เมื่อคืน ผมดูไลฟ์ของ ชวาร์ตษ์ บนเตียง แล้วผมก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
ปกติแล้ว นาฬิกาปลุกของผมจะดังในวันต่อมา แต่โทรศัพท์ผมแบทหมด ทำให้ผมคิดว่าจะสายซะแล้วตอนตื่นขึ้นมา
โชคดีที่ผมตื่นทันเวลา ผมเลยรีบเตรียมตัวไปโรงเรียนและวิ่งที่ไปรอรถบัสที่ป้าย
ผมมีแบทสำรองเพราะงั้นผมน่าจะชาร์ตจนเปิดเครื่องขึ้นมาได้ตอนถึงโรงเรียนแล้ว
นับว่าโชคดีมากๆ รถบัสมาถึงตอนที่ผมมาถึงป้ายพอดี ถ้าผมออกจากบ้านกว่านี้อีกนิดหนึ่งผมคงซวยไปแล้ว แค่คิดก็แย่แล้ว
รถบัสคนแน่นมากผมเลยไม่มีโอกาสเช็คโทรศัพท์ แต่ผมคิดว่าผมจะเช็คมันตอนถึงโรงเรียนแล้ว
หลังจากผ่านไป 20 นาที รถบัสก็มาหยุดที่หน้าโรงเรียน
หลังจากลงจากรถบัสผมก็มุ้งหน้าไปที่ห้องเรียน
“อรุณสวัสดิ์ทุกคน” ผมทักทายเพื่อนร่วมห้อง
“โอ ฮิเมะนี้เอ้ง อรุณสวัสดิ์!”
“รุณหวัด ฮิเมะคูงงง”
“หวาดดี ฮิเมะคุง”
สาวๆในห้องตอบกลับมาก
แล้วก็…
“ฉันได้ดูไลฟ์ของเธอด้วยนะ!”
“ฉันด้วย เธอน่ารักมากเลย!”
“ยูรุยูกะ เท-เท…” (ผู้แปล : เท-เท Tee Tee มาจากสแลงญี่ปุ่น คำเต็มคือ toutoi ที่แปลว่า ล้ำค่า ใช้เวลาสตรีมเมอร์สองคนมีโมเมนต์น่ารักด้วยกัน)
มันเป็นเรื่องที่ดีที่พวกเขาแสดงความเห็นเกี่ยวกับไลฟ์ของผม
และผมก็ขอบคุณพวกเขามากๆที่ไม่บอกเพื่อนรวมชั้นคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องที่ผมคือ ชิราฮิเมะ ยูกะ
อยู่ๆหนึ่งในนั้นก็ถามผมขึ้นมา
“ฮิเมะคุง เธอไม่เคยเจอมาม่ายูรุในชีวิตจริงใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว”
“ถ้าเธอได้เจอเขาที่งานคอมมิกเก็ต บอกฉันหน่อยนะว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง โอเคนะ?”
“เอ่อ โอเค…”
ผมไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงสนใจอาจารย์ยูรุขนาดนั้น
“ฉันคาดหวังกับเธอนะ! พยายามเข้ากับการไลฟ์นะ! (ถ้าฉันรู้ว่าเธอหน้าตาเธอเป็นยังไงฉันจะวาดโดจินเกี่ยวกับพวกเขาได้ ฮุฮุฮุ)”
“ขอบคุณน้า!”
แล้วพวกเธอก็แยกย้ายกันไปตามโต๊ะของตัวเอง
“โยว ยูกิ เมื่่อวานนี้มันวุ่นวายมากเลยเนอะ?”
วันนี้ยูโตะมาสายนิดหน่อย เขาทักทายผมทันทีที่เห็นผมในห้อง
“วุ่นวาย? นายพูดถึงเกมหรอ”
“หืม? ไม่ ไม่ใช่เรื่องเกม”
“หืม? แล้วนายหมายถึงอะไรกันละ?”
“หืม? ฉันนึกว่านายจะรู้แล้วซะอีก เพราะมันเกี่ยวกับนายเลยนะยูกิ…”
“เอาเถอะ
ยังไงก็ตาม เมื่อวานก่อนเราจะไปร้านเกมนายเกือบจะล้มใช่ไหมหละ?”
“ใช่ ผมจำได้
แต่ผู้หญิงคนนั้นช่วยผมไว้ ผมเลยไม่เป็นไร”
“ผู้หญิงคนนั้นคือ อุคิกุโมะ ฟุวาริ จากอิมานานจิ รุ่นที่ 7”
“อะไรนะ!”
อะ อะ อะไรกันเนี้ย!?
“หมายความว่าไง?!”
“เป็นเรื่องบังเอิญจนตลกเลยหละ เนอะ? อุคิกุโมะ ฟุวาริ… ชื่อมันยาว ฉันขอเรียกฟุวะจังแล้วกัน คือว่านะ เมื่อวาน ฟุวะจังเริ่มไลฟ์ด้วยอารมณ์ที่ดีมากๆเลย”
“อ่า ห่ะ มันก็เป็นแบบนั้นบ่อยๆนะ”
“เธอบอกว่าเธออารมณ์ดีเพราะเธอเจอเด็กที่แยกไม่ออกว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงแล้วก็ได้กอดเขาด้วย”
“อะ โอเค…”
ผมไม่ชอบทิศทางของเรื่องนี้เลย
“แล้วก็มีคนในแชทของเธอแนะนำนาย ยูกิ ผู้มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นสาวดุ้น ชิราฮิเมะ ยูกะ”
“บอกผมที่ว่านั้นไม่ใช่นาย”
ผมถามขัดไปอย่างช่วยไม่ได้
“แน่นอนว่าไม่!”
“ก็คิดอยู่แล้วหละ ขอบคุณพระเจ้า…”
“ฉันสำลักน้ำเลยตอนกำลังดูไลฟ์เลยนะ”
“หายากสำหรับนายนะเนี้ย”
“นายคิดว่าฉันเป็นตัวอะไร ถามจริง…”
“ช่างเรื่องนั้นไปก่อน ฟุวะจังรีบค้นหาจนเจอชาแนลของนาย”
“แล้วเธอก็ดูคลิปของผมหรอ?”
“ใช่ ตามนั้นเลย ที่น่าทึ่งเลยคือเธอดูออกว่าเป็นนายทันทีเลยยูกิ”
“ห่ะ???”
“ท้ายสุดนะ เธอตั้งเป้าว่าจะคอแลปกับชิราฮิเมะ ยูกะไว้แล้ว”
“ผมไม่อยากจะคอแลปกับวีทูปเบอร์ที่ชอบเพราะแบบนั้น….”
“ไม่ใช่แค่นั้นนะ ฟุวะจังเป็นคนของเอเจนซี่ เธอจะมาคอแลปกับผมได้หรอ? ปกติพวกเขาจะคอแลปจากคนในเอเจนซี่เดียวกันใช่ไหม?”
“ใช่ ปกติแล้วจะเป็นแบบนั้นแหละ แต่ในกรณีนี้เธอหลุดคาแร็คเตอร์ของ อุคิกุโมะ ฟุวาริ หลายรอบ และไลฟ์ของเธอก็กลายเป็นไวรัลไปแล้ว”
“เพราะงั้นเธออาจจะใช้เรื่องนี้ในการโปรโมทสินะ…”
มันเป็นเรื่องที่ดีที่ผมจะได้มีโอกาสเจอวีทูปเบอร์ที่ผมชอบ และยิ่งมีความสุขมากๆเลยถ้าเธอเป็นสาวสวยที่เจอกันตอนนั้น แต่…
“ดูเหมือนเธอจะสนใจผมเพราะว่ารูปร่างของผม”
“โอ๋…”
ยูโตะทำหน้าเหมือนเขาทำอะไรพลาดไป
ผมจำเนื้อหาของบทเรียนในชั้นเรียนของวันนั้นไม่ได้เลย
****มุมมองของ อุคิกุโมะ ฟุวาริ****
ฉันชื่อ อุซุโรกิ ฮานะ
อายุ 22 และยังโสด
ฉันรักโลลิและโชตะ และฉันเป็นคนที่อยู่เบื่องหลัง อุคิกุโมะ ฟุวาริ (ผู้แปล : จะอ่านกี่รอบนางก็ภัยสังคมชัดๆ)
เช้าวันนี้ฉันมาทำธุระอะไรบางอย่างที่ออฟฟิศสาขาของเอเจนซี่วีทุปเบอร์ อิมานานจิ
เมื่อก่อน อิมานานจิ มีออฟฟิศแค่ที่โตเกียว ทำให้วีทูปเบอร์เกือบทั้งหมด จะมาจากหรือต้องเดินทางมาโตเกียว ซึ่งเป็นปัญหาเป็นอย่างมากเวลาต้องการความช่วยเหลือหรือแก้ไขปัญหาต่างๆ
เพื่อแก้ปัญหานี้ เอเจนซี่ตัดสินใจลงทุนเปิดออฟฟิศสาขาขึ้นมาในทุกเมืองสำคัญทั่วประเทศ
ผลลัพธ์คือ วีทูปเบอร์จากทั่วญี่ปุ่นเริ่มมารวมตัวกัน สร้างความบันเทิงด้วยไลฟ์ที่น่าสนใจ และชื่อของ อิมานานจิ ก็ได้กระจายไปทั่วประเทศ จุดประกายกระแสของวีทูปเบอร์ขึ้นมา
นั้นเป็นสาเหตุที่วีทูปเบอร์ยังเป็นที่นิยมจนถึงทุกวันนี้
และนั้นทำให้ฉัน สาวที่มาจากชนบท ได้รับโอกาสนี้มาต้องขอบคุณเรื่องนั้นจริงๆ
บางที ที่ฉันเป็นที่รู้จักขนาดนั้นคงเป็นเพราะชื่อเสียงที่อิมานานจิสร้างไว้
ยังไงนะหรอ?
ส่วนตัวแล้วฉันคิดว่าฉันเล่นเกมเก่งมาก แถมการออกแบบและการทำโมเคลตัวละครที่ฉันได้มานั้นอยู่ในระดับสุดยอดจนฉันยังรู้สึกเลยว่าฉันไม่เหมาะกับเธอหรอก(ตัวละคร)
แต่ว่านะ ถ้าจะให้บอกว่าอะไรที่ฉันมีส่วนในการทำให้ตัวละครของฉันเป็นที่นิยมละก็นะ
หลังๆมานี้ ตัวฉันเองยังแปลกใจเลยหละที่ฉันสามารถแสดงเป็นตัวละครของตัวเองได้โดยไม่ต้องคิด
ฉันแสดงเป็นสาวบ๋องแบ๋วด้วยการยืดประโยคอะไรแบบนั้น
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทุกคนยอมรับฉันเพราะมัน และนั้นก็เป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้ฉันเป็นที่นิยม
แล้วฉันก็ยังมีจุดเด่นอีกอย่างหนึ่ง ฉันชอบโลลิและโชตะ
เมื่อไหรก็ตามที่ตัวละครที่น่ารักโผล่ออกมาในเกม ความตื่นเต้นของฉันจะพุ่งทะลุหลอด
มันชัดเจนว่าฉันเป็นที่นิยมเพราะเรื่องนั้น ตามที่เพื่อนร่วมงานกับผู้จัดการของฉันบอกละนะ
โดยปกติแล้วฉันจะเล่นเกมหรือไลฟ์พูดคุยกับผู้ชม
คุณพูดได้เลยว่ามันเป็นมากกว่างานอดิเรกแล้ว
มันจ่ายบิลต่างๆให้ฉัน ทำให้สามารถใช้ชีวิตที่สะดวกสบายได้ เป็นอะไรที่ฉันปลื้มมากๆเลย
เมื่อวานฉันช่วนเด็กหนุ่ม(สาว) ที่กำลังจะล้มไว้ละ
ปรากฏว่าเขามีใบหน้าและเสียงที่น่าลุ้มหลง ถึงแม้ว่าเขาจะออกทอมบ่อยนิดหน่อย
ฉันรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้กอดเขาไว้ด้วยแขนของฉัน
ฉันอยากทำมันอีกจัง (ผู้แปล : จงใจ)
แต่ถ้าฉันบอกใครไป พวกเขาคงจะคิดว่าฉันแปลกแน่ๆ
ที่น่าตกใจกว่าก็คือ เขาเป็นอินดี้วีทูปเบอร์
ไม่ใช่แค่นั้น วีทูปเบอร์คนโปรดของเขาคือฉัน
วันนี้ฉันเลยมาที่เอเจนซี่แต่เช้าเพื่อที่จะทำให้การคอแลปของฉันกับเขาเป็นไปได้
เมื่อฉันมาถึงออฟฟิศ ฉันก็คุยกับผู้จัดการ
“สวัสดีค่ะ ผู้จัดการ”
“สวัสดี อุซุโรกิซัง วันนี้มาเช้าจังนะ”
“ฉันอยากปรึกษาคุณบางเรื่อง…”
“เกี่ยวกับไลฟ์เมื่อวานหรือเปล่า?”
“ใช่ค่ะ ถ้าเขาโอเคฉันอยากคอแลปกับเขา”
“เอาสิ ฉันไม่มีปัญหาหรอกนะ”
มันเร็วมาก
“จะดีหรอคะ?”
“เธอพยายามเพื่อเอเจนซี่ของเรามาเยอะแล้ว ผู้บริหารบอกให้ฉันมอบอิสระให้เธอบ้าง” ผู้จัดการตอบ เพิ่มเติมด้วยว่าการบังคับพวกเรามากเกินไปจะเป็นการทำให้จุดเด่นของพวกเราหายไป
“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะได้คอแลปกับเขา..เย้!”
ผู้จัดการยิ้มขณะมองฉันที่ทำท่าชูกำปั่นโดยไม่รู้ตัว
“เธอฟังคำขอของเรามาเยอะแล้วถึงเวลาเราตอบแทนบ้าง แต่ถ้าเธอจะทำออฟไลน์คอแลปต้องมั่นใจนะว่าไปร้านคาราโอเกะที่กำหนดไว้ จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์ โอเค๊?”
“จริงหรอ? คู่คอแลปในอนาคตของฉันเขากังวลเรื่องนี้มาก ฉันซาบซึ่งมากๆเลยค่ะ”
“เพื่อเป็นค่าตอบแทนช่วยแท็กพวกเราดีๆในไลฟ์ของคู่คอแลปเธอด้วยหละ โอเค๊? มันสำคัญมาก!”
“รับทราบค่ะ”
“โอเค เรามาคุยเรื่องงานที่ค้างกันไว้ดีกว่า…”
ฉันจะทำงานหนักเพื่อที่จะได้คอแลปกับเด็กคนนั้น
มันยังมีเรื่องสำคัญอีกเยอะ แต่ตอนนี้เด็กคนนั้นสำคัญกับฉันที่สุด
ฮิฮิฮิ ฉันรอที่จะค้นหาไม่ได้แล้วว่าเขาคือโลลิหรือโชตะ…. (ผู้แปล : จงใจ)
มุมมองของ ยูซะ คาโอรุ(คาคิซากิ โยรุ)
“ฉันจะทำยังไงดี…”
ตอนนี้ฉันกำลังลำบากกับเรื่องบางอย่างอยู่
“ยังไม่เสร็จอีกหรอโอเน่จัง?”
“ใช่ ฉันพยายามคิดไอเดียสำหรับชุดใหม่ของยูกะจังแต่ดันทำออกมามากเกินไป….”
“ก็นะตัดใจเลือกให้เหลืออันเดียวมันยากเกินไป”
“หึยยย ตัดสินใจยากจัง….”
“โอเน่จัง ฉันออกมีไอเดียเหมือนกัน…พี่คิดว่าไง?”
“อ่าาาา! นี้มันจะต้องดูดีมากๆถ้าเธอสวมมัน!!”
“ใช่ไหม?!?!?! ฉันกะแล้วพี่ต้องเข้าใจ โอเน่จัง!!!”
หนึ่งชั่วโมงต่อมา…
“โอเน่จัง เราเลือกออกมาจนเหลือแค่สามอันแล้ว แต่…”
“ฉันตัดใจเลือกให้เหลือแค่อันเดียวไม่ได้…”
ฉันพึมพาทั้งน้ำตา
แต่ทันใดนั้นประกายแห่งความหวังก็ปรากฏขึ้น
“อ่า!”
“เกิดอะไรขึ้นโอเนจัง?”
“ยูระ เธอรู้ใช่ไหมว่าคอมมิกเก็ตมีถึงสามวัน?”
“เอ่อ โอเน่จัง?
พี่ไม่ได้คิดจะให้เขาคอสเพลย์สามวันติดหรอกใช่ไหม?”
เธอมีเหตุผล
ฉันรู้เรื่องนั้นดีเหมือนกัน แต่….
“บูทของเรามีแค่วันแรก”
“นั้นก็จริง”
“เพราะงั้นถ้าเราเปิดบูทสามวัน ทุกอย่างก็จะโอเคใช่ไหม?!”
“พี่นี้มันหมดหวังจะช่วยแล้ว ให้ตายเถอะ!!!”
เพื่อให้แน่ใจ ฉันถามเขาก่อน และเขาก็โอเคกับมัน
ดูเหมือนว่าเขาจะตื่นเต้นกับการคอสเพลย์มากๆเลย
หรือว่ายูกิคุงจะเป็นนางฟ้ากันนะ?
************************
เหนื่อยหน่อยนะยูกิ….. สาวๆแต่ละคนนี้แบบว่า…
ตอนนี้ไม่มีไข้แล้วครับ แต่ยังเจ็บคอนิดหน่อย ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ
ตอนแปลตอนนี้ไม่รู้เมาอะไรไปกด Ctrl+R รีเฟรชหน้าเนโกะจนต้องนั่งแปลใหม่ น้ำตาไหล่เลย ยังดี Save ไว้ครึ่งหน้า
รอบหน้าไปแปลใน word ก่อนแล้ว เข็ดหลาบ 55555
-A Cup of Owls
