บทที่ 816 มีแผนอยู่แล้ว สามารถจัดการพวกหลี่จิ่วเต้าได้อย่างง่ายดาย
บนหลังกิเลนไฟ หลี่จิ่วเต้าทรมานใจเป็นหนักหนา ซึ่งทางลั่วสุ่ยก็เช่นกัน
นางรู้สึกอ่อนระทวย ไม่มีเรี่ยวแรงสักนิดราวกับถูกพิษบางอย่าง มือใหญ่ของคุณชายราวกับต้องมนตร์
แต่จะว่าไปแล้ว ความรู้สึกนั้นช่าง… ดีเหลือเกิน!
ระหว่างทาง หลี่จิ่วเต้าและลั่วสุ่ยเงียบไม่พูดจา กิเลนไฟมุ่งหน้าไปในความเงียบเชียบ เหินต่อไปบนฟ้าด้วยความเร็วสูงสุด
บรรยากาศกระอักกระอ่วนระคนอ้อยอิ่งอบอวลอยู่ทั่ว…
…..
นอกเมืองชิงซาน
เมิ่งจีมาแล้ว ตั้งใจมาเยี่ยมเยียนต้นหลิวและก้อนหินโดยเฉพาะ
“เสี่ยวสือแต่งงาน ข้าอยากเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขา ทว่าตรึกตรองไปมาก็มิมีสิ่งดี ๆ อันใดจะมอบให้ได้ ผู้อาวุโสทั้งสองท่านเก่งกาจถึงเพียงนี้ ย่อมพบเห็นมามาก ขอถามผู้อาวุโสทั้งสองท่านหน่อยว่าพอจะหาของดีจากที่ใดได้บ้าง”
บอกตามตรง เขากับสือเฟิงค่อนข้างสนิทชิดเชื้อ งานมงคลของสือเฟิงในครานี้ เขาตั้งใจมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้สือเฟิง
“ลองไปที่เทวโลกได้ ที่นั่นมีของดี ๆ ค่อนข้างเยอะ”
ต้นหลิวกล่าว “เสี่ยวสือแต่งงาน พวกเราก็ควรมีของขวัญเช่นกัน พอดีเลย ไปเทวโลกด้วยกันเพื่อตามหาของขวัญให้เขากันเถิด”
“เทวโลกหรือ วิเศษยิ่ง!”
ยอดฝีมือจากจักรวาลโกลาหลต่าง ๆ มายังอาณาจักรนี้ เมิ่งจีจึงได้ทราบถึงการมีอยู่ของเทวโลก ได้ทราบถึงความมหัศจรรย์ของเทวโลก มันคือแหล่งกำเนิดของทุกสิ่ง จักรวาลโกลาหลทั้งหลายล้วนถือกำเนิดขึ้นจากที่นั่น
“ขอให้เขาเป็นผู้นำทางให้พวกเจ้าได้!”
ต้นหลิวหัวเราะเบา ๆ เรียกหนานฉงเข้ามา หนานฉงถูกพวกมันพามายังอาณาจักรนี้ คอยฝึกฝนอยู่ที่อื่น
ไม่นานนักหนานฉงก็มาถึง และเอ่ยว่าไม่มีปัญหา เขาคุ้นเคยกับเทวโลกชั้นหนึ่งเป็นอย่างดี รู้จักของดีนับคณา สามารถพาไปที่นั่นได้ และบางทีอาจได้ของขวัญที่ถูกใจ
เขาจะไม่คุ้นเคยได้อย่างไรล่ะ เล่นถูกไล่ล่าจนวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนไปทั่ว เรียกได้ว่าคุ้นเคยจนไม่อาจคุ้นเคยกว่านี้ได้แล้ว!
“พวกเจ้าไปกันก่อน หากยังไม่ได้ของขวัญที่เหมาะสม ข้าพาพวกเจ้าไปตามหาบนชั้นที่สูงกว่านั้นได้”
ต้นหลิวกล่าว
“ขอบคุณ ๆ!”
เมิ่งจีกล่าวขอบคุณรัว นึกในใจว่าเขาคิดถูกจริง ๆ ที่มา ต้นหลิวเชื่อถือได้เสมอ ทรงพลังยิ่งนัก มิเคยทำให้ผิดหวังเลย!
“ผู้อาวุโสเมิ่งก็อยู่ด้วยหรือ!”
ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนมาที่นี่เช่นกัน เขาเองก็กลัดกลุ้มเพราะเรื่องของขวัญ จึงมาที่นี่เพื่อขอคำชี้แนะจากต้นหลิวและก้อนหิน
เช่นนี้ดูแล้ว เขากับเมิ่งจีดูจะใจตรงกัน!
“สวัสดีผู้อาวุโสทั้งสอง!”
เขาทักทายต้นหลิวและก้อนหินด้วยความนอบน้อม รู้ดีว่าทั้งคู่เก่งกาจเพียงใด จึงเคารพยำเกรงต่อต้นหลิวและก้อนหินมาก
“พอดีเลย เช่นนั้นก็ไปด้วยกันเถิด”
ต้นหลิวหัวเราะเบา ๆ ก้านหลิวก้านหนึ่งลอยลงมาหาเมิ่งจี “มีก้านหลิวท่อนนี้อยู่ รับประกันความปลอดภัยของพวกเจ้าได้!”
จากนั้น มันเปิดเส้นทางเส้นหนึ่งซึ่งเชื่อมตรงขึ้นไปยังเทวโลก และพาพวกเมิ่งจีเข้าไป
“พวกเจ้าลองหาที่นี่ดูก่อน ข้ากับก้อนหินจะขึ้นไปดูที่เบื้องบนเทวโลก”
ต้นหลิวส่งพวกเมิ่งจีไว้ที่เทวโลกชั้นหนึ่ง ส่วนมันและก้อนหินขึ้นไปยังเบื้องบนเทวโลก
ต่อให้พวกมันไม่อาจไปร่วมงานแต่งงานของสือเฟิงด้วยตนเอง กระนั้นก็มิอาจบกพร่องในเรื่องของขวัญ
พวกมันก็ต้องเตรียมของขวัญงานแต่งให้สือเฟิงเช่นกัน
..
สำนักไท่หัว
จักรพรรดินีและหยวนอีมาถึง ได้พบกับเซี่ยเหยียน
“ให้สิ่งใดดี?”
พวกนางเองก็กลัดกลุ้มไม่ต่าง จึงมาหารือกับเซี่ยเหยียน
แม้ว่าพวกนางมิได้ข้องแวะกับสือเฟิงมากนัก กระนั้นก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากเช่นกัน ตั้งใจมอบของขวัญที่ดีที่สุดให้
“บังเอิญจริง พวกเราก็กำลังหารือกันอยู่”
เซี่ยเหยียนคลี่ยิ้มน้อย ๆ พวกหลิงอิน เสี่ยวหยาก็อยู่กับนาง หารือกันอยู่ว่าจะให้ของขวัญกระไรดี
“ไปที่เทวโลกเถิด ที่นั่นน่าจะมีของดีอยู่!”
หลิงอินกล่าว นางเองก็หมายตาเทวโลกไว้เช่นกัน
“แต่พวกเราจะไปอย่างไรกันดี พวกเราไม่รู้เลยว่าเทวโลกอยู่ที่ใด…”
เซี่ยเหยียนขมวดคิ้ว แม้ตนจะพอรู้เรื่องเทวโลกอยู่บ้าง ถึงกระนั้นก็มิเคยไปเยือนมาก่อน ไม่รู้ว่าเทวโลกตั้งอยู่ที่ใด และจะเข้าไปอย่างไร
“ข้าส่งพวกเจ้าไปเอง!”
เวลานั้น แท็บเล็ตมาถึง ผู้ที่ตามมันมาด้วยยังมีเหล่าของวิเศษในลาน
สุนัขดำ มัจฉาสัตมายา ชางเหยา ตงฟางเวิ่น แม้กระทั่งจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงก็อยู่ด้วย
“มอ สวัสดีพี่สาวทั้งหลาย!”
ลูกวัวน้อยก็มาด้วย มันว่าง่ายมีมารยาทอย่างมาก และเอ่ยว่าต้องการมอบของขวัญแต่งงานให้สือเฟิงเช่นกัน
“พวกเราอาจเข้าร่วมมิได้ ทว่าของขวัญนั้นจะขาดไม่ได้! ต้องมอบของขวัญของพวกเราให้ด้วย!”
“ใช่แล้ว ๆ!”
เหล่าของวิเศษพากันสำทับ
พวกมันหารือกันในลานแล้วว่าต้องการไปยังเทวโลก ที่มาหาเซี่ยเหยียนครานี้ ก็เพื่อถามพวกเซี่ยเหยียนว่าต้องการไปด้วยหรือไม่
พอดีกับที่พวกเซี่ยเหยียนก็เตรียมตัวไปกัน
“ฮ่า ๆ ถ้าพวกเราไปกันหมด เทวโลกจะถูกพวกเราปล้นเสียเกลี้ยงเลยหรือไม่!”
องค์หญิงอาณาจักรเซี่ยเอ่ยเชิงหยอกล้อ “ในเมื่อพวกเราไปกันหมด ลองถามพวกอ้ายฉาน ต้าเต๋อดีกว่าว่าอยากไปด้วยหรือไม่ จะได้ออกเดินทางด้วยกัน”
“ไม่มีปัญหา!”
แท็บเล็ตตอบ พริบตาเดียวก็พาพวกเซี่ยเหยียนไปจากที่นี่ รอจนพวกเขาปรากฏกายอีกครั้ง ก็มาอยู่ที่ที่พำนักของอ้ายฉานแล้ว
“ไปสิ ๆ พวกเราก็กลุ้มใจกันอยู่พอดี!”
พวกอ้ายฉานตกลงด้วยความยินดี ช่วยคลี่คลายโจทย์ยากของพวกเขาได้พอดี!
พวกเขาไปหาต้าเต๋อ ซึ่งอีกฝ่ายก็ตกลงทันที
“อามิ… ข้าต้าเต๋อฝอไร้เกศา งานมงคลสมรสเชียวนะ ร่างกายย่อมต้องอ่อนแรง หลังข้าได้รับเทียบเชิญจากสือเฟิงก็ตั้งหน้าอ่านตำราโบราณต่าง ๆ เพื่อเสาะหาตำรับลับชูกำลังให้สือเฟิง!”
ต้าเต๋อคลี่ยิ้ม “และข้าก็หาเจอจริง ๆ ยาที่ว่าคือยาลูกกลอนไห่โก่ว มีฤทธิ์เดชสุดยอด บำรุงสมรรถภาพทางเพศโดยเฉพาะ เมื่อมีมันในครอบครอง สือเฟิงก็ไม่ต้องกังวลปัญหาสุขภาพอีก!”
ยาลูกกลอนไห่โก่วนั้นมีชื่อเสียงเลื่องลือ บำรุงสมรรถภาพทางเพศโดยเฉพาะ เพียงแต่ตำรับการกลั่นยานั้นหายาก ต้าเต๋อทุ่มแรงไปไม่น้อยกว่าจะเจอ
“ข้ารู้สึกว่าสือเฟิงและภรรยาของเขาต้องขอบคุณข้าแน่ ถึงอย่างไร เมื่อมียาลูกกลอนไห่โก่ว พวกเขาจักมีความสุขีกันทั้งสองฝ่าย!”
ต้าเต๋อหัวเราะพลางกล่าว ไม่ดำรงตนอยู่ในธรรมแต่เล็กแต่น้อย หาสาระมิได้เลย!
พระสังฆราชและคนอื่น ๆ ด้านข้างต่างพูดไม่ออก นี่ใช่วาจาที่พุทธศาสนิกชนกล่าวได้หรือ
พวกเขาต่างรู้สึกกระดาก หน้าแดงแทบทนไม่ไหวจนอยากไปจากที่นี่
“ไปกันเถิด!”
หลิงอินเอ่ย ภาพบนแท็บเล็ตสับเปลี่ยนไปยังเทวโลก ก่อนจะส่งพวกหลิงอินเข้าไป
….
บนท้องฟ้า กิเลนไฟเหินต่อไปด้วยความเร็วสูง มันออกจากดินแดนหยิน มาถึงเทือกเขาแห่งหนึ่งในดินแดนฮวง
หลี่จิ่วเต้าตั้งใจมาขุดเหมืองที่นี่!
เขาคิดไว้แล้วว่าจะมอบของขวัญชิ้นใดให้สือเฟิง
นั่นคือแหวนเพชรคู่หนึ่ง!
แล้วจะตีเครื่องประดับเพชรให้ฉินซินหนึ่งชุด!
คราวก่อนที่เขาผ่านเทือกเขาแห่งนี้ก็ค้นพบแล้วว่าอาจมีเพชรอยู่ในนี้ ทว่าครานั้น เขามีธุระอื่นจนมิได้จัดการทันที และต่อมาก็หลงลืมไปเสียสนิท
จนกระทั่งสือเฟิงส่งเทียบเชิญมาให้ เขาถึงนึกถึงเพชรที่นี่ขึ้นได้
ในดาวเคราะห์สีฟ้า เพชรเป็นสัญลักษณ์ของรักแท้ยืนยาว เหมาะแก่การมอบเป็นของขวัญให้สือเฟิงยิ่ง ที่เขามาครานี้ก็ตั้งใจจะนำเพชรกลับไป แล้วค่อยตีทีหลัง
“ที่นี่…”
หลังจากลั่วสุ่ยมา ก็ค้นพบว่าเทือกเขาแห่งนี้ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง สสารฝึกฝนระดับสูงหนาแน่นเข้มข้นกว่าที่อื่นมากนัก
“นึกออกแล้ว ที่นี่เป็นหนึ่งในสถานที่ที่คุณชายวาด…”
ลั่วสุ่ยเอ่ยในใจ มิน่า ที่นี่ถึงวิเศษกว่าที่อื่นมากนัก สถานที่ที่คุณชายวาดถึงย่อมไม่ธรรมดา เป็นแหล่งกำเนิดที่มีสสารระดับสูงปะทุ
“สถานที่อัศจรรย์เยี่ยงนี้ เหตุใดถึงเงียบสงบขนาดนี้”
ยอดฝีมือจากจักรวาลโกลาหลต่าง ๆ มาถึง แต่ละตนล้วนมีขอบเขตสูงส่ง เหตุใดถึงมิมีผู้ใดค้นพบแดนวิเศษเช่นนี้?
เป็นไปมิได้
ลั่วสุ่ยรู้ดีว่า ที่นี่คงถูกยอดฝีมือบางคนยึดครองไว้แล้ว
ตามคาด ทันทีที่นางคิดออก ก็มีผู้เฒ่าตนหนึ่งเดินออกมาจากที่ไม่ไกล
“กลางเป่ากลางเขาอย่างนี้ เหตุใดทุกท่านถึงมาที่นี่ได้ ข้าต้องขอเตือนทุกท่านสักประโยค ที่นี่พิลึกพิลั่นมาก มีเหตุการณ์นองเลือดเกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง!”
ผู้เฒ่าเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
‘จักรวาลโกลาหลทั้งหลายไม่ธรรมดาจริง ๆ… นี่คือโอรสสวรรค์จากจักรวาลโกลาหลแห่งใดกัน ข้ามองไม่ออกเลยสักนิด!’
เขาคิดในใจ
‘ไม่น่าเป็นเพราะขอบเขตพลังแกร่งกล้า พวกเขายังเยาว์วัยนัก คงเพราะมียอดศาสตราบางอย่างกับตัวมากกว่า ข้าถึงได้มองไม่ออก!’
ชายชราหัวเราะในใจ
‘ทว่าไม่เป็นไร เด็กอมมือไม่กี่คนเท่านั้น จะมีเล่ห์เหลี่ยมสักเพียงใด ข้าจัดการพวกเขาได้สบาย!’
เขามีแผนอยู่แล้ว จัดการพวกหลี่จิ่วเต้าได้ง่ายดายแน่นอน!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")