จักรพรรดิมังกร – บทที่ 581 คำพูดที่หนักแน่น

“ความจริงจากเรื่องที่เกิดขึ้น มันก็โจ่งแจ้งอยู่ตรงหน้าของนายแล้วไม่ใช่เหรอ นายไม่เชื่อว่าฉันจะจัดการนายได้ ฉันก็เลยให้นายเห็นความสามารถของฉัน นายรู้ไว้เพียงว่า ฉันพูดแค่ประโยคเดียว ก็สามารถเอาความภูมิใจของนายลงมาเหยียบให้จมดิน”

หลี่โม่เชิดหน้านิดๆ ความโอหังปรากฏขึ้น

ทุกคนมองความโอหังของหลี่โม่ ก็รู้สึกหวั่นใจ

เป็นอย่างที่หลี่โม่พูดจริงๆ เรื่องมันง่ายจนเห็นได้ชัด หลี่โม่แค่ยกหูโทรศัพท์เท่านั้น

แต่ผลของมัน กลับทำให้หลงโปเสียใจไปทั้งชีวิต

ถ้าสามารถย้อนเวลาได้ หลงโปคงไม่อวดดีแบบนั้น

แต่น่าเสียดาย ที่เวลาไม่สามารถย้อนกลับได้ ไม่มีที่ให้หลงโปมาเสียใจ เขาทำได้เพียงแบกรับความจริงที่เจ็บปวด

“พี่โป ดูเหมือนไอ้หมอนี่ไม่ธรรมดา เราควรจะ……”

คนข้างๆ พูดเตือนให้หลงโปถอย แต่เขายังไม่ทันพูดจบ ก็โดนหลงโปมองแรงใส่

“หึ! ไม่เหลืออะไรแล้ว จะกลัวอะไรอีก กูยอมเป็นหยกที่แตกละเอียด ดีกว่าเป็นกระเบื้องที่สมบูรณ์ครบชิ้น! โดนทีมไล่ออกก็ไล่ออกไปสิ ไม่มี FIA ซูเปอร์ใบอนุญาตก็ช่างสิ! แต่ความแค้นนี้ กูไม่ยอมเด็ดขาด!”

หลงโปกัดฟันและสะบัดไหล่ จนสองคนที่ประคองตัวเองอยู่กระเด็นไป เขาเบิกตาโต และมองหลี่โม่อย่างดุดัน

“หลี่โม่! กล้ารับคำท้าฉันหรือเปล่า!”

“เหอะๆ กะแล้วเชียวว่านายจะไม่ยอมแพ้ จะแข่งรถใช่ไหม ได้สิ”

หลี่โม่ตอบตกลงทันที

“ได้! ถือว่านายมีความกล้า เรามาแข่งบนถนนเขาลั่วย่าน เขาลั่วย่านมีความยาวทั้งหมด 22 กิโลเมตร มีโค้ง Hair Pin 47 โค้ง มาดูกันว่าใครจะขับจนหมดรอบก่อนกัน!”

หลงโปพูดอย่างโอหัง เขาชะงักครู่หนึ่ง และพูดต่อ “ถ้าฉันชนะ นายต้องชดใช้กับสิ่งที่ฉันต้องสูญเสียไปทั้งหมด นายเก่งไม่ใช่เหรอ ถ้าฉันชนะ นายต้องให้ฉันกลับไปในทีมแข่งรถแม็คลาเรนอีกครั้ง และเอา FIA ซูเปอร์ใบอนุญาต กลับมาให้ฉัน!”

“นายนี่ฝันเก่งจริงๆ ฉันยกนิ้วให้ความฝันของนาย แต่นายชนะฉันไม่ได้หรอก เรามาพูดกันดีกว่า ถ้านายแพ้ จะทำยังไง”

หลี่โม่ปรายตามองหลงโปอย่างไม่สบอารมณ์ เขาไม่เห็นหลงโปอยู่ในสายตา

คางเหวินซิงเห็นท่าทีแข็งแกร่งของหลี่โม่ เขาอดยกนิ้วชื่นชมหลี่โม่ไม่ได้

“อาจารย์เท่มาก! อาจารย์อยู่ท่านี้ก่อน เดี๋ยวผมถ่ายรูปให้ ผมจะเอาไปตั้งเป็นภาพหน้าจอมือถือ!”

คางเหวินซิงพูดจบ ก็คุกเข่าลงข้างหนึ่ง และยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปหลี่โม่

หลี่โม่ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาพูดว่า “เร็วๆ ฉันไม่ชินกับการถูกถ่ายรูป ต่อไปถ้ามีเรื่องแบบนี้ นายก็จับภาพเอาได้ไหม”

คางเหวินซิงถ่ายภาพ จากนั้นจึงลุกขึ้น “ผมก็ไม่คิดว่าอาจารย์จะน่าเกรงขามขนาดนี้ น่าเกรงขามมากเลยครับ!”

เมื่อเห็นคางเหวินซิงเลียแข้งเลียขา อย่างหน้าไม่อาย เหล่าคุณชายที่อยู่รอบๆ ต่างยกมือขึ้นมาปิดตา

เป็นภาพที่ไม่น่ามองเลย ทนดูไม่ได้จริงๆ!

ถ้าเลียแข้งเลียขาพี่โปแบบนี้…ราวกับว่าพี่โปโดนคนตรงหน้าทำลายความภาคภูมิใจจนหมดแล้ว

เหล่าคุณชายคิดได้เช่นนี้ ก็รู้สึกสับสนวุ่นวาย

ทำไมเรื่องถึงกลายเป็นแบบนี้

เรื่องทั้งหมด มันเหนือความคาดหมายของทุกคน มันไม่ได้เป็นไปตามบทที่วางไว้!

หลงโปโกรธจนแทบเป็นแทบตาย เขาเกือบจะสติแตก

“พวกนายพอได้หรือยัง! การแข่งครั้งนี้ ฉันไม่มีทางแพ้ ถ้าฉันแพ้ ฉันจะ……”

หลงโปไม่ได้พูดอะไรออกมา ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะเอาอะไรมาเดิมพัน

ถ้าเขาเดิมพันหนัก แล้วเกิดแพ้ขึ้นมา เขาไม่อยากคิดถึงผลที่จะเกิดขึ้น

“นายจะทำอะไร ในเมื่อจะเดิมพัน ก็ต้องเดิมพันเท่าๆ กันหน่อย นายอยากกลับทีมแข่งรถแม็คลาเรน อยากเอา FIA ซูเปอร์ใบอนุญาตคืนมา ก็พนันให้มีค่าเหมาะสมกับสองสิ่งนี้”

คางเหวินซิงพูดอย่างมีความสุข

หลงโปกัดฟันกรอดและจ้องหลี่โม่ “ถ้าฉันแพ้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะเป็นหมารับใช้ของพวกนาย นายจะสั่งให้ฉันทำอะไรก็ได้!”

ทุกคนสูดหายใจเฮือก พวกเขาตกใจกับการเดิมพันของหลงโปมาก

ถ้าแพ้จะเป็นหมารับใช้ นี่เป็นเรื่องน่าอายไปตลอดชีวิตเลยนะ!

ยังไงหลงโปก็เป็นคุณชายตระกูลหลง ถ้าเป็นหมารับใช้ของหลี่โม่จริงๆ ตระกูลหลงก็จะกลายเป็นตัวตลก!

ถ้าตระกูลหลงย่อยยับ ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่

“พี่โป คิดดีๆ นะครับ พี่เดิมพันหนักมาก ยอมแพ้แบบจ่ายเงิน ดีกว่าเป็นหมารับใช้นะครับ”

“พี่เป็นหัวหน้าของพวกเรา ถ้าพี่เป็นหมารับใช้ แล้วพวกเราจะกลายเป็นตัวอะไร พวกเราคงจะไม่กลายเป็นฝูงหมาของมันนะ”

“ใจเย็นๆ อย่าไปสนใจสิ่งที่พี่โปเดิมพันเมื่อกี้ รอให้เราปรึกษากันก่อน แล้วค่อยคุยเรื่องเดิมพัน”

เหล่าคุณชายพูดขึ้นมา เพราะต้องการเกลี้ยกล่อมหลงโป

แต่หลงโปตัดสินใจแล้ว ถ้าแข่งรถยังแพ้หลี่โม่ หลงโปคิดว่าตัวเองก็แค่หมาตัวหนึ่งเท่านั้น!

“พวกนายหุบปาก นี่เป็นเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวอะไรกับเงินของพวกนาย ไสหัวไปให้พ้น!”

“พี่โป พี่……”

ไม่รอให้คนข้างๆ พูดจบ หลงโปพูดเสียงดังว่า “นายพอใจกับการเดิมพันใช่ไหม ถ้าไม่มีปัญหาอะไร เรามาเริ่มแข่งกันเลย!”

“ฉันฝืนใจรับการเดิมพันของนายก็แล้วกัน เหวินซิง เอากุญแจรถเบนซ์มา”

คางเหวินซิงล้วงกุญแจรถเบนซ์ออกมา และยื่นให้หลี่โม่

“อาจารย์จะแข่งด้วยรถเบนซ์จริงเหรอ รถของหลงโปเป็นรถซูเปอร์คาร์แนวคิด รุ่นใหม่ล่าสุดของทีมแข่งรถแม็คลาเรน ใช้เครื่องยนต์สิบสองสูบเลยนะครับ”

หลี่โม่ยิ้มและรับกุญแจรถมา เขาพูดเนิบๆ ว่า “ฉันไม่แกล้งเขาหรอก ขับเบนซ์ก็พอแล้ว”

ผู้คนรอบๆ ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ พวกเขามองหลี่โม่เหมือนเห็นผี คิดไม่ออกว่าหลี่โม่เอาความมั่นใจมาจากไหน ถึงกล้าขับรถเบนซ์รูปแบบนักธุรกิจแข่งกับรถซูเปอร์คาร์แนวคิด

อย่าว่าแต่เบนซ์ S600 ที่อยู่ตรงหน้าเลย ถึงขับรถเบนซ์แบบสปอร์ตมา ก็เทียบไม่ได้กับซูเปอร์คาร์แนวคิดที่อยู่ตรงหน้า

“นี่ฉันเจอผีหรือเปล่า เขากำลังล้อเล่นหรือเปล่า ถึงเอาเบนซ์ S600 มาแข่ง ถ้าเขาชนะ ฉันจะยอมกินขี้เลย!”

“ยอมกินขี้แล้วได้อะไร ถ้าเขาชนะ ฉันจะปาดหัวตัวเองลงมาให้เตะ เหมือนลูกบอลเลย ไม่สิ! ฉันจะปาดหัวตัวเองลงมาเป็นกระโถนให้เขาเลย!”

“ดูเหมือนจะกังวลมากไป ถ้าแข่งแบบนี้ พี่โปชนะแน่นอน นอกเสียจากจะเป็นการโยนเกม เหมือนในซีรีส์ น่าขำชะมัด”

เหล่าคุณชายรอบๆ ต่างพากันคิดว่าหลงโปชนะอย่างแน่นอน พวกเขาคิดว่าถึงจะเป็นพวกอ่อนมาขับรถซูเปอร์คาร์แนวคิด ก็สามารถชนะเบนซ์ได้อย่างสบายๆ!