หลังจากนั้นพวกเราก็เข้าคาเฟ่ไป ชั้นสั่งกาเเฟกับพนักงาน ในขณะที่เซย์จังสั่งโกโก้เย็น พอสั่งเสร็จเเล้ว พวกเราก็ไปหาที่นั่ง
ไม่รู้เพราะเข้ามาอยู่ในร้านเเล้วรึเปล่า เซย์จังถอดเสื้อเบลาส์สีดําของเธอออก ทําให้เหลือเเต่เสื้อสเวตเตอร์สีขาวที่อยู่ด้านในเพียงเท่านั้น
ถึงมันจะเป็นเสื้อสเวตเตอร์สีขาวที่มีเเขนยาวก็เถอะ เเต่กะเเล้วไม่ว่ายังไงมันก็มีจุดที่เห็นอย่างช่วยไม่ได้อยู่ดี โดยเฉพาะหน้าท้องของเธอซึ่งโผล่ให้เห็นจากชายเสื้อที่สั้นจุ๊ดจู๋นั่น
เพราะชั้นไม่คิดมาก่อนว่าเซย์จังจะใส่ชุดเเบบนั้นมา ความรู้สึกตอนนี้เลยเหมือนโดนน็อคเอาท์ตั้งเเต่ที่เดทยังไม่เริ่มเลยเเฮะ
ตอนนี้เซย์จังนั่งอยู่ต่อหน้าชั้นก็จริง… เเต่เธอน่ารักมากซะจนทําชั้นมองหน้าเธอตรงๆไม่ได้เลย
ชั้นเอามือขึ้นมาปิดใบหน้าของตัวเอง ก่อนจะถอนหายใจออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
“มีอะไรรึเปล่า?”
“ไม่มีอะไรหรอก… ก็เซย์จังน่ารักเกินไปนี่นา ขืนไม่ทําเเบบนี้ ชั้นก็คงจะเอาเเต่จ้องเธอไปตลอดน่ะสิ”
“หา…!?”
เนื่องจากไม่ได้เห็นสีหน้าของเซย์จัง ชั้นเลยไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ เเต่ฟังจากเสียงร้องของเธอเมื่อกี้ ดูเหมือนเธอจะตื่นตระหนกน่าดู
“นี่มันอันตรายชะมัดเลยเเฮะ… ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเซย์จังจะใส่ชุดเเบบนั้นมา ตกใจสุดๆเลยล่ะ”
“จะคุยกันทั้งๆที่ปิดหน้าอยู่เเบบนั้นเหรอ… กะ.. ก็จริงอยู่หรอก ที่ปกติฉันไม่ค่อยใส่ชุดพวกนี้เท่าไหร่ โดยเฉพาะเสื้อสเวตเตอร์ตัวนี้อะนะ”
ไม่รู้เพราะเซย์จังยังไม่ชินกับการใส่เสื้อเเบบนี้รึเปล่า เธอพยายามดึงชายเสื้อของสเวตเตอร์ลงเล็กน้อย เพื่อปกปิดหน้าท้องของเธอไม่ให้โผล่ให้เห็นได้สักนิดก็ยังดี
เเต่ว่าด้วยการทําเเบบนั้นทําให้หน้าอกอันใหญ่โตมโหฬารของเซย์จังดูเด่นขึ้นมาเเทน…
“นะ.. นายเเอบมองผ่านช่องว่างระหว่างนิ้วอยู่ไม่ใช่รึไง!”
“อ๊ะ”
ทั้งๆที่บอกว่าน่ารักเกินไปจนมองตรงๆไม่ได้เเท้ๆ เเต่สุดท้ายชั้นก็จ้องเธอโดยไม่ได้ตั้งใจอยู่ดี
ไม่สิ ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา
น่ารักขนาดนี้เลยนะเฟ้ย
“คือว่า.. ชุดมันไม่เหมาะกับฉันเหรอ?”
“ไม่ใช่นะ มันเข้ากันสุดๆไปเลย โคตรจะน่ารัก เพียงเเค่ได้เห็นเซย์จังในชุดนั้น ก็ทําให้คิดอยากจะขอบคุณพระเจ้าขึ้นมาเลยล่ะ ดีจริงๆที่ได้เกิดมาบนโลกใบนี้”
“นะ.. นายจะชมกันเกินไปเเล้วนะ…!”
เซย์จังพูดออกมาเเบบนั้นด้วยท่าทางเขินอายอยู่หรอก เเต่ที่ชั้นบอกไปก็ไม่ได้เป็นการพูดเกินจริงเเต่อย่างใด
ขอบคุณมากเลยครับ… ท่านเทพเจ้าผู้นําตัวกระผมมายังโลกมังงะเเห่งนี้
“ฉันเองก็พึ่งจะเคยเห็นฮิซามูระในชุดลําลองเป็นครั้งเเรกเหมือนกัน… เอ่อ… ฉันคิดว่านายดูเท่อยู่นะ”
“จริงเหรอ? ขอบใจนะ ถึงจะชมตามมารยาท ชั้นก็ดีใจอยู่ดี”
ชุดของชั้นถ้าเทียบกับเซย์จังเเล้วค่อนข้างจะธรรมดา
กางเกงขายาวสีดํากับเสื้อยืดเเขนยาวสีขาว ตบท้ายด้วยเสื้อเเจ็คเก็ตยีนส์ที่สวมทับอยู่
ถึงสีกางเกงของชั้นกับเซย์จังจะตรงกันข้ามก็จริง เเต่เสื้อเเจ็คเก็ตยีนส์ของชั้นสีเข้มกว่าของเธอเล็กน้อย
ส่วนเรื่องสัมภาระ ชั้นยัดใส่กระเป๋าสะพายสีดําของตัวเอง เพื่อที่จะทําให้เคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้น
“ไม่ได้ชมตามมารยาทหรอกนะ เเถมคนอย่างฉันเยินยอใครไม่เป็นหรอก”
เซย์จังยิ้มเเย้มให้เห็นเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกมาเเบบนั้น
“…งะ งั้นเหรอ ขอบใจนะ”
คราวนี้เป็นตาของชั้นที่เขินอายจากคําพูดของเซย์จัง
คุ… ตรงจุดนั้นที่ดูคูลของเซย์จัง เท่ชะมัดเลย…
เห้อ~ ชั้นชอบเธอที่เป็นเเบบนั้นที่สุดเลย
“เเล้วสรุปฮิซามูระมาถึงตอนไหนล่ะ?”
“หืม? อ้อ ชั้นพึ่งจะมาถึงก่อนที่เซย์จังจะมานั่นเเหละ”
“…ความจริงล่ะ?”
“อึก… เก้าโมงครึ่งครับ”
“นั่นมันตั้งหนึ่งชั่วโมงก่อนเวลานัดไม่ใช่รึไง…”
พอเห็นสายตาเชิงต่อว่าของเซย์จัง ชั้นก็หลุดพูดความจริงออกไปอย่างช่วยไม่ได้
เเต่เพราะสายตาเเบบนั้นของเซย์จังก็น่ารักเหมือนกัน ฉะนั้นไม่เป็นไรหรอก
“สรุปคือนายออกมาจากบ้านตั้งเเต่ตอนที่ส่ง RINE หาฉันว่ามีรถของโทโจวอินจอดอยู่เเล้วสินะ”
“ครับ…”
“เห้อ~ ทําไมนายถึงต้องรีบขนาดนั้นด้วยล่ะ…”
“เรื่องนั้น คือว่า… เพราะชั้นคิดว่าจะปล่อยให้เซย์จังต้องรอไม่ได้น่ะ”
“ฉันก็รู้สึกขอบคุณความจริงใจนั่นของนายนะ เเต่ต่อให้จะรีบมาขนาดไหน มันก็มีขอบเขตอยู่นะ”
“เเล้วก็คงเพราะชั้นตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้ไปเดทกับเซย์จังด้วยล่ะมั้ง”
“…มะ ไม่ใช่ว่านี่เป็นเดทสักหน่อย! มากสุดก็เเค่เฝ้าดูการเดทระหว่างชิโฮะกับชิเกโมโตะเท่านั้นเเหละ! จุดประสงค์ของพวกเราคือการป้องกันไม่ให้โทโจวอินเข้ามาขัดขวางนะ! อย่าลืมจุดนั้นสิ!”
“อื้ม เรื่องนั้นเเน่นอนอยู่เเล้ว”
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เซย์จังคงไม่ได้คิดว่านี่เป็นการเดทสินะ… น่าเสียดายจังเลยเเฮะ…
“ชะ.. ช่างเถอะ เดทอะไรนั่น ฉันก็พึ่งจะเคยเป็นครั้งเเรกด้วย เเถมสวนสนุกก็ไม่ได้มานานเเล้ว ตั้งหน้าตั้งตารออยู่หรอก”
“…”
“พะ.. พูดอะไรออกมาบ้างสิ เเบบนี้มันน่าอายนะ”
“โทษทีนะ พอดีรู้สึกดีใจไปหน่อยน่ะ… เซย์จังเองก็คิดว่านี่เป็นเดทเหมือนกันสินะ…”
“ระ.. เรื่องนั้น… ถึงจุดประสงค์จะต่างกันนิดหน่อย เเต่ถ้ามองในเชิงรูปธรรมเเล้ว มันก็คงเหมือนเดทที่สวนสนุกล่ะมั้ง…”
นอกจากนี้เมื่อกี้เซย์จังพูดออกมาสินะว่า “พึ่งเคยไปเดทเป็นครั้งเเรก” น่ะ
ไม่คิดมาก่อนเลยว่าชั้นจะเป็นคนเเรกที่ได้ไปเดทกับเซย์จังเเบบนี้…!
“เดทครั้งเเรกของเซย์จังน่ะ ชั้นจะทําให้สนุกสุดเหวี่ยงเอง…!”
“อะ.. อา ฝากด้วยเเล้วกัน”
“ถึงจะพูดเเบบนั้นไปก็เถอะ เเต่นี่ก็เป็นเดทครั้งเเรกของชั้นเหมือนกัน ช่วยลดระดับความยากให้นิดนึงนะ”
พอชั้นพูดเเบบนั้นเเละโค้งหัวลงในขณะที่นั่งอยู่ เซย์จังก็เบิกตาโพลง ก่อนจะยิ้มออกมา
“ฟุฟุ~ งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นครั้งเเรกของพวกเรา ถ้ามันสนุกก็คงดีนะ”
“ฮ่าๆๆ นั่นสินะ”
หลังจากพูดเเบบนั้น พวกเราก็มองหน้ากัน ก่อนจะหัวเราะออกมา
เห้อ… บรรยากาศอย่างนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นคู่รักกันเลยเเฮะ มีความสุขชะมัด
หลังจากนั้นพวกเราก็คุยเล่นกัน รอเวลาที่ยูอิจิกับฟุจิเสะจะมาถึง
ชั้นมาเพื่อกะว่าจะรอเซย์จังอยู่คนเดียวก็จริง เเต่ดูเหมือนเซย์จังเองก็คิดว่าชั้นจะมาถึงเร็วเหมือนกัน เธอเลยตั้งใจว่าจะมาก่อนเวลานัดสามสิบนาที
ต้องขอบคุณเรื่องนั้นที่ทําให้พวกเราได้มาคุยกันอย่างสนุกสนานเเบบนี้ อย่างที่คิดการออกจากบ้านไว นี่ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่เลยล่ะ
เเละเเล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาประมาณสิบนาทีก่อนที่จะถึงเวลาที่ยูอิจิกับฟุจิเสะนัดกันไว้
ชั้นกับเซย์จังหลบอยู่ใต้เงาใกล้ๆกับจุดที่พวกเขานัดกัน
ขณะนี้ยูอิจิได้มาถึงยังจุดนัดพบเเล้วเเละกําลังยืนรออยู่ตัวคนเดียว
“สมกับเป็นชิเกโมโตะเลยนะ มาถึงพร้อมเผื่อเวลาไว้ด้วย”
“ชั้นเป็นคนบังคับหมอนั่นเองเเหละ เพื่อที่จะไม่ต้องให้ฟุจิเสะรอนาน ชั้นเลยต้องทําให้หมอนั่นดูเป็นเเบบอย่างน่ะ”
“เเบบอย่างที่ว่าหมายถึงการมาก่อนหนึ่งชั่วโมงน่ะเหรอ? ฉันเองก็พูดไม่ได้เต็มปากหรอกนะว่านั่นเป็นเเบบอย่างที่ดีน่ะ”
“ถ้าเกิดรีบมาถึงก่อนเเละอีกฝ่ายก็มาไวเหมือนกันล่ะก็ มันจะกลายเป็นสถานการณ์ในอุดมคติที่ทําให้ได้ใช้เวลากับคนที่ชอบนานขึ้นเลยนะ ไงล่ะ เป็นเเบบอย่างที่ดีใช่ไหมล่ะ”
“…งะ งั้นเหรอ”
ดูเหมือนคําพูดที่ว่า ”ได้ใช้เวลากับคนที่ชอบนานขึ้น” จะทําให้เซย์จังเขินอายเป็นอย่างมาก
เนื่องจากสารภาพรักกับเธอไปเเล้ว ชั้นคิดว่าเธอน่าจะรู้ความรู้สึกของชั้นอยู่เเล้วซะอีก เซย์จังที่เขินอายกับคําพูดเเบบนั้น น่ารักจังเลยนะ
“…เมื่อกี้นายคงล้อเลียนฉันอยู่ในหัวล่ะสิ”
“…ไม่หรอก ชั้นไม่ได้คิดอะไรเเบบนั้นเลย ถ้าให้พูดล่ะก็ นั่นสินะ คงคิดว่าเธอน่ารักล่ะมั้ง”
“…รู้สึกเหมือนโดนหลอกอยู่เลยนะ ช่างเถอะ~”
ในขณะที่สนทนากันเเบบนั้น พวกเราก็มองไปทางฝั่งของยูอิจิ
เเละเเน่นอนว่าไม่ใช่เเค่ฝั่งของยูอิจิอย่างเดียวเท่านั้น เเต่พวกเรายังมองไปบริเวณรอบๆอีกด้วย
ทําไมน่ะเหรอ เพราะเเม้เเต่ตอนนี้มันก็มีโอกาสที่โทโจวอินซังจะเข้ามาขัดขวางยังไงล่ะ
“รถที่จอดอยู่ใกล้บ้านของฮิซามูระ นี่หน้าตาเป็นยังไงเหรอ?”
“ถ้ามองจากไกลๆมันก็ดูเหมือนรถสีดําธรรมดาๆอยู่หรอก เเต่พอเข้าไปมองใกล้ๆมันก็ดูหรูหราอยู่พอสมควรนะ”
“…หืม ฉันเองก็ไปสํารวจลานจอดรถของสวนสนุกมาเเล้วเหมือนกัน ดูเหมือนจะมีรถสีดําอยู่เต็มไปหมดเลยล่ะ”
“น่าจะเป็นงั้นเเหละ ชั้นเองก็ไม่มั่นใจหรอก เเต่คิดไว้ก่อนก็ดีว่าเธอจะมาเเน่ๆ”
“นั่นสินะ”
ก็นะพวกเราพูดถึงโทโจวอินซังอยู่นี่ ชั้นคิดว่าไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องมาเเน่ๆ
ขนาดในต้นฉบับยังมาเลยนี่นะ
ถึงอย่างนั้นเเม้เเต่ในต้นฉบับเธอก็จะยังไม่เข้ามาขัดขวางในจุดนี้
ถ้าจําไม่ผิดในต้นฉบับ… ตอนนี้เธอยังรออยู่ในรถอยู่เลยสินะ?
จนถึงจุดนี้ในมุมมองของโทโจวอินซัง เธอยังคิดเเค่ว่ายูอิจิอาจจะมาสวนสนุกกับเพื่อนก็ได้อยู่เลย
เพราะอย่างนั้นเธอเลยรออย่างสงบเสงี่ยมในรถอยู่หรอก เเต่เมื่อได้เห็นยูอิจิกับฟุจิเสะนัดเจอกันเเละเข้าไปในสวนสนุกเเล้ว เธอจึงตัดสินใจที่จะเข้าไปขัดขวาง
ถ้าเนื้อเรื่องเป็นไปตามต้นฉบับเเล้วล่ะก็ เธอคงยังไม่เข้ามาขัดขวางในจุดนี้หรอก
ด้วยเหตุนั้นจะเรียกว่าชั้นลดความระเเวดระวังลงเเละไม่ค่อยตั้งใจเฝ้าดูบริเวณรอบๆหรือไงดี จึงทําให้…
“นี่ ฮิซามูระ นายตั้งใจดูบริเวณรอบๆอยู่จริงๆใช่ไหม?”
“หืม? อา ไม่เป็นไร ชั้นดูให้อยู่”
“เกิดโทโจวอินเข้ามาขัดขวางตอนนี้ ชิโฮะก็น่าสงสารเเย่สิ ต้องหยุดเธอให้ได้เลยนะ”
“…จริงด้วยนะ”
สําหรับชั้นเเทบจะมั่นใจว่าตอนนี้เธอยังไม่เข้ามาขัดขวางอย่างเเน่นอน เพราะอย่างนั้นเลยไม่ค่อยจะรู้สึกกระตือรือร้นสักเท่าไหร่
อย่างไรก็ตามเซย์จังไม่รู้เรื่องนั้น เธอจึงตั้งใจเฝ้ามองบริเวณรอบๆจุดนัดพบอย่างจริงจัง
ชั้นเองจะไปบอกว่า ”ตอนนี้โทโจวอินซังยังไม่มาหรอก” ก็คงไม่ได้ ชั้นจึงตัดสินใจมองบริเวณรอบๆไปกับเซย์จัง
เเต่นั่นสินะการที่เธอลงมือทําถึงขนาดนี้เพื่อเพื่อนสนิทของตัวเองอย่างฟุจิเสะเเล้ว เเสดงให้เห็นจริงๆว่าเธอคิดถึงเพื่อนของเธอมากเเค่ไหน
สมกับเป็นเซย์จังเลย
หลังจากนั้นก็เป็นไปตามต้นฉบับ ณ จุดนี้ โทโจวอินซังยังไม่โผล่ออกมา…
“อ๊ะ ชิโฮะมาเเล้วนะ!”
“จริงด้วยเเฮะ”
ฟุจิเสะมาถึงประมาณห้านาทีก่อนเวลานัดเเละไปรวมตัวกันกับชิเกโมโตะ
เนื่องจากอยู่ไกลจึงทําให้พวกเราไม่ได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ เเต่หลังจากพบกันพวกเขาก็ดูจะคุยกันอย่างสนุกสนานด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
“…โล่งอกสักที เอาเป็นว่าอย่างน้อยพวกเขาก็มารวมตัวกันได้อย่างปลอดภัยเเล้วสินะ”
“…นั่นสินะ”
พอมองไปยังด้านข้างของเซย์จัง ชั้นก็เห็นเธอมองไปทางพวกเขาด้วยรอยยิ้มอันเเสนอ่อนโยน
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ… ความรู้สึกที่เเท้จริงของเซย์จังเป็นยังไงกันเเน่นะ
เซย์จังจะยังรู้สึกชอบยูอิจิอยู่ไหมนะ
ในต้นฉบับตรงจุดนี้เธอจะยังรู้สึกกับเขาเป็นเเค่ผู้ชายที่รู้สึกสนใจ เเต่พอเห็นทั้งสองคนไปเดทด้วยกัน ในจิตใจของเธอก็รู้สึกหม่นหมองขึ้นมา
ตอนนี้เธอจะรู้สึกกับยูอิจิยังไงนะ
“เซย์จัง… พอได้เห็นยูอิจิกับฟุจิเสะอยู่ด้วยกันเเล้ว เธอคิดว่าทั้งคู่เหมาะกันไหม?”
“หืม? อา นั่นสินะ ก่อนอื่นก็ชิโฮะสินะ เธอเป็นเด็กดีมากเลยล่ะ ส่วนชิเกโมโตะ ฉันเองก็ได้เข้าไปพัวพันกับหมอนั่นอยู่บ้าง คิดว่าอย่างน้อยก็น่าจะเป็นผู้ชายที่ดีพอจะคู่กับชิโฮะนั่นเเหละ”
“…ถามเเบบนี้อาจจะนั่นไปหน่อย เเต่เซย์จังเองก็ชอบยูอิจิใช่ไหมล่ะ?”
“…นั่นสินะ ถ้าจะให้พูด คงเป็นผู้ชายที่รู้สึกสนใจนิดหน่อยล่ะมั้ง”
“เเม้เเต่ตอนนี้ความรู้สึกนั้นก็ยังไม่เปลี่ยนเหรอ?”
“…เรื่องนั้น นายอยากจะให้ฉันตอบเหรอ?”
“เอ๊ะ?”
ชั้นส่งเสียงร้องเเสดงความสงสัยออกไป ก่อนจะมองไปยังเซย์จัง ด้วยความที่ชั้นตัวสูงกว่าเธอ ชั้นจึงเห็นเซย์จังที่เเหงนมองมาทางนี้เล็กน้อย
“…ตอนนี้ ฉันไม่ได้สนใจอะไรชิเกโมโตะเเล้ว ยิ่งกว่านั้น… ไม่สิ! ไม่มีอะไรหรอก!”
“เอ๊ะ ไหงงั้นล่ะ? ถ้าจะพูดออกมาขนาดนั้นเเล้ว ก็บอกหน่อยสิ”
“ตะ.. ตอนนี้ยังบอกไม่ได้หรอก! ดูนั่นสิ ดูเหมือนชิโฮะกับชิเกโมโตะกําลังจะเข้าไปในสวนสนุกกันเเล้วนะ!”
ตามที่เซย์จังพูด ทั้งสองคนได้เข้าไปในสวนสนุกเรียบร้อยเเล้ว
“เดี๋ยวจะคาดสายตากับพวกเขาเอาได้ พวกเราเองก็รีบเข้าไปกันเถอะ!”
“ขะ.. เข้าใจเเล้ว”
เซย์จังเร่งฝีเท้าเข้าไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ชั้นเดินตามเธอไป
ไม่ว่าจะมองยังไงก็ดูเหมือนเธอกําลังพยายามปกปิดความเขินอายของตัวเองอยู่ ถ้าจริงล่ะก็ ชั้นก็อยากจะถามเรื่องนั้นกับเธออีกสักหน่อย เเต่พวกเราต้องอยู่ด้วยกันทั้งวันนี่สิ ทําให้เธอโกรธตอนนี้คงไม่ดีเเฮะ
จะว่าไปเเล้วนี่พวกเรากําลังจะไปเดทที่สวนสนุกกันจริงๆสินะ…!
ถึงจะป่านนี้เเล้วก็เถอะ เเต่อดประหม่าขึ้นมาไม่ได้เลยเเฮะ
ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่ Ao2Sides
