องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 873

บทที่ 873

​”​นี่​ ​อย่า​ขยับ​สิ​ ​เดี๋ยว​จะ​เป็น​รอย​เอา​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กำลัง​สนุก​ ​นาง​รู้สึก​ประสบความสำเร็จ​อย่างมาก​เมื่อ​คิด​ว่านาง​สามารถ​ละเลง​ใบหน้า​หล่อเหลา​นี้​ให้​เปรอะเปื้อน​ได้​ตามที่​ใจ​ต้องการ

​เมื่อ​เห็น​ดวงตา​เต็มไปด้วย​รอยยิ้ม​ของ​นาง​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​เกา​หน้าผาก​ตัวเอง​อย่าง​จนปัญญา​ ​แต่​เขา​ก็​ยอม​อยู่​นิ่ง​ๆ​ ​ให้​นาง

​”​อืม​ ​ดูดี​ทีเดียว​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พยักหน้า​ให้​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​หลังจาก​เสร็จ​ภารกิจ

​องค์​ชาย​ไม่​ถ่อมตัว​แต่อย่างใด​ ​”​ข้า​ก็​ดูดี​อยู่​ตลอด​”

​”​ข้า​หมายถึง​ฝีมือ​ของ​ข้า​ต่างหาก​ที่​ดูดี​ทีเดียว​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก้มหน้า​ลง​จูบ​ริมฝีปาก​เขา​ ​รอยยิ้ม​ของ​นาง​เหยียด​กว้าง​ขึ้น

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยนึก​ไม่​ถึงว่า​นาง​จะ​จู่โจม​เขา​อย่างกะทันหัน​ ​เขา​พยายาม​คว้า​ตัวนาง​กลับมา​ทันที

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ร้อง​ลั่น​ ​”​นี่​ๆ​ๆ​!​ ​ท่าน​ยัง​มีมา​สก​์​อยู่​บน​หน้า​นะ​ ​อย่า​เข้ามา​ใกล้​หน้า​ข้า​สิ​!​ ​ข้า​จะ​ทา​เอง​!​”

​”​นอนลง​ ​ข้า​จะ​ทา​ให้​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยื่นมือ​อก​ไป​กด​นาง​ลง​กับ​เตียง​โดย​ไม่สน​ใจคำ​คัดค้าน​นั้น​ ​เขา​ค่อยๆ​ ​ทาส​่​วน​ผสม​เหล่านั้น​ลง​บน​ใบหน้า​ของ​นาง​เหมือนกับ​ที่นาง​ทำให้​เขา​เมื่อครู่นี้

​การ​จูบ​ของ​องค์​ชาย​นั้น​เกิดขึ้น​ถี่​กว่า​มาก​เมื่อ​เทียบ​กับ​การ​จู่โจม​อย่างกะทันหัน​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​เบื้องต้น​นั้น​การ​ลง​แปรง​หนึ่ง​ครั้ง​เท่ากับ​จูบ​ครั้งหนึ่ง​ ​เขา​ดู​สบายใจ​อย่างมาก​ ​อีกทั้ง​ยัง​บีบ​มือ​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เป็นครั้งคราว​อีกด้วย

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​…​นาง​ไม่ใช่​แมว​เสียหน่อย​ ​จำเป็น​ด้วย​หรือ​ที่​เขา​ต้อง​บีบ​อุ้งมือ​ของ​นาง​เช่นนี้

​”​เสร็จ​หรือยัง​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ทน​นอน​อยู่​เฉยๆ​ ​ไม่ไหว​อีกต่อไป

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยม​อง​นาง​ ​แล้ว​ขมวดคิ้ว​ ​”​หลังจาก​ทา​หน้า​แล้ว​เป็น​เช่นนี้​นี่เอง​”

​”​อย่า​ขมวดคิ้ว​สิ​ ​เดี๋ยว​มัน​จะ​มี​รอย​ยับ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เอาแต่​พูดถึง​เรื่อง​รอย​ยับ

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ไม่สน​ใจ​นาง​ ​แล้ว​หยิบ​กระจก​สัมฤทธิ์​ขึ้น​มา​ ​เมื่อ​ชายหนุ่ม​เห็น​หน้า​ตัวเอง​ ​เขา​ก็​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ทันที​ ​มัน​ไม่ได้​ดูดี​เลย​แม้แต่​นิดเดียว​ ​เมื่อครู่นี้​นาง​จูบ​เขา​ทั้งที่​หน้าตา​เขา​เป็น​เช่นนี้​ได้​อย่างไร

​”​เดี๋ยว​ ​อย่า​เพิ่ง​ถู​ออก​สิ​!​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กด​มือ​เขา​ลง​ ​แล้วจึง​พูด​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​”​มัน​ยัง​ไม่​ถึง​เวลา​ ​ต้อง​รอ​อย่างน้อย​ครึ่ง​ก้านธูป​ ​ท่าน​ต้อง​รอ​ให้​สารอาหาร​แทรกซึม​เข้าสู่​ผิว​อย่าง​ช้าๆ​”

​พูด​อีก​อย่าง​ก็​คือ​ ​เขา​ยัง​ต้อง​รอ​ให้​เจ้า​สิ่ง​เละ​ๆ​ ​เหล่านี้​อยู่​บน​หน้า​ตัวเอง​ต่อ​อีก​ครึ่ง​ก้านธูป​นั่นเอง​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​รู้สึก​เหมือน​กำลังจะ​เสียสติ

​แต่​องค์​ชาย​ก็​ยัง​สง่างาม​และ​สูงส่ง​เหมือน​อย่างเคย​ ​เขา​ยื่นมือ​ข้าง​หนึ่ง​ออก​ไป​คว้านาง​ไว้​ ​”​ข้า​ไม่เคย​อัปลักษณ์​ถึง​เพียงนี้​มาก​่อน​”

​”​อัปลักษณ์​ตรงไหน​ ​ท่าน​หล่อ​ออกจะตาย​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พูด​พลาง​กลั้น​หัวเราะ

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ขมวดคิ้ว​ ​”​มัน​น่าขำ​ถึง​เพียงนั้น​เชียว​หรือ​”

​”​ไม่ใช่​เสียหน่อย​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สบ​เข้ากับ​ดวงตา​ที่​หรี่​ลง​ของ​ชายหนุ่ม​ ​แต่​นาง​ก็​ยัง​ยืนกราน​ว่า​ ​”​จริงๆ​ ​นะ​”

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยก​ริมฝีปาก​ขึ้น​เป็น​เส้นโค้ง​ ​”​เจ้า​คิด​ว่า​ข้า​จะ​เชื่อ​เจ้า​หรือ​”

​”​แน่นอน​ ​ท่าน​ต้อง​เชื่อ​ข้า​อยู่​แล้ว​ ​ไม่ว่า​ท่าน​จะ​มีหน้า​ตา​เช่นใด​ ​ข้า​ก็​ยัง​รัก​ท่าน​อยู่ดี​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้​ว่า​ใน​เวลา​แบบนี้​ ​นาง​ต้อง​พูดจา​หวาน​ๆ​ ​ให้​สม​กับ​เป็น​ประธาน​จอม​เผด็จการ​ ​ก่อนที่​สถานการณ์​จะ​เลวร้าย​ไป​กว่านี​้​ ​การ​ปล่อย​ให้​คนที​่​เป็น​อีก​ครึ่งหนึ่ง​มีอำนาจ​มากเกินไป​ย่อม​ไม่ใช่​เรื่อง​ดี​ ​แต่​โชคดี​ที่นา​งก​็​มีอำนาจ​พอ​ๆ​ ​กับ​เขา​เหมือนกัน​!​ ​นาง​พยักหน้า​ด้วย​ความมั่นใจ​อย่างยิ่ง​!

​เมื่อ​เห็น​นาง​มีท​่า​ทาง​เช่นนั้น​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​รู้​ว่านา​งคง​เข้าใจ​สถานะ​ของ​ตัวเอง​ผิด​อีกแล้ว​ ​เขา​ซบ​ศีรษะ​ลง​กับ​ไหล่​ของ​นาง​พร้อม​เผย​รอยยิ้ม​ออกมา​อย่าง​อ่อนโยน​ทั้งที่​ยัง​ก้มหน้า​อยู่

​จากนั้น​ทั้งคู่​ก็​เงียบ​ไป​ ​พวกเขา​ทำ​เพียงแค่​นอน​อยู่​บน​เตียง​และ​รอ​ให้​ถึง​เวลา​ที่จะ​ล้าง​มาสก์​ออกจาก​ใบหน้า

​บางครั้ง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​นึก​ครึ้ม​หยิบ​คู่มือ​เล่ม​เล็ก​ที่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ให้​นาง​ไว้​ตอน​อยู่​ใน​แดน​พระพุทธศาสนา​ขึ้น​มา​ขีดเขียน​อะไร​บางอย่าง​ลง​ไป​อย่างเอาจริงเอาจัง

​”​การ​ได้มา​สก​์​หน้า​กับ​คนที​่​เรา​รัก​ก็​เป็นความ​รู้สึก​ที่​ไม่เลว​ทีเดียว​”

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยื่นมือ​ออก​ไป​หยิบ​คู่มือ​เล่ม​นั้น​ ​และ​เหลือบมอง​มัน​เล็กน้อย​ ​”​เจ้า​เขียน​อะไร​อยู่​หรือ​”

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้​ว่า​ไม่มีใคร​เข้าใจ​ลายมือ​ของ​นาง​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​อธิบาย​ให้​เขา​ฟัง​อย่างตั้งใจ​ ​นี่​คือ​การแสดง​ความ​เป็น​ประธาน​จอม​เผด็จการ​ให้​เขา​เห็น​ ​หลังจาก​แสดง​ความ​โรแมนติก​ออกมา​ถึง​เพียงนี้​ ​นาง​จะ​ไม่​บอก​คนที​่​นาง​รัก​ได้​อย่างไร​ว่านาง​เป็น​คน​โรแมนติก​ขนาด​ไหน​ ​นาง​ไม่ยอม​เสียเปรียบ​หรอก​!

​หลังจาก​ฟัง​ที่นาง​พูด​จบ​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​มองดู​สัญลักษณ์​รูป​วงกลม​และ​กากบาท​ที่อยู่​บน​คู่มือ​เล่ม​นั้น​ด้วย​สีหน้า​ยาก​จะเข้า​ใจ​ ​”​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​อย่า​บอก​นะ​ว่า​ตัวอักษร​หน้าตา​เหมือน​ผี​สอง​ตัว​นี้​คือ​คำ​ว่า​รัก​”

​”​หน้าตา​เหมือน​ผี​ตรงไหน​กัน​ ​อักษร​เขียน​พู่กัน​พวก​นี้​ข้า​เป็น​คน​สร้าง​ขึ้น​มา​เอง​กับ​มือ​เชียว​นะ​ ​ถ้า​ไม่รู้​จะ​ชื่น​ชนมั​นอย​่าง​ไร​ ​ก็​อย่า​พูดจา​ใจร้าย​กับ​มัน​ทั้งๆ​ ​ที่​ไม่เข้าใจ​สิ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หยิบ​คู่มือ​ฉบับ​นั้น​กลับมา​ ​แล้ว​เก็บ​มัน​ไว้​เป็น​อย่างดี​ ​ก่อน​จะ​ล้ม​ตัว​ลงนอน​ต่อ​ใน​ท่า​เดิม

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เผลอ​กระตุก​ริมฝีปาก​บาง​ขึ้น​เป็น​รอยยิ้ม​อย่าง​อดไม่ไหว

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หงุดหงิด​เล็กน้อย​ ​นาง​รู้​ว่า​เขา​หัวเราะ​อะไร​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เขา​กำลัง​หัวเราะเยาะ​ลายมือ​ที่​น่าเกลียด​เกินไป​ของ​นาง​อยู่​!

​ความจริง​แล้วไป​๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ไม่ได้​ขำ​เรื่อง​นี้​ ​แต่​ขำ​สีหน้า​ขึงขัง​จริงจัง​ของ​นาง​ต่างหาก​ ​เช่นเดียวกัน​กับ​ตอนที่​อยู่​ใน​พระพุทธศาสนา​ ​นาง​เป็น​คนฉลาด​มีไหวพริบ​ ​แต่​บางครั้ง​ก็​ซื่อบื้อ​อย่างมาก​ ​และ​นั่น​ทำให้​เขา​อยาก​กอด​นาง​ให้​แน่น​ขึ้น

​เจ้า​เจ็ด​ลาก​ ​’​อาหาร​’​ ​เดิน​เข้ามา​จาก​นอก​ห้อง​และ​เห็นภาพ​นี้​เข้า​พอดี​ ​เขา​ผงะ​ไป​เล็กน้อย​ ​”​พี่​สาม​?​ ​พี่สะใภ้​สาม​?​”

​เมื่อ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เห็น​เจ้า​เจ็ด​เดิน​เข้ามา​ ​นาง​จึง​ยิ้ม​ให้​เขา​ ​”​เจ้า​เจ็ด​ ​เจ้า​ไม่เคย​เห็น​พี่​สาม​ใน​สภาพ​นี้​ใช่​หรือเปล่า​ ​เขา​ไม่​หล่อ​หรือ​”

​องค์​ชาย​เจ็ด​ตัว​น้อย​หาความ​หล่อ​จาก​ใบหน้า​ขาวซีด​นี้​ไม่​เจอ​เลย​แม้แต่​นิดเดียว​ ​เขา​ขว้าง​ ​’​อาหาร​’​ ​ที่อยู่​ใน​มือ​ออก​ไป​ข้างหน้า​ ​แล้ว​พูด​อย่าง​ตื่นเต้น​ว่า​ ​”​ข้า​ให้​พี่สะใภ้​สาม​ขอรับ​”

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​มอง​สัตว์​อสูร​เพลิง​ที่​กอง​อยู่​ตรง​เท้า​ด้วย​สีหน้า​ราบเรียบ

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เหลือบมอง​พวกเขา​อย่าง​ไม่สน​ใจ​เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​ ​”​พี่สะใภ้​สาม​ของ​เจ้า​ไม่​กิน​ของ​สกปรก​พรรค์​นั้น​ ​ลาก​มัน​ออก​ไป​แล้ว​กิน​เอง​ซะ​”

​”​ของ​สกปรก​หรือ​ขอรับ​”​ ​องค์​ชาย​เจ็ด​ตัว​น้อย​ก้มหน้า​ลง​ ​แล้ว​สบตา​กับ​สัตว์​อสูร​เพลิง​ ​เขา​พึมพำ​ขึ้น​ว่า​ ​”​เป็น​เพราะ​มัน​หน้าตา​น่าเกลียด​หรือ​ขอรับ​”

​สัตว์​อสูร​เพลิง​ ​:​ ​…​บัดซบ​!​ ​เจ้า​จะ​อยาก​กิน​ข้า​ข้า​ก็​ไม่ว่า​หรอก​ ​แต่​กล้า​ติ​เรื่อง​หน้าตา​ของ​ข้า​ได้​อย่างไร​!

​องค์​ชาย​เจ็ด​ไม่สน​ใจ​ว่า​สัตว์​อสูร​เพลิง​ตัว​นั้น​จะ​คิด​อะไร​อยู่​ ​พี่​สาม​กับ​พี่สะใภ้​สาม​ของ​เขา​ไม่​ชอบ​มัน​ก็​จริง​ ​แต่​เขา​ก็​ไม่​สามารถ​ปล่อย​ให้​มัน​เสีย​ของ​ได้​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​หมุนตัว​ไป​อีก​ทาง​แล้ว​กลืน​สัตว์​อสูร​เพลิง​ลงท้อง​ใน​ครั้ง​เดียว​ ​เหลือ​ไว้​เพียง​หาง​ของ​สัตว์​อสูร​เพลิง​ที่​ปัด​ป่าย​ไป​ทั่ว​มุม​ปากของ​เขา​เท่านั้น

​องค์​ชาย​เจ็ด​ตัว​น้อย​กัด​มัน​เป็น​ครั้งสุดท้าย​ ​แล้ว​จัดการ​ทุกอย่าง​จน​สะอาดหมดจด​ ​เขา​ลิ้มรส​มัน​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​จากนั้น​จึง​เอ่ย​ว่า​ ​”​มัน​ไม่อร่อย​เลย​ขอรับ​”

​สัตว์​อสูร​เพลิง​คร่ำครวญ​ออกมา​เป็น​ครั้งสุดท้าย​ ​:​ ​…​เจ้า​กิน​ข้า​ไป​แล้ว​ ​เจ้า​ยัง​ต้องการ​อะไร​อีก​!

​องค์​ชาย​เจ็ด​ตัว​น้อย​ไม่​คิด​ที่จะ​พูดคุย​มี​ปฏิสัมพันธ์​กับ​อาหาร​ของ​ตัวเอง​ ​ดังนั้น​หลังจากที่​กิน​เสร็จ​ ​เขา​จึง​ส่ง​ย่าม​ใบ​เล็ก​ที่​ถือ​อยู่​ให้​กับ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​”​ข้า​นำ​ของ​สิ่ง​นี้​จาก​ท่าน​เจ้าสำนัก​มา​ให้​เด็ก​ๆ​ ​ขอรับ​”

​สิ่ง​ที่อยู่​ใน​ย่าม​ใบ​เล็ก​ๆ​ ​นั้น​คือ​บัว​หิมะ​เทียน​ซาน​ชั้นดี​ ​ดูเหมือนว่า​หน​นี้​ท่าน​เจ้าสำนัก​คงได้​โกรธ​ขึ้น​มา​จริงๆ​ ​แน่

​คราวนี้​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​หยิบ​มัน​ขึ้น​มาป​้อน​ให้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กิน​พร้อมกับ​สอน​เด็กชาย​ไป​ด้วย​ในเวลาเดียวกัน​ว่า​ ​”​เอาอย่าง​อื่น​มาจาก​เจ้าสำนัก​อีก​ก็ได้​”

​องค์​ชาย​เจ็ด​ตัว​น้อย​พยัก​ใบหน้า​เล็ก​ๆ​ ​ตามอย่าง​จริงจัง​ ​หลังจาก​ได้ยิน​ที่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี่​ยพูด​ ​เขา​ก็​รีบ​หยิบ​ย่าม​ใบ​เล็ก​ขึ้น​มา​ ​และ​กำลังจะ​บุก​กลับ​ไป​ปล้น​ที่นั่น​อีกครั้ง

​ขันที​ซุน​พยายาม​ขวางทาง​เขา​ไว้​ด้วย​ท่าทาง​สิ้นหวัง​ ​”​องค์​ชาย​เจ็ด​ ​ท่าน​ไป​ไม่ได้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​กระหม่อม​ได้ยิน​มา​ว่า​ท่าน​เจ้าสำนัก​ตู๋​ซู​เผลอ​ทำ​ตะเกียง​แก้ว​แตก​ไป​แล้ว​ถึง​สอง​ดวง​โดยไม่ตั้งใจ​ ​และ​ตอนนี้​เขา​ก็​กำลัง​ตามหา​ตัว​ท่าน​ไป​ทั่ว​วัง​หลวง​เลย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​!​”​ ​ขันที​ซุน​บอก​พร้อมกับ​ตะโกน​ไป​ใน​ห้อง​ว่า​ ​”​องค์​ชาย​สาม​ ​ท่าน​ช่วย​ห้าม​องค์​ชาย​เจ็ด​ด้วย​เถิด​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​!​”

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท