จากผู้แต่ง : หวังว่าพวกคุณจะอ่านนิยายเรื่องนี้เรื่องหัวโล่งๆเพราะผมเองก็เขียนด้วยหัวโล่งๆนี่แหละ
จากผู้แปล : ผมแปลจากแปลอิงค์และจะพยายามแปลให้เป็นคำศัพท์คำแสลงตามบริบทคนไทยให้ได้มากที่สุดเพื่อความเข้าใจนะครับเพราะฉะนั้นบางส่วนอาจจะแปลกๆไม่ตรงกับแปลอิงบ้าง หาผิดพลาดตรงไหนก็แนะนำได้นะครับเป็นงานแปลงงานแรก
“อรุณสวัสดิ์ทุกๆคน ขอบคุณที่มาดูไลฟ์ในวันนี้น้าา”
[รุณสวัสดิ์!]
[ร่างกายของผมต้องการไลฟ์ของเธอจนถึงจุดที่ผมไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถ้าไม่มีมัน โปรดรับผิดชอบด้วย♡]
[ฉันกำลังรออยู่เลย]
[อ่า ^~ ฉันไม่เคยเบื่อเสียงเธอเลยจริงๆ ^~]
[เธอขยิบตาให้ฉัน! แค่นี้ฉันก็ตายตาหลับแล้ว]
[ไม่เอาสิพวก นายจะพลาดอะไรอีกเยอะถ้านานจากไปก่อนจะได้ดูไลฟ์อื่นๆของเธอเพราะการขยิบตานั้น]
คอมเม็นจากผู้คนมากมายกำลังแสดงอยู่บนหนึ่งในสองหน้าจอตรงหน้าของผม
ผมกำลังไลฟ์สตรีมในฐานะวีทูปเบอร์อยู่ (สตีมเมอร์ที่ไลฟ์สดโดยการใช้ตัวละครที่สร้างขึ้นแทนการเปิดหน้าจริงๆของตัวเอง)
ไม่ใช่แค่นั้น ผมเป็นที่นิยมมาก
ด้วยความพยายามอย่างไม่ย่อท้อ ถึงแม้จะเป็นแค่อินดี้ (ไม่มีสังกัด) ยอดผู้ติดตามของผมก็พุ่งไปไกลจนเกือบจะถึงหนึ่งล้านแล้ว
มันเริ่มจากเรื่องเล็กๆ
เรื่องทั่วๆไป ที่มันเริ่มต้นด้วยการที่รุ่นพี่ที่ผมแอบชอบนั้นได้มีแฟนแล้ว ด้วยความสิ้นหวังจากอาการอกหักผมจึงตัดสินใจจะเป็นวีทูเบอร์
ทำไมต้องเป็น วีทูเบอร์ นะเหรอ?
เพราะผมชอบยังไงล่ะ ขอร้องล่ะอย่าให้ผมพูดถึงมันเลย มันหน้าอาย
ถ้าผมโชคดีแล้วดังขึ้นมา ผมอาจจะมีโอกาสได้คอลแลปส์ (ไลฟ์ด้วยกัน) กับโอชิ (ไอดอลที่ชอบที่ติดตาม ในกรณีหมายถึง วีทูเบอร์ที่ชอบ) ของผมก็ได้ ใครจะรู้
ยังไงก็ตามการที่จะเป็นวีทูปเบอร์จะต้องมีอุปกรณ์พร้อมในระดับหนึ่งเลย
ถ้าคุณไม่ได้จริงจังอะไรกับมันมาก งบประมาณ 10,000 เยนก็เพียงพอแล้ว แต่ว่าผมลงทุนทุกอย่างไปกับมัน ก็บอกแล้วไง ผมกำลังสิ้นหวัง
ผมใช้เงินเก็บทั้งหมดที่ผมเก็บมาหลายปีรวมถึงเงินปีใหม่ที่พ่อแม่ให้ ในตอนแรกเงินนี้จะเอาไว้ใช้สำหรับการเรียนในช่วงมัธยมปลายและเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับการออกมาอยู่คนเดียว
รวมทั้งหมดแล้วประมาณ 1 ล้านเยน
ผมคิดว่าผมจะเอาตัวรอดได้ด้วยเงินจำนวนเท่านี้ ถึงแม้ผมจะไม่ทำงานพาร์ทไทม์เลย
แต่ถึงจะอย่างนั้นผมก็ทำงานพาร์ทไทม์มาตั้งแต่อยู่ม.ต้นและไม่เคยเอาเงินที่ได้มาใช้เลย
ตอนนี้ เงินเหล่านี้จะถูกเอาไปใช้ เป็นเงินทุน สำหรับค่าใช้จ่ายในการเป็นวีทูปเบอร์ของผม
โชคดีที่ผมมีคอม ไฮ สเปค, ออดิโออินเตอร์เฟส, แคปเจอร์การ์ด ,ไมค์สองตัว และ โมชั่นแทรกเกอร์ พร้อมอยู่แล้ว
และสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับการเป็นวีทูปเบอร์ก็คือ ร่างกายตัวละครที่ขาดไม่ได้ ใช่แล้ว อวาตาร์ยังไงล่ะ
ผมสามารถหามาได้ในราคาที่ถูกกว่าตลาด
อนึ่ง ห้าแสนเยนได้ถูกใช้ไปกับตัวอวาต้าและค่าใช้จ่ายต่างๆที่เกี่ยวข้องแล้ว
ผมคอมมิชชั่นการออกแบบตัวละครจากนักวาดคนหนึ่งที่ผมติดตามในทวิตเตอร์
แค่ส่วนนี้ก็ สามแสน เยนแล้ว แต่มันก็ถูกมากๆเลยหละ
แม้ว่านักวาดจะมีชื่อเสียงอยู่บ้างแต่เธอก็ยังเป็นแค่มือสมัครเล่น ถ้าผมโด่งดังขึ้นมาแล้วเธอจะได้รับการโฆษณาในฐานะมาม๊าของผม (สำหรับวีทูปเบอร์ มาม๊าคือนักวาดที่ออกแบบและวาดอวาต้าของพวกเขา)
เธอตกลงกับราคานี้ ตราบเท่าที่ผมจะพยายามอย่างหนักในการเป็นวีทูปเบอร์
แน่นอนว่าผมตกลงทันที
หลังจากนั้นเธอเสนอตัวจะแนะนำให้ผมรู้จักกับคนที่สามารถปั้นและริคกิ้งโมเดล(ทำให้อวาต้าขยับได้)ให้ผมในราคาสองแสน เยนได้ ถ้าผมใช้ตัวละครที่เธอออกแบบ
คนคนนี้ก็เป็นริกเกอร์มือสมัครเล่นเหมือนกัน แต่เธอก็สามารถทำให้พวกมือโปรต้องรู้สึกอายกับฝีมือการทำริกกิ้งระดับสุดยอดของเธอ
แต่นักวาดมีข้อแม้ที่ว่าเธอจะไม่โชว์ภาพร่างหรือโมเดลของอวาต้าให้ผมดูจนกว่าเธอจะวาดเสร็จ
เธอบอกว่าเธอจะสร้างโมเดลให้ตามข้อมูลที่ผมให้เธอ
และดังนั้น ผมจึงแนะนำตัวเองและเขียนประวัติของผม
เริ่มต้นเลยผมชื่อ ยูกิ ฮิเมะมุระ ผมอายุ 17 ปี แน่นอนผมเป็นผู้ชาย
ต่อไปผมสูง 150 เซนติเมตร และน้ำหนัก 43 กิโลกรัม
นี่! อย่าว่าผมตัวเล็กนะ มันน่าหงุดหงิด โอเค๊?
หลังจากให้ข้อมูลไปกับนักวาดผมก็รอ
เธอบอกกับผมด้วยว่าเธอสามารถปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่างได้ถ้าเกิดผมไม่ชอบอวาต้า เพราะงั้นผมคิดว่ามันคงไม่เสร็จทันทีเลย
อนึ่งบางคนอาจจะคิดว่าราคานี้มันเกินไป
แต่ว่ามาตรฐานมันต่างกันมากเลยระหว่างนักวาดที่มีชื่อเสียงกับคนที่ไม่ค่อยดัง
ไม่ใช่แค่นั้นนะ นักวาดคนนี้ให้ความร่วมมือเพราะต้องการชื่อเสียงเพราะงั้นมันเป็นเงื่อนไขที่ดีถ้าเราคำนึงถึงมูลค่าในการโปรโมท
ระหว่างที่ผมรอ พวกเรามีการคอลเป็นครั้งคราว (นักแปล : เพราะเป็นการคอลผ่านแอปพลิเคชันไม่ใช่การโทร ด้วยฟังชั้นโทรศัพท์ผมเลยแปลว่าคอล)
หลังจากผ่านไปสองเดือน วันนี้เป็นวันที่ผมจะได้รับอวาต้าของผม
ผมประหม่ามากในตอนเช้า
ผมนอนไม่หลับด้วยซ้ำเมื่อคืน
และในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง
เมื่อถึงเวลาที่นัดเอาไว้ ผมได้รับอีเมลล์ที่มีลิ้งไปหน้าเว็บของนักวาดเพื่อดาวโหลดโมเดล
ผมไปยังเว็บของนักวาด แล้วโหลดไฟล์
หลังจากนั้นก็แตกไฟล์และตรวจสอบโมเดลด้วยโปรแกรมสำหรับดูโมเดล
ที่ตรงนั้นเป็นอวาต้าที่สามารถอธิบายได้ว่า สาวสวย!!
เธอมีผมนุ่มสวยสีขาวเจือด้วยสีชมพูอ่อน โบว์สีดำที่สวมอยู่บนหัวเธอทำให้เธอดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาเล็กน้อย
เธอมีรูปร่างหน้าตาของ เด็กผู้หญิงอายุ 11 – 12 ปี ในอนิเมะ
หน้าอกของเธอแม้จะเล็ก แต่ก็มีความโดดเด่น และแสดงถึงความเป็นไปได้ที่จะโตขึ้น
แต่เพราะว่าเธอเป็นอวาต้า เพราะงั้นไม่มีทางละนะ
เธอมีหุ่นผอมเพรียว และสวมชุดเดรสสีดำ
มันเป็นชุดที่ทำให้โชว์แขนและขาของเธอ
ทั้งหมดแล้ว ผมชอบเธอ
พูดได้ว่าผมพึ่งพอใจจริงๆ
แต่ว่านะ มันมีปัญหานิดหน่อย
“ผมเป็นผู้ชายนะ ทำไมอวาตาร์ของผมถึงเป็นผู้หญิงหละ!”
ผมตะโกนลั่นอยู่ในห้องของผม
“อาจารย์ ทำไมอวาตาร์ของผมถึงเป็นผู้หญิงหละ?!”
หลังจากแหกปากไปแล้ว ผมคอลหานักวาด อาจารย์ยูรุ คาคิซากิ ผู้ที่วาดภาพต้นฉบับ
“หืม เธอเป้นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ? มันก็ไม่แปลกอะไรที่ผู้หญิงจะมีอวาตาร์เป็นผู้หญิง? เออนี่ ฉันบอกเลยนะว่านั้นนะจะต้องผลงานที่ยอดเยี่ยมที่สุดของฉันเลย เธอคิดว่าไงบ้าง อ่อ สีผมกับสีชุดสามารถเปลี่ยนได้นะ เธอสามารถเปลี่ยนได้ตามที่ชอบเลย” อาจารย์ยูรุ คาคิซากิ พูดด้วยเดียวน้ำเสียงที่ให้ความรู้สึกสุขุมเหมือนเวลาเธอทวิตเลย
“เธอนะสุดยอดไม่มีใครเทียบเลย ไม่สิ ผมหมายถึง ผมเป็นผู้ชายนะ! ผมไม่ได้บอกไปในประวัติเหรอ?!”
“โอ หยุดโกหกได้แล้ว ผู้ชายที่เสียงน่ารักแบบเธอมีอยู่ที่ไหนกัน? แล้วก็นะ เธอไม่ได้บอกเพศไว้ในประวัติด้วย เพราะงั้นฉันถึงคอลไปเพื่อคอนเฟริมไง จำได้ไหม?”
“เง้อออ… ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะเชื่อผมหละ?”
“ส่งรูปของเธอมาสิ! ฉันน่าจะบอกได้ถ้าได้เห็น!”
“อุ๊บ… แค่นั้นคุณเชื่อได้หรือยัง” ผมส่งรูปเซฟฟี่ไปให้เธอ (นักแปล : ทำไมส่งรูปต้องอุทาน อุ๊บ ด้วยห่ะ?)
“?! ธะ-เธอ ดูเหมือนเด็กผู้ชาย ตะ-แต่ เธอยังน่ารัก สำหรับหน้าอก…คาดหวังเอาในชาติหน้าดีกว่า ฉันว่านะ?”
“ไม่ดิ ไม่ ไม่! มันชัดเจนเลยนะว่าผมคือผู้ชาย! ไหล่ผมไม่ดูกว้างเลยเหรอสำหรับคุณ?!”
“ไม่เลย…เอาตรงๆเลยนะ ฉันเห็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง”
“มะ-ไม่จริงน่า…”
“เอาจริงๆนะ ก่อนอื่นเลย ฉันไม่คิดว่าผู้ชายจะไว้ผมแบบนั้นหรอกนะ!”
หืม ผมรู้เหมือนความสุขุมของอาจารย์กำลังค่อยๆหายไป แต่ผมคงคิดไปเองแหละ
แต่พอผมคิดย้อนไปแล้ว ผมมักจะโดนชมว่าน่ารักตั้งแต่สมัยผมเด็กๆ
ผมมักจะปลอยให้ผมยาวเพราะแม่บอกว่าผมควรจะปล่อยให้มันยาว อย่าบอกนะว่าเธอบอกแบบนั้นเพราะมันน่ารักนะ?
ไม่จริงหรอก….ใช่ไหม?
“ฮืม! ยังไงก็เถอะ เสียงเธอเหมาะจะเป็นวีทูปเบอร์มากเลยนะ”
“จะ-จริงหรอ?”
“จริงสิ จริงๆเลย! นั้นเป็นความเห็นจากคนที่ดูวีทูปเบอร์มานับไม่ถ้วนเลยหละ”
“ผะ–ผมจะพยายามครับ…”
“ฮะฮะ พยายามเข้า และทำให้ชื่อเสียงของฉันโด่งดัง นายทำได้ใช่ไหม? แน่นอน ฉันจะแชร์ไลฟ์เดบิว (เปิดตัว) ของนายบนทวิตเตอร์ของฉันด้วย เพราะงั้นบอกฉันด้วยถ้านายสร้างชาแนลและคลิปแนะนำตัวเสร็จแล้ว!”
“โอเค..”
ดังนั้น ผมเลยกลายเป็น G.I.R.L. (Guy In Real Life) โดยไม่ได้ตั้งใจ
ฉันชื่อ คาคิซากิ ยูรุ ต้องบอกว่าเป็นนามแฝงมากกว่าละนะ
หนึ่งในงานคอมมิชชั่นที่ฉันรับมาครั้งนี้คือการวาดตัวละครต้นฉบับให้กับ อินดี้วีทูปเบอร์
ฉันเริ่มติดตามวีทูปเบอร์มาตั้งสมัยยังไม่มีชื่อเสียง เพราะงั้นฉันคิดว่าอย่างน้อยก็ควรจะฟังพวกเขาก่อน
ถึงแม้ว่าฉันจะมีชื่อเสียงขึ้นมาแล้วบ้างฉันก็ยังเป็นแค่มือสมัครเล่น
ต่างกับมืออาชีพฉันยังห่างไกลกับการเป็นที่รู้จักในวงกว้าง
ดังนั้น ฉันเลยจะลองเสี่ยงดู
ฉันเสนอที่จะจัดเตรียมทุกอย่างตั้งแต่ ดีไซต์ต้นแบบ จนถึง ริกกิ้งโมเดล ด้วยงบประมาณเท่าที่ลูกค้าของฉันจะจ่ายไหว
อนึ่ง ฉันไม่ถนัดเรื่องการทำโมเดล ฉันเลยแนะนำน้องสาวฉันที่ถนัดในด้านนั้นแทน
ปกติแล้วนักวาดระดับเดียวกันจะคิดราคาออกแบบอยู่ที่ ห้าแสนเยนสำหรับการออกแบบตัวละครต้นฉบับ บางคนก็คิดมากกว่านั้นอีก
ส่วนน้องสาวฉันที่รับงานปั่นโมเดลจะคิดที่ประมาณ สามแสนเยน
มันไม่ได้ใช้เวลาในการทำมากนัก แต่พวกเราต้องกินต้องใช้ ดังนั้น ห้าแสนเยนจึงเป็นราคาที่ต่อไม่ได้อีกแล้ว
เนื่องจากพวกเราลดราคาให้สุดๆแล้ว ลูกค้าเองก็ต้องพยายามให้เต็มที่
เมื่อยื่นเงื่อนไข ลูกค้าก็ตกลงทันที
ฉันตัดสิ้นใจจะพูดคุยกับพวกเขาด้วยการคอลเสี่ยงเพื่อจะได้ข้อสำหรับออกแบบตัวละครที่เหมาะกับเสียงของพวกเขาที่สุด
ข้อมูลที่ลูกค้าให้มาไม่ได้ระบุเพศเอาไว้นี้จึงเป็นโอกาสที่ดี
คนที่รับสายคือเด็กสาวที่มีเสียงสุดแสนจะน่ารัก
ด้วยเสียงของเธอฉันมั่นใจว่าเธอจะต้องเป็นที่นิยม
จากนั้นจะเริ่มหาไอเดียต่างๆสำหรับการออกแบบ และด้วยความช่วยเหลือของน้องสาว เราสร้างโมเดลที่เหมาะสมกับเสียงของลูกค้าออกมาสำเร็จ
สองเดือนหลังจากรับงานคอมมิชชั่นมา ในที่สุดวันส่งงานก็มาถึง
“ฉันได้สร้างผลงานชิ้นเอก ต้องขอบคุณเธอที่ช่วยนะ ยูระ”
“โอเน่จัง หนูรู้ว่าหนูกำลังพูดถึงงานของตัวเองอยู่ แต่อวาต้าตัวนี้มันดีงามสุดๆเลย เธอจะต้องคว้าหัวใจของคนทั้งโลกมาได้แน่นอน”
ดูเหมือนว่าน้องสาวของฉัน ยูนะ ก็คิดเหมือนกัน
“เอาหละ ที่เหลือแค่…ส่งไปให้เธอ”
“หนูอดใจรอฟังปฏิกิริยาของเธอไม่ไหวแล้วหละ โอเน่จัง”
“พี่เองก็เหมือนกัน”
หลังจากนั้นฉันก็อับโหลดข้อมูล โมเดล และภาพวาดไปบนเว็บไซต์
หลังจากนั้น สิบนาทีฉันก็ได้รับคำเชิญให้เค้าการคอลแบบเสียง
ฉันตอบโตกับเธอโดยไม่หลุดคาร์แรคเตอร์
มีบางคนชื่นชมฉันในเรื่องการคีปคาร์เลยหละ
หลังจากว่างสายฉันก็บอกกับน้องสาว
“ดูเหมือนว่า..ลูกค้าของเรา…ถึงแม้เสียงกับหน้าจะเป็นแบบนั้น แต่ก็เป็นผู้ชาย…”
ฉันเอารูปของเขาให้ยูระดู
“ห่ะ?”
“แล้วก็นะ คือแบบ… เขาคือสเปคฉันเลยอะ…ฉันเจ็บอกไปหมดแล้ว ยูระช่วยด้วย…”
“โชตะของแท้…? พระเจ้าช่วย ฉันรู้สึกว่าหัวใจของฉันเต้นผิดจังหวะแล้วโอเน่จัง…”
และแล้วพวกเราก็ตกหลุมรัก G.I.R.L. เบื่องหลังวีทูปเบอร์มือใหม่คนนั้นไปซะแล้ว
สวัสดีครับ นักแปลครับผม เรื่องนี้เป็นงานแปลเรื่องแรกของผม หากมีข้อผิดพลาดตรงแนะนำได้เลยครับ
และขอฝากน้องยูกิ ไว้ในใจของทุกคนด้วยนะครับ
– A Cup of Owls
ว่าแต่เรื่องนี้ควรที่ Tag Gender Bender ไหมหว่า?
Edit เพิ่มรูปพระเอก
