เเม้ว่าร่างของโฮโจจะห่างลับขอบฟ้าไปเเล้ว เเต่นากาฮิเดะก็ยังคงมีท่าทีที่สุภาพกับลิลลี่เช่นเดิม เขาเเม้กระทั่งเรียกหญิงชรานามว่า อาจิ มาดูเเลเธอเป็นการส่วนตัวด้วยซํ้า
ดูเหมือนว่าเเม้เเต่ในเเถบนี้หญิงสาวงามเช่นเธอคงไม่ปรากฏให้เห็นบ่อยนัก เมื่อเธอดูจากดวงตาของเด็กกลุ่มนั้นที่จ้องมองเธออย่างไม่กะพริบเเละเด็กตัวสูงร่างอ้วนที่เเสดงท่าทางหยาบคายเมื่อกี้ ที่จ้องเธอราวกับจะมาติดหนึบร่างให้ได้เลยอย่างนั้น
“จะมองอะไรกัน ! ไปเหวี่ยงดาบต่ออีกร้อยรอบซะ ! ” มัตสึดะตะคอกไล่เด็กกลุ่มนั้นไป
“อะเเฮ่ม..ท่านคากามิเชิญทางนี้ขอรับ” คําพูดเเละท่าทางของชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเมื่อเผชิญหน้ากับเธอ
เเม้ว่าลิลลี่เองอยากจะมองเด็กกลุ่มนั้นฝึกต่อ เเต่ตัวเธอเองก็รู้ดีมันก็คงจะเป็นเรื่องเเปลก ถ้าหากเธอเข้าไปถามอีกฝ่ายทันทีเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้น เเล้วยิ่งเธอเป็นเเขกที่เพิ่งมาวันนี้ด้วยเเล้วมันก็ยิ่งไม่ได้เข้าไปใหญ่
ลิลลี่เดินตามหลังหญิงชราไปตามทางคดเคี้ยวที่ทําจากพื้นไม้ ระหว่างทางอีกฝ่ายก็เเนะนําเรื่องต่าง ๆ ให้หญิงสาวฟังไปพลง
” ท่านคากามิ เเม้บ้านหลังนี้จะมีผู้พํานักอยู่เพียงเเค่ ท่านมัตสึดะ คุณผู้หญิง กับซามูไรอีกสองสามคนก็ตาม
เเต่เด็กกลุ่มนั้นที่มาขอฝึกฝนอยู่ด้วยกับซามูไรที่พักอยู่ก็ถือเป็นชายหนุ่มที่อยู่ในวัยเติบโตอยู่ดี ดังนั้นหญิงชราอย่างข้าขอเเนะนําให้ท่านเก็บตัวอยู่ในห้องไว้ดีกว่าเจ้าค่ะ เพื่อจะได้ไม่เกิดปัญหากับตัวท่าน “
ลิลลี่รู้ดีกับใจตัวเองว่าหญิงชราเตือนตนอยู่ เพราะอีกฝ่ายก็เป็นคนที่มีประสบการณ์ในเรื่องอะไรเเบบนี้มาเยอะดี ดังนั้นเเล้วเมื่อพบเจอหญิงสาวเช่นเธอ อีกฝ่ายจึงเป็นห่วงเธอ
“โดยเฉพาะเจ้าเด็กอ้วนคนนั้นที่มีนามว่าไดโดจิ ทาโร่ เจ้าค่ะอีกฝ่ายเป็นหลานชายของคุณผู้หญิง เเต่ก็มักจะมีอารมณ์ที่รุนเเรงอยู่บ่อยครั้ง เด็กสาวหลายคนรอบหมู่บ้านเเห่งนี้ต่างก็ถูกเขาทําร้ายมาเเล้วทั้งนั้น ข้าเองก็เคยได้ยินมาว่าบางคนถึงขั้นถูกฆ่าเลยด้วยซํ้า ดังนั้นท่านคากามิท่านต้องระวังตัวไว้นะเจ้าค่ะ ” เมื่ออาจิกล่าวถึงทาโร่เธอก็ดูหงุดหงิดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“ขอบคุณมากค่ะที่เตือน หนูจะจํามันไว้เเน่นอน” เมื่อได้ยินที่หญิงชราพูด ไอของความกังวลก็ลอยเข้ามาในหัวเธอทันที
เธอเคยนึกว่าคนที่นี่จะซื่อตรงพอ ๆ กับคุณโฮโจซักอีก เเต่ดูเหมือนเธอจะมองโลกในเเง่ดีเกินไป
‘โชคดีจริง ๆ ที่คนเป็น ๆ คนเเรกที่เธอเจอเป็นคุณโฮโจน่ะ’
ถ้าให้เจอกับคนอื่นเเล้วล่ะก็….เธอไม่อยากจะคิดมันต่อเลย
‘เเต่ถึงจะเป็นนายน้อยที่นี่ก็เถอะ อีกฝ่ายจะกล้าเเตะต้องเธออย่างงั้นหรอ’
เมื่อเธอลองนึกกับไปถึงท่าทีของคุณมัตสึดะที่มีต่อคุณโฮโจด้วยเเล้ว เธอคิดภาพที่อีกฝ่ายจะหาเรื่องเธอไม่ออกเลยจริง ๆ
เมื่อพวกเธอเดินผ่านทางเดินคดเคี้ยวมา ภาพตรงหน้าของลิลลี่ก็กลายเป็นบ้านพักหลังหนึ่งตั้งอยู่เเทน
หลังจากเปิดประตูออกภาพด้านในก็ปรากฏให้เห็นโต๊ะเล็ก ๆ ตัวหนึ่งที่มีผ้าเช็ดตัววางไว้อยู่
“ท่านคากามิ โปรดพักผ่อนที่นี่ซักครู่ หญิงชราผู้นี้จะรีบไปนําชาเเละเตรียมนํ้าอาบให้ท่านเองเจ้าค่ะ”
นํ้าอาบ ?
เธออาบนํ้าได้เเล้วงั้นหรอ !
‘หลังจากเหนื่อยมาทั้งวัน การอาบนํ้านี่เเหละตัวช่วยที่ดีที่สุด~’
เเค่คิดถึงภาพที่เธอนอนอยู่ในอ่างอุ่น ๆ เเล้วอารมณ์ในใจเธอก็โลดเเล่นไปมา
เเต่เดี่ยวนะ…
เมื่อเธอคิดถึงอะไรบางอย่าง เธอจึงหันไปถามหญิงชราอย่างกังวล
“เอ่อ…คุณยายหนูขอถามได้หรือเปล่าว่าห้องอาบนํ้าอยู่ไหนน่ะค่ะ ? ” เเม้เธอจะอายที่จะต้องถามอีกฝ่ายอย่างนี้ก็ตาม เเต่ตั้งเเต่ที่เธอถูกพามาที่โลกเเห่งนี้เเล้ว เธอก็ยังไม่เคยเห็นเม้เเต่ห้องนํ้าเลยด้วยซํ้า..
“ถ้าท่านคากามิหมายถึงห้องนํ้าเเล้วละก็มันอยู่ตรงสวนหลังบ้านเจ้าค่ะ บริเวณนั้นสงวนไว้ให้ใช้เเต่กับคุณผู้หญิงหรือไม่ก็เเขกผู้หญิงเท่านั้นเจ้าค่ะ “
หญิงชราเดินไปเปิดประตูหลังบ้านออก เผยให้เห็นบริเวณสวนหลังบ้านที่ปกคลุมไปด้วยหญ้า เเละเถาวัลย์ที่เลื้อยอยู่ตามผิวต้นไม้อยู่ ถ้าจะให้มองรวม ๆ เเล้วล่ะก็ มันก็คงเหมือนกับป่าเลยล่ะ…
“ข-ขอบคุณค่ะ..”
เธอพยายามเดินตามทางไปอย่างช้า ๆ เพื่อที่จะข้ามผ่านลานบ้านไปที่กระท่อมเล็ก ๆ ตรงหน้าเธอ
ยิ่งร่างกายนี้เป็นของพี่สาวด้วยเเล้ว เธอจะปล่อยให้มันมีรอยเปื้อนหรือรอยเเผลได้ยังไงกัน !
เเต่สุดท้ายเเล้วเมื่อมาถึงหน้ากระท่อมเล็ก ๆ นั้น เธอก็รู้สึกเสียใจบางอย่างขึ้นมาทันที
ถ้าหากเธอยังอยู่ในร่างเดิมก็คงจะไม่ต้องมากังวลกับอะไรเเบบนี้หรอก เเต่นี้มันร่างของพี่สาวเนี่ยสิ !
‘พี่สาว โปรดยกโทษเธอให้ด้วย..’ ลิลลี่พูดกับตัวเองในใจก่อนจะค่อย ๆ ถอดชุดกิโมโนของเธอออก
ยามเมื่อเธอพยายามถอดชุดบนร่างของตนออก ลิลลี่ก็จะพยายามข่มตาของเธอลงไว้อย่างอาย ๆ
‘ร่างของพี่สาวเธอจะมองตามใจชอบได้ยังไงกัน..’
เเม้จะนึกอย่างนั้นก็ตาม เเต่สุดท้ายเเล้วเมื่อลิลลี่สัมผัสไปยังผ้าระหว่างต้นขาของเธอ ดวงตาที่พยายามข่มลงของเธอมันก็เปิดขึ้นมามองเเวบหนึ่งอยู่ดี
เเถบผ้าสีขาวเเบบมีสายรัดทั้งสองนั้น ดูเหมือนจะเป็นศัตรูตัวฉกาจกับใจของเธอเหลือเกิน
…
…..
เมื่อผ่านบททดสอบเเรกไป บททดสอบที่สองก็ตามเข้ามา
คราวนี้ลิลลี่เดินตรงไปอ่างไม้โดยที่ยังคงปิดตาอยู่ก่อนจะจุ่มตัวลงไปอย่างช้า ๆ
กลิ่นร่างกายของหญิงสาวที่หักโหมมาตลอดทั้งวันขับฟุ้งออกมาภายในอ่างไม้
เเม้ดวงตาจะยังปิด เเต่กลิ่นสัมผัสก็ยังคงอยู่ กลิ่นหอมอันมีเสน่ห์พรั่งพรูเข้าไปลมหายใจของหญิงสาวช้า ๆ ทําให้เธอเคลิ้มไปกับมันอย่างมัวเมา
‘กลิ่นของพี่สาว…’
กลิ่นในช่วงเวลานี้ราวกับจะย้อนเขาไปยังในอดีตเมื่อครั้งหนึ่ง
…
เเววตาของเด็กหนุ่มที่มองไปยังหญิงสาวที่กําลังเล่นเทนนิสเบื้องหลังลวดตาข่ายนั้นเต็มไปด้วยความหลงใหล
เธอจ้องมองพี่สาวที่มีเสน่ห์ตรงหน้ามาโดยตลอดเเละยิ่งในตอนหลังจากที่พี่สาวออกกําลังกายด้วยเเล้ว มันก็ยิ่งขับเสน่ห์ในตัวหญิงสาวให้มากขึ้นไปอีก เเล้วอย่างนี้เธอจะไม่หลงรักมันได้ยังไงกัน !
ติ๊ด..ติ๊ด..ติ๊ด…
เมื่อเสียงเวลาเเจ้งเตือนของหญิงสาวดังขึ้น ร่างบางนั้นก็ค่อย ๆ เดินตรงไปพักจิบนํ้าที่อยู่ตรงริมม้านั่งอย่างช้า ๆ
โดยไม่เลยรู้ว่าหลังจากที่เธอเดินผ่านเด็กหนุ่มหลังลวดตาข่ายไป กลิ่นอันมีเสน่ห์ของเธอจะลอยโชยมายังที่เด็กหนุ่มอย่างไม่รู้ตัว
กลิ่มที่หอมหวลนั้น ทําให้เด็กหนุ่มมัวเมาไปราวกับนํ้าค้างที่ติดหนึบในฤดูใบ้ไม้ผลิเลยยังไงอย่างงั้น
จิตที่เคลิ้มไปของเด็กหนุ่ม ทําให้หลังจากวันนั้นในบางคืนหรือบางเวลาภาพจินตนาการของพี่สาวก็จะลอยเข้ามาในหัวของเธอเสมอ…เเต่เนื้อหาส่วนนั้นเธอก็คงได้เเต่เก็บมันไว้เป็นความลับล่ะนะ…
….
เมื่อลองมองย้อนกลับไปในอดีตของตนเเล้วกลับมามองร่างที่จมอยู่ในอ่างไม้อยู่นั้น ช่างทําให้เธออยากจะลองสัมผัสมันจริง ๆ
เเต่เธอจะทําอย่างงั้นได้ยังไงกันล่ะ เพราะถ้าเธอเจอพี่สาวอีกครั้งจริง ๆ ล่ะก็ เธอคงไม่มีหน้าไปมองอีกฝ่ายเเน่
เเต่พี่สาวก็ชอบฉันไม่ใช่หรอ ?
คนที่ส่วนสูงน้อยกว่าพี่สาวเเละดูขี้ขลาดไร้ความเป็นชายเเบบเธอ ถึงคนอื่นจะดูเกลียดมันยังไง
เเต่สุดท้ายพี่สาวก็กลับชอบเธอเพราะเหตุผลเหล่านั้นอยู่ดี
‘ตัวเธอเองอุตส่าห์โชคดีเเบบนี้เเล้ว จะไม่ให้ดูเเลร่างกายนี้ดี ๆ ได้ยังไงกันล่ะ’
เเม้ตอนเป็นชายเธอจะควบคุมอารมณ์เเบบนั้นไม่ค่อยได้ เเต่ตอนนี้เธอเป็นหญิงสาวเเล้ว ดังนั้นหลังจากนี้เธอก็จะควบคุมวินัยเหล่านั้นไม่อย่างเต็มที่เเน่นอน
ยังไงก็เถอะเรื่องพวกนั้นคงจะไม่เป็นปัญหาสําหรับเธอที่จะเดินบนเส้นทางซามูไรหรอกมั้ง เพราะยังไงเธอก็ต้องฝึกจิตเเละกายให้สงบอยู่เเล้วนิ ?
เพราะเเบบนั้นเธอจึงเป็นอยากจะเป็นซามูไรยังไงล่ะ…
ใช้ความเเกร่งเพื่อปกป้องเเละใช้ศักดิ์ศรีเพื่อมีชีวิต !
ฮึม~ เธอนี่มันอัจฉริยะจริง ๆ !
หลังจากอาบนํ้าเสร็จ เมื่อลิลลี่กลับมาถึงห้องของตน หญิงชราก็ได้จัดเตรียมทุกอย่างไว้ให้เรียบร้อยเเล้วไม่ว่าจะเป็นชุดของเธอหรือชาก็ตาม
เเม้กระทั่งชาข้างเตียงอีกฝ่ายก็ยังเตรียมไว้ให้ด้วยเช่นกัน เธอรู้สึกขอบคุณกับหญิงชราในใจ
ก่อนที่ลิลลี่จะจิบชาเล็กน้อย เเละะล้มตัวลงบนเตียงไป
ในราตรีนี้หญิงสาวหลับลึกลงอย่างไร้ซึ่งความกังวลใด ๆ…
……………………..
N: อาบนํ้าอะไรเเปลอยู่ครึ่งค่อนวัน สมเเล้วจริง ๆที่เป็นศัตรูตัวฉกาจ
