พวกเรานั่งอยู่รถประมาณสองชั่วโมงก่อนที่เราจะมาถึงห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่
วันนี้เราจะถ่ายทำฉากที่เรากำลังเดินดูสิ้นค้ากับคู่นางแบบของผม
พวกเรามาถึงที่นี้เพราะว่าห้างแห่งนี้-สถานที่ถ่ายทำของเรา-มีร้านค้าที่อยู่ในเครือเยอะมันเลยง่ายที่จะขออนุญาติถ่ายทำ
ผมกำลังจะเปลี่ยนเป็นชุดที่ถูกเตรียมไว้คาโอรุซังและคนอื่นๆเลยลงกันไปก่อนซักพัก
“เอาหละ ยูกัจีงใช่ไหม?”
“อ่า ยูกะนั้นโอเค!”
“โอเค เธอลองชุดนี้ก่อนได้ไหม ยูกะจัง?”
เธอส่งเสื้อทรงผู้หญิงสีครีมและกระโปรงสีน้ำตาลให้กับผม
“ฉันจะออกไปก่อน เปลี่ยนเสร็จแล้วเธอก็ออกมาได้เลยนะ”
“โอเค!”
ผมเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็วเร็ว
หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จ ผมก็ออกมาข้างนอก
ตอนนั้นเองที่ผมเปลี่ยนบุคลิค
[ขอโทษที่ทำให้รอน้า!]
เมื่อผมออกมา ผมก็เห็นคาโอรุโอเน่จังและคนอื่นๆมองอยู่ไกลๆ
วันนี้พวกเขามาดูเฉยๆ ผมจะทำให้ดีที่สุดเพราะงั้นดูแลผมด้วยน้า
“หืม? ยูกะ…จัง?”
แล้วผมก็ได้ยินเสียงเรียก ที่ด้านนอกผู้หญิงผอมบางที่แต่งตัวเหมือนกับผม
[คุณรู้จักผมด้วยหรอโอเน่จัง?]
“รู้จักหรอ? ฉันเป็นแฟนเลยค่ะ!!!”
[อิอิ ผมเขินจัง]
“อ่าาาาาาาาาาาา ทำไมผู้จัดการไม่บอกฉัน!!!”
“เอาหละๆ ฮารุจังหยุดก่อนนะ!” พนักงานคนหนึ่งพูด
“อ่า ฉะฉันขอโทษ ฉันตื่นเต้นเกินไป…”
[ไม่เป็นไรนะ มันโอเค!]
“ว้าว…. ยูกะจังตัวเป็นๆ… อ่า! จริงด้วย ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลย! ฉันฮารุ แต่ทุกคนเรียกฉันว่าฮารุจัง ยินดีที่ได้รู้จักนะ ยูกะจัง!”
[ขอบคุณที่แนะนำตัวน้าโอเน่จัง! อยากที่คุณรู้ ผมชิราฮิเมะ ยูกะ! วันนี้เรามาสนุกกับการถ่ายกันนะโอเน่จัง!]
หลังจากแนะนำตัวกันแล้วพวกเราก็เข้าไปในห้างกัน
หลังจากนั้นพวกเราก็ถ่ายแบบกันตามคำแนะนำของช่างภาพ
พวกเรานั่งกินไอสครีมที่ม้านั่งด้วยกัน
พวกเราทำเหมือนลังเลแล้วชี้ไปที่ชุดที่เราสนใจใน
บางครั้งเราก็เดินจูงมือกันด้วย
อืม…มันน่าอายที่จะอยู่ใกล้กันขนาดนี้….
แต่ผมจะทำให้ดีที่สุด!
************
ฉันรู้สึกขอบคุณผู้จัดการของฉันมากกว่าที่เคยเป็นมาก่อน ผมรู้สึกซาบซึ้งใจมาก
ยูกะจังอยู่ตรงหน้าของฉัน แน่นอนว่าฉันต้องตื่นเต้น
และถ่ายแบบครั้งนี้เป็นการถ่ายแบบคู่พี่น้อง พวกเราเลยใส่ชุดคล้ายๆกันถ่ายทำฉากที่เหมือนพวกเราเป็นพี่น้องกัน
หรือมองอีกแบบก็คือ พวกเราแบ่งปั่นของหวาน ซื้อของด้วยกัน และจับมือกัน!!!
มันทำให้ฉันมีความสุขมาก การได้รับประสบการณ์แบบนี้ฟรีๆทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังก่ออาชญากรรม!
แต่ถ่ายแบบก็สำคัญ เพราะงั้นฉันเลยทำให้มันใจว่าจะมองกล้องดีๆ ดูเหมือนว่ายูกะจังจะยังไม่คุ้นเคยกับมันฉันเลยแนะนำเธอ
เธอสามารถทำตามได้และการถ่ายแบบก็เป็นไปอย่างราบรื่น
พวกเราถ่ายทำกันต่อไปโดยเปลี่ยนชุดไปด้วย
ไม่นานมันก็เย็นแล้ว และมันก็ใกล้จะถึงเวลาบอกลายูกะจัง
หลังจากเปลี่ยนชุดครั้งล่าสุด พวกเราก็ถ่ายรูปสุดท้ายเป็นการเสร็จสิ้นการถ่ายทำ
พนักงานทุกคนพอใจกับการถ่ายทำครั้งนี้มาก และมันก็ดูเหมือนจะผ่านในครั้งเดียว
ฉันดีใจที่จะได้ไปอากิฮาบาระ แต่ฉันก็หวังว่าจะได้คุยกับยูกะจังมากกว่านี้
คิดแบบนั้นรถของสตูดิโอก็มาถึงสาขาหลัก
ฉันตรงไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อล้างเครื่องสำอางและสังเกตุอะไรแปลกๆ
“หืม? ยูกะจังไม่มาด้วยหรอ?”
ฉันนึกว่าเธอจะมาที่นี้เพื่อล้างเครื่องสำอางเหมือนกันซะอีก…
หลังจากล้างเครื่องสำอางของฉันจนเสร็จ ฉันก็เปลี่ยนกลับมาเป็นชุดเรียบๆตามปกติของฉันแล้วสวมแว่น
เมื่อฉันออกมาจากห้องแต่งตัว ประตูที่ห้องแต่งตัวผู้ชายก็เปิดออก
ที่ตรงนั้นมีเด็กผู้ชายที่คุ้นเคยซึ่งไม่ควรจะมาอยู่ที่นี้
“ยูกิคุง…งั้นหรอ?”
ฉันอดไม่ได้ที่จะเรียกเด็กคนนั้น
************
หลังจากถ่ายแบบกันเสร็จ ผมถูกพนักงานพามาที่ห้องแต่งตัวผู้ชาย
ถึงจะลำบากนิดหน่อยแต่ผมก็สามารถล้างเครื่องสำอางออกจนหมด เปลี่ยนชุด และกำลังจะตรงไปที่ๆคาโอรุซังแลัคนอื่นๆรอผมอยู่ ผมเปิดประตู
ในขณะเดียวกันประตูที่ห้องแต่งตัวผู้หญิงข้างๆผมก็เปิดออก
ฮารุซังคงกำลังจะออกมา
หันไปมองก็ผมเห็นอะไรที่ผมไม่อยากจะเชื่อ
ทะทำไมรุ่นพี่ฮารุกะมาอยู่ที่นี้หละ…?
“ระรุ่นพี่ฮารุกะ?”
*************
ผู้ท้าชิงนางเอกคนที่ 3 ได้เข้าสู่สนามรบ ใครเชียร์ใครคอมเม็นบอกกันได้นะครับ
-A Cup of Owls
