องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 865 ความหึงหวงขององค์ชาย (2)

บทที่ 865 ความหึงหวงขององค์ชาย (2)

​พระพุทธศาสนา​เริ่ม​จาก​ใจ

​ดังนั้น​ตัวตน​ของ​หงส์​เพลิง​ใน​พระพุทธศาสนา​จึง​ไม่ได้​มี​ไว้​เพื่อ​การเข่นฆ่า

​แต่​ที่จริง​ ​นาง​คือ​คน​เพียง​คนเดียว​ที่สามา​รถ​ช่วย​ให้พระ​สัม​มาสัม​พุทธเจ้า​ที่แท้​จริง​บรรลุ​ถึง​ความ​เป็นหนึ่งเดียว​ได้

​”​อมิตา​พุทธ​”​ ​สามเณร​ทั้งหลาย​เอ่ย​พลาง​ยิ้ม​ให้​กับ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​พวกเขา​ดู​สดใส​และ​เปี่ยม​ไป​ด้วย​เมตตา

​ในเวลาเดียวกัน​นั้น​ ​สามเณร​น้อย​ก็​วิ่ง​เข้ามา​หา​พวกเขา​ ​และ​ยก​แขน​ขึ้น​กอด​รอบเอว​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​เด็กชาย​ตัวเล็ก​อย่างมาก​ ​เขา​เงยหน้า​มอง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ด้วย​ดวงตา​เป็นประกาย​ ​”​พระอรหันต์​ ​ข้า​รู้​ว่า​ท่าน​จะ​ต้อง​กลับมา​ขอรับ​!​”

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย​ ​ก่อน​พูด​ขึ้น​ด้วย​สีหน้า​เกียจคร้าน​ว่า​ ​”​เอ่อ​ ​แต่​ตอนนี้​ข้า​กำลังจะ​กลับ​โลก​มนุษย์​”

​”​ไป​เถิด​ขอรับ​”​ ​สามเณร​น้อย​ยิ้ม​ ​แล้วจึง​พูด​ต่อ​ ​”​ข้า​จะ​สวดมนต์​ให้ท่า​นอยู​่​ที่​แดน​พระพุทธศาสนา​ ​และ​อธิษฐาน​ให้พระ​พุทธองค์​ปกป้อง​คุ้มครอง​ท่าน​ขอรับ​ ​แต่​จะ​ว่า​ไป​ก็​แปลก​ยิ่งนัก​ ​สหาย​ของ​ข้า​ได้​เป็น​พระอรหันต์​กัน​หมด​แล้ว​ ​แต่​ทำไม​ข้า​กลับ​ยัง​เป็น​เช่นนี้​อยู่​ล่ะ​ขอรับ​”

​เมื่อ​เห็น​ว่า​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยังคง​เงียบ​ ​สามเณร​น้อย​จึง​มอง​มือ​เล็ก​ๆ​ ​ของ​เขา​ ​แล้ว​ยิ้ม​ออกมา​อีกครั้ง​ ​ก่อน​จะ​เสริม​ว่า​ ​”​ข้า​คง​ยัง​พยายาม​ไม่พอ​สินะ​ขอรับ​ ​ข้า​จะ​ตั้งใจ​ท่อง​พระไตรปิฎก​ ​และ​จะ​ทำความสะอาด​ที่​ที่​ท่าน​เคย​อยู่​ทุกวัน​ด้วย​นะ​ขอรับ​ ​ท่าน​อยาก​กลับมา​เมื่อใด​ก็​กลับมา​ได้​เลย​”

​ไม่มีใคร​พูด​อะไร​เมื่อ​พวกเขา​ได้ยิน​คำพูด​ของ​สามเณร​น้อย​ ​แต่​ทุกคน​ต่าง​ก็​รู้ดี​ว่า​ถ้า​หงส์​เพลิง​ไป​จาก​ที่นี่​ตอนนี้​ละ​ก็​…

​นาง​จะ​ไม่มีทาง​ได้​กลับมา​ที่​พระพุทธศาสนา​อีก

​นาง​ใช้​พลัง​มากเกินไป​ ​และ​นาง​ก็​ตั้งครรภ์​อยู่

​ถ้าหาก​นาง​ต้องการ​กลับมา​อยู่​ใน​พระพุทธศาสนา​ ​นาง​จะ​ต้อง​ยอม​ถอดใจ​เรื่อง​ลูก​ๆ​ ​ของ​ตัวเอง

​หงส์​เพลิง​ย่อม​ไม่มีทาง​ทำ​เช่นนั้น

​นาง​ต้องการ​ควบคุม​ชีวิต​ของ​ตัวเอง​ ​และ​ทำ​ใน​สิ่ง​ที่นาง​ปรารถนา

​ทั้งหมด​นี้​คือ​สิ่ง​ที่สาม​เณร​น้อย​อยาก​พูด​ ​แต่​เขา​ยัง​เด็ก​เกินไป​ ​และ​สติปัญญา​ของ​เขา​ก็​ยัง​ตื้นเขิน​เกิน​กว่า​จะเข้า​ใจ​สิ่ง​ที่​เรียกว่า​ชะตากรรม

​”​ข้า​จะ​จดจำ​ไว้​ว่ายั​งมี​เจ้า​อยู่​ใน​พระพุทธศาสนา​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก้มหน้า​ลง​ ​แล้ว​ลูบ​ศีรษะ​ของ​สามเณร​น้อย​ ​จากนั้น​ร่องรอย​แห่ง​ความทรงจำ​ครั้งสุดท้าย​ตอนที่​นาง​กระเทาะ​เปลือก​ตัวเอง​ออกมา​ก็​พลัน​กลับคืน​มา​ ​มัน​เป็น​ภาพ​ของ​ใบหน้า​เล็ก​ๆ​ ​ที่สามา​รถ​ทน​ต่อ​ความทุกข์​นานับ​ประการ​บน​โลก​นี้​ได้​ ​ใบหน้า​นี้​ช่าง​เป็น​ใบหน้า​ที่นา​งคุ​้น​เคย​อย่างยิ่ง​ ​จากนั้น​นาง​จึง​พึมพำ​ออกมา​เบา​ๆ​ ​ว่า​ ​”​ศา​กย​มุนี​…​”

​สามเณร​น้อย​ได้ยิน​ไม่​ค่อย​ชัด​ ​เขา​จึง​ถาม​ว่า​ ​”​พระอรหันต์​ ​ท่าน​ว่า​อะไร​นะ​ขอรับ​”

​”​ไม่มี​อะไร​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ดึง​มือ​กลับ​ ​แล้ว​มอง​ไป​ทาง​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​เขา​กำลัง​จ้องมอง​สามเณร​น้อย​ที่​กอด​เอว​นาง​อยู่​ ​นาง​ก็​อด​ที่จะ​ยิ้ม​ออกมา​ไม่ได้​ ​ไม่​แปลกใจ​เลย​ที่​เมื่อครู่นี้​ข้า​ถึง​รู้สึก​เสียว​สันหลัง​ขึ้น​มา​ ​ดูเหมือน​องค์​ชาย​จะ​เริ่ม​หึง​ขึ้น​มา​อีกแล้ว

​สามเณร​น้อย​ยังคง​ทำท่า​จะ​พูด​อะไร​ขึ้น​อีก

​แต่​เขา​ก็​ถูก​น้ำเสียง​ลุ่มลึก​เย็นชา​นั้น​ตัดบท​เอา​เสียก่อน​ ​”​เจ้า​ไม่ต้อง​ท่อง​พระไตรปิฎก​แล้ว​หรือ​”

​สามเณร​น้อย​ไม่กล้า​เถียง​กับ​ตี้จ​วิน​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ตอบ​เสียง​เบา​ว่า​ ​”​ข้า​อยาก​ส่ง​พระอรหันต์​กลับ​ขอรับ​ ​เดี๋ยว​ข้า​ค่อย​ท่อง​พระไตรปิฎก​ทีหลัง​ก็ได้​”

​”​นาง​เป็น​ของ​ข้า​ ​นาง​จำเป็นต้อง​ให้​เจ้า​รอส​่ง​นาง​ด้วย​หรือ​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยถาม​พร้อมกับ​ดึง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มายื​นข​้าง​ๆ​ ​จากนั้น​เขา​ก็​มอง​สามเณร​น้อย​อย่างไร​้​อารมณ์​ ​และ​เสริม​ว่า​ ​”​ถ้า​เจ้า​เอาแต่​ผัดวันประกันพรุ่ง​ ​แล้ว​เมื่อใด​เจ้า​ถึง​จะ​ได้​เป็น​พระอรหันต์​ ​คน​รอบตัว​เจ้า​ล้วนแต่​เป็น​พระอรหันต์​กัน​หมด​แล้ว​ ​แต่​เจ้า​กลับ​ยัง​เป็น​เด็กเล็ก​ๆ​ ​อยู่​ ​เจ้า​ไม่เคย​สงสัย​หรือว่า​ทำไม​”

​สามเณร​น้อย​ไม่พอใจ​ ​แต่​เขา​ก็​ซ่อน​โทสะ​นั้น​ไว้​ภายใต้​ความ​เงียบ​ขณะ​มอง​ไป​ที่​อีก​ฝ่าย​ ​จากนั้น​จึง​บอก​กับ​หงส์​เพลิง​ว่า​ ​”​ลาก่อน​ขอรับ​พระอรหันต์​ ​ข้า​จะ​ไป​ท่อง​พระไตรปิฎก​เดี๋ยวนี้​ ​ข้า​จะ​ต้อง​เป็น​พระอรหันต์​ให้​ได้​ ​ข้า​สัญญา​ขอรับ​!​”

​หลังจาก​พูด​จบ​ ​สามเณร​น้อย​ก็​วิ่ง​ออก​ไป​พร้อม​หอบ​คัมภีร์​พระไตรปิฎก​ไว้​ใน​อ้อมแขน​ ​เขา​เริ่ม​ตั้งหน้าตั้งตา​ท่อง​พระไตรปิฎก​พร้อมกับ​กัด​ปลาย​พู่กัน​ไป​ด้วย

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มอง​แผ่น​หลัง​ของ​เขา​ด้วย​ใบหน้า​เปื้อน​รอยยิ้ม​เล็กน้อย​ ​ภายใต้​แสง​อัน​เรืองรอง​นี้​ ​ทุกอย่าง​ช่าง​ดู​เงียบสงบ​อย่างมาก

​บุตร​แห่ง​ราชา​นรก​ลูบ​คาง​ ​เขา​เดาะ​ลิ้น​สองครั​้ง​ ​และ​จึง​กล่าวว่า​ ​”​พระพุทธองค์​ทรง​มี​ใบหน้า​นับ​ล้าน​ ​ข้าว​่า​สมเด็จ​ก็​คง​ไม่​นึก​เลย​ด้วยซ้ำ​ว่าวา​สนา​ต่อ​พระพุทธศาสนา​ของ​พระ​ศา​กย​มุนี​จะ​กลายเป็น​ต้นโพธิ์​ ​ส่วน​ร่าง​จริง​ของ​เขา​จะ​กลับกลาย​มา​เป็น​เด็ก​คน​นี้​”

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยืน​อยู่​ข้าง​เขา​ ​และ​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม​อัน​อ่อนโยน​และสง่า​งาม​ ​แต่​ดวงตา​ของ​เขา​กลับ​เย็นชา​ ​”​เด็ก​ทุกคน​ล้วนแต่​เป็น​ภาระ​ ​โดยเฉพาะ​เด็ก​คน​นี้​ ​ข้า​เคย​คิด​ว่า​เขา​ค่อนข้าง​น่ารำคาญ​ทีเดียว​ ​ที่แท้​สาเหตุ​ก็​มาจาก​เรื่อง​นี้​นี่เอง​”

​บุตร​แห่ง​ราชา​นรก​พูดไม่ออก​ ​:​ ​…​ช้าก่อน​ ​ราชา​ปีศาจ​ ​ถ้า​ท่าน​คิด​จะ​ฆ่า​เขา​เพราะ​เรื่อง​นี้​ ​มัน​ก็​ออกจะ​เกินไป​หน่อย​หรือเปล่า

​แต่​สามเณร​น้อย​ก็​กลัว​ราชา​ปีศาจ​อย่างมาก​ ​ช่าง​เป็น​เด็ก​ที่​น่าสงสาร​จริงๆ​ ​เขา​ไม่รู้​ด้วยซ้ำ​ว่า​เขา​ทำให้​อีก​ฝ่าย​รำคาญ

​”​ไป​กัน​เถอะ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เงยหน้า​ขึ้น​จูบ​ริมฝีปาก​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย

​ดวงตา​ของ​ชายหนุ่ม​ดู​อ่อนโยน​ลง​ ​รอยยิ้ม​ของ​เขา​ดู​เป็นปกติ​มากขึ้น​ ​แต่​พวกเขา​ก็​ยัง​สามารถ​สัมผัส​ถึง​อันตราย​ที่​แผ่ออก​มาจาก​ร่าง​ของ​เขา​ได้

​ยิ่ง​เมื่อ​เขา​ออก​เดิน​พร้อมกับ​โอบ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เอาไว้​โดย​มี​ปีศาจ​นับ​พัน​ตน​ติดตาม​อยู่​ข้างหลัง​ ​แม้​พวก​มัน​จะ​กวัดแกว่ง​กรงเล็บ​ไปมา​ ​แต่​ในเวลาเดียวกัน​นั้น​ ​พวก​มัน​ก็​ดู​เชื่อฟัง​เขา​มาก​อย่าง​น่า​เหลือเชื่อ

​ท้องฟ้า​แปรเปลี่ยน​เป็น​สีดำ​สนิท​ ​ความรัก​ของ​เขา​ดูเหมือน​จะ​มี​ไว้​เพื่อ​คน​คนเดียว​เท่านั้น​ ​ในขณะที่​สิ่ง​อื่น​บน​โลก​ใบ​นี้​ต่าง​ต้อง​ทนทุกข์ทรมาน​กับ​ความ​ชั่วร้าย​และ​ความโหดเหี้ยม​อัน​ไร้​ที่​สิ้นสุด​ของ​เขา​…

​เขา​ไม่ทันสังเกต​เห็น​ความเศร้า​ที่อยู่​ลึก​ลง​ไป​ใน​ดวงตา​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตอนที่​นาง​ก้มหน้า​ลง

​นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​แสดง​สีหน้า​เช่นนี้​ออกมา

​นาง​มั่นใจ​ใน​ตัวเอง​อย่างมาก​กับ​ทุกสิ่ง​ที่​ตัวเอง​ทำ​ลง​ไป​ ​แต่​นาง​เริ่ม​รู้สึก​ลังเล​หลังจาก​ได้ยิน​คำทำนาย​ครั้งสุดท้าย​ของ​สมเด็จ​ก่อนที่​เขา​จะ​สิ้นใจ

​แต่​ไม่ว่า​จะ​เกิด​อะไร​ขึ้น​ ​นาง​ก็​จะ​ต้อง​ซ่อน​มัน​ไม่​ให้​เขา​เห็น

​บางที​ ​หลังจากนี้​ไป​ ​นาง​ควรจะ​ปลูกฝัง​ให้​เขา​มี​ความสัมพันธ์​อัน​ดี​ต่อ​ลูก​ๆ

​โดย​พื้นฐาน​นั้น​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มักจะ​ลงมือ​ทันที​หลังจาก​คิด​อะไร​ได้

​หลังจาก​กลับมา​ที่​รถม้า​ ​นาง​ก็​บอก​ให้​ชายหนุ่ม​ที่​กำลัง​อ่านหนังสือ​ขยับตัว​เข้ามา​ฟัง​เสียง​ใน​ท้อง​ของ​นาง

​แต่​เขา​กลับ​เพียงแค่​เหลือบตา​มอง​นาง​ ​แล้ว​เอ่ย​ด้วย​สีหน้า​จริงจัง​ว่า​ ​”​ตอนนี้​อาการ​เจ้า​ไม่​ค่อย​ดี​ ​ไม่​ควร​มี​ปฏิสัมพันธ์​ใกล้ชิด​ ​เจ้า​เลิก​ยั่วยวน​ข้า​ได้​แล้ว​”

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อึ้ง​กับ​คำตอบ​นั้น​จน​พูดไม่ออก​…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท