——
พวกลูก ๆ ซาบุตงจะออกเดินทางเช่นเดียวกับทุกปี
ชวนให้เหงาแฮะ
แต่กว่า ยังมีเด็ก ๆ ที่ไม่ได้ออกไป และเด็ก ๆ หน้าใหม่อยู่
ผมเตรียมใจเอาไว้ระดับหนึ่งแล้ว ดังนั้นไม่น้ำตาตกในหรอก
ลูก ๆ ซาบุตงรุ่นแรกซึ่งไม่ได้ออกเดินทางไปด้วย ก็เติบใหญ่จนมีขนาด ¼ ของซาบุตงได้แล้ว
ถึงจะตัวใหญ่ระดับหนึ่งแล้ว แต่กว่าจะเท่าซาบุตง คงจะอีกนานเลย
….
ระหว่างนั้นก็คิดถึงเรื่องลูก ๆ ที่จะเกิดมาใหม่ไปพลาง
ควรเริ่มคิดขยายพื้นที่ในส่วนของเขตผลไม้แล้วสินะ
–
พอพวกคุโระเริ่มพลัดเขา การไล่เก็บเขาพวกนั้นก็ทำผมแอบลำบากอยู่เหมือนกัน
ก็อยากจะเอาไปใช้ประดับอยู่หรอก แต่พื้นที่นั้นค่อนข้างน้อยลงเรื่อย ๆ
ช่วยไม่ได้ เอาไปเก็บไว้ในห้องใต้ดินแล้วกัน
พอเขางอกกลับมา พวกคุโระก็จะออกไปหาคู่ ก่อนถึงเวลานั้นก็มาเล่นด้วยกันเยอะ ๆ แล้วกัน
เรื่องจานร่อน พอผมขว้างออกไป ภาพตรงหน้าก็กลายเป็นสนามรบอันดุเดือด
แล้วผมก็ทำลูกบอลขึ้นมาจากไม้ แล้วหุ้มด้วยหนังสัตว์
ได้เสียงตอบรับค่อนข้างดีทีเดียว
ถึงจะผมจะไม่ได้เล่นด้วย พวกมันก็ยังเล่นกันอยู่
ผมทำไว้ประมาณ 20-30 ลูก แล้วมอบให้พวกคุโระ
ผมกำหนดจุดวางเอาไว้ พอตกเย็นพวกมันก็จะเอามาคืน
เก่งมาก
ผมยังสร้างหุ่นไม้รูปหมูป่าสำหรับฝึกล่าขึ้นมา ท้ายสุดแล้ว ก็อยู่ในสภาพเละเทะในเวลาไม่ถึงวัน
บางทีผมควรจะสร้างให้มีขนาดใหญ่กว่านี้หน่อย
หลังจากทำหุ่นหมูป่า คุโระก็มาทำท่าทีร้องขออะไรสักอย่าง พอลอง ๆ คิดอยู่ครู่หนึ่งก็ได้คำตอบ
คงอยากให้สร้างหุ่นของตัวเองให้สินะ
เรียบร้อย
ผมเน้นไปที่ความน่าเกรงขาม
ทำออกมาได้ค่อนข้างดีเลย
ดูท่าคุโระจะพอใจนะ
ทว่าปัญหาก็คือ….จะเอาไปประดับตรงไหนนี่สิ
แล้วก็ตัดสินใจนำไปวางไว้ข้าง ๆ ศาลบูชา ในรูปแบบคล้าย ๆ สุนัขเฝ้ายาม
ถ้าเป็นสุนัขเฝ้ายามก็ต้องเป็นคู่ ผมเลยสร้างหุ่นยูกิขึ้นมาด้วย
เพราะอะไรกันนะ
ทั้ง ๆ ที่วางไว้แบบปกติแท้ ๆ รู้สึกว่าน่าย่ำเกรงกว่าคุโระซะอีก
……….
เป็นเพราะฝีมือพัฒนาขึ้นหรือเปล่านะ
ผมหัวเราะเล็ก ๆ พอได้เห็นคุโระมาชมผลงานของผม แล้วตกอกตกใจกับหุ่นของยูกิ
–
ระหว่างที่สร้างทางน้ำ ผมคิดขึ้นมาได้ว่าสามารถนำปลามาเป็นอาหารได้
ผมลองคิดหาทางทำอะไรสักอย่างกับกลิ่นโคลน แล้วก็ได้ทางออกมาจากพวกเรีย
ถ้าปล่อยเอาไว้ในน้ำสะอาดในช่วงเวลาหนึ่ง กลิ่นจะจางหายไปเอง
คล้าย ๆ กับตอนล้างทรายออกจากหอยหรือเปล่านะ
ยังไงก็ลองทำดูแล้วกัน
ผมแกะสลักหินทำอ่างเลี้ยงปลา
แล้วใส่น้ำจากแม่น้ำลงไป…
[ถ้าไม่ใช้น้ำจากที่อื่น วิธีนี้จะได้ผลเหรอ ?]
น้ำจากแม่น้ำก็ดื่มได้แหละนะ…
[ใช้น้ำจากแม่น้ำก็ไม่มีปัญหาหรอกคะ
สิ่งสำคัญเหมือนจะเป็นการที่ไม่ให้กินอะไรสักพักมากกว่าน่ะค่ะ]
[อย่างนี้นี่เอง]
ฮืม
เนื้อปลาสีขาว
รสชาติน่าประทับใจทีเดียว
ดีใจจริง ๆ ที่ได้เกลือมาแล้ว
จับปลาเป็นช่วง ๆ แล้วเอาปล่อยไว้ในอ่างเลี้ยงดีกว่า
ก็มีอาหารเพิ่มก็เป็นเรื่องน่ายินดีเช่นกัน
–
ลูก ๆ คุโระนี่….หลาน…เหลน?
พวกที่จะออกไปหาคู่ทั้งหลายก็เดินทางกันออกไป
แม้จะออกเดินทางกันไปค่อนข้างเยอะ แต่ก็ยังน้อยกว่าที่คากการณ์เอาไว้
พวกที่เกิดมาเมื่อปีก่อน เหลืออยู่กว่าครึ่ง
และแล้ว ก่อนการออกเดินทางเล็กน้อย ผมก็ได้ประจักษ์ด้วยสองตา
วิธีการที่ตัวเมียจับคู่กับตัวผู้
ก่อนอื่นก็ เข้าหาด้วยการจีบ
ถ้าไม่ได้ผลก็ต่อสู้กัน ผู้แพ้ต้องยอมทำตามผู้ชนะ
หากตัวเมียหลายตัวสนใจตัวผู้ตัวเดียวกัน พวกกันก็จะเสวนาไม่ก็ต่อสู้กัน
ในระหว่างนั้น ตัวเมียก็ร่วมมือกันป้องกันไม่ให้ตัวผู้หนีไปได้ด้วย
รู้สึกว่าตัวเมียจะแข็งแกร่งกว่าล่ะนะ
–
โดยพื้นฐานแล้ว ตัวผู้จะเป็นฝ่ายรอ
แต่ก็ใช่ว่าจะนอนรออยู่เฉย ๆ ก็มีการออกล่าเพื่อแสดงเสน่ห์ของตัวเองด้วย
ถ้าฝ่ายที่เข้าหาเป็นคู่ที่ถูกใจก็จะตกลงเป็นคู่กันทั้งอย่างนั้นเลย
ถ้าหากว่าไม่ ก็ต้องต่อสู้เพื่อเอาชนะ แล้วไปรอคู่ใหม่…ทว่าอัตราชนะก็ดูท่าจะต่ำเตี่ยเหลือเกิน
นาน ๆ ทีก็จะมีฝ่ายตัวผู้เข้าไปจีบก่อนบ้าง แต่แม้จะถูกปฏิเสธก็จะไม่มีการต่อสู้เกิดขึ้น
อย่างนี้เองสิน้าาา
–
อย่างไรก็ตาม เท่าที่เห็น จะไม่มีการบาดเจ็บถึงขั้นอันตรายต่อชีวิตแม้จะมีการต่อสู้เกิดขึ้น
เขาที่เพิ่งงงอกออกมาก็ไม่ได้เสียหายอะไรด้วย
พอเป็นแบบนี้ แล้วสภาพบาดเจ็บของคุโระกับยูกิ ตอนที่พบกันครั้งแรกนี่หมายความอะไรกันนะ?
คงไม่ใช่การต่อสู้กันเองตอนเข้าหากัน เพราะคุโระตั้งท้องอยู่
หลังจากที่จับคู่กันแล้ว พวกมันก็จะใช้ชีวิตร่วมกัน คุโระกับยูกิถูกอะไรสักอย่างโจมตีเข้าอย่างงั้นเหรอ
เท่าที่ดูมาจนถึงตอนนี้ ผมคิดว่าทั้งสองหัวก็แข็งแกร่งใช่ย่อย
อาจจะเกี่ยวกับหลังจากมาอยู่ที่นี้ก็แข็งแกร่งขึ้นแหละนะ ทว่าถึงขนาดที่เขาหักแบบนั้น แสดงว่ามีพวกร้ายกาจอยู่อย่างงั้นสินะ
…..
แม้ผมจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขโดยมีพวกคุโระกับซาบุตงห้อมล้อม แต่ก็ต้องเตรียมพร้อมเอาไว้
ระมัดระวังไว้คงเป็นการณ์ดีกว่า
–
เรื่องเห็ด ๆ
หลังจากที่ผมย่างก้าวเข้ามาในป่าแห่งนี้ มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยเข้าไปแตะต้อง
สิ่งนั้นก็คือ เห็ด
เห็ด
ในหัวของผมมีภาพอยู่สองแบบ
อร่อยไม่ก็พิษ
ถึงแม้จะเป็นเห็ดที่เคยผ่านตามาก่อน แต่ก็ต้องระมัดระวังเอาไว้ด้วยเพราะก็อาจจะแค่คล้าย ๆ กันเฉย ๆ ก็ได้
เห็ดที่เคยพบในป่านั้นมีทั้งสีและรูปร่างที่ไม่เคยเห็น
จะให้พูดอีกอย่างก็คือ ผมยอมแพ้เรื่องเห็ดไปแล้ว
ยังไงมันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะปลูกในไร่ได้ซะด้วยนี่นะ
แล้วก็มีบางอย่างแวบเข้ามาในหัว
ผมรู้สึกขึ้นได้ตอนที่ได้เห็นเห็ดโตอยู่บนไม้ที่ตัดเอาไว้
ถ้าใช้รูปแบบจอบของ [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] พรวนดินเป็นไร่ ก็จะสามารถปลูกพืชพันธุ์ต่าง ๆ ได้
ถ้าอย่างนั้น หากทำอะไรบางอย่างกับไม้ด้วย [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] แล้วทำเป็นที่เพาะเลี้ยงเห็ดล่ะก็ ก็สามารถปลูกเห็ดได้เหมือนกันไม่ใช่หรือไง
ไม่ต้องขั้น เห็ดมัตสึทาเกะ
ผมอยากได้ เห็ดชิตาเกะ
ผมลงมือทำอะไรหลาย ๆ อย่างกับไม้ โดยที่นึกถึงเห็ดชิตาเกะไปด้วย
ผลลัพธ์
ถึงแม้จะสูญเสียทรัพยากรไม้ไปเป็นจำนวนมาก แต่ก็สำเร็จจนได้
หลังจากนั้นผมก็ลองทำซ้ำดูอีกครั้ง
สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนใช้ [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] ก็คือ ภาพในหัวกับฐานรองรับ
จินตนาการถึงสิ่งต้องการสร้างให้ชัดเจน แล้วก็เตรียมฐานรองรับที่เหมาะสมก็พอ
ฐานรองรับที่ว่าก็คือ แปลงเกษตร หรือในที่นี้ก็คือ ฐานเพาะเลี้ยงเห็ด
ดังนั้นแล้ว ลองปลูกเห็ดชิเมจิดูด้วยความโลภ
สำเร็จ
ในครั้งนี้ภาพที่อยู่ในหัวของผมก็คือ เห็ดเข็มทองที่เห็นบ่อยในซุปเปอร์มาร์เก็ตในโลกก่อน
ผมไม่สามารถจินตนาการถึง เห็ดฮนชิเมจิที่เหมือนจะเป็นสินค้าหรูได้ เพราะไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
แล้วผมก็ลองจินตนาการถึงเห็ดอร่อย ๆ ดู
ได้ เห็ดบุนะชิเมจิ
ไม่ไหวแฮะ
คิดว่าจะได้เห็ดมัตสึทาเกะซะอีก…
แล้วผมก็รู้สึกตัว
เห็ตมัตสึทาเกะปลูกในดิน ไม่ใช่ไม้
ผมลองจินตนาการถึงเห็ดมัตสึทาเกะดูระหว่างที่พรวนดิน แต่ก็ล้มเหลว
คงจะไม่ผ่านเงื่อนไขที่จำเป็นในการปลูกล่ะนะ
ผมเคยได้ยินมาว่าเห็ดมัตสึทาเกะควรปลูกใกล้ ๆ กับต้นสนแดง
ถ้าจะปลูกเห็ดมัตสึทาเกะ คงต้องเตรียมต้นสนแดงก่อนอย่างช่วยไม่ได้
ก่อนอื่นก็ อาจจะใช้เวลานานสักหน่อย ผมตัดสินใจปลูกต้นสนแดงเอาไว้
ฮุฮุฮุ
มัตสึทาเกะ
ตั้งตารอกันดีกว่า
——
ตอนนี้พูดเกี่ยวกับเห็ดเยอะมาก ผมเองก็ไม่ได้เชี่ยวชาญอะไรด้วย ถ้าใครมีความรู้ก็มาแนะนำได้นะครับ
——
สวัสดีท้ายตอนครับ
ตอนนี้มาช้าพอสมควรเลย ต้องสารภาพเลยครับว่านอนแห้งอยู่ (ฮา) ซึ่งเป็นผลมาจากหลาย ๆ สาเหตุครับ
โดยเฉพาะฝุ่น PM 2.5 ตัวร้าย เรียกได้ว่าเมืองที่ผมอาศัยอยู่ปัจจุบันแทบจะกลายเป็น Silent Hill แล้ว
พูดแล้วน้ำตาจิไหล
เอาเป็นว่าจะพยายามแปลลงให้เช่นเดิมครับ
งั้นก็ ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ
