ตอนที่ 32 ลงมือลงไม้
เป็นไปตามความคาดหมายของซินโย่ว ไม่นานต้วนอวิ๋นหวาก็ไปหาต้วนอวิ๋นหลิง
“น้องสาม วันนั้นแท้จริงเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่ เหตุใดจึงพิสูจน์ได้ว่าม้าตื่นตกใจเป็นฝีมือท่านแม่ พี่หว่านหายตัวไปไหน”
ต้วนอวิ๋นหวาไปหาต้วนอวิ๋นหว่านก่อน พบว่าต้วนอวิ๋นหว่านย้ายออกไปแล้ว พอถามบ่าวรับใช้ กลับได้คำตอบว่าคุณหนูใหญ่ล้มป่วย ย้ายไปพักรักษาตัวที่อื่น นางจึงได้มาหาต้วนอวิ๋นหลิงที่อยู่เรือนเดียวกับต้วนอวิ๋นหว่านแทน
“พี่หวาอย่าได้ทำให้ข้าลำบากใจเลย เรื่องวันนั้น ท่านย่าไม่ให้พูดออกไป”
“ข้าแค่อยากรู้ว่าท่านแม่ถูกเขียนหนังสือหย่าได้อย่างไร” ต้วนอวิ๋นหวาบีบมือต้วนอวิ๋นหลิงเต็มแรง “น้องสาม นั่นคือท่านแม่ใหญ่เจ้านะ!”
ต้วนอวิ๋นหลิงเจ็บมือ พริบตาก็คิดเอ่ยว่า แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว หลายปีมานี้ยามนางเผชิญหน้ากับต้วนอวิ๋นหวามักจะต้องระงับอารมณ์และระวังตัวอยู่ตลอดเวลาจนเป็นนิสัย จึงยับยั้งคำพูดวู่วามนี้เอาไว้ได้
“ข้าเข้าใจจิตใจพี่หวา เพียงแต่ท่านย่าสั่งการไว้แล้ว หากท่านรู้ว่าข้าพูดออกไป เช่นนั้นข้าเองก็ต้องแบกรับ…”
ต้วนอวิ๋นหวารีบเอ่ยว่า “เจ้าวางใจ ข้าจะไม่เอ่ยถึงเจ้า”
ขออภัย
เกิดเหตุขัดข้องในการเชื่อมต่อ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
“เช่นนั้น…” ต้วนอวิ๋นหลิงกำผ้าเช็ดหน้าแน่นก่อนจะทำท่าทางลังเล
ลองใหม่อีกครั้ง
ต้วนอวิ๋นหวาเห็นอาการลังเลนี้ ก็รู้สึกได้ว่าต้วนอวิ๋นหลิงกำลังลังเลจริง
หรือนางควรทำตามที่พี่ชิงขอไว้จริงๆ เล่าเรื่องเหล่านั้นออกไปจริงหรือ
นางคิดไม่ตกจริงๆ ว่า จะส่งผลดีอย่างไรต่อพี่ชิง
“น้องสาม ถือว่าข้าขอร้องเจ้าได้หรือไม่” ต้วนอวิ๋นหวากัดฟัน ปกติยากจะเอ่ยปากยอมขอร้องน้องสาวต่างมารดาเช่นนี้
ต้วนอวิ๋นหลิงเม้มปาก “ความจริง…วันนั้นเดิมท่านพ่อบอกว่าให้วันหน้าท่านแม่อยู่แต่เรือนหย่าซินย่วนคัดคัมภีร์สวดมนต์ ส่วนท่านย่าก็ออกปากให้พี่ชิงแต่งงานกับพี่ใหญ่ วันหน้าให้นางดูแลจวน…”
“เหลวไหล!” ต้วนอวิ๋นหวาขัดคำพูดต้วนอวิ๋นหลิงขึ้น โมโหจนหน้าอกกระเพื่อมรุนแรง “นางถือสิทธิ์อันใดมาดูแลจวนนี้!”
ต้วนอวิ๋นหลิงหลุบตาลง แอบซ่อนสายตายิ้มเยาะ
หากพี่ชิงอยากได้ ท่านป้าก็คงไม่ต้องถูกเขียนหนังสือหย่า
