ต้องการเกลือ เพราะอย่างที่รู้ ๆ กันว่าเกลือนั้นสำคัญของร่างกายมนุษย์มาก]
ต่อจากนั้นก็สร้างทางน้ำ
อยากจะ…….มีภรรยาจัง
นอนคนเดียวกลางคืนมันเหงา
พอได้เห็นพวกคุโระที่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ยิ่งตอกย้ำไปใหญ่
ซาบุตงเข้ามาปลอบผมที่เป็นแบบนั้น
ขอบคุณนะ
เกี่ยวกับเรื่องที่ผมจะทำในช่วงฤดูหนาว
เพราะตั้งใจจะทำอุปกรณ์ต่าง ๆ จากไม้และหิน เลยตั้งใจจะไปรวบรวมวัตถุดิบเอาไว้ก่อน
ตอนนี้ผมสามารถประกอบชิ้นส่วนไม้เข้าด้วยกันโดยไม่ให้น้ำรั่วออกมาได้แล้ว
ผมตั้งเป้าจะทำถ้วยมาสุที่น้ำไม่รั่วแม้จะไม่ใช่ยางไม้มาช่วย เพราะแบบที่ใช้ยางไม้นั้นทำได้อยู่แล้ว
ด้วยการปรับมุมข้อต่อของไม้และแกะสลักเพื่อให้สามารถประกอบไม้เข้าด้วยกันได้สนิท ทำให้สามารถป้องกันน้ำรั่วได้สำเร็จ
สมบูรณ์แบบ
ปัจจุบันเอามาใช้เป็นที่ใส่น้ำดื่มในเขตอยู่อาศัยของพวกสุนัข
เท่านี้ห้องอาบน้ำก็คืบหน้าไปอีกขั้น
อื้ม
ต้นผลไม้เองก็เติบโตเป็นอย่างดีด้วยสิ ลองปลูกต้นสนญี่ปุ่นดูดีไหมนะ
เอาไว้สำหรับทำห้องอาบน้ำ
ลูก ๆ ของคุโระกับพวกคุโระอิจิยังไม่มีชื่อ ยกเว้นตัวหนึ่ง
นั่นก็เพราะมีจำนวนเยอะเกินไปไงล่ะ
แถมยังแยกด้วยตายากอีก
ผมคิดว่าจะขอร้องให้ซาบุตงทำผ้าพันคอที่มีชื่อให้แต่….
ผมตั้งชื่อให้ลูก ๆ ที่เกิดใหม่ของคุโระ
คุโระโกะ คุโระโรคุ คุโระนานะ คุโระฮะจิ
คุโระโกะกับคุโระโรคุเป็นตัวผู้ ส่วนคุโระนานะกับคุโระฮะจิเป็นตัวเมีย
ไม่ใช่การแยกปฎิบัติแต่อย่างใด
เพราะอยู่ใกล้ ๆ กับที่พักของผม เลยน่าจะได้เจอหน้ากันบ่อยแค่นั้น
หนึ่งในลูกของคุโระยงกับเอริสมีตัวสีขาวจั๊วะเกิดมาด้วย
แบบนี้ก็แยกออกได้อย่างง่ายดาย เลยตั้งชื่อให้
ฟุบุกิ
เป็นชื่อที่เคยคิดไว้ตอนตั้งชื่อให้ยูกิ แต่น่าจะเหมาะกับเธอดี
เป็นตัวเมียด้วยนี่นะ
ตอนที่เขาที่หน้าผากของลูกสุนัขเริ่มปรากฏให้เห็นชัดนั้น
ซาบุตงแจ้งเตือนว่ามีเหตุผิดปกติทางทิศเหนือ
ผมสังหรณ์ไม่ดีนักเพราะดูเหมือนเหตุการณ์จะฉุกเฉินกว่าปกติ
พวกคุโระมีท่าทีดุร้าย แล้วออกวิ่งไปทางทิศเหนือราวกับจะยืนยันลางสังหรณ์นั้น เลยทำให้ผมรู้สึกตกใจ
พวกลูก ๆ สุนัขก็มีท่าทีแบบเดียวกัน
เกิดอะไรขึ้นกัน?
มีตัวอันตรายโผล่มางั้นเหรอ?
ผมเรียก [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] ออกมา แล้วไล่ตามหลังพวกคุโระไป
ตอนที่มาถึงยังที่ที่พวกคุโระอยู่นั้น สิ่งที่สะท้อนให้เห็นในดวงตาก็คือ เด็กสาวในร่างเปลือยเปล่า
น่าจะราว ๆ เด็กประถม แต่ที่โดดเด่นก็คือ ผมสีเงินกับใบหน้าที่งดงาม
เป็นใบหน้าที่จะต้องกลายเป็นสาวสวยอย่างแน่นอนในอนาคต
แต่ทั่วร่างเก็บไปด้วยบาดแผลจากพวกคุโระ เธอกำลังเผชิญหน้ากับพวกคุโระโดยหลังติดกับต้นไม้ใหญ่
หนึ่งในพวกคุโระดึงความสนใจของเด็กหญิงเอาไว้ แล้วให้อีกตัวเข้าจู่โจมในอีกมุมหนึ่ง
ยุทธวิธีชนแล้วหนี
ถึงแม้เธอจะเป็นศัตรูก็เถอะ ทำไมถึงไม่กดเธอเอาไว้กับพื้นทั้ง ๆ ที่ความแตกต่างทางกายภาพออกจะชัดเจนขนาดนี้กันนะ
ไม่ ไม่สิ เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน
มาใจเย็นอะไรอยู่เนี่ย
หลังจากผมปรบมือบอกให้พวดคุโระหยุด แล้วกลับมาหาผมก็ตาม พวกมันก็ยังไม่ลดท่าทีเป็นศัตรูลง
ทว่าเด็กสาวที่ถูกล้อมอยู่นั้นเหมือนจะสังเกตเห็นผมแล้ว
[ช…ช่วยด้วย]
เยี่ยม
ผมเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด
รู้สึกว่านานมากแล้วที่ไม่ได้ยินคำพูด
[เข้าใจแล้ว]
ผมเดินฝ่าพวกคุโระ ไปด้านของเด็กหญิง
———
มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ส่วนผมก็แปลล่วงหน้าแล้ว ไปอ่านนิยายเอ้ย ไปนอน เอ้ย ไม่สิ ๆ ไปอ่านหนังสือได้แล้ว
เจอกันใหม่ตอนต่อไปครับ
