77. รายละเอียดงานวัฒนธรรมตัดสินแล้วแหละ!
หลังจากที่ภายในห้องเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องของพวกเด็กผู้หญิง ก็มีการตัดสินกันว่าจะทำเมนูอะไร อีกทั้งตัดสินคนที่จะไปที่ศูนย์อนามัยเพื่อขออนุญาต
โดยพื้นฐานแล้วจะไม่ทำอาหารที่ซับซ้อนดังนั้นจึงเป็นระดับของง่ายๆ อีกทั้ง ข้อเสนอที่ใช้เวลาเตรียมการพอสมควรอย่างข้าวแกงกะหรี่ง่ายๆก็มีถูกเสนอเข้ามาด้วย. ในกรณีของแกงกะหรี่ได้รับการบอกมาจากอาจารย์แล้วดูเหมือนว่าต้องเป็นของที่ปรุงเสร็จในวันนั้น. ในกรณีที่เหลือถูกแจ้งมาว่าหลังจากเสร็จงานแล้วจะต้องกินหรือทิ้งด้วยตัวเอง
เพราะถ้าเกิดอาหารเป็นพิษขึ้นมาจริงๆมันจะสร้างความเดือนร้อนให้กับทั้งโรงเรียนละนะ เรื่องนั้นคงช่วยไม่ได้ละ
แล้วก็เครปที่เป็นของหวานก็ถูกหยิบยกขึ้นมาด้วย
จากนั้นก็มีคนถามว่าไม่มีอะไรดีๆอย่างอื่นแล้วเหรอดังนั้นผมจึงเสนอไปหนึ่งอย่าง
ก็เพราะอาหารหลักมีแค่ข้าวมันเปล่าเปลี่ยวนี่นา!
「ผมคิดว่าพาสต้าก็ดีนะ ว่ายังไงครับ?」
「พาสต้าเหรอ…」
「ไม่ค่อยรู้วิธีทำซอสละนะ…」
「ถ้าเป็นเส้นก็ต้มได้ละ!!!」
พวกเพื่อนร่วมชั้นพูดคุยกันอย่างนั้นอย่างนี้หาข้อสรุปไม่ได้
「ถ้าเป็นซอสผมทำได้อยู่นะ? แน่นอนว่าถ้ามีส่วนผสมละก็นะ」
ผมพูดแบบนั้นและทั้งชั้นก็เห็นด้วย
「จริงดิ!?」
「สุด-ยอด!」
「ถ้าอย่างนั้นอยากจะขอฝากด้วย!」
「แน่นอนว่าถ้าเหลือพวกเราก็จะกินเองได้…?」
พอกำลังพูดคุยกันแบบนั้นจู่ๆอาจารย์ก็พูดขึ้น
「อา จะว่าไปแล้วยังไม่ได้บอกเลย แต่กำไรที่ทำได้จากตรงนี้จะไม่ถูกทางโรงเรียนยึดไปเพราะงั้นคิดให้ดีๆนะ」
「อาจารย์หรือว่านั่นคือสาเหตุที่งานวัฒนธรรมของโรงเรียนนี้จัดขึ้นแค่ปี1เท่านั้นเหรอคะ?」
1คนในคลาสถามอาจารย์แบบนั้น
「นั่นสินะ ถ้าทุกคลาสหาเงินได้ทุกคนก็คงจะอยากทำแบบนั้นใช่ไหมล่ะ? ผลลัพธ์จากการพยายามอย่างหนักกับทางโรงเรียนของเหล่ารุ่นพี่ในอดีตเพื่อให้เกิดความเป็นธรรมจึงกลายเป็นแบบนี้」
「เพราะงั้นพวกร้านกินดื่มเลยโอเคกับแค่ปี2กับปี3เท่านั้นสินะคะ!」
「ก็อย่างนั้นแหละ!」
「แต่ว่าทำไมถึงมีแค่ปี2กับปี3เหรอคะ?」
「อ้อ ก็ถ้ากลายเป็นว่าทุกคลาสออกร้านแบบนั้น มันก็จะไม่ใช่งานวัฒนธรรมแต่เป็นงานอาหารแทนใช่ไหมล่ะ?」
「「「จริงด้วย…」」」
พวกคนที่ถามคำถามอาจารย์ทุกคนต่างพยักหน้า
「ก็อย่างที่ว่า ในช่วงงานวัฒนธรรม3วันมีอิสระที่จะหารายได้เท่าที่ต้องการ. แต่ว่าเรื่องน่าสงสัยหรือธุรกิจที่ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัดห้ามทำเด็ดขาดนะ ก็นะคอสเพลย์เองก็ถ้าเปิดเผยอย่างพอเหมาะก็จะช่วยได้เยอะเลย แต่ชุดพริตตี้นี่บอกตามตรงมันยังไงๆอยู่นะ…..」
「อ๊ะ บางทีอาจจะไม่เปิดเผยมากอย่างที่อาจารย์คิดหรอกนะคะ」
「อย่างงั้นเหรอ?」
「เป็นของที่ทำขึ้นมาสำหรับฤดูหนาวค่ะ แต่ระดับการเปิดเผยมันต่ำเกินไปน่ะค่ะ」
「ทำขึ้นมาเนี่ยด้วยตัวเองเหรอ?」
「ก็ใช่นะคะ? เพราะหนูชอบเรื่องแบบนั้นค่ะ」
「ยะยังไงดีล่ะสุดยอดเลยนะ…」
「พอคิดว่าจะมอบให้คนรู้จักก็ปฏิเสธการรับ…เพราะได้รับค่าวัสดุและค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ดอื่น ๆแล้ว ก็เลยไม่มีปัญหาค่ะแต่ว่าจะทิ้งไปก็เสียเปล่า…」
「อย่างนี้นี่เอง แล้วก็เลยเอามาให้บริการงั้นเหรอ」
「ประมาณนั้นค่ะ」
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นเพื่อร่วมชั้นดูเหมือนจะเป็นคนให้บริการเครื่องแต่งกาย
ชอบทำชุดด้วยตัวเองเนี่ยสุดยอดเลยน้า
「แล้วก็เงินสนับสนุนที่ทางโรงเรียนจะช่วยออกให้คือ1แสนเยน. นี่คือเงินที่เก็บมาทีละนิดจากค่าเทอมของทุกคน. พวกโต๊ะหรือค่าใช้งานห้องครัวของโรงอาหารไม่มีค่าใช้จ่ายดังนั้นจะใช้วัตถุดิบเท่าไหร่ขึ้นอยู่กับทุกคน. อย่างไรก็ตาม กรณีที่เกินเงินสนับสนุน1แสนเยนให้คิดด้วยตัวเองว่าจะแบกรับค่าใช้จ่ายเท่าไหร่. ฉันรับหน้าที่เป็นแค่ที่ปรึกษาเท่านั้นทุกคนที่เป็นนักเรียนเป็นตัวหลัก. เพราะฉันจะคอยดูความพยายามของทุกคนละนะ」
「「「「「「「ค่ะ/ครับ!!!!」」」」」」
เสียงของทุกคนในคลาสพร้อมเพรียงกัน
ถ่ายทอดความรู้สึกว่ามีใจอยากจะทำเพียงพอ
ผมเองก็ดูเหมือนจะรับผิดชอบทำซอสพาสต้าเพราะงั้นมาพยายามด้วยกันกับทุกคนเถอะ!
—–
หลังจากนั้นที่ช่วงเวลาพูดคุยกันจบลงก็เป็นชั้นเรียนปกติ
หลังจากนี้ดูเหมือนจะมีการใช้เวลากับLHRเป็นประจำและดำเนินการพูดคุยกันในเวลานั้น
ผมที่ชั้นเรียนจบลงและกลับมาบ้านตัดสินใจคิดถึงเนื้อหาการไลฟ์ที่กำหนดไว้ในช่วงสุดสัปดาห์นี้
ถึงจะคิดว่าไลฟ์ตามปกติก็ได้แต่ว่า อยากจะไลฟ์เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกขอบคุณให้กับทุกคนจังน้า ผมคิดแบบนั้น
ถึงจะลองคิดว่ามีไอเดียดีๆอะไรหรือเปล่าแต่ก็คิดไม่ออกเลย…
ถ้าอย่างนั้นพวกโปรเจคประเภทที่ผู้ชมมีส่วนร่วมด้วยจะน่าสนใจไหมนะ?
พวกเกมที่สามารถเล่นได้หลายคนก็น่าจะดีแฮะ…
รวบรวมความคิดเห็นในพิโยตเตอร์ก็อาจจะดี
จริงสิ!
เล่นเกมประเภทแบทเทิลรอแยลที่กำลังเป็นกระแสอย่างมากมาสักพักหนึ่งด้วยกันกับผู้ชมแล้วทำให้ความปรารถนาของคนที่ได้ที่หนึ่งเป็นจริงในขอบเขตที่ทำได้ก็อาจจะดีก็ได้!
ถ้าทำแบบนั้นละก็ทุกคนต้องตื่นเต้นแน่ ลองรับสมัครในพิโยตเตอร์ก็น่าสนใจ!
หลังจากนั้นผมก็โพสต์เรื่องนั้นลงในพิโยตเตอร์แล้วรับสมัครเมมเบอร์
และถึงจะกังวลกับการที่มีการแสดงความประสงค์จะเข้าร่วมมากกว่าที่คิดไว้ แต่เรื่องนั้นมันเป็นเรื่องต่อจากนี้เล็กน้อย
