“ข้ากลับมาแล้ว อเลกเซีย”
“ยินดีต้อนรับกลับค่ะท่านเฮเลนา”
ในวังหลัง ที่ห้องของตัวเอง
เมื่อเข้าไป ก็พบอเลกเซียรออยู่เหมือนกับเป็นเรื่องธรรมดา ดูเหมือนว่าเธอจะทำความสะอาดทั่วห้องอย่างดี บนพรมไม่มีรอยฝุ่นเลยสักรอย และกำแพงก็ได้รับการขัดจนเงาวับ ยิ่งไปกว่านั้นผ้าปูบนเตียงก็ได้รับการจัดไว้อย่างเรียบร้อยสมบูรณ์แบบ
‘โอ้’ เธอหลุดอุทานออกมาอย่างชื่นชม
“ทำซะสะอาดขนาดนี้เชียวรึ”
“ระหว่างที่ท่านเฮเลนาไม่อยู่ข้าก็ไม่มีงานอะไร เลยจดจ่อกับการทำความสะอาดมากไปหน่อยค่ะ”
“จะพักผ่อนก็ได้แท้ ๆ”
“ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะต่อให้ท่านเฮเลนาไม่อยู่ข้าก็ยังเป็นนางกำนัลติดห้องอยู่ดีนี่คะ”
เฮเลนาไม่ค่อยรู้เรื่องงานของนางกำนัลละเอียดนัก
ทว่า แตกต่างจากสาวใช้ที่ปรนนิบัติรับใช้คน อเลกเซียนั้นเป็นนางกำนัลติดห้อง บางทีอาจมีกฎว่าต่อให้เจ้าของห้องจะไม่อยู่เธอก็ต้องคอยอยู่ที่ห้องก็เป็นไปได้
“ไปเที่ยวเป็นอย่างไรบ้างคะ?”
“อา ก็สนุกดี ได้ไปสูดอากาศข้างนอกบ้างก็ดีเหมือนกันนะ”
“เช่นนั้นก็ยอดเยี่ยมแล้วค่ะ อีกไม่นานก็จะถึงเวลามื้อเย็นพอดี……”
‘หืม’ พูดถึงตรงนั้น อเลกเซียก็หยุด แล้วเหลือบตามอง
มองไปที่ถุงกระสอบซึ่งกำลังดิ้นไปมาอยู่ที่เอวของเฮเลนา
“……นั่นมัน เหมือนจะเป็นถุงกระสอบที่ข้าได้จัดเตรียมนะคะ”
“อา เตรียมถุงที่ทนทานแบบนี้มาให้มันช่วยได้มากเลยล่ะ เอามาถึงนี่ยังไม่มีขาดสักจุดเลย”
“……มีอะไรอยู่ข้างในหรือคะ?”
“งูน่ะ”
มันไม่ใช่เรื่องต้องปิดบังอะไรเป็นพิเศษอยู่แล้ว เธอจึงตอบไปตามนั้น
แต่แรกเริ่มเดิมทีเธอก็ขอถุงที่แข็งแรงทนทานเพื่อที่งูดิ้นไปมามันจะได้ไม่ขาดอยู่แล้ว
“ท่านเฮเลนาคะ”
“หืม?”
“ก่อนอื่นโปรดนั่งลงตรงนั้นก่อนค่ะ”
อเลกเซียผายมือเชื้อเชิญ
ไปยังพื้นปูพรมตรงที่ไม่มีทั้งโซฟาหรือเก้าอี้อะไรให้นั่งทั้งนั้น
“เอ๋……?”
“โปรดนั่งลงตรงนั้นก่อนค่ะ”
เมื่อเจอกับคำพูดที่มีแรงกดดันอันยากจะอธิบาย เฮเลนาก็ไม่กล้าทวนถามอีก
อเลกเซียไม่ได้กำลังชี้ไปที่โซฟา แต่กำลังสั่งให้เธอนั่งลงตรงพื้นซะ
ทว่าเฮเลนาก็ไม่สามารถต้านทานแรงกดดันของอเลกเซีย แล้วก็นั่งลงกับพื้นทั้งแบบนั้น
ในท่าคุกเข่าแบบเบญจางคประดิษฐ์
“อันดับแรกเลย ถุงกระสอบนั้น เพราะท่านเฮเลนาสั่งว่าให้เตรียม ข้าจึงได้จัดเตรียมให้”
“อืม”
“ข้าเองก็มีส่วนผิดเหมือนกันค่ะที่ไม่ได้ถามว่าจะเอาไปใช้ทำอะไร แต่ว่าท่านเฮเลนาได้นำถุงนั้นติดตัวออกไปขี่ม้าท่องเที่ยวทางไกล”
“อืม”
“แล้วก็ไปจับงูที่ปลายทางที่ไปเที่ยว สินะคะ”
“อืม”
“คิดอะไรของท่านอยู่กันคะ”
‘หืม’ เฮเลนาเอียงศีรษะอย่างฉงนใจเมื่อได้ยินวาจาของอเลกเซีย
แต่เริ่มเดิมทีเธอก็คิดที่จะจับงูมาอยู่ก่อนแล้ว เพราะมาริเอลหรือคลาริสซาบอกว่าไม่เคยกินมาก่อน เธอก็เลยคิดว่าจะให้พวกเธอได้ลิ้มรสดู
ไหน ๆ ก็มีโอกาสได้ออกไปเที่ยวแล้ว การที่เธอจะถือจังหวะนี้จับมันมาด้วยเลยมันก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาไม่ใช่หรือไงกัน
“เอ่อ……ก็ งูอ่ะ”
“ไปจับมาจากที่ปลายทางที่ไปท่องเที่ยวทางไกลมา ข้าเข้าใจถูกใช่ไหมคะ?”
“อ อื้ม……”
“……ทำไมได้ถึงมีจิตวิญญาณนักเอาตัวรอดล้นเหลือซะขนาดนั้นกันคะ”
“ถึงจะพูดงั้นก็เหอะ……”
‘อา ปัดโธ่’ อเลกเซียดูจะหัวเสียขึ้นไปเรื่อย ๆ
เฮเลนาไม่เห็นรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรที่มันพิสดารขนาดนั้นเลยแท้ ๆ
“ไปจับมาตอนไหนกันคะ”
“เอ่อ……ตอนแรกก็ขี่ม้าแข่งกันไปจนถึงลำธาร แล้วฝ่าบาทก็เริ่มนอนกลางวันตรงแถวนั้น ระหว่างนั้นข้าก็เลยแยกตัวออกไปจับมา”
“……เฮ้อ ปัดโธ่”
อเลกเซียกุมขมับอย่างคิดไม่ตกว่าควรจะเริ่มตักเตือนจากตรงไหนก่อนกันแน่
ก่อนที่จะพูดถึงการตักเตือน เจ้าตัวยังไม่คิดสักนิดเลยด้วยซ้ำว่าทำได้อะไรไม่ดีลงไป
“ก่อนอื่นนะคะท่านเฮเลนา……คิดจะเอางูนั่นมาใช้ทำอะไรหรือคะ?”
“กิน”
“ไม่ได้ค่ะ”
อเลกเซียส่ายหน้าทั้งที่ยังยืนกอดอก
ซึ่งเฮเลนาก็ได้แต่คุกเข่าแหงนหน้ามองอเลกเซีย
ทั้งที่เจ้านายของห้องนี้คือเฮเลนาแท้ ๆ ทำไมจุดยืนมันถึงได้กลับตารปัดกันแบบนี้นะ
“ปกติแล้วงูไม่ใช่ของกินนะคะ”
“งั้นหรอกรึ!?”
“ทำไมถึงตกใจเรื่องนั้นกันคะ……”
เมื่อได้ยินคำพูดที่คาดไม่ถึง เฮเลนาจึงเผลอขึ้นเสียง
สำหรับเฮเลนาแล้ว งูก็คือของกิน ไม่ได้เป็นอะไรมากหรือน้อยไปกว่านั้น มันนับว่าเป็นแหล่งโปรตีนซึ่งหาได้ยากยิ่งในศึกสู้รบกลางป่า
การได้ยินว่ามันไม่ได้เอาไว้กิน จึงเป็นความจริงที่น่าตกใจอย่างยิ่ง
“แน่นอนว่าฝ่าบาทเองก็ได้เห็นเหมือนกันใช่ไหมคะ?”
“อา พอโดนถามว่ามีอะไรอยู่ในถุง ก็เลยตอบไปว่าเป็นงูน่ะ”
“แล้วไม่ได้โดนถามว่าจับมาทำไมหรือคะ?”
“ก็ตอบไปว่าจับมากิน”
“……แล้วฝ่าบาท ว่าอย่างไร?”
“พูดแค่ว่า ‘งั้นรึ’ น่ะ”
“นั่นมันปลงสนิทแล้วไม่ใช่หรือไงกันคะ”
เป็นแบบนั้นหรอกรึ
จะว่าไปแล้วเขาก็ทำหน้าเหมือนเหนื่อย ๆ อยู่จริง ๆ
“ท่านเฮเลนาคะ”
“อืม”
“หลังจากนั้น ก็ไปเพลิดเพลินกับการขี่ม้าท่องเที่ยว ทั้งที่มีงูคาอยู่ไว้ที่เอว สินะคะ”
“อื้ม”
“คนระดับอย่างข้ามาพูดอะไรแบบนี้ก็อาจเป็นการหมิ่นเบื้องสูง แต่ก็ต้องบอกว่าอดสงสารฝ่าบาทไม่ได้เลยค่ะ”
“ทำไมล่ะ”
ฟาร์มาสเองก็ดูจะสนุกดีนี่นา
เฮเลนาก็สนุก ฟาร์มาสก็สนุก ไม่ว่าจะคิดยังไง การไปขี่ม้าเที่ยวครั้งนี้ก็เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จอย่างใหญ่หลวงไม่ใช่รึ
เช่นนั้นแล้วทำไมอเลกเซียถึงต้องมาสงสารด้วย
“อ่า……ช่างมันเถอะค่ะ เท่านี้ฝ่าบาทเองก็คงจะเข้าใจแล้วกระมังว่าท่านเฮเลนาเป็นคนแบบไหนกันแน่”
“……หมายความว่าไงน่ะ?”
“ถึงได้บอกแล้วไงค่ะ ว่าให้ทำตัวสงบเสงี่ยมหน่อยน่ะ……”
‘เฮ้อ’ อเลกเซียถอนหายใจแรงอย่างไม่คิดปิดบัง
ทว่า เฮเลนาก็ยังรู้สึกยากจะยอมรับอยู่ดี เธอทำผิดอะไรตรงไหนกัน ก็แค่จับงูกลับมาแท้ ๆ
ถึงหน้าตามันจะดูไม่น่าเอ็นดู แต่รสชาติก็เรียบง่ายสดชื่นคล้าย ๆ เนื้อไก่ ยิ่งกว่านั้นยังมีสรรพคุณชูกำลังอย่างดีเยี่ยมอีกด้วย
“เป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้วมันก็ช่วยไม่ได้ค่ะ เอาเป็นว่าตอนนี้ข้าจะไปนำมื้อเย็นมาก่อนนะคะ”
“อ อา……เอ่อ ข้ายืนขึ้นได้รึยัง?”
“เชิญนั่งที่โซฟาได้ค่ะ”
ดูเหมือนช่วงการเทศนาจะจบลงแล้ว
แต่อันที่จริง ไม่รู้ทำไมมันรู้สึกอเลกเซียจะปลงไปแล้วซะมากกว่า
อ๊ะ จริงสิ—เธอนึกขึ้นมาได้ในจังหวะนั้น
“อเลกเซีย”
“ค่ะ”
“ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป……ข้าจะต้องจัดการฝึกให้ห้าคนโดยมีท่านแองเจลิกาเป็นตัวหลัก เป็นเวลาหนึ่งเดือน”
“ค่ะ ก็ได้รับทราบมาแล้วนะคะ”
“เกี่ยวกับเรื่องนั้นน่ะ ข้าตั้งใจว่าจะให้ทั้งห้าคนนอนค้างกันที่นี่ แล้วก็คิดว่าอยากจะให้สาวใช้หรือนางกำนัลพยายามอย่าเข้าใกล้ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ด้วย”
“อ่า……เช่นนั้น แล้วเรื่องมื้ออาหารหรืออะไรทำนองนั้นล่ะคะ”
“แค่ห้ามเข้าใกล้ระหว่างการฝึกเท่านั้นเอง การเตรียมอาหารก็ขอให้เตรียมทุกมื้อตามเดิม ข้าอยากจะให้อเลกเซียช่วยรับหน้าที่คอยสั่งการคนรับใช้ของทั้งห้าคนนั้นน่ะ”
หากมีสาวใช้หรือนางกำนัลอยู่ด้วย ก็อาจนำไปสู่ความเหลาะแหละของพวกเธอเหล่านั้นได้ และในการฝึกทหารใหม่นั้น เราจะต้องขจัดความเหลาะแหละออกไปให้ได้มากที่สุด
ทว่า แม้จะกล่าวเช่นนั้นแต่จะให้ละเลยมื้ออาหารก็ไม่ถูกต้องนัก ถึงจะมีแผนฝึกให้พวกเธอได้มีประสบการณ์ต่อความหิวโหยอยู่ด้วยก็จริง แต่โดยปกติแล้วก็ต้องได้รับประทานอาหารครบถ้วนสามมื้อ มันถึงจะนำไปสู่การเสริมสร้างพลังกายได้
และผู้ที่เฮเลนาจะมอบหมายหน้าที่เช่นนี้ให้ได้ ก็มีแค่อเลกเซียซึ่งเธอไว้วางใจมากที่สุดเท่านั้น
“อย่างนี้นี่เอง……รับทราบแล้วค่ะ”
“อืม ก็แค่บอกว่าอย่าโผล่หน้ามาที่ห้องนี้หรือสถานที่ฝึกจนกว่าจะถึงเวลาอาหารเท่านั้นเอง แต่หากพวกสาวใช้หรือนางกำนัลทำอะไรตามอำเภอใจทางนี้เองก็ลำบากเหมือนกัน ก็เลยอยากจะฝากให้ดูแลเรื่องนั้นทีน่ะ”
“ค่ะ รับทราบค่ะ”
‘อื้ม’ เมื่อเห็นอเลกเซียคำนับรับคำเรียบร้อย เฮเลนาก็พยักหน้าอย่างพอใจ
ตอนนี้ปูทางไว้เท่านี้ก่อนก็น่าจะเพียงพอแล้วกระมัง
ที่เหลือก็แค่เริ่มจัดการฝึกจริง ๆ เท่านั้น
บู้ตแคมป์นรกกำลังจะเปิดม่านแล้ว—
