ด้วยความที่ทนไม่ไหว เซย์โทรหาชิโฮะผ่าน RINE
เสียงรอสายดังเเละก่อนที่เสียงรอสายครั้งเเรกจะจบ อีกฝ่ายก็รับโทรศัพท์
“ชิโฮะ..”
[ฮะฮะ.. สวัสดีตอนเย็นนะ เซย์จัง]
“อา สวัสดีตอนเย็น ไม่คิดเลยนะว่าฉันจะถูกชิโฮะหลอกเอาได้เนี่ย”
[ไม่ได้หลอกนะ ฉันก็เเค่พยายามทําให้เซย์จังพูดออกมาง่ายขึ้นเท่านั้นเอง]
“นั่นจากมุมมองของสาธารณชน ไม่สิ จากมุมมองของฉัน ก็คือการหลอกนั่นเเหละ!”
[ฮะฮะ เเต่ว่านะเซย์จัง เธอน่ารักมากเลยนะ เซย์จังที่คลั่งเรื่องของเขาโดยไม่รู้ตัวเนี่ย ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย]
“คุ…!”
ในความเป็นจริง ถึงจะถูกชักนําก็เถอะ เเต่คนที่พูดออกมาก็คือตัวเซย์เอง
เเถมมันเป็นความผิดของเธอเองที่ไม่ตรวจให้ดีก่อนว่าชิโฮะรู้สถานการณ์มากเพียงใด
เเต่..ถือว่าดีที่เธอเห็นเเค่ตอนที่เซย์ออกมาจากห้องเรียนเพียงอย่างเดียว
เพราะเธอไม่จําเป็นต้องรู้ว่าก่อนหน้าที่จะถูกฮิซามูระสารภาพรัก เซย์มีความรู้สึกเล็กน้อยให้กับชิเกโมโตะ
[เเต่ขอบคุณที่โทรมาหาฉันนะ เซย์จัง เเบบนี้ฉันก็สามารถฟังเรื่องตอนนั้นได้อย่างเต็มที่เเล้วสินะ!]
“มะ..ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้โทรมาเพื่อคุยเรื่องนั้นหรอก..”
[ฟุฟุ~ ถึงช่วงนี้ฉันจะปรึกษาเเต่เรื่องความรักกับชิเกโมโตะคุงก็เถอะ ฉันดีใจนะที่เซย์จังเองก็พูดเรื่องความรักของตัวเองได้เหมือนกัน!]
“คุ… คือว่าฉันจะไปนอนเเล้วนะ”
[พึ่งจะสี่ทุ่มเองนะ! เซย์จังนอนหลับช้ากว่านี้ใช่ไหมล่ะ! ไม่อยากจะคุยเรื่องรักกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?]
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก คือว่า… มันน่าอายน่ะ…”
พอเซย์พยายามเค้นเสียงออกมา เธอได้ยินเสียงหอบหายใจจากอีกฝั่งของปลายสาย
[…เซย์จัง ตอนนี้เธอน่ารักสุดๆเลยนะ!]
“หะ..หาา? พูดอะไรของเธอน่ะ..!”
[วิธีการพูดเมื่อตะกี้ ขนาดฉันที่เป็นผู้หญิงยังรู้สึก คิ้วน์~ เลยล่ะ!]
“ถึงจะพูดว่าวิธีการพูด ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่หรอก”
[ฟุฟุ~ อย่างที่คิดเซย์จังน่ารักจริงๆนะ เเต่ดูเหมือนฮิซามูระคุงจะทําให้เธอน่ารักขึ้นกว่าเดิมอีก]
“น.. นั่นหมายความว่ายังไงน่ะ!?”
[ก็เพราะเเค่ฟังจากที่เธอคลั่งเมื่อตะกี้นี้ เธอคงถูกบอกอะไรสุดยอดมาหลายๆอย่างเลยใช่ไหมล่ะ?]
“อุ.. ก็จริงอยู่หรอก”
เพราะถูกชิโฮะชักนํา ฉันพูดออกมาเเทบจะทุกอย่างเเล้ว
ฉันสามารถซ่อนสิ่งที่ต้องซ่อนได้อยู่หรอก เเต่พวกเรื่องน่าอายฉันบอกเธอไปเเทบทั้งหมดจาก RINE ก่อนหน้านี้เเล้ว
[ยิ่งกว่านั้น ทําไมอยู่ๆฮิซามูระคุงถึงมาสารภาพรักกับเซย์จังล่ะ?]
“เรื่องนั้นฉันก็อยากรู้เหมือนกันนั่นเเหละ”
ทั้งชิโฮะเเละเซย์ต่างก็มีปฏิสัมพันธ์กับฮิซามูระอยู่ เเต่ไม่มีบรรยากาศที่ว่าเขามีความรู้สึกให้กับเซย์เลย
[เซย์จัง เขาสารภาพรักออกมายังไงเหรอ?]
“ทะ..ทําไมต้องถามด้วยล่ะ!”
[ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็เเบบฉันจะได้ไว้ใช้อ้างอิงเวลาไปสารภาพรักกับชิเกโมโตะคุงไง]
“อุ.. ฉันไม่รู้ว่าจะใช้นั่นอ้างอิงได้หรือเปล่านะ เเต่ว่า-“
เซย์ที่นึกถึงเพื่อน พอได้ยินว่าเพื่อทําให้การสารภาพรักของชิโฮะสําเร็จผล เธอจึงอธิบายทิศทางของการสารภาพรักเเละคําพูดที่เธอได้รับออกไป
มีหลายจุดระหว่างทางที่เธอรู้สึกอายเกินไปที่จะบอกเเต่ท้ายที่สุดเธอก็สามารถอธิบายเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นออกไปได้
[ขะ..ขอบคุณนะ เซย์จัง เเล้วก็ขอโทษนะที่ต้องให้บอกเรื่องทั้งหมดออกมาขนาดนี้]
“ฮาา~ ฮาา~ ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามันช่วยการสารภาพรักของชิโฮะได้ล่ะก็ เเค่นั้นก็พอเเล้ว..”
[ไม่ใช่นะ.. ถึงฉันจะรู้สึกผิดที่ให้เธอบอกมาขนาดนี้เเล้วก็เถอะ เเต่เรื่องใช้อ้างอิงคงเป็นไปไม่ได้หรอก]
“ทะ.. ทําไมล่ะ?”
[ก็เเบบ มันน่าอายเกินไปน่ะ… ว่าไปแล้วนี่ไม่ใช่การสารภาพรักที่นักเรียนเขาทํากันหรอก นี่มันขอเเต่งงานชัดๆ]
“เเต่งงา—“
เนื่องจากไม่ได้คิดว่าจะถูกบอกเเบบนั้น เซย์สําลักออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
เซย์ไม่สามารถเข้าใจมุมมองของคนนอกต่อการสารภาพรักของฮิซามูระได้ เเต่เธอไม่เคยคิดเคยฝันว่าชิโฮะเพื่อนสนิทของเธอที่มองจากมุมมองของคนนอก จะเห็นเป็นเช่นนั้น
[ก็เเบบใช่ไหมล่ะ? จะทําให้มีความสุขบ้างล่ะ จะอุทิศให้ทั้งชีวิตบ้างล่ะ ฟังเเล้วมีเเค่ขอเเต่งงานใช่ไหมล่ะ?]
“อุ… พอพูดออกมาเเบบนั้นเเล้ว อาจจะเป็นเเบบนั้นก็ได้…”
ก็จริงที่ว่าพอลองมองย้อนกลับไป ทั้งบรรยากาศที่จริงจังของฮิซามูระ ทั้งคําพูดของเขา ใกล้เคียงกับการขอเเต่งงานเลย
ที่ขาดมีเเค่ประโยค [ช่วยเเต่งงานกับชั้นด้วย] ที่ไม่ได้บอกออกมาก็จะกลายเป็นการขอเเต่งงานเเล้ว
[ฉันเอง คือว่า.. ก็อยากจะคบกับชิเกโมโตะคุงเเละอยู่ข้างเขาอยู่หรอก เเต่จะให้ขอเเต่งงานคงเป็นไปไม่ได้หรอกนะ]
“ฉะ.. ฉันเองต่อให้ตอบรับคําสารภาพรักของฮิซามูระ ก็ยังไม่ได้คิดถึงเรื่องเเต่งงานเลยเหมือนกัน..”
[เอ๊ะ งั้นจะตอบรับคําสารภาพรักเหรอ?]
“ฉันยังไม่ได้บอกเเบบนั้นสักหน่อย!”
[งั้นจะปฏิเสธสินะ?]
“ไม่ใช่นะ คือว่า.. ยังลังเลว่าจะทํายังไงดีอยู่น่ะ”
ในความเป็นจริงหลังจากถูกสารภาพรักจะปล่อยให้รอคําตอบไปตลอดก็คงไม่ได้
ฉันต้องให้คําตอบกับการสารภาพรักของเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้ ฮิซามูระเองก็บอกว่าอยากจะได้ไวๆด้วยสิ
[หืม เซย์จังไม่มีคนที่ชอบเหรอ?]
“คะ..คนที่ฉันชอบ?”
[อืม จะว่าไปฉันยังไม่เคยได้ยินเรื่องนั้นจากเซย์จังเลยนี่นะ]
ถึงจะถูกบอกว่าคนที่ชอบ สิ่งเเรกที่ผุดมาในหัวของเซย์ตอนนี้คือหน้าของฮิซามูระ
เเต่ก่อนหน้านั้น หรือพูดให้ถูกก่อนที่ฮิซามูระจะสารภาพรัก ถ้าพูดถึงคนที่ชอบคงจะเป็น ชิเกโมโตะ ยูอิจิ คนที่ชิโฮะตกหลุมรัก
“…ไม่ ดูเหมือนฉันจะยังไม่มีคนที่ชอบนะ”
มีเพียงเรื่องนั้นที่ให้ชิโฮะรู้ไม่ได้
[งั้นเองเหรอ เเล้วถูกฮิซามูระคุงสารภาพรักเเล้วรู้สึกยังไงเหรอ?]
“ระ..เรื่องนั้น มันก็ทําให้ฉันรู้สึกดีใจอยู่หรอก..”
[เอ๊ะ? เสียงเบาไปหน่อยเลยไม่ค่อยได้ยินเลยน่ะ]
“กะ.. ก็บอกว่า มันทําให้ฉันรู้สึกดีใจมากเลย”
ฉันช่วยไม่ได้นอกจากเพิ่มคําต่อท้ายเสริมไปเพื่อเเสดงว่าฉันดีใจมากเเค่ไหน
เเต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ดีใจมากถึงขนาดนั้นจริงๆ
เพราะฉะนั้นเเม้เเต่ตอนนี้ถึงจะผ่านมาหลายชั่วโมงเเล้ว พอจําช่วงเวลานั้นได้หน้าของฉันก็เเดงกํ่าขึ้นมาทันที
[ฟุฟุ~ นั่นสินะ พอถูกสารภาพรักอย่างร้อนเเรงขนาดนั้น คงทําให้ยากที่จะไม่นึกถึงเขาสินะ]
“อืออ… อย่าเเกล้งกันมากสิ ชิโฮะ”
[ขอโทษนะ พอได้พูดเรื่องเเบบนี้กับเซย์จังเป็นครั้งเเรก ฉันเลยตื่นเต้นเกินไปหน่อยน่ะ]
ปกติเรื่องที่คุยกันจะเป็นเรื่องความรักของชิโฮะไม่ก็เป็นการปรึกษาเรื่องความสัมพันธ์ เเต่คราวนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักของเซย์
มันคงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่ชิโฮะจะรู้สึกตื่นเต้น
[เเต่ว่านะเซย์จัง เธอคิดจะทํายังไงเหรอ? จะคบกับเขาเหรอ?]
“ไม่ล่ะ.. ฉันคิดว่าฮิซามูระเป็นคนที่ดีมากนะ เเต่พอถูกสารภาพรักอย่างกะทันหันเเบบนั้น ตอนนี้เลยยังไม่รู้เลย”
[อืม เเต่เธอไม่จําเป็นต้องคิดหนักถึงขนาดนั้นก็ได้ไม่ใช่เหรอ?]
“งั้นเหรอ?”
[อืม พอได้ยินคําสารภาพรักนั่นของฮิซามูระคุงจะกังวลถึงขนาดคิดไปถึงเรื่องเเต่งงานเลยก็คงช่วยไม่ได้ล่ะนะ เเต่พวกเรายังอยู่ม.ปลายอยู่เลยนะ?]
“อะ.. อาา จริงด้วยสินะ”
เเน่นอนว่าฉันไม่ได้เพ้อฝันถึงขนาดจะมโนว่าพวกเราเเต่งงานกัน
ถึงก่อนหน้านี้ก่อนที่ชิโฮะจะส่งข้อความมา ฉันจะมโนเกี่ยวกับว่าถ้าฉันตอบตกลงคําสารภาพรักไปทั้งอย่างนั้นล่ะก็จะเป็นยังไงก็เถอะ
“คุ… ฉันดันคิดเรื่องไม่จําเป็นไปซะเเล้ว!”
[ปะ.. เป็นอะไรเหรอ?]
“มะ..ไม่มีอะไรหรอก ช่วยพูดต่อที”
ฉันต่อยตุ๊กตาสัตว์น่ารักๆเป็นครั้งที่สอง เพื่อพยายามเอามโนนั่นออกจากหัว
[นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนของฉันในชมรมเทนนิสน่ะ เธอถูกเด็กผู้ชายสารภาพรัก ถึงเธอจะไม่ได้ชอบเขา เเต่เธอก็ลองคบกับเขาสักครั้งดู รู้สึกจะมีหลายคู่นะที่เป็นเเบบนั้นน่ะ]
“ปะ.. เป็นอย่างนั้นเองเหรอ?”
[อืม เเต่ว่าก็มีบางคนที่ไปได้ด้วยดีเเละบางคนที่ไม่นะ ที่จะบอกคือคบกันโดยไม่ต้องคิดให้ลึกซึ้งมากก็เป็นอีกทางเลือกล่ะ เเต่ว่าอาจจะยากสําหรับเซย์จังที่เป็นคนจริงจังไปหน่อยล่ะมั้ง]
“จริงด้วยสินะ”
ในความเป็นจริง ความรักในโรงเรียนม.ปลายส่วนใหญ่คงเป็นเเบบนั้น
ไม่สิไม่ใช่เเค่นักเรียนม.ปลายอย่างเดียว ผู้ใหญ่เองก็คงจะเป็นเเบบนั้นด้วย
บางทีมันอาจจะมีเพียงเเค่หยิบมือเท่านั้นที่ทั้งสองฝ่ายมีความรู้สึกชอบพอกันตั้งเเต่เเรกเเละตัดสินใจคบกัน
ถ้าคุณอยู่ในโรงเรียนม.ปลายเเล้ว คุณจะลองคบกับคนที่มาสารภาพรักกับคุณเพราะรู้สึกสนใจนิดหน่อยก็ได้ ฉันอาจจะลองคบด้วยความรู้สึกที่คล้ายๆกันก็ได้
ไม่ได้เเปลว่าในทางข้างหน้าฉันจะคบกับคนๆนั้นไปตลอดสักหน่อย
นั่นคงจะเป็นเรื่องที่เกิดตามปกติ
(ถึงอย่างนั้น…)
[เซย์จัง ชั้นชอบเธอ ชั้นจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอน อยากจะให้ช่วยคบกับชั้นหน่อย]
ด้วยสายตาที่จริงจังฮิซามูระพูดออกมาเเบบนั้น
กับอีกฝ่ายที่เป็นอย่างนั้นฉันจะสามารถคบกับเขาด้วยความรู้สึกที่ว่า “ถึงจะไม่ได้ชอบก็เถอะ เเต่จะลองคบดูก่อนก็ได้” ได้งั้นเหรอ
“ฟุฟุ~ คงไม่ได้หรอกเเบบนั้น”
[หืม? มีอะไรเหรอ?]
“ไม่ โทษทีนะ ไม่ใช่ว่าฉันคัดค้านเพื่อนคนนั้นของชิโฮะหรอกนะ เเต่ว่าฉันไม่ค่อยชอบวิธีนั้นเท่าไหร่ อีกอย่างฮิซามูระเองก็สารภาพมาซะจริงจังขนาดนั้นด้วย”
[จริงด้วยสินะ ถึงฉันจะเป็นคนเสนอเองก็เถอะเเต่ฉันไม่อยากให้เซย์จังใช้วิธีนั้นเลย]
“ฟุ.. งั้นเหรอ”
[อีกอย่างถ้าฉันสารภาพรักกับชิเกโมโตะคุงเเล้วเขาตอบรับมาด้วยความรู้สึกเเบบนั้น ฉันก็คงจะไม่มีความสุขเหมือนกัน]
“จริงด้วยสินะ เเต่ว่าชิเกโมโตะเหมือนกับฮิซามูระตรงจุดนั้นคงจะตอบรับอย่างจริงจังเเน่”
[อืม ฉันก็คิดเเบบนั้นเหมือนกันก็เพราะเป็นคนที่ฉันตกหลุมรักนี่นะ]
“งั้นเหรอ…”
ถ้าชิโฮะมีความมั่นใจขนาดนี้ บางทีเซย์อาจไม่จําเป็นต้องเข้าใกล้ชิเกโมโตะเเละสืบเรื่องของเขาก็ได้
ถ้าเป็นอย่างนั้นเซย์ก็คงจะไม่มาชอบชิเกโมโตะ
เเต่ถ้าเซย์ไม่ได้มาชอบชิเกโมโตะล่ะก็ ฮิซามูระอาจจะไม่มาสารภาพรักกับเซย์ก็ได้พอรวมความเป็นไปได้นั้นไป… อย่างที่คิดการที่เข้าใกล้ชิเกโมโตะเป็นความคิดที่ถูกเเล้วล่ะ
(มะ.. ไม่ใช่สิ ทําไมการที่ฉันถูกฮิซามูระสารภาพรักกลายเป็นเรื่องที่ดีไปล่ะ ฉันยังไม่ได้ตอบรับคําสารภาพรักไปเลยนะ…)
[จะว่าไปนะ เซย์จัง]
“อะ.. อะไรเหรอ”
ชิโฮะยิ้มเเละพูดกับเซย์ที่คิดเรื่องไม่เป็นเรื่องขึ้นมาอีกรอบ
[เมื่อตะกี้นี้เธอคลั่งเรื่องของเขาขึ้นมาอีกรอบใช่ไหมล่ะ?]
“หา? มะ..ไม่ได้คลั่งสักหน่อย!”
[ก็เเบบเธอบอกว่าชิเกโมโตะคุงเหมือนกับฮิซามูระคุงเเละจะตอบรับอย่างจริงจังใช่ไหมล่ะ? หรือก็คือฮิซามูระคุงปฏิบัติกับเซย์จังอย่างจริงจังมากเลยสินะ?]
“มะ.. ไม่ใช่นะ! คือว่า..!”
เป็นเซย์ที่คลั่งเรื่องของเขาขึ้นมาอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว
ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่ Ao2Sides
