“อืมม!”
ผมบิดขี้เกียจมาหลังจากตื่นขึ้นมาในยามเช้า
ร่างกายผมรู้สึกสดชื่นขึ้นมากหลังจากได้บิดตัวไปมา
หลังจากอาบน้ำและกินอาหารเช้า ผมดูทีวีอย่างขี้เกียจจนถึงเวลาที่รถบัสกำลังจะมา ผมถึงออกจากบ้านและเดินทางไปโรงเรียน
“อรุณสวัสดิ์ทุกคน”
เมื่อเข้ามาในห้องเรียน ผมทักทายเพื่อนร่วมชั้นตามปกติ
“ฮิเมะคุงนิ อรุณสวัสดิ์!”
“ฉันดูไลฟ์เมื่อวานด้วยนะ มันบ้ามากๆเลยหละ”
“ฮิฮิฮิ จริงๆแล้วฉันส่งซุปเปอร์แชทไปด้วยหละ…”
เพื่อนร่วมชั้นหญิงที่สนิทกับผมก็เข้ามาทักทาย
“อ่า อรุณสวัสดิ์นะทั้งสามคน! เดียวนะ อย่าบอกนะว่าเธอคือ นานาเมะ เมอิโกะ…”
“สังเกตุด้วยหรอ? ใช่แล้ว นั้นนะฉันเอง!”
นั้นคือ ฮานะโซเนะ ชิโนะซังที่นั่งอยู่ในแถวเดียวกับผม
“นี้ นี้ ฉันอยากจะถามเธออยู่ เธอได้เจอมาม๊ายูรุแล้วหรอ?”
“ช่าย ผมเจอเธอเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว”
“อืมม เสาร์ที่แล้วสินะ”
“อ่อ จริงด้วย เธอถามผมว่าอาจารย์ยูรุหน้าตาเป็นยังไงใช่ไหม?”
“อือหือ! เธอบอกฉันได้ไหม?”
“แน่นอน ขอผมนึกก่อนนะ…”
ผมอธิบายถึงรูปร่างหน้าตาของคาโอรุซังให้เธอฟัง
“เข้าใจแล้วๆ มันไม่ได้แตกต่างกับที่ฉันเจอในเน็ตเท่าไหร มันน่าจะไม่มีปัญหา ขอบคุณนะฮิเมะคุง!”
“ไม่รบกวนเลย!”
“(ฮิฮิ ฉันต้องรีบปั่นหนังสือของฉันก่อนที่จะถึงงานคอมมิคเก็ตฤดูร้อน….)”
ยูกิไม่ได้รู้เลยว่า เขาและ มาม๊ายูรุจะกลายเป็นตัวละครในหนังสือของคนอื่น และเขาก็นั่งที่โต๊ะของเขาและตั้งใจเรียนจนถึงช่วงพักเที่ยง
***********
“ยูโตะ วันนี้นายจะกินข้าวที่ไหนหรอ?”
“หืม วันนี้ฉันเอาพวกขนมปังมา เพราะงั้นฉันจะกินบนห้องนี้แหละ”
ในช่วงพักเที่ยง ยูกิได้หยิบข้าวกล่องของเขาออกมาและเดินมาหาผม
วันนี้ผมซื้อขนมปังมากิน เราเลยจะกินข้าวด้วยกันบนห้อง
“โอเค! งั้นผมจะกินบนนนี้ด้วย”
“เอาสิ อ่อใช่ฉันดูไลฟ์เมื่อวานแล้วนะ มีเรื่องบ้าๆเต็มไปหมดเลย”
ซุปเปอร์แชทหลายหมื่นเยนเป็นอะไรที่ทำให้สติแตกได้เลยละนะ
“ช่าย ผมก็คิดเหมือนกัน ผมรู้สึกผิดเลยที่ไม่ได้ประกาศออกไปว่าผมคือผู้ชาย….”
“(เอาจริงนะ เรียกนายว่าผู้ชายมันยังค้อนข้างจะยากสำหรับฉันเลย)”
“เมื่อกี้พูดอะไรหรือเปล่า?”
“เปล่านะ”
“เข้าใจแล้ว”
แล้วยูกิก็เริ่มกินข้าวกล่องของเขา
“อืมมม คาราเกะนี้มันเหมาะกับข้าวกล่องที่สุดเลย!”
(ผมพนันเลยว่าถ้าไม่สนิทกับเขาหรือเป็นเพื่อนกัน ทุกคนคงคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง)
ผมมองเพื่อนที่สุดแสนจะน่ารักของผม แล้วตั้งมั่นว่าจะปกป้องเขาเวลาอยู่โรงเรียน
“นี้ จะว่าไปแล้วนะยูกิ”
“อะไรหรอ?”
“หยุดหน้าร้อนจะเริ่มสุดสัปดาห์นี้แล้วใช่ไหม? นายพูดถึงเรื่องออฟไลน์คอแลปตอนวันอาทิตย์ พวกนายจะไปต่างจังหวัดกันหรอ?”
“ไม่นะ จริงๆแล้ว อาจารย์ยูรุอยู่ที่นาโกย่านี้แหละ”
“ถามจริง? บังเอิญไปแล้ว”
“ผมก็ตกใจเหมือนกัน!”
“แล้วพวกนายจะทำอะไรกันในคอแลปหละ?”
“หืม?”
“เป็นอะไรไป?”
“แย่แล้ว ผมไม่ได้ถามไป… แต่ผมจำได้ว่าเธอบอกว่าให้เธอจัดการเอง..ความจำผมมันเบลอๆ…”
“ไม่ใช่ว่าพวกนายพึ่งเจอกันสองวันก่อนหรอ?! ทำไมนายถึงลืมแล้วหละ?!”
“เอ่อ ผมไม่ค่อยอยากเล่าเท่าไหร แต่….ความจำผมค้อนข้างจะเลือนลางหลังจากพวกเขาจับผมแต่งหญิง และผมก็กลับบ้านไปทั้งยังงั้นเลยด้วย แล้วผมก็โดนเสนอโปรเจคให้ และผมก็สับสน….”
“ห่ะ?? ไม่ว่านายพึ่งจะพูดเรื่องแปลกๆออกมาเต็มไปหมดเลยหรอ?!”
“ฮะฮะ… ก็นะ…”
ระหว่างที่เราคุยกันอยู่เด็กผู้หญิงที่ยูกิมักจะคุยด้วย โคซูกิ มิยูกิ ก็เข้ามาหาพวกเรา
“นี้ ยูกิคุง! เธอแต่งหญิงด้วยหรอ?!”
เธอถามเบาๆ ดูเหมือนเธอจะเป็นคนที่ดีนะ
“ชะใช่…มันค้อนข้างหน้าอาย เพราะงั้นอย่าบอกใครนะ…”
“ถ้าเธอมีรูปขอฉันดูหน่อยได้ไหม! ฉันจะยอมทำทุกอย่างเลย! ขอร้องหละ!!!”
“อย่าพูดแบบนั้นสิ!”
“ฮะฮะฮะ มันไม่เป็นหรอกเพราะเป็นยูกิ แต่เธอไม่ควรพูดแบบนั้นผู้ชายคนอื่นนะ ไม่งั้นพวกเขาจะเข้าใจผิดกันพอดี อยากพูดแบบนั้นอีกนะ โอเค?”
“หว่า ขอโทษนะ ฉันตื่นเต้นไปหน่อย…”
“เธอขอดูรูปใช่ไหม? ..อะนี้… ให้ดูแค่แปปเดียวนะ โอเค?”
“เย้! ขอบคุณน้า!”
ยูกิส่งโทรศัทพ์ของเขาให้กับโคซูกิซัง
“…..??????”
เธอมองมันด้วยความงุนงง
“นี้ ยูกิ ขอฉันดูหน่อยสิ”
“เอิ่ม…ก็ได้ ยังไงผมก็เอามันออกมาแล้ว….”
โคซูกิซังส่งมือถือมาให้ผม และผมก็เห็นรูปในจอ
สาวน้อยน่ารักคนนี้คือใครกัน??
“นะนี้ยูกิ”
“อะอะไร? มันแปลกหรอ?”
“นี้คือ…เด็กผู้หญิงใช่ไหม?”
“ยูโตะ?! ผมเป็นผู้ชายโดนกำเนิดนะ ผมเป็นผู้ชาย!”
“ไม่ ไม่ นายเป็นผู้หญิง”
“ยูโตะ!!!!”
“อ่าาา! ยูกิคุง! ถ้าเธอสนใจลองชุดแบบนี้อีกบอกฉันได้เลยนะ! ฉันจะสอนเธอแต่งหน้าได้ด้วยนะ!”
“เอ่อ….”
ยูกิดูจะสับสน แต่เอาตามตรงเลย ถ้าเขาไม่ใช่ผู้ชายผมอาจจะหัวใจเต้นผิดจังหวะไปแล้ว
“ผมเป็นผู้ชายเพราะงั้นผมไม่สนใจเรื่องแต่งหน้าหรอกนะ!”
“ทุกคนก็พูดพูดแบบนั้นในตอนแรกละนะยูกิคุง”
“หยุดเลย อย่าลากผมไปทางฝั่งนั้นสิ!”
“ทุกอย่างจะโอเค ทุกอย่างจะโอเค”
ทุกๆก้าวที่โคซูกิซังก้าวออกไป ยูกิจะถอยหลังออกมาหนึ่งก้าว
“ล้ออออ เล่น”
“ฟู ขอร้องหละอย่าแกล้งผมแบบนั้นสิ!”
เธอหัวเราะและทำหน้ามีความสุขที่ได้แกล้งยูกิ
“เธอน่ารักเกินไปยูกิคุง ฉันเลยอดไม่ได้ที่จะแกล้งเธอ”
ฉันเข้าใจความรู้สึกนั้นนะโคซูกิ
“แต่ว่านะ มันจะง่ายกับเธอมากกว่าเวลาจะไลฟ์ถ้าเธอรู้วิธีแต่งหน้าเอง จริงไหม?”
“อุก..ก็ถูกของเธอ…”
“มาม๊ายูรุอาจจะชมเธอด้วยนะที่แต่งหน้าให้ตัวเธอดูน่ารักได้”
“อูว…มันไม่จำเป็นหรอกเนอะ? อีกอย่างคนอื่นเขาไม่ได้มองผู้ชายแบบผมเป็นผู้ชายด้วย….”
“มีความมั่นใจหน่อย เธอก็มีข้อดีของเธอนะ ยูกิ!”
“จริงหรอ..?”
“ลองคิดดูเกี่ยวกับเรื่องแต่งหน้านะ ฉันจะกลับที่ก่อนหละ!”
“อะโอเค เข้าใจแล้ว”
นี้ไม่ใช่ว่ายูกิกำลังโดนล่อลวงอยู่หรอ?
******************
สุดท้ายก็ไม่ได้ทำเพจ ก๊ากกก
-A Cup of Owls
