“ชอบนะ”
“ฮะ?”
เป็นครั้งเเรกภายในฝันนี้ที่ชั้นสามารถพูดออกมาด้วยความตั้งใจของตัวเองได้
“จิตใจของเธอที่คิดถึงเพื่อน ชั้นชอบจิตใจที่อ่อนโยนนั่นของเธอที่สุดเลย”
“พะ… พูดอะไรออกมาน่ะ ฮิซามูระ?”
ดูเหมือนว่าชั้นจะพูดกับเซย์จังในขณะที่ยังเป็นฮิซามูระ สึคาสะอยู่
นอกจากนี้เซย์จังยังตอบสนองกับคําพูดของชั้น
สามารถบอกชอบโอชิของชั้นในมังงะไปตรงๆได้ เเถมยังสามารถสังเกตการตอบสนองของเธอได้อีก จะสุดยอดเกินไปเเล้วฝันนี้
“ชั้นชอบท่าทางที่สง่างามของเซย์จังมากเลย มันเท่มากๆ ผมสีเงินสั้นเองก็เท่มาก มันทั้งสวยเเละสุดยอดมากเลย”
“ซะ.. เซย์จัง?! นะ..นาย ทําไมอยู่ๆถึงเรียกกันอย่างนั้นล่ะ? อีกอย่างมันน่าอายนะ!”
ได้ยินคําพูดของชั้น ทําให้หน้าของเซย์จังเเดงกํ่า
น่ารักเป็นบ้าเเละลํ้าค่าสุดๆ
“ชั้นชอบเซย์จังที่อ่อนโยนเพราะเป็นห่วงเรื่องฟุจิเสะเลยไปสืบเรื่องของยูอิจิ ในระหว่างที่สืบอยู่ก็ไปตกหลุมรักยูอิจิ เซย์จังที่ใจง่ายนั้นน่ารักมากๆ ชั้นชอบมากเลย”
” คุ… นายอยากจะทําให้ชั้นโกรธงั้นเรอะ!?”
เซย์จังที่หน้าเเดงกํ่าพร้อมกับนํ้าตาคลอเบ้า ก็น่ารักสุดๆ
“เซย์จังที่นึกถึงเพื่อนสนิทก่อนเเละปกปิดความรู้สึกของตัวเอง ถึงชั้นจะชอบที่สุด เเต่ก็เกลียด”
“จริงๆเลย นายจู่ๆจะทําอะไรเนี่ย”
เรื่องราวที่ชั้นอ่านอยู่ “โอโจ้วจามะ” มันยังไม่จบ
ก่อนหน้านี้เซย์จังบอกฟุจิเสะว่าเธอสามารถสารภาพความรู้สึกออกไปได้ เเละฟุจิเสะก็พยายามจะสารภาพรัก เเต่เพื่อนสมัยเด็กของเขาโทโจวอิน คาโอริก็เข้ามาขัดขวาง เเละเรื่องราวก็ดําเนินต่อไปโดยที่เธอไม่สามารถสารภาพรักได้
เมื่อได้ยินจากฟุจิเสะว่าเพราะโดนขัดขวางเลยไม่สามารถสารภาพรักได้ เซย์จังก็รู้สึกโล่งใจนิดหน่อย
ชิเกโมโตะ ยูอิจิยังไม่ได้คบกับใครเพราะฉะนั้นตัวเองก็อาจจะมีโอกาสอยู่
เซย์จังเกลียดตัวเองที่คิดเช่นนั้น เเต่ในฐานะมนุษย์คนนึงมันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้
เเต่ต่อให้เรื่องราวดําเนินต่อไป เซย์จังก็คงไม่สามารถคบกับชิเกโมโตะ ยูอิจิได้
เพราะมีนางเอกหลักทั้งสองคนอยู่เเล้ว เซย์จังก็ได้รับการยืนยันเเล้วว่าตัวเองคือนางรองที่ไม่มีวันสมหวัง
กล่าวอีกนัยนึง ถ้าให้เนื้อเรื่องดําเนินเเบบนี้ต่อไป เซย์จังจะไม่มีวันมีความสุข
“เซย์จังในทางข้างหน้านี้บางทีอาจจะไม่สามารถมีความสุขได้เลยก็ได้”
“ทะ..ทําไมนายต้องพูดเรื่องเเบบนั้นออกมาด้วยล่ะ?!”
ใช่ ฮิซามูระ สึคาสะเเทบจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องรักๆในเรื่อง
เเต่ถึงอย่างนั้น ชั้น-
“เพราะฉะนั้นเซย์จัง ชั้นจะเป็นคนทําให้เธอมีความสุขเอง”
“ฮะ?!”
“เซย์จัง ชั้นชอบเธอ ชั้นจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอน อยากจะให้ช่วยคบกับชั้นหน่อย”
“อะไ-?!”
เรื่องจุดยืนของฮิซามูระ สึคาสะน่ะ ชั้นไม่รู้หรอก
ชั้นต้องการทําให้เธอมีความสุข
ชั้นไม่อยากจะเห็นรอยยิ้มเศร้าๆเเบบนั้นเเล้ว ไม่อยากให้เป็นเเบบนั้นอีกเเล้ว
“ระ… รอก่อนสิ! นายเอาจริงเหรอ!?”
“จริงสิ ชั้นรักเซย์จัง สามารถอุทิศทั้งชีวิตให้ได้เลย”
” อะไ-!?”
ชั้นยังเป็นเพียงนักเรียนม.ปลาย ที่ไม่มีรายได้อื่นนอกจากงานพาร์ทไทม์ เเต่เงินจากงานพาร์ทไทม์ส่วนใหญ่ก็ใช้ไปกับของสะสมของเซย์จังทั้งนั้น
เเละทุกครั้งที่ของสะสมใหม่ออกมา ชั้นก็คงจะทําเเบบเดิม
ชั้นชอบเซย์จังขนาดนั้นเลยล่ะ
“นะ.. นายเป็นพวกที่ชอบพูดอะไรอย่างนั้นงั้นเหรอ?”
“เซย์จังเป็นคนทําให้ชั้นทําอย่างนั้น”
“คุ.. บทพูดนํ้าเน่าเเบบนั้น!”
บอกมาเเบบนั้นไม่รู้ว่าเพราะอายรึเปล่า เซย์จังมองไปทางอื่นพร้อมกับเเก้มเเดงกํ่า
ชั้นเดินเข้าไปใกล้เธอเพราะอยากจะเห็นหน้าตาที่น่ารักของเธอมากกว่านี้
เพราะชั้นคิดว่านี่เป็นในความฝัน อยากจะมองหน้าของโอชิใกล้ๆ ก่อนที่จะตื่นขึ้น
“ชั้นชอบใบหน้าที่เท่เเละสง่างามของเธอ ใบหน้าที่เขินอายของเธอ ใบหน้าที่ยิ้มเเย้มเเละน่ารักของเธอ ชั้นชอบมันทั้งหมด”
“พะ.. พูดเเต่เรื่องของหน้าทั้งนั้นเลยนี่!”
“เเน่นอน ชั้นชอบนิสัยของเธอด้วย อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้มันสุดยอดมากที่เซย์จังนึกถึงฟุจิเสะเเละปกปิดความรู้สึกของตัวเองเพื่อเธอ ถึงชั้นจะชอบเซย์จังที่อ่อนโยนเเบบนั้น เเต่ชั้นอยากให้เธอมีความสุขมากกว่านั้น”
“ฮิซามูระ”
เเละอีกอย่างเพราะเซย์จังในชุดว่ายนํ้าโผล่มาในมังงะด้วย ทําให้รู้ว่าเธอมีร่างกายที่ยั่วยวน เเม้จะมองไม่เห็นเป็นเเบบนั้นถ้ามองเธอตามปกติ
ถึงยังงั้นชั้นก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะบอกเซย์จังเรื่องนั้นหรอก ต่อให้จะอยู่ในความฝันก็เถอะ
เมื่อชั้นเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆเซย์จังก็ถอยหลังไปทีละนิด
ชั้นค่อยๆขยับกลับไปทางฝั่งโพเดียม ทําให้ชั้นไม่ได้สังเกตบันไดต่างระดับที่ไว้ใช้ขึ้นเลย
เซย์จังที่สะดุดมันทําท่าเหมือนจะล้ม
“อ๊ะ..!”
“อันตราย!”
ชั้นรีบยื่นมือไปทางเธอเเละจับเธอเพื่อไม่ให้เธอล้มลงไปบนพื้น
ชั้นประคองเธอในท่าที่เธออยู่ในอ้อมกอด ร่างกายของพวกเราอยู่เเนบชิดติดกัน หน้าของพวกเราใกล้กันมาก
“…”
ชั้นได้ยินเสียงถอนหายใจซึ่งอาจจะเป็นของชั้น ของเซย์จัง หรือ อาจจะเป็นของพวกเราทั้งสองคนก็ได้
“ขะ..ขอโทษ, ขอบคุณนะ”
“มะ..ไม่เป็นไร”
ใบหน้าของเซย์จังเเดงกํ่า เเต่เธอก็รีบลุกขึ้นยืนด้วยตัวเองเเละเว้นระยะห่างกับชั้นเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าหน้าของชั้นเองก็อุ่นขึ้นมาด้วย
เธอมีขนตายาว เเละตาที่กลมโตของเธอให้ความรู้สึกเหมือนว่าชั้นจะถูกมันดูดเข้าไป เธอนี่น่ารักจริงๆ
อยากจะเห็นใกล้ๆอีกครั้งจังเลย
“เเล้ว เซย์จัง คําตอบล่ะ?”
“เอ๊ะ? คําตอบ? สําหรับอะไรล่ะ?”
“นั่นก็เเน่นอนอยู่เเล้ว คําตอบสารภาพรักไง”
“อู….!”
ในขณะที่เธอยืนบนโพเดียมเเล้วพยายามจะหลบสายตาชั้นโดยที่หลังชนกับกระดานดํา ชั้นขยับเข้าใกล้เธอขึ้นไปอีกเเละวางมือขวาของชั้นบนกระดานดํา ปิดล้อมเซย์จังด้วยเเขนเเละกําเเพง
ท่าเเบบนี้คงจะเป็น “คาเบะด้ง” ที่โด่งดังสินะ ผู้ชายเเบบชั้นทําไปอาจจะไม่ดูดีเท่าไหร่ เเต่มันทํางานได้ดีเลยในเเง่วัตถุประสงค์เเละมุมมองของตัวบุคคล โดยเฉพาะเมื่อบุคคลที่โดนคือเซย์จังล่ะนะ
“ฮิ.. ฮิซามูระคือว่านายใกล้เกินไปเเล้วนะ”
“เพราะว่าเซย์จังไม่ให้คําตอบนั่นเเหละ อีกอย่างหน้าเวลาอายของเซย์จังน่ารักเกินไป จนอยากเข้าไปใกล้ๆอีก”
“ชั้นรักเซย์จัง ชั้นจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอน ช่วยคบกับชั้นด้วย”
“…”
พอชั้นพูดออกมาอีกครั้ง เซย์จังมองช้อนขึ้นมาด้วยดวงตาที่ชื้นของเธอ
คุ! เซย์จังน่ารักเกินไปเเล้ว จนรู้สึกเหมือนหัวจะเดือดจากความน่ารักนี่เเล้ว
“คะ..คําตอบรอก่อนได้ไหม? มันกระทันหันน่ะ คือว่า..”
“ไม่ ชั้นจะเอาคําตอบตอนนี้”
“ฮะ!?”
ก็เเบบนี่เป็นฝันนี่ ถ้าไม่ได้คําตอบตอนนี้ เกิดตื่นคงได้เสียใจไปตลอดชีวิตเเน่
เเม้จะไม่สมหวัง ชั้นก็อยากเห็นว่าการสารภาพรักในฝันนี่จะเป็นยังไงจนถึงที่สุด
“จนกว่าจะได้คําตอบ ชั้นจะไม่กลับ”
“อู.. นายนี่เป็นคนรุกเร้าขนาดนี้เลยหรอ?”
“เซย์จัง ยังไงดีหรอ? ชั้นจะเป็นเเฟนของเซย์จังได้รึเปล่านะ”
ขยับเข้าใกล้ใบหน้าของเธอเข้าไปอีก พอชั้นถามคําถามนั่นกับเธอ เธอตอบกลับโดยการหลบสายตาไปด้านข้าง
“คะ..คือว่า ฉันรู้นะว่าฮิซามูระเป็นคนดี เเต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่านายจะเป็นเเฟนฉันไม่ได้นะ”
“งั้น พวกเราคบกันเเล้วสินะ?”
“ระ.. เรื่องนั้นกับเรื่องนี้มัน มันต่างกันนะ!”
“อยากจะให้ตอบตอนนี้หน่อย”
ไม่อย่างนั้น ชั้นอาจจะกําลังลืมตาตื่นขึ้นก็ได้
“อย่างไหนล่ะ เซย์จัง?”
“อุ! อุ! อูว้าาาา! “
“วะ!?”
พอชั้นพยายามจะเอาหน้าเข้าใกล้เธอยิ่งขึ้น หน้าเซย์จังเเดงกํ่าเเละเธอดันอกของชั้นด้วยมือของเธอ
ดูเหมือนว่านั่นจะทําให้ร่างกายชั้นโคลงเคลงเเละถอยออกห่าง เซย์จังใช้โอกาสนั้นหนีออกผ่านระหว่างเเขนของชั้นเเละกําเเพง
“ตะ.. ตอนนี้ไม่ได้หรอก! ฉันจะให้คําตอบกับนายในเร็วๆนี้เเน่นอน!”
“รอก่อนเซย์จัง!”
ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ก็ไร้ความหมาย! หรือพูดให้ถูกถ้าไม่ใช่ตอนนี้ชั้นจะตื่นจากฝัน เเละไม่มีวันได้ฟังคําตอบไปตลอดชีวิต!
“มะ..ไม่ ฉันให้ตอนนี้ไม่ได้ ฉันกลับล่ะ!”
เซย์จังเก็บสัมภาระของเธอเเละมุ่งหน้าไปทางประตูห้องเรียน
บ้าเอ๊ย ชั้นไม่คิดว่าชั้นจะยื้อเธอไว้ได้นานกว่านี้เเล้ว เเม้เเต่ในฝันก็เถอะ
งั้นสุดท้าย ขอพูดเเค่นี้ละกัน
“เซย์จัง ชั้นพูดจริงๆนะ! ชั้นชอบเซย์จังมากๆ ชั้นต้องการที่จะทําให้เซย์จังมีความสุขอย่างเเน่นอน!”
“ขะ..! เข้าใจเเล้วฉันจะคิดโดยใช้นั่นอ้างอิงละกัน! ไปก่อนนะ!”
หลังจากโชว์หน้าตาเเดงกํ่าสุดน่ารักของเธออีกรอบ เซย์จังก็ออกจากห้องเรียนไป
ชั้นสามารถได้ยินเสียงฝีเท้าของเซย์จังจากโถงทางเดินได้ ดูเหมือนเธอจะพยายามวิ่งให้ไวที่สุดเท่าที่จะทําได้เลย
เซย์จังเองก็มีทักษะด้านกีฬาสูงอยู่เเล้ว ต่อให้พยายามจะไล่ตาม ชั้นก็ไม่น่าจะไล่เธอทัน
เธอจะเป็นไรไหมนะ ถ้ารีบเกินไปเธอจะสะดุดบันไดไหมนะ?
เพราะเซย์จังก็มีจุดที่ซุ่มซ่ามอยู่ด้วย
ถึงจุดนั้นก็น่ารักเหมือนกันอยู่ล่ะนะ
“ฮาา~ เเต่เธอยังไม่ได้ให้คําตอบชั้นเลย”
ชั้นไม่รู้ว่าจะตื่นจากฝันนี่เมื่อไหร่ เเต่ก็น่าจะตื่นก่อนที่จะได้รับคําตอบ
จะว่าไปถ้านี่เป็นความฝัน ชั้นสงสัยว่าชั้นจะบินข้ามสักสองสามวัน ไปตอนที่ชั้นได้รับคําตอบเลยได้ไหมนะ?
เอาล่ะ! ไปเลย! บินไปสู่วันที่ชั้นจะได้รับคําตอบ!
อืม ไม่ได้เเฮะ
นี่มันคงเป็นฝันที่ไม่ยืดหยุ่นล่ะมั้ง
อย่างไรชั้นก็รู้สึกขอบคุณที่ทําให้สามารถมาเห็นฝันเกี่ยวกับฉากที่ชั้นชอบได้ เเละมากกว่านั้นชั้นไม่คิดว่าพวกเขาจะสามารถนําเซย์จังที่น่ารักขนาดนั้น มาบรรยายเเบบละเอียดในฉบับมังงะได้
เเละชั้นก็ได้ประสบการณ์เช่นนั้นในฝันของชั้น ซึ่งสุดยอดมากๆ
ชั้นขอโทษที่เรียกคุณว่าไม่ยืดหยุ่นนะ ขอบคุณนะ คุณฝัน
“เเต่ถึงอย่างนั้น ช่างเป็นการตื่นที่ยากจริงๆเลยน้า”
ชั้นไม่สามารถตื่นจากฝันได้ ชั้นจึงพึมพําออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
พอมาคิดดูจิตใจของชั้นรู้สึกชัดเจนมากจนไม่คิดว่าอยู่ในฝันเเถมประสาทสัมผัสทั้ง 5 ก็ยังทํางานปกติ
ชั้นเริ่มสงสัยว่ามันเป็นฝันจริงๆหรอ
เเต่ว่าถ้าประสบการณ์ที่เหมือนกับฝันอย่างนี้ไม่ใช่ฝันล่ะก็ มันคงจะเป็นหายนะเเน่
“เอิ่ม ก่อนอื่นกลับก่อนดีกว่า”
ชั้นพูดกับตัวเองเเบบนั้นเเละสะพายกระเป๋าที่วางไว้อยู่บนโต๊ะ
ต่อให้บอกว่าชั้นจะกลับบ้าน โลกนี้เป็นโลกของ “โอโจ้วจามะ” ฉะนั้นไม่มีบ้านให้ชั้นกลับหรอก เเต่ชั้นคือฮิซามูระ สึคาสะ
เเน่นอน ฮิซามูระ สึคาสะ ตัวละครในโลกนี้มีบ้านให้กลับฉะนั้นชั้นควรกลับไปที่นั่น
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ตําเเหน่งของบ้านนั้นอยู่ในหัวของชั้น ดังนั้นชั้นควรจะกลับได้เเบบปกติ
จะว่าไปมันน่าสนใจจริงๆที่ที่เเปลกๆอย่างนี้ให้ความรู้สึกสมจริงมาก
ด้วยเหตุนั้นชั้นจึงเดินทางกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี จดจําความน่ารักของเซย์จังก่อนหน้านี้
“เอ๊ะ เมื่อกี้นี้ฮิซามูระคุงสารภาพรักกับเซย์จัง?”
ในตอนนั้นชั้นไม่ได้คิดเลยว่าจะมีคนมาได้ยินคําสารภาพรักของชั้น
ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่ Ao2Sides
