แล้วในที่สุดวันแรกของงานคอมมิคเก็ตก็มาถึง ต่างกับคนทั่วไป พวกเราสามารถเข้าไปได้ตั้งแต่เช้าแล้ว
ผมแต่งหน้าเสร็จตั้งแต่ที่โรงแรม ก่อนจะเดินทางไปที่งานโดยสวมวิกผมสำรองไว้ก่อน
ผมจะไปเปลี่ยนเป็นชุดที่คาโอรุซังให้ผมในห้องแต่งตัว
รอบๆมีนักคอสเพลย์ชายคนอื่นกำลังเปลี่ยนชุดเป็นตัวละครของพวกเขาอยู่
เมื่อผมเดินเข้าไปผมก็เห็นทุกคนเบิกตากว้างเพราะความตกใจ
พวกเขาคงตะลึงกับคุณภาพของการแต่งหน้าของผม
“ห่ะ? ผู้หญิง?”
“ไม่ๆ นี้มันห้องแต่งตัวชายไม่ใช่หรอ? นั้นคงเป็นผู้ชายแหละ”
“คุณภาพนี้มันอะไรกัน”
นั้นคือเสียงพูดคุยที่ผมได้ยินตอนกำลังแต่งตัว
“พวก นี้มันเหลือเชื่อมาก”
“ฉันกำลังเมาใช่ไหม”
“สาวดุ้นมันเป็นแบบนี้เองสินะ”
“สตาร์ฟกลับไปทำงานได้แล้ว!!!”
ขณะที่ฟังพวกเขา ผมก็เปลี่ยนวิก
ผมใส่วิกสีทองไว้ชั่วคราว แต่ตอนนี้ผมใส่อันที่เหมือนกับผมของชิราฮิเมะ ยูกะ
“เดียวนะ ไม่จริงน่า…”
“เธอเป็น…ผู้ชายจริงหรอ…?”
ผมคิดว่าผมได้ยินบทสนทนาที่เหมือนกับรู้จักผม แต่ผมคงคิดไปเอง
มีคนพูดคุยกันเยอะมากเลยละนะ
เมื่อผมมองตัวเองในกระจกที่ผมพกมา ผมก็มองเห็นเงาสะท้อนที่น่าหลงไหล
ผมจะกลายเป็นชิราฮิเมะ ยูกะไปอีกซักพัก
ผมจะสนุกกับคอมมิกเก็mให้เต็มที่!
***************
[คาโอรุโอเน่จัง ยูระโอเน่จัง ขอโทษที่ให้รอน้า]
“โอ๋ ยูกะจัง!!! หืมม! ยะยินดีตอนรับกลับ”
“ยินดีต้อนรับกลับน้า ยูกะจัง!!!”
ยูกิ ในชุดของชิราฮิเมะ ยูกะกลับมาที่บูทของคาโอรุ
[คิคิ ผมดูเป็นยังไงบ้าง? ผมดูดีไหม?]
“อือ! เธอดูดีมาก”
“น่ารักมากเลย!!”
[ผมดีใจที่ได้ยินแบบนั้นน้า แล้วผมต้องทำอะไรบ้างหรอ?]
“เดียวงานก็จะเริ่มแล้ว รบกวนเธอช่วยพวกฉันขายของหน่อยได้ไหม?”
[ได้เลย ผมจัดการเอง!]
หลังจากที่จัดป้ายเสร็จแล้ว พวกเขาทั้งสามคนก็รองานเริ่ม
“ขอโทษที่ทำให้รอ ตอนนี้งานคอมมิกเก็ทได้เริ่มขึ้นแล้ว!!”
ทั้งงานเต็มไปด้วยเสียงตบมือ
ยูกิ คาโอรุ และ ยูระ เองก็ตบมือไปด้วยกันกับทุกคน
“เอาหละ ยูระ ยูกะยัง พร้อมกันหรือยัง?”
[ผมพร้อมแล้ว!]
“หนูชินแล้ว หนูไม่เป็นไร โอเน่จัง!”
“สงครามได้เริ่มขึ้นแล้ว!”
โอตาคุกำลังกรูกันเข้ามาที่บูทที่เป็นที่รู้จักของคาโอรุและซื้อผลงานของเธอ
มองคร่าวๆในรอบแรกมีคนประมาณ 100 คนกำลังมุ้งหน้ามาทางบูทของเธอ
“ดูจากทางที่พวกเขาเดินฉันคิดว่าเดียวพวกเขาก็คงจะมากันแล้ว เตรียมตัวให้พร้อม!”
[โอเค!]
“รับทราบ”
แล้วมันก้เริ่มขึ้น มีคนมากมายมาต่อแถวกันที่หน้าบูทของพวกเธอ
“ฉันขอหนังสือชุดใหม่สองชุด”
“ได้เลย มันจะเป็น 3000 เยนสำหรับหนังสือชุดใหม่สองชุด!”
“นี้จ๊ะ”
“ขอบคุณมากๆเลยค่ะ! หนังสือสองชุดของคุณค่ะ!”
“ขอบคุณ ฉันค่อยสนับสนุนคุณอยู่นะ อาจารย์ยูรุ พยายามเข้านะ!”
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ!”
“ผมขอหนังสือชุดใหม่สามชุดครับ”
[หนังสือชุดใหม่สามชุดน้า? จะเป็น 4500… เยน โอนี้จัง!]
“อุ๊ก!?”
ถึงแม้ว่าจะได้รับความเสียหายจากจิตใจ แต่ชายหนุ่มก็สามารถยืนเงินในมือออกไปได้ หลังจากได้รับสินค้าเขาก็จากไป
“ฉันขอหนังสือชุดใหม่สี่ชุดค่ะ”
“ได้เลย มันจะเป็น 6000 เยนสำหรับหนังสือชุดใหม่สองชุด!”
“นี้ค่ะ จ่ายพอดีนะ”
“ขอบคุณมากๆเลยค่ะ! อันนี้ที่คุณสั่งค่ะ!”
“ขอบคุณ”
บทสนทนานี้เกิดขึ้นซ้ำๆไปอีก 3 ชั่วโมง
“ฟู! พวกเราขายหมดแล้ว!”
[ทำได้ดีมากเลย โอเน่จัง!]
“พวกเธอทำได้ดีมาก!”
“ตอนนี้เราเหลือแค่หนังสือชุดเก่าแล้ว เราน่าจะผ่อนคลายลงได้บ้างแล้ว บางทีฉันควรจะประกาศในทวิทเตอร์ด้วยว่าเราขายหมดแล้ว”
[จัดการบูทนี้มันเหนื่อยมากเลย วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมรู้เลยนะเนี้ย!]
“ฉันชินแล้วนะ แต่วันนี้มันยุ่งมากเลย มีเธอมาด้วยช่วยได้เยอะเลยยูกะจัง!”
ขณะที่กำลังพูดคุยกัน คนสี่คนก็เดินเข้ามาที่บูทที่ขายหมดแล้วอันเงียบเหงาของพวกเธอ
“เอ่อ นี้เป็นบูทของอาจารย์ยูรูใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว”
“โอ้ ขอบคุณพระเจ้า พวกเราได้หนังสือใหม่ของคุณจากคนรู้จัก แต่พวกเราคิดว่ามันจะลำบากน้อยกว่าถ้ามาหาพวกคุณหลังจากขายหมดแล้ว!”
“พวกเราดีใจนะที่พวกคุณยอมลำบากมาหาพวกเราเลย!”
“แล้วก็อันที่จริงแล้ว พวกเราหวังว่าจะได้ถ่ายรูปของยูกะจัง!”
[หืม? ผมหรอ?]
“พวกเราดูไลฟ์ของเธอตลอดเลย! โมเดลของเธอน่ารักมาก แต่การได้มาเห็นเธอตัวเป็นๆนี้น่ารักยิ่งกว่าอีก มันไม่ยุติธรรมเลย!!”
“ฉันก็ดูเหมือนกัน! ตัวจริงเธอน่ารักมาก…เธอเป็นผู้ชายจริงๆหรอ…?”
[อืมมม ผมเป็นผู้ชายนะ โอเน่จัง!]
“อะโอเน่จัง…?”
“นี้ นี้ ฉันก็ดูไลฟ์ของเหมือนกัน! แต่ว่านะ….ชุดนั้นสุดยอดมาก”
[เดียวน้า….คุณคือรินโอเน่จังที่ชอบส่งซุปเปอร์แชทสีแดงผมใช่ไหม?]
“ไม่จริงน้า เธอจำฉันได้?! ว้าว! ฉันดีใจจัง!!!”
“ทำไมเธอชอบโดนเปิดเผยตัวตนทันทีตลอดเลยหละ…”
ผู้ชายที่พูดแบบนั้นสวมชุดเหมือนเจ้าสั่วน้ำมัน
[ชุดของคุณ…คุณคือบารอนน้ำมันหรอ?]
“อ่า ฉันคงเลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกจับได้สินะ? ฉันดูไลฟ์ของเธอตลอดเลยนะ ขอบคุณสำหรับคลิปดีๆนะ! ฉันจะสนับสนุนเธอต่อไปนะ เพราะงั้นพยายามต่อไปนะ!
[อือหือ! ขอบคุณน้า บารอนน้ำมันโอนี้จัง!]
“อึก!”
“ผมเป็นแค่คนเดียวที่ถูกทิ้งไว้…”
[ผะผมขอโทษด้วยนะ โอนี้จัง!]
“แค่คำพูดพวกนั้นอย่างเดียวก็ทำให้ผมกลับมามีชีวิตแล้ว ขอบคุณนะ”
[ไม่ ผมควรจะเป็นฝั่งที่ขอบคุณ! ผมมีความสุขมากที่คุณมาหาผม!]
“อ่า… เธอนี้มันน่ารักเกินกว่าจะเป็นผู้ชายแล้ว! จริงไหมพวก?”
“เห็นด้วย”
“แน่แนนเลย”
“ถูกต้อง”
“ตามนั้น”
“ใช่เลย”
“ความเป็นเอกฉันท์นี้มันทำให้ฉันขำ”
[โอ๋ พวกคุณอยากจะถ่ายรูปใช่ไหม? โอนี้จัง?]
“ได้ไหม?”
[อือหือ! คุณอยาก ให้ผมโพสท่าแบบไหน?]
“เธอช่วยยิ้มแล้วชูสองนิ้วได้ไหม?”
[แบบนี้หรอ?]
เสียงของกล่องถ่ายรูปดังไปทั่ว
“ยอดเยี่ยมเลย! ขอบคุณนะ!”
“อ่า! ฉันจะดูแลรักษามันเป็นอย่างดี!!!”
“ขอบคุณนะ ยูกะจัง”
“เธอน่ารักมากเกินไป…”
“ขอบคุณนะ อาจารย์ยูรู ยูกะจัง พยายามต่อไปน้า!”
“เราจะเป็นกำลังให้น้า!”
“เจอกันในชูปเปอร์แชท!”
“พวกเราสนับสนุนเธอ เพราะงั้นอย่ายอมแพ้น้า!”
[อือ!ขอบคุณน้า โอนี้จัง โอเน่จัง! ผมคิดว่าจะไปที่ลานคอสเพลย์พรุ่งนี้ เพราะงั้นเราอาจจะได้เจอกันอีกน้า!]
“พวกเราก็หวังว่าจะได้เธอที่นั้นนะ!”
แล้วพวกเขาก็โบกมาลาแล้วเดินไปทางบูทอื่นๆ
“ตอนนี้เธอรู้สึกยังไงบ้าง ยูกะจัง?”
[ผมรู้สึกตื่นเต้น พวกเขาอุสามาถึงที่นี้เพื่อเจอผมเลย!]
“ใช่ไหม? พวกเรามาพยายามกับให้เต็มที่เลยนะ ยูกะจัง”
[อืม!]
“ปล่อยเรื่องการทำโมเดลให้ฉันจัดการได้เลย!”
[ขอบคุณน้า ยูระ โอเน่จัง!]
เมื่อถึงเวลา 4 โมง ก็ได้เวลาเก็บของแล้ว
นอกจากกลุ่มแรกแล้วก็ยังมีคนมาหาผมโดยเฉพาะอีกหลายคน ผมมีความสุขมากเลยหละ
ผมหวังว่าพวกเขาจะชอบคลิปเสียงของผมนะ
[น่ารักทะลุหลอด] เทรสของ ชิราฮิเมะ ยูกะ 3 [สาวดุ้นหละ]
346: บารอนน้ำมัน
ฉันพึ่งกลับมาถึงโรงแรม
ฉันจะโหลดคลิปเสียงมาฟังมาฟังเดียวนี้เลย
347: โอนี้จังนิรนาม
>>346
นายก็ไปมาเหมือนกันหรอ บารอนน้ำมัน? ฉันก็กำลังจะฟังเลย
348: โอเน่จังนิรนาม
>>346
>>347
พึ่งกลับมาเหมือนกัน
ฉันจะรีบโหลดมันเดียวนี้แหละ
แต่ว่าจะ หนิงสือของยูกะจังนี้มัน โครต เท-เท เลย…
349: โอเน่จังนิรนาม
ไม่ได้เจอกันไม่นานนะ ฉันพึ่งถึงบ้านเหมือนกัน
ฉันโหลดเสร็จนานแล้ว ฉันขอไปฟังก่อนนะ
350: ศาสดา
ฉันขอรวมวงด้วยสิ…
ทำไมฉันถึงไปวันนี้ไม่ได้กันนะ…
ฉันหมายถึง ฉันไปพรุ่งนี้ แต่…
อย่างน้อยพวกนายช่วยแบ่งปันความเห็นเกี่ยวกับคลิปเสียงให้ฉันด้วย…
351: บารอนน้ำมัน
>>350
ได้สิ
352: โอนี้จังนิรนาม
>>350
เค ขอเวลาแปป
353: โอเน่จังนิรนาม
>>350
ฉันมีแค่เวอร์ชั่น โอเน่จัง นายโอเคไหมหละ?
354: ศาสดา
ขอบคุณนะทุกคน ไม่รู้ทำไมแต่มันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น
6 ชั่วโมงต่อมา…
419: ศาสดา
สวัสดี?
เป็นไงบ้างทุกคน?
420: ศาสดา
หืม? ทุกคนหายไปหมดเลย?
421: ศาสดา
เค ฉันไปนอนก่อนก็ได้
*****************
It’s Good to be alive
ช่วงนี้ผมค้อนข้างยับครับ ยับมากๆ แทบไม่มีเวลามาแปลนิยายเลย หวังว่าะเคลียงานเสร็จสัปดาห์นี้ เพราะสัปดาห์หน้าจะหนักกว่านี้ (ฮา)
ผมแปะในอีกเรื่องไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมจะเริ่มหันมาใช้เพจเพื่อประกาศวันอัพเดตนิยายนะครับ เพราะหลังจากนี้คงไม่ได้มาลงตามตารางเดิมแล้ว ถ้ายังไงก็มาติดตาม แนะนำยิยายให้แปล หรือทวงนิยายกันได้นะครับ
https://www.facebook.com/profile.php?id=100066718161353
-A Cup of Owls
