วันนี้ผมได้เจอกับรุ่นพี่
เธอรู้ทันทีเลยว่าผมเป็นวีทูปเบอร์
แต่มันอึดดัดมากตอนที่เราได้เจอกัน
ตอนที่ได้คุยกับเธอผมก็ได้รู้ว่าเธอไม่ได้มีแฟน
แต่ทำไมกันนะ
ผมควรจะมีความสุข แต่ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างผมรู้สึกเศร้าใจ
ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถุกรู้สึกแบบนี้
แต่ทว่า ตอนที่รุ่นพี่ถามผมว่าผมมีคนที่ชอบหรือยัง ผมก็รู้ตัว
ไม่สิ ในที่สุดผมก็รู้สึกตัว
ว่าคาโอรุซังและฮานะซังมีใจให้ผม
ผมก็ไม่มั่นใจว่ามันเป็นความรู้สึกแบบเพื่อนหรือคนรัก
ยูระซังคงจะมองเป็นแค่พี่น้องเท่านั้น แต่อันนั้นผมก็แค่เดาไปเองละนะ
ถ้าให้ถามว่าผมชอบยูระซังและคนอื่นๆไหม ผมก็จะตอบอย่างมั่นใจว่าผมชอบพวกเขา
Iแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกับว่ามันเป็นความชอบแบบไหน
“หียยยย! นี้มันน่าหงุดหงิดจังเลยยยย!!!”
ผมนอนเหี้ยงแขนขาไปมาอยู่คนเดียวบนเตียงของโรงแรม
*************
“อ่าาาาา ฉันนี้มันใจกล้าเกินไปแล้ววววววว!!!”
ฉันกำลังนึกย้อนกลับไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้อยู่บนเตียงที่โรงแรมของฉัน
สารภาพรักแบบอ้อมค้อมแล้วก็ยังแนะนำให้เริ่มต้นจากการเป็นเพื่อน? ไม่ว่ามันเป็นอะไรที่เกิดขึ้นแค่ในนิยายหรือการ์ตูนรักเท่านั้นหรอ?!
ความละอายใจทรมานฉันอยู่ในห้องโรงแรมที่ว่างเปล่า
“….แต่ยูกิคุงยังไม่มีแฟน”
ขณะที่กำลังคิดออกมาเสียงดังนั้นฉันก็สัมผัสได้ว่าใบหน้าของฉันกำลังร้อนผ่าวเพราะความเขินอาย
ขาของฉันรู้สึกอ่อนแรง
แต่ว่านั้นฉันรู้สึกได้เลยว่าช่องว่างใจใจของฉันที่เกิดขึ้นตอนที่ยูกิคุงหายไปกำลังถูกเติมเต็มอย่างช้าๆ
“คู่แข่งของฉันคือ มาม๊ายูรุกับฟูวะจัง….”
ฉันมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของฉันเพราะงั้นมั่นใจได้เลยว่า….
************
“นี้ยูระขอคุยหน่อยได้ไหม?”
“มีอะไรหรอโอเน่จัง?”
ฉันตัดสินใจจะนั่งดื่มและพูดคุยกับยูระที่บาร์ของโรงแรม
ฉันสั่งเหล้าช็อกโกแลต (GODIVA liqueur) ส่วนยูระนั้นสั่งเหล้าหวานที่เจือจางด้วยนมมา
“ดูเหมือนว่ารุ่นพี่หักอกยูกิคุงจะเป็นคู่ถ่ายของเธอเขาในวันนี้”
“หือ? ไม่จริงน่าอะไรจะบังเอิญขนาดนั้น!”
ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้ยูระฟัง
“แล้วนางแบบคนนั้นก็ถามเขาว่าใครคือคนที่หักเขา และเขาก็ตอบว่าเป็นเธอ”
“โอเน่จัง…”
“แต่ยูกิคุงและนางแบบคนนั้นไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีให้กันเป็นแบบเพื่อนหรือคนรัก พวกเขาเลยจะเริ่มจากการเป็นเพื่อนก่อน”
“อาหะ”
“ฉันรู้สึกตัวแล้ว”
“อะไรหรอ?”
“ฉันชอบยูกิคุงจริงๆ”
“ก็นะมันสมเหตุสมผล พี่ชอบยูกิคุงมากๆเลยหละ”
“หืม? มันชัดเจนขนาดนั้นเลยหรอ?!”
“ค้อนข้างเลยหละ พี่คิดยังไงกับเขาหละ?”
“ไม่ใช่แค่เขาน่ารัก เรื่องที่เขาให้ความสำคัญกับครอบครัว เรื่องที่เขามีความชื่นชอบในอะไรซักอย่างจนกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง”
“อาหะ”
“แล้วก็ปกติแล้วเขาไม่ได้แต่งหญิงเลย แต่เขาก็พยายามที่จะรักษาสัญญาที่ให้ไว้ในฐานะวีทูปเบอร์ แม้แต่เรื่องเป็นผู้ช่วยในบูท พอได้เห็นเขาเป็นแบบนั้น ฉันก็อดไม่ได้ที่หลงรักเขา
“แบบนี้เอง มันคงมีวิธีเดียวแล้วโอเน่จัง”
“อะไรหรอ?”
“คว้าเขามาให้ได้ก่อนที่จะมีใครคว้าเขาไป”
“อะไรนะ?”
“ถ้าพี่ทำให้ยูกิคุงตกหลุ่มรักพี่ก่อนใคร มันก็ไม่มีปัญหาแล้ว”
“ฉันสามารถทำได้หรอ?”
“แน่นอน หนูก็จะช่วยด้วย!”
“ยูระ….”
“แล้วหนูก็จะให้เขาเรียกหนูว่าโอเน่จัง!”
“ฮะๆ”
“ทำไมถึงหัวเราะหละ โอเน่จัง?!”
“ก็สมเป็นเธอดีนะ ยูระ”
“ฮิฮิฮิ เพราะงั้นมาทำให้พี่ดูดีมีสไตล์มากขึ้นกันเถอะ โอเน่จัง”
“หืม?”
“เปHนอันตกลง เราไปปรึกษารุ่นพี่ของพี่กันเถอะ!”
“หาาาาาาาาาาาาาาาาาาา?!”
*************
“ฮืมมม ฮืมมม”
ฉันกำลังอารมณ์ดีเพราะว่าฉันได้รับการคอนเฟริมที่จะออฟคอแลปกับยูกะจังแล้ว และรู้อะไรไหม?
“ฉันเจอหนังสือดีๆหละ”
ฉันเจอหนังสือของยูกะจังที่ร้านซุยคาหละ! (ผู้แปล : พยายามหาร้านหนังสือชื่อนี้แล้วไม่เจอเลย คิดว่าน่าจะหมายถึงร้านที่รับบัตรเติมเงินซุยกะมากกว่าครับ)
ไม่ใช่นั้นนะ!!!
“ฉันรู้ว่ามันเป็น หนังสือฟุวะxยูกะ…แต่….”
ฉันจ้องมองไปที่หนังสืออีกเล่มหนึ่ง
“ทำไมถึงมีหนังสือยูรุxยูกะ จากนักเขียนคนเดียวกันอีกหละ? ไหนจะคุณภาพนี้อีก?! แล้วฉันก็ซื้อมันมาอยู่ดี!!!”
สำหรับเนื้อหาข้างใน…มันคงจะมากเกินกว่าที่จะแบ่งปั่นกันตรงนี้หละ
ยังไงก็ตามฉันจะรักษาหนังสือพวกนี้เหมือนกับสมบัติเลยหละ! ใช่ฉันจะทำแบบนั้นหละ!
ฉันซื้อมาอย่างละสองเล่ม แต่นั้นก็ช่วยไม่ได้หละนะ
**มุมมองของนักวาดโดจินคนหนึ่ง**
“ฮิฮิ มันขายดีกว่าที่คิดเลย”
“ฉันอยากจะวาดมันทั้งคู่ แต่มันก็ลำบากมากจริงๆ…สุดท้ายฉันก็ทำแค่หนังสือที่ปริ้นออกมาเอง ถ้ามันมีความต้องการออกให้ทำออกมาอีก บางที่ฉันคงต้องสั่งพิมพ์ไปนอกรอบเอา….”
“ถึงจะเป็นงานปริ้นเองก็เถอะแต่ฉันก็คทำไม่ทันถ้ายูกิตุงไม่ได้ให้ข้อมูลของมาม๊ายูรุมา…..”
“ฉันยังมีไอเดียอีกเยอะสำหรับงานคอมมิกเก็ตหน้าร้อน…. ฉันจะเผยแพร่วงการ โอเน่จังXโชตะ ให้ยิ่งใหญ่กว่านี้….”
***************
มุมมองสุดท้ายคือานะโซโนะซังนั้นเองครับ จำกันได้ไหม
บทต่อไปเที่ยวที่อากิฮาบาระครับ
-A Cup of Owls
