ตอนที่ 851 แนะนำตัวแทน
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หนึ่งสัปดาห์ได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว และก็เป็นวันเสาร์อีกครั้ง
เมื่อหลินม่ายกลับมาจากมหาวิทยาลัยในตอนบ่าย เธอก็เห็นตะกร้าเสื้อผ้า และถุงเท้าเด็กใหม่เอี่ยมสองตะกร้าในห้องนั่งเล่น
คุณปู่ฟาง คุณย่าฟาง สองสามีภรรยาสูงวัยกำลังนั่งพับเสื้อผ้าเล็ก ๆ น่ารักเหล่านั้นอยู่บนโซฟา
คุณปู่ฟางพับเสื้อผ้าชิ้นเล็กไม่เก่ง และคุณย่าฟางก็ต่อว่าเขา
คุณปู่ฟางไม่เพียงไม่โกรธเท่านั้น แต่เขากลับยังหัวเราะอีกด้วย
หลินม่ายวางกระเป๋านักศึกษาของเธอและเอนกายมองด้วยความสนใจ
เธอหยิบเสื้อผ้าเด็กชุดหนึ่งขึ้นมาชื่นชม และพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณปู่และคุณย่าเตรียมเสื้อผ้าให้ลูกเร็วมากเลยค่ะ มีครบครันทั้งสี่ฤดูเลยนะคะ”
คุณย่าฟางพูดอย่างโมโห “เร็วที่ไหนกัน อีกไม่กี่เดือนก็จะคลอดแล้ว ถ้าไม่เตรียมตอนนี้จะให้เตรียมตอนไหน?”
หลินม่ายอย่างเขินอาย
แม้ว่าเธอจะเป็นมนุษย์มาแล้วสองชีวิต แต่ชาติที่แล้วเธอไม่มีการแต่งงานที่แท้จริง นับประสาอะไรกับเด็ก ดังนั้นเธอจะเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร
โชคดีที่คุณย่าฟางช่วยเธอจัดการเรื่องทั้งหมดนี้ เป็นอย่างโบราณว่าไว้ ครอบครัวที่มีชายชราก็เหมือนสมบัติล้ำค่า
หลังมื้ออาหารและดูทีวีในตอนเย็น หลินม่ายและฟางจั๋วหรานก็จับมือกันกลับไปที่ห้อง
พวกเขาได้ยินเสียงโทรศัพท์ในห้องดังมาจากระยะไกล จึงเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
หลังจากเข้าไปในห้องแล้ว หลินม่ายก็รับโทรศัพท์
ผู้โทรมาคือนิชิจิมะ หลินม่ายรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
เป็นไปได้ไหมว่าความปรารถนาของเธอจะเป็นจริง นิชิจิมะได้เปิดตลาดในประเทศญี่ปุ่นให้กับเธอแล้ว?
เธอคาดเดาในใจและเอ่ยถาม “คุณนิชิจิมะ มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่จะโทรมาบอกว่ากางเกงเลกกิ้งของโรงงานคุณทั้งอบอุ่นและสวมใส่สบาย แฟนหนังของฉันและผู้คนมากมายรอบตัวฉันต่างต้องการซื้อมัน คุณขายถุงน่องที่ผลิตโดยโรงงานของคุณในประเทศของเราได้หรือไม่คะ?”
พนักงานของหลินม่ายสามารถเดินทางไปต่างประเทศเพื่อเปิดตลาดได้
แต่แม้ว่าเธอจะทำได้ แต่การเปิดตลาดในประเทศเกาะไม่ใช่สิ่งที่จะทำได้ในหนึ่งหรือสองวัน ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือน และเธอไม่สามารถหยุดยาวแบบนั้นได้
นอกจากนี้ กำหนดคลอดของเธอคือประมาณกลางเดือนมกราคม
ตอนนี้สิ้นเดือนพฤศจิกายนแล้ว เหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งถึงสองเดือนเท่านั้น
หากในช่วงหนึ่งถึงสองเดือนนี้เธอต้องออกไปทำงานข้างนอก ไม่ใช่เพียงคุณปู่ฟางและคนอื่น ๆ ไม่เห็นด้วย แม้แต่หลินม่ายเองก็ไม่กล้าเสี่ยง
หลินม่ายรู้สึกอายเล็กน้อย “ในโรงงานถุงเท้าของฉัน ไม่มีใครรู้ภาษาญี่ปุ่นเลยนอกจากฉัน ฉันคงต้องจ้างคนที่มีความสามารถด้านภาษาญี่ปุ่นก่อนจึงจะสามารถไปประเทศของคุณเพื่อเปิดร้านขายถุงน่องได้”
นิชิจิมะลังเลพลางกล่าว “ฉันมีแฟนหนังที่อยากเป็นตัวแทนของถุงน่องเจี่ยเม่ยด้วย คุณคิดอย่างไรคะ?”
“ได้สิคะ” มีตัวแทนแล้ว มันจะแก้ปัญหาให้หลินม่ายได้มากมาย
นิชิจิมะแนะนำสถานการณ์ของเจ้าหน้าที่โดยสังเขป
ตัวแทนชื่อโนบุโอะ คิชิดะจากบริษัทค้าเสื้อผ้าต่างประเทศที่มีทรัพยากรทางการเงินที่แข็งแกร่ง
นิชิจิมะบอกว่าเธอจะให้คิชิดะติดต่อหลินม่ายในอีกสองวันข้างหน้า
เธอยังให้ข้อมูลติดต่อของคิชิดะกับหลินม่าย เพื่อให้หลินม่ายสามารถริเริ่มติดต่อคิชิดะได้
หลังจากคุยกันเสร็จ ทั้งสองก็วางสายไป
พวกเขาไม่รู้จักกันดีพอ หลังจากคุยเรื่องธุรกิจแล้วจึงไม่มีอะไรจะคุย
หลังหลินม่ายวางสาย ฟางจั๋วหรานก็เอ่ยถามเธอ “คุณพูดภาษาญี่ปุ่นได้ด้วยเหรอ?”
หลินม่ายคิดเรื่องนี้อยู่ในใจแล้วพยักหน้าอย่างใจเย็น “ใช่”
“เรียนรู้ด้วยตนเองเหรอ?” ฟางจั๋วหรานถาม
“ใช่” หลินม่ายพยักหน้า “มีนักศึกษาญี่ปุ่นจำนวนมากในมหาวิทยาลัย การเรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยตัวเองไม่ใช่ปัญหาค่ะ”
เธอหยุดชะงัก “ฉันไม่เพียงเรียนภาษาญี่ปุ่นที่มหาวิทยาลัยเท่านั้น แต่ยังเรียนภาษาอื่น ๆ ด้วย”
เธอพูดเช่นนี้เพราะกลัวว่าเมื่อฟางจั๋วหรานได้ยินเธอพูดภาษาเกาหลีและฝรั่งเศสในสักวัน และเธอจะต้องอธิบายอีกครั้ง
เธออธิบายตั้งแต่เนิ่น ๆ ไม่ว่าเธอจะรู้ภาษาต่างประเทศใดอีกในอนาคต เธอจะได้ไม่ต้องอธิบายอีก
ฟางจั๋วหรานแตะหัวเล็ก ๆ ของเธอและชื่นชม “ภรรยาของผมฉลาดมาก”
ในตอนกลางคืน หลินม่ายนอนหลับสนิทแล้ว แต่ฟางจั๋วหรานไม่รู้สึกง่วงนอนเลย
ในความมืด เขากอดหลินม่ายไว้ในอ้อมแขนและลูบผมของเธออย่างแผ่วเบา
ภรรยาบอกวว่าเธอเรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยตัวเองที่มหาวิทยาลัย
แม้คำพูดของเธอจะดูน่าเหลือเชื่อ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะเชื่อ เพราะภรรยาของเขาฉลาดยิ่ง
แต่เขาไม่เชื่อในการเรียนรู้หลายภาษาพร้อมกัน
ภรรยายุ่งกับอาชีพการงานและการเรียน เธอต้องนอนหลับให้เพียงพอ แล้วเธอจะมีเวลาเรียนรู้ภาษาอื่น ๆ หลายภาษาพร้อมกันได้อย่างไร การเรียนรู้ภาษาหนึ่งนับเป็นเรื่องใหญ่
ภาษาต่างประเทศสองสามภาษาที่ภรรยาของเขารู้ ต้องมาจากชาติก่อนของเธอ
เขาสงสัยมากว่าชาติที่แล้วหลินม่ายเป็นผู้หญิงแบบไหนถึงได้มีพลังเทียบเท่ากับซูเปอร์เกิร์ลในชีวิตนี้
แต่ความอยากรู้ก็คือความอยากรู้ เขาจะไม่สอดรู้สอดเห็น
เพราะหลินม่ายดูเหมือนจะกลัวว่าคนอื่นจะรู้ความลับนี้
ความลับนี้เหลือเชื่อเกินไป หากแพร่งพรายออกไป ทุกคนจะตกอยู่ในอันตราย เพราะมีคนไม่รู้กี่คนที่ต้องการจับตัวและเชือดเธอ
ฟางจั๋วหรานไม่รู้มูลความจริง
ก่อนจะเสียชีวิต นักวิทยาศาสตร์อย่างไอน์สไตน์บอกกับคนอื่นซ้ำ ๆ ว่าอย่าหั่นสมองของเขา แต่ทันทีที่เขาเสียชีวิต สมองของเขาก็ถูกหั่นเป็นชิ้นเพื่อการวิจัย
ฟางจั๋วหรานเพียงต้องการให้ภรรยาของเขาปลอดภัยและมีสุขภาพดีไปตลอดชีวิต ดังนั้นเขาปล่อยให้ความลับนี้เน่าอยู่ในท้องของเขาตลอดไป
ไม่กี่วันต่อมาก็เข้าสู่เดือนธันวาคม และอุณหภูมิในเมืองหลวงก็ลดต่ำลงอีก
คิชิดะตัวแทนที่นิชิจิมะแนะนำให้หลินม่ายโทรหาหลินม่ายในวันรุ่งขึ้น
ทั้งสองคุยกันทางโทรศัพท์เป็นเวลานานและบรรลุความตั้งใจเบื้องต้น
คิชิดะกล่าวว่าเขาจะบินไปยังปักกิ่งในอีกไม่กี่วัน และหลังจากคุยกันในรายละเอียด หากทั้งสองฝ่ายพอใจ พวกเขาจะเซ็นสัญญา
หลินม่ายบอกที่อยู่บ้านและมหาวิทยาลัยทั้งหมดให้เขาฟัง
อีกทั้งเธอยังบอกให้เขาไปยังมหาวิทยาลัยหากต้องการพบเธอในวันธรรมดา แต่ให้ไปที่บ้านหากต้องการพบเธอในวันหยุด
คิชิดะต้องการเจรจาสัญญาแต่เนิ่น ๆ และสองวันต่อมา เขาก็บินมาถึงปักกิ่ง
เมื่อเขามาถึงมหาวิทยาลัยชิงหวา เขาก็พบว่าหลินม่ายเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชิงหวา ไม่ใช่อาจารย์
เขาคิดเสมอว่าหลินม่ายเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยชิงหวา
คิชิดะประหลาดใจมาก นักศึกษาในมหาวิทยาลัยชิงหวาเก่งกาจถึงขนาดเริ่มต้นธุรกิจระหว่างเรียนได้ทุกคนเลยเหรอ
สถานการณ์นี้ไม่ใช่เรื่องปกติในประเทศเกาะ
คิชิดะมาถึงมหาวิทยาลัยในเที่ยงวัน
หลินม่ายพาเขาไปกินซาลาเปาร้านที่ซาลาเปาหน้ามหาวิทยาลัย
ก่อนปิดภาคเรียนฤดูร้อนปีนี้ ร้านซาลาเปาหน้ามหาวิทยาลัยของเธอได้ซื้ออาคารของทั้งหลัง และพื้นที่ธุรกิจก็ขยายออกไปมาก
ป้ายของร้านค้าเครือข่ายของร้านเปาห่าวชือถูกติดตั้งอย่างเป็นทางการ และซาลาเปาที่ขายก็มีจำนวนมากพอ ๆ กับร้านค้าเครือข่าย
หลินม่ายขอให้ลุงเหว่ยซึ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการร้านจัดห้องส่วนตัวให้คิชิดะ พร้อมสั่งซุปเนื้อแกะและขนมจีบทางเหนือหลายรสชาติมาให้เขา
ชาวเกาะชื่นชอบอาหารจีนเป็นอย่างมาก และคิชิดะคนนี้ก็ถึงขั้นหลงใหลในอาหารพื้นเมืองของจีน
เมื่อเห็นว่าเขากินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย หลินม่ายจึงมีความคิดที่จะเปิดร้านเปาห่าวชือในโตเกียว
ทั้งสองกินไปด้วยคุยไปด้วยพร้อมเซ็นสัญญา
แม้ว่าทั้งสองจะพบกันเป็นครั้งแรก แต่หลินม่ายก็มีความประทับใจที่ดีต่อคิชิดะ
เขาเป็นคนจริงใจและใจดีมาก คนประเภทนี้ไม่ได้มีอยู่ทั่วไปในประเทศเกาะ
คิชิดะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว และหนึ่งสัปดาห์ต่อมา ถุงน่องเจี่ยเม่ยของหลินม่ายก็เริ่มวางจำหน่ายในประเทศเกาะ
คิชิดะเชิญนิชิจิมะมาเป็นพรีเซนเตอร์ และถุงน่องเจี่ยเม่ยก็ได้รับความนิยมจากผู้บริโภคทันทีที่เปิดตัว
ผู้หญิงชาวเกาะชอบใส่กระโปรงโดยเฉพาะกระโปรงสั้น ดังนั้นพวกเธอจึงใส่ถุงน่องเกือบตลอดทั้งปี ซึ่งเป็นตลาดขนาดใหญ่
ถุงน่องเนื้อหนาเป็นถุงน่องผ้าไหมรุ่นอัพเกรด สวมใส่สบาย อบอุ่น ไม่หลุดง่าย แน่นอนต้องคนซื้อเยอะและขายดี
โดยขณะนี้เป็นช่วงต้นเดือนธันวาคม
อากาศในปักกิ่งหนาวขึ้นเรื่อย ๆ และมีหิมะตกบ่อยครั้ง
หัวใจของหลินม่ายกำลังลุกเป็นไฟ
เสิ่นเสี่ยวผิงแจ้งข่าวดีกับเธอว่า คำสั่งซื้อของห้องเสื้อจิ่นซิ่วและเครื่องประดับไป๋เหอจากสิงคโปร์ เกาหลี และญี่ปุ่นจึงพุ่งสูงขึ้น
ตั้งแต่เทศกาลแฟชั่นฮ่องกงในเดือนพฤษภาคม หลินม่ายได้เจรจาคำสั่งซื้อจำนวนมากกับผู้จัดจำหน่ายจากประเทศที่พัฒนาแล้วในเอเชียตะวันออก เช่น สิงคโปร์
ผู้จัดจำหน่ายเหล่านั่นในประเทศเหล่านี้ได้ทำการสั่งซื้อ และคำสั่งซื้อก็มีปริมาณมากเสมอมา แต่ก็ไม่ได้เพิ่มขึ้น
ตอนนี้คำสั่งซื้อกลับเพิ่มขึ้นอย่างกระทันหัน หลินม่ายจึงรู้สึกสงสัย
เสิ่นเสี่ยวผิงและหลินม่ายรับประทานอาหารกลางวันร่วมกันในโรงอาหารของนักศึกษา
หล่อนกินซี่โครงหมูและซุปรากบัวเล็กน้อยพลางกล่าว“ผู้อำนวยการโรงงานได้ตรวจสอบสาเหตุแล้วค่ะ ทั้งหมดเป็นเพราะละครเรื่อง ‘ทะเลเดือด’ ของ TVB เป็นที่นิยมในประเทศเหล่านี้ เสื้อผ้าและเครื่องประดับที่นางเอกใส่ต่างเป็นที่ชื่นชอบของผู้ชมหญิงจำนวนมาก พวกหล่อนต่างก็ต้องการซื้อมัน เมื่อเห็นว่าได้กำไร พ่อค้าในท้องถิ่นจำนวนมากจึงสั่งซื้อ”
หลินม่ายรู้สึกว่าเธอทำถูกต้องแล้วที่มอบเสื้อผ้าและเครื่องประดับให้ TVB ฟรี
………………………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
ขยายตลาดไปไกลทั่วเอเชียแล้วทีนี้ เป็นเพราะสร้างคอนเนคชันไว้แท้ๆ
ไหหม่า(海馬)
![แม่ปากร้ายยุค 80 [八零辣妈飒爆了]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137463.webp "แม่ปากร้ายยุค 80 [八零辣妈飒爆了]")