บทที่ 586 สรรเสริญเยินยอกัน
ระหว่างที่พูดคุยกัน พวกเขาก็มาถึงห้องผ่าตัดแล้ว
หลังจากเตรียมความพร้อมเสร็จ การผ่าตัดก็กำลังจะเริ่มขึ้น เฉินชางมองเฉียนหลินและสหายตัวประกอบ A แวบหนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกทนไม่ได้เล็กน้อย ถึงอย่างไรก็ยังเป็นนักเรียน …เกินไปไม่ได้…
ในเมื่อมาแล้ว ให้พวกเด็กๆ ลงมือเถอะ!
คิดถึงตรงนี้ เฉินชางพลันพูดกับเฉียนหลิน “ไม่อย่างนั้น…คุณผ่าอกไหม”
เฉียนหลินเผยสีหน้าดีใจทันที “ผมทำได้ใช่ไหมครับ”
เถามี่ได้ยินคำพูดของเฉินชาง อดขำไม่ได้ มองเฉียนหลินพร้อมพูดว่า “ใช่! ลองดู! มีคุณหมอเฉินกับผมควบคุมสถานการณ์อยู่ ไม่มีปัญหาหรอก ทำผิดได้เต็มที่เลย!”
เฉียนหลินดีใจขึ้นมาทันที
“ขอบคุณครับอาจารย์ ขอบคุณ…คุณ…เอ่อ…เฉินครับ!”
เพียงแต่…ห้านาทีหลังจากนั้น
“คุณดูตรงนี้ วิธีการผ่านี้ไม่เป็นอาชีพ โดนเส้นประสาทระหว่างซี่โครงจะทำอย่างไร”
“เล็งให้แม่น!”
“ออกแรงหน่อย!”
“ผิดๆ! หมายถึงคุณนั่นแหละ…”
“เฮ้อ…เสี่ยวเฉียน ในหัวคุณมีแต่ไขมันเหรอ เรื่องง่ายแค่นี้ยังจัดการไม่ได้”
“ถอยไป! ไอ้หยา…ทำไมคุณโง่ขนาดนี้!”
……
สหายตัวประกอบ A มองเฉียนหลินที่ร้องไห้ไม่ออกอย่างสงสาร อดส่ายหน้าไม่ได้
ลำบากหน่อยนะเพื่อน!
แต่สิบนาทีหลังจากนั้น เฉียนหลินเผยสีหน้าดีใจ
ถึงอย่างไรเขาที่น้ำหนักเกือบหนึ่งร้อยห้าสิบกิโลกรัม มีไขมันชั้นหนาอยู่ใต้ผิวหนังซึ่งต้านทานการเสียดสีและการโจมตีจากโลกภายนอกได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่สำหรับการศึกษาถือว่าพัฒนาเร็วมาก
เขาค่อยๆ ชินมือ การผ่าตัดราบรื่นขึ้นเรื่อยๆ
ทำให้สหายตัวประกอบ A อึ้งจนอ้าปากค้าง!
ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นดาเมจจากการโจมตีด้วยเวทมนตร์ของแพ็คคู่หัวหน้าเถาและตัวร้ายเฉิน ต้านทานไหวเหรอ
เห็นเฉียนหลินเชี่ยวชาญขึ้นเรื่อยๆ โดยพื้นฐานแล้วการผ่าตัดเปิดหน้าอกไม่มีปัญหาอะไรแล้ว
เฉินชางอดชื่นชมไม่ได้ “ไม่เลว!”
เถามี่ได้ยินแบบนี้ พลันเผยรอยยิ้มขึ้นมา “อืม ปกติผมสอนดีน่ะครับ!”
เฉียนหลิน “…”
สหายตัวประกอบ A “…”
สถานการณ์ตกกระอักกระอ่วน
การผ่าตัดหลังจากนี้เฉินชางรับมือต่อ แม้เฉินชางไม่เคยผ่านการฝึกผ่าตัดเนื้องอกหลอดเลือดแดงใหญ่โป่งพองโดยเฉพาะ แต่สำหรับเรื่องการผ่าตัด ยังคงเชื่อมโยง อ้างอิงกันได้
ก็เพียงแค่ตัดเนื้องอกบนเอออร์ตาส่วนขึ้นออก แกนสำคัญยังคงอยู่ที่การซ่อมแซมเอออร์ตาส่วนขึ้น
ภายใต้การสนับสนุนของทักษะสายตาการผ่าตัดของเฉินชาง เขามองเห็นเส้นแบ่งของเนื้องอกอย่างชัดเจน เขาปกป้องเนื้อเยื่อปกติของเอออร์ตาส่วนขึ้นระหว่างผ่าตัด แบบนี้ตอนที่ฟื้นฟู ผลลัพธ์ก็จะดีกว่า!
แต่…
เฉินชางค่อยๆ พบว่า เหมือนว่าเนื้อเยื่อของเนื้องอกเหล่านี้จะตัดสินผ่านข้อบ่งชี้บางอย่างได้จริงๆ!
หมายความว่าอย่างไร
ก็หมายความว่าเฉินชางมองเห็นเส้นแบ่งผ่านเองได้
แต่คนอื่นมองไม่เห็น!
เฉินชางวาดเส้นที่แม่นยำกว่าได้จากการเปลี่ยนแปลงอันละเอียดอ่อนรอบข้างเนื้อเยื่อ ให้คนอื่นเรียนรู้และเลียนแบบได้
แต่นี่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปได้ในเร็ววัน ต้องค่อยเป็นค่อยไป!
เนื้อเยื่อของเนื้องอกไม่ใหญ่มาก หลังจากเฉินชางผ่าตัดออกมาก็สังเกตความยาว หลังจากสัมผัสคร่าวๆ แล้วพบว่าตัดเนื้อเยื่อที่เสียหายออกได้ จึงเย็บเชื่อม ไม่จำเป็นต้องใช้แผ่นปะ ยิ่งไม่ต้องใช้เส้นเลือดเทียมทดแทน
ตอนนี้เฉินชางเริ่มเย็บแล้ว
การเย็บในครั้งนี้ของเขาเก่งกว่าตอนแรกมาก ตัวเฉินชางเองก็รับรู้ได้ถึงพัฒนาการอย่างชัดเจน
วิธีการเย็บแบบเดียวกัน!
มุมเข็มและความเร็วเท่าเดิม!
แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาคำนึงมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
อย่างเช่นความตึงของหลอดเลือด ความยืดหยุ่นของหลอดเลือด…เป็นต้น
นี่ทำให้ตอนเฉินชางเย็บยิ่งใส่ใจในรายละเอียด แม้ดูเหมือนไม่แตกต่างจากปกติ แต่สำหรับมืออาชีพที่แท้จริง ปราดเดียวก็เห็นได้ถึงความแตกต่าง
อย่างตอนนี้ เถามี่ที่จ้องการเย็บของเฉินชางก็ขมวดคิ้วแน่นทันที!
เขามักรู้สึกว่ามีตรงไหนผิดปกติ แต่…อธิบายไม่ถูก
เฉินชางไม่ได้มีการกระทำที่เกินความจำเป็นเหมือนกัวอวิ๋นเฟย การกระทำเหล่านั้นล้วนถูกเขาทำให้ง่ายขึ้นอย่างเต็มความสามารถ…
จากนั้นจึงผสมผสานกับนิสัยของตนเอง สร้างจังหวะและวิธีการเย็บที่เป็นเอกลักษณ์ของตน
นี่ทำให้เถามี่ยิ่งมองยิ่งประหลาดใจ!
จนสุดท้าย เถามี่จึงเข้าใจกระจ่างแจ้ง!
“เสี่ยวเฉิน…คุณ…”
เฉินชางยิ้ม “อืม!”
เถามี่สูดหายเข้าลึกๆ คราหนึ่ง “ไอ้หยา! เก่งมากเลยครับ…คลื่นลูกใหม่แม่น้ำแยงซีซัดคลื่นลูกเก่า[1]!”
เฉินชางเก้อเขินขึ้นมาทันที “ผมเองก็เห็นมาจากการเย็บของกัวอวิ๋นเฟยครับ รู้สึกประทับใจ หลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบ ได้เรียนรู้อะไรมากมาย วันนี้เลยขึ้นมา”
เถามี่อึ้งไปด้วยความประหลาดใจ “คุณเจอกัวอวิ๋นเฟยเหรอ เจ้าหมอนั่น…ก็พวกวิปริต!”
เฉินชางเล่าเรื่องเมื่อวาน เถามี่ประหลาดใจทันที “คุณอ่านแค่รอบเดียว ก็…ทำได้แล้วเหรอครับ”
เฉินชางพยักหน้า “หลักๆ คือมีการรับรู้มากมาย กัวอวิ๋นเฟยให้จุดเปลี่ยนหนึ่งกับผมมั้ง”
เถามี่มองเฉินชาง “คุณ…วิปริตยิ่งกว่าเจ้าหมอนั่นเสียอีก!”
……
เฉียนหลินและสหายตัวประกอบ A จ้องคนแก่และคนหนุ่มทั้งสอง พลันงุนงงเล็กน้อย
เก่งกาจมากจริงๆ
สรรเสริญเยินยอกันอย่างจริงจัง ทั้งยังเยินยอด้วยคำพูดที่เราฟังไม่เข้าใจ แต่กลับมีความรู้สึกเหมือนไม่ต้องฟังเข้าใจก็รู้ว่าเก่งมาก
ก็ไม่แปลกที่เขาผ่าตัดได้ดีขนาดนี้
อย่าว่าแต่ผ่าตัดเลย หนังหน้าแบบนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ทำได้ดีอยู่แล้ว!
ทั้งสองสบตากันพลันถอนหายใจ
กาเย็บของเฉินชางดูไม่ต่างจากก่อนหน้านี้มากนัก แต่…หัวหน้าเถาชมเหมือนเขาบรรลุแล้วอย่างไรอย่างนั้น
คิดว่าตนเองฝึกพลังปราณหรือไง
ระดับถึงได้บรรลุได้จริง
มั่วซั่วเกินไปแล้ว…
เฮ้อ…
การผ่าตัดจบลงอย่างรวดเร็ว เถามี่ประทับใจมาก แลกเปลี่ยนกับเฉินชางอย่างกระตือรือร้นจนถึงเวลาเก็บงาน
เถามี่พลันพูดอย่างเด็ดเดี่ยว “เสี่ยวเฉิน ให้สองคนนี้เก็บงานครับ”
เฉียนหลินรีบพูดว่า “ผมเองครับๆ!”
สหายตัวประกอบ A อึ้งงันไป ไอ้หมูอ้วนนี่ วันนี้ถูกทรมานจนเสพติดหรือไง
อืม ไม่เกินคาด เฉียนหลินโดนด่าอย่างถึงอกถึงใจ
แต่เจ้าหมอนี่ยิ้มอย่างมีความสุขมาก การเก็บงานก็ยิ่งราบรื่นขึ้นมา
การผ่าติดจบลงแล้ว
อีกเดี๋ยวยังมีการผ่าตัดอีกเคส หลังจากทุกคนทำธุระส่วนตัวเสร็จก็พักผ่อนอยู่ครู่หนึ่ง
เฉินชางและเถามี่ล้างมือด้วยกัน
ส่วนเฉียนหลินและสหายตัวประกอบ A อยู่ข้างๆ
สหายตัวประกอบ A จ้องเฉียนหลินด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “เจ้าอ้วน วันนี้นายเป็นอะไร โดนทรมานจนเสพติดแล้วเหรอ”
เฉียนหลินหัวเราะแฮะๆ “เจ้าหวัง นายต้องเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเอง นายถือซะว่าหัวหน้าเถากับเจ้าเฉินเป็นแมลงวัน เสียงดังหึ่งๆ ต้องปิดกั้นเอาไว้! นายต้องเลือกสิ่งที่มีประโยชน์ ว่าไม่ได้เชียว ที่ทั้งสองพูดมีประโยชน์มากจริงๆ แบบนี้จะเรียนรู้ได้ไวมาก ถึงอย่างไร…ทุกจุดด้อยของนายจะถูกชี้ออกมา ทำผิดได้ตามใจ จะหาโอกาสที่ดีแบบนี้ได้จากไหนอีก!”
สหายตัวประกอบ A ฟังแล้วเข้าใจทันที “พี่เฉียนเฉียบขาด!”
เฉียนหลินกระหยิ่มยิ้มย่อง เพียงแต่ตอนที่หันหลังกลับ จู่ๆ ก็พบว่ามีดวงตาคู่หนึ่งจ้องตนอยู่
“แค่กๆ…หัวหน้า? บังเอิญจังเลยครับ!”
เถามี่รู้สึกเหมือนเส้นเลือดตรงขมับของตนเองเต้นตุ้บๆ ไม่รู้เพราะอะไร แต่อยากต่อยคนมาก…
[1] คลื่นลูกใหม่แม่น้ำแยงซีซัดคลื่นลูกเก่า หมายความว่า คนรุ่นใหม่ที่ความสามารถมากกว่าเข้ามาแทนที่คนรุ่นเก่าที่แก่ตัว โรยราไป
